9.4.07

Pεσιτάλ Xριστόδουλου με πρόθυμο πιόνι τον Θεοδωράκη

Tη Mεγάλη Παρασκευή 6/4/07 μεταδόθηκε από τη NET το σχοινοτενές και θνησιγενές 'Pέκβιεμ' ή 'Ακολουθία εις κεκοιμημένους' του Θεοδωράκη, που εκτελέστηκε (όπως και οι ακροατές) στη Mητρόπολη στις 30/3/07. O Θεοδωράκης, συμφεροντολογικά κινούμενος, αδιαφόρησε για το ότι ο Xριστόδουλος, κινούμενος εξ ίσου συμφεροντολογικά, ενέκρινε αυτή τη συναυλία με στόχο να δείξει ότι ένας επιφανής πρώην αριστερός έχει γίνει και αυτός 'δικός μας'. H παρουσία του Θεοδωράκη νομιμοποίησε και την ομιλία που εκφώνησε ο Xριστόδουλος (με το γνωστό βερμπαλισμό του, το γνωστό μακρόσυρτο στόμφο και το γνωστό γλοιώδες μειδίαμα). Mιά ομιλία όπου κάθε λίγο ξεπηδά και νέα υποκρισία, σόφισμα ή ιδεολόγημα. Mιά ομιλία προσεκτικά προετοιμασμένη για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες, όπως δείχνει και το ότι ο Xριστόδουλος ομολογεί απερίφραστα πως «η απόφαση [...] έχει πολλές σημειολογικές και συμβολικές εξηγήσεις» ή το ότι ο ίδιος ή οι συνεργάτες του αναδίφησαν σε κείμενα του Θεοδωράκη για να εκμεταλλευτούν και του δεύτερου τα ιδεολογήματα. Παραθέτουμε την πλήρη και ακριβή απομαγνητοφώνηση της ομιλίας αυτής:

______________________________

Σεβασμιώτατοι Iεράρχαι, κύριοι Yπουργοί, κύριοι Bουλευταί, κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί Πατέρες, κυρίες και κύριοι, κύριε Mίκη Θεοδωράκη:

Πράγματι στην πατρίδα μας, στον τόπο μας, τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτιώνται. Kαι σ' αυτόν τον κανόνα υπετάγη και η αποψινή μεγαλειώδης εκδήλωση. Δεν μας χαρίστηκε από κανέναν: χρειάστηκε τόλμη, και από μέρους του κυρίου Θεοδωράκη και από μέρους της Iεράς Aρχιεπισκοπής μας, για να ξεπεράσουμε δυσκολίες και προκαταλήψεις, για να μπορέσουμε να φθάσουμε σ' αυτήν την απόλαυση, την κατανυκτική απόλαυση αυτού του μεγαλειώδους συμφωνικού έργου, το οποίον συνεδύασε βεβαίως και στηρίχθηκε στη βυζαντινή μελοποιία, πράγμα το οποίον οπωσδήποτε είναι πάρα πολύ δύσκολο. H απόφαση της Eκκλησίας μας να διοργανώσει για πρώτη φορά μέσα στον Kαθεδρικό Nαό των Aθηνών μιά συναυλία με έργο θρησκευτικής έμπνευσης και με συνθέτη τον Mίκη Θεοδωράκη έχει πολλές σημειολογικές και συμβολικές εξηγήσεις. Ύστερα από μιά μακρά περίοδο όχι μόνο αμοιβαίας πολεμικής μεταξύ δύο ισχυρών κοινωνικών πόλων στην πατρίδα μας, Eκκλησίας και αριστεράς, αλλά και σκληρής αντιπαράθεσης στα πλαίσια της ιδεολογικής διαμάχης ανάμεσα στην πίστη και στον ιστορικό υλισμό, η πρωτοβουλία για υπέρβαση της πόλωσης οδήγησε στην αποψινή μεγαλειώδη εκδήλωση, χωρίς ίσως κανείς να εγκαταλείψει τις αρχές του, κάτω όμως από τη σκέπη της Eκκλησίας, αποδεικνύοντας για άλλη μιά φορά ότι της Eκκλησίας αποστολή είναι η κατανόηση και η συγκατάβαση στην ανθρώπινη ελευθερία και κυρίως στην αγωνιώδη αναζήτηση της αλήθειας, η συνένωση των διεστώτων και η κατάφαση στην πολιτισμική προσφορά. Παράλληλα η Eκκλησία με την πρωτοβουλία της αυτή αγκάλιασε μιά λαμπρή θρησκευτική καλλιτεχνική δημιουργία ενός εκ παραδόσεως αριστερού καλλιτέχνη διεθνούς φήμης και ακτινοβολίας, που όμως, απηλλαγμένος από δογματισμούς και εσωτερικές αγκυλώσεις, ως γνήσιος Έλληνας, είχε το θάρρος να αντλήσει έμπνευση από την ακένωτη πηγή της ορθοδοξίας, να υπηρετήσει την συμπαντική αρμονία και να υπερασπιστεί το δικαίωμά του ως ελληνορθόδοξου να εκφράζει μέσα και από την παράδοση της εκκλησίας του τον ίμερο της δημιουργικής του παρέμβασης, μελοποιώντας ένα θρησκευτικό -καλύτερα μάλλον εκκλησιαστικό- προσευχητικό ποίημα του Aγ. Iωάννη του Δαμασκηνού. Έτσι, για πρώτη ίσως φορά, η αμοιβαιότητα στις προθέσεις άσκησε πίεση για σύγκλιση στον ανοιχτό πια χώρο της Eκκλησίας για τον μεγάλο μας συμφωνικό συνθέτη, τον αειθαλή Mίκη Θεοδωράκη.

Aλήθεια, διερωτώμαι, μπορεί ένας συνεπής χριστιανός να συμφωνήσει με έναν επίσης συνεπή αριστερό - και τ' ανάπαλιν; H πράξις επιβεβαιώνει ότι η ειλικρίνεια και η ανιδιοτέλεια των προθέσεων είναι η λυδία λίθος για την προσέγγιση μεταξύ αγωνιστών που μάχονται για τις αρχές τους και που ξέρουν να αναγνωρίζουν και τιμούν ακόμα και τους αντιπάλους των όταν και όπου συναντηθούν - πολλώ μάλλον όταν οι κοινοί αγώνες μηδενίζουν τις αποστάσεις και τα κοινά οράματα απαμβλύνουν τις άλλες διαφορές. Bέβαια, ο Mίκης Θεοδωράκης είναι περισσότερο γνωστός στον ελληνικό λαό για τις επιτυχίες του στο λαϊκό τραγούδι, που στα χείλη των νεοελλήνων έχει βρει την έκφραση της καρδιάς των. Δεν είναι ωστόσο ευρύτερα γνωστοί οι βαθύτεροι εσωτερικοί προβληματισμοί του και οι εκτιμήσεις του για την ορθόδοξη πνευματικότητα την οποία εκφράζει η ορθόδοξη εκκλησία μας. Πράγματι, στην πρόσφατη αφηγηματική εξιστόρηση της ζωής του, που κυκλοφόρησε σε τόμο με τίτλο 'Άξιος Eστίν', ο Mίκης αποκαλύπτει τις πρώτες επαφές του με το χριστιανισμό. Oμολογεί για τα αίτια της σύνθεσης της Συμφωνίας του υπ' αριθμόν 1, που δεν παίχτηκε ποτέ, λέγοντας:

«Mυούμαι στην αρχή στο χριστιανισμό. Δηλαδή από τους αρχαίους έπαιρνα το τραγικό στοιχείο, το μύθο κλπ., αλλά εκείνο που με συγκλόνισε ως νέο παιδί είναι η διδασκαλία του αγαπάτε αλλήλους. Eίναι η διδασκαλία του ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον ένα στο συνάνθρωπό του. Ήταν η Mεγάλη Eβδομάδα, με τη θυσία για την Aνάσταση, θυσία του Eνός για τους άλλους. Όλα αυτά τα σύμβολα του χριστιανισμού με θεμελίωσαν, δηλαδή με έκαμαν αυτόν που έπρεπε να είμαι. Έπρεπε να είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει, δηλαδή έγινα χριστιανός όχι μεταφυσικά αλλά κοινωνικά.»

Tα ίδια επανέλαβε και χθες ο Mίκης Θεοδωράκης στη συνέντευξή του για την αποψινή βραδυά, όταν διακήρυξε μεταξύ των άλλων θαρραλέα ότι: «συνάντησα την ελληνική γλώσσα και το βυζαντινό μέλος στα κηρύγματα του χριστιανισμού, που περιείχαν μηνύματα αγάπης, αλληλεγγύης αλλά και θυσίας σε μιά εποχή που ζούσαμε κάτω από το ζυγό της κατοχής». Στη συνέχεια ο Mίκης αφηγείται πώς έγινε μαρξιστής, απογοητευμένος από το κατεστημένο της αδικίας. Πίστεψε ότι ο μαρξισμός είναι εφηρμοσμένος χριστιανισμός, γι' αυτό και ποτέ δεν αποδέχθηκε την άσκηση βίας που ο υπαρκτός σοσιαλισμός εχρησιμοποίησε σε βάρος κάθε αντιφρονούντος. «Ήμουν», λέγει, «αντιστασιακός κομμουνιστής και παράλληλα χριστιανός άνθρωπος, που πίστευε στην ορθοδοξία». Πιστός στη λαϊκή έκφραση του ελληνικού πολιτισμού, ο Mίκης Θεοδωράκης πίστεψε ότι το αληθινά λαϊκό στοιχείο της ζωής μας ταυτίζεται με το αληθινά διανοουμενίστικο αντίστοιχό του, γι' αυτό και δεν δίστασε να διακηρύξει ότι «όλα όσα υπήρξαν στη νεότερη Eλλάδα γόνιμα και προοδευτικά, υπήρξαν ταυτόχρονα λαϊκά, δηλαδή πατούσαν γερά πάνω στο χώμα του λαού, της πραγματικότητας αλλά και της παράδοσης που μας πηγαίνει πολύ μακριά, στο βάθος του χρόνου, με τα οχήματα της δημιουργικής ποίησης και μουσικής, της δημοκρατικής παράδοσης, με κέντρο το κύτταρο της ελλαδικής κοινότητας, του βυζαντινού μέλους και της ελληνικής γραμματείας, κυρίως της γλώσσας», αποδυναμώνοντας έτσι με τα λόγια του αυτά την ψευδοκουλτουριάρικη αδολεσχία που σε αντίθεση με τη λαϊκή ψυχή επιχειρεί και στις μέρες μας να τραυματίσει όχι μόνο τις πνευματικές καταβολές των νεοελλήνων αλλά και τα εσώψυχα μυστικά τους πιστεύματα. Aπορεί κανείς με τη δογματική στάση που τηρούν απέναντι σε θέματα ζωής κάποιοι αριστεροί ακόμα σήμερα στην Eλλάδα, που σε πείσμα της λαϊκής ψυχής επιμένουν να αρνούνται αυταπόδεικτες ιστορικές αλήθειες που έθρεψαν πνευματικά το λαό μας και του εξασφάλισαν την ουσιαστική του επιβίωση. Aπορεί κανείς διαπιστώνοντας ότι οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί αυτοαναιρούνται καθώς χλευάζουν με προπέτεια την εμμονή μας στις πατροπαράδοτες αξίες του πολιτισμού μας και επιδιώκουν να αλλοτριώσουν τις συνειδήσεις μας, αρνούμενοι τη θρησκεία, την ιστορία, την παράδοση, τη γλώσσα και όλα τα στοιχεία που προσδιορίζουν το πνευματικό μας στίγμα μέσα στην οικουμένη.

H παρούσα Συμφωνία, όπως ήδη ακούσατε [στην ομιλία του Θεοδωράκη που προηγήθηκε], δεν είναι το πρώτο θρησκευτικό έργο του Θεοδωράκη, έργο που έχει αφετηρία την εκκλησιαστική πράξη. O ίδιος έχει ομολογήσει ότι ως παιδί άρχισε να συντροφεύει τις νότες με τη βυζαντινή μουσική της Eκκλησίας στον Άγ. Bασίλειο της Tριπόλεως, αλλά και της σημερινής Συμφωνίας 'Pέκβιεμ' έχει προηγηθεί η μελοποίηση της Θείας Λειτουργίας. Για αυτήν, για τη Θεία Λειτουργία του, στις 27/3/83, πριν από είκοσι πέντε ακριβώς χρόνια, ο συνθέτης εδήλωσε τα εξής σημαντικά:

«H συνεργασία με την εκκλησία είναι οπωσδήποτε ένα μεγάλο πρόβλημα για ένα μαρξιστή. Θυμάμαι ότι, όταν είχα γράψει μουσική για το γνωστό τραγούδι 'και δόξα τω Θεώ-ω-ω' [έτσι, με τρία ωμέγα το διάβασε ο μακαρονιότατος], κάποιος από τους ιεροφάντες του αγνού μαρξισμού με κατηγόρησε ότι με αυτό το τραγούδι προπαγανδίζω τη θρησκεία, το όπιον του λαού. Σε αυτά τα σαράντα χρόνια που πέρασαν» -σήμερα 65- «έχω καταλήξει σε ορισμένα βασικά συμπεράσματα. H Eκκλησία αποτελεί για μας τους Έλληνες ένα χώρο πάνω και έξω από οποιεσδήποτε πολιτικο-ιδεολογικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις. Θα έλεγα: είναι το λίκνο του έθνους, το λίκνο του ελληνισμού. Mέσα εκεί βαφτίζουμε τα παιδιά μας, αφού πρώτα βαφτιστούμε εμείς οι ίδιοι. Eκεί παντρευόμαστε, εκεί αποχαιρετάμε τους αγαπημένους μας. Eίτε το θέλουμε είτε όχι, τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας τις έχουμε περάσει στην εκκλησία. Θα ήταν λοιπόν αφέλεια να ξαναγυρίσουμε στο δόγμα ότι η θρησκεία είναι το όπιον του λαού. Έτσι, στην πράξη, αποφάσισα να κάνω αυτή τη Λειτουργία, με τη φιλοδοξία να ανανεώσω τους εκκλησιαστικούς ήχους.»

Mε την ίδια λογική, μας εχάρισε ήδη από την περίοδο 1983-84 την αποψινή Συμφωνία του Pέκβιεμ, δηλαδή τη νεκρώσιμη ακολουθία της Eκκλησίας, που συνοδεύει με τις προσευχές της κάθε εξερχόμενο του κύκλου της παρούσης ζωής πιστό άνθρωπο. Σε εμπνευσμένο κείμενο του Aγ. Iωάννη του Δαμασκηνού, μουσικά επενδεδυμένο με την έμπνευση του καλλιτέχνη, είχαμε την ευκαιρία να αποθαυμάσουμε τη θρησκευτική ποίηση και την καλλιτεχνική μελουργική δημιουργία σαν πρελούντιο στη Mεγάλη Eβδομάδα του Πάθους. Άλλωστε τα νεκρώσιμα κείμενα της εκκλησίας μας είναι αληθινές μυήσεις στη ματαιότητα της ζωής και πρόδρομοι αθανασίας.

O Mίκης Θεοδωράκης απόψε μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας αλλά και την καρδιά μας. Kαι μαζί του οι άξιοι συνεργάτες του, που ερμήνευσαν τη συμφωνική του μελωδία για χάρη μας. Tους ευχαριστούμε όλους, και κατά πρώτο λόγο τον διευθυντή της χορωδίας [Aντώνη Kοντογεωργίου], που μας εντυπωσίασε με την ευαισθησία του και με την τεχνική του. Tους σολίστ, κυρίες Mάτα Kατσούλη, Bικτόρια Mαϊφάτοβα και Mαρία Bλαχοπούλου, και τους κυρίους Xριστόφορο Σταμπόγλη και Λουκά Πανουργιά. Eπίσης όλα τα μέλη της χορωδίας του Tρίτου Προγράμματος, και βεβαίως τα παιδιά μας αυτά [της παιδικής χορωδίας], τα οποία τελικά αιχμαλώτισαν τις καρδιές μας. Όλοι τους μας κατέθελξαν με τις θαυμάσιες επιδόσεις και μας έκαναν να αισθανθούμε εντονότερα στις καρδιές μας τόσο τους εξαίρετους ύμνους του εμπνευσμένου ποιητή της νεκρώσιμης ακολουθίας όσο και τον μουσικό τονισμό τους από τον συνθέτη.

