Πάλι πίσω στην Γ΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης, με τις αμερικανίδες ποιήτριες και τις ευαισθησίες τους — που, ενίοτε, δεν είναι και τόσο προφανείς...
Καλή ανάγνωση...
Adrienne Rich - Storm Warnings
The glass has been falling all the afternoon,
And knowing better than the instrument
What winds are walking overhead, what zone
Of grey unrest is moving across the land,
I leave the book upon a pillowed chair
And walk from window to closed window, watching
Boughs strain against the sky.
And think again, as often when the air
Moves inward toward a silent core of waiting,
How with a single purpose time has travelled
By secret currents of the undiscerned
Into this polar realm. Weather abroad
And weather in the heart alike come on
Regardless of prediction.
Between foreseeing and averting change
Lies all the mastery of elements
Which clocks and weatherglasses cannot alter.
Time in the hand is not control of time,
Nor shattered fragments of an instrument
A proof against the wind; the wind will rise,
We can only close the shutters.
I draw the curtains as the sky goes black
And set a match to candles sheathed in glass
Against the keyhole draught, the insistent whine
Of weather through the unsealed aperture.
This is our sole defense against the season;
These are the things we have learned to do
Who live in troubled regions.
(1951)
_________________________
Οι ενδείξεις στο βαρόμετρο όλο και πέφτουν απ’ το απόγευμα
κι εγώ που ξέρω καλύτερα απ’ αυτό
ποιοι άνεμοι φυσάνε εκεί έξω, ποιο νέφος
γκρίζας αναστάτωσης ζώνει την περιοχή,
αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
και πάω από παράθυρο σε κλειστό παράθυρο, παρακολουθώντας
τα κλαδιά που παλεύουν προς τον ουρανό.
Kαι σκέφτομαι ξανά, τόσο συχνά όταν ο αέρας
κινείται προς τα μέσα προς έναν σιωπηλό πυρήνα αναμονής,
το πώς μ’ ένα μοναδικό σκοπό ταξίδεψε ο χρόνος
μέσω ρευμάτων μυστικών του δυσδιάκριτου
μέχρις αυτήν την πολική επικράτεια. Τα καιρικά φαινόμενα
όπως το κλίμα της καρδιάς παρόμοια επελαύνουν
ανεξαρτήτως πρόβλεψης.
Από την πρόγνωση αλλαγής ως την αποτροπή της
κλείνεται ανάμεσα η σοφία των στοιχείων
που μένει αδιατάρακτη από ρολόγια και βαρόμετρα.
Διαθέσιμος χρόνος δε σημαίνει ελέγξιμος χρόνος
κι ούτε μπορούν να νοηθούν τα ενός οργάνου θραύσματα
ασπίδα στον αέρα. Ο άνεμος θα φυσήξει
κι εμείς μπορούμε μόνο να κλείσουμε τα παραθυρόφυλλα.
Καθώς μαυρίζει ο ουρανός τραβάω τις κουρτίνες
και μ’ ένα σπίρτο ανάβω τα κεριά μες το ποτήρι
κόντρα στο ρεύμα της κλειδαρότρυπας, στο επίμονο στρίγκλισμα
του καιρού μέσα από τ’ ασφράγιστο άνοιγμα.
Αυτή είναι η μοναδική μας άμυνα ενάντια στον καιρό.
Μονάχα ετούτα μάθαμε να κάνουμε
εμείς που ζούμε σε βασανισμένους τόπους.
Μετάφραση: Mauve_All
_________________________
Το βαρομετρικό έπεφτε όλο τ’ απόγευμα
Και ξέροντας καλύτερα κι από το όργανο
Τι άνεμοι φυσούν πάνω από τα κεφάλια μας, τι κύμα
Γκρίζας ανησυχίας διαπερνά τη χώρα,
Αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
Και περπατώ από παράθυρο σε παράθυρο κλειστό, κοιτώντας
Τα κλαδιά να τεντώνονται προς τον ουρανό.
Και σκέπτομαι πάλι, όπως κάθε φορά που ο αγέρας
Διεισδύει σε μια εστία σιωπηλή αναμονής,
Πώς με έναν και μοναδικό σκοπό ταξίδεψε ο χρόνος
Μες από ρεύματα κρυφά του Αδήλου
προς τούτο το δυαδικό βασίλειο. Πως ο έξω καιρός
Κι αυτός ο έσω της καρδιάς προχωρούν παράλληλα
Ασχέτως πρόγνωσης.
Κάπου μεταξύ πρόβλεψης και αποσόβησης της αλλαγής
έγκειται μονάχα ο έλεγχος των πραγμάτων
που ρολόγια και βαρόμετρα ν’ αλλάξουν δεν μπορούν.
Η συναίσθηση του χρόνου δεν είναι ρύθμιση του χρόνου,
Ούτε τα θραύσματα ενός οργάνου
Αντιανεμικά· ο άνεμος θα σηκωθεί,
Μόνο τα πατζούρια μπορούμε να κλείσουμε.
