Tomate esta botella con migo,
y en el último trago nos vamos
quiero ver a que sabe tu olvido,
sin poner en mis ojos tus manos
esta noche no voy a rogarte,
esta noche te vas de de veras
que difícil tener que olvidarte
sin que sienta que ya no me quieras
Nada me han enseñado los años
siempre caigo en los mismos errores,
otra vez a brindar con extraños
y a llorar por los mismos dolores
Tomate esta botella con migo
y en el último beso nos vamos
esperamos que no haya testigos
por si acaso no diera vergüenza
si algún día sin querer tropezamos
no te agaches, ni me hables de frente
simplemente la mano nos damos
y después que murmure la gente
Nada me han enseñado los años
siempre caigo en los mismos errores,
otra vez a brindar con extraños
y a llorar por los mismos dolores.
Tomate esta botella con migo,
y en el último trago nos vamos…
(Chavela Vargas)
Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταία γουλιά και αντίο
πώς θα μοιάζει να δω η λησμονιά σου
αν τα μάτια μου δεν ακουμπήσεις
γιατί απόψε δε θε να ικετέψω
γιατί απόψε θα φύγεις στ' αλήθεια
πόσο δύσκολο θα'ν' να ξεχάσω
αν δεν νοιώθω πως πια δε με θέλεις
Τίποτα δε μου μάθαν τα χρόνια
κι όλο κάνω τα ίδια τα λάθη
να τσουγκρίζω ξανά μ' έναν ξένο
για τους ίδιους καημούς να πονάω
Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταίο φιλί και αντίο
ας μην είναι μαζί μας και άλλοι
να ντραπείς μην τυχόν και σε κάνουν
κι αν μια μέρα άθελά μας βρεθούμε
μην κρυφτείς και μη σκύψεις το βλέμμα
θ' ανταλλάξουμε απλά χειραψία
να μην έχει να λέει ο κόσμος
Τίποτα δε μου μάθαν τα χρόνια
κι όλο κάνω τα ίδια τα λάθη
να τσουγκρίζω ξανά μ' έναν ξένο
για τους ίδιους καημούς να πονάω
Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταία γουλιά και αντίο…
Μετάφραση: Π
Αφιερωμένη φυσικά στην mamani, που μου είχε στείλει αυτό το τραγούδι.
9 comments:
+10' (με τόνο)
Αν και δεν γνωρίζω παρά ελάχιστα τη γλώσσα, ο τρόπος που τραγουδά με καθήλωσε. Σα να γδέρνεται η ψυχή του.
Όσοι έχουν δεί την ταινία και έχουν ακούσει το CD Frida έχουν ξανακούσει την μοναδική Chavela Vargas να τραγουδά το La Llorona και το εξαιρετικό Paloma Negra.
Δηλωμένη λεσβία λέγεται ότι είχε σχέσεις και με την ίδια την Φρίντα Κάλο.
Αθεόφοβε: Paloma Negra? "Φοβάμαι να σε ψάξω, φοβάμαι να σε βρω ... μα τα μάτια μου πεθαίνουν αν δεν βλέπουν τα δικά σου ... μαύρο μου περιστέρι πού έχεις πάει..." Ωχού - καινούργια μετάφραση με βάζεις να κάνω!
Πάντως στην εκτέλεση της Vargas με ενοχλεί αφάνταστα το υπερβολικό ξέσπασμα στην τρίτη στροφή.
Εδώ η πρώτη εκτέλεσή της, και εδώ η Llorona (που μου αρέσει πολύ περισσότερο) από τη Frida.
Rodia: Για το πώς τραγουδάει η Vargas δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο χαρακτηρισμό από αυτόν που έγραψες! Άκου την παραπάνω Llorona για μεγαλύτερη δόση - κι αφού θες καθήλωση... άκου μετά ΑΥΤΗΝ.
Δεν θα μας πείραζε καθόλου να μας τα μετέφραζες και τα δύο!
Βέβαια η φωνή στην πρώτη εκτέλεση στα νιάτα της είναι μοναδική αλλά και στα 80+ έχει διατηρήσει την εκφραστικότητα της παρα την αναπόφευκτη φθορά της φωνής της.
Στο εξώφυλλο του δίσκου της νομίζεις πως βλέπεις την Μπέλλου!
