26.5.09

Υλική αποζημίωση για ηθική αυτομείωση...

Με τα αντανακλαστικά Ραν Ταν Πλαν που με χαρακτηρίζουν τελευταία, δηλώνω κι εγώ, μετά τον Νίκο Σαραντάκο, τη συμπαράστασή μου στον Γιάννη Χάρη για την απαράδεκτη αγωγή που έκανε εναντίον του ο Μητροπολίτης Πειραιώς, ο οποίος πριν λίγους μήνες είχε στραφεί και εναντίον του ακτιβιστή Λύο Καλοβυρνά γιατί από τις σελίδες του περιοδικού 10% «τόλμησε» να στηλιτεύσει τις ανοησίες που εκστόμισε ο «Άγιος».

Ο κ. Σεραφείμ, σε δηλώσεις του με αφορμή τη δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου, είχε πει ότι οι γκέι είναι «ηθικά απονευρωμένοι, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής», και ότι «έκαναν αξία ζωής το σωλήνα αποβολής περιττωμάτων». Νομίζω πως κάθε εχέφρων άνθρωπος μπορεί να κρίνει από μόνος του αν και κατά πόσο αυτές οι δηλώσεις τιμούν τον ίδιο τον κ. Σεραφείμ ως άτομο ή τη θέση που κατέχει ως «πνευματικός πατέρας» του ποιμνίου του, ώστε να έχει την απαίτηση να τον σεβαστούν και όλοι οι υπόλοιποι. Εκτός κι αν πιστεύει ότι, ακριβώς λόγω της θέσης του, τα λόγια του δεν πρέπει να υφίστανται καμία κριτική από κανέναν — οπότε περνάμε σε άλλο, εντελώς διαφορετικό, θέμα...

Πάντως, αυτό που με ενοχλεί περισσότερο κι από την ομοφοβία του Μητροπολίτη, το ρατσισμό του και τη δικομανία του, είναι η υποκρισία του: βλέπετε, ο «Άγιος» αξιώνει να έχει μόνον ο ίδιος το δικαίωμα να αποκαλεί ψυχοπαθείς τους άλλους — αλλά μόλις κάποιος υπονοήσει οτιδήποτε για τη δική του ψυχική υγεία (όπως έκανε με το γάντι και με το σύνηθες άψογο στιλ του ο Γιάννης Χάρης), τάχα μου προσβάλλεται και ζητάει τα ευρώ με το τσουβάλι.

Ε, τότε, να περάσουμε όλοι από κει να ανάψουμε κανένα κεράκι, να βγάλει κανένα φράγκο, ο άνθρωπος, μην τα ζητάει με αγωγές και γίνεται ρεζίλι στο πανελλήνιο...


[Ενημέρωση: Ο JustAnotherGoneOff, που ήταν παρών, μου λέει ότι η δίκη αναβλήθηκε για τον Ιανουάριο του 2010.]

20.5.09

Ευρωεκλογική ανία (ή μήπως άνοια;)

Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν πάντοτε δεύτερης κατηγορίας, μπας κλας, παιδιά ενός κατώτερου λαού, και οι φετινές φαίνεται πως θα είναι ακόμα χειρότερες. Πληθαίνουν οι φωνές των ανθρώπων που δηλώνουν περίτρανα (ή με περισσή απογοήτευση) πως δεν θα πάνε να ψηφίσουν — όχι γιατί βαριούνται, αλλά γιατί νιώθουν ότι κανείς από τους πολιτικάντηδες δεν τους καταλαβαίνει, και κανείς δεν ασχολείται με τα προβλήματά τους. Και έχουν δίκιο, φυσικά — μόνο που η μέθοδος που επιλέγουν για να δείξουν την αντίδρασή τους είναι πέρα για πέρα λάθος.

Κατ’ αρχάς, ας είναι σαφές επιτέλους ότι στην Ελλάδα, τουλάχιστον (δεν ξέρω το κλίμα στις άλλες χώρες), δεν ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές με γνώμονα την ευρωπαϊκή πολιτική, την πορεία της Ευρώπης, τις θέσεις των ευρωπαϊκών κομμάτων στα οποία μετέχουν τα εθνικά κόμματα, ή τίποτα τέτοιο. Ψηφίζουμε εν είδει επίσημου δημοψηφίσματος, απλώς για να δούμε (ή μάλλον να δουν οι πολιτικοί και οι επαγγελματίες δημοσκόποι) πού βρίσκονται τα πράγματα ως προς τα ποσοστά των κομμάτων και την απήχησή τους στο λαό. Πώς αλλιώς εξηγείται το ότι δεν συζητείται πουθενά κανένα ευρωπαϊκό θέμα αλλά οι ομιλούντες και γράφοντες (όσοι έχω δει, ακούσει και διαβάσει εγώ, τουλάχιστον) ασχολούνται με τα ίδια και τα ίδια;

