tag:blogger.com,1999:blog-221063902024-03-13T19:01:03.205+02:00Gravity and the Windcyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.comBlogger387125tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-70415242297116861592010-01-26T00:55:00.001+02:002010-01-26T00:56:20.015+02:00ΑντίοΣτο παρελθόν έχω αναστείλει δυο φορές τη λειτουργία του μπλογκ για μερικούς μήνες. Αυτή τη φορά είναι οριστικό — τρίτη και φαρμακερή, που λένε...<br /><br />Δεν συνέβη τίποτε το δραματικό — καλά είμαι, και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. Απλά πήρα επιτέλους την απόφαση να αφοσιωθώ 100% στα πράγματα που κάνω και (κυρίως) που θέλω να κάνω στο μέλλον. Τα σχέδια πολλά, ο χρόνος λίγος — τα ξέρετε και από πρώτο χέρι...<br /><br />Το μπλογκ θα μείνει ως έχει, καθώς περιέχει και κάποια κείμενα, δικά μου και του Π, τα οποία θεωρώ πως είναι αναγκαίο να υπάρχουν — αυτή η αναγκαιότητα, εξάλλου, είναι και ο λόγος που τα γράψαμε. Τα σχόλια έχουν ήδη κλείσει.<br /><br />Χάρηκα που σας γνώρισα, και σας αποχαιρετώ με ένα ποίημα του αγαπημένου E. E. Cummings:<br /><br /><br />όλα όσα δεν είναι τραγούδι είναι απλώς ομιλία<br />και σε κάθε ομιλία μιλάς με τον εαυτό σου<br />(ό,τι κι αν είναι ο εαυτός σου, αιτία ή σκοπός,<br />δάσκαλος ή μαθητής, πρόβατο ή λύκος)<br /><br />όρμα πάνω του σαν να ‘ταν θεός ή διάβολος<br />-πέτα του λυγμούς και λόγους, χαμόγελα κι απειλές<br />πες τον σκληρό, δίκαιο ή κακό ευλογημένο-<br />εσύ είσαι, κι άλλος κανείς<br /><br />κάνε τη βουβή ανθρωπότητα να ζαλιστεί με τις αγορεύσεις σου<br />-κούφανε κάθε μάνας γιο-<br />όλα είναι απλώς ομιλία που δεν είναι τραγούδι<br />και σε κάθε ομιλία μιλάς με τον εαυτό σου μοναχά<br /><br />αλλά το τραγούδι τού (όπως τα βουνά<br />νιώθουν κι οι εραστές) τραγουδιού είναι η σιωπήcyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-61368921106273822782010-01-19T15:38:00.003+02:002010-01-19T15:53:21.465+02:00(Πολύ) σύντομο σχόλιο για την επιστολή ΘεοδωράκηΔεν έχω ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να κάνω λεπτομερή ανάλυση, αλλά η γνώμη μου είναι ότι η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη (μπορείτε να τη διαβάσετε <a href="http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=28683">εδώ</a>, μεταξύ άλλων) θα μπορούσε, με ελάχιστες (πραγματικά ελάχιστες) τροποποιήσεις, να φέρει την υπογραφή του Αδώνιδος Γεωργιάδου -- κι αυτό ίσως είναι τιμητικό για τον δεύτερο, αλλά δεν είναι και τόσο τιμητικό για τον πρώτο...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-57670210179710688342010-01-14T22:33:00.004+02:002010-01-14T23:18:32.110+02:00Ο Ουμπέρτο Έκο για τον πρωτοφασισμόΣτις 23 Μαρτίου του 2006, είχα ανεβάσει ένα <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2006/03/blog-post_23.html">ποστ</a> στο οποίο παρέθετα μεταφρασμένα κομμάτια από ένα άρθρο του Ουμπέρτο Έκο για τα χαρακτηριστικά του φασισμού, συνδέοντάς τα με τις απόψεις και τις συμπεριφορές των ημετέρων ακροδεξιών. Σήμερα, σχεδόν 4 χρόνια μετά, βλέπω ότι δυστυχώς παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Επειδή, όμως, δεν βλέπω κανένα νόημα στην απλή αναπαραγωγή του (άλλωστε, όποιος θέλει μπορεί να πάει εκεί και το διαβάσει), προτίμησα μια κάπως διαφορετική οδό. Έτσι, σήμερα μεταφράζω εκ νέου και ανεβάζω το κείμενο του Έκο χωρίς τις συντομεύσεις και τις παρεκβάσεις που είχα κάνει τότε, και χωρίς τη σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα — μια σύνδεση την οποία μπορεί να κάνει ο κάθε αναγνώστης καταπώς νομίζει ο ίδιος. Με άλλα λόγια, αυτή τη φορά θα διαβάσετε Έκο, και όχι μείγμα Έκο-cyrus.<br /><br />Το πρωτότυπο κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στο New York Review of Books το 1995 ξεκινά με κάποιες αναμνήσεις του Έκο από την παιδική του ηλικία (1942-1945), και επίσης αναλύει το ιταλικό φασιστικό καθεστώς, το οποίο θεωρεί πως χαρακτηριζόταν από δομημένη σύγχυση και ήταν γεμάτο αντιφάσεις, σε αντίθεση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, ο οποίος ήταν πιο αυστηρά οριοθετημένος. Παρόλα αυτά, και παρά τις διαφορές που είχαν μεταξύ τους τα φασιστικά καθεστώτα εκείνης της εποχής, διέθεταν όλα τους κάποια (όχι απαραιτήτως όλα) θεμελιώδη χαρακτηριστικά. Και γι’ αυτό η χρήση του όρου «φασισμός» έχει γίνει τόσο ευρεία και περιεκτική: γιατί μπορείς να αφαιρέσεις κάποιο χαρακτηριστικό από ένα φασιστικό καθεστώς και παρόλα αυτά αυτό θα εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο.<br /><br />Και από εδώ ξεκινά η μετάφραση...<br /><br />________________________________________<br /><br /><br />Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ’ αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.<br /><br />1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από τον φασισμό. Δεν χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους, ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες — στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας.<br /><br />Αυτή η νέα κουλτούρα έπρεπε να είναι <i>συγκρητιστική</i>. Ο συγκρητισμός δεν είναι απλά, όπως λένε τα λεξικά, «ο συνδυασμός διαφόρων μορφών πίστης και λατρευτικής πρακτικής»· ένας τέτοιος συνδυασμός πρέπει να ανέχεται τις αντιφάσεις. Καθένα από τα αρχικά μηνύματα περιέχει ψήγματα σοφίας, και όποτε έμοιαζαν να λένε διαφορετικά ή ασύμβατα πράγματα αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο γιατί όλα παραπέμπουν, με αλληγορικό τρόπο, στην ίδια αρχέγονη αλήθεια.<br /><br />Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος στη γνώση. Η αλήθεια έχει ήδη καταγραφεί μια για πάντα, κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίζουμε να ερμηνεύουμε το δυσνόητο μήνυμά της.<br /><br />Αν κοιτάξει κανείς τις βιβλιοθήκες διαφόρων φασιστικών καθεστώτων, θα βρει όλους τους μείζονες διανοητές της παραδοσιαρχίας. Η ναζιστική εσωτερική γνώση τρεφόταν με παραδοσιαρχικά, συγκρητιστικά και μυστικιστικά στοιχεία. Η πηγή που επηρέασε περισσότερο τις θεωρίες της νέας ιταλικής δεξιάς, ο Ιούλιος Έβολα, συνδύαζε το Άγιο Δισκοπότηρο με τα <i>Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών</i>, και την αλχημεία με την Αγία Ρωμαϊκή και Γερμανική Αυτοκρατορία. Και μόνο το γεγονός ότι η ιταλική δεξιά, για να δείξει πόσο ανοιχτό μυαλό διαθέτει, διεύρυνε αυτό τον κατάλογο ώστε να συμπεριλάβει και έργα του Ντε Μαιτρ, του Γκενόν και του Γκράμσι, αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη συγκρητισμού.<br /><br />Αν κοιτάξετε τα ράφια που, στα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία, φέρουν την επιγραφή «Νέα Εποχή», θα βρείτε εκεί μέχρι και Άγιο Αυγουστίνο, ο οποίος, απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν ήταν φασίστας. Αλλά το να συνδυάζεις τον Άγιο Αυγουστίνο με το Στόουνχεντζ — αυτό είναι σύμπτωμα πρωτοφασισμού.<br /><br />2. Η παραδοσιαρχία συνεπάγεται την <i>απόρριψη του μοντερνισμού</i>. Και οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές κυριολεκτικά λάτρευαν την τεχνολογία, ενώ οι διανοητές της παραδοσιαρχίας συνήθως την απορρίπτουν ως αντίθετη προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες. Όμως, παρόλο που ο ναζισμός υπερηφανευόταν για τα βιομηχανικά του επιτεύγματα, ο εγκωμιασμός του μοντερνισμού δεν ήταν παρά η επιφάνεια μιας ιδεολογίας βασισμένης στην ιδέα Αίμα και Γη (<i>Blut und Boden</i>). Η απόρριψη του σύγχρονου κόσμου ήταν μεταμφιεσμένη σαν αντίκρουση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής, αλλά αφορούσε κυρίως στην απόρριψη του Πνεύματος του 1789 (και του 1776, φυσικά). Ο Διαφωτισμός, η Εποχή του Ορθολογισμού, γίνεται αντιληπτή ως απαρχή της σύγχρονης αχρειότητας. Κατ’ αυτή την έννοια, ο πρωτοφασισμός μπορεί να οριστεί ως ανορθολογισμός.<br /><br />3. Ο ανορθολογισμός βασίζεται επίσης στη λατρεία της <i>δράσης για τη δράση</i>. Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν, ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης. Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την κριτική στάση. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε πάντοτε σύμπτωμα του πρωτοφασισμού, από την υποτιθέμενη ρήση του Γκέμπελς («όταν ακούω να μιλάνε για κουλτούρα αρπάζω το όπλο μου») μέχρι τη συχνή χρήση εκφράσεων όπως «εκφυλισμένοι διανοούμενοι», «κουλτουριάρηδες», «παρηκμασμένοι σνομπ», «τα πανεπιστήμια είναι φωλιές κομμουνιστών». Οι επίσημοι φασίστες διανοούμενοι ασχολούνταν κυρίως με το να επιτίθενται στον σύγχρονο πολιτισμό και την αριστερή διανόηση, που έχουν προδώσει τις παραδοσιακές αξίες.<br /><br />4. Καμιά συγκρητιστική πίστη δεν αντέχει στην αναλυτική κριτική. Το κριτικό πνεύμα κάνει διακρίσεις μεταξύ των εννοιών, και αυτές οι διακρίσεις αποτελούν σημάδι μοντερνισμού. Στον σύγχρονο πολιτισμό, η επιστημονική κοινότητα επαινεί τη διαφωνία ως μέθοδο βελτίωσης της γνώσης. Για τον πρωτοφασισμό, η διαφωνία είναι προδοσία.<br /><br />5. Εξάλλου, η διαφωνία αποτελεί σημάδι ποικιλομορφίας. Ο πρωτοφασισμός καλλιεργεί και αναζητεί τη συναίνεση με το να οξύνει και να εκμεταλλεύεται το φυσικό <i>φόβο του διαφορετικού</i>. Η πρώτη έκκληση ενός φασιστικού ή πρώιμου φασιστικού κινήματος είναι η έκκληση ενάντια στους παρείσακτους. Επομένως, ο πρωτοφασισμός είναι εξ ορισμού ρατσιστικός. <br /><br />6. Ο πρωτοφασισμός πηγάζει από την ατομική ή κοινωνική απογοήτευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά των φασιστικών καθεστώτων του παρελθόντος ήταν η <i>επίκληση προς μια απογοητευμένη μεσαία τάξη</i> που μαστιζόταν από μια οικονομική κρίση ή ένιωθε πολιτικά εξευτελισμένη και φοβισμένη από την πίεση που ασκούσαν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Στην εποχή μας, που οι παλιοί «προλετάριοι» είναι πλέον μικροαστοί (και τα λούμπεν στοιχεία είναι κατά κανόνα αποκλεισμένα από την πολιτική σκηνή), ο φασισμός του αύριο θα βρει το ακροατήριό του σ’ αυτή τη νέα πλειοψηφία.<br /><br />7. Στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο πρωτοφασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Αυτή είναι και η απαρχή του εθνικισμού. Άλλωστε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια <i>εμμονή με τις συνωμοσίες</i>, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. Αλλά η συνωμοσία πρέπει να έχει και εσωτερικούς μοχλούς: οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. Στις Η.Π.