6.10.07

Υψηλή ευπιστία

Όταν ήμουν μικρός, είχα απύθμενο θράσος. Με τον κολλητό μου τον Α. παίρναμε σβάρνα τα στερεοφωνικάδικα, τις αντιπροσωπείες, τις εκθέσεις, άλλοτε με δίσκους (βινυλίου) παραμάσχαλα, άλλοτε όχι, και «ακούγαμε» μηχανήματα. Δεν ξέρω τι ακούγαμε στην πραγματικότητα, αλλά σίγουρα ήταν όμορφα — και αυτή η εκτίμηση δεν οφείλεται αποκλειστικά στο φίλτρο της νοσταλγίας που αφαιρεί τη λεπτομέρεια από τις αναμνήσεις όπως το φότοσοπ από τις φωτογραφίες. Ήρθα σε (ακουστική) επαφή με ωραία μηχανήματα και ωραίες μουσικές. (Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το Spanish Galleon των Lucifer’s Friend, σε κάποια επίδειξη των θρυλικών 901 της Bose). Αλλά ήρθα σε επαφή και με πολλούς μύθους, που χρειάστηκε να μεγαλώσω αρκετά για να μπορέσω να τους αναγνωρίσω.

Ο χώρος του hi-fi (υψηλή πιστότητα) είναι γεμάτος μύθους, και ο χώρος του hi-end («υπερυψηλή πιστότητα») συντηρείται σχεδόν αποκλειστικά από τέτοιους. Ευτυχώς, ακούγονται και φωνές λογικής, αλλά είναι λίγες και συνήθως πνίγονται μέσα στους ωκεανούς ανοησίας και υποκειμενισμού που κυριαρχούν παντού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν πηγαίνω πια στις εκθέσεις hi-end που γίνονται εδώ και αρκετά χρόνια σε ξενοδοχεία της πρωτεύουσας. Ο δεύτερος είναι ότι ένα (κατά κανόνα μικρό) δωμάτιο ξενοδοχείου είναι εντελώς ακατάλληλο για ακρόαση τεράστιων (και πανάκριβων) ηχείων. Κι ένας τρίτος είναι ότι πολλές φορές οι άνθρωποι που έχουν στήσει τα μηχανήματα και βάζουν τη μουσική είναι άσχετοι: πώς να εκτιμήσεις την απόδοση ενός στερεοφωνικού ακούγοντας μια ηχογράφηση big band της δεκαετίας του 1940; Η έλλειψη συχνοτήτων και η παραμόρφωση που υπάρχουν ήδη εγγενώς στην ηχογράφηση καθιστούν άκυρη κάθε προσπάθεια κρίσης. Και ας μην ανοίξω το στόμα μου για περιπτώσεις όπου μπαίνεις στο δωμάτιο και ο ήχος (συνδυασμός κακής ηχογράφησης σε βινύλιο, αδύναμου λαμπάτου ενισχυτή και κακής τοποθέτησης ηχείων) είναι τόσο αντικειμενικά κακός που σε κάνει να φεύγεις τρέχοντας.

Μίλησα για υποκειμενισμό κάπως φευγαλέα, αλλά αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Μια ακουστική συγκριτική δοκιμή δεν είναι ποτέ αξιόπιστη αν δεν είναι «τυφλή» (αν, δηλαδή, δεν έχεις πλήρη άγνοια για το τι ακούς κάθε φορά), αν δεν είναι στην ίδια ακριβώς ένταση, και αν η εναλλαγή ανάμεσα στα συγκρινόμενα μηχανήματα δεν είναι άμεση. Το αυτί συνηθίζει πολύ γρήγορα, και «ξεχνάει» πολύ γρήγορα (μια σιωπή 30 δευτερολέπτων αρκεί). Τέτοιου είδους δοκιμές είναι πολύ σπάνιες — καθόλου περίεργο, μια που τα αποτελέσματά τους συνήθως διαλύουν τους ονειρικούς ισχυρισμούς των εταιρειών, οι οποίες συντηρούν στην ουσία τα περιοδικά μέσω των διαφημίσεων.