Αυτό το γεγονός επιτείνει την ήδη μεγάλη αδιαφορία των πολιτών, και σίγουρα θα ωθήσει ακόμα περισσότερους στην αποχή. Το αποτέλεσμα, κατά τη γνώμη μου, θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για όλους μας, καθώς χιλιάδες συμπολίτες μας θα πάνε για μπάνιο εκείνη τη μέρα, νομίζοντας πως έτσι θα έχουν κάνει την προσωπική τους επανάσταση, ενώ το μόνο που θα έχουν καταφέρει είναι να βάλουν το βούτυρο στο ψωμί των δυο μεγάλων κομμάτων (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την κοινοτοπία...).

Όπως έχουμε γράψει και παλιότερα, με την ευκαιρία των εθνικών εκλογών του 2007, η αποχή (όπως και η άκυρη ή λευκή ψήφος) μετριέται αποκλειστικά και μόνο για στατιστικούς λόγους και για να έχουν κάτι παραπάνω να λένε στα τηλεοπτικά πάνελ — στην πράξη, αφαιρούνται την ίδια στιγμή από τον υπολογισμό των ποσοστών. Το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθούν πλασματικά τα ποσοστά όλων των κομμάτων αναλογικά, δηλ. το πρώτο σε ψήφους κόμμα να ωφεληθεί περισσότερο, το δεύτερο κάπως λιγότερο, το τρίτο ακόμα λιγότερο, κ.ο.κ.. Οπότε, εκεί που θα νομίζετε πως με την αποχή σας τους έχετε κάνει τη μούρη κρέας, αυτοί θα δούνε τα ποσοστά τους να κυμαίνονται στα γνωστά επίπεδα (35 με 40 τοις εκατό), παρά τις συνολικά λιγότερες ψήφους, και θα πούνε «ΟΚ, τα κορόιδα παραμένουν κορόιδα — καλά είμαστε»...

Αφού νιώθετε όπως νιώθετε (κι εγώ μαζί σας), η λύση είναι να κάνετε το ακριβώς αντίθετο: να πάτε να ψηφίσετε οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός από τα δυο μεγάλα που κυβερνούν εναλλάξ, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, εδώ και τριάντα τόσα χρόνια. Κάντε τους να τρελαθούν δίνοντας απίθανα ποσοστά σε όλους τους υπόλοιπους, πράγμα που αυτόματα θα μειώσει τα δικά τους ποσοστά — κάντε τα μαθηματικά σύμμαχό σας. Αυτοί, βέβαια, θα βγουν στα πάνελ και θα μιλάνε ψύχραιμα και απαξιωτικά για «ψήφο διαμαρτυρίας» και άλλα τέτοια λόγια ν’ αγαπιόμαστε, αλλά από μέσα τους θα τρέμουν.

Απέχοντας, δεν τιμωρείτε αυτούς — τιμωρείτε εαυτούς...

10.5.09

Ο καθαρολόγος εκδικητής ξαναχτυπά

Πριν από περίπου δύο χρόνια (πώς περνάνε τα άτιμα...), είχα αναρτήσει ένα χαρακτηριστικόν δείγμα γλωσσαμύντορος.

Ο τύπος εκείνος, λοιπόν, ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά σε αναγγελία κηδείας -- και βρήκε ευκαιρία να εκφράσει τον παρωχημένο, ημιμαθή και συμπλεγματικό διδακτισμό του, δείχνοντας παράλληλα πλήρη ασέβεια στον πόνο των συγγενών του μακαρίτη:



Τα τελικά "ν" είναι ημίμετρα, αγαπητέ. Βάλε και δυο-τρεις δοτικές, εκεί πέρα, να γουστάρουμε...

4.5.09

Μας έπιασε ο Μάης...

...αντί να τον πιάσουμε εμείς.

Τρεις λουλουδάτες ταπετσαρίες για το εικονικό σαλονάκι σας, σε ανάλυση 1920x1080.

(Κλικ στις εικόνες για να πάρουν το φυσικό τους μέγεθος)





Φωτό: cyrus, 2009.