Α., ένα εμφανές δείγμα συνωμοσιολογικής εμμονής βρίσκεται στο βιβλίο του Πατ Ρόμπερτσον <i>Η Νέα Τάξη Πραγμάτων</i>, αλλά, όπως έχουμε δει πρόσφατα, υπάρχουν και πολλά άλλα.<br /><br />8. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν ταπεινωμένοι από τον επιδεικτικό πλούτο και την δύναμη των εχθρών τους. Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου είχαν μάθει ότι οι Εγγλέζοι είχαν πέντε γεύματα τη μέρα. Έτρωγαν πιο συχνά από τους φτωχούς αλλά νηφάλιους Ιταλούς. Και ότι οι Εβραίοι είναι πλούσιοι και βοηθάνε ο ένας τον άλλο μέσω ενός μυστικού δικτύου αμοιβαίας αρωγής. Έτσι, με μια συνεχή μετατόπιση της ρητορικής εστίασης, οι εχθροί είναι ταυτόχρονα πολύ ισχυροί και πολύ αδύναμοι. Οι φασιστικές κυβερνήσεις είναι καταδικασμένες να χάνουν τους πολέμους τους, γιατί είναι εγγενώς ανίκανες να κάνουν μια αντικειμενική εκτίμηση της δύναμης του εχθρού.<br /> <br />9. Για τον πρωτοφασισμό, δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή· αντίθετα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Επομένως, <i>ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό</i>. Είναι κακός, γιατί <i>η ζωή είναι ένας συνεχής πόλεμος</i>. Αυτό, όμως, επιφέρει ένα «σύμπλεγμα Αρμαγεδδώνα». Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, θα πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά από την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο. Μια τέτοια «τελική λύση», όμως, θα σημάνει την αρχή μιας περιόδου ειρήνης, μιας Χρυσής Εποχής, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το δόγμα του συνεχούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει καταφέρει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα.<br /><br />10. Ο ελιτισμός αποτελεί χαρακτηριστική διάσταση κάθε αντιδραστικής ιδεολογίας, στο βαθμό που είναι θεμελιωδώς αριστοκρατικός, και ο αριστοκρατικός και μιλιταριστικός ελιτισμός συνεπάγεται την <i>περιφρόνηση προς τους αδύναμους</i>. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να εκφράσει μόνο έναν <i>λαϊκό ελιτισμό</i>. Κάθε πολίτης ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες, κάθε πολίτης μπορεί (ή πρέπει) να γίνει μέλος του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς πληβείους. Ο Ηγέτης, που γνωρίζει ότι η εξουσία δεν του απονεμήθηκε δημοκρατικά αλλά την κατέκτησε με τη βία, γνωρίζει επίσης ότι η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία των μαζών· οι μάζες είναι αδύναμες, και γι’ αυτό χρειάζονται και αξίζουν έναν ηγεμόνα. Και εφόσον η ομάδα είναι οργανωμένη ιεραρχικά (σύμφωνα με το στρατιωτικό πρότυπο), κάθε ηγέτης περιφρονεί τους υφισταμένους του, και καθένας απ’ αυτούς περιφρονεί τους κατωτέρους του. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του μαζικού ελιτισμού. <br /><br />11. Μέσα σ’ αυτή την προοπτική, <i>όλοι μαθαίνουν πως πρέπει να γίνουν ήρωες</i>. Σε κάθε μυθολογία, ο ήρωας είναι ένα εξαιρετικό ον, αλλά για την πρωτοφασιστική ιδεολογία ο ηρωισμός είναι ο κανόνας. Αυτή η λατρεία του ηρωισμού συνδέεται στενά με τη λατρεία του θανάτου. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα συνθήματα που είχαν οι ισπανοί φαλαγγίτες ήταν το «viva la muerte» («ζήτω ο θάνατος»). Στις μη φασιστικές κοινωνίες, ο απλός λαός μαθαίνει ότι ότι ο θάνατος είναι κάτι το δυσάρεστο που όμως πρέπει να το αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια· και οι πιστοί μαθαίνουν ότι είναι ένας οδυνηρός τρόπος για να περάσουν σε μια μεταφυσική ευτυχία. Αντίθετα, ο πρωτοφασίστας ήρωας αποζητά τον ηρωικό θάνατο, ο οποίος διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια ηρωική ζωή. Ο πρωτοφασίστας ήρωας ανυπομονεί να πεθάνει. Μέσα στην ανυπομονησία του, συχνά στέλνει κι άλλους ανθρώπους στο θάνατο.<br /><br />12. Επειδή και ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιχνίδια, ο πρωτοφασίστας μεταθέτει τον πόθο του για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά του. Έτσι προκύπτει ο <i>ματσισμός</i> [σ.τ.Μ.: το αντριλίκι] (που συνεπάγεται αφενός την περιφρόνηση προς τη γυναίκα και αφετέρου την καταδίκη παρεκκλινουσών ερωτικών συνηθειών, όπως η αγνότητα ή η ομοφυλοφιλία). Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο πρωτοφασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα – σαν φαλλικό υποκατάστατο.<br /><br />13. Ο πρωτοφασισμός βασίζεται σε έναν <i>επιλεκτικό λαϊκισμό</i>, έναν ποιοτικό λαϊκισμό, θα έλεγε κανείς. Σε μια δημοκρατία, οι πολίτες έχουν ατομικά δικαιώματα, αλλά οι πολίτες συνολικά έχουν πολιτική επιρροή μόνο από ποσοτική άποψη — ακολουθούνται οι αποφάσεις της πλειοψηφίας. Για τον πρωτοφασισμό, όμως, τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα, και ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα, σαν μια μονολιθική οντότητα που εκφράζει την Κοινή Βούληση. Και επειδή κανένα μεγάλο σύνολο ατόμων δεν μπορεί ποτέ να έχει κοινή βούληση, ο Ηγέτης παριστάνει το διερμηνέα τους. Έχοντας χάσει την εξουσία της αντιπροσώπευσης, οι πολίτες δεν πράττουν· καλούνται μόνο να παίξουν το ρόλο του Λαού. Έτσι, ο Λαός δεν είναι παρά ένα θεατρικό εφεύρημα. Για να πάρουμε μια γεύση ποιοτικού λαϊκισμού δεν χρειαζόμαστε πλέον την Πιάτσα Βενέτσια της Ρώμης, ούτε το Στάδιο της Νυρεμβέργης. Υπάρχει στο μέλλον μας ένας τηλεοπτικός ή διαδικτυακός λαϊκισμός, στον οποίο η συναισθηματική αντίδραση μιας επιλεγμένης ομάδας πολιτών θα μπορεί να παρουσιάζεται και να γίνεται αποδεκτή ως η Φωνή του Λαού. <br /><br />Λόγω του ποιοτικού λαϊκισμού του, ο πρωτοφασισμός πρέπει να είναι <i>κατά των «διεφθαρμένων» κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων</i>. Μια από τις πρώτες φράσεις που είπε ο Μουσολίνι στο ιταλικό κοινοβούλιο ήταν «Θα μπορούσα να μετατρέψω αυτό το βουβό και καταθλιπτικό μέρος σε στρατόπεδο για τις σπείρες μου» — οι «σπείρες» είναι μια υποδιαίρεση της παραδοσιακής ρωμαϊκής λεγεώνας. Βέβαια, αμέσως βρήκε καλύτερο καταυλισμό για τις σπείρες του, αλλά λίγο αργότερα διέλυσε το κοινοβούλιο. Όποτε ένας πολιτικός αμφισβητεί τη νομιμότητα ενός κοινοβουλίου γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον τη Φωνή του Λαού, αρχίζει και μυρίζει πρωτοφασισμό. <br /><br />14. Ο πρωτοφασισμός μιλάει την «Νέα Ομιλία». Η Νέα Ομιλία επινοήθηκε από τον Όργουελ στο βιβλίο του <i>1984</i>, ως επίσημη γλώσσα του Αγγλικού Σοσιαλισμού. Αλλά σε πολλές μορφές δικτατορίας συναντά κανείς πρωτοφασιστικά χαρακτηριστικά. Όλα τα ναζιστικά και φασιστικά σχολικά εγχειρίδια χρησιμοποιούσαν φτωχό λεξιλόγιο και στοιχειώδη σύνταξη, με σκοπό να περιορίσουν τη διάδοση των εργαλείων της σύνθετης και κριτικής σκέψης. Αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε άλλα είδη Νέας Ομιλίας, ακόμα κι αν παίρνουν τη φαινομενικά αθώα μορφή ενός δημοφιλούς τοκ-σόου.<br /><br />Το πρωινό της 27ης Ιουλίου 1943, έμαθα ότι, σύμφωνα με ραδιοφωνικές ανακοινώσεις, ο φασισμός είχε καταρρεύσει και ο Μουσολίνι είχε συλληφθεί. Όταν η μητέρα μου με έστειλε να αγοράσω την εφημερίδα, είδα ότι οι εφημερίδες στον κοντινότερο πάγκο είχαν διαφορετικούς τίτλους. Επιπλέον, αφού είδα τους τίτλους, συνειδητοποίησα ότι κάθε εφημερίδα έγραφε διαφορετικά πράγματα. Αγόρασα μία στην τύχη, και διάβασα στην πρώτη σελίδα ένα μήνυμα που το υπέγραφαν πέντε ή έξι πολιτικά κόμματα — ανάμεσά τους η Χριστιανική Δημοκρατία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κόμμα της Δράσης, και το Φιλελεύθερο Κόμμα.<br /><br />Μέχρι τότε, πίστευα ότι υπήρχε μόνο ένα κόμμα σε κάθε χώρα, και ότι στην Ιταλία αυτό ήταν το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα. Τώρα, ανακάλυπτα ότι στη χώρα μου μπορούσαν να υπάρχουν ταυτόχρονα διάφορα κόμματα. Καθώς ήμουν έξυπνο παιδί, κατάλαβα ότι όλα αυτά τα κόμματα δεν μπορεί να γεννήθηκαν μέσα σε μια νύχτα, άρα θα πρέπει να υπήρχαν εδώ και αρκετό καιρό ως μυστικές οργανώσεις.<br /><br />Το μήνυμα στην πρώτη σελίδα πανηγύριζε για το τέλος της δικτατορίας και την επιστροφή της ελευθερίας: της ελευθερίας του λόγου, του τύπου, της πολιτικής σύμπραξης. Αυτές τις λέξεις, «ελευθερία», «δικτατορία» — τις διάβαζα τώρα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Χάρη σ’ αυτές τις λέξεις, ξαναγεννήθηκα ως ελεύθερος δυτικός άνθρωπος.<br /><br />Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, ώστε το νόημα αυτών των λέξεων να μην ξεχαστεί ξανά. Ο πρωτοφασισμός βρίσκεται ακόμα γύρω μας, πολλές φορές με πολιτικά. Θα ήταν πολύ ευκολότερο, για μας, αν εμφανιζόταν στην παγκόσμια σκηνή κάποιος και έλεγε «Θέλω να ξανανοίξω το Άουσβιτς, θέλω να παρελάσουν ξανά οι Μελανοχίτωνες στις ιταλικές πλατείες». Αλλά η ζωή δεν είναι τόσο απλή. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να επιστρέψει με το πιο αθώο προσωπείο. Είναι καθήκον μας να τον αποκαλύπτουμε και να καταδεικνύουμε οποιαδήποτε από τις νέες εκφάνσεις του — κάθε μέρα, σε κάθε μέρος του κόσμου. Και είναι καλό να θυμόμαστε τα λόγια που είπε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ στις 4 Νοεμβρίου 1938:<br /><br />«Τολμώ να πω ότι, αν ποτέ η αμερικανική δημοκρατία πάψει να προχωρεί ως ζωντανή δύναμη και να προσπαθεί μέρα και νύχτα, με ειρηνικό τρόπο, να κάνει όλους τους πολίτες μας καλύτερους, τότε ο φασισμός θα δυναμώσει στη χώρα μας».<br /><br />Η ελευθερία και η απελευθέρωση είναι μια ατέρμονη διαδικασία.cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-37372185142795443682010-01-03T12:52:00.003+02:002010-01-03T13:20:12.446+02:00Υποχρεωτικόν ανάγνωσμαΤα παιδιά στο Jungle Report μπήκαν δυναμικά στη νέα χρονιά, με ένα <a href="http://jungle-report.blogspot.com/2010/01/blog-post.html">πολύ καλό κείμενο</a> που αποκαλύπτει, αναλύει και καταρρίπτει τα τελευταίας εσοδείας ακροδεξιά ψεύδη που είχαν στόχο την κ. Θάλεια Δραγώνα. Είναι ένα κείμενο που πολύ θα ήθελα να έχω γράψει εγώ -- αλλά ποιος προλαβαίνει...<br /><br />Σιγά-σιγά, γίνεται πραγματικότητα η ρήση ότι εθνικισμός και ψέματα πάνε χέρι-χέρι -- ξέρετε με ποιον...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-55137817096231878562010-01-01T14:25:00.005+02:002010-01-01T14:42:19.488+02:00Less is betterΝα έχουμε όλοι μας (ακόμα και οι χειρότεροι εξ ημών) μια ευτυχισμένη χρονιά<br /><br />- Με λιγότερες "εναλλακτικές θεραπείες"<br />- Με λιγότερες θεωρίες συνωμοσίας<br />- Με λιγότερους απατεώνες<br />- Με λιγότερη μεταφυσική<br />- Με λιγότερη ανοησία<br />- Με λιγότερο παραμύθιασμα<br />- Με λιγότερα κολλήματα στον εγκέφαλο<br />- Με λιγότερη (κακώς εννοούμενη) εκμετάλλευση<br />- Με λιγότερο παραλογισμό<br />- Με λιγότερη δεισιδαιμονία<br />- Με λιγότερο μίσος<br />- Με λιγότερο φόβο<br />- Με λιγότερο μπλόγκινγκ και περισσότερη πραγματική ζωή<br /><br />Και με πολλά φιλιά, κι ας κολλάει η γρίππη...