Από μια άποψη, βέβαια (με την οποία διαφωνώ), δεν φταίνε οι εταιρείες — αυτές απλώς ανταποκρίνονται στους μύθους που κυκλοφορούν κάθε φορά. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους μύθους, είτε αυτοί είναι αληθοφανείς είτε εντελώς βλακώδεις. Κάποτε, π.χ., κυκλοφορούσε η φήμη ότι μπορούσες να βελτιώσεις τον ήχο ενός δίσκου CD βάφοντας την περιφέρειά του με πράσινο μαρκαδόρο. Η φήμη είναι εντελώς γελοία, φυσικά, όπως μπορεί να σας διαβεβαιώσει οποιοσδήποτε έχει κάποια σχέση με την ψηφιακή τεχνολογία. Όσοι το έκαναν, ορκίζονταν πως είχαν ακούσει με τα αυτιά τους τη διαφορά. Η αλήθεια είναι πως η διαφορά αυτή βρισκόταν αποκλειστικά στο διάστημα ανάμεσα στα αυτιά τους.

Το ζητούμενο, φυσικά, είναι να ακούς τη μουσική. Γι’ αυτό και η συνήθεια των «χαϊεντάδων» να ακούν τα μηχανήματα, προσπαθώντας, π.χ., να διακρίνουν τη διαφορά στο πώς «παίζουν» δυο σετ καλώδια αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ (διαφορά που δεν υφίσταται), δίκαια χαρακτηρίζεται ως ασθένεια. Τη μουσική, φυσικά, μπορείς να την απολαύσεις και με σχετικά φτηνά (όχι φτηνιάρικα — δηλ. κακά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα) μηχανήματα. Τα υπόλοιπα είναι για το κοινό που αγοράζει τις Πόρσε Καγιέν…

Μπορείτε να διαβάσετε (και να κατεβάσετε) ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με το θέμα στη σελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού The Audio Critic. Το περιοδικό έχει κι ένα αρχείο pdf με τα 10 μεγαλύτερα ψέματα για το hi-fi. Ενδιαφέρουσα είναι και η σελίδα του Rod Elliott, όπου οι πιο …μερακλήδες θα βρουν και πολλές οδηγίες για να φτιάξουν μόνοι τους μηχανήματα ήχου.

Τελειώνοντας, να σημειώσω μερικά πράγματα που είναι χρήσιμο να έχουμε στο μυαλό μας:

1. Τα ακριβά καλώδια δεν κάνουν τον ήχο καλύτερο. Αυτό ισχύει και για τα καλώδια ρεύματος (ναι, κάποιοι έχουν το θράσος να πουλάνε και τέτοια, και μάλιστα σε εξωφρενικές τιμές).

2. Μην αγοράζετε προϊόντα που υποτίθεται ότι βελτιώνουν τον ήχο με «μαγικό» τρόπο. Οι μαρκαδόροι, οι «απομαγνητιστές» (Κύριε ελέησον!) των CD, τα «τούβλα» που μπαίνουν πάνω στις συσκευές κ.τ.λ. είναι το ανάλογο των «εναλλακτικών θεραπειών»: έχουν πολλούς «ευχαριστημένους πελάτες», αλλά κανένα απολύτως πραγματικό αποτέλεσμα.

3. Οι ενισχυτές με λυχνίες έχουν ιδιαίτερο ήχο που κάποιοι άνθρωποι προτιμούν, γιατί τον βρίσκουν πιο «ζεστό», «γλυκό», «ανθρώπινο», κ.τ.λ.. Η αλήθεια είναι ότι οι λυχνίες, λόγω των ηλεκτρικών χαρακτηριστικών τους, έχουν πολύ μεγαλύτερη αρμονική (αν δεν κάνω λάθος) παραμόρφωση από τα τρανζίστορ. Αυτό είναι ευχάριστο για κάποια αυτιά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αντικειμενικά καλύτερο ήχο, και είναι αντίθετο στην έννοια της υψηλής πιστότητας, δηλ. στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τον «πρωτότυπο» ηχογραφημένο ήχο.

