20.5.09

Ευρωεκλογική ανία (ή μήπως άνοια;)

Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν πάντοτε δεύτερης κατηγορίας, μπας κλας, παιδιά ενός κατώτερου λαού, και οι φετινές φαίνεται πως θα είναι ακόμα χειρότερες. Πληθαίνουν οι φωνές των ανθρώπων που δηλώνουν περίτρανα (ή με περισσή απογοήτευση) πως δεν θα πάνε να ψηφίσουν — όχι γιατί βαριούνται, αλλά γιατί νιώθουν ότι κανείς από τους πολιτικάντηδες δεν τους καταλαβαίνει, και κανείς δεν ασχολείται με τα προβλήματά τους. Και έχουν δίκιο, φυσικά — μόνο που η μέθοδος που επιλέγουν για να δείξουν την αντίδρασή τους είναι πέρα για πέρα λάθος.

Κατ’ αρχάς, ας είναι σαφές επιτέλους ότι στην Ελλάδα, τουλάχιστον (δεν ξέρω το κλίμα στις άλλες χώρες), δεν ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές με γνώμονα την ευρωπαϊκή πολιτική, την πορεία της Ευρώπης, τις θέσεις των ευρωπαϊκών κομμάτων στα οποία μετέχουν τα εθνικά κόμματα, ή τίποτα τέτοιο. Ψηφίζουμε εν είδει επίσημου δημοψηφίσματος, απλώς για να δούμε (ή μάλλον να δουν οι πολιτικοί και οι επαγγελματίες δημοσκόποι) πού βρίσκονται τα πράγματα ως προς τα ποσοστά των κομμάτων και την απήχησή τους στο λαό. Πώς αλλιώς εξηγείται το ότι δεν συζητείται πουθενά κανένα ευρωπαϊκό θέμα αλλά οι ομιλούντες και γράφοντες (όσοι έχω δει, ακούσει και διαβάσει εγώ, τουλάχιστον) ασχολούνται με τα ίδια και τα ίδια;

Αυτό το γεγονός επιτείνει την ήδη μεγάλη αδιαφορία των πολιτών, και σίγουρα θα ωθήσει ακόμα περισσότερους στην αποχή. Το αποτέλεσμα, κατά τη γνώμη μου, θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για όλους μας, καθώς χιλιάδες συμπολίτες μας θα πάνε για μπάνιο εκείνη τη μέρα, νομίζοντας πως έτσι θα έχουν κάνει την προσωπική τους επανάσταση, ενώ το μόνο που θα έχουν καταφέρει είναι να βάλουν το βούτυρο στο ψωμί των δυο μεγάλων κομμάτων (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την κοινοτοπία...).

Όπως έχουμε γράψει και παλιότερα, με την ευκαιρία των εθνικών εκλογών του 2007, η αποχή (όπως και η άκυρη ή λευκή ψήφος) μετριέται αποκλειστικά και μόνο για στατιστικούς λόγους και για να έχουν κάτι παραπάνω να λένε στα τηλεοπτικά πάνελ — στην πράξη, αφαιρούνται την ίδια στιγμή από τον υπολογισμό των ποσοστών. Το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθούν πλασματικά τα ποσοστά όλων των κομμάτων αναλογικά, δηλ. το πρώτο σε ψήφους κόμμα να ωφεληθεί περισσότερο, το δεύτερο κάπως λιγότερο, το τρίτο ακόμα λιγότερο, κ.ο.κ.. Οπότε, εκεί που θα νομίζετε πως με την αποχή σας τους έχετε κάνει τη μούρη κρέας, αυτοί θα δούνε τα ποσοστά τους να κυμαίνονται στα γνωστά επίπεδα (35 με 40 τοις εκατό), παρά τις συνολικά λιγότερες ψήφους, και θα πούνε «ΟΚ, τα κορόιδα παραμένουν κορόιδα — καλά είμαστε»...

Αφού νιώθετε όπως νιώθετε (κι εγώ μαζί σας), η λύση είναι να κάνετε το ακριβώς αντίθετο: να πάτε να ψηφίσετε οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός από τα δυο μεγάλα που κυβερνούν εναλλάξ, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, εδώ και τριάντα τόσα χρόνια. Κάντε τους να τρελαθούν δίνοντας απίθανα ποσοστά σε όλους τους υπόλοιπους, πράγμα που αυτόματα θα μειώσει τα δικά τους ποσοστά — κάντε τα μαθηματικά σύμμαχό σας. Αυτοί, βέβαια, θα βγουν στα πάνελ και θα μιλάνε ψύχραιμα και απαξιωτικά για «ψήφο διαμαρτυρίας» και άλλα τέτοια λόγια ν’ αγαπιόμαστε, αλλά από μέσα τους θα τρέμουν.