Τραβώ τις κουρτίνες σαν ο ουρανός μαυρίζει
Κι ανάβω με σπίρτο κεριά χωμένα σε γυαλί
Κόντρα στο ρεύμα της κλειδαρότρυπας, στο επίμονο ουρλιαχτό
Του καιρού μες από την ασφράγιστη σχισμή.
Αυτή είναι η μόνη μας άμυνα κατά της εποχής·
Αυτά είναι τα πράγματα που μάθαμε να κάνουμε
Όσοι ζούμε σε ταραχώδη μέρη.
Μετάφραση: synas
_________________________
Aπό το απομεσήμερο πέφτει συνέχεια η βελόνα,
και ξέροντας καλύτερα απ' τα όργανα
τι άνεμοι περνούν πάνω από μας, τι ζώνη
μουντής ανησυχίας διασχίζει αυτή τη γη,
αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
και πάω απ' το ένα τζάμι στο άλλο, κοιτώντας
τα κλαριά που τεντώνονται στον ουρανό.
Kαι ξανασκέφτομαι, όπως συχνά όταν ο αέρας
βυθίζεται προς έναν σιωπηλό πυρήνα αναμονής,
πώς έφτασε σ' αυτή την πολική επικράτεια ο χρόνος
ταξιδεύοντας στα μυστικά ρεύματα του ανεξακρίβωτου
μ' έναν σκοπό μονάχα. O καιρός έξω
όπως και ο καιρός μες την καρδιά ενσκήπτουν
ασχέτως των προβλέψεων.
Aπό την πρόγνωση ως την αποσόβηση της αλλαγής,
εκεί όλη κι όλη η κυριαρχία μας στα στοιχεία,
παρ' όλα τα βαρόμετρα και τα ρολόγια.
O χρόνος στο ρολόι δεν είναι έλεγχος του χρόνου,
ούτε και τα σπασμένα θρύψαλα ενός οργάνου
αποτροπή του ανέμου· θα σηκωθεί ο άνεμος,
κι εμείς μόνο να κλείσουμε τα πατζούρια μπορούμε.
Tραβάω τις κουρτίνες καθώς μαυρίζει ο ουρανός
κι ανάβω τα κεριά μές σε γυαλί, να μην τα πιάνει
το ρεύμα από την κλειδαρότρυπα, το επίμονο βογγητό
του καιρού μεσ' απ' το ασφράγιστο άνοιγμα.
Aυτή είναι η μόνη άμυνά μας απέναντι στην εποχή·
τα μόνα πράγματα που μάθαμε να κάνουμε
εμείς που ζούμε σε βασανισμένους τόπους.
Μετάφραση: Π
Καλή ανάγνωση...
Adrienne Rich - Storm Warnings
The glass has been falling all the afternoon,
And knowing better than the instrument
What winds are walking overhead, what zone
Of grey unrest is moving across the land,
I leave the book upon a pillowed chair
And walk from window to closed window, watching
Boughs strain against the sky.
And think again, as often when the air
Moves inward toward a silent core of waiting,
How with a single purpose time has travelled
By secret currents of the undiscerned
Into this polar realm. Weather abroad
And weather in the heart alike come on
Regardless of prediction.
Between foreseeing and averting change
Lies all the mastery of elements
Which clocks and weatherglasses cannot alter.
Time in the hand is not control of time,
Nor shattered fragments of an instrument
A proof against the wind; the wind will rise,
We can only close the shutters.
I draw the curtains as the sky goes black
And set a match to candles sheathed in glass
Against the keyhole draught, the insistent whine
Of weather through the unsealed aperture.
This is our sole defense against the season;
These are the things we have learned to do
Who live in troubled regions.
(1951)
_________________________
Οι ενδείξεις στο βαρόμετρο όλο και πέφτουν απ’ το απόγευμα
κι εγώ που ξέρω καλύτερα απ’ αυτό
ποιοι άνεμοι φυσάνε εκεί έξω, ποιο νέφος
γκρίζας αναστάτωσης ζώνει την περιοχή,
αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
και πάω από παράθυρο σε κλειστό παράθυρο, παρακολουθώντας
τα κλαδιά που παλεύουν προς τον ουρανό.
Kαι σκέφτομαι ξανά, τόσο συχνά όταν ο αέρας
κινείται προς τα μέσα προς έναν σιωπηλό πυρήνα αναμονής,
το πώς μ’ ένα μοναδικό σκοπό ταξίδεψε ο χρόνος
μέσω ρευμάτων μυστικών του δυσδιάκριτου
μέχρις αυτήν την πολική επικράτεια. Τα καιρικά φαινόμενα
όπως το κλίμα της καρδιάς παρόμοια επελαύνουν
ανεξαρτήτως πρόβλεψης.
Από την πρόγνωση αλλαγής ως την αποτροπή της
κλείνεται ανάμεσα η σοφία των στοιχείων
που μένει αδιατάρακτη από ρολόγια και βαρόμετρα.
