Πρόλαβα να κάνω κι εγώ μια βολτίτσα περπατώντας, τη μέρα που επέστρεφα από το σύντομο επαγγελματικό μου ταξίδι (έκανα το Love London από το Big Ben μέχρι την Trafalgar Square) και το St James's Park ήταν εκείνο που με κράτησε περισσότερο με την ομορφιά του.
Πώς θα ήθελα να κάτσω κι άλλο εκεί, ειδικά αυτή την εποχή που τα φθινοπωρινά χρώματα των φύλλων δημιουργούσαν μια πανδαισία χρωμάτων - κι ας είχε συννεφιά.
Τελικά με μάγεψε τόσο που έχασα και την μεσημεριανή πτήση της επιστροφής για... 5 λεπτά (αυτοί οι Άγγλοι είναι απαράδεκτοι με την ακρίβειά τους - σε ότι αφορά τους "άλλους" όμως, καθώς η πτήση που με πήγε στο Λονδίνο είχε 2,5 ώρες καθυστέρηση) και με έβαλαν στην επόμενη βραδινή.
Φυσικά, "αξιοποίησα" τις 5 ώρες που είχα στη διάθεσή μου και... επέστρεψα πάλι στο Λονδίνο από το Heathrow για να δω και κάνα μουσείο ;)
Την επόμενη φορά που θα πάω πάντως, θα κάτσω στο πάρκο τουλάχιστον μια ολόκληρη μέρα.
Γιατί, δηλαδή, δεν... δικαιούμαι δια να ομιλώ; :))
Δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα το ειδικό blog, αλλά μπορείς να πάρεις μια πρώτη γεύση στο βασικό μου blog μερικά post πιο πριν.
(δε δίνω link να μη θεωρηθεί διαφήμιση :)))
Πάντως όσες πρόλαβα κι έβγαλα στο Λονδίνο ήταν ψιλοχάλια. Δεν είχα πάρει την καλή μηχανή μαζί μου, μια και ήξερα πως θα πήξω στη δουλειά (δε μου πλήρωσαν τα έξοδα του ταξιδιού για να κάνω... τουρισμό - κλαψ).
Βεβαίως, τόσο από τις φωτό σου όσο κι από τις live μου εντυπώσεις μού άρεσαν περισσότερο τα συμπαθέστατα σκιουράκια (τρωκτικά γαρ).
Να σου δείξω εγώ φωτογραφίες από το πανηγύρι που γίνεται κάθε πρωί στο ποτάμι, στην αττική οδό στο ρεύμα προς εθνική, στην Πατησίων, στην... στην... στην...;
Και εγώ αυτό το Λονδίνο θυμάμαι, να μην ξεχνάμε και τα ελάφια στα δυτικά προάστια, δίπλα στο δρόμο, αλλά ζούμε εδώ που καλύπτουμε τα ποτάμια με τσιμεντόπλακες και φράζουμε τα ρέματα και δεν έχουμε ούτε αέρα να πάρουμε μια ανάσα.
Περαστικέ, είχα την τύχη να δω αλεπούδες, σε μία μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο με τον οικοδεσπότη μας, στην γειτονιά του. Ο cyrus δυστυχώς έχασε το θέαμα, ήταν στο σπίτι, αλλά που να φανταστούμε ότι σε μία διαδρομή του τύπου "πάμε να φέρουμε τσιγάρα και μπύρες", θα βλέπαμε...αλεπούδες να μπαινοβγαίνουν στις αυλές των σπιτιών;
Μίκυ, το αίσθημα τού να είσαι μέσα στη φύση μέσα στο κέντρο της πόλης, την οποία δεν ακούς και σχεδόν δεν βλέπεις, είναι μοναδικό, και εντελώς αλλόκοτο για έναν Αθηναίο.
Περαστικέ, εμείς έχουμε πάντα στο νου μας την ανάπτυξη -- ενώ οι "κουτόφραγκοι"...
Αρτάνις, στις καλές τις βόλτες εμένα με αφήνεις να φυλάω το σπίτι...
24 comments:
TELEIO!
Hyde Park?
Hyde Park, Kensington Gardens, St. James's Park και Brockwell Park.
