Ολοκληρώνουμε την B΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης με το Night Poem της Margaret Atwood. Και, καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, εύχομαι σε όλους σας να περάσετε όμορφα και, κυρίως, να ξεκουραστείτε — που σημαίνει να κουραστείτε κάνοντας κάτι άλλο εκτός από τη δουλειά σας.
Καλή ανάγνωση (και ακρόαση).
Margaret Atwood - Night Poem (1978)
There is nothing to be afraid of,
it is only the wind
changing to the east, it is only
your father the thunder
your mother the rain
In this country of water
with its beige moon damp as a mushroom,
its drowned stumps and long birds
that swim, where the moss grows
on all sides of the trees
and your shadow is not your shadow
but your reflection,
your true parents disappear
when the curtain covers your door.
We are the others,
the ones from under the lake
who stand silently beside your bed
with our heads of darkness.
We have come to cover you
with red wool,
with our tears and distant whispers.
You rock in the rain's arms,
the chilly ark of your sleep,
while we wait, your night
father and mother,
with our cold hands and dead flashlight,
knowing we are only
the wavering shadows thrown
by one candle, in this echo
you will hear twenty years later.
___________________________________
Μη φοβάσαι τίποτα
ο αέρας είναι μόνο
που αλλάζει προς τ'ανατολικά, είναι μόνο
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μάνα σου η βροχή
Σ'αυτή τη χώρα του νερού
με το μπεζ φεγγάρι μούσκεμα σαν μανιτάρι,
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα μακρόστενα πουλιά
που κολυμπάνε, εκεί που φυτρώνουν βρύα
σε όλες τις πλευρές των δέντρων
κι η σκιά σου δεν είναι η σκιά σου
αλλά η αντανάκλασή σου,
οι αληθινοί σου γονείς εξαφανίζονται
μόλις η κουρτίνα καλύψει την πόρτα σου.
Εμείς είμαστε οι άλλοι,
εκείνοι από κάτω από τη λίμνη
που στεκόμαστε σιωπηλοί δίπλα στο κρεβάτι σου
με τα κεφάλια μας σκοτεινά.
Έχουμε έρθει να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με τα δάκρυά μας και μακρινούς ψιθύρους.
Κουνήσου στην αγκαλιά της βροχής,
στη δροσερή κιβωτό του ύπνου σου,
κι εμείς περιμένουμε, οι νυχτερινοί σου
μητέρα και πατέρας,
με τα κρύα χέρια μας και τον σβησμένο φακό μας,
γνωρίζοντας ότι είμαστε μόνο
οι τρεμάμενες σκιές που ρίχνει
ένα κερί, σ' αυτή την ηχώ
που θα ακούσεις είκοσι χρόνια αργότερα.
Μετάφραση: Ιφιμέδεια
___________________________________
Μη φοβάσαι
δεν είναι παρά ο άνεμος που
γυρίζει ανατολικός, δεν είναι παρά
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μητέρα σου η βροχή
Σε τούτη τη χώρα του νερού
με το ωχρό φεγγάρι, υγρό σαν μανιτάρι
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα μακρύσωμα πουλιά
που κολυμπούν, εκεί όπου τα βρύα
κυκλώνουν τα δέντρα από παντού
κι ο ίσκιος σου δεν είναι ίσκιος
αλλά καθρέφτισμα,
οι αληθινοί γονείς σου χάνονται
πίσω από την κουρτίνα του παράθυρού σου.
Κι ερχόμαστε εμείς
και στεκόμαστε αμίλητοι πλάι στο κρεβάτι σου
με τις σκοτεινές μας σιλουέτες.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί
με δάκρυα, και μακρινούς ψιθύρους.
Στην αγκαλιά της βροχής λικνίζεις
του ύπνου σου την παγωμένη κιβωτό
καθώς προσμένουμε, νυχτερινοί
γονείς σου εμείς,
με τα κρύα μας χέρια και τον νεκρό μας φακό
ξέροντας πως δεν είμαστε παρά
οι τρεμάμενες σκιές που σκαρώνει
ένα κερί, στην ηχώ
που θ' ακούσεις είκοσι χρόνια μετά.