Απέχοντας, δεν τιμωρείτε αυτούς — τιμωρείτε εαυτούς...

26 comments:

pølsemannen said...

Πες τα βρε Cyrus, αλλά ποιος ακούει...

Εμείς και εμείς είμαστε που τα λέμε και τα κάνουμε.

Ο άλλος το σπίτι να του κλείσουνε, θα ψηφίζει με λύσσα Κωλομπαρίδη, γιατί... είναι οικογενειακή παράδοση!

Το Άγιο +Ρουσφέτι+ βλέπεις και η ποδοσφαιροποίηση των πάντων…

Dormammu said...

Πολύ σωστά Cyrus, ας πάμε κόντρα και στους απαράδεκτους δημοσιογράφους (TV & συγκεκριμένων εφημερίδων) οι οποίοι εδώ και καιρό έχουν βαλθεί να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι πρέπει όλοι να πάμε για μπάνιο εκείνη την ημέρα.

Giannis said...

"Απέχοντας, δεν τιμωρείτε αυτούς — τιμωρείτε εαυτούς..."

Ακριβώς!

Idom said...

Η καλή μας αγελάδα
βόσκει κάτω στη λιακάδα!
Μικρά χόρτα και μεγάλα
για να κατεβάσει γάλα!!

Να το κάνουνε τυράκι
να το κάνουν βουτυράκι
να το βάλουνε στο πιάτο
να μού πουν ορίστε φά' το!!!

Αχ, βρε Cyrus, μού άνοιξες την όρεξη με το βουτυρωμένα ψωμιά των κομμάτων.

:-)))

Κατά τα άλλα είμαι και εγώ κατά της αποχής.
Η ψήφος όμως σε "απο-κόμματα" είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι. Καταλαβαίνω την επιχειρηματολογία σου και ενδεχόμενα συγκυριακά να είναι αποτελεματική, αλλά ως θέμα αρχής (σεβασμό στην ψήφο!) προτιμώ το λευκό.

Και εδώ που τα λέμε, προτιμώ να επιλέξω μεταξύ των 6-7 μεγαλύτερων κομμάτων, το πιο ανεκτό (το λιγότερο επιβλαβές, αν προτιμάς...). Ειδικά στην Ευρωβουλή, τα μικρά ελληνικά κόμματα έχουν αρκετά καλή παρουσία. Και ΔΕΝ ευθύνονται όλα εξ ίσου για την την απαξίωση τής ουσίας των ευροεκλογών που περιγράφεις.

Idom

cyrus said...

Μα φυσικά, Πόλσε -- δεν περιμένω να αλλάξει τίποτε επειδή το είπαμε εγώ και πεντέξι άλλοι... Αλλά είναι χρήσιμο να υπάρχουν διατυπωμένες κάποιες απόψεις "εκεί έξω"(ΤΜ).

Dormammu, οι δημοσιογράφοι που υπονοείς έχουν πολλά να κερδίσουν από την απάθεια του κόσμου -- όπως ακριβώς και κάποιοι πολιτικοί...

Καλημέρα, linguafranca...

Idom, δεν μιλάω για "αποκόμματα" -- μιλάω για οποιοδήποτε κόμμα εκτός των δύο μεγάλων. Και βέβαια δεν ευθύνονται όλοι εξίσου για την απαξίωση των ευρωεκλογών -- οι δυο μεγάλοι ευθύνονται περισσότερο, αλλά ακόμα περισσότερο ευθύνεται η κοινή συνείδηση που αυτοί με τη στάση τους έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο μέρος των πολιτών: ότι η Ευρώπη είναι απλώς μια αγελάδα με βυζιά που κατεβάζουν ζεστό χρήμα για να 'χουμε να τρώμε...

Anonymous said...