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-42102162591531176332009-12-25T14:53:00.001+02:002009-12-25T14:56:21.193+02:00Merry Fucking Christmas to you too...<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/KuhCtrTHW-s&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/KuhCtrTHW-s&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-81476498856948363562009-12-16T18:18:00.004+02:002009-12-16T18:45:26.329+02:00Άνευ αντικειμένου...Ώστε λοιπόν <a href="http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8415377.stm">ανακαλύφθηκε σάβανο της "εποχής του Ιησού"</a>, η ύφανση του οποίου διαφέρει κατά πολύ από εκείνη της γνωστής "ιεράς σινδόνης", κι έτσι αποτελεί μια ακόμη ένδειξη που συνηγορεί στο ότι η τελευταία δεν είναι φτιαγμένη τον 1ο αιώνα μ.Χ..<br /><br />Λες κι είχαμε ανάγκη από περαιτέρω ενδείξεις...<br /><br />Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί προκάλεσε τόσο ντόρο εκείνο το ζωγραφισμένο κομμάτι υφάσματος. Πριν αρκετά χρόνια εξετάστηκε από επιστημονική ομάδα και χρονολογήθηκε, και το αποτέλεσμα ήταν ότι το ύφασμα είχε κατασκευαστεί το Μεσαίωνα. Αλλά ούτε κι η επιστημονική χρονολόγηση χρειαζόταν, που να πάρει! Οποιοσδήποτε δεν είναι τυφλωμένος από δεισιδαιμονία βλέπει <b>με την πρώτη ματιά</b> ότι η "ιερά σινδόνη" είναι απλώς ένα έργο ζωγραφικής -- αν και μάλλον όχι έργο τέχνης, αφού προφανώς κατασκευάστηκε με σκοπό να παραπλανήσει τους πιστούς ως ένα ακόμα "θαύμα" που "πιστοποιεί" τη θεία ενέργεια και την επίδρασή της στον απτό κόσμο, όπως επίσης την ιστορικότητα του Ιησού και την αλήθεια των σχετικών μύθων.<br /><br />Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει αντιπαράθεση γύρω από τόσο γελοία ζητήματα φτάνει για να πειστεί κανείς ότι το ανθρώπινο γένος δεν έχει προοδεύσει και πολύ από την εποχή των σπηλαίων...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-74818782194924363852009-12-07T22:52:00.002+02:002009-12-07T22:59:30.561+02:00Δρόμοι Ζωής<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/Sx1rSyie7rI/AAAAAAAAAYE/zp2wwyG9r2Q/s1600-h/dromoi_invitation2009_LOW.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 196px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/Sx1rSyie7rI/AAAAAAAAAYE/zp2wwyG9r2Q/s400/dromoi_invitation2009_LOW.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412600297717427890" /></a><br />Το 7ο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ τους διοργανώνουν οι «Δρόμοι Ζωής» στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας, το Σαββατοκύριακο 12 & 13 Δεκεμβρίου, για την στήριξη του Κέντρου Επικοινωνίας για τα παιδιά.<br /><br />Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, σπιτικά, χειροποίητα καλούδια και νοστιμιές, χρήσιμα αντικείμενα για το σπίτι, δώρα για όλη την οικογένεια, βιβλία, cd, κοσμήματα φτιαγμένα στο χέρι με μεράκι, κ.ά. <br /><br />Φέτος στα πλαίσια του μπαζάρ, οι Δρόμοι Ζωής διοργανώνουν για δεύτερη φορά μια έκθεση ζωγραφικής με έργα γνωστών εικαστικών καλλιτεχνών που τα προσφέρουν για την ενίσχυση των σκοπών της οργάνωσης. Η έκθεση «Η χώρα του κανενός», με επιμέλεια της ιστορικού Τέχνης Λένας Κοκκίνη, στόχο της έχει να δείξει την στενή σχέση της Τέχνης με την κοινωνική πραγματικότητα και να αναδείξει την συνεργασία διαφορετικών κοινωνικών ομάδων που τις συνδέει η ίδια κοινωνική ευαισθησία. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελεστούν το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στις 6:00 το απόγευμα ενώ στις 8:00 ακολουθεί το καθιερωμένο πλέον πάρτυ παιδιών και εθελοντών.<br /><br />Οι «Δρόμοι Ζωής», που φέτος συμπληρώνουν 10 χρόνια επίσημης λειτουργίας, είναι εθελοντική μη κυβερνητική οργάνωση. Ξεκίνησε άτυπα από μια ομάδα φίλων το 1996 για να συνεχίσει το 2000 με το άνοιγμα ενός Κέντρου, που λειτουργεί καθημερινά για τα παιδιά και τις οικογένειες τους. Η οργάνωση αποβλέπει στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων από το σύνολο της κοινωνίας.<br /><br />Βασικοί σκοποί της είναι :<br /><br />Η άρση του κοινωνικού αποκλεισμού. Η εθελοντική και ανιδιοτελής συμπαράσταση σε ομάδες με πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, της άγνοιας, της αδιαφορίας, της ημιμάθειας και του κοινωνικού φόβου.<br /><br />Το Κέντρο Επικοινωνίας (Γαργηττίων 12 στο Γκάζι, τηλ 210 3474218), αποτέλεσμα μιας συλλογικής ανθρωπιστικής κινητοποίησης, στεγάζει τις περισσότερες από τις δραστηριότητες της οργάνωσης. Ως επιστέγασμα των προσπαθειών των «Δρόμων Ζωής» η Κίνηση Πολιτών τίμησε την οργάνωση το 2001 με το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας Συλλογικής Δράσης» με απονομή από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλο.<br /><br />Αν η καρδιά σας μιλάει ακούστε την κι ελάτε να γνωρίσετε και να βοηθήσετε τους «Δρόμους Ζωής», σε μια από τις δραστηριότητες που ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω:<br /><br />* Οργάνωση ομάδων γυναικών για μαθήματα κομμωτικής, μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής, κοπτικής-ραπτικής κ.λ.π.<br />* Ενισχυτική διδασκαλία σε παιδιά, ειδικά μαθήματα σε αναλφάβητα παιδιά (με την εμπειρία και καθοδήγηση παλαιοτέρων εθελοντών του Κέντρου).<br />* Θεατρικό Παιχνίδι, Κουκλοθέατρο, Χειροτεχνίες, Εργαστήρι Πηλού, Μουσική, Μαγειρική, Αθλητισμός, Χορός.<br />* Συμμετοχή στην ομάδα στήριξης οικογενειών.<br /><br />Ώρες λειτουργίας του μπαζάρ:<br />Σάββατο 12/12 10:00-22:00<br />Κυριακή 13/12 10:00-20:00cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-66373860841160207692009-12-05T00:17:00.001+02:002009-12-05T00:19:35.329+02:00ΜικινδυνολογίεςΟ Μίκης Θεοδωράκης μάς έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε αλλόκοτες (για να το πω ευγενικά) παρεμβάσεις στα θέματα της επικαιρότητας. Φοβάμαι, όμως, ότι όσο πάει χειροτερεύει.<br /><br />Το τελευταίο κρούσμα συνέβη προχτές, με μία <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=108616">δήλωσή του</a> στην οποία πλέκει το εγκώμιο του Αντώνη Σαμαρά, διότι, λέει, συμπίπτουν απολύτως οι απόψεις τους για το Μακεδονικό (που αποτελεί εθνική πολιτική ήττα για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη ο Σαμαράς) και για το σχέδιο Ανάν (που ήθελα να ’ξερα πόσοι απ’ αυτούς που ωρύονταν εναντίον του το διάβασαν).<br /><br />Βεβαίως, ο Μίκης, όπως όλοι μας, έχει κάθε δικαίωμα να εκφέρει δημόσια τις απόψεις του — το πρόβλημα είναι ότι οι απόψεις του στηρίζονται σε παραλογισμούς.<br /><br />Το σκεπτικό του Μίκη (και άλλων που σκέφτονται ανάλογα) είναι το εξής: <br /><br /><i>Στη σημερινή εποχή η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους λόγω της παγκοσμιοποίησης, της οποίας κύριοι στόχοι μεταξύ άλλων είναι ο αφελληνισμός μας, καθώς και η εξάλειψη της ιστορικής μας μνήμης και της πολιτιστικής μας ταυτότητας.</i><br /><br />Και, άντε, ας πούμε ότι θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει (εσφαλμένα, αλλά τέλος πάντων...) ότι η «παγκοσμιοποίηση» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) <b>έχει ως συνέπεια</b> τον «αφελληνισμό μας», την «εξάλειψη της ιστορικής μας μνήμης και [την εξάλειψη] της πολιτιστικής μας ταυτότητας» — αλλά πώς βγαίνεις και λες ότι αυτά είναι <b>οι «κύριοι στόχοι»</b>; ΣΤΟΧΟΙ; Έχουμε τρελαθεί τελείως;<br /><br />Δηλαδή, κάποιοι (ανάμεσά τους και ο Μίκης) πιστεύουν, στα σοβαρά, ότι ο στόχος της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή μιας διαδικασίας παγκόσμιου βεληνεκούς) είναι να πληγεί η πτωχή πλην τιμία Ελλάς; Με άλλα λόγια, οι βδελυροί σιωνισταί ιλλουμινάτοι φέρνουν άνω κάτω την ανθρωπότητα (λέμε, τώρα...) μόνο και μόνο για να κάνουν συγκεκριμένα τους πολίτες μιας μικρής χώρας στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και την πολιτιστική τους ταυτότητα; Τι σόι αλαζονικό κόμπλεξ είναι αυτό, επιτέλους;<br /><br />Δεν πάμε καθόλου καλά, μου φαίνεται...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-50982359235547757642009-12-01T17:22:00.003+02:002009-12-01T17:35:46.978+02:00(Ε' Ι.Π.Μ.) 5. Thomas Moore - Farewell!—but whenever you welcome the hourΟλοκληρώνουμε την <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a> με ένα γλυκό ποίημα αποχαιρετισμού. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως αυτό που μένει μέσα μας, το απόσταγμα της εμπειρίας, είναι αυτό που μας διαμορφώνει ως ανθρώπους. Και τα καλά και τα άσχημα, και το σκοτάδι και το φως, έχουν τη θέση τους στο ψηφιδωτό της προσωπικότητας. Το θέμα είναι να παίρνεις δύναμη και να συνεχίζεις...<br /><br />_______________________________________<br /><br /><br /><b>Thomas Moore (1779-1852) - Farewell!—but whenever you welcome the hour (1813)</b><br /><br />Farewell! but whenever you welcome the hour<br />Which awakens the night-song of mirth in your bow'r,<br />Then think of the friend who once welcom'd it too,<br />And forgot his own grief to be happy with you.<br />His griefs may return, not a hope may remain,<br />Of the few that have brighten'd his pathway of pain,<br />But he ne'er will forget his short vision that threw<br />Its enchantment around him, while ling'ring with you.<br /><br />And still on that evening, when pleasure fills up<br />To the highest top sparkle each heart and each cup,<br />Where'er my path lies, be it gloomy or bright,<br />My soul, happy friends! shall be with you that night;<br />Shall join in your revels, your sports and your wiles,<br />And return to me, beaming all o'er with your smiles! -- <br />Too blest, if it tells me, that, 'mid the gay cheer,<br />Some kind voice had murmur'd, I wish he were here!<br /><br />Let Fate do her worst, there are relics of joy,<br />Bright dreams of the past, which she cannot destroy;<br />Which come, in the night-time of sorrow and care,<br />And bring back the features that joy us'd to wear.<br />Long, long be my heart with such memories fill'd!<br />Like the vase in which roses have once been distill'd -- <br />You may break, you may ruin the vase if you will,<br />But the scent of the roses will hang round it still.<br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Αντίο! μα όταν η ώρα εκείνη χτυπάει<br />Και βράδυ το άσμα χαράς στο δωμάτιο ξυπνάει,<br />Το φίλο που άκουε κι εκείνος τον χτύπο θυμήσου<br />Τις έννοιες που άφηνε πίσω για νά'ναι μαζί σου.