4.11.07

Φεστιβάλ Τραγουδιού "Η Αφόρητη Πλήξη"

Ειλικρινά, τέτοια βαρεμάρα είχα καιρό να νιώσω. Μα ούτε ένα τραγούδι να μην αξίζει, βρε παιδί μου, έστω για δείγμα; Μπροστά στο χθεσινοβραδινό Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, η Γιουροβίζιον φάνταζε μουσική πανδαισία. Κομμάτια από περασμένες δεκαετίες που όλο και κάτι θύμιζαν, στο πιο χλιαρό και απρόσωπο. Το κομμάτι που κέρδισε δεν ήταν ακριβώς τέτοιο, βέβαια -- ήταν απλώς βαρετό. Και πέρυσι το ίδιο έγινε -- κέρδισε το πιο ανούσιο και κοινότοπο τραγούδι.

Προσπαθώ να βρω κάποιο νόημα ύπαρξης του φεστιβάλ, και το μόνο που βρίσκω είναι ότι είναι απλώς μια ευκαιρία για μερικούς ανθρώπους να ξεκινήσουν καριέρα -- τίποτε άλλο. Στην υπάρχουσα δισκογραφία υπάρχουν πολύ καλύτερα κομμάτια, και φαίνεται πως κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν αρκεί να κοπιάρεις κάτι που σου αρέσει, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να δώσεις και κάτι παραπάνω. Ποιος ο λόγος να υποβάλεις στο διαγωνισμό ένα κομμάτι που σαν κι αυτό έχουν γράψει άλλα 50 ο Μάλαμας και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων; Ποιος ο λόγος να γράψεις το 2007 ένα κομμάτι πιστό αντίγραφο μικρασιάτικου τραγουδιού; Γιατί να μιμηθείς τις Τρύπες όταν μπορείς να κάνεις κάτι λίγο διαφορετικό -- κάτι δικό σου; Γιατί μας αρέσει να μένουμε στα ίδια και τα ίδια, χωρίς να επιδιώκουμε κάποιο προσωπικό στίγμα, βρε αδερφέ; (Να το πάλι το στίγμα...)

Το Φεστιβάλ από το (σύγχρονο) ξεκίνημά του πρόβαλε σαν σημαία του την "ποιότητα". Αυτό που είδα χτες ήταν αλλού γι' αλλού. Βλέπεις, το να βάλεις σαν τσόντα μια κλασική ορχήστρα για συνοδεία δεν αρκεί για να κάνει ξαφνικά "ποιοτικό" ένα απλό (ή και σαχλό) τραγουδάκι. Και, βέβαια, ούτε η μιζέρια, το θλιμμένο βλέμμα και η αργόσυρτη φωνή με τα μασημένα λόγια αποτελούν εχέγγυο ποιότητας -- κάτι που οι εγχώριοι "ποιοτικάδες" δεν λένε να καταλάβουν.

Και κάτι άσχετο με το Φεστιβάλ: πολύ το γλεντάω που η τελευταία δισκογραφική δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου περιέχει κι ένα κομμάτι (το Μια Πίστα από Φώσφορο, του 1990) που είναι ολόιδιο (στο ρεφρέν, τουλάχιστον) με το Ζηλεύω Πολύ του Αντύπα.

Η εκδίκηση των σκυλάδων...

20 comments:

cyrus said...

(Και δεν υπονοώ, βέβαια, ότι ο Μικρούτσικος αντέγραψε τον Αντύπα -- μην τρελαθούμε κιόλας...)

ΠΡΕΖΑ TV said...

Το ειδα για λιγο στη τηλεοραση...Για ακομη μια φορα καταφεραν και μαζεψαν ολους τους δηθεν κουρτουργιαριδες και ποιοτικους...Μονοι τους ξεφτιλιζονται...
Ζαμπον χωρις λιπαρα....

cyrus said...

Ο blogger τα έπαιξε με την αλλαγή της ώρας στην Αμερική. Το σχόλιο που βλέπετε έγινε μία ώρα μετά...

SofiaX said...

Χαχαχαχα, δεν το είδα, αλλά ο τίτλος του άρθρου σου είναι ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ! Τα περιγράφει όλα!

Dormammu said...

Ζηλεύω πολυυυυύ, ζηλεύω πολυυυύ που άλλος σ' αγκαλιαααάζει

Ζηλεύω πολυυυυύ, ζηλεύω πολυυυύ που δίπλα σου πλαγιαααάζει!

Πρέπει να το ακούσω οπωσδήποτε...!

Η αναβίωση του φστιβάλ, μου φαίνεται ότι είναι ευκαιρία για κάποιους να φάνε μερικά ευρουδάκια και τίποτε άλλο. Λυπάμαι μόνο τον Μίμη Πλέσσα, που τον τρέχουν σ' αυτές τις αηδίες, 80χρονών άνθρωπο.

Μπορεί κανείς να μου πεί τι έγινε ο τύπος που ερμήνευσε πέρσι "της Άρνης το νερό"?

cyrus said...