λοιπον, δικηγόρος διαβόλου εδώ, όπως πάντα:

μήπως όμως αγαπητέ μου κύρο ακόμη και η αποχή είναι τελικά μια ψήφος που σημαίνει κάτι γι' αυτόν που την τελεί; μήπως σημαίνει την προσωπική του κάθαρση από την βρώμα που υπάρχει γύρω του; μήπως υποδηλώνει το αίσθημα της προσωπικής αντίληψης πως 'όποιον βλάκα να ψηφίσω τίποτε δεν θ' αλλάξει'.

όλα αυτά είναι μεν κατακριτέα ίσως από κάποιον που πιστεύει στην έννοια 'τιμωρία' με την μορφή της ψήφου, μα προσωπικά δεν ΘΕΛΩ να ψηφίσω για να τιμβρήσω κανέναν. θα ήθελα να ψηφίσω ένα κόμμα που να μου ταιριάζει και που πιστεύω στα ιδανικά και τις αξίες του... όμως απέναντί μου δεν βλέπω τίποτε που να ταιριάζει.

με άλλα λόγια η αποχή δεν είναι άλλο από ένα προσωπικό συναίσθημα και δυστυχώς ή έυτυχώς πιστεύω πως φτάνει να είναι ακόμη και πιο υγειές σε πολλές περιπτώσεις από τον μαλάκα που θα ψηφίσει Χ για να βολευτεί.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θα απέχω στις εκλογές. καταλαβαίνω όμως και αυτόν που δεν θελει να παει να ψηφίσει.

cyrus said...

Βασίλειε, συμφωνώ απολύτως: σε προσωπικό επίπεδο, με την αποχή κρατάς τον εαυτό σου καθαρό. Το ποστ, όπως και εκείνο του 2007, απευθύνεται σε όσους νομίζουν πως έτσι τιμωρούν τους πολιτικούς. Και, όντως, η πιθανότητα να αλλάξει κάτι με την ψήφο μας είναι απειροελάχιστη -- αλλά η πιθανότητα να αλλάξει κάτι με την αποχή είναι μηδενική. Τι είναι προτιμότερο;

Ούτε εγώ βλέπω κάποιο κόμμα που να μου ταιριάζει σε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά έχω εδώ και χρόνια κάνει τη συνειδητή επιλογή να μην αφήνω τους άλλους να αποφασίζουν για μένα. Και πράγματι η αποχή είναι πιο υγιής συμπεριφορά από την αγορασμένη ψήφο, αλλά καταλήγει να διπλασιάζει την ισχύ της αγορασμένης ψήφου, και έτσι γίνεται επιζήμια για όλους μας.

Anonymous said...

δεν διαφωνούμε πουθενά από ότι καταλαβαίνεις,άλλωστε και γω γι αυτό θα ψηφίσω.

το φαινόμενο όμως της αποχής από ότι ξέρεις είναι παγκόσμιο και όχι μοναχά ελληνικό και ίσως μόνο οι ΗΠΑ στις τελευταίες εκλογές είχανε μείωση στην αποχή (και προοδευτική μείωση της αποχής τα τελευταία 20 χρόνια αν θυμάμαι καλά). στην δεκαετιά του 90 είχανε γίνει ολόκληρες καμπάνιες για το να πάνε οι φοιτητές των κολλεγίων να ψηφίσουνε.

Αν θέλεις άλλη μια παράμετρο που δεν σχολίασες στο κείμενο και που δεν ξέρω αν συμφωνείς μαζί της είναι πως τελικά η αποχή ευνοεί τον συντηρητισμό (με την ευρύτερη έννοια). Αν θελεις το αυξανόμενο ποσοστό αποχής είναι σημάδι της μεγάλης αποτυχίας της αριστεράς να καλύψει ένα κενό που συνεχώς αυξάνεται.

cyrus said...

Βασίλειε, έτσι ακριβώς είναι...

Sophia said...

Πες άγνοια, καλύτερα...
;-Ρ

xasodikis said...

Δύο αντιρρήσεις:

α) Το πρόβλημα της αποχής στις ευρωεκλογές είναι πανευρωπαϊκό και δεν περιορίζεται στη χώρα μας, εξ ού και η πανευρωπαϊκή καμπάνια για να πειστούν οι ψηφοφόροι να προσέλθουν στις κάλπες (η αποχή το 2004 έφτασε στο 52 %).
Η πραγματικότητα αυτή φανερώνει σοβαρό θεσμικό έλειμμα σε επίπεδο ΕΕ: το Ευρωκοινοβούλιο είναι, στη συνείδηση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών, ένας απαξιωμένος θεσμός. Αν αυτό οφείλεται (μόνο) σε άγνοια του κόσμου ή (και) σε λανθασμένες πολιτικές, το συζητάμε...