<br />Κι η θλίψη αν γυρίσει, κι οι ελπίδες του σβήσουν<br />Οι λίγες μονάχα που πόνο μπορούν να φωτίσουν,<br /><br />Το λίγο το χρόνο που πέρασε δε θα αφήσει<br />μαζί σου σαν ήταν, τα μάγια που είχε σκορπίσει.<br /><br />Μα όποτε βράδυ ξανά που η χαρά ξεχειλίζει<br />Και κάθε καρδιά και ποτήρι ως πάνω γεμίζει,<br />Ο δρόμος μου όπου και νά'ναι, στο φως, στο σκοτάδι<br />Ο νους μου μαζί σας θα είναι εκείνο το βράδυ.<br />Στα γλέντια σας, φίλοι μου, χρόνο πολύ θα περνάει,<br />Γεμάτος χαμόγελα πίσω σε με θα γυρνάει.<br /><br />Στο κέφι σας μέσα, θα νιώθω ευλογία μεγάλη<br />Αν πει πως ψιθύρισε κάποιος, Εδώ νά'ταν πάλι.<br /><br />Κι η Μοίρα ας κάνει ό,τι θέλει, παλιά, χαρωπά<br />Τα όνειρα πάντα θα λάμπουνε, όσο αν χτυπά·<br />Τα βράδια της θλίψης, της έγνοιας, αυτά θα γυρνάνε<br />Το ρούχο που είχ' η χαρά μου αυτά θα φοράνε.<br />Με θύμησες τέτοιες ας είν' η καρδιά μου γεμάτη<br />Σαν βάζο που κάποτε ήταν γεμάτο με άνθη.<br /><br />Το βάζο με τ'άνθη σου χίλια κομμάτια κι αν γίνει<br />Μα ό,τι κι αν κάνεις, το άρωμα πίσω θα μείνει.<br /><br /><br /><i>Μετάφραση: EvanT</i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Αντίο! Μα όποτε φτάνει η ώρα<br />Και μαζί τραγουδάτε μες στης νύχτας τη χώρα<br />Μία σκέψη χαρίστε σ’ ένα φίλο παλιό<br />Που τη λύπη ξεχνούσε για να μπει στο χορό.<br />Κι αν η λύπη ξανάρθει, και δεν μείνει ελπίδα<br />Να φωτίζει του πόνου την οδό σαν αχτίδα,<br />Θα θυμάται για πάντα τότε που ’ταν κοντά σας<br />Μες στην ονειρεμένη, μαγική συντροφιά σας.<br /><br />Και το βράδυ εκείνο, σαν γεμίζει η χαρά <br />Ως επάνω καρδιές και ποτήρια ξανά,<br />Όπου, τότε, και να ‘μαι, σε σκοτάδι ή σε φως,<br />Η ψυχή μου μαζί σας θα γλεντά διαρκώς·<br />Θα βουτά μες στα γέλια, θα ανεβαίνει στ’ αγέρι<br />Και θα έρχεται πίσω λαμπερή σαν αστέρι —<br />Και μακάρι να πει ότι μες στο χαμό<br />Μια φωνή είχε πει: «αχ, και να ’ταν εδώ!»<br /><br />Κι αν χτυπήσει η Μοίρα, πάντοτε θα μου φτάνουν<br />Οι παλιές οι χαρές, που δεν μπορεί να πεθάνουν·<br />Μες στης νύχτας το ζόφο θα ’ρχονται σαν λουλούδια<br />Και θα φέρνουν μαζί τους της χαράς τα τραγούδια.<br />Τέτοιες μνήμες θα έχει η καρδιά μου μαζί,<br />Σαν το βάζο όπου κάποτε ρόδα είχαν μπει — <br />Κι αν ακόμα το σπάσεις σε κομμάτια πολλά,<br />Πάντα μένει των ρόδων η γλυκιά ευωδιά.<br /><br /><i>Μετάφραση: cyrus</i>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-59918376464181962442009-11-24T20:45:00.004+02:002009-11-24T20:52:15.510+02:00Εικοσιτριάχρονο Κώμα και Ιδεοκινητική ΨευδοεπιστήμηΑπό χτες κάνει το γύρο του κόσμου η είδηση ότι ένας Βέλγος που βρισκόταν σε κώμα εδώ και 23 χρόνια άρχισε να επικοινωνεί με το περιβάλλον του. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από όλα τα Μ.Μ.Ε. όλου του κόσμου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας στη μουντή καθημερινότητα και δίνοντας έναυσμα για ένα νέο γύρο συζήτησης σχετικά με την ευθανασία.<br /><br />Δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στην είδηση, κι έτσι δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Μόνο όταν είδα την <a href="http://www.randi.org/site/index.php/swift-blog/783-this-cruel-farce-has-to-stop.html">αναφορά</a> του James Randi στο γεγονός άρχισα να καταλαβαίνω τι συνέβαινε...<br /><br />Οι αναφορές που είδα στις περισσότερες, ελληνικές και ξένες, εφημερίδες και ιστοσελίδες, συνοδεύονταν από φωτογραφίες γενικής χρήσης που έδειχναν κρεβάτια νοσοκομείου, χέρια νοσοκόμων, κ.τ.λ.. Στον <a href="http://www.guardian.co.uk/world/2009/nov/23/man-trapped-coma-23-years">Guardian</a>, όμως, υπήρχε και μια πολύ αποκαλυπτική φωτογραφία. Κρατήστε την στο νου σας για τα περαιτέρω.<br /><br />Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί όντως ο εγκέφαλος του ασθενή να λειτουργούσε «σχεδόν κανονικά», σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού του, ο οποίος το βρήκε αυτό κάνοντάς του εξετάσεις με τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα. Άλλωστε, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που ξύπνησαν μετά από κώμα και είπαν πως είχαν επαφή με το περιβάλλον, αλλά δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν.<br /><br />Δεν αμφιβάλλω, επίσης, ότι μπορεί όντως, όπως είπε η μητέρα του, να κατάφερε κάποια στιγμή να επικοινωνήσει κουνώντας το πόδι του, και επομένως να ήταν σε θέση να απαντήσει σε ερωτήσεις ολικής αγνοίας. (Εδώ βέβαια γεννιέται το ερώτημα προς τι, τότε, οι υπόλοιπες φιοριτούρες...)<br /><br />Αμφιβάλλω πολύ, όμως, ότι όλες αυτές τις γλαφυρές περιγραφές για το πώς ένιωθε τις αφηγήθηκε ο ίδιος με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, γράφοντας με το δάχτυλο.<br /><br />Όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο <a href="http://www.msnbc.msn.com/id/31388323/vp/34111007#34111007">βίντεο</a> του αμερικανικού καναλιού MSNBC, όπου παραπέμπει η σελίδα του Ράντι, αλλά και σε <a href="http://www.cnn.com/2009/HEALTH/11/24/coma.man.belgium/index.html?eref=igoogle_cnn">άλλο βίντεο</a> στο CNN, ο βέλγος ασθενής δεν γράφει μόνος του — υπάρχει μια νοσοκόμα που του κινεί το δάχτυλο πάνω σε μια οθόνη αφής. Επιπλέον, το μοντάζ του βίντεο και η γωνίες που παίρνει η κάμερα δίνουν τεχνηέντως την εντύπωση ότι ο ασθενής κοιτάζει την οθόνη. Ο Ράντι το αμφισβητεί αυτό, και νομίζω πως έχει δίκιο. Αντιθέτως, η νοσοκόμα βλέπει κατευθείαν την οθόνη... <br /><br />Τι έχουμε εδώ, λοιπόν; Μάλλον πρόκειται για τη λεγόμενη Ευοδωτική ή Βοηθούμενη Επικοινωνία, η οποία είναι μια ψευδοεπιστημονική «εναλλακτική θεραπεία» που στηρίζεται στο διαβόητο <a href="http://www.skepdic.gr/Entries/Iota/ideomotoreffect.htm">ιδεοκινητικό φαινόμενο</a> (και στα αγγλικά <a href="http://www.skepdic.com/facilcom.html">εδώ</a>) — που βρίσκεται επίσης πίσω από τη ραβδοσκοπία και τον πνευματιστικό πίνακα Ουίτζα, ξέρετε, αυτόν μέσω του οποίου υποτίθεται ότι μπορείς να επικοινωνήσεις με πνεύματα νεκρών, αλλά μην το πάρετε και πολύ τοις μετρητοίς, όπως επίσης καλό είναι να μην παίρνετε και πολύ τοις μετρητοίς ό,τι βλέπετε, ακούτε και διαβάζετε στα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.<br /><br />Και κατά τα άλλα, <i>τα μπλογκ</i> είναι αναξιόπιστα...<br /><br />Ελπίζω κάποια στιγμή να αποσαφηνιστεί όλη αυτή η ιστορία, και να μάθουμε τελικά αν ο γιατρός του είναι διάνοια ή τσαρλατάνος, και και αν όντως ο ασθενής μπορεί να επικοινωνήσει, με αυτόν ή άλλον τρόπο. Φοβάμαι, όμως, ότι αυτό δεν θα το μάθουμε από τα Μ.Μ.Ε....cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-66601150637345950602009-11-23T11:07:00.004+02:002009-11-24T15:04:02.375+02:00(Ε' Ι.Π.Μ.) 4. Christina Rossetti – RememberΤο πλοίο της <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a> συνεχίζει το ταξίδι του...<br /><br /><br /><br /><b>4. Christina Rossetti (1830-1894) – Remember (1862)</b> <br /><br /><br />Remember me when I am gone away,<br />Gone far away into the silent land;<br />When you can no more hold me by the hand,<br />Nor I half turn to go yet turning stay.<br />Remember me when no more, day by day,<br />You tell me of our future that you planned:<br />Only remember me; you understand<br />It will be late to counsel then or pray.<br />Yet if you should forget me for a while<br />And afterwards remember, do not grieve:<br />For if the darkness and corruption leave<br />A vestige of the thoughts that once I had,<br />Better by far you should forget and smile<br />Than that you should remember and be sad.<br /><br />____________________________<br /><br /><br />Να με θυμάσαι όταν θα είμαι μακριά<br />Σαν θά'μαι μακριά σε γη σιωπής·<br />Όταν το χέρι μου να κρατάς δε θα μπορείς<br />Σαν τότε που έκανα να φύγω, μα γυρνούσα.<br /><br />Να με θυμάσαι όταν, μέρα με τη μέρα,<br />τα σχέδιά σου για το μέλλον δε θα λες<br />Να με θυμάσαι μοναχά· καταλαβαίνεις,<br />πως θα'ν'αργά για προσευχές και συμβουλές.<br /><br />Μα και για λίγο άμα συμβεί να με ξεχάσεις<br />Κι έπειτα με θυμηθείς, ο θρήνος μη σε ζώσει·<br />Κι απ΄το σκοτάδι και τη σήψη άμα γλυτώσει<br />Έστω και μία από τις σκέψεις τις παλιές<br />Να ξεχαστεί καλύτερα αν είναι να γελάσεις,<br />Παρά να τη θυμάσαι και να κλαις.<br /><br /><i>Μετάφραση: EvanT</i><br /><br />____________________________<br /><br /><br />Να με θυμάσαι σαν θά ‘μαι μακριά,<br />μακριά μέσα στη χώρα της σιωπής·<br />Σαν πια το χέρι δε θα μου κρατείς,<br />Κι εγώ δεν θα γυρνώ μισή καρδιά.<br />Να με θυμάσαι σαν κάθε βραδιά<br />Το αύριό μας πια δεν θα νοείς:<br />Μόνο να με θυμάσαι· σαν θα ζεις<br />Στο πέρας ορμήνιας και προσευχής.<br />Αν όμως κάπου-κάπου με ξεχνάς<br />Κι ύστερα με θυμάσαι, μην πενθείς:<br />Στο σκότος μες και τη φθορά αν βρεις<br />νύξεις της σκέψης μου αλλοτινές,<br />να τις ξεχνάς και να χαμογελάς<br />παρά να τις θυμάσαι και να κλαις.<br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://synas2006.blogspot.com/">synas</a></i><br /><br />____________________________<br /><br /><br />Θυμήσου με σαν θα ’μαι μακριά σου,<br />Μακριά μέσα στη χώρα της σιωπής·<br />Όπου να με κρατάς δεν θα μπορείς,<br />Ούτε κι εγώ να μπω στην αγκαλιά σου.<br />Θυμήσου με σαν πια δεν θα μου λες<br />Τα σχέδια για το μέλλον που υφαίνεις<br />Απλά θυμήσου με· καταλαβαίνεις<br />Πως θα ’ναι τότε αργά για προσευχές.<br />Μα κι αν θα με ξεχάσεις μια φορά<br />Κι ύστερα θυμηθείς, μη νιώσεις τύψη:<br />Αν μες από το σκότος και τη σήψη<br />Γλιτώσουν λίγες σκέψεις μου για σένα<br />Κάλλιο να με ξεχνάς μες στη χαρά<br />Παρά να με θυμάσαι λυπημένα.<br /><br /><i>Μετάφραση: cyrus</i>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-15150103779459075482009-11-19T02:35:00.003+02:002009-11-19T02:42:44.811+02:00Ελληνοκεντρική τρομοκρατίαΑπόψε έπεσα τυχαία πάνω σε κάποιο ιστολόγιο του λεγόμενου «ελληνοκεντρικού χώρου», όπου είδα σε βίντεο τον βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Βελόπουλο να λέει φοβερά πράγματα: ότι στις Η.Π.Α. ετοιμάζουν να περάσουν νόμο με τον οποίο «όλοι οι μικροί αγρότες και οι παραγωγοί βιολογικών προϊόντων πρέπει να λάβουν άδεια για να παράγουν», ότι «περνώντας ο νόμος θα απαγορεύει σε όποιον έχει κήπο στην αυλή του σπιτιού του να εκτρέφει για ιδιωτική χρήση ζώα και να καλλιεργεί λαχανικά», ότι πίσω από όλα αυτά (και από την Πράσινη Ανάπτυξη) κρύβεται «η Monsanto, η εταιρία που παράγει τα μεταλλαγμένα» και ότι «μας οδηγούν στα υβρίδια», και ότι γι’ αυτό «πρέπει να ξεκινήσουμε από το Α και να μάθουμε τη γλώσσα μας με μαθήματα αρχαίων ελληνικών άνευ διδασκάλου»...