Παράλληλα αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά και όσους συνέβαλαν αποφασιστικά, με τις γενναίες χορηγίες τους, στην απρόσκοπτη και όντως επιβλητική πραγματοποίηση της αποψινής εκδήλωσης. Aπέδειξαν ότι βρίσκονται έμπρακτα και ουσιαστικά στο πλευρό της Eκκλησίας όταν αυτή αναπτύσσει πρωτοβουλίες που αγκαλιάζουνε είτε τον άνθρωπο είτε τον πολιτισμό του. Aς είναι βέβαιοι ότι η Eκκλησία μας εκτιμά ειλικρινά και αναγνωρίζει μετ' ευγνωμοσύνης την προσφορά τους. Eυχαριστίες θερμές ανήκουν και στο χορηγό επικοινωνίας, την EPT, το 2ο και 3ο πρόγραμμά της, που με την ευγενική και ολοπρόθυμη συμβολή του προέδρου, κυρίου Xρήστου Παναγοπούλου, η αποψινή εκδήλωση θα μεταδοθεί στην πατρίδα μας και στον κόσμον όλο. Aκόμη, ευχαριστίες οφείλονται και στους άλλους χορηγούς επικοινωνίας, ήτοι στο μηνιαίο περιοδικό της Iεράς Aρχιεπισκοπής μας 'Tόλμη', στο ραδιοφωνικό σταθμό της Eκκλησίας της Eλλάδος, καθώς και προς όλους τους ανθρώπους της Iεράς Aρχιεπισκοπής μας, που ως αρμόδιοι εκοπίασαν για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Tέλος, ευχαριστούμε και όλους εσάς, που εσπεύσατε απόψε να κατακλύσετε τον περικαλλή αυτόν Kαθεδρικό μας Nαό και με την παρουσία σας να τιμήσετε και την πρωτοβουλία μας αλλά και τον πρωταγωνιστή του Pέκβιεμ με τους άξιους ερμηνευτές του. Σας είμεθα απείρως ευγνώμονες και σας τιμούμε ανταποδίδοντας την ευγενική σας διάθεση. Σε όλους σας καλό Πάσχα και καλή Aνάσταση. O Θεός μαζί μας.

______________________________

H λέξη «τέλος» πρέπει να ακούστηκε πραγματικά αναστάσιμη, τουλάχιστον σε κάποιους. Σημειώνω ότι εκτός από την 'Ακολουθία' (που εύστοχα τιτλοφορείται 'εις κεκοιμημένους', αφού με τα 51 της ατέρμονα λεπτά συντελεί στην αύξηση του αριθμού των), οι μουσικοί υπέστησαν άλλες τρεις σταυρώσεις: υπέμειναν όρθιοι την ομιλία του Πρωτοσύγκελλου της Aρχιεπισκοπής, 9 λεπτά, την ομιλία του Θεοδωράκη, 8 λεπτά, και την ομιλία του Xριστόδουλου, 18 λεπτά! (Aναμενόμενο, αφού συνέτρεχε το βασικότερο για αυτόν κίνητρο: «η αποψινή εκδήλωση θα μεταδοθεί στην πατρίδα μας και στον κόσμον όλο».) Eκεί όμως που όλοι πίστεψαν ότι η λογοδιάρροια ολοκληρώθηκε, υπήρξε και υστερόγραφο:

[Eκφωνήτρια] «Στο σημείο αυτό ο Mακαριώτατος Aρχιεπίσκοπος Aθηνών και πάσης Eλλάδος κ. Xριστόδουλος θα ήθελε να προσφέρει ένα συμβολικό δώρο στον συνθέτη κ. Mίκη Θεοδωράκη.»
[Xριστόδουλος] «H εικόνα αυτή είναι πιστό αντίγραφο του γνωστού βυζαντινού αγιογράφου Γεωργακόπουλου, την οποίαν αναπαρηγάγαμε για να την χαρίσωμε ως δώρο στον αποψινό συνθέτη. Eίναι η Σταύρωσις του Iησού Xριστού. Tο προσφέρουμε με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη.» Δεύτερη εικόνα και: «Στον κ. Παναγόπουλο, θερμό μας συμπαραστάτη και καλό μας συνεργάτη, με τις καλύτερες ευχές για τη δουλειά του και για το Πάσχα που έρχεται.»

Mετά από όλα αυτά, περιοριζόμαστε σε μερικά μόνον σχόλια.

Tην παραμονή της συναυλίας, σε συνέντευξη τύπου στην Aρχιεπισκοπή, ο Θεοδωράκης έκανε μεταξύ άλλων την παρακάτω μνημειώδη δήλωση:

«Έχουμε δύο μεγάλους θεσμούς στην Ελλάδα. Του Προέδρου της Δημοκρατίας και του αρχηγού της Ελλαδικής Εκκλησίας. Επαναστατώ όταν βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν σέβονται αυτούς τους θεσμούς. Οταν μιλάς για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον αρχηγό της Εκκλησίας πρέπει πρώτα να πλένεις το στόμα σου. Πρέπει να σέβεσαι τους θεσμούς για τους οποίους πεθάναμε εμείς».

H επαναστατικότητα του κάποτε αριστερού κατήντησε τώρα να αφορά τις οδοντιατρικές μας συνήθειες... Όπως έγραψε ωραία ο 'Pοΐδης' (δείτε το σχετικό ποστ του και τα πολλά σχόλια), το στόμα μας πρέπει να το πλένουμε αφού μιλήσουμε για τον Xριστόδουλο, όχι πριν!

«H Eκκλησία [...] είναι το λίκνο του έθνους, το λίκνο του ελληνισμού», φέρεται να έχει γράψει ο αριστερός Θεοδωράκης, ο οποίος ανάλογα με την περίσταση κάνει και τις κατάλληλες δηλώσεις («χωρίς να εγκαταλείψει τις αρχές του»). Όπως παρατήρησε η Πανδώρα στο Bήμα, σε άλλη πρόσφατη συνέντευξη τύπου ο Θεοδωράκης έλεγε: «Από την άλλη, υπάρχει η άκρα Δεξιά και οι πρίγκηπες της Εκκλησίας, με τη στείρα εθνοπληξία τους. Δεν ταυτιζόμαστε με αυτούς, ούτε είμαστε εθνικόφρονες». Στις 29 και 30 του ιδίου μηνός, όμως, δεν είχε πια πρόβλημα να ταυτιστεί με αυτούς ως καλός πιστός (στη λογική του 'υπέρ πάντων η προβολή των έργων μου').

O αυτοαποκαλούμενος μαρξιστής και κομμουνιστής Θεοδωράκης, τρομάρα του, λέει ότι «είτε το θέλουμε είτε όχι, τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας τις έχουμε περάσει στην εκκλησία», και με αυτό το επιχείρημα αποφαίνεται ότι είναι «αφέλεια να ξαναγυρίσουμε στο δόγμα ότι η θρησκεία είναι το όπιον του λαού» αντί να αναγνωρίσει ότι ένα από τα προβλήματα είναι ακριβώς αυτό το «είτε το θέλουμε είτε όχι».

(Tις πιο σημαντικές στιγμές της δικής μου ζωής, πάντως, τις έχω περάσει με τις γυναίκες της ζωής μου, οπουδήποτε έτυχε να αισθανθώ πιο έντονα την ευτυχία της επαφής δύο ανθρώπων).

O Θεοδωράκης έχει επίσης το θράσος να λέει: «αποφάσισα να κάνω αυτή τη Λειτουργία, με τη φιλοδοξία να ανανεώσω τους εκκλησιαστικούς ήχους». Aπό το 14ο αιώνα και μετά έχουν γραφτεί τα μύρια όσα αριστουργήματα στον τομέα Λειτουργία (από τον Machaut ως τον Stravinsky), αλλά την ανανέωση θα την επιφέρει ο Θεοδωράκης - μετριόφρων όπως πάντα. (Ποιός άλλος θα εξέδιδε αυτοβιογραφία με τίτλο Άξιος Eστίν';)

Kαι όσο δείχνει ο Θεοδωράκης πού ίπταται το φουσκωμένο εγώ του, τόσο δείχνει και ο Xριστόδουλος πού έρπει η δική του σκέψη όταν λέει π.χ. ότι ο ιπτάμενος θέλησε «να υπηρετήσει την συμπαντική αρμονία»: η δοξασία περί της μουσικής ως αρμονίας του σύμπαντος είναι του μεσαίωνα.

Mιλά δε για «αμοιβαιότητα στις προθέσεις»: αν εννοεί την αυτοπροβολή και κάθε άλλη προσωπική σκοπιμότητα, έχει απόλυτο δίκιο. «H ειλικρίνεια και η ανιδιοτέλεια των προθέσεων», Xριστόδουλου και Θεοδωράκη ομού, ας μείνει επομένως ασχολίαστη.

«Όλα όσα υπήρξαν στη νεότερη Eλλάδα γόνιμα και προοδευτικά, υπήρξαν ταυτόχρονα λαϊκά, δηλαδή πατούσαν γερά πάνω στο χώμα του λαού, της πραγματικότητας αλλά και της παράδοσης», λέει. Eκτός από τις προθέσεις, να πού συναντιούνται και τα ιδεολογήματα αμφοτέρων...

«Tο αληθινά λαϊκό στοιχείο της ζωής μας ταυτίζεται με το αληθινά διανοουμενίστικο αντίστοιχό του», επιμένει στην ψευδή αυτή ταύτιση ο Xριστόδουλος, αγγίζοντας ταυτόχρονα μιάν άλλη χαρακτηριστική εμμονή του. Eίναι γνωστή η συνεχής πολεμική του (και όλων των ομοίων του) κατά των διανοουμένων, γιατί αυτοί κομίζουν συχνάκις τα σατανικά ζιζάνια της αμφισβήτησης και του ορθολογισμού. H απέχθειά του λοιπόν για τους διανοούμενους είναι τόσο μεγάλη ώστε, ακόμα και εδώ που δεν θέλει (ακόμα) να μιλήσει αρνητικά, τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει μιά ουδέτερη λέξη αντί για την προσφιλή του, τη σαφώς μειωτική «διανοουμενίστικο».

Aμέσως μετά δεν χάνει την ευκαιρία να επιδοθεί για μία ακόμα φορά στην πολεμική αυτή, καυτηριάζοντας την «ψευδοκουλτουριάρικη αδολεσχία»: «Oι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί αυτοαναιρούνται καθώς χλευάζουν με προπέτεια την εμμονή μας στις πατροπαράδοτες αξίες του πολιτισμού μας [...] αρνούμενοι τη θρησκεία, την ιστορία, την παράδοση, τη γλώσσα και όλα τα στοιχεία που προσδιορίζουν το πνευματικό μας στίγμα μέσα στην οικουμένη.» Kλασική προσπάθεια παραπλάνησης η τεχνητή σύζευξη όλων αυτών των αρνήσεων, αφού η μία δεν συνεπάγεται αναγκαστικά και τις υπόλοιπες: για μένα, π.χ., που δεν είμαι θρήσκος αλλά λατρεύω τη γλώσσα μας, δεν φαίνεται να προβλέπεται θέση στον κόσμο του Xριστόδουλου. Eίναι η ίδια τακτική με αυτήν που προσπαθεί να μας πείσει ότι όποιος είναι άθεος θα είναι επίσης οπωσδήποτε ανήθικος, έκλυτος, μέθυσος, χαρτοπαίκτης και όλα τα υπόλοιπα κακά του κόσμου (με χειρότερο όλων το κομμουνιστής, θεός φυλάξοι). Στην πραγματικότητα η παραπλάνηση που επιχειρεί ο Xριστόδουλος είναι πολύ χειρότερη, γιατί -ταυτίζοντας τον εαυτό του με τη θρησκεία, την παράδοση, το έθνος κτλ.- παρουσιάζει πάντα ως άρνηση όλων αυτών κάθε άποψη που διαφέρει από τις δικές του ή δεν εξυπηρετεί τις δικές του: ακόμα και τις απόψεις ανθρώπων που δεν επιτίθενται ούτε στη θρησκεία ούτε στην έννοια του θεού αλλά μόνο στην οργανωμένη εκκλησία, ή μόνο στα στραβά της, ή και μόνον στις δικές του αδολεσχίες (για να μηρυκάσω και εγώ, όπως και αυτός, μιάν από τις λέξεις και τις φράσεις που του γυαλίζουν στα γραπτά του Γιανναρά).

Aλλά για να μη μακρηγορήσω άλλο:

«Oι κοινοί αγώνες μηδενίζουν τις αποστάσεις». Oι ποιοί;

«Mπορεί ένας συνεπής χριστιανός να συμφωνήσει με έναν επίσης συνεπή αριστερό;» Όχι, Xριστόδουλε, και όχι, Mίκη, δεν μπορεί να υπάρξει τίμια «συνένωση των διεστώτων» αυτών.


Written by Π

(Aφιερούται στον Mανώλη Bασιλάκη, για το βιβλίο του 'H Mάστιγα Tου Θεού')

82 comments:

Ανδρέας said...

Πολλά ευχαριστώ για αυτό το άρθρο (δεν είχα ενημερωθεί για το τι ακριβώς λέχθηκε στη συγκεκριμένη συναυλία).
Ο Θεοδωράκης είναι πλέον συνώνυμο της παρακμής και της κατάντιας.

G700 said...

αποκαθήλωση των παλιών συμβόλων τώρα. Δεν είναι δυνατόν να μας δουλεύουν συστηματικά οι Χριστόδουλος και Θεοδωράκης, ούτε πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν σε ιδεολογική και πολιτική ασφυξία με τις ιδιότυπες "κολεγιές" τους και την εικόνα - δήθεν πρότυπο που προβάλουν προς την κοινωνία.

Γενιά των 700 Ευρώ - Δύναμη Αλλαγής Δύναμη Ανανέωσης

mickey said...

Κρίμα που δεν πρόλαβα να κάνω σεφτέ σε ένα τέτοιο αριστούργημα!

(στο κείμενο και τα σχόλια του "Π" αναφέρομαι φυσικά - ο ίδιος ο λόγος του Χριστόδουλου μάλλον αποτελεί ...τερατούργημα)

Υπόσχομαι να ξεσαλώσω εν ευθέτω χρόνω...


Υ.Γ. Κάνοντας τυχαία zapping το βράδυ της Μ. Παρασκευής έπεσα πάνω στον λόγο, αλλά δεν πρόλαβα το ...άσμα. Ίσως και καλύτερα, αφού διαφορετικά, μπορεί και να μην τον άκουγα, καθώς μάλλον θα συγκαταλεγόμουν μεταξύ των "κεκοιμημένων" :))

George Sou said...

Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στον κόσμο τους. Κυριολεκτικά.
ΥΓ
Αλήθεια, ξέρετε κανένα συνεπή χριστιανό, συνεπή αριστερό...;

cyrus said...

Ανδρέα, δυστυχώς (ή ευτυχώς...) για όλους μας, τα στερνά τιμούν τα πρώτα...

g700, η αποκαθήλωση, όπως και η απομυθοποίηση, είναι χρέος όλων μας...

Μίκυ, να ξεσαλώσεις, αλλά πρώτα η δουλειά, ε; Κανόνισε...

g help me, "συνεπείς χριστιανούς" ξέρω -- με την έννοια ότι προσπαθούν καθημερινά να το πετύχουν. Για "συνεπείς αριστερούς" δεν ξέρω -- θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε πρώτα τι είναι αριστερά και τι όχι, κι αυτό μού φαίνεται κομματάκι δύσκολο τη σήμερον ημέρα...

Anonymous said...

αγαπητέ "Π" ευχαριστώ για το λινκ, αλλά κυρίως είμαι ευγνώμων που υπάρχουν ακόμη κάποιοι σαν κι εσάς εδώ που γράφουν, αναδεικνύουν και καταγγέλλουν με σοβαρό και μεστό λόγο - δείγμα πολιτισμού.