β) Η ψήφος στα μικρότερα κόμματα ως μήνυμα/τιμωρία στα μεγάλα, θεμιτή κατ' αρχήν σαν επιλογή, ωστόσο εξακολουθεί να είναι μια ψήφος με το βλέμμα στραμμένο εντός και όχι εκτός, δηλαδή με κριτήρια ελληνικής πολιτικής (κομματικής βασικά) πραγματικότητας και όχι ευρωπαϊκής. Κατά τούτο, δεν ξέρω αν είναι τελικά καλύτερη επιλογή από την αποχή, δεδομένου ότι στις "σοβαρές" εκλογές μοιραία ο κόσμος θα επανέλθει στα συνήθη κριτήρια (ενδεχόμενη προσδοκία ρουσφετιού, π.χ.) και στα συνήθη μαντριά.

Αntidrasex said...

Όπως φαίνεται και από τη συζήτηση, "Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν διέξοδα"
(όχι, δεν ξέχασα κάτι)

unapatatras said...

όπως σωστά γράφεις "δεν συζητείται κανένα ευρωπαϊκό θέμα" και συμπτωματικά σήμερα διάβασα αυτό:

"Πριν από περίπου ένα μήνα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο καταδικάζονταν όλοι οι ολοκληρωτισμοί του πρόσφατου παρελθόντος, και πιο συγκεκριμένα ο φασισμός, ο ναζισμός και ο σταλινισμός.

[...] φτάνουμε στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ευρωβουλευτής που να δέχεται ότι και οι τρεις ολοκληρωτισμοί του πρόσφατου παρελθόντος είναι καταδικαστέοι!"

Δεν το ψήφισε κανείς Έλληνας! Καλό ε??????
όλο το άρθρο στην Athens Voice
http://www.athensvoice.gr/politics/av,17784,Γιατί_θα_ψηφίσω…_Ιστορικούς.html

cyrus said...

Κι αυτό παίζει, Σοφία...

Χασοδίκη, πού είναι οι αντιρρήσεις; Δεν λέμε κάτι διαφορετικό:
α) Δεν κάνω καμιά αντιπαραβολή με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς λέω ξεκάθαρα ότι δεν το ξέρω το εκεί κλίμα.
β) Είναι δεδομένο ότι θα ψηφίσουμε με κριτήρια ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, διότι έτσι θέλουν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται η επιλογή μου, και ειλικρινά δεν βλέπω πώς η αποχή ξεφεύγει από αυτό. Στις "σοβαρές" εκλογές, όπως λες, όντως πολλοί γυρνάνε πίσω στο μαντρί -- αλλά η τάση που (ίσως) θα διαμορφωθεί στις ευρωεκλογές (ίσως) θα έχει κάποιον αντίκτυπο: αν, π.χ., οι οικολόγοι πάρουν τώρα 5%, κάποιοι θα πάψουν να μιλάνε για "χαμένη ψήφο" στις βουλευτικές εκλογές...

Αντιδραστικέ, τα ...διέξοδα τα βρίσκουμε μόνοι μας, και κανένα σύστημα δεν πρόκειται να μας τα δώσει από μόνο του...

unapatatras, άλλο θέμα βάζεις τώρα... (Είναι όντως εντυπωσιακό, πάντως.)

Idom said...

@ unapatatras

Ουπς! Ένσταση.
Το θέμα, ΑΠΟ ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΔΕΝ τέθηκε, "φασισμός, ναζισμός, σταλινισμός", αλλά "φασισμός, ..., κομμουνισμός".
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού ο "Σταλινισμός" δεν είναι πολιτική θεωρία, αλλά η πρακτική που εφάρμοσε ένας ένθρωπος.

Για αυτό τα κομμουνιστικά κόμματα διαμαρτυρήθηκαν (και μάλλον για αυτό τα ευρωπαϊκά, σοσιαλιστικά κόμματα χάρηκαν).

Στην Ελλάδα τα δύο μεγάλα κόμματα για να δείξουν πόσο προοδευτικά είναι και πώς σέβονται την παραδοσιακή (κομμονυνιστική) αριστερά (SIC, SIC, SIC) καταψήφισαν την πρόταση.

