Merry Fucking Christmas to you too...

Άνευ αντικειμένου...

Ώστε λοιπόν ανακαλύφθηκε σάβανο της "εποχής του Ιησού", η ύφανση του οποίου διαφέρει κατά πολύ από εκείνη της γνωστής "ιεράς σινδόνης", κι έτσι αποτελεί μια ακόμη ένδειξη που συνηγορεί στο ότι η τελευταία δεν είναι φτιαγμένη τον 1ο αιώνα μ.Χ..

Λες κι είχαμε ανάγκη από περαιτέρω ενδείξεις...

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί προκάλεσε τόσο ντόρο εκείνο το ζωγραφισμένο κομμάτι υφάσματος. Πριν αρκετά χρόνια εξετάστηκε από επιστημονική ομάδα και χρονολογήθηκε, και το αποτέλεσμα ήταν ότι το ύφασμα είχε κατασκευαστεί το Μεσαίωνα. Αλλά ούτε κι η επιστημονική χρονολόγηση χρειαζόταν, που να πάρει! Οποιοσδήποτε δεν είναι τυφλωμένος από δεισιδαιμονία βλέπει με την πρώτη ματιά ότι η "ιερά σινδόνη" είναι απλώς ένα έργο ζωγραφικής -- αν και μάλλον όχι έργο τέχνης, αφού προφανώς κατασκευάστηκε με σκοπό να παραπλανήσει τους πιστούς ως ένα ακόμα "θαύμα" που "πιστοποιεί" τη θεία ενέργεια και την επίδρασή της στον απτό κόσμο, όπως επίσης την ιστορικότητα του Ιησού και την αλήθεια των σχετικών μύθων.

Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει αντιπαράθεση γύρω από τόσο γελοία ζητήματα φτάνει για να πειστεί κανείς ότι το ανθρώπινο γένος δεν έχει προοδεύσει και πολύ από την εποχή των σπηλαίων...

Δρόμοι Ζωής

Το 7ο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ τους διοργανώνουν οι «Δρόμοι Ζωής» στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας, το Σαββατοκύριακο 12 & 13 Δεκεμβρίου, για την στήριξη του Κέντρου Επικοινωνίας για τα παιδιά.

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, σπιτικά, χειροποίητα καλούδια και νοστιμιές, χρήσιμα αντικείμενα για το σπίτι, δώρα για όλη την οικογένεια, βιβλία, cd, κοσμήματα φτιαγμένα στο χέρι με μεράκι, κ.ά.

Φέτος στα πλαίσια του μπαζάρ, οι Δρόμοι Ζωής διοργανώνουν για δεύτερη φορά μια έκθεση ζωγραφικής με έργα γνωστών εικαστικών καλλιτεχνών που τα προσφέρουν για την ενίσχυση των σκοπών της οργάνωσης. Η έκθεση «Η χώρα του κανενός», με επιμέλεια της ιστορικού Τέχνης Λένας Κοκκίνη, στόχο της έχει να δείξει την στενή σχέση της Τέχνης με την κοινωνική πραγματικότητα και να αναδείξει την συνεργασία διαφορετικών κοινωνικών ομάδων που τις συνδέει η ίδια κοινωνική ευαισθησία. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελεστούν το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στις 6:00 το απόγευμα ενώ στις 8:00 ακολουθεί το καθιερωμένο πλέον πάρτυ παιδιών και εθελοντών.

Οι «Δρόμοι Ζωής», που φέτος συμπληρώνουν 10 χρόνια επίσημης λειτουργίας, είναι εθελοντική μη κυβερνητική οργάνωση. Ξεκίνησε άτυπα από μια ομάδα φίλων το 1996 για να συνεχίσει το 2000 με το άνοιγμα ενός Κέντρου, που λειτουργεί καθημερινά για τα παιδιά και τις οικογένειες τους. Η οργάνωση αποβλέπει στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων από το σύνολο της κοινωνίας.

Βασικοί σκοποί της είναι :

Η άρση του κοινωνικού αποκλεισμού. Η εθελοντική και ανιδιοτελής συμπαράσταση σε ομάδες με πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, της άγνοιας, της αδιαφορίας, της ημιμάθειας και του κοινωνικού φόβου.

Το Κέντρο Επικοινωνίας (Γαργηττίων 12 στο Γκάζι, τηλ 210 3474218), αποτέλεσμα μιας συλλογικής ανθρωπιστικής κινητοποίησης, στεγάζει τις περισσότερες από τις δραστηριότητες της οργάνωσης. Ως επιστέγασμα των προσπαθειών των «Δρόμων Ζωής» η Κίνηση Πολιτών τίμησε την οργάνωση το 2001 με το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας Συλλογικής Δράσης» με απονομή από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλο.