<br /><br />Πέρα από την αστεία τελευταία φράση, με την οποία δεν θα ασχοληθώ (τα έχουν πει οι γλωσσολόγοι του διαδικτύου), όλα τα υπόλοιπα μου φάνηκαν κάπως υπερβολικά· και, επειδή οι πολιτευτές του συγκεκριμένου χώρου έχουν μακρά παράδοση στη διασπορά ψευδών ειδήσεων, έριξα μια ματιά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο μπορείτε να δείτε <a href="http://www.govtrack.us/congress/billtext.xpd?bill=h111-875">εδώ</a>. Μέσα του δεν θα βρείτε καμία απολύτως αναφορά σε όλα αυτά που ξεστόμισε ο έλλην βουλευτής (να τον χαίρονται όσοι τον ψήφισαν), τα οποία είναι απλώς η αυθαίρετη ερμηνεία που έδωσαν στο κείμενο του νόμου κάποιοι παρανοϊκοί αμερικανοί συνωμοσιολόγοι (ναι, ανθεί κι εκεί το είδος) και που κυκλοφορεί εδώ και πολλούς μήνες μέσω e-mail.<br /><br />Έκπληκτος (καλά, όχι και τόσο...) συνέχισα το ψάξιμο, και βρήκα ότι αυτές οι αστειότητες είχαν καταρριφθεί και από το περίφημο <a href="http://www.snopes.com/politics/business/organic.asp">snopes.com</a>.<br /><br />Συγκεκριμένα, και αντίθετα με τα όσα έκρινε σκόπιμο να αναπαράγει άκριτα ο κ. Βελόπουλος, η συντάκτρια του νομοσχεδίου, η βουλευτίνα Ρόζα Ντελάουρο, δεν εργάζεται στην Μονσάντο, ο Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ που αναφέρεται δεν είναι βουλευτής αλλά πρόεδρος εταιρίας δημοσκοπήσεων, και ούτε αυτός εργάζεται στην Μονσάντο, και το νομοσχέδιο δεν κάνει καμία αναφορά στα λεγόμενα βιολογικά ή οργανικά προϊόντα, ούτε στο τι κάνει ο καθένας στην αυλή του σπιτιού του, ούτε στη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Η κυρία Ντελάουρο, μάλιστα, έχει αναρτήσει και ένα <a href="http://delauro.house.gov/files/HR875_Myths_Facts1.pdf">pdf</a> στη σελίδα της, με το οποίο αντικρούει τέτοιους αστήριχτους ισχυρισμούς.<br /><br />Δυστυχώς, το πρόβλημα με τους συγκεκριμένους πολιτικούς άνδρες είναι γενικότερο. Ιδιαίτερα ο κ. Βελόπουλος, μέσω της εκπομπής που είχε στο κανάλι του αρχηγού του (στην οποία τώρα εμφανίζεται σαν guest), έχει διασπείρει πάρα πολλά ψεύδη — θυμάμαι πρόχειρα τους μύθους για κάποιο χειρόγραφο του Αριστοτέλη που δήθεν ανακαλύφθηκε πρόσφατα και που περιείχε, λέει, την περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν, τις ανοησίες του λερναίου κειμένου περί νοηματικής γλώσσας, και τις γελοιότητες σχετικά με την επιλογή της αρχαίας ελληνικής ως γλώσσας των «υπολογιστών του μέλλοντος».<br /><br />Ο σκοπός τους, φυσικά, είναι η τρομοκράτηση του τηλεθεατή / ακροατή / αναγνώστη με ψευδείς ειδήσεις οι οποίες αποτελούν τη σαθρή βάση μιας ουσιαστικά αβάσιμης επιχειρηματολογίας η οποία με τη σειρά της προσπαθεί να κρύψει το απύθμενο κενό της λαϊκίστικης πολιτικής τους σκέψης.<br /><br />Είναι καιρός να πάψουμε να ανεχόμαστε ή να παίρνουμε στην πλάκα τέτοια φαινόμενα. Ελληνοκεντρικέ άνθρωπε, λες ότι αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξέ το: δήλωσε την αγάπη σου χωρίς να καταφεύγεις σε συνωμοσιολογικά ψεύδη και κούφιους εθνικισμούς.<br /><br />Και, κυρίως, φύγε επιτέλους από την παραδοσιακή λογική τού «πίστευε και μη ερεύνα». Το διαδίκτυο είναι σπουδαίο εργαλείο. Ψάξε. Χωρίς ιδεοληψίες. Δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-89002020979515835772009-11-18T22:57:00.004+02:002009-11-24T18:50:44.773+02:00Τα τραγούδια χαθήκαν (και ξαναβρεθήκαν!)Θα μπορούσε να είναι ο ποιητικός τίτλος ενός ποιητικού κειμένου που θα θρηνούσε ποιητικά την τραγική εικόνα του σημερινού ελληνικού τραγουδιού.<br /><br />Τα πράγματα, όμως, είναι πολύ πιο πεζά...<br /><br />Όποτε ήθελα να βάλω τραγούδια εδώ στο μπλογκ, τα ανέβαζα σε μια δωρεάν υπηρεσία online αποθήκευσης αρχείων, ονόματι fileden. Η υπηρεσία αυτή, λοιπόν, θεώρησε σωστό να διαγράψει απροειδοποίητα <b>όλα</b> τα αρχεία που είχα ανεβάσει εκεί. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πλέον αρκετές αναρτήσεις στο Gravity & the Wind που πλέον έχουν μείνει ουσιαστικά μισές.<br /><br />Αρχικά μου δημιουργήθηκε η διάθεση να γκρινιάξω -- δεν θα το κάνω, όμως. Θέλω απλώς να ζητήσω συγγνώμη από τους αναγνώστες που μπορεί να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να μπουν σε κάποιο από εκείνα τα ποστ, να πατήσουν το play για να ακούσουν μια από τις μουσικές επιλογές μας και να περιμένουν μάταια να ακουστεί κάτι από τα ηχεία τους.<br /><br />Αυτά, και καλά να είμαστε.<br /><br />UPDATE: Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, αλλά τα αρχεία επανήλθαν. Ίσως έπεσα πάνω σε κάποια αναβάθμιση. Τώρα όλα είναι εκεί, πάντως.cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-72260409791820721282009-11-15T12:24:00.002+02:002009-11-15T12:32:11.444+02:00Άλλη μια υπενθύμισηΚαιρός να επιστρέψουμε στην <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε' Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a> και να την ολοκληρώσουμε. Την άλλη Δευτέρα, στις 23 Νοεμβρίου, θα ασχοληθούμε με το ποίημα της Κριστίνα Ροσέτι, και στις 30 του μήνα με το ποίημα του Τόμας Μουρ. Όπως πάντα, περιμένω τις μεταφραστικές συμμετοχές σας στη διεύθυνση e-mail που θα βρείτε στο προφίλ μου.cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-21139029995281581122009-11-08T16:54:00.002+02:002009-11-08T17:02:14.943+02:00Μια αισιόδοξη οπτικήΜια που στο προηγούμενο ποστ αναφέρθηκα στο ίδρυμα του Τζέιμς Ράντι, σας δίνω εδώ μεταφρασμένο ένα κείμενο που είδα εκεί, γραμμένο από τον Jeff Wagg. Το πρωτότυπο μπορείτε να το βρείτε στο <a href="http://www.randi.org/site/index.php/swift-blog/765-why-we-will-win.html">JREF</a>.<br /><br />____________________________________________<br /><br /><br />Γιατί θα νικήσουμε<br /><br /><br />Σε μια πρόσφατη συνέντευξη σε εφημερίδα, ο δημοσιογράφος μού έκανε μια ερώτηση που ακούω συχνά: «Νιώθετε ότι χάνετε τη μάχη; Ότι οι άνθρωποι όλο και περισσότερο απομακρύνονται από την επιστήμη και ενστερνίζονται την αντιεπιστημονική σκέψη;» Και απάντησα, όπως κάνω πάντοτε: «Όχι».<br /><br />Παρότι είναι αλήθεια πως το κίνημα κατά των εμβολίων μπορεί τελικά να αποκτήσει τέτοια διάδοση ώστε να βλάψει την κοινωνία, και πως ο αποκαλούμενος «Ευφυής Σχεδιασμός» μπορεί τελικά να πετύχει να μπει στα σχολικά βιβλία, εμείς διατηρούμε ένα πλεονέκτημα που εκείνοι δεν θα έχουν ποτέ.<br /><br />Πριν πω, όμως, ποιο είναι αυτό, πρέπει να ορίσω το «εμείς» και το «εκείνοι».<br /><br />Εμείς, φυσικά, είμαστε οι σκεπτικιστές. Αλλά όχι μόνο αυτό· είμαστε αυτοί που θέλουν να πιστεύουν ό,τι είναι πραγματικό. Είμαστε αναζητητές της αλήθειας, εξερευνητές, και συχνά σφάλλουμε. Δεν θα έχουμε ποτέ όλες τις απαντήσεις, αλλά εκείνες που έχουμε θα ταιριάζουν με τον καλύτερο τρόπο στα διαθέσιμα δεδομένα. Όταν εμφανιστούν νέα δεδομένα, θα εγκαταλείψουμε την πίστη μας για μια νέα πίστη.<br /><br />Εκείνοι είναι οι πιστοί. Είναι αυτοί που θέλουν να πιστεύουν ό,τι πιστεύουν, για διάφορους λόγους. Έχουν όλες τις απαντήσεις, ή τουλάχιστον τις περισσότερες. Όταν εμφανιστούν νέα, αντίθετα, δεδομένα, θα τα προσαρμόσουν με το ζόρι στις αντιλήψεις τους, θα τα απαξιώσουν, ή θα τα απορρίψουν.<br /><br />Και ο λόγος για τον οποίο θα νικήσουμε εμείς είναι ο εξής: αν πάρει κανείς ολόκληρη τη συσσωρευμένη επιστημονική γνώση και τη σβήσει από το συλλογικό μας νου, ας πούμε μέσω κάποιας πολυετούς πολιτιστικής επανάστασης, ή κάποιας κοινωνικής κατάρρευσης, τα δεδομένα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Μπορεί να ξεχαστούν, αλλά πάντα θα είναι δυνατόν να ανακαλυφθούν εκ νέου από κάποιον άνθρωπο με ανεπτυγμένη περιέργεια που θα παρατηρήσει κάτι και θα σκεφτεί: «Χμ, αναρωτιέμαι πώς να λειτουργεί αυτό». Η αλήθεια (δηλαδή η πραγματικότητα) δεν μπορεί να χαθεί. Ενώ η άποψη ότι το νερό έχει μνήμη μπορεί να χαθεί, και να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά.<br /><br />Τι θα συνιστούσε, όμως, νίκη σ’ αυτή την φαινομενικά αιώνια διαμάχη; Εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει νίκη. Αν επικρατήσουμε εμείς, τότε εμείς κι εκείνοι θα καταλήξουμε να πιστεύουμε τα ίδια ακριβώς πράγματα. Κατά περίεργο τρόπο, αυτός είναι και ο δικός τους στόχος. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ μας είναι ότι εμείς είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε, ενώ εκείνοι όχι. Και αν έχουν δίκιο εκείνοι, κάποια στιγμή εμείς θα υιοθετήσουμε τις θέσεις τους παραμένοντας ταυτόχρονα πιστοί στα ιδανικά μας. Αν σφάλλουν, όμως, οι ιδέες τους κάποτε θα μαραζώσουν και θα χαθούν.<br /><br />Οι πιστοί και οι σκεπτικιστές μπορεί μια μέρα να καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα, οπότε και οι δυο πλευρές θα υποστηρίζουν πως νίκησαν. Αυτή θα ήταν μια υπέροχη μέρα. Και, εφόσον οι σκεπτικιστές έχουν παραμείνει πιστοί στις αρχές τους, που λένε ότι πάντοτε αλλάζουμε τις αντιλήψεις μας βασιζόμενοι στα δεδομένα, τότε όντως θα έχουμε νικήσει όλοι.<br /><br />Στο μεταξύ, θα βρισκόμαστε πάντοτε στα χαρακώματα για να πληροφορήσουμε τον κόσμο για την τρομερή αξία των εμβολίων, για τους κινδύνους της ομοιοπαθητικής, και για τους απατεώνες που ισχυρίζονται πως διαθέτουν «ψυχικές» δυνάμεις. Σε ό,τι αφορά εσάς, τους πιστούς, η δουλειά που έχετε να κάνετε είναι πολύ απλή: Δείξτε μας τα δεδομένα σας. Αν όντως τα έχετε, τότε ευχαρίστως να βρεθούμε στη μέση και να σφίξουμε τα χέρια.cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-46827605609266654862009-11-02T16:18:00.004+02:002012-07-21T20:21:36.903+03:00Γιούρι, ο καλός μάγος που έγινε κακός (παραμύθι)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
[Στο κείμενο θα συναντήσετε πολλές φορές τη λέξη «μάγος». Έχετε υπόψη ότι τη χρησιμοποιώ αντί του «ταχυδακτυλουργός» — ή «mentalist», που είναι και της μόδας — καθότι μαγεία (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) δεν υπάρχει. Οι λεγόμενοι «μάγοι» είναι όλοι τους είτε ταχυδακτυλουργοί είτε τσαρλατάνοι.] <br />
<br />
___________________________________<br />
<br />
<br />