Idom

unapatatras said...

σωστά! δεν το έλεγξα.

[...] European integration has been a response to the suffering inflicted by two world wars and the Nazi tyranny that led to the Holocaust and to the expansion of totalitarian and undemocratic Communist regimes in Central and Eastern Europe.[...]

http://www.europarl.europa.eu/oeil/file.jsp?id=5754452

sapere aude said...

Για μένα οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να δείξω έμπρακτα την αηδία μου και τη ντροπή μου για την παραβίαση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων των εθνοτικών μειονοτήτων της χώρας από το ελληνικό κράτος. Δε θέλω να είμαι συνένοχος. Ξέρω τι θα ψηφίσω. Δε θα μπορούσα να ψηφίσω *τίποτε* άλλο.

Yannis H said...

Χμ… Πολύ καλή σκέψη. Θα έλεγα ότι με έπεισε να πάω να ψηφίσω. Από την άλλη, βέβαια, με την αποχή βρήκα την υγεία μου: όλο σκεφτόμουν για μήνες τι θα ψηφίσω, καταστάλαζα και το μετάνιωνα οικτρά την επόμενη μέρα. Και τελευταία, πίστευα ότι εάν ένα 80% των Ελλήνων απέχουν, οι πολιτικοί θα πουν το μακρύ τους και το κοντό τους (π.χ. ‘πρέπει να ενεργοποιηθούμε για να φέρουμε πίσω την πίστη στους πολίτες’, κοκ.) αλλά από μέσα τους θα τρέμουν με τέτοια έλλειψη δικαίωσης. Ακόμα το πιστεύω – αλλά πόσο θα περιμένουμε μέχρι να φτάσει αυτό το 80%;

Γι αυτό κι αυτά που λες έχουν μεγάλη λογική. Να το συνεχίσω με μια πρόταση: αντί να ρίχνουμε στα ‘τυφλά’ την ψήφο (π.χ. μην μας προκύψει κανένα κόμμα κυνηγών στην ευρωβουλή) αλλά και να μην ψηφίσουμε εξόφθαλμη ψήφο διαμαρτίας (π.χ. Βεργή ή κανέναν ακίνδυνο πλακατζή)… να δούμε τι είναι αυτό που πολεμά περισσότερο το σύστημα και το σύστημα τρέμει περισσότερο. Αν μη τα άλλο, ίσως τραβηχτεί το αυτί των πολιτικών από επιχειρηματίες και τους έξω: «εάν συνεχίσετε έτσι, θα βάλετε στα έδρανα και θα έχουμε για συνομιλητές ακραίους κι εγκληματίες!». Και τέτοια κόμματα είναι μάλλον τα πιο ακραία αριστερά. ΚΚΕ ΜΛ (δυστυχώς απέχει σ’ αυτές τις εκλογές), αλλά υπάρχουν ΜΛ ΚΚΕ, Τροτσκιστές, αναρχοαυτόνομοι, κτλ.

Χτυπάς, δηλαδή, καλύτερα το σύστημα όταν του λες δεν θα σου ρίξω τα ποσοστά σου απλώς, θα φέρω αυτόν που θ’ αλλάξει άρδην το τοπίο γενικά (κι ό,τι σε κρατάει ή σ’ έφερε εκεί που είσαι).

Θα πρότεινα μάλιστα, συνεννόηση με όσους μπορούμε για ψήφο σε δύο-τρία τέτοια κόμματα, ώστε να ελαττωθεί η διασπορά.

sapere aude said...

Yannis H said:
> Και τέτοια κόμματα είναι μάλλον τα πιο ακραία αριστερά. ΚΚΕ ΜΛ (δυστυχώς απέχει σ’ αυτές τις εκλογές), αλλά υπάρχουν ΜΛ ΚΚΕ, Τροτσκιστές, αναρχοαυτόνομοι, κτλ.

Εκτός από το μονόχρωμο σφυροδρέπανο των σταλινοτροτσκιστών υπάρχουν και τα υπέροχα χρώματα του ουράνιου τόξου ;-)

αθεόφοβος said...

Χαίρομαι που επανέφερες το θέμα της αποχής για να γίνει κατανοητό σε όσους πιστεύουν ότι με την αυτήν ότι κάνουν την επανάσταση τους, ότι καταφέρνουν ακριβώς το αντίθετο!

cyrus said...

Idom, τα sic πολύ μου άρεσαν...