Μετάφραση: Μαύρος Γάτος
___________________________________
Δε χρειάζεται να φοβάσαι
είναι μόνο ο άνεμος
που γυρίζει στ' ανατολικά, είναι μόνο
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μητέρα σου η βροχή
Σ' αυτή τη χώρα του νερού
με το υγρό σα μανιτάρι ωχρό φεγγάρι
τα βουλιαγμένα κούτσουρα και τα ψηλά πουλιά
που κολυμπούν, κει όπου φυτρώνουν βρύα
ολόγυρα στους κορμούς
και η σκιά σου δεν ειν' η σκιά σου
μα η αντανάκλασή σου,
οι αληθινοί σου γονείς εξαφανίζονται
όταν το πέπλο καλύπτει τις πύλες σου.
Είμαστε οι άλλοι
αυτοί απ' το βυθό της λίμνης
που στέκουν σιωπηλά πλάι στο κρεβάτι σου
με σκοτάδι πάνω στους ώμους μας.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με δάκρυα και μακρινούς ψιθύρους.
Λικνίζεσαι στην αγκαλιά της βροχής
την ψυχρή κιβωτό του ύπνου σου
ενώ εμείς περιμένουμε, της νύχτας
ο πατέρας κι η μητέρα σου,
με τα κρύα μας χέρια και τον τελειωμένο μας φακό
γνωρίζοντας πως είμαστε μονάχα
οι αδύναμες σκιές που σκορπίζει
ένα κερί, σ' αυτή την ηχώ
που θα φτάσει στ' αυτιά σου είκοσι χρόνια αργότερα.
Μετάφραση: Aurelia Aurita
___________________________________
Μη σε φοβίζει τίποτα.
Ο άνεμος ακούγεται
που αλλάζει στ’ ανατολικά,
ο κεραυνός πατέρας σου,
η μάνα σου η βροχή.
Σ’ αυτή τη χώρα του νερού
με τ’ άχρωμο φεγγάρι της υγρό σα μανιτάρι,
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα παχιά πουλιά της
που κολυμπούν ανάμεσα σε βρύα και σε λειχήνες,
επίστρωση καθολική των δέντρων εδώ γύρω,
σ’ αυτή τη χώρα όπου η σκιά σου είναι είδωλο σου
κι όχι σκιά πραγματική,
οι αληθινοί γονείς σου χάνονται
πίσω απ’ την πόρτα σου σαν κλείνει.
Εμείς είμαστε οι άλλοι,
είμαστε αυτοί που έρχονται απ’ το βυθό της λίμνης,
αυτοί που στέκονται πλάι στο κρεβάτι σου βουβοί,
και είναι το κεφάλι μας γεμάτο από σκοτάδι.
Είμαστε εδώ να σε σκεπάσουμε με πορφυρή κουβέρτα,
ψιθύρους μακρινούς μας, δάκρυα.
Στην αγκαλιά της η βροχή σε νανουρίζει,
του ύπνου παγωμένη κιβωτός σου,
κι εμείς όλο αναμένουμε,
η μάνα κι ο πατέρας σου της νύχτας,
κρύα τα χέρια μας και το νεκρό μας φως αναβοσβήνει,
γνωρίζοντας πως είμαστε μονάχα
σκιές από το φως ενός κεριού που τρέμουν,
μες την ηχώ που συ θα ακούσεις
σε είκοσι χρόνια από τώρα.
Μετάφραση: Mauve_All
___________________________________
Δεν είναι τίποτα, μην τρομάζεις,
είναι μονάχα ο αέρας
που γυρίζει σε νοτιά, είναι μονάχα
ο πατέρας σου η βροντή
η μητέρα σου η βροχή
Σ' αυτή την υδάτινη χώρα
με το αχνό φεγγάρι της υγρό σα μανιτάρι,
τα πνιγμένα της κούτσουρα και τα πουλιά
που κολυμπούν, εκεί που τα βρύα φυτρώνουν
ολόγυρα στα δέντρα
και η σκιά σου δεν είναι η σκιά σου
μα η αντανάκλασή σου,
χάνονται οι πραγματικοί σου γονείς
όταν πέφτει στην πόρτα σου η κουρτίνα.
Eμείς είμαστε οι άλλοι,
οι απ' τα βάθη της λίμνης
που στέκουμε σιωπηλοί πλάι στο κρεβάτι σου
με τις κεφαλές μας του σκότους.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με τα δάκρυα και τους μακρυνούς μας ψιθύρους.
