Βλέποντας τον προκριματικό για την επιλογή του ελληνικού τραγουδιού της παιδικής γιουροβίζιον αναρωτιέσαι αν υπάρχουν, τελικά, στην Ελλάδα παιδιά που να ΜΗΝ είναι φάλτσα. Και μετά συνέρχεσαι και συνειδητοποιείς ότι φυσικά και υπάρχουν – απλά δεν έχουν καμιά δουλειά σε ένα διαγωνισμό όπου τα πρότυπα είναι οι (συχνά εξίσου φάλτσοι) ενήλικοι (αν και συνήθως νεαροί) σταρ της εγχώριας σκυλοπόπ, η οποία, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει ταυτότητα, έχει περιχαρακωθεί σε ένα πολύ στενό και αδιέξοδο στυλιστικό πλαίσιο – όπως και η άλλη πλευρά, αυτή των ποιοτικάδων. Το μόνο που τους απομένει πια είναι η εμμονή σε εξωμουσικά στοιχεία όπως το λαϊφστάιλ, γιατί μουσικά απλώς αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, χωρίς φαντασία και χωρίς προοπτική.
Και πιο μετά βλέπεις και τη συναυλία του ογδοντάχρονου Μορικόνε στο Ηρώδειο και θυμάσαι ότι η καλή (η πολύ καλή) μουσική μπορεί να παίζει και με το κλασικό, και με το ρομαντικό, και με το μελό, και με το εύπεπτο, και με το σύγχρονο, και με το ροκ, και με το πρωτοποριακό, και, και, και – ιδίως στην ηλίθια αλλά ταυτόχρονα και ενδιαφέρουσα μεταμοντέρνα εποχή που ζούμε. Μόνη προϋπόθεση είναι το καλό γούστο – το οποίο σπανίζει, όμως...
Επιφάνεια στην πρώτη περίπτωση (και με την έννοια του κυνηγιού της διασημότητας και του πόθου της γκλαμουριάς), ουσία στη δεύτερη. Έλλειψη γούστου στην πρώτη περίπτωση, περίσσεια στη δεύτερη. Τρανό παράδειγμα η επεξεργασία που έκανε ο Μορικόνε στο σκόλιο του Σεικίλου και σε άλλα αρχαιοελληνικά μουσικά αποσπάσματα ειδικά γι' αυτές τις δυο εμφανίσεις του (η πρώτη ματαιώθηκε λόγω βροχής), την οποία πιστεύω ότι θα τη ζήλευαν και καθηγητές σύνθεσης και η οποία ξεχείλιζε καλό γούστο. Μακάρι να την ηχογραφήσει και να την κυκλοφορήσει σε δίσκο, ώστε να μπορέσουν να την ακούσουν και όσοι δεν ήρθαν στη συναυλία. Αν και παίχτηκε πρώτη, για μένα ήταν η κορυφαία στιγμή της βραδιάς.
Η συναυλία του Μορικόνε θα μπορούσε να μου έχει προκαλέσει κατάθλιψη (έχω μια τάση απογοήτευσης τελευταία, είναι η αλήθεια...), αλλά την κατάσταση την έσωσε το ελληνικό κοινό, το οποίο ήταν πολυάριθμο και ενθουσιώδες. Προκύπτει άλλο ερώτημα, λοιπόν: αφού η (πραγματική) ποιότητα πουλάει κι αυτή (όχι βέβαια τα 75 χιλιάδες εισιτήρια και τα εκατομμύρια δίσκους της Μαντόνα, αλλά τέλος πάντων...) – αφού πουλάει, λέω, γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;
Απαντήσεις υπάρχουν πολλές, αλλά καμιά δεν είναι ικανοποιητική...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
25 comments:
"γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;"
Μήπως γιατί τα ελληνικά μέσα ανήκουν σε ανθρώπους-σκουπίδια; Δες λίγο ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των μέσων και να μια καλή εξήγηση, φίλε μου [για να μην αρχίσω να μιλάω με ονόματα γι αυτούς που έχω συνεργαστεί και έχουμε παρατράγουδα]. Την καλημέρα μου.
γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;
Μα ακριβώς με αυτά που προβάλουν τα μέσα, έχουν καταφέρει οι κυβερνήσεις:
1. να καίνε 70 ανθρώπους ένα μήνα πριν τις εκλογές και παρόλα αυτά να τις κερδίζουν.
2. να ανακατεύονται οι υπουργοί της σε πασιφανή σκάνδαλα και σε μια εβδομάδα να μη τρέχει τίποτα...
3. να πληρωνόμαστε το 1/3 των μισθών της Ευρώπης και να πληρώνουμε επί 2 τα καταναλωτικά αγαθά και παρόλα αυτά να μην τρέχει τίποτα.
...
...
Πως το καταφέρνουν αυτό τα μέσα; Εμπορεύονται το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να εμπορευτεί κάποιος. Τα όνειρα!!! Δεν έχεις κάνει ποτέ τίποτα στη ζωή σου και η φωνή σου είναι χειρότερη από της Σαπφούς (Νοταρά);;; Δεν τρέχει τίποτα. Κάνε για κανένα χρόνο γυμναστική να αποκτήσεις σώμα, αποδέξου και το να βγαίνουν τα εσώψυχα σου στο γυαλί και εμείς θα σε πληρώνουμε (για να γελάμε βέβαια)!
Εεε λοιπόν αυτός που στηρίζει κατά τέτοιο τρόπο την εξουσία, πάντα έχει να ωφεληθεί...
"γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;"
χμμ.. δεν έχετε διαμορφώσει γνώμη, ε; Τρέξτε στη κυρία Τσαπανίδου να σας τη... διαμορφώσει!
Οχι, δεν την είδα. Τη διαφήμιση είδα μονάχα και μου ήταν αρκετό. :(
(από τη ΝΕΤ που την πληρώνω κιόλας)
Μια απάντηση ή ίσως μέρους της απάντησης ή ακόμη κι εκτός θέματος είναι ότι η ελληνική κουλτούρα έχει στο αίμα της τον Ωχαδερφισμό. Και σε μια χώρα που ευδοκιμεί ο Λιακοπουλισμός, δεν αφήνει να μεγαλώσει και τίποτα καλύτερο. Γιατί είμαστε και καλοπερασάκηδες-παρτάκηδες και τι άλλο; ... χμμ α ναι! Και συντηρητικοί μέχρι αηδίας.
Αν το καλοσκεφτείς τα πάντα στην Ελλάδα έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε η αξιοκρατία να έχει γίνει άγνωστη λέξη. Είναι η φιλοσοφία του φραπέ. Που κάθονται κάποιοι σε μια καφετέρια, παραγγέλνουν φραπέ και σκέφτονται πως θα γίνουν πλούσιοι χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.
Έτσι είναι και η λογική των ΜΜΕ. Η ευθεία γραμμή προς το κέρδος. Ο δρόμος ο ανθόσπαρτος που λένε και οι θρησκευόμενοι.
Τα ελληνικά ΜΜΕ και όλα τα εμπορικά ΜΜΕ δείχνουν ό,τι πουλάει και αν το προϊόν χάσει την αξία του, το πετάνε στα σκουπίδια (βλ. Μάικλ Τζάκσον).
Φαντάζομαι όμως φίλε μου ότι η ερώτησή σου είναι ρητορική!
doctor
Το σχόλιο του/της batcic είναι όλα τα λεφτά.
"γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;"
Διότι τα ελληνικά ΜΜΕ κερδίζουν χρήματα απο τα σκουπίδια, όπως ας πούμε γνωστό καλλιστειοκάναλο που εκπέμπει απο την Λ. Κηφισίας, το οποίο έχει ιδρύσει δισκογραφική εταιρεία. Επειδή δε έτυχε και απέκτησα πρόσβαση σε συμβόλαια της ως άνω εταιρείας με τους δύσμοιρους αναλώσιμους ριαλιτοτραγουδιάρηδες, σας δηλώνω υπεύθυνα ότι μιλάμε για στυγνή εκμετάλλευση (για όσο καιρό βέβαια έχουν το potential, για 4-5 cds δηλαδή, ενώ μετά έρχονται οι επόμενοι). Βάλε τώρα τις συμφωνίες να προωθηθούν οι εν λόγω με συνεντεύξεις σε ημέτερα περιοδικά (όλως τυχαίως, η Αποστολία Ζώη για παράδειγμα "έπαιζε" όλο το καλοκαίρι κάθε εβδομάδα στα Downtown,Ciao κλπ), με συνεχές παίξιμο των σουξέ σε ημέτερους ραδιοσταθμούς και με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο marketing που κατεβάζει ο ανθρώπινος νους και έχεις έτοιμο το προιόν που σερβίρουν για τα κορόιδα. Η λύση είναι μια και έχει να κάνει αποκλειστικά με το πως σκοπεύουμε να διαχειριστούμε εμείς τον χρόνο μας μακριά απο τα σκουπίδια.
Κάτω τα χέρια από την Τσαπανίδου! Τέτοια σαραντάρα ίσον με 150 εικοσάρες.
ι.ι, οι (μεγαλο-)ιδιοκτήτες είναι γενικώς τέτοιοι τύποι, και γενικώς ύποπτοι. Οι λόγοι πολλοί, αλλά έχεις δίκιο, ας μην πάμε εκεί.
batcic, σε ευχαριστώ για αυτό το σχόλιο. Έχω ακούσει και από φίλο μου αυτή τη σύνδεση σκόπιμης παραγωγής και προβολής σκουπιδιών με τη διαιώνιση ενός άθλιου και σκοτεινού συστήματος εξουσίας και, παρόλο που τη βρίσκω πιθανή ως εξήγηση, ο σκεπτικιστής μέσα μου μένει ανικανοποίητος. Ποιος ξέρει -- ίσως στο εγγύς μέλλον να φανεί ξεκάθαρα. Όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια με πολιτικούς και μεγαλοαεριτζήδες, οι οποίοι κλέβουν πλέον απροκάλυπτα και προσβάλλουν ευθέως τη νοημοσύνη μας χωρίς να προσπαθούν καν να κρυφτούν. Το σχόλιο του ι.ι. συνδέεται στενά με το δικό σου, όπως βλέπεις.
Ροδιά μου, θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο της 1/10/08 12:31 AM: η Τσαπανίδου είναι χάρμα οφθαλμών -- αρκεί να μείνει κανείς στους οφθαλμούς, βέβαια...
Νομίζω, νομίζω πως, από τα λίγα που ξέρω απ' την ιστορία, όντως η γενική κατάσταση που περιγράφεις ίσχυε πάντοτε στη νεότερη (τουλάχιστον) Ελλάδα. Είναι δε ενδιαφέρον (αν και άσχετο με το θέμα) το ότι αυτή την αντίληψη περί εύκολου πλουτισμού την προωθεί και το new age τύπου "το μυστικό". Ίσως γι' αυτό να έχει πιάσει τόσο στην Ελλάδα, παρότι οι Έλληνες διατείνονται πως "δεν είναι Αμερινάκια".
Το κέρδος από μόνο του δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο συνεχής αγώνας για όλο και μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης του κέρδους. Άλλο θέμα αυτό...