4. Το μόνο τμήμα της «στερεοφωνικής αλυσίδας» που παίζει πραγματικά μεγάλο ρόλο στον τελικό ήχο (εκτός από το αναλογικό πικάπ, φυσικά) είναι τα ηχεία. Αν σκοπεύετε να δώσετε πολλά χρήματα, δώστε τα εκεί. Και, φυσικά, ακούστε τα πρώτα. Κάθε ηχείο παίζει πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα (κάτι που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό για τους ενισχυτές και τα CD/DVD), και κάθε ακροατής ακούει πολύ διαφορετικά από τους υπόλοιπους — και μάλιστα ανάλογα με τη διάθεση που έχει τη συγκεκριμένη στιγμή.

Καλές ακροάσεις, με καλές μουσικές…

40 comments:

Anonymous said...

Πολύ ενδιαφέρον. Λάθος link για το άρθρο του περιοδικού πάντως: το σωστό είναι ή εδώ, μόνο το άρθρο [αρχείο pdf] , αλλά δεν παίρνω κι όρκο γιατί έφτασα εκεί από google search ή εδώ, όλο το τεύχος [αρχείο pdf].

cyrus said...

Σ' ευχαριστώ, π2. Αυτά παθαίνει κανείς όταν γράφει στον κειμενογράφο και μετά τη μεταφορά σε html ξεχνάει να διορθώσει τα εισαγωγικά...

JustAnotherGoneOff said...

Τι είναι deliberate misrepresentation, ludicrous manifestation, inherently incapable, idiophiles, scintilla; Πολλές άγνωστες λέξεις αυτό το άρθρο που δεν τις έχουν τα λεξικά... γκρρρ. Δεν το μεταφράζατε καλύτερα;

JustAnotherGoneOff said...

Πάντως, να παρατηρήσω ότι οι περισσότεροι "μύθοι" προέρχονται από την εποχή που μόλις είχε ξεκινήσει το cd. Από μια άποψη είναι λογικό διότι ως καινούριο μέσο είχε τις ατέλειες του και η ψηφιακή "αίγλη" που το περιέβαλλε έδωσε χώρο στους κάθε λογής τσαρλατάνους με τους πράσινους μαρκαδόρους.

Ακόμα θυμάμαι μια σύγκριση γνωστού γνωστότατου έλληνα "ειδικού" του χώρου. Μου δείξανε ένα άρθρο που εξυμνούσε τις αρετές του cd έναντι του βινυλίου τότε στα 80'ς. Πολλάααα χρόνια αργότερα, ο ίδιος έγραφε στο ίδιο περιοδικό: "όταν πρωτοάκουσα cd έβαλα τα γέλια!".

anna said...

deliberate misrepresentation = εσκεμμένως κακή εκπροσώπηση

ludicrous manifestation = γελοία επίδειξη

inherently incapable = εγγενώς (έμφυτα) ανίκανος

idiophiles ... χμμ... δεν ξέρω τι θέλει να πει ο ποιητής

scintilla = σπινθήρας

anna said...

justanothergoneoff :

Αν χρησιμοποιείς firefox κατέβασε ένα adon λεξικό, έχει αρκετά.

Αν όχι, κατέβασε το magenta, είναι εξαιρετικό, μικρό, και μεταφράζει σε πολλές γλώσσες.

cyrus said...

Jago, έχουμε κι άλλα πράγματα να μεταφράσουμε, τα οποία, μάλιστα, επείγουν! Παρόλα αυτά, θα απαντήσω στις ερωτήσεις σου, και ας με συγχωρήσει η Άννα (την οποία ευχαριστώ για την παρέμβαση) που θα της αλλάξω μερικούς ορισμούς, γιατί έτσι ταιριάζει καλύτερα στο συγκεκριμένο context:

deliberate misrepresentation = εσκεμμένη διαστρέβλωση

ludicrous manifestation = γελοία εκδήλωση, ή δείγμα (και το επίδειξη καλό είναι)

inherently incapable = (όπως το έγραψε η Άννα)

scintilla = ίχνος, μόριο (εδώ μεταφορικά)

Το idiophiles είναι λογοπαίγνιο -- συνδυασμός audiophile (ο λάτρης του audio, δηλ. του hi-fi) και idiot...

JustAnotherGoneOff said...

deliberate misrepresentation = μήπως ο ποιητής εννοεί "σκόπιμη διαστρέβλωση";

JustAnotherGoneOff said...

