19.1.10
(Πολύ) σύντομο σχόλιο για την επιστολή Θεοδωράκη
Δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να κάνω λεπτομερή ανάλυση, αλλά η γνώμη μου είναι ότι η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ, μεταξύ άλλων) θα μπορούσε, με ελάχιστες (πραγματικά ελάχιστες) τροποποιήσεις, να φέρει την υπογραφή του Αδώνιδος Γεωργιάδου -- κι αυτό ίσως είναι τιμητικό για τον δεύτερο, αλλά δεν είναι και τόσο τιμητικό για τον πρώτο...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
17 comments:
Έως και καθόλου τιμητικό για τον δεύτερο...
Εννοώ μέσα στο μυαλό του, αντιδραστικέ. Έχεις ακούσει για τον περιβόητο "έπαινο του εχθρού";
Ή μήπως εννοούσες τον πρώτο;
Εκεινο που με κανει να αγανακτω και να φοβαμαι για το μελλον δεν ειναι η επιστολη καθ εαυτη. Ειναι το βαρος που δινουν οι ελληνες σ' αυτο το θεμα γενικα.
Ο (καθε) Θεοδωρακης διαλογιζεται πανω στην ελληνικοτητα. Λεει μερικα πραγματα που τα βρισκω τραγικα λαθος, αλλα ποιος ειμαι εγω να τον κρινω;
Στο κατω κατω ο Μ.Θ. ειναι συνταξιουχος, εχει μια αδιαμφησβητητη θεση στην ελληνικη κοινωνια, εχει ενα πολυ "βαρυ" παρελθον και θεωρει τον εαυτο του πρωτοπορο της διανοησης.
Αν λοιπον θελει να δημοσιευσει τις σκεψεις του πανω στην ελληνικοτητα, ειναι δικαιωμα του.
Τα υπολοιπα 10 εκατομμυρια ελληνες που ασχολουνται με το θεμα, ουτε το βαρυ παρελθον του Μ.Θ. εχουν, ουτε συνταξιουχοι ειναι. Γιατι τους ενδιαφερει το ερωτημα της ελληνικοτητας;
Η χωρα μαστιζεται απο Ν προβληματα (οπου Ν τεινει στο απειρο), και το ερωτημα της ελληνικοτητας ειναι το Ν+1.
Ειμαστε στο χειλος της χρεωκοπιας, εχουμε την αθλιοτερη ποιοτητα ζωης στην Ευρωπη, τις πιο βρωμικες πολεις, μηδενικο συστημα υγειας, παιδειας, κοινωνικης προνοιας.
Περιβαλλοντικα, κολυμπαμε στο σκουπιδι, καθε καλοκαιρι καιμε τουλαχιστον ενα δασος. Νεφος, κυκλοφοριακο.
Και μεσα σ' ολο αυτο το χαος και τον ορυμαγδο, το μονο που ενδιαφερει τους ελληνες ειναι η ελληνικοτητα και πως την αποκταμε / διατηρουμε / καταστρεφουμε / γουατεβερ.
...έχει μια αδιαμφησβητητη θεση στην ελληνικη κοινωνια, εχει ενα πολυ "βαρυ" παρελθον και θεωρει τον εαυτο του πρωτοπορο της διανοησης...
Και τι σημασία έχει αυτό, αν έχει κολλήσει στο μυαλό σου ένα θέμα και έχεις ξεράσει άκριτα ό,τι μαλακία σου κατέβηκε; Πέραν, φυσικά, από το γεγονός ότι το "βαρύ παρελθόν" προσδίδει κύρος στα λεγόμενά σου όταν αυτά τα επεξεργάζονται -τρόπος του λέγειν- άνθρωποι με περιορισμένη κριτική ικανότητα, από έλλειψη νοημοσύνης, μόρφωσης, επίγνωσης του θέματος κοκ.
Το ότι αναδείχθηκε, μεταξύ άλλων, σε(και από) μια περίοδο που η αριστερά συγκέντρωνε ένα πλήθος αξιόλογων ανθρώπων δεν σημαίνει αυτόματα πως είναι ο πεφωτισμένος, ο αλάνθαστος κτλ. Απλά εκμεταλεύεται, εκούσια ή μη, το κύρος του για να προβάλει τα συμπλέγματα, τις φοβίες και την κολλημένη στο χθές νοοτροπία του.
Κάθονται οι πίθηκοι -όλων των σχημάτων κι αποχρώσεων- πάνω στον ίδιο βράχο κι ασχολούνται ακόμα με το μαρκάρισμα της περιοχής τους, αντί να βάλουν ένα μέτρο για το χέσιμο πριν πνιγούν στο σκατό, και φτιάχνουν ακόμα όπλα για το ποιος θα αρχίσει πρώτος να τρώει το σκατό όταν το πράγμα φτάσει στο μη περαιτέρω... Ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο... Υπερβολές!
http://nosferatos.blogspot.com/2010/01/blog-post_9562.html
δεν ισχυριστηκα οτι εχει το αλαθητο εξ αιτιας του παρελθοντος του. Ειπα οτι η το παρελθον του, του δινει την ανεση να γραφει οτι θελει, ξεροντας οτι θα τον ακουσουν.