H βροχή σε κουνάει στην αγκαλιά της,
στην παγερή κιβωτό του ύπνου σου,
καθώς περιμένουμε εμείς, της νύχτας
ο πατέρας κι η μητέρα σου,
με τα κρύα μας χέρια και το σβησμένο φακό,
ξέροντας πως είμαστε μόνο
οι σκιές που ρίχνει ένα κερί
και τρεμοπαίζουν, στον αντίλαλο αυτόν
που θ' ακούσεις είκοσι χρόνια μετά.
Μετάφραση: Π
___________________________________
Μουσική συνοδεία
Keith Jarrett: Recognition
Aπό το Invocations (1979-80)
Καλή ανάγνωση (και ακρόαση).
Margaret Atwood - Night Poem (1978)
There is nothing to be afraid of,
it is only the wind
changing to the east, it is only
your father the thunder
your mother the rain
In this country of water
with its beige moon damp as a mushroom,
its drowned stumps and long birds
that swim, where the moss grows
on all sides of the trees
and your shadow is not your shadow
but your reflection,
your true parents disappear
when the curtain covers your door.
We are the others,
the ones from under the lake
who stand silently beside your bed
with our heads of darkness.
We have come to cover you
with red wool,
with our tears and distant whispers.
You rock in the rain's arms,
the chilly ark of your sleep,
while we wait, your night
father and mother,
with our cold hands and dead flashlight,
knowing we are only
the wavering shadows thrown
by one candle, in this echo
you will hear twenty years later.
___________________________________
Μη φοβάσαι τίποτα
ο αέρας είναι μόνο
που αλλάζει προς τ'ανατολικά, είναι μόνο
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μάνα σου η βροχή
Σ'αυτή τη χώρα του νερού
με το μπεζ φεγγάρι μούσκεμα σαν μανιτάρι,
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα μακρόστενα πουλιά
που κολυμπάνε, εκεί που φυτρώνουν βρύα
σε όλες τις πλευρές των δέντρων
κι η σκιά σου δεν είναι η σκιά σου
αλλά η αντανάκλασή σου,
οι αληθινοί σου γονείς εξαφανίζονται
μόλις η κουρτίνα καλύψει την πόρτα σου.
Εμείς είμαστε οι άλλοι,
εκείνοι από κάτω από τη λίμνη
που στεκόμαστε σιωπηλοί δίπλα στο κρεβάτι σου
με τα κεφάλια μας σκοτεινά.
Έχουμε έρθει να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με τα δάκρυά μας και μακρινούς ψιθύρους.
Κουνήσου στην αγκαλιά της βροχής,
στη δροσερή κιβωτό του ύπνου σου,
κι εμείς περιμένουμε, οι νυχτερινοί σου
μητέρα και πατέρας,
με τα κρύα χέρια μας και τον σβησμένο φακό μας,
γνωρίζοντας ότι είμαστε μόνο
οι τρεμάμενες σκιές που ρίχνει
ένα κερί, σ' αυτή την ηχώ
που θα ακούσεις είκοσι χρόνια αργότερα.
Μετάφραση: Ιφιμέδεια
___________________________________
Μη φοβάσαι
δεν είναι παρά ο άνεμος που
γυρίζει ανατολικός, δεν είναι παρά
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μητέρα σου η βροχή
Σε τούτη τη χώρα του νερού
με το ωχρό φεγγάρι, υγρό σαν μανιτάρι
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα μακρύσωμα πουλιά
που κολυμπούν, εκεί όπου τα βρύα
κυκλώνουν τα δέντρα από παντού
κι ο ίσκιος σου δεν είναι ίσκιος
αλλά καθρέφτισμα,
οι αληθινοί γονείς σου χάνονται
πίσω από την κουρτίνα του παράθυρού σου.
Κι ερχόμαστε εμείς
και στεκόμαστε αμίλητοι πλάι στο κρεβάτι σου
με τις σκοτεινές μας σιλουέτες.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί
με δάκρυα, και μακρινούς ψιθύρους.
Στην αγκαλιά της βροχής λικνίζεις
του ύπνου σου την παγωμένη κιβωτό
καθώς προσμένουμε, νυχτερινοί
γονείς σου εμείς,
με τα κρύα μας χέρια και τον νεκρό μας φακό
ξέροντας πως δεν είμαστε παρά
οι τρεμάμενες σκιές που σκαρώνει
ένα κερί, στην ηχώ
που θ' ακούσεις είκοσι χρόνια μετά.