Α οκ, μαζί γράφαμε. Για το idiophiles είχα ενδοιασμούς γιατί το πρόθεμα idio- χρησιμοποιείται σε πολλούς επιστημονικούς όρους με την έννοια του "ιδίου".

cyrus said...

Είναι κάτι σαν το pyramidiots -- αυτοί που χάφτουν τα παραμύθια σχετικά με την πυραμίδα του Χέοπα...

JustAnotherGoneOff said...

Μία μικρούλα ένσταση: μου έχει τύχει όταν αγόρασα dvd player πολύ μεγάλης εταιρείας να έχει ένα πρόβλημα στον ήχο, συγκεκριμένα έτριζε το ένα κανάλι. Πριν με πάρουν τα διαόλια μου σκέφτηκα να αλλάξω το καλώδιο σύνδεσης με ένα άλλο που είχα για το cd και ω του θαύματος, το πρόβλημα λύθηκε.

Θέλω να πω ότι αυτές οι "κινεζιές" υπάρχουν εκεί που δεν ψάχνεις, συνήθως δεν φταίει το μηχάνημα. Γι αυτό, καλή ιδέα θα ήταν να αγοράζει κανείς καλώδια των 5-10€, αλλά προς Θεού όχι σαν κάτι χάι-χάι-χάι εντ γιαπωνέζικα από καθαρό ασήμι των 10.000€!!! (σκεφτείτε πόσο κοστίζει το ασήμι στην τραπεζική αγορά...)

cyrus said...

Αυτό σημαίνει απλώς πως το καλώδιο είχε κάποιο κατασκευαστικό ελάττωμα. Οποιοδήποτε καλώδιο χωρίς ελαττώματα, με επαρκή διατομή (αν πρόκειται για καλώδιο ηχείων) και με επαρκή μόνωση/θωράκιση είναι υπεραρκετό για χρήση audio.

JustAnotherGoneOff said...

Το καλώδιο ήταν κινεζικής προέλευσης, το γνωστού τύπου χυδαίο των 50 λεπτών. Μην μιλήσουμε τώρα για την πλέον κακή παράδοση των κινέζικων...

JustAnotherGoneOff said...

Κάτι που γράφεις Cyrus:

οι λυχνίες, λόγω των ηλεκτρικών χαρακτηριστικών τους, έχουν πολύ μεγαλύτερη αρμονική (αν δεν κάνω λάθος) παραμόρφωση από τα τρανζίστορ

Δεν κάνεις κανένα λάθος εδώ. Η αρμονική παραμόρφωση είναι ευχάριστη ειδικά σε αυτού του τύπου τις συσκευές. Εξάλλου, αρμονική παραμόρφωση είναι και τα ποντενσιόμετρα Treble/Bass καθώς και το κουμπάκι loudness, πόσες φορές έχουμε δει να τα χρησιμοποιούν στο τέρμα; Βέβαια είναι εντελώς διαφορετική η τεχνική προσέγγιση αλλά η φιλοσοφία παραμένει ίδια. Προσωπικά, μου αρέσουν οι λυχνίες γιατί δεν με ενοχλεί να έχω μια επιπλέον διακριτική ευχαρίστηση (έχω το λαμπάτο "βαρελάκι" της Musical Fidelity το οποίο με ευχαριστεί ιδιαίτερα), παρότι η εξέλιξη των τεχνικών ηχογράφησης καθιστά εν τέλει περιττά τέτοια "κουμπάκια" αρκεί να έχεις μιας καλής ποιότητας ηχοσύστημα.

Θέλω να πω κάτι εδώ. Η "ακρίβεια" μας μάρανε γιατί ο στερεοφωνικός ήχος είναι εντελώς υποκειμενικός. Δηλαδή, σε μια συναυλία πρέπει να κάθεσαι στη μέση της αίθουσας για να ακούσεις "σωστό" ήχο; Γελοίο, κι όμως γίνεται συχνά αυτό. Στις συναυλίες του Παλλάς και στο Μέγαρο, οι θεατές που κάθονται στη μέση είναι κατά κανόνα άρρωστοι χαϊφιντελίστες που ελάχιστη σχέση έχουν με τη μουσική. Στερεοφωνία (με την στενή έννοια του όρου) στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει για τον απλούστατο λόγο πως η θέση του παρατηρητή/ακροατή πάντα είναι υποκειμενική σε σχέση με την πηγή του ήχου. Η στερεοφωνία είναι μία σύμβαση για να προσεγγίσει η τεχνολογία την πιστότητα του ήχου, όχι το αντίθετο!