Το προβλημα δεν ειναι ο Μ.Θ. (οτι και να λεει). Το προβλημα ειναι τα 10 εκατομμυρια που ασχολουνται με την "ελληνικοτητα".
Λες και δεν ειχε αλλα προβληματα ο τοπος, η ελληνικοτητα μας μαρανε.
Δυστυχώς ο Θοδωράκης είναι σαν την μουσική του... πομπώδης. Αυτό δεν τον αναιρεί σαν καλλιτέχνη αλλά σεβαστή η πολιτική του ή όποια άποψη αλλά δεν είναι ο ιερός κώδικας που δεν τον αγγίζουμε.
ακριβώς επειδή έχουμε τόσα προβλήματα ασχολούμαστε με αυτά.
κοινωνία χωρίς μέλλον κρατιέται από το παρελθόν για να υπάρξει. ακόμη και το μέλλον το κοιτάμε με διόπτρες παρελθόντος, με την ματιά συνταξιούχου.
by cortlinux
Το πρόβλημα το Μίκη (δεν είναι κακό να είσαι ασθενής του Αλτσχάιμερ) είναι ότι συγχέει τον πατριωτισμό με το έθνος και το έθνος με την ιστορική παρουσία ενός λαού και των εθίμων του. Συγχέει έννοιες ασύμβατες τόσο ιστορικά όσο και πολιτικά.
σ.σ.Νομίζω ότι η παρένθεση εξηγεί και τα αίτια της σύγχυσης.
Jolly Roger, τι πάει να πει "ποιος είμαι εγώ να τον κρίνω;" Είσαι έλλογο ον και πολίτης, και έχεις κάθε δικαίωμα να κρίνεις τις απόψεις που ακούς, απ' όπου κι αν προέρχονται. Τις απόψεις, όχι απαραιτήτως τα άτομα που τις εκφέρουν.
Από εκεί και πέρα, συμφωνώ ότι το ζήτημα της ελληνικότητας είναι μη-ζήτημα. Γενικότερα, θεωρώ ότι ένας άνθρωπος που απλά προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα και τιμιότερα μπορεί, ασχολούμενος παράλληλα και με τον πολιτισμό, είτε ως "παραγωγός" είτε ως "καταναλωτής" (συγγνώμη για τις λέξεις, δεν βρίσκω καλύτερες), είναι ήδη περισσότερο πατριώτης από διάφορους φωνασκούντες. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
Δείμε, είσαι πολύ σκληρός. Η αλλαγή (αν πρόκειται όντως για αλλαγή) απόψεων σε προχωρημένη ηλικία είναι κοινό φαινομενο και συνήθως δεν οφείλεται στο (έστω και μεταφορικό) Αλτσχάιμερ. Ποιος ξέρει, μπορεί εμείς στα γεράματα να είμαστε χειρότεροι...
Πέραν αυτού, βεβαίως, οι απόψεις δεν θα πάψουν ποτέ να κρίνονται...
Δεν βαριέστε...
Και ο Αλαίν Ντελόν στα γεράματά του έγινε οπαδός τού Λε Πέν.
Ένα τίποτα είμαστε...
Idom
Άστα-βράστα, idom -- κι εγώ ξέρω ανθρώπους που έφαγαν τα νιάτα τους στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ, και τώρα ψηφίζουν Καρατζαφέρη...
Είμαι αυστηρός, λες;
Ε, λιγάκι... Απλώς προσπαθώ (αν και ορισμένες φορές είναι πολύ δύσκολο) να διαχωρίζω την άποψη από τον άνθρωπο που την εκφέρει.
Έχουμε αυτά που μας αξίζουν. Τους πολιτικούς που μας αξίζουν, τους καλλιτέχνες επίσης... Και καλλιτέχνες να κάνουν πολιτική σαν τα μούτρα τους ξανα-επίσης... Θλιβερό, αλλά... αφού μας κατάφερε Μίκης να τον προσκηνάμε, προφανώς το αξίζουμε!
Ακόμα και αν ο κ. Θεοδωράκης διαφωνούσε με το πνεύμα του βιβλίου της κας. Δραγώνα, όφειλε να προβάλει κάποια χειροπιαστά επιχειρήματα. Αντ' αυτών, προέβαλε μια απίστευτη σαλάτα, μέσα στην οποία χώρεσε το ΕΑΜ, αρκετούς σπουδαίους νεοέλληνες, στους οποίους, παρεμπιπτόντως, ενέταξε και το γνωστό για το άκρως επιθετικό και συχνά μειωτικό ύφος του κ. Γεωργουσόπουλο, αλλά και μειωτικούς χαρακτηρισμούς για πρόσωπα, όπως ο κ. Γιάννης Χάρης, τα οποία τυγχάνει να διαφωνούν με την άποψή του. Χώρια, που δεν διάβασε το βιβλίο παρά μόνο αποσπασματικά.
Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι συντηρούνται μόνο από το παρελθόν τους και από αυτό κρατούν ό,τι τους βολεύει.
Post a Comment