Όταν, μετά τη Φρίντα, την ανακάλυψα κι εγώ την Vargas κι άρχισα να ψάχνω στοιχεία για τη ζωή της (πολλά βιογραφικά και άλλα εδώ), μου είχε καρφωθεί η τρομερή της ατάκα "Yo amo con el hígado, el corazón no tiene nada que ver con eso" ("Εγώ αγαπάω με το συκώτι, η καρδιά δεν παίζει κανέναν ρόλο", αν με βοηθούν τα φτωχότατα ισπανικά μου).
[Π, εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από το πόσο κοινά είναι τα μουσικά μας γούστα].
Αγαπητέ μου Π, ευχαριστώ.
Ευχαριστώ Π :) Η καθήλωση ήταν παρόμοια με εκείνη στις τελευταίες παραστάσεις της Ελλης Λαμπέτη -μετά την τραχειοτομή. Φοβερή.
Για τη Λιορόνα έχουν γραφτεί πολλά, θα το ξέρεις. Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τη φύση της, μερικοί πολύ συγγενικοί με τους δικούς μας, π.χ. για τη Μήδεια (που ταρακουνάει τα θεατρικά πράγματα αυτές τις μέρες), για τις λάμιες των λαϊκών παραμυθιών, κλπ κλπ. Μια γυναίκα ακατανόητη και απρόσιτη, ακόμα και για μας τις γυναίκες, μια άγρια φύση καταχωνιασμένη που εκρήγνυται τρομαχτικά ώρες ώρες, με ή χωρίς δικαιολογία. Η Βάργκας πλησιάζει πολύ εκφραστικά αυτό το φανταστικό πλάσμα και το φέρνει σε ανθρώπινα μέτρα.
Ευχαριστώ και πάλι :)
Μια και λέμε για φωνές, έχεις υπόψη μια συνάντηση διασήμων σοπράνο που έγινε πριν μερικά χρόνια; Ολες ήταν μία και μία, αλλά μια μαροκινή (νομίζω) που "τραγούδησε" με στοματικούς ήχους (δεν ξέρω πώς αλλιώς να εκφράσω ένα τραγούδι που δεν είχε λόγια) με είχε εντυπωσιάσει. Εψαξα αλλά δεν βρήκα πληροφορίες, αν και είχε παιχτεί σε κρατικό κανάλι το ντοκυμαντέρ με αυτή τη συνάντηση.
-->> Ξέρει κάποιος κάτι περισσότερο;
Αθεόφοβε: Μπέλλου; Ακριβώς το ίδιο είχα σκεφτεί και εγώ! Και να μετέφραζα τη Llorona? Πολύ θα ήθελα, αλλά πολύ δύσκολο.
Π2: Thanks και για το νέο link. Hígado κυριολεκτικά είναι το συκώτι, στη φράση αυτή όμως έχει την ίδια έννοια με το αγγλικό guts. Κοινά; Εδώ κοινή είναι μέχρι και η χρήση της παρενθέσεως, τα μουσικά δεν θα είναι; Για την ιστορία, κατέβασα τα live του Tom Waits που είχες βάλει (εκτός από δύο που δεν δούλευαν) και ψηφίζω ως καλύτερο track το 13 της συναυλίας με το Kronos Quartet (The Part You Throw Away, δεύτερη μέρα: σκάλες ανώτερο από το του δίσκου).
Mamani: Αν τυχόν δεν το πρόσεξες σημειώνω ότι, σε σχέση με την εκδοχή που σου είχα στείλει, έχω διορθώσει ένα λάθος που είχα στην πρώτη στροφή.
Rodia: Είδες; Κατ' ευθείαν απ' τον άλλο κόσμο.... Για τη Llorona, καλά που τα'γραψες. Συμπληρώνω, για όσους δεν το ξέρουν, ότι είναι μύθος διαδεδομένος στη Λατ. Αμερική: υπάρχουν διάφορες παραλλαγές, κεντρική ιδέα ότι είναι το φάντασμα γυναίκας που στην παραφορά της έπνιξε τα παιδιά της και τα βράδυα θρηνεί για αυτά. Τη συνάντηση σοπράνο που αναφέρεις ατυχώς δεν τη γνωρίζω.
Τό τραγούδι σού φέρνει δάκρυα,τί παραπάνω νά πώ;
Μία προτροπή μόνο:ανακαλύψτε καί τήν τραγουδίστρια τού Tango Adriana Varela.Εδώ έχουμε τέχνη υψηλής περιωπής,πού σού ξεριζώνει τά φυλλοκάρδια-όχι φολκλόρ γιά τουρίστες.Δέν μού φαίνεται τυχαίο ότι τήν Adiana Varela λάτρευε ο συγγραφέας Manuel Vazquez Montalban.....
Post a Comment