Γιατρέ μου, η ερώτηση είναι μόνο εν μέρει ρητορική, γιατί διαπίστωσα πως έχω πρόβλημα: δεν μπορώ να κατανοήσω τον παραλογισμό (μεταξύ άλλων). Πιο σωστά, αδυνατώ να κατανοήσω πράγματα που αντιλαμβάνομαι εγώ σαν παράλογα, ίσως γιατί πίσω τους υπάρχουν κίνητρα που επίσης αντιλαμβάνομαι σαν παράλογα. Επίσης, είναι γνωστό ότι τα μέσα είναι σε θέση να επιβάλλουν τα ίδια το τι πουλάει και το τι όχι. Το γιατί επιλέγουν το ένα και όχι το άλλο μου φαίνεται ύποπτο, αλλά δεν μπορώ να το ερμηνεύσω ικανοποιητικά (βλέπε παραπάνω).
Dormammu, είναι ουσιώδες αυτό που λες: με το εύκολο και φτηνό (και στην κατασκευή του και στην προώθησή του και στην ποιότητά του) σκουπίδι οι αδίστακτοι αυτοί άνθρωποι κερδίζουν από πολλές οδούς ταυτόχρονα.
Εγώ θα επικεντρωθώ στο πρώτο μέρος τού post, στα φάλτσα παιδιά.
Το ότι είναι φάλτσα και προβάλλονται είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ότι τα πουσάρουν να είναι μικρομέγαλα, με βάση ένα χείριστο πρότυπο μεγάλων. Και μάλιστα όχι μόνο το κρατικό κανάλι αλλά και οι γονείς τους.
Αν υπάρχει δυνατότητα μαζικής διαμαρτυρίας, θα άξιζε να γίνει.
Βέβαια και τα από εσπερίας ορμώμενα παιδάκια που πάνε στον τελικό διαγωνισμό αντίστοιχης παιδείας είναι...
Idom
Νομίζω ότι ο Adorno έχει απαντήσει ικανοποιητικά σε όλα αυτά τα ερωτήματα...
Ζουμε σε εποχή με ασυνήθιστη εντατικοποίηση εργασίας και ιδιαίτερα αυξημένο άγχος κάθε είδους. Δεν προλαβαίνουμε να ακούσουμε. Να συγκεντρωθούμε σε μορφές τέχνης που απαιτούν μεγαλύτερη εμπλοκή από τον "καταναλωτή". Έτσι υπάρχει καταιγισμός από πολιτιστικά σκουπίδια με απόλυτα ίδια και αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά και ύφος, στα οποία αποφασιστικό ρόλο παίζει μόνο το να είναι καινούρια, και ας ξεχαστούν σε λίγους μήνες,έτσι τα μέσα φροντίζουν να κάνουν τόσο μεγάλη φασαρία όταν εμφανίζονται, που θα αναγκαστείς να γυρίσεις το κεφάλι και αυτό αρκεί.
Είναι λογικό να υποστηρίζεται η λογική αυτή (π.χ.) από καναλάρχη που προωθεί μέσω ριάλιτι τη δισκογραφική του κλπ όπως γράφτηκε πιο πάνω, το περίεργο είναι να έχει ο ίδιος άνθρωπος αναλάβει προσωπικά και την προαγωγή (έχει πολλές σημασίες η λέξη) και του Ολυμπιακού πνεύματος στους νέους πανελληνίως (επίσης πολυσήμαντη λέξη)...
Είναι δε εξαιρετικά επικίνδυνο η κρατική πολιτική επί του θέματος, επειδή ο κ. Καληνύχτας έβλεπε (κατά δήλωσή του) μικρός τη Eurovision και του άρεσε, να εξαντλείται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο πολύπτυχο Eurovision, Φεστιβαλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, Eurovision για παιδιά (η συγκεκριμένη του post, γιατί υπάρχει και η άλλη που τη θυμόμαστε για 45 λεπτά, και μάλιστα αφού την έχουμε κερδίσει!!), διπλάσια χρήματα για ποδοσφαιρικούς αγώνες, εκπομπές τύπου Δρούζα (τώρα κάνουμε απλώς ένα διάλειμμα, μην ανησυχείτε...).