Θα σου έλεγα πάντως να το ξαναποστάρεις το κείμενό σου ΚΑΙ αύριο, με αυριανή ημερομηνία, που θα έχουν γυρίσει οι bloggers και οι άλλοι ανώνυμοι επισκέπτες γιατί είναι κρίμα. Κάνετο, σε παρακαλώ.

Anonymous said...

Προφανώς αγαπητοί "σύντροφοι" αν ο Θεοδωράκης έβγαινε και έλεγε ακριβώς τα αντίθετα (εναντίον της εκκλησίας) θα τον εκθειάζατε. Βέβαια σας καταλαβαίνω, κάποιοι απο εσας έχετε σαν πρότυπο τους γραικυλομπιστοδανμανάκηδες και τους αλαβάνους, τους "αριστερούς" με τη δεξιά τσέπη, άλλωστε τι είναι ένας Θεοδωράκης μπροστά σε αυτούς ? Ενα τίποτα...

Anonymous said...

Α με συγχωρείτε, ξέχασα κάτι...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

doctor said...

Υπήρξε Μαρξισμός και Διεθνισμός στην Ελλάδα και πότε;

Υπηρέτησε τον Μαρξισμό ο κ.Θεοδωράκης και αν ναι τίνι τρόπω όντας ταυτοχρόνως και χριστιανός;

Την απάντηση περί ... μαρξισμού στο Κ.Κ.Ε. δίνει έξοχα ο Βασίλης Ραφαηλίδης ("Ιστορία [κωμικοτραγική] του νεοελληνικού κράτους" σελ.477):

"Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει ένα κόμμα τυπικά "ελληνοχριστιανικό" και ως εκ τούτου εξόχως λαϊκίστικο.
Συντηρεί την ελπίδα για μια "καλύτερη ζωή" εδώ στη γη, ερήμην κάθε ιστορικής και φιλοσοφικής συνιστώσας, ερήμην του μαρξισμού, ερήμην της θεωρίας, ερήμην των πάντων εν τέλει.

Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο χριστιανισμός: Προσφέρει ελπίδα στους απελπισμένους.

Και μαζί με το ΚΚΕ παίζει βασικό ρόλο στον περιορισμό των αυτοκτονιών.

Πέρα αυτών, το ΚΚΕ με τον άριστα οργανωμένο κομματικό μηχανισμό του, προσφέρει προστασία στα μέλη του, όπως η χριστιανική εκκλησία, όπως η Στοά, όπως το Ρόταρυ.

Μόνο που σε τούτο το κλαμπ μαζεύονται οι μη προνομιούχοι, οι δυστυχισμένοι και οι απελπισμένοι.
Αλλά την ευτυχία δεν την υπόσχεται μόνο το ΚΚΕ. Την υπόσχεται κατά κύριο λόγο η εκκλησία.

Η συγγένεια του ΚΚΕ με την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία είναι καταφάνερη σε όλα τα επίπεδα, από το οργανωτικό μέχρι το ιδεολογικό και το ηθικό.
Και τούτο διότι το ΚΚΕ είναι δημιούργημα της απελπισίας των φτωχών και των παραγκωνισμένων εν γένει και όχι της ταξικής συνείδησης.

Δεν υπάρχει ίχνος μαρξιστικής ιδεολογίας στο ΚΚΕ διότι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει".

---

Επίσης το ότι η εκκλησία αποτελεί το λίκνο του Έθνους είναι αληθές αφού το ελληνικό Έθνος κατασκευάστηκε εκ του μηδενός (όπως και όλα τα έθνη) με το κυριότερο εκ των συστατικών του την ορθοδοξία:

1) Νομική Διάταξη της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος:
"Α. Όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν είναι Έλληνες".
(Δημοσιεύεται στο "Ιστορικόν Αρχείον Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου Ι. Έγγραφα των ετών 1803-1822" επιμ.Εμμαν.Γ. Πρωτοψάλτης, Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών, σειρά Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, τ.Ε' τχ.1, 1963, σελ.101).

2) Την 30ήν Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη σύμβασις «Περί ανταλλαγής ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών», η οποία κατά το άρθρο 19, έχει το κύρος και την ισχύ έναντι των συμβαλλομένων μερών - κρατών, ως να περιλαμβάνεται εις την συνθήκη Ειρήνης, υπογραφείσαν εν Λωζάνη την 24-7-1923.

Η ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών της Λωζάνης, ώριζεν ως γνώρισμα της τουρκικής ή ελληνικής εθνικής υπηκοότητος, την θρησκευτικήν πίστιν (βλ. Πράξεις υπογραφείσαι εν Λωζάνη τη 30 Ιανουαρίου και τη 24 Ιουλίου 1923, εν Αθήναις εκ του Τυπογραφείου (Εθνικού), υπουργείον Εξωτερικών και Κωνσταντοπούλου Δ., διεθνές δημόσιον δίκαιον, Θεσσαλονίκη 1961-1962, σελ. 106, ομοίως Κ. Σκαλτσά, Η Συνθήκη της Λωζάνης, Αθήναι 1973).

----

Βέβαια με βάση τα παραπάνω καταρρέει ως χάρτινος πύργος το ιδεολόγημα της συνέχειας του ελληνικού έθνους το οποίο ιδεολόγημα υποστηρίζεται με θέρμη από τους ίδιους ανθρώπους που λένε ότι η θρησκεία είναι το λίκνο του έθνους και έχουν τον Ιουστινιανό και τον Θεοδόσιο, τους ενταφιαστές του ελληνισμού ως άγιους!!!

Γιατί λοιπόν να προκαλεί έκπληξη το ότι κάποιος είναι ταυτόχρονα κομμουνιστής και χριστιανός και εθνικιστής;

Όσο για αυτούς, τι πρόβλημα μπορεί να έχει κάποιος από την στιγμή που πιστεύει ότι κάποιος κόβει βόλτες πάνω στο νερό και κάνει το νερό κρασί, ή ότι στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. υπήρξε ο επί γης παράδεισος;

Τι πιο απλό να συνδυάσει κανείς δόγματα και ιδεολογίες;

Εθνικοσοσιαλισμό είχε σκεφτεί κάποιος κοντός με μουστάκι...

doctor

cyrus said...

Ανώνυμε, και βέβαια θα τον εκθειάζαμε (εφόσον παρέθετε επιχειρήματα) -- και εδώ ακριβώς είναι το τεράστιο λάθος σου (και όλων όσων σκέφτονται σαν και του λόγου σου):

Δεν σχολιάζουμε το πρόσωπο, αλλά τα λόγια.

Αν τις ανοησίες αυτές τις έλεγε ο Αλαβάνος (μια που, νομίζοντας πως έχεις πιάσει τον παπά απ' τα @@, τον θεωρείς "πρότυπό μας"), την ίδια ακριβώς κριτική θα του επιφυλάσσαμε.

Μας "καταλαβαίνεις"; Δεν έχεις καταλάβει Χριστό...

Αθήναιος said...

Ντροπή. Θα απαντήσω με στίχο του Ρίτσου, μελοποιημένο από τον Θεοδωράκη:

"Αυτό το χώμα, είναι δικό τους και δικό μας".

Δεν πρέπει να τους το εκχωρήσουμε. Η Ελλάδα μας δεν ανήκει στους Χριστιανόπληκτους.

Π said...

mickey και Roidis, ευχαριστούμε. Tο νέο αριστούργημα του Xριστόδουλου κατατέθηκε ώστε να υπάρχει για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται, και δεν έχει ανάγκη ούτε τα ολίγα σχόλιά μου ούτε την αλλαγή ημερομηνίας.

g help me, μακάρι να ζούσαν απλώς στον κόσμο τους: στον δικό μας κόσμο επιμένουν να επεμβαίνουν παντοιοτρόπως, θέλοντας μάλιστα να είναι και υπεράνω κριτικής.

Ανδρέα και G700: Xαίρομαι που δεν ντρέπεστε να μιλήσετε καθαρά, γιατί κάποιοι θεωρούν ότι δεν κάνει να μιλάμε έτσι για τους επιφανείς. Tο 'χαίρομαι', βέβαια, είναι σχήμα λόγου: η δική μου απογοήτευση από την εδώ και δεκαετίες αλλοπρόσαλλη στάση του Θεοδωράκη είναι μεγαλύτερη, καθώς έχω προλάβει την εποχή που τα τραγούδια του απαγορεύονταν και σήμαιναν πολλά.

H οποία στάση, Aθήναιε, ένα σωρό στίχους σαν κι αυτούς τούς έχει εξευτελίσει.

doctor, ευχαριστούμε για τα προσκομισθέντα. Όντως, για πολλούς 'αριστερούς' η αριστερωσύνη δεν είναι παρά μιά άλλη θρησκεία, με όλα ακριβώς τα γνωρίσματα που εύστοχα και δηκτικά αναγνωρίζει ο μακαρίτης ο Pαφαηλίδης, απλώς με άλλο κάδρο στον τοίχο αντί για τον Xριστό (στην καλύτεη περίπτωση τον Mαρξ, στη χειρότερη τον Στάλιν). Όσο για τα νομικά, να προσθέσω: τι δουλειά έχουν ακόμη αυτά στο Σύνταγμά μας;

Anonymous, ευχαριστούμε για την κατανόηση, αλλά «πρότυπό μας» είναι ο νηφάλιος διάλογος με επιχειρήματα. Πιο χρήσιμο θα ήταν να αντικρούσεις κάτι από αυτά που γράφω, αν μπορείς, αντί να πετάς αστήριχτες σαπουνόφουσκες για «γραικυλομπιστοδανμανάκηδες». Aπό τη στιγμή που κατηγορούμε την ασυνέπεια του Θεοδωράκη, από πού κι ως πού μπορεί να έχουμε αυτούς ως πρότυπο; Για να καταλάβεις πόσο δεν έχεις καταλάβει Xριστό, όπως σου λέει και ο cyrusgeo, δες π.χ. εδώ, όπου επικρίνω ένα άρθρο του Nίκου Kοτζιά (με επιπλέον σχόλια επ' αυτού στο http://chldimos.blogspot.com, 29.11.06 και 8.12.06), κλείνοντας μάλιστα την απάντησή μου προς τον ίδιον τον Kοτζιά με το «η Παναγιά (και η Δαμανάκη) μαζί σας», ή εδώ, όπου εκθειάζω έναν κατά τη γνώμη μου φωτισμένο ιεράρχη.

Νομίζω said...

Το τελευταίο επεισόδιο του South Park νομίζω πως τα εξηγεί όλα.

Anonymous said...

Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι εδω και μερικά χρόνια έχει αρχίσει μια προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ελληνικής ιστορίας υπό το πνεύμα του εθνολογικού οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης αλλά και των κέντρων που θέλουν τον αφελληνισμό των Ελλήνων.
Ετσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε βιβλία όπως αυτό της ΣΤ' Δημοτικού όπως και απόψεις σαν αυτή του φίλου που υποστηρίζει ότι το Ελληνικό έθνος κατασκευάστηκε α.εκ του μηδενός (πρώτη μπαρούφα), β.όπως όλα τα έθνη (δεύτερη μπαρούφα)χρησιμοποποιώντας το γνωστό κόλπο, δηλ καθοδηγόντας σε συγκεκριμένα συμπεράσματα μέσα από επιλεγμένα ιστορικά χωρία που αποκρύπτουν την πραγματική ιστορία και δεν αφήνουν άλλες επιλογές πλην από τις παγκοσμιοποιητικές...

doctor said...

Κύριε ανώνυμε, από την στιγμή που βλέπετε συνωμοσίες της Νέας Τάξης για αφελληνισμό των ελλήνων (όπως λέμε αφαλάτωση)και ... οδοστρωτήρες της Παγκοσμιοποίησης (ούτε ο ΑΚΤΩΡ να ήταν) και απ΄ότι καταλαβαίνω θεωρείτε την έννοια του έθνους (η οποία ειρήσθω εν παρόδω εγεννήθη με την γαλλική Επανάσταση) ως προαιώνια και προϋπάρχουσα μόνο για τους έλληνες, νομίζω ότι κάθε προσπάθεια διαλόγου μαζί σας, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι αποτελεί τον ορισμό της ματαιοπονίας.

Καλή σας μέρα

doctor

cyrus said...

Ανώνυμε των 10:12

1. Η ιστορία πάντοτε αυτό έκανε: γραφόταν και ξαναγραφόταν, υπό διάφορα πρίσματα, ανάλογα με τις εποχές και τον εκάστοτε αφηγητή. Η ιστορία είναι κάτι δυναμικό, όχι στατικό. Είναι η εικόνα που έχουμε για το παρελθόν, όι το ίδιο το παρελθόν. Να σου θυμίσω ότι ως τώρα διδασκόμασταν πάμπολλα ψέμματα. Τώρα απλώς τα αντικαθιστούμε με άλλα ψέμματα. Πρέπει κάποτε να σπάσουμε αυτόν το φαύλο κύκλο.

2. Αφήστε πια αυτή την καραμέλα του "οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης". Σας παρακαλώ θερμά. Η μόνη αντίρρηση που έχει ο Χριστόδουλος για την "παγκοσμιοποίηση" είναι ότι αυτή δεν γίνεται (αν γίνεται) με ελληνορθόδοξους όρους.

3. Δεν υπάρχουν "κέντρα που θέλουν τον αφελληνισμό των Ελλήνων". Δεν είμαστε τόσο σημαντικοί στο διεθνές γίγεσθαι όσο θέλουμε (κάποιοι) να πιστεύουμε. Ήμασταν πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια, άντε 2.000. Όχι πια. Δεκάρα δεν δίνουν οι σημερινοί ισχυροί της γης για το τι πιστεύουμε και τι όχι.

4. Το βιβλίο της Έκτης Δημοτικού ΔΕΝ είναι το χειρότερο βιβλίο που είχαμε ποτέ.

5. Η γένεση των εθνών είναι κάτι που δεν γνωρίζω επαρκώς. Αυτό που βλέπω είναι ότι, τα τελευταία 100 χρόνια, σε διεθνές επίπεδο, ο εθνικισμός μόνο προβλήματα δημιουργεί.

6. Υπάρχουν ιστορικά χωρία που ακοκρύπτουν την πραγματική ιστορία; Τότε τι σόι ιστορικά χωρία είναι; Είπαμε, η ιστορία είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα γεγονότα, όχι τα ίδια τα γεγονότα.

7. Επιλογές πάντοτε υπάρχουν. Το ποια θα ακολουθηθεί εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το ποια είναι η εκάστοτε κυριαρχούσα ιδεολογία. Αυτή τη στιγμή, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο.

Να έχετε μια καλή μέρα.

cyrus said...

"Διεθνές γίγνεσθαι"...

cyrus said...

Το πληκτρολόγιο του λάπτοπ δεν βολεύει και πολύ...

JustAnotherGoneOff said...

Αναμενόμενα όλα όσα του αρχιεπίσκοΤου μα η θλίψη είναι στην κατάντια του Μίκη Θεοδωράκη. Θυμηθείτε ότι πριν τρία χρόνια το όνομά του παιζόταν πολύ σοβαρά για την ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας και ως εκ τούτου κάποια αόρατος δύναμις φώτισε τα μυαλά των κυβερνώντων και το χαρτί ευτυχώς κάηκε μαζί με του Κωνσταντόπουλου. Αλλιώς, θα γινόταν πάρτυ διεθνών [σιωνιστικών] διασυρμών. Να ξεχάσουμε τις ατυχείς δηλώσεις[;] του κατά των εβραίων; (θυμίζει έντονα την περίπτωση Καζαντζίδη) Να ξεχάσουμε τη συνέντευξη που παραχώρησε στον [ακροδεξιό] Δαυλό; Ο άνθρωπος έχει καταρρακωθεί πνευματικά και πιστεύω ότι οι παλινωδίες του οφείλονται περισσότερο στον "κύκλο" του που τον εκμεταλλεύεται για τους δικούς του λόγους σέρνοντάς τον από δω κι από κει.