Cyrus, πανέμορφες φωτό!
St James's Park - αχ τι μου θυμίζεις!
Πρόλαβα να κάνω κι εγώ μια βολτίτσα περπατώντας, τη μέρα που επέστρεφα από το σύντομο επαγγελματικό μου ταξίδι (έκανα το Love London από το Big Ben μέχρι την Trafalgar Square) και το St James's Park ήταν εκείνο που με κράτησε περισσότερο με την ομορφιά του.
Πώς θα ήθελα να κάτσω κι άλλο εκεί, ειδικά αυτή την εποχή που τα φθινοπωρινά χρώματα των φύλλων δημιουργούσαν μια πανδαισία χρωμάτων - κι ας είχε συννεφιά.
Τελικά με μάγεψε τόσο που έχασα και την μεσημεριανή πτήση της επιστροφής για... 5 λεπτά (αυτοί οι Άγγλοι είναι απαράδεκτοι με την ακρίβειά τους - σε ότι αφορά τους "άλλους" όμως, καθώς η πτήση που με πήγε στο Λονδίνο είχε 2,5 ώρες καθυστέρηση) και με έβαλαν στην επόμενη βραδινή.
Φυσικά, "αξιοποίησα" τις 5 ώρες που είχα στη διάθεσή μου και... επέστρεψα πάλι στο Λονδίνο από το Heathrow για να δω και κάνα μουσείο ;)
Την επόμενη φορά που θα πάω πάντως, θα κάτσω στο πάρκο τουλάχιστον μια ολόκληρη μέρα.
Να 'σαι καλά!
Όπως Αθήνα, εε;
(Δεν ξέρω, να κλάψω ή να γελάσω ...)
Βρε, τι μου θυμίζει, μα τι μου θυμίζει....
Μίκυ, μιλάς εσύ, που μετά από κάθε ταξίδι φέρνεις χιλιάδες φωτογραφίες; Θα έκανες και ειδικό μπλογκ αφιερωμένο σ' αυτές, ακούω -- τι γίνεται;
Εμείς με την Αρτάνις, πάντως, κάναμε κι ένα πικνίκ...
espoir, ρίξε ένα κλαυσίγελο (νέα ορθογραφία...) να είσαι μέσα...
Αρτάνις, καλή μου, μη στενοχωριέσαι -- θα ξαναπάμε. (Πρώτα Γερμανία, όμως, έτσι;)
Γιατί, δηλαδή, δεν... δικαιούμαι δια να ομιλώ; :))
Δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα το ειδικό blog, αλλά μπορείς να πάρεις μια πρώτη γεύση στο βασικό μου blog μερικά post πιο πριν.
(δε δίνω link να μη θεωρηθεί διαφήμιση :)))
Πάντως όσες πρόλαβα κι έβγαλα στο Λονδίνο ήταν ψιλοχάλια. Δεν είχα πάρει την καλή μηχανή μαζί μου, μια και ήξερα πως θα πήξω στη δουλειά (δε μου πλήρωσαν τα έξοδα του ταξιδιού για να κάνω... τουρισμό - κλαψ).
Βεβαίως, τόσο από τις φωτό σου όσο κι από τις live μου εντυπώσεις μού άρεσαν περισσότερο τα συμπαθέστατα σκιουράκια (τρωκτικά γαρ).
Ωραίες φωτό, όπως Αθήνα ...
Μεγαλώνοντας και καταλαβαίνοντας, ξέρεις πως δεν μπορείς ούτε να ελπίζεις ότι κάτι θ'αλλάξει..
Σαν να με μπερδεύετε, αγαπητέ cyrusgeo! Εγώ για αλλού σας είχα αυτή την εποχή! Ή μήπως πήρατε σβάρνα τας Ευρώπας;
Μίκυ, αφού δεν δίνεις εσύ λινκ, θα δώσω εγώ: εδώ, εδώ κι εδώ.
L' enfant, το ότι δεν θα αλλάξει τίποτε ίσως είναι και επιβεβαίωση της συνέχειας της φυλής...
basik, οι φωτό είναι από τον Αύγουστο. Οι πιο πρόσφατες -- θα δούμε...