Θα συμφωνήσω με τη rodia για το συγκεκριμένο τρέιλερ της Τσαπανίδου, παρότι πιστός θαυμαστής της (πραγματικής) εικόνας της. Απλά να θυμίσω όμως και τον άλλον (θηλυκό επίσης) πυλώνα, του πολιτισμού αυτή τη φορά, πάλι στην κρατική τηλεόραση, και εδώ δεν εννοώ βέβαια την εξωτερική εμφάνιση...
Συμφωνώ κι εγώ με την άποψη του dormammu. Η ποιότητα και το σκουπίδι μπορούν μεν να πουλήσουν το ίδιο, αλλά το σκουπίδι έχει μικρότερο κόστος παραγωγής και είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμο (π.χ. ο Μορικόνε δεν θα πήγαινε ποτέ στην Ελεονώρα Μελέτη, ο βάλε-όποιον-θες-της-ελληνικής-σκυλοπόπ θα πάει και θα σερβίρει και καφέδες αν χρειαστεί).
Επιπλέον ανακυκλώνεται πιο εύκολα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ανανέωσης σκηνικού με τα ίδια στην ουσία φτηνά υλικά, πράγμα που ανατροφοδοτεί τον κύκλο παραγωγής-κατανάλωσης.
Παραδέχομαι ότι από την ερμηνεία αυτή λείπει βάθος, αλλά δεν έχω βρει πειστικότερη...
idom, έτσι είναι. Απλώς εμένα με ενδιαφέρει και η καθαυτό μουσική διάσταση του πράγματος. Πριν λίγα χρόνια, ο έλληνας νικητής ενός τραγουδιστικού ριάλιτι πήρε μέρος σε μια διεθνή συνάντηση νικητών του συγκεκριμένου ριάλιτι από άλλες χώρες. Παρόλο που νιώθω ότι δεν με αφορούν καθόλου αυτά τα πράγματα, ένιωσα πολύ άσχημα όταν διαπίστωσα ότι ο δικός μας ήταν ο μόνος φάλτσος...
Πρωινέ, στο προηγούμενο σχόλιό μου σκόπευα να αναφερθώ και στην περίπτωση της ΕΡΤ, αλλά το μετάνιωσα, γιατί αυτή η περίπτωση αξίζει ξεχωριστό ποστ. Έχουν γίνει πολλά εκεί μέσα...
Χασοδίκη, ίσως έχουν και πλήρη συναίσθηση σε ποιους απευθύνονται. Ο άλλος, ας πούμε, έκλεψε πρόσφατο χιτ του εξωτερικού και δεν κουνήθηκε φύλλο...
Ότι η καλή μουσική πουλάει εξίσου με την κακή μουσική, πρώτη φορά το ακούω. Αν και μπορούμε να συζητήσουμε και να διαφωνήσουμε για τα γούστα, γεγονός είναι, όλες οι εταιρίες πουλάνε τρελά την κακή μουσική, ώστε να μπορούν να συντηρήσουν την καλή. Αλλιώς δεν βγαίνει το μαγαζί και θα το έκλεινα προ πολλού. Αυτό ήταν πάντα έτσι, δεν είναι περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα. Και στην Γερμανία η Γραμμοφον πωλούσε τα γερμανικά σαχλοτράγουδα, για να μπορεί να τολμήσει να ηχογραφεί τον Καραγιαν. Και όσο ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ξέχωρα ότι υπάρχει και πολιτιστική διαφορά.
"γιατί τα ελληνικά μέσα τη σιχαίνονται τόσο και επιμένουν να προβάλλουν παρακμιακά σκουπίδια;"
Διότι αυτά πουλάνε και δεν φταίνε οι εταιρίες γι’ αυτό.
korinore, ήμουν σαφέστατος: δεν είπα ότι πουλάει εξίσου, αλλά ότι πουλάει και αυτή, και ότι θα μπορούσε να πουλήσει ακόμη περισσότερο αν προωθηθεί ανάλογα.