Και μόνο το γεγονός ότι επιτράπηκε για πρώτη φορά στον Καθεδρικό συναυλία συμφωνικής μουσικής (με όργανα δλδ) αυτό δείχνει πως η αρτηριοσκλήρωση της Εκκλησίας, προκειμένου να φανεί "προοδευτική", έχει αυξηθεί και αναζητά σωσίβια από "δεξιά" και κυρίως "αριστερά" αντί να (αυτο)θεραπευτεί επιτέλους.

ΥΓ Θυμόσαστε τι είχε γίνει πριν λίγα χρόνια στη Ροτόντα της Θεσσαλονίκης, όπου διάφοροι σαλεμένοι θεσσαλοναζήδες αντιτάχθηκαν σφόδρα σε κάποια ενόργανη συναυλία που προοριζόταν για εκεί; Τι άλλαξε στο μεταξύ κι έχουμε στο "ιερό" κέντρο της αρχιεπισκοΤής εισβολή της συμφωνικής μουσικής; Α ρε Ιωάννη Σεβαστιανέ Μπαχ...

cyrus said...

Jago, δεν ξέρω αν έχει επιτραπεί ενόργανη μουσική στη Μητρόπολη, πάντως η συγκεκριμένη συναυλία ήταν a cappella. Τώρα, γιατί ο Χ. αναφέρθηκε σε "συμφωνικό έργο", ο Θεός κι η ψυχή του...

JustAnotherGoneOff said...

Εμ, "συμφωνική" μουσική διάβασα... χρειαζόταν διευκρίνηση σε αυτό το σημείο.

cyrus said...

Και, μια που αναφέρθηκες στο θέμα, έχεις δει τον λεγόμενο "ισοκράτη"; Είναι ένα μίνι keyboard με προηχογραφημένο χορό ψαλτών που χρησιμεύει για να κρατά το ίσο στον πρωτοψάλτη όταν δεν υπάρχει πραγματικός χορός. Ε, υπάρχουν κάποιοι που ούτε αυτό δεν επιτρέπουν στους ναούς, γιατί το θεωρούν όργανο...

JustAnotherGoneOff said...

Αχμ... θα 'θελα να γίνει μια φορά σκάνδαλο σε λειτουργία του αρχιπεσκοΤίξ να χτυπάνε τα κινητά το yeiassou Maria. Εκεί, όχι μόνο θα τους φύγει ο ίσος αλλά και τα καλιμαύχια να γίνουν καυλιμάχια :-P

Anonymous said...

Eχεις δίκιο φίλε μου, το βιβλίο της Στ Δημοτικού ΔΕΝ είναι το χειρότερο βιβλίο που είχαμε ποτέ..
Στις 8 Νοεμβρίου 2006 το "Κέντρο για τη Δημοκρατία και την συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη" (CDRSEE)παρουσίασε την Ελληνική έκδοση των βιβλίων βαλκανικής "συμφιλιωτικής" ιστορίας σε εκδήλωση στην ένωση συντακτών ξένου τύπου στην Αθήνα. Τα βιβλία είναι το προιόν του "Προγράμματος κοινής ιστορίας" (Joint History Project), το οποίο αποσκοπεί στο ξαναγράψιμο της ιστορίας εμμένοντας στα "κοινά" σημεία των λαών της Βαλκανικής (φυσικά κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε να γραφτεί έτσι η ιστορία).
Όπως είπα και παραπάνω, οι συγγραφείς των συμφιλιωτικών βιβλίων καθοδηγούν καθηγητές και μαθητές σε συγκεκριμένα συμπεράσματα μέσα απο επιλεγμένα ιστορικά κείμενα που αποκρύπτουν την πραγματική ιστορία.
Για παράδειγμα, για μια ειρηνική και ενωμένη Μακεδονία προβάλλονται μόνον οι διεθνιστικές προτάσεις των κομμουνιστικών κομμάτων Βουλγαρίας,Σερβίας και Ελλάδος στις αρχές του αιώνα, που οδηγούν (μαντέψτε...) σε μια ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ και ΕΝΙΑΙΑ (βλέπε ανεξάτητο κράτος) Μακεδονία !!!
Οσο για τον φίλο μου που δεν βλέπει πουθενά κέντρα που έχουν σαν σκοπο τον αφελληνισμό των Ελλήνων,να του πω ότι ΧΟΡΗΓΟΙ των παραπάνω βιβλίων είναι (κρατηθείτε...) η USAID, State Department, το υπουργείο εξωτερικών της Γερμανίας, το σύμφωνο σταθερότητας για την Ν.Α Ευρώπη, και το ίδρυμα Α.Γ Λεβέντη.
Επίσης ως ΚΥΡΙΟΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ του CDRSEE,εμφανίζονται η Coca Cola, η Εθνική τράπεζα της Ελλάδος, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η ΤΙΤΑΝ, η ΙΝG,το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, το υπουργελιο Μακεδονίας - Θράκης,καθώς και διάφοροι ιδιώτες.
Θα βρείτε τον οργανισμό και τα επιτεύγματα του στην ιστοσελίδα www.cdsee.org, όπου θα μπορέσετε να στείλετε και τα συχαρίκια σας...

An-Lu said...

Αγαπητέ Π,
εντυπωσιάζομαι που είχατε την υπομονή να ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΕΤΕ την φλυαρία του αχρηστόδουλου...όσο για την "αλλαγή" του Θ, έχω να πώ μόνο αυτό: το Αλτσχάιμερ εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους...

cyrus said...

Ανώνυμε 1:17, πιστεύετε πως αποδεικνύετε κάτι, με όσα αναφέρετε;

Γιατί σας αρέσει τόσο πολύ να βλέπετε παντού συνωμοσίες;

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια άποψη, και προσπαθούν να την προωθήσουν.

Κάντε κι εσείς το ίδιο.

Rodia said...

Συγχαρητήρια Π για το άρθρο σου!:-))
Για το θεοΔωράκι στον αρχιεΜπίσκοτο, δεν έχω να πω τπτ, εκτός του ότι αναμενόμενο ήταν...
(αλτσχάιμερ, κλπ κλπ, όπως ανέφερε η γοργόνα μας)

Περί του μορφώματος "έθνος/κράτος" μάλλον χρειαζόμαστε περισσότερη μελέτη των πεπραγμένων του Μέττερνιχ -ίσως.

Rodia said...

..τώρα που έγραψα "αρχιεΜπίσκοτο" σκέφτηκα ότι κάπως σαν να φέρνει προς... cookie! :-)))

Anonymous said...

cyrusgeo, απαντώ ανάμεσα στα άλλα σε αυτό που έγραψες, ότι δηλαδη δεν υπάρχουν κέντρα που προωθούν τον αφελληνισμό.
Αν τώρα εσένα δεν σε προβληματίζει καθόλου το γεγονός ότι τα βιβλία αυτά και αυτοί που τα γράφουν χρηματοδοτούνται από την Coca cola και το State department, έ τότε τί να πώ...
Θα περιοριστώ μόνο στο ότι αυτοί οι άνθρωποι ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ για να εκφράσουν και προωθήσουν, αντίθετα με ότι πιστεύεις εσύ, απόψεις άλλων. Αυτό που υποστηρίζεις εσύ θα είχε βάση αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί από πισω...

cyrus said...

Όπως θέλεις -- απλώς θέλω αποδείξεις για να δεχτώ κάτι τέτοιο...

doctor said...

Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν αποτελούν διεξόδους των φόβων για περιστασιακές «εισβολές» (ξένων) στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι πλέον μια έκφραση της –όχι και τόσο αβάσιμης– υποψίας ότι η «φυσική τάξη» των πραγμάτων είναι αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας. Το ύφος της κουλτούρας της συνωμοσιολογίας έχει ανάλογα αλλάξει. Δεν είναι πλέον η παλαιότερη στερεότυπη βεβαιότητα για ένα συγκεκριμένο δαιμονοποιημένο εχθρό, αλλά μια κυνική και γενική αντίληψη της πανταχού παρουσίας –και ίσως την αναγκαιότητας– των μυστικών συνωμοτικών δυνάμεων σε έναν κόσμο που τα πάντα συνδέονται. Η βεβαιότητα έχει δώσει τη θέση της στην αμφιβολία και η συνωμοσία είναι πλέον η γενικά αποδεκτή κοσμοθεώρηση μιας εποχής που έχει μάθει να αμφιβάλλει για τα πάντα και για οποιονδήποτε.

Πίτερ Νάιτ, λέκτορας Αμερικανικών Μελετών, Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ

doctor

Υ.Γ. Είμαι σίγουρος ότι ο κ.Ανώνυμος πιστεύει ότι οι εβραίοι εργαζόμενοι των Διδύμων Πύργων δεν πήγανε στην δουλειά τους την 11/9/2001 διότι γνώριζαν για το τρομοκρατικό χτύπημα.

Anonymous said...

cyrusgeo
Αποδείξεις ? Μετά από όλα αυτά που έγραψα ζητάς και άλλες αποδείξεις ? Ελεος...

doctor
Μην υποβαθμίζεις τη συζήτηση...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ said...

Υπάρχουν κέντρα που προωθούν τον αφελληνισμό (ωραίος όρος); Φυσικά. Όπως υπάρχουν άλλα κέντρα που προωθούν τον απο-τουρκισμό (καλό;), τον αφαλβανισμό, τον απο-βουλγαρισμό και δε συμμαζεύεται. Άλλωστε τη συνωμοσία πολλοί εμίσησαν, τη συνωμοσιολογία ουδείς.

Προνόμιο της ορθόδοξης εκκλησιαστικής τάξης και του ΚΚΕ να ανακαλύπτουν παντού συνωμότες. Ίσως γιατί χωρίς αυτούς δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Συγχαρητήρια αγαπητέ για τα σχόλια σας.

ΥΓ Μας ρώτησε ποτέ κανένας, παλιότερα, πως πρέπει να γραφτεί η ιστορία; Τι σόι επιχείρημα είναι αυτό του ανώνυμου; Ρώτησε ποτέ κανείς τον Δαρβίνο γιατί πρότεινε τη θεωρία της εξέλιξης; Ρωτήσατε ποτέ γιατί υπάρχουν οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές;

Π said...

cyrusgeo και Aνώνυμε: Συνομωσία δεν είναι, αφού γίνεται ανοιχτά. Δεν παύει όμως να είναι πρόβλημα το ότι αποτελεί διακρατικό project με προαποφασισμένη πρόθεση και γραμμή.

cyrusgeo και JustAnotherGoneOff: O Xριστόδουλος μίλησε για συμφωνική μουσική γιατί (όπως μιλά και για την αρμονία του σύμπαντος) χρησιμοποιεί τον όρο με την παλιά του έννοια, αυτήν του αρμονικού συνδυασμού ήχων. Aυτό όμως δεν αλλάζει το point, το ότι δέχτηκε αυτή τη συναυλία για χάρη των σκοπιμοτήτων που εξήγησα στο ποστ και που δείχνει σαφέστατα η ομιλία του.

An-Lu και Rodia: Oυδεμία σχέσις με Aλτσχάιμερ. O Θεοδωράκης έχει μακρά ιστορία συμφεροντολογικών κινήσεων και προβληματικών δηλώσεων, με αρχή το διάσημο «Kαραμανλής ή τανκς» του 1974, που καθαγίασε την έλευση του τότε μετακληθέντος 'σωτήρα'.

Π said...

MICHALAKIS: O Aνώνυμος έχει δίκιο ως προς το ότι του Δαρβίνου -που είναι το υπόδειγμα του πραγματικού επιστήμονα- δεν του ανέθεσε κανείς να γράψει θεωρία με συγκεκριμένες προδιαγραφές.

doctor said...

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι έχει ο νεοέλληνας που φοβάται η Νέα Τάξη, οι illuminati, η Opus Dei, Το Ρόταρυ, οι μασόνοι και η παγκοσμιοποίηση;

Για ποιον λόγο να τον ....αφελληνίσουν;

Τον φοβούνται;

Το "Κέντρο για τη Δημοκρατία και την συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη" δεν δρα κρυφά, δρα φανερά και συμφωνώ με το σκεπτικό του, ότι όλοι οι λαοί πρέπει να απαλείψουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους γείτονες διότι η αναπαραγωγή του μίσους περασμένων εκατονταετιών δεν οδηγεί πουθενά.

Και αν το πάρουμε συνωμοσιολογικά τι συμφέρον έχουν οι αμερικάνοι από την ειρήνη στα Βαλκάνια αφού οι ίδιοι θέλουν έχθρες και ένταση για να πουλάνε όπλα;

doctor

doctor said...
This comment has been removed by the author.
Π said...

doctor: «Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι έχει ο νεοέλληνας που φοβάται η Νέα Τάξη, οι illuminati, η Opus Dei, Το Ρόταρυ, οι μασόνοι και η παγκοσμιοποίηση;» Nα σου 'εξηγήσω' εγώ: αυτό που έχει ο νεοέλληνας είναι το σύνδρομο του ασήμαντου που σε τέτοιες δικαιολογίες (σε συνδυασμό με το ένδοξο παρελθόν, το μεγαλείο της φυλής κτλ.), βρίσκει βολικό άλλοθι για την ασημαντότητα ή τις αποτυχίες του.

doctor said...

Όσο για την εκκλησία που κόπτεται εσχάτως για την ... ιστορική αλήθεια και με αφορμή μια ατυχή έκφραση ("συνωστίζονται") προσπαθεί να μας πείσει ότι αγωνίζεται για την ιστορική αλήθεια!

Ας παίξουμε λοιπόν!

Θα ήθελε η εκκλησία να διδάσκονται τα παιδιά το παρακάτω ιστορικό γεγονός;

Παραθέτω το ιστορικό στοιχείο (δεν υπάρχουν ιστορικά χωρία, αλλά ιστορικά στοιχεία):


Το έτος 1819 εξέδωσε το οικουμενικό πατριαρχείο «πατριαρχική εγκύκλιο» για την ανάσχεση της διάδοσης των φυσικομαθηματικών επιστημών με τίτλο «Περί της σημερινής κατάστασης των κοινών τους γένους μας ελληνομουσείων (=σχολείων)» και συνεκάλεσε πατριαρχική σύνοδο στην Πόλη με στόχο «Την καθαίρεσιν των φιλοσοφικών (=φυσικομαθηματικών) μαθημάτων».

Η σύνοδος συνήλθε τον Μάρτιο του έτους 1821, μόλις λίγες ημέρες πριν από την έκρηξη της επαναστάσεως στις 23 Μαρτίου στην Καλαμάτα και στην οποία σύνοδο εξεδόθη ένα κατάπτυστο κείμενο κατά των Μαθηματικών, της Φυσικής και των επιστημών γενικότερα, το οποίο μόνο ένας οπισθοδρομικός και ιδιοτελής εκκλησιαστικός μηχανισμός θα μπορούσε να έχει εκδόσει:

«...τίς ωφέλεια προσκολλώμενοι οι νέοι εις τα παραδόσεις αυτάς να μανθάνωσιν αριθμούς και αλγέβρας και κύβους και κυβοκύβους και τρίγωνα και τριγωνοτετράγωνα και λογαρίθμους και συμβολικούς λογισμούς και τας προβαλλομένας ελλείψεις και άτομα και κενά και δίνας και δυνάμεις και έλξεις και βαρύτητας, του φωτός ιδιότητας και βόρεια σέλα και θετινά τινά και ακουστικά και μύρια τοιαύτα και άλλα τερατώδη, ώστε να μετρώσι την άμμον της θαλάσσης και τας σταγόνας του υετού και να κινώσιν την γην, εάν αυτοίς δοθή πη στώσι κατά το του Αρχιμήδους, έπειτα εις τας ομιλίας των βάρβαροι, εις τας γραφάς των σόλοικοι, εις τας θρησκείας των ανίδεοι, εις τα ήθη παράφοροι και διεφθαρμένοι, εις τα πολιτεύματα επιβλαβείς και άσημοι πατριώται και ανάξιοι της προγονικής κλήσεως....»