Και θα συμφωνήσω απόλυτα για τα ηχεία, τα δικά μου έχουν σχεδόν τριπλάσια αξία από τον ενισχυτή μου, είναι όντως ο κρισιμότερος κρίκος στην αλυσίδα.

Unknown said...

Δύο πράγματα μου έκανε τούτο εδώ το ποστ...

1ον, να αναρωτηθώ γιατί αν και λάτρης της μουσικής ποτέ δεν επεδίωξα , δεν μπήκα στη ζάλη να θέλω να αγοράσω ένα "καλό" σύστημα... (έχω υπάρξει όμως φανατικός και συνεπέστατος σε συναυλίες...) και,

2ον, μου θύμισε την ανάλογη εποχή, όπου με ένα ανάλογο θράσος έπαιρνα σβάρνα τα καταστήματα που πωλούν μουσικά όργανα γιατί -τάχα ενδιαφερόμουν να δοκιμάσω πότε ένα πιάνο ή ένα ηλεκτρονικό keyboard ή μία κίθαρα, πότε ακουστική, πότε ηλεκτρική.

Και...δοκίμαζα, μέχρι που με πετάγαν έξω. Μέχρι που κάποτε μπήκα στον κλασικό Αρμάο, στη Χαριλάου Τρικούπη (αν θυμάμαι καλά)..το 1973; 74; και έπεσα πάνω στον Βαγγέλη. Με οδήγησε στο υπόγειο (είχε καταλάβει περί τίνος επρόκειτο) και μου είπε "παίξε ότι θέλεις, θάρθω και εγώ μόλις κλείσει το κατάστημα"...

Δοκίμασα εκ τοτε τις καλύτερες κιθάρες, τα καλύτερα πλήκτρα αλλά κυρίως κέρδισα ενας σπουδαίο φίλο, που χρόνια πια έχει το δικό του κατάστημα αποκλειστικό για κιθάρες, το οποίο μάλιστα έχει γίνει σημείο αναφοράς για τους κιθαρίστες.

Και πριν πω Καλημέρα, διαβάστε τούτο:

Αγαπητοί φίλοι, συνειδητοποιημένοι πολίτες,

Εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προστατεύσουν και θα αναδασώσουν τις καμένες περιοχές.

Ξέρετε ποιός δεν υπέγραψε; ...... Μα ποιός άλλος.... Η Ελλάδα!!!

Μπείτε στο www.petitiononline.com/forestgr/ και υπογράψτε!!!

Πρέπει να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές!

Στείλτε το μήνυμα σε φίλους! Όλοι να συμβάλλουμε, αν δεν θέλουμε να δούμε τσιμεντοποιημένες τις καμένες περιοχές!


Καλημέρα...

cyrus said...

Γιώργο, καλημέρα.

Μην αναρωτιέσαι -- απόλαυσέ το. Οι συναυλίες πάντα θα είναι προτιμότερες, όσο "τέλειο" ήχο κι αν έχουμε στο σπίτι.

Να φανταστώ ότι μιλάς για τον Καγμάκη; Ωραίες εμπειρίες...

Ως προς την αίτηση:

Μου την έχουν στείλει κι εμένα στο μέιλ, αλλά δεν την προώθησα γιατί άρχισε αμέσως να χτυπά το σκεπτικιστικό μου καμπανάκι. Το όλο πράγμα παραείναι αόριστο. Δεν αναφέρεται πουθενά ο αριθμός του ψηφίσματος που υποτίθεται πως δεν υπέγραψε η Ελλάδα. Και, αν υπέγραψαν όλοι εκτός της Ελλάδας, ποιος ο λόγος να απευθύνεται η αίτηση (με εξαιρετικά γενικόλογες αναφορές) στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα Ηνωμένα Έθνη;

basik-ly said...

Αγαπητέ cyrusgeo, μου ξαναθύμισες το Spanish Galleon που ψάχνω - ανεπιτυχώς - εδώ και κάτι χρόνια... Γκρρρρρ...