Εξάλλου, το πρόβλημα δεν το εστιάζω τόσο στις εταιρίες (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, αργοπεθαίνουν γιατί δεν έχουν κατανοήσει ακόμη τι έγινε με την ψηφιοποίηση του περιεχομένου και την ευρυζωνικότητα) όσο στα "μαζικά μέσα εξημέρωσης", τα οποία, όσο κι αν το αρνούνται, διαμορφώνουν τάσεις.
Στο πλαίσιο που πουλάνε, επενδύουν οι εταιρίες, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν στα ράφια των δισκοπωλείων. Τα περισσότερα από αυτά αποδεικνύονται ψόφια άλογα, και είτε γίνονται με έξοδα των καλλιτεχνών, είτε οι εταιρίες το κάνουν από μεράκι, ελπίζοντας ότι κάποια από αυτά θα είναι αριστουργήματα κάποιου άγνωστου καλλιτέχνη, και το κέρδος θα έρθει με τα δικαιώματα.
Και μία παράλειψη. Οι γνώμες διίστανται, αλλά μάλλον οι εταιρίες (τις περισσότερες φορές) ακολουθούν την τάση, παρά να την διαμορφώνουν. Αν το ίδιο μάρκετινγκ κάνουν με ένα «σοβαρό» καλλιτέχνη «σοβαρής» μουσικής, μάλλον θα αποτύχουν.
Συλλαμβάνουν λέει κάποιους που διακινούν αισχρές φωτογραφίες παιδιών στο Internet, αυτούς πού κάνουν αυτές τις αισχρότητες στις ψυχές των παιδιών πώς θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζουν; Δεν έτυχε να δω στιγμιότυπα από το φετινό διαγωνισμό, αλλά νομίζω ότι θυμάμαι από τις προηγούμενες χρονιές κοριτσάκια βαμμένα, με μίνι, με ψηλοτάκουνα, να κάνουν ερωτικά σκέρτσα στη σκηνή. Η χαρά του παιδεραστή. Αλήθεια, αν κάποιος διακινήσει μια τέτοια φωτογραφία από αυτό το διαγωνισμό διώκεται; Δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω την καλλιτεχνική αξία του διαγωνισμού (εδώ γελάνε). Καλομοίρες και Κακομοίρες να βρίσκουμε να πουλάμε καμιά διαφήμιση.
Περαστικέ, φοβάμαι πως οι εκπορνευτές αυτών των παιδιών είναι οι ίδιοι οι γονείς τους...
Άλλωστε, το λέει και το άζμα: "στόχος είναι τα λεφτά, έτσι μου 'πε η μαμά..."
Η ποιότητα φίλε Cyrus πουλάει μόνο ποιότητα. Αν είναι π.χ. στην μουσική πουλάει μόνο μουσική. Ο σκοπός της τηλεκρατίας που ζούμε δεν είναι να πουλήσει μόνο αυτό, αλλά και ένα ολόκληρο αμπαλάζ λάϊφστάϊλ (sic), κουτσομπολιού, αποκλειστικών πληροφοριών, κλειδαρότρυπας και γενικού ξεκατινιάσματος της γειτονιάς.
Ο Πωλ Νιούμαν ήταν με την ίδια γυναίκα 50 χρόνια. Τι σκατά κουτσομπολιό να βγάλεις από αυτό; Τι κουτσομπολιό να γίνει για τον Μορικόνε;
Σκέψου τώρα αντίθετα το σήριαλ με τα "μυστικά" της ζωής της Βουγιουκλάκη. Ή την εγκυμοσύνη της Μαρίας Κορινθίου. Ή τους on the air καβγάδες του Λαζόπουλου. Τα-ντα!
Το οτι το κακόγουστο κοινό κάνει περισσότερο θόρυβο, δε σημαίνει ότι είναι και πιο πολυάριθμο.
Μπαμπάκη, είσαι της διαπλοκής, βλέπω...
passer-by, μακάρι να έχεις δίκιο. Κοιτάζοντας γύρω μου, δεν το βλέπω...
Post a Comment