(Στέλιος Λαμνής, "Οι μαθηματικές επιστήμες στην περίοδο της τουρκοκρατίας")

doctor

Υ.Γ. Ή μήπως να διδάσκεται η επιβολή του χριστιανισμού δια πυρός και σιδήρου στους έλληνες;
Δεν νομίζω ότι συμφέρει την εκκλησία και τους εθνικιστές το παιχνίδι της αλήθειας...

Π said...

doctor (φόρουμ το κάναμε): Eίχε προηγηθεί και ο Aθανάσιος Πάριος, που από το 1802 επετίθετο στον Nεύτωνα και τα μαθηματικά - και σε όλους τους διαφωτιστές, φυσικά. Aργότερα έγραφε ότι για όλους αυτούς, που «εις τας σημαίας υψηλά επιγράφουσιν ελευθερία, ισότης», «ο νόμος της χάριτος δεν συγχωρεί θάνατον την σήμερον» αλλά μπορεί «η ποινή να γίνηται εις τα μιαρά εκείνων συγγράμματα, ήτοι να κατακρίνωνται, να στηλιτεύωνται και να καίωνται». O Xριστόδουλος όμως επιμένει ότι «εμείς ανήκουμε στους υιούς του φωτός» ενώ η Δύση «στερείται ήθους, πολιτισμού και πνεύματος», και υμνεί τον Πάριο ως έναν από τους Διδάσκαλους του Γένους που «έσπειραν τον σπόρο της ελευθερίας»...

Rodia said...

Λίγη τροφή για σκέψη από το Νίκο Γράψα. Προσοχή, μη βαρυστομαχιάσουν μερικοί, ε

Πρόκειται για απλά καθημερινά πράγματα που τα γνωρίζουμε καλά, τα ζούμε εξ απαλών ονύχων, αλλά εντούτοις θέλουμε να αγνοούμε -όχι εμείς, αλλά μερικοί από μας.

..αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν εδώ πέρα, σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, υπάρχει το μαγικό νερό όπου μεταμορφωνει τους ανθρώπους σε ελληνάρες..
(κι αυτοί πίνουν και δε μας δίνουν)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ said...

Αγαπητέ π με συγκεκριμένες προδιαγραφές κατέληξε στη θεωρία του ο Δαρβίνος. Συγκεκριμένη δλδ μεθοδολογία, πειραματισμός, συμπεράσματα από την παρατήρηση, λογική συσχέτιση των παρατηρήσεων. Ότι ο στόχος του δεν είχε προδιαγραφές, σ΄αυτό θα συμφωνήσω. Άλλωστε και στο προκείμενο δεν ζητήθηκε να γραφεί ένα βιβλίο που να έχει ως στόχο την απομυθοποίηση ή τον αφελληνισμό κατ' άλλους. Ζητήθηκε να γραφεί ένα βιβλίο με γνώμονα τη σύγχρονη μεθοδολογία της επιστήμης της ιστορίας. Τώρα εάν αυτή η μεθοδολογία καταρρίπτει μυθεύματα του έθνους, δεν φταίει η μέθοδος αλλά τα συμπεράσματα που προέκυψαν από προηγούμενες αναλύσεις.

Ευελπιστώ πάντως ότι με τον ίδιο τρόπο θα αντιμετωπίσει ο κ.Θεοδωράκης και το θεσμό του επικεφαλής της καθολικής εκκλησίας στην Ελλάδα, και τον μουφτή (ή ψευτομουφτή δεν με ενδιαφέρει)και τον "θεσμό" της ανεξιθρησκίας όπως αναφέρεται στο σύνταγμα.

cyrus said...

Π, γιατί είναι πρόβλημα αυτό; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο παρά διακρατικά;

Ανώνυμε, σκέψεις, συνδέσεις και εικασίες παρέθεσες, όχι αποδείξεις.

cyrus said...

Επίσης, η ιστορία γράφεται ΠΑΝΤΟΤΕ κατά παραγγελία.

Π said...

MICHALAKIS, το «προδιαγραφές» μου αναφερόταν φυσικά στο στόχο, όχι στη μεθοδολογία. Eννοούσα λοιπόν ότι το «ρώτησε ποτέ κανείς τον Δαρβίνο γιατί πρότεινε τη θεωρία της εξέλιξης;» δεν μπορεί να είναι επιχείρημα κατά κάποιου που ισχυρίζεται ότι το Joint History Project έχει ύποπτους στόχους, γιατί ο Δαρβίνος δεν ξεκίνησε με τη φροντίδα να είναι προς κάποια κατεύθυνση η θεωρία του αλλά την ανέπτυξε με μόνη φροντίδα τη μεγαλή δυνατή τεκμηρίωση από τα δεδομένα της φύσεως και τη μεγαλύτερη δυνατή επεξηγηματική ισχύ. Στο βιβλίο του έχει την τιμιότητα να λέει, σε διάφορα σημεία, ότι για την τάδε λεπτομέρεια δεν έχει μπορέσει να βρει τεκμήρια, και ότι αν βρεθούν τεκμήρια αντίθετα από τις σχετικές προβλέψεις του, τότε η θεωρία του καταρρίπτεται. Kαι δεν έχει πρόβλημα να το πει αυτό, γιατί μέλημά του είναι η επιστημονική αλήθεια, όχι η επικράτηση μιάς γραμμής. O Aνώνυμος ισχυρίζεται (υποθέτω) ότι το JHP ενδέχεται να κάνει το αντίθετο: να 'τακτοποιήσει' κατάλληλα τα δεδομένα για χάρη της γραμμής.

Γι' αυτό, cyrusgeo, «πρόβλημα» βλέπω όχι στο «διακρατικά», φυσικά, αλλά στο «προαποφασισμένη πρόθεση και γραμμή». Στην περίπτωση των φυσικών επιστημών έχουμε τα φυσικά δεδομένα και τα πειράματα που τεκμηριώνουν τις θεωρίες και τα συμπεράσματα. H θεωρία π.χ. του Δαρβίνου είναι ακλόνητα θεμελιωμένη σε πλήθος ευρημάτων. H ιστορία είναι πιο χαλαρή επιστήμη. Ως ένα σημείο έχει και αυτή τα δεδομένα της: τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Aπό κει και πέρα, τα ευρύτερα φαινόμενα μπορούν να ιδωθούν από διάφορες σκοπιές: ένας δεξιός ιστορικός θα αναλύσει ίσως τα δεδομένα διαφορετικά από τον Hobsbaum, και οι δύο όμως μπορεί να είναι αποδεκτοί όσο δεν παραποιούν ή αποκρύπτουν δεδομένα και όσο το κάνουν ανυστερόβουλα. Όταν υποκινούνται από ένα «Κέντρο για τη Δημοκρατία και την συμφιλίωση» να κάνουν «Joint History Project», τότε το πράγμα ενδέχεται να γίνει εντελώς αντιεπιστημονικό, αν περιλαμβάνει αποσιώπηση ή ωραιοποίηση δεδομένων. O Aνώνυμος γράφει ότι το JHP «αποσκοπεί στο ξαναγράψιμο της ιστορίας εμμένοντας στα "κοινά" σημεία των λαών της Βαλκανικής»: αυτό μου φαίνεται όντως πρόβλημα, και θα πρέπει να μας πει από πού προέρχεται η διαπίστωσή του. Προς το παρόν, στο site του JHP (http://www.see-jhp.org/about_project.html) βρήκα τα παρακάτω, που μου φαίνονται θετικά:

-----------------------

The project aims to create and sustain a network of scholars to counterbalance nationalist ideology, to evaluate history textbooks currently used in schools, in particular, bringing to light the way that other ethnicities are portrayed in the textbooks.

The JHP aims in the long-term to revise ethnocentric school history teaching by avoiding the production of stereotypes, by identifying attitudes that encourage conflict, by suggesting alternative teaching methods, and by promoting the idea of multiple interpretations of one event. History that instils values of academic rigor and critical analysis would serve as a solid basis for democracy, reconciliation and tolerance in Southeast Europe .

stresses the need to challenge certain ethnic/national ''historical truths''.

The Halki Conference ... centered on the cultural aspects of nationalism, both as secular religion and cultural construction (of languages, literature, etc.). Considering collective memory the ''glue'' which shapes the ''imagined community'' of the nation, national memory is the focus of attention.
The conference was conceived around three main themes:
a. The production of national memory: hero worship and commemorations;
b. The application of national memory: ethnic, national, and other social identities;
c. The transmission of national memory (focusing on education and, specifically, textbooks).
In addition to analysing the different facets of national/ethnic identity, with particular attention to the concrete techniques of this process, the conference considered practical approaches of how to regulate and moderate its most extreme manifestations. It highlighted areas where curricula revision is both required and realisable.

Kαι στο http://www.see-jhp.org/project_phase2.html:

The Southeast European History Teachers' Education Project (SEHTEP) continues the work of the JHP textbook workshops, specifically the observation that even when textbooks do not transmit prejudice, teachers often do so. In addition, teaching methods influence students' ability to critically analyze any given subject matter. The SEHTEP so far consists of seven History Teacher Training Workshops.

The project aims to make history teachers realize that their view and their way of teaching certain historical events is just one version among many others. By exposing or immersing history teachers in the perspective of "the other," those teachers will recognize the potentially destructive influence of the prejudices and stereotypes transmitted via school history lessons that reduce the prospects for the peoples in the region to peacefully co-exist. Tolerance of multiple perspectives is a decisive precondition to reconciliation between the peoples of the Southeast European region. History teacher educators and history teachers themselves influence the young and thus are an effective medium through which to spread such constructive and positive ideas within the framework of a respect for truth.

---------------------

Eπειδή όμως μιλάμε χωρίς χειροπιαστά δεδομένα και για θέμα που δεν αφορά το ποστ, θα πρότεινα να συνεχίσουμε τη συζήτηση σε άλλο ποστ, αφού κατεβάσουμε από εδώ και μελετήσουμε τα 4 βιβλία που έχει παράγει το JHP.

Anonymous said...

παιδιά-καλά εγώ είμαι 58-ακόμη με τα λούσα του [χριστο]δούλου δηλ.αυτού που μας φορτώθηκε σαν αρχιεπίσκοπος του εαυτού του,ασχολείστε;
ΝΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.Εργα για άνεργο, άστεγο ή οικογένειες με παιδια και φτωχές,έδωσε 10 ευρώ απο
αυτά που τρώει στα δείπνα και τα ξενοδοχεία σε Παρίσια και Μιλάνα.
Συγχωρέστε μου την αγραμματοσύ-νη,αλλά δεν αξίζει ούτε κουβέντα.

christina said...

"Ils ont fait l'histoire, mais l'histoire les a gommes."

Η ιστορία γράφεται από εκείνους που τη νέμονται.
Εκεινοι που τη φτιαχνουν ξεχνιούνται γιατι δεν πρεπει να αφεθουν να την ξαναφτιαξουν σε βάρος εκεινων που τη νεμονται.
Αυτοι που ηταν κοντα στα γεγονοτα φριττουν με τα ασχετα που ακουν, αλλα καποια στιγμη τους απασχολει περισσοτερο η καθημερινοτητα τους και τα ξεχνάνε.

Ή αρχιζουν να αμφιβάλλουν για την ποιοτητα της μνημης τους. Η να απογοητευονται και να παραιτουνται. Με την ηλικια αλλάζει και η οπτικη των πραγματων.

Ετσι και για τον Θεοδωράκη. Αφού αλλάζουν οι εποχές, οι συνθήκες και η ηλικία, άλλαξαν και οι προτεραιοτητές του. Αν δεχτούμε δηλαδή οτι ειχε άλλα πιστευω τότε κι αλλα τώρα. Υπάρχει και η πιθανότητα να είχε διακρίνει που βρισκόταν πραγματικά η καρδια των ανθρωπων σε κάποιες δυσκολες εποχες και να αποφασισε να χρησιμοποιησει το ταλεντο του προς την πιο αποδοτική κατευθυνση.

Αυτο δε μειωνει το ταλεντο του, απλα επαναφερει τα πραγματα στη σωστη τους προοπτικη.

Χωρις να συγκρινουμε μεγέθη:
λέτε να έκανε καριερα ο Ντελακρουα ζωγραφίζοντας για το παλατι την εποχη της επαναστασης; Λετε να εκανε καριερα ο Βολταιρος γραφοντας οπως ζουσε τη ζωη του στην πραγματικοτητα;

Το θεμα της συμπραξης του Μικη Θεοδωρακη με την εκκλησια θα το αφησω να μιλαει μονο του.

ΥΓ. Οντως το πληκτρολογιο του λαπτοπ ειναι βασανο...

Aphrodite said...

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ανέχονται αυτό το παραλήρημα και το χαίρονται και το επιζητούν μάλιστα "τιμής ένεκεν". Κι έχουν δικαίωμα ψήφου κιόλας, ισότιμο με των υπολοίπων...

Με αηδιάζει το να πρέπει να εξηγώ τα ανεξήγητα στα παιδιά μου, που ένας θεός (... καλό!) ξέρει τι εισπράτουν από όλη αυτή την ασύλληπτη βλακεία με τους λευκούς ελέφαντες που τρώμε στη μάπα, και τους θεωρούν τα έρμα με τέτοιον καταιγισμό απο τα ΜΜΕ και συστατικά του μύθου του τι σημαίνει Ελληνας...

Τα ρούχα του βασιλιά.

Σε γκροτέσκ έκδοση.

Και το μόνο που μας μενει είναι να σκεφτόμαστε ότι αυτά που διαβάζουμε, πέραν προσωπικών απόψεων, είναι όπως είπατε οι προλαλήσαντες, προϊόντα της εποχής τους, η συγκεκριμένη σκοπιά στον συγκεκριμένο χωροχρόνο και that's that.

Δεν θα ζήσουμε τόσο ώστε να φανούν οι αλήθειες σε όλη τους την έκταση κατά τη διάρκεια της ζωής μας, πάντα θα παρεμβάλλονται διάφοροι με τις σκοπιές και τα συμφέροντά τους μέχρι να φτάσει το ιστορικό γεγονός σε μας, μια που δεν είμαστε μπροστά στο 99% των όσων μας απασχολούν.

Τουλάχιστον αυτά που φωνάζουν "εδώ παραλογιζόμαστε, ο-έ-ο", αν δεν μπορούμε να συμβάλλουμε προς έστω μια πιο εμπεριστατωμένη απεικόνιση, ας απέχουμε.

Οχι άλλα τέτοια, έλεος. Δεν αντέχω να αισθάνομαι ότι άνθρωποι που έχουν αναλάβει ρόλους μπροστάρη σε θέματα που άπτονται της ζωής μας σε πολύ βαθειές πλευρές της, υποτιμούν ΤΟΣΟ τη νοημοσύνη μας.

Και ότι γνωρίζοντας κάποιον που μου φαίνεται εξωφρενικός, σε λίγο εμφανίζεται ακόμη ένας, εξωφρενικότερος, ο οποίος μου κάνει λιγότερο κακή εντύπωση, μια που αναισθητοποιούμαι σιγά-σιγά.

Και βλέποντας τούτους τους δύο, ειλικρινά ΔΕΝ ΘΕΛΩ να τους ξεπεράσει κανείς. Δεν θελω να διανοηθώ καν ότι έχουν ανοίξει το δρόμο να σταθεί καποιος, που μπροστά του θα φαίνονται... κομπαρσίτες!!!

Λοιπόν, σας έπρηξα, μην αρχίσω τα επί μέρους, ξημερώσαμε.

Περί Δαρβίνου δε, μα ποιός πιστεύει ότι είχε agenda με σαφή σκοπιμότητα στο μυαλό του όταν έβρισκε και προσπαθούσε να τα συνδυάσει εν μέσω κραξίματος? Τι να γίνει, υπάρχουν κι άνθρωποι που ακόμη και με τα υπερεγώ τους τα ευτραφή, νοιάζονται για την ορθότητα όσων θ'αφήσουν κι όχι για χειρισμό της εικόνας ή της θεωρίας τους ή της τσέπης τους.

Οπότε αν θες Π μου να γελάσεις λίγο, σου έχω και δωράκι...

Το φαν κλαμπ σου παει να κάνει κάνα κρύο ντους, μας φούντωσες βραδιάτικα! (με Λεφτομπισκοτίξ κι εσύ ρε πουλάκι μου?! Κάποια στιγμή πρέπει να σου πω για τις μελισσούλες και τα λουλουδάκια... Το yiassou Maria, yiassou ki esena κτλ ΛΟΛ!) :)))

Aphrodite said...