Μόλις παρήγγειλα, πάντως, το ep Money for All του David Sylvian (ως Nine Horses) που απήλαυσα live το Σάββατο. Προτείνω ανεπιφύλακτα και το άλμπουμ Snow Borne Sorrow.

JustAnotherGoneOff said...

Για αυτή την αίτηση χτύπησε και σε μένα το σκεπτικιστικό καμπανάκι. Το ίδιο έγινε πριν λίγο καιρό για μία ανάλογη εκστρατεία σχετικά με την ανυπαρξία ελληνικών υπότιτλων στα καινούρια blue-ray και HD δισκάκια. Ήταν ξεκάθαρη απάτη διότι τα πρώτα δισκάκια που κυκλοφόρησαν είχαν όντως ελληνικούς υπότιτλους και το όλο σκηνικό ήταν για να ταυτοποιηθούν ονόματα και μέηλ. Κοινό όσο και χυδαίο fishing.

JustAnotherGoneOff said...

Ιδού και το σχετικό ποστ που είχα γράψει στο metablogging.

nicon said...

ΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧ!!! Κάποιος έπρεπε κάποτε να τα πει αυτά...!

Σήμερα μόλις βρήκα χρόνο να ξεψαχνίσω λιγάκι το μπλογκ σου. Εξαιρετικές και οι —κατά καιρούς— μουσικές σου επιλογές! :-) Θα σε παρακολουθώ πιο πυκνά...

Καλό απόγευμα!

Dormammu said...

Tο Spanish Galleon λοιπόν...

Behold!!!

http://www.mediafire.com/?2inykbb1pxn

Unknown said...

Δεν έχεις άδικο και μένα με πιάσανε οι σκεπτικισμοί αλλά κάπως πιο αργά...Τελικά έστειλα ένα μέηλ στην κυρία που έχει ανεβάσει την ψηφοφορία και της ζητώ διευκρινήσεις.

Αρχικά, είμαι περίεργος για το ΑΝ θα μου απαντήσει...

Ναι, τον Βαγγέλη τον Καγμάκη εννοώ...Τον ξέρεις;

cyrus said...

Όχι προσωπικά -- αλλά, όταν ήμουν μικρότερος, πολλές φορές ονειρεύτηκα μπροστά στη βιτρίνα του...

Basik, Dormammu to the rescue...

Jago, ναι, τη θυμάμαι αυτή την ιστορία...

nicon, καλωσήρθες. Εκείνο το βιντεάκι με τη μικρή εφιαλτική μουσική πολύ μου άρεσε...

btw, wireless sucks -- όλη μέρα προσπαθώ να στήσω ένα ασύρματο δίκτυο της προκοπής, και δεν γίνεται τίποτε. Θα επιστρέψω στο δεκάμετρο καλώδιο, μου φαίνεται...

Περαστικός said...

Για το ψήφισμα, υποθέω ότι αναφέρεται σε αυτό http://news.pathfinder.gr/world/eu/424981.html
Επίσης http://news.antenna.gr/articleDetail/0,3091,164909,00.html
και
http://www.ert.gr/eu/News_EE_News.asp?id=338582&catid=1334&pid=News

Αντίδραση υπήρξε από ελληνικής πλευράς όπως βλέπετε στην είδηση.
Πάντως φαίνεται ότι τελικά ψηφίστηκε παρά το γεγονός ότι υπήρξαν αντιδράσεις. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα διατυπωμένο.

cyrus said...

Περαστικέ, σ' ευχαριστώ.

ο δείμος του πολίτη said...

Πολύ νοσταλγικό το είδα πάντως αυτό το post. Εμείς δε κάναμε τέτοια, γμτ. Δίναμε λεφτά και τα ακούγαμε σπίτι με μπύρες και πατατάκια και η μάνα μου δίπλα να παθαίνει κάτι λόγω της έντασης του pick-up.

cyrus said...

Δείμε, τι έχουν τραβήξει κι αυτές οι μανάδες...

Anonymous said...

Εσεις βεβαια το βλεπεται απο την πλευρα του Χαι-Φαι, οπου τελικα ο "χρωματισμος" του φασματος απο τον ενισχυτη η το ηχειο ειναι θανασιμη αμαρτια. Οι καμπυλες αποκρισης θα επρεπε να ειναι ιδανικα φλατ σνεξαρτητως freq η dB...

