Εικοσιτριάχρονο Κώμα και Ιδεοκινητική Ψευδοεπιστήμη

Από χτες κάνει το γύρο του κόσμου η είδηση ότι ένας Βέλγος που βρισκόταν σε κώμα εδώ και 23 χρόνια άρχισε να επικοινωνεί με το περιβάλλον του. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από όλα τα Μ.Μ.Ε. όλου του κόσμου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας στη μουντή καθημερινότητα και δίνοντας έναυσμα για ένα νέο γύρο συζήτησης σχετικά με την ευθανασία.

Δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στην είδηση, κι έτσι δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Μόνο όταν είδα την αναφορά του James Randi στο γεγονός άρχισα να καταλαβαίνω τι συνέβαινε...

Οι αναφορές που είδα στις περισσότερες, ελληνικές και ξένες, εφημερίδες και ιστοσελίδες, συνοδεύονταν από φωτογραφίες γενικής χρήσης που έδειχναν κρεβάτια νοσοκομείου, χέρια νοσοκόμων, κ.τ.λ.. Στον Guardian, όμως, υπήρχε και μια πολύ αποκαλυπτική φωτογραφία. Κρατήστε την στο νου σας για τα περαιτέρω.

Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί όντως ο εγκέφαλος του ασθενή να λειτουργούσε «σχεδόν κανονικά», σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού του, ο οποίος το βρήκε αυτό κάνοντάς του εξετάσεις με τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα. Άλλωστε, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που ξύπνησαν μετά από κώμα και είπαν πως είχαν επαφή με το περιβάλλον, αλλά δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν.

Δεν αμφιβάλλω, επίσης, ότι μπορεί όντως, όπως είπε η μητέρα του, να κατάφερε κάποια στιγμή να επικοινωνήσει κουνώντας το πόδι του, και επομένως να ήταν σε θέση να απαντήσει σε ερωτήσεις ολικής αγνοίας. (Εδώ βέβαια γεννιέται το ερώτημα προς τι, τότε, οι υπόλοιπες φιοριτούρες...)

Αμφιβάλλω πολύ, όμως, ότι όλες αυτές τις γλαφυρές περιγραφές για το πώς ένιωθε τις αφηγήθηκε ο ίδιος με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, γράφοντας με το δάχτυλο.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο βίντεο του αμερικανικού καναλιού MSNBC, όπου παραπέμπει η σελίδα του Ράντι, αλλά και σε άλλο βίντεο στο CNN, ο βέλγος ασθενής δεν γράφει μόνος του — υπάρχει μια νοσοκόμα που του κινεί το δάχτυλο πάνω σε μια οθόνη αφής. Επιπλέον, το μοντάζ του βίντεο και η γωνίες που παίρνει η κάμερα δίνουν τεχνηέντως την εντύπωση ότι ο ασθενής κοιτάζει την οθόνη. Ο Ράντι το αμφισβητεί αυτό, και νομίζω πως έχει δίκιο. Αντιθέτως, η νοσοκόμα βλέπει κατευθείαν την οθόνη...

Τι έχουμε εδώ, λοιπόν; Μάλλον πρόκειται για τη λεγόμενη Ευοδωτική ή Βοηθούμενη Επικοινωνία, η οποία είναι μια ψευδοεπιστημονική «εναλλακτική θεραπεία» που στηρίζεται στο διαβόητο ιδεοκινητικό φαινόμενο (και στα αγγλικά εδώ) — που βρίσκεται επίσης πίσω από τη ραβδοσκοπία και τον πνευματιστικό πίνακα Ουίτζα, ξέρετε, αυτόν μέσω του οποίου υποτίθεται ότι μπορείς να επικοινωνήσεις με πνεύματα νεκρών, αλλά μην το πάρετε και πολύ τοις μετρητοίς, όπως επίσης καλό είναι να μην παίρνετε και πολύ τοις μετρητοίς ό,τι βλέπετε, ακούτε και διαβάζετε στα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.

Και κατά τα άλλα, τα μπλογκ είναι αναξιόπιστα...

Ελπίζω κάποια στιγμή να αποσαφηνιστεί όλη αυτή η ιστορία, και να μάθουμε τελικά αν ο γιατρός του είναι διάνοια ή τσαρλατάνος, και και αν όντως ο ασθενής μπορεί να επικοινωνήσει, με αυτόν ή άλλον τρόπο. Φοβάμαι, όμως, ότι αυτό δεν θα το μάθουμε από τα Μ.Μ.Ε....