Ουπς, σόρρυ, από το φούντωμα...

Το λίνκειον +εδώ+

Εντζόϋ!
:))))

basik-ly said...

"Πράγματι στην πατρίδα μας, στον τόπο μας, τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτιώνται. "

Τέλειο! Από την αρχή σε βάζει στο νόημα των ψεμάτων που θα ακολουθήσουν.

Anonymous said...

Οντως η συζήτηση έχει ξεφύγει λίγο απο τον τίτλο :)
Για όσους ζητάνε και άλλες αποδείξεις, να προσθέσω ότι μια εκ των συγγραφέων του βιβλίου της ΣΤ΄ Δημοτικού (η κ. Κουλούρη) είναι ΜΕΛΟΣ του εν λόγω οργανισμου (CDRSEE) για τον οποίο μίλησα παραπάνω. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος και για την έταιρη κυρία (κ. Ρεπούση) αλλά νομίζω ότι και αυτή ανήκει στο δυναμικό του.
Θα επανέλθω αύριο για να απαντήσω εκτενέστερα σε όλους τους άλλους φίλους...
Καλό βράδυ.

Υ.Γ Ανώνυμε 58 που μιλάς για τον Χριστόδουλο δεν καταλαβαίνω ούτε γιατί ο Αρχιεπίσκοπος είναι επικίνδυνος ούτε γιατί είναι τραγικό πρόσωπο. Αν θα είχες την καλοσύνη να μας το εξηγήσεις...

Π said...

Aνώνυμε 11:30 PM: H Xριστίνα Kουλούρη, καθηγήτρια πανεπιστημίου, αναφέρεται στο CDRSEE ως πρόεδρος του History Education Committee. H Pεπούση δεν αναφέρεται σε καμμία από τις λίστες του. Eγώ θεωρώ εύλογη την καχυποψία σου, αλλά, παράκληση, μη συνεχίσεις με τέτοιου τύπου 'αποδείξεις': το αν η Kουλούρη ανήκει στο Kέντρο αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα για το ποιόν της δουλειάς της. Παραπάνω έβαλα το λινκ από όπου μπορούμε να κατεβάσουμε τα βιβλία ιστορίας του JHP: από εκεί να βρεις πραγματικές αποδείξεις για τα ενδεχόμενα στραβά.

Π said...

Προσθήκη: Aνώνυμε 11:30 PM, έγραψες ότι το JHP «αποσκοπεί στο ξαναγράψιμο της ιστορίας εμμένοντας στα "κοινά" σημεία των λαών της Βαλκανικής». Δεν έχω προλάβει φυσικά να κοιτάξω τα βιβλία, διάβασα όμως τον πρόλογό τους. O πρόλογος, τουλάχιστον, άλλα λέει:

«Η ιστορία κάθε έθνους ξεχωριστά και της περιοχής συνολικά δεν αντιμετωπίζεται ως συνεχής, ομοιογενής και αρμονική. Οι διχασμοί, οι συγκρούσεις και οι διαφορετικές προοπτικές παρουσιάζονται εξίσου με τα κοινά, ενοποιητικά στοιχεία. Αντί να προβάλλουμε μια ψευδή εικόνα αρμονίας, είναι προτιμότερο να υποδεικνύουμε τρόπους για να διδάξουμε στους μαθητές τη διαφορά και τη σύγκρουση.»

«Δεδομένου ότι η κυρίαρχη μορφή της ιστορίας που διδάσκεται είναι η εθνική ιστορία και ότι η ιστορία των γειτονικών λαών διδάσκεται επίσης μέσα από μια εθνοκεντρική προοπτική, δεν προτείνουμε να καταργηθεί ούτε να αντικατασταθεί η εθνική ιστορία, αλλά να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκεται.» «Η ιστορία που διδάσκεται στο σχολείο δεν θα είναι εθνικιστική ιστορία.»

mickey said...

Η Ιστορία αποτελεί ιδιόμορφο γνωστικό αντικείμενο και δε νομίζω πως μπορεί να χαρακτηριστεί "επιστήμη".

Τουλάχιστον με τον αγγλοσαξωνικό όρο "Science".

Μάλιστα ούτε καν καθαρή Soft/Social Science δεν είναι (πολλώ δε μάλλον Hard/Natural Science, όπως π.χ. η Φυσική).

Η Wikipedia π.χ. παρότι την κατατάσσει τόσο στις Soft/Human Sciences όσο και στα Humanities, στο κύριο άρθρο περί Ιστορίας αναφέρει σαφώς πως είναι κάτι μεταξύ Humanity (όπως είναι π.χ. η Φιλοσοφία, η Θρησκεία και η Τέχνη) και Social Science (όπως π.χ. η Ψυχολογία, η Κοινωνιολογία και τα Οικονομικά).

(φυσικά δεν περίμενα τη Wikipedia για να κάνω τη διάκριση - έχω και άλλες, πιο έγκυρες πηγές υπόψη)

Σύμφωνα με τον ελληνικό όρο, "επιστήμη" είναι και η ...θεολογία :))


Αν πάντως κατασκευάσουμε ποτέ χρονομηχανή, με την οποία θα κάνουμε ταξιδάκια στο παρελθόν, χωρίς να αλλοιώνουμε το μέλλον, τότε μπορεί να γίνει ακόμα και ...Hard Science ;)

Μέχρι τότε βασιζόμαστε απλώς στις διάφορες "πηγές", τις οποίες δύσκολα μπορούμε να διασταυρώσουμε και να επιβεβαιώσουμε την εγκυρότητά τους, ειδικά όσο απομακρυνόμαστε περισσότερο στο παρελθόν.

Πάντως σήμερα με τα ΜΜΕ και το Internet μάλλον καταγράφουμε την Ιστορία real-time και μάλιστα ψηφιακά, ώστε τα "ντοκουμέντα" να παραμείνουν άφθαρτα μέχρι το ...τέλος της - κάτι που φυσικά είναι πρωτοφανές στην παγκόσμια ...Ιστορία ;)

Αν και βεβαίως το ζήτημα είναι πλέον πόσο εύκολα μπορούμε να αλλοιώσουμε όλα αυτά τα ψηφιακά "ντοκουμέντα" ή να ξεσκαρτάρουμε την έγκυρη πληροφορία από τα σκουπίδια. Εδώ ακόμα και ο Στάλιν με πρωτόγονα μέσα είχε σβήσει πρόσωπα και γεγονότα από παραδοσιακές φωτογραφίες, προσπαθώντας να ξαναγράψει την Ιστορία του.

Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα θίξω αναλυτικά σε δικό μου ποστ...

Άλλωστε το θέμα μας είναι η "σύμπραξη" Χριστόδουλου-Θεοδωράκη ;)

mickey said...

Χωρίς να θέλω να εξευτελίσω τον σχολιασμό, θαρρώ πως πρόκειται για σύμπραξη "συντηρητικών μετριοτήτων".

Ο Χριστόδουλος ποτέ δεν παρήγαγε κάποιο σπουδαίο εκκλησιαστικό έργο ούτε επέφερε καμιά σπουδαία καινοτομία στα εκκλησιαστικά δρώμενα του τόπου (εκτός από την επικοινωνιακή του πολιτική και τα ...ανέκδοτα, φυσικά).

Αντιθέτως, ήταν μπροστάρης στη συντηρητική στροφή της χώρας τα τελευταία χρόνια και ο μεγάλος πρωταγωνιστής στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και την υστερία με τις Ταυτότητες (θέματα που σε ένα σοβαρό κοσμικό κράτος ούτε καν θα συζητιούνταν).

Και φυσικά έκανε μεγαλύτερο κακό στο "εξωραϊσμένο" πρόσωπο της Εκκλησίας από όλους του "εχθρούς" της μαζί - αν και μάλλον απλώς ανέδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, διχάζοντας τους πιστούς και προβληματίζοντας τους ...άσχετους.

(όσοι ξέρουν τι εστί Εκκλησία και έχουν λίγο νιονιό δεν τρώνε κουτόχορτο ούτε παρασύρονται από το δήθεν "κήρυγμα της αγάπης" της - η αγκαλιά της ήταν ανέκαθεν ασφυκτική και ήθελε περισσότερο να "πνίξει" (κυρίως τις αντίθετες φωνές και την ελεύθερη και κριτική σκέψη) παρά να ...παρηγορήσει)


Ο Θεοδωράκης, αν και αναγνωρισμένος (και διεθνώς), θα έλεγα πως ήταν απλώς ένας εξαιρετικός συνθέτης στον χώρο που σήμερα θα ονομάζαμε "έντεχνο λαϊκό", αλλά στα "δύσκολα" δεν ...τραβούσε στην ανηφόρα. Οι μουσικολογιότατοι οικοδεσπότες μας θαρρώ πως μπορούν να μας διαφωτίσουν περισσότερο επ' αυτού.

(προσωπικά θεωρώ τον Κορκολή πολύ πιο αξιόλογο και "πεπαιδευμένο" συνθέτη, αν και είναι μάλλον μέτριος ως πιανίστας και ...επιεικώς άθλιος ως τραγουδιστής - ευτυχώς, σταμάτησε νωρίς και μάλλον χάρη χρωστά στον Μάκη με τις ...ροζ αποκαλύψεις του)


Κι εγώ μεγάλωσα με τη μουσική του Θεοδωράκη (και τη φωνή του "ευνοουμένου" Μπιθικώτση), ενώ τα τραγούδια του ήταν και τα πρώτα που έβγαλα by ear και χαίρομαι ακόμα και τώρα να τα παίζω στο πιάνο, αλλά δε νομίζω πως έχει να πει και πολλά στους νεότερους. Ούτε νομίζω πως θα τα θεωρούσα ως τα καλύτερα ακούσματα για τα δικά μου παιδιά (αν και εφόσον κάνω). Ακόμα και η δική μου "νοσταλγία" έχει ξεθωριάσει πολύ.

Θαρρώ πως οι "υπεράνθρωπες" διαστάσεις που έχει λάβει η προσωπικότητά του (για κάποιους) οφείλονται περισσότερο στην αριστερή του ιδεολογία και τους "αγώνες" του (τα εισαγωγικά ας τα ερμηνεύσει ο καθένας όπως θέλει), παρά στη μουσική του ...ιδιοφυΐα (δεν είναι δα και Μότσαρτ - ούτε καν ...Σκαλκώτας).

Έγινε "σύμβολο" και έχει πλέον πάρει το δρόμο που παίρνει σχεδόν κάθε σύμβολο που δεν πέθανε ηρωικά στον αγώνα ή έστω δεν αποσύρθηκε νωρίς: Την παρακμή και τον αυτο-εξευτελισμό. Η αμετροέπειά του και ο πληθωρικός (μάλλον "φασαριόζικος" θα έλεγα) χαρακτήρας του απλώς επιδείνωσαν την κατάσταση...

(ζητώ συγγνώμη από όσους τον έχουν πολύ ψηλά και θεωρούν πως τον "ισοπεδώνω", αλλά αυτή είναι η γνώμη μου και αν μπορεί κάποιος να με πείσει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι, δε θα έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ και να ανακαλέσω κάποια από αυτά)


Από τη στιγμή που στη χώρα μας οι δυο σημαντικότεροι φορείς αντίστασης (και αντίδρασης) στη νέα πραγματικότητα που αναδύεται παγκόσμια, είναι η Εκκλησία και η Αριστερά, για μένα η "σύμπραξη" ήταν απλώς θέμα χρόνου και ουδόλως με εξέπληξε.

(αντιθέτως, πιστεύω πως μάλλον άργησε επιδεικτικά. Εξάλλου ένας είναι ο εχθρός: Η "τρισκατάρατη" παγκοσμιοποίηση που απειλεί να αφανίσει τον "ελληνισμό")

Ίσως να μη μου κάνει εντύπωση και επειδή από νωρίς έμαθα (the ...hard way) πως δεν αξίζει να αφιερώνει κανείς πολύ χρόνο από τη ζωή του για να αναλύει και να υποστηρίζει τυφλά ιδεολογίες και δόγματα και κυρίως να λατρεύει ΠΡΟΣΩΠΑ, μια και η Λογική και η Ιστορία κάποια στιγμή θα τα αποκαθηλώσουν. Κι είναι κρίμα να επενδύει κανείς την ενέργειά του σε όλα αυτά και κατόπιν να απογοητεύεται ή (ακόμα χειρότερα) να παθαίνει ...κρίση ταυτότητας!


Οι "ιερές" (και ανίερες) συμμαχίες θαρρώ λοιπόν πως μόλις ξεκίνησαν!

(τον χορό μάλλον άνοιξε η "ορθόδοξη κομμουνίστρια" Λιάνα Κανέλλη, επίσης πληθωρική, αμετροεπής και ...φωνακλού - κι αν κάποιοι θαυμάζουν τον λόγο της, τους πληροφορώ πως τα "επιχειρήματά" της τις περισσότερες φορές είναι για τα ...μπάζα)

Περιμένω ανυπόμονα και τη μετάνοια του ...Αλαβάνου κάποια στιγμή ;)


Υ.Γ. Sorry για το "σεντόνι" και αν έγραψα και καμιά μπαρούφα. Το προχωρημένο της ώρας βλέπετε :(

(τουλάχιστον χρησιμοποίησα για μια ακόμα φορά ακριβώς 666 λέξεις :)))

Π said...

Νομίζω: Συγνώμη που σε ξέχασα, αλλά αυτά πρέπει να τα πεις με τον cyrus που ξέρει. Eγώ δεν γνωρίζω τι εστί South Park.

Anonymous 9:24 PM: Δεν νομίζω ότι είναι τραγικό πρόσωπο ο Xριστόδουλος. Aκριβώς επιδή μας φορτώθηκε, όπως λες, τραγικό είναι που έχει τη θέση που έχει, που την καπηλεύεται ασύστολα, και που ουκ ολίγοι θεωρούν αποδεκτή τη συμπεριφορά του.

passer by: Aυτό που πιθανολογείς είναι μάλλον τραβηγμένο. Oύτως ή άλλως, όμως, η σύμπλευση με τον Xριστόδουλο τώρα, όπως και με τον Mητσοτάκη παλιότερα, δεν παύει να είναι απογοήτευση έως προδοσία για αρκετές καρδιές, και εξευτελισμός για τον ίδιον τον Θεοδωράκη. O οποίος, σε κάποιο σημείο της δικής του ομιλίας στη Mητρόπολη, πέταξε σχεδόν ξεκάρφωτα και το παρακάτω, σαν ξεμωραμένος θρησκόληπτος: «Mόνον ο θεός έχει δικαίωμα να αποσπά ζωή, γιατί αυτός τη δίνει και αυτός την παίρνει».

aphrodite: «Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ανέχονται αυτό το παραλήρημα και το χαίρονται». Διάφορα πολιτικά πρόσωπα το επισημοποίησαν με την παρουσία τους και αρκετοί από το ακροατήριο χειροκρότησαν σε αρκετά σημεία της ομιλίας...
«Γνωρίζοντας κάποιον που μου φαίνεται εξωφρενικός, σε λίγο εμφανίζεται ακόμη ένας, εξωφρενικότερος, ο οποίος μου κάνει λιγότερο κακή εντύπωση, μια που αναισθητοποιούμαι σιγά-σιγά»: βασική αρχή στην τηλεόραση και στην τραγουδοβιομηχανία!

basik: Όντως από την πρώτη φράση φαίνεται τι θα ακολουθήσει. H αδίστακτη υποκρισία του Xριστόδουλου δε δυσκολεύεται να βαφτίσει «κατάκτηση» κάτι που δεν είναι παρά πονηρός χειρισμός.

mickey A: Oρθές οι επισημάνσεις, αλλά συνεχίζω να θεωρώ ότι κακώς μπλέχτηκε το θέμα του βιβλίου της Iστορίας εδώ μέσα, και επαναλαμβάνω την πρόταση να μεταφερθεί η κριτική του JHP σε χωριστή συζήτηση. (Cyrus?)
mickey B: Όθεν, ευχαριστώ για το δεύτερο σχόοοοοολιο, που επιστρέφει στα του ποστ.
«Σύμπραξη "συντηρητικών μετριοτήτων"»; Σύμπραξη υπερφίαλων και ανενδοίαστων αυτοπροβαλλόμενων λέω εγώ. Aλλά το λές και εσύ παρακάτω: «Η αμετροέπειά του και ο πληθωρικός (μάλλον "φασαριόζικος" θα έλεγα) χαρακτήρας του» είναι παρατήρηση που ταιριάζει γάντι και στον Xριστόδουλο. Eύστοχο το περί φθίνοντος συμβόλου, λίαν συζητήσιμο το περί Kορκολή: δεν χρειάζεται να μειώσουμε τη μουσική αξία του Θεοδωράκη, και δεν είναι αυτό το ζήτημα, έτσι κι αλλιώς. H Kανέλλη δεν είναι η πρώτη: έχει προηγηθεί Pάμφος και Zουράρις, ενώ τώρα προστέθηκε και ο Kαραμπελιάς.

doctor said...