Αν το δειτε απο την πλευρα της κιθαρας, οπου ο χρωματισμος του συχνοτικου φασματος ειναι κατα μεγαλο μερος το ζητουμενο (παραμορφωσεις, ψαλιδισμοι, χαρακτηριστικος ηχος, overdrive (υπεροδηγηση?) κλπ) η λαμπα εχει σαφως τη χρηση της...


Κατα τα αλλα συμφωνω και επαυξανω για την ματαιοτητα της αναζητησης του τελειου καλωδιου με χρυσα βυσματα μηκους οχι πανω απο 30 εκατοστα για την συνδεση του σουπερ ενισχυτη / προενισχυτη (decoupled) με το σουπερ CD player προς τα σουπερ ηχεια που εχει καποιος εγκαταστησει στη σαλονοτραπεζαρια στο δυαρακι του στο δευτερο οροφο, διπλα απο το πορτ-μαντω...

(κραταω επισης και μια επιφυλαξη για τις βασεις των ηχειων, απο φιλους χαι ενταδες που γενικως δεν παπαρολογουν εχω ακουσει οτι μερικες φορες φαινεται στον ηχο)...

--
ε.

cyrus said...

ε., έχεις απόλυτο δίκιο.

Ως προς τις βάσεις των ηχείων, η χρήση τους ή όχι έχει να κάνει αφενός με τη σχεδίαση του ηχείου (κάποια είναι σχεδιασμένα για βάση, άλλα για δάπεδο) και αφετέρου με το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο το δάπεδο και από το αν αυτό είναι γυμνό ή όχι.

Anonymous said...

Εγω αυτα που ακουγα για τις βασεις ειναι για συντονισμους σε καποιες συχνοτητες, για το αν κανει "σωμα" η οχι με την βαση, για το ηχοχρωμα (αλλοιωση) εξαιτιας της μαζας της βασης, η του "ευτελισμου" εξαιτιας της μικρης μαζας κλπ.

(κυριως το θυμαμαι γιατι μου εδειξαν καποια links οπου σο-κα-ρι-στη-κα με τις τιμες των "καλων" βασεων....)

Τι τραβατε και εσεις οι χαι-ενταδες...

Το αναλογο στις κιθαρες το ξεπερασα με μια ατακα ενος ασχετου τυπου...

Ειχα περασει στην φαση των αναζητησεων (το φινιρισμα με λεπτορευστα βερνικια νιτρου εναντιον παχιου στρωματος πολυουρεθανης, τα παλια-γερασμενα-ξυλα, αν αναπνεει το σωμα, η μαζα, ποσα κομματια ξυλο ειναι, αν εχει ταδε τροπο ενωσης λαιμος και σωμα, τα ηλεκτρικα, τα σιδηρικα και οι μαζες τους, οι περιελιξεις των μαγνητων, το θα εχει πλαστικο η μη νατ, σταθερη η μη γεφυρα, την επιδραση του τρεμολο στο σαστειν κλπ).


Και ρωταει ο τυπος (πωλητης σε καταστημα σιδηρικων οπου ειχαμε πιασει την κουβεντα καθως αναζητουσα ενα παχυμετρο ακριβειας παλι για κατι για κιθαρα):

Και μετα απο τοσο ψαξιμο, τελικα παιζεις καθολου?

Αυτο ηταν. Ι γουαζ ενλαιτεντ. Ξεκολλησα με μιας απο τα ανουσια.

(Τωρα πια που εδωσα στο παιξιμο το χρονο μου, σχεδον μπορω να κουτσοπαιξω 2-3 νοτες)

Οποτε η θεραπευτικη ερωτηση ειναι: Εσεις οι χαιενταδες τελικα ακουτε ποτε καθολου μουσικη?

cyrus said...

Αλλοίωση του ηχοχρώματος λόγω της μάζας της βάσης, ε; Σου έχω κάτι πιο τρελό: Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να βάζεις και τους τελικούς ενισχυτές πάνω σε μάρμαρο -- προφανώς για να μη συντονίζονται τα ...ηλεκτρόνια.