Αν η καρδιά σας μιλάει ακούστε την κι ελάτε να γνωρίσετε και να βοηθήσετε τους «Δρόμους Ζωής», σε μια από τις δραστηριότητες που ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω:

* Οργάνωση ομάδων γυναικών για μαθήματα κομμωτικής, μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής, κοπτικής-ραπτικής κ.λ.π.
* Ενισχυτική διδασκαλία σε παιδιά, ειδικά μαθήματα σε αναλφάβητα παιδιά (με την εμπειρία και καθοδήγηση παλαιοτέρων εθελοντών του Κέντρου).
* Θεατρικό Παιχνίδι, Κουκλοθέατρο, Χειροτεχνίες, Εργαστήρι Πηλού, Μουσική, Μαγειρική, Αθλητισμός, Χορός.
* Συμμετοχή στην ομάδα στήριξης οικογενειών.

Ώρες λειτουργίας του μπαζάρ:
Σάββατο 12/12 10:00-22:00
Κυριακή 13/12 10:00-20:00

Μικινδυνολογίες

Ο Μίκης Θεοδωράκης μάς έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε αλλόκοτες (για να το πω ευγενικά) παρεμβάσεις στα θέματα της επικαιρότητας. Φοβάμαι, όμως, ότι όσο πάει χειροτερεύει.

Το τελευταίο κρούσμα συνέβη προχτές, με μία δήλωσή του στην οποία πλέκει το εγκώμιο του Αντώνη Σαμαρά, διότι, λέει, συμπίπτουν απολύτως οι απόψεις τους για το Μακεδονικό (που αποτελεί εθνική πολιτική ήττα για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη ο Σαμαράς) και για το σχέδιο Ανάν (που ήθελα να ’ξερα πόσοι απ’ αυτούς που ωρύονταν εναντίον του το διάβασαν).

Βεβαίως, ο Μίκης, όπως όλοι μας, έχει κάθε δικαίωμα να εκφέρει δημόσια τις απόψεις του — το πρόβλημα είναι ότι οι απόψεις του στηρίζονται σε παραλογισμούς.

Το σκεπτικό του Μίκη (και άλλων που σκέφτονται ανάλογα) είναι το εξής:

Στη σημερινή εποχή η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους λόγω της παγκοσμιοποίησης, της οποίας κύριοι στόχοι μεταξύ άλλων είναι ο αφελληνισμός μας, καθώς και η εξάλειψη της ιστορικής μας μνήμης και της πολιτιστικής μας ταυτότητας.

Και, άντε, ας πούμε ότι θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει (εσφαλμένα, αλλά τέλος πάντων...) ότι η «παγκοσμιοποίηση» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) έχει ως συνέπεια τον «αφελληνισμό μας», την «εξάλειψη της ιστορικής μας μνήμης και [την εξάλειψη] της πολιτιστικής μας ταυτότητας» — αλλά πώς βγαίνεις και λες ότι αυτά είναι οι «κύριοι στόχοι»; ΣΤΟΧΟΙ; Έχουμε τρελαθεί τελείως;

Δηλαδή, κάποιοι (ανάμεσά τους και ο Μίκης) πιστεύουν, στα σοβαρά, ότι ο στόχος της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή μιας διαδικασίας παγκόσμιου βεληνεκούς) είναι να πληγεί η πτωχή πλην τιμία Ελλάς; Με άλλα λόγια, οι βδελυροί σιωνισταί ιλλουμινάτοι φέρνουν άνω κάτω την ανθρωπότητα (λέμε, τώρα...) μόνο και μόνο για να κάνουν συγκεκριμένα τους πολίτες μιας μικρής χώρας στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και την πολιτιστική τους ταυτότητα; Τι σόι αλαζονικό κόμπλεξ είναι αυτό, επιτέλους;

Δεν πάμε καθόλου καλά, μου φαίνεται...

(Ε' Ι.Π.Μ.) 5. Thomas Moore - Farewell!—but whenever you welcome the hour

Ολοκληρώνουμε την Ε΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης με ένα γλυκό ποίημα αποχαιρετισμού. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως αυτό που μένει μέσα μας, το απόσταγμα της εμπειρίας, είναι αυτό που μας διαμορφώνει ως ανθρώπους. Και τα καλά και τα άσχημα, και το σκοτάδι και το φως, έχουν τη θέση τους στο ψηφιδωτό της προσωπικότητας. Το θέμα είναι να παίρνεις δύναμη και να συνεχίζεις...

_______________________________________


Thomas Moore (1779-1852) - Farewell!—but whenever you welcome the hour (1813)

Farewell! but whenever you welcome the hour
Which awakens the night-song of mirth in your bow'r,
Then think of the friend who once welcom'd it too,
And forgot his own grief to be happy with you.
His griefs may return, not a hope may remain,
Of the few that have brighten'd his pathway of pain,
But he ne'er will forget his short vision that threw
Its enchantment around him, while ling'ring with you.