Δεν θα με εξέπληττε αν το ΚΚΕ συνεργαζόταν με τον ΛΑΟΣ στις δημοτικές εκλογές.

Οι διαχωριστικές γραμμές είναι δυσδιάκριτες πλέον, με τον εθνικισμό και τον σταλινισμό να μπερδεύονται και ένα σύννεφο καπνού από το λιβάνι της εκκλησίας να καλύπτει τα πάντα και έτσι να βλέπεις τον Ζουράρι και να λες αυτός είναι ακροδεξιός και αυτός να σου λέει ότι είναι κομμουνιστής...

Εξέλιπεν ο "κομμουνιστικός κίνδυνος", εφευρέθηκε τάχιστα όμως η λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και του αφελληνισμού!

Παραθέτω ένα σχετικό άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου:

ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΛΑΓΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

doctor

mickey said...

Εντάξει, ας μη "μειώσουμε" τη μουσική αξία του Μίκη (αν και επιμένω πως δεν είναι τόσο σπουδαίος μουσικός όσο τον θεωρούν κάποιοι). Νομίζω πως πέρα από αυτό, το "κεντρικό νόημα" του σχολίου μου έγινε κατανοητό.

Άλλωστε πέρα από τα "κοινά στοιχεία" μεταξύ Χριστόδουλου και Θεοδωράκη και με αφορμή το σενάριο "σύμπλευσης" ΚΚΕ-ΛΑΟΣ του γιατρού, θαρρώ πως, τόσο στην χώρα μας όσο και παγκόσμια, αναπτύσσονται χοντρικά δυο κυρίαρχα "ιδεολογικά" ρεύματα που ανατρέπουν το υπάρχον σκηνικό και τις "παραδοσιακές" γραμμές:

Εκείνων που έχουν καταλάβει πως οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις (και δη στον τομέα των τηλεπικοινωνιών) μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και να φέρουν μια νέα κοινωνική πραγματικότητα (με σταδιακή κατάργηση του nation-state, καθώς και την άρση των γεωγραφικών, χρονικών, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών περιορισμών).

Και εκείνων που ...ζαλισμένοι από το τρένο, θέλουν απλώς να κατέβουν και να συνεχίσουν να ζουν όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, αναπολώντας ενίοτε ένα ακόμα πιο παλιό (και κατά τη γνώμη τους καλύτερο). Το πολύ να χρησιμοποιούν τα νέα τεχνολογικά "αγαθά" με τον "παραδοσιακό" τρόπο, αδυνατώντας να κατανοήσουν τις δραματικές κοινωνικές προοπτικές τους - ή και αντιδρώντας σε αυτές.

Φυσικά Χριστόδουλος και Θεοδωράκης (ή γενικότερα Ελληνική Εκκλησία και Αριστερά) τηρούν αυτή ακριβώς τη στάση.

. . .

BTW, δυο παρόμοιες "συγκρούσεις" έχουμε ζήσει και στο παρελθόν:

Πριν από 10.000 χρόνια περίπου μεταξύ του τρόπου ζωής των τροφοσυλλεκτών και των αγροτών, με αφορμή τη Γεωργική Επανάσταση και πριν 250 χρόνια περίπου μεταξύ του αγροτικού και αστικού τρόπου ζωής, με αφορμή τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Αν και οι αλλαγές έγιναν σταδιακά (πήραν δεκαετίες ή και αιώνες) και δεν εξαπλώθηκαν ομοιόμορφα ούτε εξάλειψαν εντελώς τον "παλιό" τρόπο ζωής, εντούτοις καθόρισαν δραματικά όλες τις υπόλοιπες πτυχές της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων όπου γης.

Κάτι παρόμοιο έχει ξεκινήσει να συμβαίνει και σήμερα, παρά τα προσωρινά "σκαμπανεβάσματα" και τις συντηρητικές ή και οπισθοδρομικές "παρενθέσεις" (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους "μπουσάτους" Neocons των ΗΠΑ).

Αναρωτιέμαι τελικά αν το The Third Wave του Alvin Toffler δεν ήταν και τόσο "αφελές" τελικά ;)

Π said...

doctor: Mα πάντα πρέπει να υπάρχει ένας 'κίνδυνος' («τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους») - είτε από την πλευρά αυτών που λένε «δε φταίω εγώ, οι άλλοι φταίνε», είτε από την πλευρά αυτών που εκμεταλλεύονται και διαχειρίζονται φανταστικές ή πραγματικές απειλές (βλ. π.χ. μόνιμη μέθοδο HΠA).

mickey: Δεν γνώριζα Toffler/Third Wave - ενδιαφέρον. Mια και λέει για το Internet: σκέφτομαι και τρία άλλα waves, καθώς η ταπεινή μου γνώμη βλέπει το Internet ως ορόσημο ανάλογης σημασίας με την εφεύρεση της γραφής και την εφεύρεση της τυπογραφίας.

Λίτσα said...

Σώνει πια, όμως! Εκεί που διάβαζα περί της μυήσεως του Θ. στον χριστιανισμό και πώς τον εντυπωσίασε το "ο έχων τους δύο χιτώνας κλπ", ομολογώ ότι υπέπεσα εις την λογικήν πλάνην του ad hominem - αντιλαμβάνεστε.
Επιπλέον, θέλω να δηλώσω ότι ΟΧΙ, η ΠΑΡΑΔΟΣΗ την οποίαν επικαλούνται δεξιοί και αριστεροί και παπάδες και λαϊκοί ΕΛΑΧΙΣΤΑ οφείλει στην ορθοδοξία και στην εκκλησία. Επιτέλους!
Τέλος, απορώ γιατί εκπλήττεσθε για τις αντιφατικές δηλώσεις του Θ. - ως γνωστόν οι μαρξιστές (αλλά και τινες μαρξολόγοι και αρκετοί μαρξίζοντες) αρνούνται τον νόμο της μη-αντίφασης: εξ ου και η σύμπλευση με τον χριστιανισμό, καθόσον και οι χριστιανοί αρνούνται τον νόμο της μη-αντίφασης.
Πάω τώρα να πάρω τα ηρεμιστικά μου, έτσι που με καταντήσατε!

basik-ly said...

Κάποτε είχα διακινδυνεύσει τον παραλληλισμό Neil Young / Μίκη Θεοδωράκη, αναφορικά με τις πολιτικές τους τοποθετήσεις.

Τώρα καταλαβαίνω ότι ο πρώτος είναι ανήσυχος. Ο δεύτερος απλώς καιροσκόπος.

Π said...

Λίτσα: Eμείς σε καταντήσαμε ή οι ταινίες που πας και βλέπεις; Όσο για τον Θ, νομίζω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση το ad hominem δεν αποτελεί λογική πλάνη αλλά λογικότατη κίνηση.

basik: Δεν ξέρω για τον Neil Young - η τυπική συνάφεια του Θ είναι με το τραγούδι διαμαρτυρίας στις HΠA (π.χ. Joan Baez) και άλλες χώρες. H τελική σου διάκριση, πάντως, ευστοχότατη.

mickey said...

Π:

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η γραφή εμφανίστηκε πάνω/κάτω την ίδια περίοδο με τη γεωργία, ενώ και η τυπογραφία υπήρξε απαραίτητη προϋπόθεση (μαζί με άλλες) για την επερχόμενη Βιομηχανική Επανάσταση. Μάλιστα το τυπωμένο βιβλίο ήταν από τα βασικά "βιομηχανικά" μαζικά προϊόντα της Ιστορίας και υπήρξε καταλύτης για την εξάπλωσή της.

Ο Toffler στο κλασικό βιβλίο του αναφέρει τον όρο "infosphere". Το Internet (μαζί με τα κλασικά ΜΜΕ) ανοίγει μια σαφώς πιο εξελιγμένη infosphere από την τυπογραφία, όπως έκανε άλλωστε και εκείνη σε σχέση με τη γραφή.

Η γνώμη σου δεν είναι καθόλου "ταπεινή" και τη συμμερίζονται πάρα πολλοί αξιόλογοι διανοητές. Ορισμένοι μάλιστα συγκρίνουν το Internet ακόμα και με την ανακάλυψη της ...ομιλίας!


Αλλά ας μην ξεφύγω άλλο από το θέμα. Άλλωστε σκοπεύω όλα αυτά (και πολλά ακόμα) να τα παραθέσω σε μια σειρά από σχετικά ποστάκια (αρχικά σκέφτηκα ειδικό blog με τίτλο "τεχνο-ουτοπικά", αλλά μπορεί απλώς να χρησιμοποιήσω κατάλληλα labels, μια και ο New Blogger δίνει αυτή τη δυνατότητα).

ο δείμος του πολίτη said...

Δεν θα αλλάξω ούτε σημείο στιξης σε ό,τι έγραψες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με εκφράζουν τα πρώτα και τα τελευτάι σου σχόλια.

basik-ly said...

π: Ο Neil Young πέρασε και περνάει από πολλές φάσεις. Από φανατικός εχθρός του Nixon εξελίχθηκε σε υποστηρικτή του Reagan και πρόσφατα (μετά 9/11) της άποψης "Let's Roll!"
Ύστερα άλλαξε πάλι.

Λίτσα said...

Φίλτατε π - τις ταινίες αυτές, όπως γνωρίζεις, είμαι "αναγκασμένη" να τις δω. Εσάς πάλι σας διαβάζω, επειδή σας αγαπάω (για τον ίδιο λόγο σας γκρινιάζω επίσης) :)))

Μαύρος Γάτος said...

Τί γελοίο που είναι ν' αναφέρεται στα περί δύο χιτώνων και περί θυσίας του ενός για τους πολλούς ο Αντίχριστος Ιεράρχης της ματαιοδοξίας, της χλιδής και του Μακιαβελλισμού...

Ο Θεοδωράκης δεν έχει πιά τίποτα ν αποδείξει και τίποτα να κερδίσει. Είναι ο Θεοδωράκης και αυτό φτάνει, τουλάχιστον για μένα. Και θέλω να πιστεύω ότι τα μυαλά του τα έχει ακόμα τετρακόσια. Αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο προέβη σε αυτήν την ανίερη συμμαχία. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος. Θα ήθελα πολύ να υπάρχει κάποιος λόγος....

Anonymous said...

Δείμο: ευχαριστώ - τολμώ να πω ότι δεν θα περίμενα να διαφωνείς.

Basik: A, τέτοιον παραλληλισμό εννοούσες!

Λίτσα: Γνωρίζουμε το πρώτο, ελπίζουμε το δεύτερο, δεχόμαστε το τρίτο. H απάντησή μου ήταν απλώς παιγνιώδης (πού το'χω διαβάσει αυτό;) τρόπος να παραπέμψω στο ποστ σου.

Nα το spell out λοιπόν για τους φίλους μας: διαβάστε οπωσδήποτε το ποστ για τους 300 (το λινκ στο προηγούμενο σχόλιό μου) της Λίτσας που τα'χει 400, τρέχει με 700 και την πάω με 1000!

Mαύρε Γάτε: Tο «δεν έχει πιά τίποτα να κερδίσει» είναι σκέψη ακατανόητη για έναν άπληστο επιχειρηματία, π.χ., όσο πλούσιος και αν είναι. Mετά από τόσα που έχει πει και έχει κάνει ο Θ, ακόμα αναρωτιέσαι; Oι παρατηρήσεις του ποστ και των σχολίων δεν σου λένε τίποτα; Tο υπουργός σε κυβέρνηση της δεξιάς δεν σου λέει τίποτα; Oι σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του, όπου παραπονιέται ότι «η παρουσία του σε σχέση με το εύρος του υπήρξε ισχνή, μίζερη και εγένετο πάντοτε σχεδόν εξ ανάγκης», διαμαρτύρεται ότι «η σημερινή κυβέρνηση εμπιστεύθηκε το Φεστιβάλ και τη Λυρική» σε δύο «κοσμοπολίτες» (και όχι σε αυτόν που πάντα στόχος του «υπήρξε η ανάδειξη της ελληνικότητας»), και ελπίζει «κάποτε να βρεθούν [...] υπεύθυνοι υπουργείων και κρατικών καλλιτεχνικών οργανισμών που θα εκτιμήσουν όσο τους πρέπει τα έργα [τ]ου και την προσφορά [τ]ου» δεν σου λένε τίποτα; Kι εμένα μου φτάνει αυτό που είναι ο Θ, αλλά μόνον αν εννοούμε τα τραγούδια του που αγαπάω: δεν μου φτάνει για να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά του - ίσα-ίσα που αυτό που σήμαινε για πολλούς ο Θεοδωράκης την κάνει διπλά επονείδιστη.

ο δείμος του πολίτη said...

Και πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω;

Anonymous said...

Έστω και καθυστερημένα, το είδα. Δε σχολιάζω - το λινκάρω στην καλύβα.

Anonymous said...

"Επίσης ως ΚΥΡΙΟΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ του CDRSEE,εμφανίζονται η Coca Cola, η Εθνική τράπεζα της Ελλάδος, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η ΤΙΤΑΝ, η ΙΝG,το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, το υπουργελιο Μακεδονίας - Θράκης,καθώς και διάφοροι ιδιώτες."

Ορέ σύντροφοι και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, στο λόμπυ του αφελληνισμού ??? Αμάν τι πάθαμε !!!

Και το Υπουργείο Εξωτερικού ??? Προβλέπω ανθελληνισμό σε 3 τέρμινα!!

Και το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης ??? Αρχίζω να καταλαβαίνω την στάση του Ψωμιάδη σε Δήμαρχο και κυβέρνηση. Είναι γάτα (ελληνική όμως!!) ο πανίκας!!

Ο Χριστόδουλος που τα πέρνει κανονικά από τα κονδύλια της ΕΕ ??? τους κορόιδεψε τους κουτόφραγκους ... και άλλη γάτα (ελληνική και αυτός)... ή να περιμένουνε αφελληνισμό και από τούτον ???
Το ότι από την ειρήνη και την άμβλυση των εθνικισμών στα βαλκάνια ενισχύεται ΚΑΙ το "κλίμα μπίζνες".... δεν σημαίνει ότι κανείς, επειδή είναι "ενάντια στα αφεντικά", θα είναι υπέρ των πολέμων και των εθνικισμών!!! έτσι?

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Γλιάτς και μπλιάχ!
Ποιός ήρωας έκατσε κι απομαγνητοφώνησε αυτό το πράμα;

Anonymous said...

Ο,τι θα μπορουσα να πω επ'αυτου , ειναι ό,τι ειπα σαν σχολιο στο αντιστοιχο ποστ του Ροϊδη....
...Υπαρχει κι αυτη η περιπτωση......
...Λεω ...

Π said...

Nέε Anonymous: Πολύ αμφιβάλλω για το αν ο συνώνυμός σου είναι «σύντροφος». Πιο πολύ προς τη χριστοδουλική εκδοχή της αφελληνιστικής κινδυνολογίας φοβούμαι πως τείνει. Aνεξάρτητα από αυτό, περιορίστηκε σε υποψίες, χωρίς τίποτα χειροπιαστό. Tου είπα, αν είδες, ότι από μόνο του το ποιός χρηματοδοτεί δεν αποδεικνύει τίποτα για το ποιόν της δουλειάς των χρηματοδοτούμενων. Iδού το λινκ όπου κατεβάζεις τα βιβλία που παρήγαγαν, του είπα, - δείξε μας τα προβλήματά τους.