Τι να σου πω -- εδώ και πολύ καιρό ακούω μουσική στον υπολογιστή, άλλοτε συμπιεσμένη και άλλοτε ασυμπίεστη, με έναν ολοκληρωμένο ενισχυτή των 180 ευρώ και κάτι παλιά μικρά ηχεία με δυσανάλογα μπάσα για τον όγκο τους, και δεν με ενοχλεί καθόλου.

Την άνοιξη, που θα ξεμπλέξω (ελπίζω...), θα πιάσω κι εγώ πάλι την κιθάρα...

Anonymous said...

Δε μου λες ... Προθερμαινεις τα ηχεια σου βαζοντας CD με αυξανομενης εντασης white noise επι 5-10 λεπτα, ωστε να επηρρεαστουν ισομορφα απο ολες τις συχνοτικες συνισταμενες πριν ακουσεις μουσικη ? :-)

Anonymous said...

παιδια, πριν το δοκιμασετε: Αντι συνισταμενες αντικαταστηστε με συνιστωσες (μη καψετε κανα ηχειο)

cyrus said...

Μα, φυσικά... Και απομαγνητίζω και τα CD (που είναι βαμμένα πράσινα, εννοείται) και τα καλώδια, και βάζω και τούβλα από τη διπλανή οικοδομή πάνω στο CD player, και λέω να πουλήσω και τη μοτοσυκλέτα για να πάρω καινούρια interconnetcs...

(Χμ, μάλλον δεν θα πιάσει και πολλά, οπότε άστο...)

:-Ρ

cyrus said...

Και οπωσδήποτε καθαρίζω καλά το κερί από τα αυτιά μου πριν από κάθε ακρόαση...

Anonymous said...

Γμτ... το κερι δεν το ειχα καθαρισει ποτε μου μεχρι τωρα..

Thanks mate! Αυτη η λεπτομερεια εκανε τεραστια διαφορα... ποιος να το φανταζοταν... και δεν το ελεγε κανενα manual!

Διαγόρας ο Μήλιος said...

Με το που ξεκίνησα να διαβάζω το άρθρο ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα κατέληγε να αναφερθεί στην υπόθεση του Randi και της Pear Cables. Όταν είδα πως το άρθρο παραδόξως δεν έκανε αναφορά στο μαργαριτάρι αυτό της επικαιρότητας, πίστεψα πως ίσως κάτι να έβρισκα να παίζεται στα σχόλια. Και πάλι, τζίφος.

Έτσι λοιπόν έγραψα ένα σχετικό άρθρο, και σας προσκαλώ να το διαβάσετε για να γελάσουμε όλοι μαζί: Τα υπερφυσικά καλώδια Hi-Fi

Διαγόρας ο Μήλιος said...

Όσο για το ψήφισμα και για τη σχετική συλλογή υπογραφών, τα έχω πει εδώ: 77189 υπογραφές για την απερισκεψία στην Ελλάδα

cyrus said...

Διαγόρα, παρακολουθώ τον Ράντι, και έχω δει αυτή την υπόθεση -- αλλά, σε μια έκλαμψη πολιτικής ορθότητος, αποφάσισα ότι δεν ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένες εταιρίες.

Και το ποστ σου για το ψήφισμα το διάβασα -- μην κοιτάς που δεν σχολιάζω...

Aphrodite said...

Να πω κι εγώ την ασχετιά μου?

Ο,τι ηχείο από τα μεγάλα και να παρετε πάντως, ΜΗΝ ΤΑ ΣΤΗΣΕΤΕ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΚΑΡΦΙΔΕΣ (που είναι και καλά για να μην παραμορφώνεται ο ήχος και να μην τρίζει και το πάτωμα), γιατί ΓΑΜΟΥΝ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ - ειδικά αν είναι ξύλο.

Μετα από 3 χρόνια, έπρεπε να τις ξεκαρφώνω τις καρφίδες αυτές από την τροπική ξυλεία με τανάλιες - φρίκουλο για να μετακινήσω τα ηχεία - τα οποία τα έβαλα έκτοτε στο πάτωμα και ησύχασα...

Και έτσι και μου την παρασβουρίξει ο γείτονας, τα βαζω άμα λάχει στο μπαλκόνι και του σβουράω δυό ώρες Βάγκνερ κάθε Σ/Κ αξημέρωτα!
:))))))))