(Γ΄ Ι.Π.Μ.) 4. Elizabeth Bishop – Insomnia

Συνέχεια στην Γ΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης, με την "Αϋπνία" — μια λέξη που τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως μας εκφράζει απολύτως...



Elizabeth Bishop – Insomnia


The moon in the bureau mirror
looks out a million miles
(and perhaps with pride, at herself,
but she never, never smiles)
far and away beyond sleep, or
perhaps she's a daytime sleeper.

By the Universe deserted,
she'd tell it to go to hell,
and she'd find a body of water,
or a mirror, on which to dwell.
So wrap up care in a cobweb
and drop it down the well

into that world inverted
where left is always right,
where the shadows are really the body,
where we stay awake all night,
where the heavens are shallow as the sea
is now deep, and you love me.

(1955)

_________________________


Η σελήνη στον καθρέπτη της συρταριέρας
κοιτάζει έξω ένα εκατομμύριο μίλια μακριά
(και ίσως με υπερηφάνεια προς τον εαυτό της,
αλλά ποτέ δεν χαμογελά)
πολύ μακριά, μακρύτερα από τον ύπνο ή
ίσως να προτιμά να κοιμάται την ημέρα.

Εγκαταλελειμμένη από το σύμπαν,
θα του έλεγε να πάει στην κόλαση
και θα έβρισκε ένα υδάτινο σώμα,
ή έναν καθρέπτη, στο οποίο να κατοικήσει.
Γι’ αυτό τύλιξε επιφύλαξη σε ένα κουκούλι
Και ρίξε το να φτάσει στον πάτο του πηγαδιού

εκεί όπου ο κόσμος είναι ανάποδος,
εκεί όπου το αριστερό είναι πάντοτε δεξί,
εκεί όπου οι σκιές είναι πραγματικά το κορμί,
για το οποίο ξενυχτάμε όλη νύχτα,
εκεί όπου οι ουρανοί είναι τόσο ρηχοί, όσο η θάλασσα
είναι βαθιά, και με αγαπάς.

Μετάφραση: Marialena

_________________________


Η σελήνη στον καθρέφτη του σεκρετέρ
αγναντεύει από μύρια μίλια μακριά
(κι ίσως περήφανη τον ίδιο της τον εαυτό,
όμως ποτέ, ποτέ της δεν χαμογελά)
πάνω και πέρα από τον ύπνο,
ίσως όμως να κοιμάται την ημέρα.

Εγκαταλελειμμένη από το Σύμπαν,
θα του 'λεγε να πάει στο διάολο,
και θα 'βρισκε κάποια υδάτινη επιφάνεια,
ή έναν καθρέφτη, πάνω τους να ζει.
Τύλιξε λοιπόν την έγνοια σ΄ ένα δίχτυ
και πέτα την μες στο πηγάδι

μέσα στον κόσμο εκείνον τον αντεστραμμένο
εκεί όπου το αριστερό είναι πάντοτε δεξί,
όπου οι σκιές είναι το αληθινό κορμί,
εκεί όπου ξαγρυπνάμε ολονυχτίς,
όπου οι ουρανοί είναι ρηχοί όσο η θάλασσα
τώρα βαθιά, κι εσύ μ' αγαπάς.

Μετάφραση: synas

_________________________


Η σελήνη στον καθρέφτη
άπειρα μίλια μακρυά
αγναντεύει τον εαυτό της
ποτέ της δε χαμογελά
πέρα από κάθε ύπνο, ή
κοιμάται το πρωί, μπορεί.

Από τον κόσμο ξεχασμένη
στο διάoλο θα τον έστελνε
και ένα σώμα από νερό
ή έναν καθρέφτη θα 'βρισκε
και μέσα εκεί θα κατοικούσε
Τι κάθεσαι κι εσύ λοιπόν;
Τύλιξε αγάπη σε υφάδι
και πέταξέ την στο πηγάδι

Σ΄αυτόν τον κόσμο τον στραβό
που το ζερβό είναι δεξό
που οι σκιές είναι η ουσία
κι όλη τη νύχτα ξαγρυπνάς
κι οι ουρανοί είναι ρηχοί
όσο η θάλασσα βαθιά
και μ αγαπάς.

Μετάφραση: Μαύρος Γάτος

_________________________


Στον καθρέφτη του γραφείου η Σελήνη
Αγναντεύει χιλιόμετρα πέρα
(Ναρκισσευόμενη και αγέλαστη πάντα)
Υπνοβατούσα ίσως

Ερημωμένη απ’ το Σύμπαν
Θα το διαβολόστελνε
βρίσκοντας καταφύγιο σε σώμα υδάτινο
Ή σε καθρέφτη άλλο.
Έτσι, τύλιξε φροντίδα σε ιστό
Κι αμόλα τα σε πηγή

Ενός κόσμου αναποδογυρισμένου

Εκεί που το αριστερό είναι δεξιό
Εκεί που οι σκιές είναι τ’ αληθινό σώμα
Εκεί που κατοικούμε στην ξαγρύπνια
Εκεί που οι ουρανοί είν’ αβαθείς όσο η θάλασσα βαθιά
Και συ μ’ αγαπάς.

Μετάφραση: Ilias Dimopoulos

_________________________


Η σελήνη στον καθρέφτη
χίλια μίλια μακριά
(με περηφάνια, ίσως,
κοιτά τον εαυτό της,
όμως ποτέ της δε χαμογελά).

Αν το Σύμπαν την πετούσε
θα το έστελνε στο διάολο,
έναν καθρέφτη ή ένα σώμα
από νερό θα κατοικούσε.
Γι' αυτό, κλείσε τις έγνοιες σε ιστό
Και ρίχ’ τες σε πηγάδι

στον κόσμο τούτο τον ανάποδο
που το ζερβό μοιάζει δεξί
εδώ που ξαγρυπνάμε
εδώ που οι ουρανοί είναι ρηχοί
κι οι θάλασσες βαθιές
εδώ που μ’ αγαπάς.

Μετάφραση: Mauve_All

_________________________


Η σελήνη μέσα στον καθρέφτη
κοιτάζει μύρια μίλια μακριά
(ίσως με περηφάνια, τον εαυτό της,
ποτέ της όμως δεν χαμογελά)
πέρα, από τον ύπνο πολύ πέρα,
ή ίσως να κοιμάται μες τη μέρα.

Από το Σύμπαν εγκαταλειμμένη,
θα του ’λεγε στο διάολο να πάει
και θα έβρισκε λίγο νερό
ή έναν καθρέφτη, να μένει, να κοιτάει.
Τύλιξε, λοιπόν, σ’ έναν ιστό τις έγνοιες
και στο πηγάδι ρίξ’ τον απ’ το πλάι

μέσα σ’ εκείνον τον αντεστραμμένο κόσμο
εκεί που το αριστερά πάντα δεξιά θα ’ρθεί,
εκεί που οι σκιές είναι το σώμα,
εκεί που μένουμε τη νύχτα ξυπνητοί,
εκεί που είναι ρηχοί οι ουρανοί
κι η θάλασσα βαθιά, και μ’ αγαπάς εσύ.

Μετάφραση: cyrusgeo