Να σου δείξω εγώ φωτογραφίες από το πανηγύρι που γίνεται κάθε πρωί στο ποτάμι, στην αττική οδό στο ρεύμα προς εθνική, στην Πατησίων, στην... στην... στην...;
Εκεί να δεις ομορφιά...
doctor
Cyrus, περιμένω εναγωνίως και τις πιο ...πρόσφατες ;)
(ε, ρε τυχεροί που είμαστε - ο παππούς μου μόνο τη Μήλο είχε δει κι αυτή όχι όλη μάλλον)
Καλως επανηλθατε cyrus.
Ομορφες οι φωτο. Με το καλο το επομενο ταξιδι στα δικα μου τα μερη.
Έλα μωρέ, μην τα πιστεύετε, photoshop είναι... ;^)
Κι εγώ αναρωτιόμουν σε ποια πόλη... Αλλά τελικά είδα ότι είναι στο Λονδίνο. Πόσο απέχουμε από τέτοιες πόλεις...
Cyrus, τέ-λει-ες!!!
Αααχ, κι εδώ στον Πειραιά έτσι είναι... Τίγκα στις λιμνούλες και τις πάπιες..
Γιατρέ, δώσε οπτικό υλικό στο λαό, να δούνε οι ξένοι πώς είναι η ζωή εδώ...
Μίκυ, εγώ δεν την έχω δει ακόμη τη Μήλο -- οπότε, σε κάτι υστερούμε κι εμείς οι νεότεροι...
Dralion, καλώς σας βρήκα. Οψόμεθα...
Μπαμπάκη, βγάλε το φωτόσπαθό σου να αναμετρηθούμε...
Δείμε, για την ακρίβεια απέχουμε 3.150 χιλιόμετρα...
Mauve All, φαντάζομαι πως εννοείς όταν βρέχει...
Καλημέρα!
Τις χαζεύω άπαξ (και δις, και τρις και...) της ημέρας και μου ευφραίνουν την καρδία!
Σκέψου κι εκείνους που τα βλέπουν live δηλαδή καθημερινά ;)
Και εγώ αυτό το Λονδίνο θυμάμαι, να μην ξεχνάμε και τα ελάφια στα δυτικά προάστια, δίπλα στο δρόμο, αλλά ζούμε εδώ που καλύπτουμε τα ποτάμια με τσιμεντόπλακες και φράζουμε τα ρέματα και δεν έχουμε ούτε αέρα να πάρουμε μια ανάσα.
Περαστικέ, είχα την τύχη να δω αλεπούδες, σε μία μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο με τον οικοδεσπότη μας, στην γειτονιά του. Ο cyrus δυστυχώς έχασε το θέαμα, ήταν στο σπίτι, αλλά που να φανταστούμε ότι σε μία διαδρομή του τύπου "πάμε να φέρουμε τσιγάρα και μπύρες", θα βλέπαμε...αλεπούδες να μπαινοβγαίνουν στις αυλές των σπιτιών;
Και στο Hammerfest της Νορβηγίας (τη βορειότερη πόλη του κόσμου) βόσκουν... τάρανδοι στις αυλές των σπιτιών και στα... βενζινάδικα!
(απέναντι μάλιστα από το νησάκι που υπάρχει ένα τεράστιο εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικού αερίου)
Άλλος πολιτισμός εκτός των... τειχών!
(αν και όχι παντού βεβαίως ;))
Μίκυ, το αίσθημα τού να είσαι μέσα στη φύση μέσα στο κέντρο της πόλης, την οποία δεν ακούς και σχεδόν δεν βλέπεις, είναι μοναδικό, και εντελώς αλλόκοτο για έναν Αθηναίο.
Περαστικέ, εμείς έχουμε πάντα στο νου μας την ανάπτυξη -- ενώ οι "κουτόφραγκοι"...
Αρτάνις, στις καλές τις βόλτες εμένα με αφήνεις να φυλάω το σπίτι...
Συγγνώμη για το word verification, αλλά τις τελευταίες μέρες έχω βαρεθεί να σβήνω σπαμ...
Αχχχχχ...μν μου θυμίζεις τι μου λείπειειειειειει... ;-)
Post a Comment