σBK: O υποφαινόμενος. Aλλά αντί ηρωισμός, μάλλον άλλος -ισμός θα χαρακτήριζε καλύτερα την αγγαρεία που έκανα...

Silia: Για το εκεί σχόλιό σου συμφωνώ με το «χαστούκι». Για την «περίπτωση» που εικάζεις, δες αν θες την απάντησή μου σε An-lu και Rodia, πολύ πιο πάνω, και Mαύρο Γάτο, λίγο πιο πάνω.

Anonymous said...

Φίλοι, αν και κάποια τέτοια ζητήματα δεν λύνονται με ένα και δύο και δέκα ποστ και 100 και 200 σχόλια θέλω όσο μπορώ με λίγες λέξεις να σημειώσω μία πιο ψύχραιμη οπτική. Πρώτον νομίζω ότι ο πανικός ότι κινδυνεύουμε να αφελληνιστούμε είναι απλά πανικός λόγω των παγκόσμιων ανακατατάξεων και της μεγάλης ιδέας που έχουμε ότι όλοι έχουν βάλει στο μάτι τον ελληνισμό, νομίζω. Εν πάση περιπτώσει αν είναι ότι αυτό θα προκύψει λόγω δύναμης των άλλων που υποτίθεται πως το επιδιώκουν δεν θα το αποτρέψουμε, άρα προς τι ο πανικός; Αν πάλι ο ελληνισμός έχει να παίξει κάποιο ρόλο σε όσα συμβαίνουν τότε δεν θα προκύψει, άρα και πάλι προς τι ο πανικός; Αυτά δεν μπορείς να τα προκαθορίσεις. Υπάρχουν παράγοντες που -ευτυχώς - δεν προβλέπονται... και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές ιστορικά. Η ζωή αφανίζει πολιτισμούς και ακολουθεί την πορεία της. Κάποιοι επανέρχονται στο προσκήνιο όταν είναι αναγκαίες οι αξίες τους. Ενα το κρατούμενο.
Δεύτερον είτε το θέλουμε, είτε όχι (και όχι πάντα επειδή επιβάλλεται, αλλά και έτσι να είναι σημαίνει πως κάποιοι μπορούν και το επιβάλουν) πράγματι ο ελληνισμός τα τελευταία χρόνια είναι συνυφασμένος με την ορθοδοξία. Το να επιχειρήσεις με το ζόρι να αφανίσεις αυτή την παράμετρο δεν νομίζω πως έχει νόημα. Οσο υπάρχουν άνθρωποι που το θέλουν ή νομίζουν πως το χρειάζονται η θρησκευτικότητα θα υπάρχει. Τρίτον επίσης είτε το θέλουμε είτε όχι ο χριστιανισμός είναι και αυτός ένα κομμάτι της ιστορίας της ανθρωπότητας. Οπως έχω ξαναγράψει και αλλού αν δεις ολόκληρη την ιστορία μας παγκόσμια είναι γεμάτη εγκλήματα στο όνομα κάποιας πίστης, ιδέας κλπ. Και αναρωτιέμαι προσωπικά: Θα απαρνηθώ την ιδιότητα άνθρωπος επειδή οι άνθρωποι εγκλημάτισαν; Υπό την ίδια έννοια δεν θα απαρνηθώ την ιδιότητα χριστιανός, άσχετα αν δεν είμαι συνειδητή πιστή, ούτε καν τυπικά πιστή, επειδή ο χριστιανισμός έκανε εγκλήματα; Οχι, όπως δεν απαρνούμαι την ιδιότητα άνθρωπος, όπως δεν απαρνούμαι την ιδιότητα κομμουνίστρια, αριστερή, οπορτουνίστρια και ό,τιδήποτε άλλο όπως δεν απαρνούμαι την ιδιότητα της χουντικής ως τα 16 μου που είχα άγνοια για το τι συνέβαινε στον τόπο μου. Δεν απαρνούμαι καμία μου ιδιότητα. Είναι η πορεία μου στη ζωή, είναι οι επιρροές που δέχθηκα, και που γι' αυτές συγκρούστηκα, ντράπηκα, υπερηφανεύθηκα, χάρηκα, ζορίστηκα. Είναι η ζωή μου με τα λάθη της και τα σωστά της. Ετσι είμαι ολόκληρη, με αυτά τα διαφορετικά "εγώ", τις διαφορετικές στάσεις ζωής ανάλογα με τη γνώση και την εμπειρία και τη συνείδηση που χτίζω σταδιακά. Ο άνθρωπος δεν είναι κάτι στατικό που χτίστηκε μία φορά και πάει. Καθημερινά χτίζει αυτή του την ιδιότητα. Και αλίμονο αν δεν το κάνει. Αλίμονο αν παραμείνει άκαμπτος σε μία και μοναδική στάση ζωής για πάντα. Τότε δεν θα είχαμε ποτέ καμία αλλαγή, καμία διαφορετική εξέλιξη. Ολοι θα έμεναν μουλαρωμένοι σε μία συγκεκριμένη στάση. Τι θα έβγαινε άραγε από αυτό; Κάποιοι είναι έτσι και παίζουν και αυτοί το ρόλο τους στο να συνειδητοποιούμε κάποια πράγματα οι υπόλοιποι. Και θέλω να καταλήξω στο τελευταίο με αφορμή αυτή την σημείωση. Ο Θεοδωράκης και ο Χριστόδουλος πέρα από τις ατομικές τους συνειδητές επιδιώξεις ο καθένας για τους δικούς τους λόγους, θέλουν δεν θέλουν είναι και οι ίδιοι κάποιοι ρόλοι που δίνουν σε εμάς τροφή να συνειδητοποιούμε πράγματα. Μέσα από τις διαφωνίες μας ή τις συμφωνίες μας για τις κινήσεις τους μαθαίνουμε πρώτα και κύρια για τη δική μας ταυτότητα, για το που εμείς εντάσσουμε τον εαυτό μας. Πέρα από αυτό ως πρόσωπα της κεντρικής σκηνής του θεάτρου της ζωής "αναγκάζονται" θέλουν δεν θέλουν με τη σειρά τους να παίξουν και ρόλους που τους υποβάλλονται από το ρόλο τους... Ανεξάρτητα με το τι σκοπεύουν οι ίδιοι η ίδια η κοινωνία έχει ανάγκη, κατά τη δική μου φτωχή άποψη, να επουλώσει τις πληγές ενός εμφυλίου, κάποιων ιδεολογικών συγκρούσεων. Εως πότε θα μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν; Οι σημερινοί νέοι δεν γίνεται να κουβαλάνε ακόμα τους δικούς μας διχασμούς. Η ζωή αλλάζει, προχωράει και σε χειρότερα και σε καλύτερα σκαλοπάτια. Οι επιλογές του χθες δεν σημαίνει ότι είναι σωστές για πάντα. Χρειάζεται άγρυπνο μάτι και αυτί να αφουγκραζόμαστε τις αλλαγές, να προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε τα θετικά τους σημεία και να μειώσουμε τα αρνητικά τους. Ακόμα και μεταξύ των αντιθέτων (ανθρώπων, καταστάσεων κλπ) υπάρχει διάλογος, διαλεκτική ζωής που οδηγεί σε αλλαγές συνειδήσεων και βοηθά ανθρώπους να αλλάζουν την οπτική τους στα πράγματα είτε δια της εναντίας οδού, είτε δια της καταφάσεως. Αυτό είναι η ζωή νομίζω. Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Χριστόδουλος χωρίς καν να το γνωρίζουν οι ίδιοι κάνουν και αυτοί αυτό τον διάλογο ζωής, ωθούμενοι από μικροφιλοδοξίες ή σκοπιμότητες. Επιτρέψτε μου να είμαι λίγο περισσότερο αισιόδοξη και να μη βλέπω μόνο άσπρο μαύρο, αλλά όλα τα χρώματα... Και να θεωρώ πως ό,τι γίνεται δεν είναι απαραίτητα πισωγύρισμα. Που στο κάτω -κάτω και έτσι να το δεις, ναι η ζωή έχει και πισωγυρίσματα. Με τον ίδιο τρόπο που σε προσωπικό επίπεδο όταν ανοίγεσαι πολύ σε νέα βήματα κάποια στιγμή μπορεί να κάνεις δέκα πίσω για να κάνεις το άλμα μπροστά. Ας προσπαθήσουμε να βλέπουμε όσο γίνεται όλες τις αποχρώσεις και να επιλέγουμε αυτές που θα μας επιτρέψουν να προχωράμε παραπέρα κάθε φορά... Ούτως ή άλλως και καθένας από εσάς που κρατά την α' ή τη β' στάση προσωπικά μου δείχνει δρόμους. Δεν ξέρω πόσο και εσείς οι ίδιοι κερδίζετε κάτι από αυτό το διάλογο ή λέτε απλά κάτι για να μείνετε στη θέση που ήδη ήσασταν... Δεν ξέρω πόσο κατάφερα να εκφράσω αυτό που ήθελα και να γίνει κατανοητό, αλλά διαπιστώνω συχνά να έχουμε ζόρι στο να έχουμε και καταφάσεις για όσα συμβαίνουν. Εχουμε ζόρι να βγάζουμε και κάποια παραπέρα συμπεράσματα από τα προφανή. Τώρα θα μου πείτε σας το παίζω ξύπνια και πιο ανοιχτόμυαλη. Δεν έχω τέτοια πρόθεση, αλλά θεωρώ πως όσο γερνάς βλέπεις με άλλο μάτι κάποια πράγματα. Προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να τα επεξεργαστείς μέσα στη φωτιά της σκέψης σου, να βγάλεις ένα μείγμα πολύ πιο συνεκτικό για το σύνολο της ύπαρξής σου και με βάση αυτή τη συνοχή να ερμηνεύεις και όσα συμβαίνουν γύρω σου... Αυτά είχα να πω και συγχωρέστε με για το σεντόνι, αλλά με πονάει σε αυτό τον τόπο να βλέπω μία συνεχή γκρίνια και φαγωμάρα για τα πάντα, μία υπερβολή στη δραματοποίηση των πάντων...

Anonymous said...

Εγώ δεν έχω να πω τίποτα μιας και αυτά έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές. Απλά θα συμφωνήσω απόλυτα με το

"Tις πιο σημαντικές στιγμές της δικής μου ζωής, πάντως, τις έχω περάσει με τις γυναίκες της ζωής μου, οπουδήποτε έτυχε να αισθανθώ πιο έντονα την ευτυχία της επαφής δύο ανθρώπων"

(πραγματικά σα να διάβασα αποτυπωμένη τη σκέψη μου). Κατά τα υπόλοιπα, ιερείς και ιερατείο ας ψάξουν αλλού για πρόβατα να τους ακολουθήσουν.

Μόνο μια παρατήρηση στο σχόλιο του doctor (και συγκεκριμένα στο απόσπασμα του Ραφαηλίδη:

Πιστεύω ότι αν δεν υπήρχει θρησκεία και άρα "κάτι να μας περιμένει μετα" τότε θα είχαμε δραματική μείωση των αυτοκτονιών. Γιατί ποιός ο λόγος να αυτοκτονήσει κάποιος αν μετά το μόνο που υπάρχει είναι η ανυπαρξία;

Anonymous said...

" Εως πότε θα μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν;"

Όσο δεν πετάμε στα σκουπίδια τους κυριότερους εκπροσώπους του (θεσμικά και ιδεολογικά), i.e. άτομα σαν το Μίκη και το Χριστόδουλο.

Π said...

Nέε Anonymous: Σε ευχαριστώ.

coolplatanos: Kαι εμάς μας αρέσουν οι ψύχραιμες οπτικές. Mου είναι όμως πολύ δύσκολο να σου απαντήσω σε όσα γράφεις -δεν ξέρω καν αν περιμένεις απάντηση- γιατί το σχόλιό σου αγγίζει πάρα πολλά πράγματα, πολύ ευρύτερα από το συγκεκριμένο ποστ. Mία μόνο σαφή διαφωνία έχω: για το ότι Θ και X είναι αναγκασμένοι να παίζουν το ρόλο τους. O μεν Θεοδωράκης δεν κατέχει κάποια επίσημη θέση και δεν είναι αναγκασμένος να παίζει κανένα ρόλο, ο δε Xριστόδουλος, εκτός του ότι επεδίωξε με κάθε μέσο την αναρρίχησή του στη θέση που κατέχει, συμπεριφέρεται συστηματικά κατά παράβαση και υπέρβαση του ρόλου του.

Για το κόλλημα στο παρελθόν σου απαντά ο j95, και συμμερίζομαι την παρατήρησή του: ο Θεοδωράκης είναι κάπως παρελθόν, και ο Xριστόδουλος είναι μιά σκοταδιστική και μισαλλόδοξη φωνή αιώνες πίσω... (Eνδεικτικά, στο πρώτο-πρώτο σχόλιό μου -10/4/07 1:12 AM- έχω ένα λινκ προς παλιότερο ποστ μου με τίτλο 'Πώς θα μπορούσε να μιλά ένας Aρχιεπίσκοπος').

Anonymous said...

cyrusgeo όταν λέω είναι αναγκασμένοι να παίζουν το ρόλο τους δεν το εννοώ υπό την έννοια που το εννοείς. Εννοώ πως υπάρχουν συλλογικές διεργασίες που δεν ελέγχουν ούτε ο Μ. ούτε ο Χ. Ο καθένας από εμάς έχει ένα συνειδητό ρόλο που έχει επιλέξει και έναν ασυνείδητο που του υποβάλεται κοινωνικά χωρίς να το ελέγχει..., γι' αυτό j95 δεν πετάγονται στα σκουπίδια... ούτε θεσμοί ούτε πρόσωπα έτσι εύκολα. Και προσωπικά τουλάχιστον τον Μίκη Θεοδωράκη όχι δεν θα τον πετούσα με τίποτα στα σκουπίδια... Πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη άγνοια για το τι σημαίνει η μουσική του για να το λες αυτό... Μόνο όταν μετά από μισό αιώνα γίνει η αποτίμηση προσφοράς του Μίκη στη μουσική και στα μουσικά πράγματα αυτού του τόπου τότε θα κριθεί ο άνθρωπος ως σύνολο και αυτά που συζητάμε τώρα θα είναι ανάξια λόγου... Πραγματικά j95 θεωρείς ότι το πρόβλημα του κολλήματος στο παρελθόν είναι ο Μ και ο Χ; Δεν νομίζω...

Anonymous said...

Συγγνώμη cyrusgeo, υπήρξα απρόσεκτη, τώρα είδα ότι απαντούσα στον "π". "π", όχι, ρητορικά είναι τα ερωτήματα, προβληματίζομαι και εγώ η ίδια και ρωτάω όσα ρωτάω.

Anonymous said...

Γέλασα πολύ από αυτό το ποστ και τα σχόλια.

Όταν κάτι δε γουστάρετε έτσι κι αλλιώς δεν το σέβεστε και το ποδοπατάτε.

Όταν κάποιος "δικός σας" του δείχνει έναν μικρό σεβασμό, τότε αβίαστα κάνετε ακριβώς το ίδιο (και σε χειρότερο βαθμό!) εναντίον του.

Τελικά είστε η πιο φανατισμένη κάστα στην Ελλάδα. Όσο διακυρήσσετε ότι ο φανατισμός είναι ο απόλυτος εχθρός σας, τόσο αποκαλύπτετε ο δικός σας δογματισμός και φανατισμός.

Αναρωτιέμαι αν "υπάρχει ελπίς" για σας...

(Μ)

cyrus said...

Χαιρόμαστε πολύ που σας διασκεδάζει η επίσκεψη στο ιστολόγιό μας.

Την επόμενη φορά, μην παραλείψετε να φέρετε και την τσάντα με τα επιχειρήματά σας.

Αυτή τη φορά τα ξεχάσατε, οπότε δεν έχει φοντανάκι...