Πρέζα Τιβί, πολύ θα ήθελα να ακούσω αυτά που απέρριψαν -- έτσι, από περιέργεια, βρε αδερφέ...

Gloriana, το "Όλα τα Λεφτά" είναι τραγούδι της Στέλλας Μπεζαντάκου -- και κάπου εδώ φτάνουμε στον πάτο...

Dormammu, είναι απίστευτο -- το κομμάτι αυτό του Αντύπα ήταν μεγάλη επιτυχία τότε (πότε;) και, παρόλα αυτά, έφαγα το ίντερνετ να το βρω, ώστε να έχω και ηχητικό ντοκουμέντο, και δεν το βρήκα. Ούτε καν το όνομα του συνθέτη δεν μπόρεσα να μάθω.

Τον τύπο που λες ούτε καν τον θυμάμαι.

Anonymous said...

Αφιερωμένο εξαιρετικά!!!

Δικό σας!..


Υ.Γ: Το Limewire να 'ναι καλά!

cyrus said...

Καλά, reactor, την πάτησα χοντρά -- έψαχνα για τίτλο "ζηλεύω πολύ" στο emule, ενώ όλοι το είχαν σαν "μωρό μου καλησπέρα"...

Αυτός ο Γερμανός φταίει, που μου πήρε τα μυαλά -- Μπεκεμπάουερ, πώς τον λένε...

Να 'σαι καλά, βρε παιδί μου -- με έφερες στο δρόμο το σωστό...

cyrus said...

Α, Dormammu, τώρα θυμήθηκα. Όντως, τι να απέγινε, άραγε;

Anonymous said...

Καλά εγώ πάντως στο έστειλα με mail, αν και η ποιότητα δεν είναι και η καλύτερη.

Σχετικά με το φεστιβάλ τραγουδιού, μετά από μισάωρη παρακολούθηση πέρσι, ορκίστηκα να μην ξανα-υποβάλω τον εαυτό μου σε τέτοιο μαρτύριο. Και φέτος, απ' ότι κατάλαβα, κοψοφλεβοκατάσταση ήταν...


Υ.Γ: Ασχετη ερώτηση: Ποιο είναι, επιτέλους, το σωστό, υποβάλλω ή υποβάλω; Το πρώτο σχετίζεται με το ρήμα "βάλλομαι" και το δεύτερο με το "βάζω";

Anonymous said...

Έχει να κάνει με το χρόνο και την έγκλιση. Στον παρατατικό, ας πούμε, λέμε "υπέβαλλα", ενώ στον αόριστο (που δηλώνει στιγμιαία ενέργεια) "υπέβαλα".

Anonymous said...

Ημέρα ανταλλαγής πληροφοριών(data) η σημερινή! Nice doing business with you sir!

Dormammu said...

Ήταν ο προηγούμενος νικητής του φεστιβάλ. Μάλλον θα πήγε για διεθνή καριέρα, όπως κι ο φετινός.....

Ευτυχία Μεντζελοπούλου said...

δεν το ειδα,αλλα δεν υπηρχε περιπτωση και να το δω.
Εχω γινει λογο μαμουχαλη..ο χρονος το φερνει αυτο..ακουω αυτα που ξερω οτι μ'αρεσουν και καινουργια κομματια συνθετων και τραγουδιστων που προτιμαω κι οτι μου προτεινοιυν η τυχει στην αρπαχτη.
Η αφορητη πληξη ειναι κατι που πλεον δεν εχω την υπομονη να αντεξω
Ας κλεισω πιο ευχαριστα τετοια ηλιοφωτιστη μερα.Καλημέρα!

cyrus said...

Reactor, για Κυριακή, καλά ήταν...

Dormammu, πολλοί προσπάθησαν να κάνουν διεθνή καριέρα, και έφαγαν τα μούτρα τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν καταλάβει γιατί...

Καλημέρα, Ευτυχία.

(Ωραίο ακούγεται αυτό...)

hominid said...

Πάντως, το τραγούδι του Μικρούτσικου είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο νωρίτερα. Περίεργο που έμεινε ασχολίαστη η χτυπητή ομοιότητα.

Παρεμπιπτόντως, ο Αντύπας ξεκίνησε την καριέρα του με μια τρίτη θέση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. ;)

cyrus said...

Πώς τα φέρνει η ζωή, hominid...

roidis said...

"πολιτιστικά γεγονότα" χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης, και δυστυχώς δεν είναι λίγα.

Mauve_All said...

Εγώ είδα μόνο τον ημιτελικό κι αυτόν μισό γιατί αποκοιμήθηκα.. Πάντως, όσα τραγούδια άκουσα ήταν απλά μέτρια. Τίποτα σπουδαίο... Ποιο βγήκε τελικά;

cyrus said...

Ροΐδη, αυτά τα "πολιτιστικά γεγονότα", όμως, τα πληρώνουμε όλοι...

Mauve All, κέρδισε το "Αγάπη είναι", κάτι σαν χιπ-χοπ με "ποιοτικάδικο" στίχο, "ποιοτικάδικη" εκφορά λόγου και αμερικάνικου τύπου φωνητικά.