Sapere aude, η χώρα μας, όπως και όλες οι βαλκανικές χώρες, έχουν παράδοση στον εθνικισμό και παραμένουν προσκολλημένες στην παράδοση...

Γιάννηsh, υπάρχουν μπόλικα κόμματα να διαλέξει κανείς. Απ' ό,τι ακούω, φέτος θα φορεθεί πολύ η οικολογία...

Αθεόφοβε, έχουν ακουστεί και διαφορετικές απόψεις, οι οποίες όμως ασχολούνται περισσότερο με την κατανομή των εδρών, πράγμα που, σε αντίθεση με τις βουλευτικές εκλογές, εδώ είναι μάλλον επουσιώδες. Για μένα το θέμα είναι να τρομάξουν τα δυο μεγάλα κόμματα και να δημιουργηθεί μια κάποια τάση προς αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Μπορεί και να μη γίνει αυτό -- από όλους μας εξαρτάται. Εξίσου...

Yannis H said...

Επειδή ο Τρεμόπουλος είναι Θεσσαλονικιός (κι έχω δουλέψει μαζί του) δυστυχώς αυτού του είδους η οικολογία (η ισχυρότερη στις δημοσκοπήσεις) είναι χειρότερη από τα δύο μεγάλα κόμματα. Χειρότερη απλούστατα επειδή είναι τουλάχιστον τόσο καιροσκόπος όσο κι οι άλλοι στα μεγάλα κόμματα, θα "βάλει πλάτη" στα μεγάλα κόμματα και σε τελευταία ανάλυση, η οικολογία γι αυτόν είναι προϊόν. Δεν αποτελεί αυτού του είδους η εναλλακτική φόβο στα υπάρχοντα κόμματα... Το αντίθετο - μοιάζει με βαλβίδα ασφαλείας για την πιο αναίμακτη εναλλακτική ψήφο. Για τους υπόλοιπους και μικρότερους οικολόγους, δεν ξέρω.

Rodia said...

Ωραίο ποστ Cyrus, συμφωνώ μαζί σου:) και δεν θα αλλάξω φέτος συνηθειες. Θα ψηφισω φυσικα. Ενα μικρουτσικο ανθυποκομματίδιο, ως συνηθως!
Αλλη μια παραμετρος, που σημειωνεις επίσης, είναι ότι οιευρωεκλογες λειτουργουν στη χωρα μας (δεν ξερω για αλλες χωρες) σαν δημοσκόπηση. Να σου εκμυστηρευτω ότι θα ψηφιζα ευχαριστως κάποιον που θα δήλωνε ρητώς ότι αντιτίθεται στις δημοσκοπήσεις, τα ντιμπέιτ, κλπ κλπ, και ότι θα "έβαζε στη θέση τους" τα κανάλια;
..δεν το κανω, μη τυχον έρθουν κάπως αλλιώς τα πράγματα και... αθετήσω το λόγο μου!..

Idom said...

Σχόλιο μετά το debate των πολιτικών αρχηγών:

Ευτυχώς που ότι ειπώθηκε ήταν σχετικό με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.)...
Να 'ναι καλά και οι δημοσιογράφοι, οι θεματικές τους ενότητες (Ε.Ε.1, Ε.Ε.2, κ.λπ.) και οι ερωτήσεις τους.

:-P

Idom

cyrus said...

Γιάννη, λες τελικά όλοι όσοι αποφασίζουν να βγουν στο πολιτικό κλαρί να την έχουν φάει την πετριά από μικροί; Δεν γλιτώνουμε, δηλαδή; Καμία ελπίδα;

Ροδιά μου, αυτοί οι τύποι εξαρτώνται από τα κανάλια...

Idom, ακούστηκε και στην τηλεόραση (κάπως ...ξώφαλτσα, είναι η αλήθεια) ότι αυτό δεν ήταν ντιμπέιτ για τις ευρωεκλογές, αλλά πρόβα για το ντιμπέιτ των εθνικών εκλογών. Νομίζω πως βρισκόμαστε πλέον, από πολιτική άποψη, στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον πάτο...

Idom said...

@ Cyrus

Αθεράπευτα αισιόδοξος ως συνήθως! :-)

Εγώ νομίζω ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε πάρει φιάρια και ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΥΜΕ τον πάτο. Ανοίγουμε νέο πάτο. Πατότερο!

Idom