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας καλός μάγος, που τον έλεγαν Γιούρι Γκέλερ. Ο Γιούρι έκανε τα μαγικά του κόλπα, λύγιζε κουτάλια, έκανε χαλασμένα ρολόγια να παίρνουν μπρος, έβρισκε τι υπήρχε μέσα σε φακέλους, το κοινό θαύμαζε, και ήταν όλα μια χαρά. Ώσπου μια μέρα είδε ότι το χρήμα αλλού βρισκόταν, κι έτσι άρχισε να ισχυρίζεται ότι αυτά που έκανε δεν ήταν ταχυδακτυλουργικά (ή άλλου τύπου) κόλπα, αλλά κατορθώματα των ισχυρών του πνευματικών δυνάμεων. Ήταν μια πολύ έξυπνη κίνηση εκ μέρους του, γιατί η μεταφυσική πουλάει τρελά, καθώς οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να απαλλαγούν από την κατάρα της δεισιδαιμονίας. Έτσι, ο Γιούρι έγινε κακός μάγος, και απέκτησε παγκόσμια φήμη. Έγινε αντικείμενο ερευνών, γράφτηκαν βιβλία γι’ αυτόν, προβλήθηκαν εκπομπές, και όλοι τον χειροκροτούσαν.<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/Su8NZtSBYLI/AAAAAAAAAX0/9jz5AQzYYIk/s1600-h/375px-RandiFork.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5399549213543588018" src="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/Su8NZtSBYLI/AAAAAAAAAX0/9jz5AQzYYIk/s200/375px-RandiFork.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: right; height: 200px; margin: 0 0 10px 10px; width: 125px;" /></a><br />
Οι άλλοι μάγοι, βέβαια, δεν είδαν με καλό μάτι αυτή την κίνηση του Γιούρι. Θεωρούσαν (και σωστά) πως είναι ανήθικο να λες τόσο χοντροκομμένα ψέματα για να κερδίσεις λίγα (ή πολλά) χρήματα παραπάνω. Έτσι, βγήκαν και τον κατακεραύνωσαν, με κορυφαίο τον <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/James_Randi">Εκπληκτικό Ράντι</a>, ο οποίος έβγαλε και βιβλίο ειδικά για να ξεσκεπάσει την απάτη του Γιούρι. Ο Ράντι έδινε παραστάσεις στις οποίες έκανε τα ίδια κόλπα που έκανε και ο Γιούρι, και μετά εξηγούσε πως όλα αυτά τα κατάφερνε με κόλπα, και όχι με δήθεν πνευματικές δυνάμεις.<br />
<br />
Για λίγο καιρό ο Γιούρι έδειχνε να έχει χάσει τη μάχη, αλλά, έξυπνος καθώς ήταν, κατάφερε και πάλι να ξαναμπεί στο παιχνίδι, εμφανιζόμενος σε γελοίες εκπομπές δευτεροκλασάτων τηλεοπτικών καναλιών σε σχεδόν τριτοκοσμικές χώρες. Παράλληλα, έβγαζε τρελά λεφτά ως σύμβουλος επιχειρήσεων με ηλίθια αφεντικά και ως προσωπικός σύμβουλος που καθοδηγούσε σε θέματα υγείας και ψυχολογίας διάφορους αφελείς με χοντρά πορτοφόλια.<br />
<br />
Έτσι, ο Γιούρι απέκτησε και έναν κυνισμό που τον βοήθησε να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές θα μπορούσε να έχει σχετικά με το γεγονός ότι εξαπατούσε τόσον κόσμο, κι έφτασε να ευχαριστεί τους σκεπτικιστές που τον πολεμούσαν γιατί του έδιναν, λέει, δωρεάν προβολή, καθότι «δεν υπάρχει καλή και κακή δημοσιότητα», κατά τη γνωστή ρήση. Στην πραγματικότητα, μάλλον θα έπρεπε να ευχαριστεί τους τηλεπαρουσιαστές τύπου Όπρα και Χαρδαβέλλα που έχουν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι περί ψυχικών δυνάμεων και το πλασάρουν (με το αζημίωτο, φυσικά) σε ένα αδηφάγο κοινό που δεν χορταίνει τη βλακεία με τίποτε. Οι σκεπτικιστές μάγοι όπως ο Ράντι δεν έχουν σκοπό να κάνουν τους πονηρούς μάγους όπως ο Γιούρι να πεθάνουν στην ψάθα — ο σκοπός τους είναι να προφυλάξουν το κοινό από τα αρπακτικά και να υπερασπιστούν έννοιες (όπως η εντιμότητα) που τα εν λόγω αρπακτικά τις έχουν διαγράψει από το λεξιλόγιό τους.<br />
<br />
Στα πλαίσια αυτά, το 1996 ο μάγος Ράντι έφτιαξε το <a href="http://www.randi.org/site/">JREF</a> (Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Τζέιμς Ράντι), μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση που έχει σκοπό να προωθήσει την κριτική σκέψη και να διαδώσει αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τις ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις περί παραφυσικών και υπερφυσικών φαινομένων. Υπάρχει και βραβείο ενός εκατομμυρίου δολαρίων για όποιον καταφέρει να αποδείξει κάτω από επιστημονικά και αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες πως κατέχει κάποια από αυτές τις θρυλούμενες «πνευματικές» ή «ψυχικές» δυνάμεις. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, και όλοι φυσικά έχουν αποτύχει — και υπάρχουν και κάποιοι που αρνούνται να περάσουν τη δοκιμασία προβάλλοντας διάφορες προφάσεις (εν αμαρτίαις, θα έλεγαν οι παλιοί...).<br />
<br />
Μια μέρα, λοιπόν, ο Γιούρι ήρθε και σε μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα, όπου κατοικούσαν κάτι περίεργοι τύποι, που λέγονταν Έλληνες. Ένας απ’ αυτούς, ο Χαρδαβέλλας που είπαμε και πιο πάνω, τον εμφάνισε στην εκπομπή του και τον έβαλε να κάνει τα γνωστά μαγικά κόλπα με τα κουτάλια και τα ρολόγια, λέγοντας μάλιστα ότι αν οι τηλεθεατές έβαζαν τα κουτάλια τους πάνω στον τηλεοπτικό τους δέκτη, θα λύγιζαν κι αυτά. Και όντως κάποιοι το έκαναν, και μετά έπαιρναν τηλέφωνο ενθουσιασμένοι (;) και έλεγαν πως ναι, και τα δικά τους κουτάλια λύγισαν κάτω από την τηλε-ενέργεια του Γιούρι, και μερικοί εμφανίστηκαν και στο τηλεοπτικό στούντιο για να τα δείξουν στο πλατύ κοινό. Τώρα, στ’ αλήθεια πίστεψαν πως είχε γίνει κάτι τέτοιο; Ήθελαν να βγουν στο γυαλί να τους δει η οικογένειά τους και ο αλήτης ο γείτονας που όλο τους ζηλεύει; Δεν ξέρω. Ο Γιούρι, πάντως, δεν αρκέστηκε στα παλιά γνωστά κόλπα, και προχώρησε ένα βήμα παραπάνω: είπε ότι θα βοηθούσε ζωντανά εκείνη τη στιγμή όποιον ήθελε να κόψει το κάπνισμα. Έκανε μια κακή θεατρική παράσταση, ότι δήθεν προσπαθούσε να αποκτήσει πρόσβαση στη δύναμη μέσα του που θα τον βοηθούσε να το πετύχει, και μετά δήλωσε πως ναι, έγινε. Και, βέβαια, βρέθηκε και ο τύπος που ήρθε μετά από δέκα λεπτά στο στούντιο και δήλωσε πως, με την ενέργεια που του έστειλε πριν από δέκα λεπτά ο Γιούρι, έκοψε το κάπνισμα...<br />
<br />
Λίγες μέρες μετά, σε τριτοκλασάτο τηλεοπτικό κανάλι, μια παρουσιάστρια ονόματι Μιχαλονάκου, την οποία κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά λόγω τηλεοπτικής προϊστορίας, βγήκε και έκανε αυτό που ο (θεωρούμενος σοβαρός και έγκυρος) Χαρδαβέλλας δεν τόλμησε ποτέ να κάνει: αμφισβήτησε τις δυνάμεις του μάγου Γιούρι, και έφερε στην εκπομπή της δυο επιστήμονες με έναν άλλο μάγο, ο οποίος έκανε όλα τα κόλπα που έκανε ο Γιούρι, και άλλα ακόμη πιο εντυπωσιακά, και εξήγησε ότι δεν υπάρχει καμία μεταφυσική πίσω από όλα αυτά, ότι είναι απλώς κόλπα που εκμεταλλεύονται τους νόμους της φυσικής και της χημείας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος νους αυτά που παρατηρεί. Οι υπόλοιποι καλεσμένοι, θιασώτες διαφόρων παρακλαδιών της μεταφυσικής, δεν τον πίστεψαν και θεώρησαν ότι χρησιμοποίησε ψυχικές ή σατανικές δυνάμεις — πράγμα που δυστυχώς δείχνει και το επίπεδο σκέψης μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Ήταν, πάντως, εντυπωσιακό: το να σε κάνει ρεζίλι η Μιχαλονάκου δεν είναι και λίγο...<br />
<br />
Μετά από πολύ καιρό μακριά από τους αγαπημένους του Έλληνες, ο Γιούρι επέστρεψε προσφάτως, αυτή τη φορά σε άλλο κανάλι, όπου στήθηκε γύρω του ολόκληρο σόου (που θα έχει πολλές συνέχειες, απ’ ό,τι φαίνεται) στο οποίο λαμβάνουν μέρους διάφοροι διαγωνιζόμενοι μάγοι, μαζί με διάσημους καλεσμένους που τους βοηθάνε στα μαγικά τους κόλπα, με τον Γιούρι στο ρόλο του κριτή. Κι έτσι, αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα όμορφο και εντυπωσιακό σόου με μυριάδες μαγικά κόλπα, προϊόντα μόχθου και ατέλειωτων προβών, κατάντησε μια εκπομπή που προωθεί τη μεταφυσική σκέψη και, αντί να γεμίζει το μυαλό του τηλεθεατή με θαυμασμό για τη σκληρή δουλειά και την τεχνική αρτιότητα των μάγων, το γεμίζει με σκατά.<br />
<br />
Τι ωραία που θα ήταν να υπάρχει πραγματική μαγεία, τηλεκίνηση, ενόραση, τηλεπάθεια, πνεύματα, δράκοι — σαν να ζεις σε παραμύθι! Ενώ τώρα, τι πεζή που είναι η πραγματικότητα, ε;<br />
<br />
Λάθος! (Που λέει κι ο ποιητής.)<br />
<br />
Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο συναρπαστική απ’ ό,τι νομίζουν όλοι αυτοί. Απλά δεν είναι πάντοτε ευχάριστη, κι αυτό είναι ίσως ο λόγος που οι άνθρωποι προτιμούν τα παραμύθια, κι ας είναι όλα ψέματα. Με τα παραμύθια, όμως, δεν πρόκειται να κάνουμε καλύτερη την πραγματικότητα. Με τα παραμύθια απλώς δραπετεύουμε. Κι όταν το κάνουμε για λίγο, και μετά επιστρέφουμε, ΟΚ, κανένα πρόβλημα. Όταν, όμως, υιοθετούμε μια ολόκληρη κοσμοαντίληψη αυτού του είδους και την εφαρμόζουμε στη ζωή μας αρνούμενοι πεισματικά την πραγματικότητα, τότε διαιωνίζουμε μια οπτική που μας προσφέρει λίγη πρόσκαιρη και ψεύτικη ψυχική ηρεμία ενώ παράλληλα ζημιώνει ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθιστώντας ολοένα και δυσκολότερη τη διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό.<br />
<br />
Μια διάκριση που είναι απολύτως απαραίτητη για την πνευματική υγεία και την ανθρώπινη εξέλιξη.<br />
<br />
__________________________________________<br />
<br />
<br />
Υ.Γ.: Ιδού και δυο λινκ προς σχετικά βίντεο, ευγενική προσφορά της <a href="http://toomanytribbles.blogspot.com/">toomanytribbles</a>:<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Xrvxl3BU-wg">Πρώτο μέρος</a><br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Nz4xltEGGOM">Δεύτερο μέρος</a><br />
<br />
Η φωτογραφία που προστέθηκε είναι από το άρθρο της Wikipedia όπου παραπέμπω πιο πάνω, και απεικονίζει πηρούνι που έχει λυγίσει από την τέχνη του James Randi.</div>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-7687507875739027022009-10-29T01:53:00.002+02:002009-10-29T01:58:54.053+02:00Cui bono: η κρυφή γοητεία της συνωμοσιολογίαςΌπως συμβαίνει πάντοτε μετά από ένα συνταρακτικό γεγονός, αρχίζουν και πετάγονται διάφοροι και λένε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, συνήθως με το ύφος του ανθρώπου που έχει πιάσει τον Πάπα από τα @@, στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στο διαβόητο σκεπτικό «τις ωφελείται».<br /><br />Έτσι και μετά την ηλίθια δολοφονική απόπειρα εναντίον των αστυνομικών στην Αγία Παρασκευή, βγήκαν κάποιοι και μίλησαν για προβοκάτσιες και σχέδια καταστολής και παρακρατικούς και πογκρόμ και δεξιούς υποκινητές και παπάρια μάντολες.<br /><br />Το δε ΚΚΕ έδωσε και πάλι ρέστα, προτρέποντας το λαό «να σκεφτεί το ποιος ωφελείται από τέτοιου είδους επιθέσεις».<br /><br />Το «cui bono» («σε τίνος όφελος»), λατινική ρήση που αποδίδεται στον ρωμαίο συγκλητικό Λούκιους Κάσιους Λονγκίνους Ραβίλα, μπορεί να δώσει κάποιες αρχικές κατευθύνσεις για περαιτέρω έρευνα, αλλά αφενός <b>δεν αποτελεί απόδειξη</b> για τίποτε, και αφετέρου άνετα <b>οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα</b>. Από μόνο του, λοιπόν, είναι περίπου άχρηστο, αν δεν συνοδεύεται από απτά στοιχεία.