Διαθέσιμος χρόνος δε σημαίνει ελέγξιμος χρόνος
κι ούτε μπορούν να νοηθούν τα ενός οργάνου θραύσματα
ασπίδα στον αέρα. Ο άνεμος θα φυσήξει
κι εμείς μπορούμε μόνο να κλείσουμε τα παραθυρόφυλλα.
Καθώς μαυρίζει ο ουρανός τραβάω τις κουρτίνες
και μ’ ένα σπίρτο ανάβω τα κεριά μες το ποτήρι
κόντρα στο ρεύμα της κλειδαρότρυπας, στο επίμονο στρίγκλισμα
του καιρού μέσα από τ’ ασφράγιστο άνοιγμα.
Αυτή είναι η μοναδική μας άμυνα ενάντια στον καιρό.
Μονάχα ετούτα μάθαμε να κάνουμε
εμείς που ζούμε σε βασανισμένους τόπους.
Μετάφραση: Mauve_All
_________________________
Το βαρομετρικό έπεφτε όλο τ’ απόγευμα
Και ξέροντας καλύτερα κι από το όργανο
Τι άνεμοι φυσούν πάνω από τα κεφάλια μας, τι κύμα
Γκρίζας ανησυχίας διαπερνά τη χώρα,
Αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
Και περπατώ από παράθυρο σε παράθυρο κλειστό, κοιτώντας
Τα κλαδιά να τεντώνονται προς τον ουρανό.
Και σκέπτομαι πάλι, όπως κάθε φορά που ο αγέρας
Διεισδύει σε μια εστία σιωπηλή αναμονής,
Πώς με έναν και μοναδικό σκοπό ταξίδεψε ο χρόνος
Μες από ρεύματα κρυφά του Αδήλου
προς τούτο το δυαδικό βασίλειο. Πως ο έξω καιρός
Κι αυτός ο έσω της καρδιάς προχωρούν παράλληλα
Ασχέτως πρόγνωσης.
Κάπου μεταξύ πρόβλεψης και αποσόβησης της αλλαγής
έγκειται μονάχα ο έλεγχος των πραγμάτων
που ρολόγια και βαρόμετρα ν’ αλλάξουν δεν μπορούν.
Η συναίσθηση του χρόνου δεν είναι ρύθμιση του χρόνου,
Ούτε τα θραύσματα ενός οργάνου
Αντιανεμικά· ο άνεμος θα σηκωθεί,
Μόνο τα πατζούρια μπορούμε να κλείσουμε.
Τραβώ τις κουρτίνες σαν ο ουρανός μαυρίζει
Κι ανάβω με σπίρτο κεριά χωμένα σε γυαλί
Κόντρα στο ρεύμα της κλειδαρότρυπας, στο επίμονο ουρλιαχτό
Του καιρού μες από την ασφράγιστη σχισμή.
Αυτή είναι η μόνη μας άμυνα κατά της εποχής·
Αυτά είναι τα πράγματα που μάθαμε να κάνουμε
Όσοι ζούμε σε ταραχώδη μέρη.
Μετάφραση: synas
_________________________
Aπό το απομεσήμερο πέφτει συνέχεια η βελόνα,
και ξέροντας καλύτερα απ' τα όργανα
τι άνεμοι περνούν πάνω από μας, τι ζώνη
μουντής ανησυχίας διασχίζει αυτή τη γη,
αφήνω το βιβλίο στο μαξιλάρι της καρέκλας
και πάω απ' το ένα τζάμι στο άλλο, κοιτώντας
τα κλαριά που τεντώνονται στον ουρανό.
Kαι ξανασκέφτομαι, όπως συχνά όταν ο αέρας
βυθίζεται προς έναν σιωπηλό πυρήνα αναμονής,
πώς έφτασε σ' αυτή την πολική επικράτεια ο χρόνος
ταξιδεύοντας στα μυστικά ρεύματα του ανεξακρίβωτου
μ' έναν σκοπό μονάχα. O καιρός έξω
όπως και ο καιρός μες την καρδιά ενσκήπτουν
ασχέτως των προβλέψεων.
Aπό την πρόγνωση ως την αποσόβηση της αλλαγής,
εκεί όλη κι όλη η κυριαρχία μας στα στοιχεία,
παρ' όλα τα βαρόμετρα και τα ρολόγια.
O χρόνος στο ρολόι δεν είναι έλεγχος του χρόνου,
ούτε και τα σπασμένα θρύψαλα ενός οργάνου
αποτροπή του ανέμου· θα σηκωθεί ο άνεμος,
κι εμείς μόνο να κλείσουμε τα πατζούρια μπορούμε.
Tραβάω τις κουρτίνες καθώς μαυρίζει ο ουρανός
κι ανάβω τα κεριά μές σε γυαλί, να μην τα πιάνει
το ρεύμα από την κλειδαρότρυπα, το επίμονο βογγητό
του καιρού μεσ' απ' το ασφράγιστο άνοιγμα.
Aυτή είναι η μόνη άμυνά μας απέναντι στην εποχή·
τα μόνα πράγματα που μάθαμε να κάνουμε
εμείς που ζούμε σε βασανισμένους τόπους.
Μετάφραση: Π