And still on that evening, when pleasure fills up
To the highest top sparkle each heart and each cup,
Where'er my path lies, be it gloomy or bright,
My soul, happy friends! shall be with you that night;
Shall join in your revels, your sports and your wiles,
And return to me, beaming all o'er with your smiles! --
Too blest, if it tells me, that, 'mid the gay cheer,
Some kind voice had murmur'd, I wish he were here!

Let Fate do her worst, there are relics of joy,
Bright dreams of the past, which she cannot destroy;
Which come, in the night-time of sorrow and care,
And bring back the features that joy us'd to wear.
Long, long be my heart with such memories fill'd!
Like the vase in which roses have once been distill'd --
You may break, you may ruin the vase if you will,
But the scent of the roses will hang round it still.

_______________________________________


Αντίο! μα όταν η ώρα εκείνη χτυπάει
Και βράδυ το άσμα χαράς στο δωμάτιο ξυπνάει,
Το φίλο που άκουε κι εκείνος τον χτύπο θυμήσου
Τις έννοιες που άφηνε πίσω για νά'ναι μαζί σου.
Κι η θλίψη αν γυρίσει, κι οι ελπίδες του σβήσουν
Οι λίγες μονάχα που πόνο μπορούν να φωτίσουν,

Το λίγο το χρόνο που πέρασε δε θα αφήσει
μαζί σου σαν ήταν, τα μάγια που είχε σκορπίσει.

Μα όποτε βράδυ ξανά που η χαρά ξεχειλίζει
Και κάθε καρδιά και ποτήρι ως πάνω γεμίζει,
Ο δρόμος μου όπου και νά'ναι, στο φως, στο σκοτάδι
Ο νους μου μαζί σας θα είναι εκείνο το βράδυ.
Στα γλέντια σας, φίλοι μου, χρόνο πολύ θα περνάει,
Γεμάτος χαμόγελα πίσω σε με θα γυρνάει.

Στο κέφι σας μέσα, θα νιώθω ευλογία μεγάλη
Αν πει πως ψιθύρισε κάποιος, Εδώ νά'ταν πάλι.

Κι η Μοίρα ας κάνει ό,τι θέλει, παλιά, χαρωπά
Τα όνειρα πάντα θα λάμπουνε, όσο αν χτυπά·
Τα βράδια της θλίψης, της έγνοιας, αυτά θα γυρνάνε
Το ρούχο που είχ' η χαρά μου αυτά θα φοράνε.
Με θύμησες τέτοιες ας είν' η καρδιά μου γεμάτη
Σαν βάζο που κάποτε ήταν γεμάτο με άνθη.

Το βάζο με τ'άνθη σου χίλια κομμάτια κι αν γίνει
Μα ό,τι κι αν κάνεις, το άρωμα πίσω θα μείνει.


Μετάφραση: EvanT

_______________________________________


Αντίο! Μα όποτε φτάνει η ώρα
Και μαζί τραγουδάτε μες στης νύχτας τη χώρα
Μία σκέψη χαρίστε σ’ ένα φίλο παλιό
Που τη λύπη ξεχνούσε για να μπει στο χορό.
Κι αν η λύπη ξανάρθει, και δεν μείνει ελπίδα
Να φωτίζει του πόνου την οδό σαν αχτίδα,
Θα θυμάται για πάντα τότε που ’ταν κοντά σας
Μες στην ονειρεμένη, μαγική συντροφιά σας.

Και το βράδυ εκείνο, σαν γεμίζει η χαρά
Ως επάνω καρδιές και ποτήρια ξανά,
Όπου, τότε, και να ‘μαι, σε σκοτάδι ή σε φως,
Η ψυχή μου μαζί σας θα γλεντά διαρκώς·
Θα βουτά μες στα γέλια, θα ανεβαίνει στ’ αγέρι
Και θα έρχεται πίσω λαμπερή σαν αστέρι —
Και μακάρι να πει ότι μες στο χαμό
Μια φωνή είχε πει: «αχ, και να ’ταν εδώ!»

Κι αν χτυπήσει η Μοίρα, πάντοτε θα μου φτάνουν
Οι παλιές οι χαρές, που δεν μπορεί να πεθάνουν·
Μες στης νύχτας το ζόφο θα ’ρχονται σαν λουλούδια
Και θα φέρνουν μαζί τους της χαράς τα τραγούδια.
Τέτοιες μνήμες θα έχει η καρδιά μου μαζί,
Σαν το βάζο όπου κάποτε ρόδα είχαν μπει —
Κι αν ακόμα το σπάσεις σε κομμάτια πολλά,
Πάντα μένει των ρόδων η γλυκιά ευωδιά.

Μετάφραση: cyrus