<br /><br />Πράγμα που δεν πτοεί, βεβαίως, όσους εμφορούνται από τον ευρέως διαδεδομένο συνωμοσιολογικό τρόπο του σκέπτεσθαι. Ως γνωστόν, άλλωστε, οι συνωμοσιολογούντες δεν διατηρούν και πολύ στενές σχέσεις με τον ορθολογισμό: Δολοφονήθηκε ο τάδε πολιτικός; Δεν μπορεί να το έκανε από μόνος του κάποιος παλαβός — θα πρέπει να τον έφαγαν οι δικοί του. Έγινε κάποια μεγάλη τρομοκρατική ενέργεια; Δεν μπορεί να την έκαναν πεντέξι ημιμαθείς φανατικοί — θα πρέπει να έγινε «από μέσα». Προκλήθηκε τσουνάμι; Δεν μπορεί να οφείλεται στο σεισμό που προηγήθηκε — θα πρέπει να έγινε κάποια υποθαλάσσια πυρηνική δοκιμή. Ξέσπασε κάποια νέα επιδημία; Δεν μπορεί να οφείλεται σε τυχαία μετάλλαξη κάποιου ιού — θα πρέπει να την δημιούργησαν οι φαρμακευτικές εταιρίες για να πλουτίσουν. Και όλα αυτά, φυσικά, τα ισχυρίζονται χωρίς κανένα (μα κανένα) στοιχείο.<br /><br />Ειδικά όταν μιλάμε για πολιτική (άλλωστε, τα πάντα είναι πολιτική), δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν σε χρόνο μηδέν οποιαδήποτε κατάσταση προκύψει — αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι την δημιούργησαν, διάολε! Αν, δηλαδή, κάποιος πλούσιος θείος μου δολοφονηθεί από κάποιον άγνωστο επειδή του έφαγε τη θέση στο παρκάρισμα, και στη διαθήκη του φαίνομαι εγώ σαν μόνος κληρονόμος, θα αφήσετε όλα τα άλλα στοιχεία στην άκρη και θα έρθετε κατευθείαν να με συλλάβετε;<br /><br />Αν, λοιπόν, δεν είστε σε θέση να αποδείξετε τα όσα λέτε περί «προβοκάτσιας» όποτε γίνεται μια πράξη που οδηγεί τα πράγματα σε δρόμους που δεν σας αρέσουν, σας παρακαλώ πολύ να κρατήσετε την παράνοιά σας για τον εαυτό σας.<br /><br />Πάψτε πια να βιάζετε τη λογική. Λιακόπουλοι καταντήσατε...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-71699545225708678972009-10-25T17:12:00.001+02:002009-10-25T17:15:18.794+02:00ΟΠΠΡΟΛΑΧΑΝΙΚΑ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/SuRrafrxuFI/AAAAAAAAAXs/LtqaVSBvs7k/s1600-h/24102009093.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ZIh27hHl3zA/SuRrafrxuFI/AAAAAAAAAXs/LtqaVSBvs7k/s400/24102009093.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5396556356422580306" /></a><br /><br />Φωτό: cyrus, 2009cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-29468623398317227852009-10-22T01:06:00.004+03:002009-10-22T11:30:00.690+03:00(Ε' Ι.Π.Μ.) 3. Emily Dickinson - I died for beauty, but was scarceΚαι η <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a> συνεχίζεται...<br /><br /><br /><br /><b>Emily Dickinson (1830-1886) - I died for beauty, but was scarce (1890)</b><br /><br /><br />I died for beauty, but was scarce<br />Adjusted in the tomb<br />When one who died for truth was lain<br />In an adjoining room.<br /><br />He questioned softly why I failed?<br />"For beauty", I replied.<br />"And I for truth — the two are one;<br />We brethren, are," he said.<br /><br />And so, as kinsmen, met a night,<br />We talked between the rooms,<br />Until the moss had reached our lips,<br />And covered up our names.<br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Για το ωραίο πέθανα, μα μόλις<br />Που στο μνήμα μού'χα βολευτεί<br />Έναν που γι' αλήθεια πέθανε, <br />Τον βάλανε στο διπλανό κελί.<br /><br />“Γιατί 'σαι δώ;” με ρώτησε<br />“Τ' ωραίο”, τού 'πα εγώ<br />“Για την αλήθεια εγώ — είναι το αυτό<br />Είμαστ' αδέρφια”, απάντησε.<br /><br />Κι έτσι, σα σόι μια νύχτα βρεθήκαμε,<br />Μέσα απ'τον τοίχο μιλήσαμε,<br />Μέχρι που η μούχλα τα χείλη μας έφτασε,<br />Τα ονόματά μας τα σκέπασε.<br /><br /><i>Μετάφραση: EvanT</i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Πέθανα για την ομορφιά,<br />Μα σαν στον τάφο μπήκα<br />Κάποιος για την αλήθεια πέθανε<br />Και τον πλαγιάσαν δίπλα.<br /><br />Με ρώτησε τι έφταιξε;<br />«Η ομορφιά», του είπα.<br />«H αλήθεια εδώ – τα δυο είν’ ένα·<br />Κι εμείς είμαστ’ αδέλφια».<br /><br />Σα συγγενείς τα λέγαμε<br />Μεσ’ από τοίχους, νύχτα,<br />Ώσπου βρύα φτάσαν στα χείλη μας,<br />Και τ’ όνομά μας κρύψαν.<br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://synas2006.blogspot.com/">synas</a></i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Πέθανα για την ομορφιά, <br />Κι αμέσως σαν στον τάφο μπήκα<br />Κάποιον εβάλαν δίπλα μου<br />Που πέθανε για την αλήθεια.<br /><br />Με ρώτησε απαλά «γιατί;»<br />Του απάντησα «Για την αγάπη».<br />«Για την αλήθεια», είπε, «εγώ—<br />Αυτά τα δυο είναι σαν ένα».<br /><br />Μιλήσαμε σαν συγγενείς <br />Που είχαν χρόνια να βρεθούνε,<br />Ώσπου τα βρύα μας έπνιξαν<br />Και κάλυψαν τα ονόματά μας.<br /><br /><i>Μετάφραση: cyrus</i>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-5545487974339346362009-10-14T16:22:00.005+03:002012-03-23T09:26:33.610+02:00(Ε' Ι.Π.Μ.) 2. Walt Whitman - I Sit and Look OutΣυνέχεια στην <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a>, με ένα από τα πολλά εξαιρετικα ποιήματα του Γουίτμαν:<br />
<br />
<br />
<b>Walt Whitman (1819-1892) - I Sit and Look Out (1860)</b><br />
<br />
<br />
I sit and look out upon all the sorrows of the world, and upon all oppression and shame,<br />
I hear secret convulsive sobs from young men at anguish with themselves, remorseful after deeds done,<br />
I see in low life the mother misused by her children, dying, neglected, gaunt, desperate,<br />
I see the wife misused by her husband, I see the treacherous seducer of young women,<br />
I mark the ranklings of jealousy and unrequited love attempted to be hid, I see these sights on the earth,<br />
I see the workings of battle, pestilence, tyranny, I see martyrs and prisoners,<br />
I observe a famine at sea, I observe the sailors casting lots who shall be kill'd to preserve the lives of the rest,<br />
I observe the slights and degradations cast by arrogant persons upon laborers, the poor, and upon negroes, and the like;<br />
All these--all the meanness and agony without end I sitting look out upon,<br />
See, hear, and am silent.<br />
<br />
_______________________________________<br />
<br />
<br />
Κάθομαι και κοιτάζω όλους τους καημούς του κόσμου, όλη την καταπίεση και την ντροπή,<br />
Ακούω τους κρυφούς σπασμωδικούς λυγμούς από άντρες νεαρούς σε σύγκρουση με τον εαυτό τους, μετανιωμένους για πράξεις καμωμένες,<br />
Βλέπω στη ζωή των ταπεινών την μητέρα που κακομεταχειρίζονται τα παιδιά της, ετοιμοθάνατη, εγκαταλειμμένη, λιπόσαρκη, απελπισμένη,<br />
Βλέπω τη γυναίκα που την κακομεταχειρίζεται ο άντρας της, βλέπω τον ύπουλο διαφθορέα των κοριτσιών,<br />
Διακρίνω τις διαρκείς πίκρες της ζήλειας και του έρωτα χωρίς ανταπόκριση που πασχίζει να κρυφτεί, αυτές τις εικόνες βλέπω επάνω στη γη,<br />
Βλέπω τα έργα της αμάχης, του λοιμού, της τυραννίας, βλέπω μάρτυρες και φυλακισμένους,<br />
Παρατηρώ έναν λιμό στη θάλασσα, παρατηρώ τους ναυτικούς που ρίχνουν κλήρο ποιος θα θυσιαστεί για να σωθούν των άλλων οι ζωές,<br />
Παρατηρώ τις προσβολές και την υποτίμηση που δείχνουν οι αλαζόνες στους εργάτες, τους φτωχούς, μα και στους νέγρους κι άλλους ομοίως˙<br />
Όλα τούτα – όλη την κακία και την ατέλειωτη αγωνία κάθομαι και κοιτάζω,<br />
βλέπω, ακούω, και μένω σιωπηλός. <br />
<br />
<i>Μετάφραση: <a href="http://iphimedea.blogspot.com/">Ιφιμέδεια</a></i><br />
<br />
_______________________________________<br />
<br />
<br />
Κάθομαι κι έξω κοιτάζω τη θλίψη του κόσμου, την καταπίεση και τη ντροπή,<br />
Ακούω κρυφούς λυγμούς νέων ανθρώπων που παλεύουν με τον εαυτό τους, μετανιωμένοι για τα καμώματά τους,<br />
Βλέπω τη φτωχή μάνα που την εκμεταλλεύονται τα παιδιά της, να πεθαίνει παρατημένη, ισχνή, σε απόγνωση,<br />
Βλέπω τη σύζυγο να την εκμεταλλεύεται ο άντρας της, βλέπω τον αχρείο εκμαυλιστή νεαρών γυναικών,<br />
Παρατηρώ τη ζήλια να κατατρώει και την ανεκπλήρωτη αγάπη να προσπαθεί να κρυφτεί, αυτά βλέπω στη γη,<br />
Βλέπω τα έργα του πολέμου, του λοιμού και της τυραννίας, βλέπω μάρτυρες και αιχμαλώτους,<br />
Παρατηρώ τον λιμό στη θάλασσα, παρατηρώ τους ναύτες να ρίχνουν κλήρο ποιος θα πεθάνει για να μείνουν στη ζωή οι υπόλοιποι,<br />
Παρατηρώ τους υπερόπτες να αδικούν και να υποτιμούν τους εργάτες, τους φτωχούς και τους νέγρους και τους ομοίους τους·<br />
Όλα αυτά — όλη την κακία και τον ατέλειωτο πόνο κάθομαι και κοιτάζω,<br />
Βλέπω, ακούω και μένω σιωπηλός.<br />
<br />
<i>Μετάφραση: EvanT</i><br />
<br />
_______________________________________<br />
<br />
<br />
Κάθομαι και κοιτάζω του κόσμου έξω όλες τις λύπες, την καταπίεση και το αίσχος<br />
Ακούω αγοριών κρυφούς λυγμούς όλο άγχος με τον εαυτό τους, κι όλο μετάνοια για τα πεπραγμένα<br />
Βλέπω στα στρώματα τα χαμηλά τη μάνα απ’ τα παιδιά ταπεινωμένη, ημιθανή, απαφημένη, ισχνή, απελπισμένη<br />
Βλέπω τη σύζυγο από τον σύζυγο ατιμασμένη, βλέπω τον δόλιο εκμαυλιστή των κοριτσιών,<br />
Διακρίνω το δάγκωμα της ζήλιας, την αναπόδοτη αγάπη που να κρυφτεί παλεύει, τις όψεις τούτες βλέπω στη γης απάνω,<br />
Βλέπω της μάχης τις επιχειρήσεις, πανδημία, τυραννία, μάρτυρες και αιχμαλώτους βλέπω,<br />
Παρακολουθώ στη θάλασσα την πείνα, παρακολουθώ τους ναύτες να ρίχνουνε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί, οι άλλοι να μείνουν στη ζωή,<br />
Παρακολουθώ μικρούς και ξεπεσμένους θύματα να πέφτουν αλαζόνων, και οι φτωχοί, κι οι μαύροι και οι συναφείς,<br />
Όλα αυτά -την αθλιότητα, τα δίχως τέλος βάσανα κάθομαι και κοιτάζω,<br />
Βλέπω, ακούω, και σιωπώ.<br />
<br />
<i>Μετάφραση: <a href="http://synas2006.blogspot.com/">synas</a></i><br />
<br />
<br />
<br />
[Η επόμενη ανάρτηση της Ιστοσυνάντησης θα γίνει την Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου, με το ποίημα της Ντίκινσον, στο οποίο άλλαξα τη στίξη μετά από υπόδειξη της Ιφιμέδειας.]cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-77563526877324887402009-10-09T09:58:00.003+03:002009-10-09T10:07:14.493+03:00Άλλη μια υπενθύμισηΜετά τις εκλογές (τις οποίες δεν θα σχολιάσω, καθώς άλλοι το έχουν κάνει πολύ καλά), θα συνεχίσουμε κανονικά την <a href="http://gravityandthewind.blogspot.com/2009/07/19.html">Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης</a>. Την Τετάρτη, λοιπόν, στις 14 Οκτωβρίου, θα ασχοληθούμε με το ποίημα του Whitman. Όπως πάντα, περιμένω τις μεταφράσεις σας στη διεύθυνση του προφίλ.<br /><br />Ως τότε, υγιαίνετε...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-55908189460372515062009-09-26T00:08:00.001+03:002009-09-26T00:10:21.218+03:00Λερναίοι Μύθοι στη σχολική τάξηΟ εξαιρετικά επιτυχημένος όρος «Λερναίοι Μύθοι» είναι, αν δεν κάνω λάθος, εφεύρημα του <a href="http://sarantakos.wordpress.com/">Νίκου Σαραντάκου</a>, και αποτελεί σαφή αναφορά στο γνωστό άθλο του Ηρακλή: όπως ακριβώς, στην περίπτωση της Λερναίας Ύδρας, ο ήρωας έκοβε ένα κεφάλι και αμέσως φύτρωναν δύο στη θέση του, έτσι και στην περίπτωση των Λερναίων Μύθων βγαίνει κάποιος και τους καταρρίπτει, μόνο και μόνο για να τους ξαναβρεί μπροστά του ξανά και ξανά, όλο και συχνότερα.<br /><br />Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, φυσικά, αλλά μερικές φορές ο τρόπος διάδοσης του μύθου είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός.<br /><br />Με επισκέφτηκε χτες ο ανεψιός μου, που μόλις ξεκίνησε την Α’ Γυμνασίου, και κάποια στιγμή, ενώ μιλούσαμε για το λάπτοπ που πρόκειται να πάρει, με ρωτάει:<br /><br />«Έχεις ακούσει για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας;»<br /><br />Αμέσως τα σκεπτικιστικά μου αντανακλαστικά με έβαλαν σε κατάσταση συναγερμού.<br /><br />«Ναι, γιατί;»<br /><br />«Ο καθηγητής μας στην Πληροφορική μας είπε γι’ αυτό σήμερα, και για το πλοίο που εξαφανίστηκε».<br /><br />Φυσικά, κάθησα και του εξήγησα πως κανένα πλοίο δεν εξαφανίστηκε, και πως όλο αυτό το σενάριο είναι, πολύ απλά, ένας μύθος που βασίστηκε στα πειράματα που γίνονταν τότε για να κάνουν τα πλοία αόρατα για τα εχθρικά ραντάρ και για τις εχθρικές μαγνητικές τορπίλες.<br /><br />Πόσα, όμως, από τα παιδιά που άκουσαν αυτή την ανοησία, είχαν στη διάθεσή τους έναν κολλημένο θείο που εδώ και χρόνια έχει σαν αγαπημένο του χόμπι να παρακολουθεί την υποκουλτούρα;<br /><br />Ελάχιστα, τολμώ να πω, κι αυτή η σκέψη με γέμισε τρόμο για το τι σαχλαμάρες μπορεί να ακούνε τα παιδιά καθημερινά στη σχολική τάξη από το στόμα ανθρώπων των οποίων την κρίση εμπιστεύονται απόλυτα (μέχρι κάποια ηλικία, τουλάχιστον).<br /><br /><a href="http://www.skepdic.com/philadel.html">Δεν υπήρξε</a>, λοιπόν, κανένα «Πείραμα της Φιλαδέλφειας». Δεν εξαφανίστηκε κανένα πλοίο, ούτε επανεμφανίστηκε πολλά μίλια μακριά, ούτε τρελάθηκαν οι ναύτες του — όλα αυτά κινούνται στο χώρο της νοσηρής φαντασίας, εξίσου νοσηρής με την ευπιστία όσων αποδέχονται ως αληθινές αφηγήσεις για τις οποίες δεν υπήρξε ποτέ η παραμικρή απόδειξη.<br /><br />Οι Λερναίοι Μύθοι αναπαράγονται άκριτα κι ασταμάτητα, σε περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις (και τα τελευταία 15 χρόνια και στο διαδίκτυο), και αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ. Η μόνη μας ελπίδα είναι να μην σταματήσει ποτέ ούτε η απομυθοποίηση. Εκείνοι θα ακούγονται συνέχεια, έτσι κι αλλιώς, ας ακουγόμαστε τουλάχιστον κι εμείς λίγο...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-79738046737210285432009-09-21T16:23:00.005+03:002009-09-22T22:16:22.795+03:00(Ε' Ι.Π.Μ.) 1. John Keats - This living handΞεκινάμε, λοιπόν, την Ε' Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης, εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Αντί να ασχολούμαστε με τα ντιμπέιτ, θα το ρίξουμε στην ποίηση, πράγμα μάλλον υγιές, νομίζω...<br /><br /><br /><b>John Keats (1795-1821) - This living hand (1819)</b><br /><br />This living hand, now warm and capable<br />Of earnest grasping, would, if it were cold<br />And in the icy silence of the tomb,<br />So haunt thy days and chill thy dreaming nights<br />That thou wouldst wish thine own heart dry of blood<br />So in my veins red life might stream again,<br />And thou be conscience-calmed—see here it is—<br />I hold it towards you.<br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Το χέρι αυτό το ζωντανό, τώρα ζεστό και ικανό<br />να νιώθει, αν ήταν κρύο<br />και μεσ’ την παγερή σιωπή του τάφου,<br />τόσο πολύ θα στοίχειωνε τις μέρες σου, θα πάγωνε τις νύχτες τα όνειρά σου<br />που θα ευχόσουν η δική σου η καρδιά να στράγγιζε από αίμα<br />ώστε στις φλέβες τις δικές μου να έτρεχε ξανά κόκκινη ζωή,<br />και τότε θα ηρεμούσες –να, δες το-<br />σε σένα εγώ το τείνω.<br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://iphimedea.blogspot.com/">Ιφιμέδεια</a></i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Το χέρι αυτό το ζωντανό, ζεστό και ικανό<br />γερά ν'αδράξει, που αν ήταν κρύο<br />και στην ψυχρή σιωπή του τάφου μέσα,<br />τόσο θα στοίχειωνε τις μέρες και θα πάγωνε τα βραδινά σου όνειρα,<br />που θά'λεγες κάλλιο η καρδιά σου αίμα να μην είχε,<br />ώστε ζωή κόκκινη στις φλέβες μου να τρέξει πάλι<br />κι ήσυχη νά'χεις τη συνείδησή σου – να, δες –<br />σε σένα το προσφέρω.<br /><br /><i>Μετάφραση: EvanT</i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Αυτό το χέρι, ακόμη ζωντανό, ακόμη ζεστό και ικανό<br />Να νιώθει και ν’ αδράχνει, αν ήταν κρύο, παγερό<br />Από του τάφου την παγωμένη σιωπή <br />Τις μέρες σου θα στοίχειωνε, τις νύχτες σου θα πάγωνε και τα όνειρα σου, τόσο<br />Που να εύχεσαι να στέγνωνε από αίμα η καρδιά σου<br />Και να ΄τρεχε στις φλέβες μου και πάλι κόκκινη η ζωή<br />Ήσυχη θα΄ταν τότε η συνείδηση σου. Ιδού! Εδώ είναι για σένα το χέρι αυτό<br />Σε σένα το τείνω.<br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://ioudas.com/">Ioudas</a></i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Το χέρι αυτό, που τώρα πάλλεται από θέρμη και μπορεί<br />με δύναμη ν' αρπάζει, ακόμα κι αν παγωμένο ήταν<br />και μεσ' σε τάφου νεκρική σιωπή<br />το ίδιο θα στοίχειωνε τις μέρες σου και θα΄φερνε ανατριχίλα στα όνειρά σου<br />τόσο που θα ευχόσουν η καρδιά σου να στράγγιζε από αίμα<br />και στις φλέβες μου κόκκινη η ζωή ν' αρχίσει να ξανακυλά<br />για νάσαι αναπαυμένη στη συνείδηση-να δες, εδώ είναι-<br />κι είναι δικό σου.<br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://poetrywhispering.blogspot.com/">Lorelei am Rhein</a></i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Το χέρι αυτό, που ακόμα ζει κι ακόμα τώρα το μπορεί<br />με θέρμη περισσή ν’ αγγίζει, αν ήταν κρύο<br />Και στου τάφου μεσ’ την παγερή σιωπή<br />Θα στοίχειωνε τις μέρες σου, θα μούδιαζε τις νύχτες τα όνειρά σου<br />Έτσι που θα ευχόσουνα να στέρευε το αίμα της καρδιάς<br />Για να κυλήσει πάλι άλικη ζωή στις φλέβες τις δικές μου,<br />Και η ψυχή να γαληνέψει –κοίτα, εδώ μπροστά σου είναι -<br />Το τείνω προς τα σε. <br /><br /><i>Μετάφραση: <a href="http://synas2006.blogspot.com/">synas</a></i><br /><br />_______________________________________<br /><br /><br />Το χέρι αυτό, ζωή τώρα γεμάτο,<br />Θερμό και δυνατό, αν ήταν κρύο<br />Και μες στην παγερή σιωπή του τάφου,<br />Θα στοίχειωνε, τις νύχτες, τα όνειρά σου<br />Και θα ’θελες το αίμα να στραγγίξει<br />Απ’ την καρδιά σου στις δικές μου φλέβες<br />Για να ησυχάσει ο νους σου— έλα, πάρτο— <br />Τ’ απλώνω προς τα σένα.<br /><br /><i>Μετάφραση: cyrus</i>cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-22106390.post-24967723189979685802009-09-20T18:00:00.003+03:002009-09-20T18:11:32.443+03:00Δημοσιογραφικό επίπεδο (χα, χα, χααα...)Υποτίθεται ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να ελέγχει την είδηση πριν την αναπαραγάγει, και παράλληλα να φροντίζει ώστε η διατύπωση που χρησιμοποιεί να μην παραποιεί το περιεχόμενο και να μη δημιουργεί λάθος εντυπώσεις στον αναγνώστη/ακροατή/θεατή. Και, βέβαια, καλό είναι να μην πετάει προσβλητικές κοτσάνες.<br /><br />(Εντάξει, τώρα που γελάσαμε όλοι μαζί, συνεχίζω.)<br /><br />Τα παραδείγματα που προδίδουν το αντίθετο είναι, φυσικά, πάμπολλα, αλλά ήθελα να αναφερθώ σε δυο πρόσφατα κρούσματα. Το πρώτο είναι η είδηση που διάβασα στο <a href="http://www.tvxs.gr/v21221">TV Χωρίς Σύνορα</a>, και που υπάρχει και σε πολλές ακόμη ενημερωτικές ιστοσελίδες:<br /><br /><i>Ο πρόεδρος του ιατρικού οργανισμού Αustralian Vaccination Network, Meryl Dorey, υποστήριξε ότι το εμβόλιο ενδέχεται να είναι πιο επικίνδυνο από την γρίπη και έκανε έκκληση στην αυστραλιανή κυβέρνηση να μην είναι το εμβόλιο υποχρεωτικό για παιδιά.</i><br /><br />Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν αυτό το «ιατρικού οργανισμού» — καθότι είναι αδιανόητο ένας ιατρικός οργανισμός να κάνει μια τέτοια ηλίθια δήλωση. Πήγα, λοιπόν, στην ιστοσελίδα αυτού του «ιατρικού οργανισμού» (όχι, δεν βάζω λινκ), όπου διάβασα πως η ομάδα αυτή ιδρύθηκε το 1994 από «γονείς και επαγγελματίες στο χώρο της υγείας».<br /><br />Αυτό το «επαγγελματίες στο χώρο της υγείας» (health professionals) μου φάνηκε κάπως ύποπτο, και τις υποψίες μου τις επιβεβαίωσαν οι ίδιοι:<br /><br /><i>Το Αυστραλιανό Δίκτυο Εμβολιασμού, που εκδίδει το περιοδικό Informed Voice, είναι προσηλωμένο στην άποψη ότι η καλή υγεία μπορεί να επιτευχθεί και να διατηρηθεί χωρίς τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων και εμβολίων.<br />[...]<br />Πιστεύουμε ότι η καλή υγεία επιτυγχάνεται με τη σωστή διατροφή, την άσκηση, ένα περιβάλλον και μια οικογένεια γεμάτα αγάπη, και με τη χρήση διαφόρων θεραπευτικών μεθόδων, μεταξύ τους και αλλοπαθητικών φαρμάκων, όταν αυτό είναι απαραίτητο.[...]</i><br /><br />Το ρεπορτάζ, λοιπόν, δίνει την εντύπωση πως κάποιοι ειδικοί επιστήμονες έχουν επιφυλάξεις ως προς τα εμβόλια κατά της γρίπης, και πως αυτή είναι μια έγκυρη άποψη την οποία θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα από προπαγανδιστές των εναλλακτικών θεραπειών οι οποίοι προσπαθούν να διαδώσουν την ηλίθια άποψη ότι τα εμβόλια κάνουν κακό και ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός πρέπει να καταργηθεί — προφανώς θεωρούν ότι η ιλαρά και η πολιομυελίτιδα είναι αστεία πράγματα και δεν χρειάζεται να πολυανησυχούμε γι’ αυτά. Ε, κι αν έχουμε και μερικές επιδημίες ακόμα, και πεθάνουν και μερικές χιλιάδες παιδιά από ασθένειες που υποτίθεται πως έχουμε θέσει υπό έλεγχο εδώ και δεκαετίες, έλα μωρέ, και τι έγινε; Σημασία έχει να χτυπήσουμε τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών.<br /><br />Α, και «ο πρόεδρος Meryl Dorey» είναι, φυσικά, γυναίκα...<br /><br /><br />Το δεύτερο κρούσμα είναι εντελώς άσχετο, αλλά με έκανε να κοιτάζω αποσβολωμένος το ραδιόφωνο, μην μπορώντας να πιστέψω ότι άκουσα αυτό που άκουσα.<br /><br />Κατά τη ραδιοφωνική περιγραφή του αγώνα μπάσκετ Ισπανίας-Ελλάδας, και ενώ η έκβαση είχε πια κριθεί, ο εκφωνητής, αναφερόμενος σε κάποιο σύνθημα που φώναζαν οι αντίπαλοι οπαδοί, είπε το εξής απίστευτο:<br /><br />«Οι ισπανοί φίλαθλοι δεν φημίζονται για την εφευρετικότητά τους, όπως και γενικότερα οι Ισπανοί δεν φημίζονται για την ευφυΐα τους.»<br /><br />Συγχαρητήρια, και περαστικά μας...cyrushttp://www.blogger.com/profile/11251642664073424517noreply@blogger.com20