Μετάφραση: Μαύρος Γάτος
___________________________________
Δε χρειάζεται να φοβάσαι
είναι μόνο ο άνεμος
που γυρίζει στ' ανατολικά, είναι μόνο
ο πατέρας σου ο κεραυνός
η μητέρα σου η βροχή
Σ' αυτή τη χώρα του νερού
με το υγρό σα μανιτάρι ωχρό φεγγάρι
τα βουλιαγμένα κούτσουρα και τα ψηλά πουλιά
που κολυμπούν, κει όπου φυτρώνουν βρύα
ολόγυρα στους κορμούς
και η σκιά σου δεν ειν' η σκιά σου
μα η αντανάκλασή σου,
οι αληθινοί σου γονείς εξαφανίζονται
όταν το πέπλο καλύπτει τις πύλες σου.
Είμαστε οι άλλοι
αυτοί απ' το βυθό της λίμνης
που στέκουν σιωπηλά πλάι στο κρεβάτι σου
με σκοτάδι πάνω στους ώμους μας.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με δάκρυα και μακρινούς ψιθύρους.
Λικνίζεσαι στην αγκαλιά της βροχής
την ψυχρή κιβωτό του ύπνου σου
ενώ εμείς περιμένουμε, της νύχτας
ο πατέρας κι η μητέρα σου,
με τα κρύα μας χέρια και τον τελειωμένο μας φακό
γνωρίζοντας πως είμαστε μονάχα
οι αδύναμες σκιές που σκορπίζει
ένα κερί, σ' αυτή την ηχώ
που θα φτάσει στ' αυτιά σου είκοσι χρόνια αργότερα.
Μετάφραση: Aurelia Aurita
___________________________________
Μη σε φοβίζει τίποτα.
Ο άνεμος ακούγεται
που αλλάζει στ’ ανατολικά,
ο κεραυνός πατέρας σου,
η μάνα σου η βροχή.
Σ’ αυτή τη χώρα του νερού
με τ’ άχρωμο φεγγάρι της υγρό σα μανιτάρι,
με τα πνιγμένα κούτσουρα και τα παχιά πουλιά της
που κολυμπούν ανάμεσα σε βρύα και σε λειχήνες,
επίστρωση καθολική των δέντρων εδώ γύρω,
σ’ αυτή τη χώρα όπου η σκιά σου είναι είδωλο σου
κι όχι σκιά πραγματική,
οι αληθινοί γονείς σου χάνονται
πίσω απ’ την πόρτα σου σαν κλείνει.
Εμείς είμαστε οι άλλοι,
είμαστε αυτοί που έρχονται απ’ το βυθό της λίμνης,
αυτοί που στέκονται πλάι στο κρεβάτι σου βουβοί,
και είναι το κεφάλι μας γεμάτο από σκοτάδι.
Είμαστε εδώ να σε σκεπάσουμε με πορφυρή κουβέρτα,
ψιθύρους μακρινούς μας, δάκρυα.
Στην αγκαλιά της η βροχή σε νανουρίζει,
του ύπνου παγωμένη κιβωτός σου,
κι εμείς όλο αναμένουμε,
η μάνα κι ο πατέρας σου της νύχτας,
κρύα τα χέρια μας και το νεκρό μας φως αναβοσβήνει,
γνωρίζοντας πως είμαστε μονάχα
σκιές από το φως ενός κεριού που τρέμουν,
μες την ηχώ που συ θα ακούσεις
σε είκοσι χρόνια από τώρα.
Μετάφραση: Mauve_All
___________________________________
Δεν είναι τίποτα, μην τρομάζεις,
είναι μονάχα ο αέρας
που γυρίζει σε νοτιά, είναι μονάχα
ο πατέρας σου η βροντή
η μητέρα σου η βροχή
Σ' αυτή την υδάτινη χώρα
με το αχνό φεγγάρι της υγρό σα μανιτάρι,
τα πνιγμένα της κούτσουρα και τα πουλιά
που κολυμπούν, εκεί που τα βρύα φυτρώνουν
ολόγυρα στα δέντρα
και η σκιά σου δεν είναι η σκιά σου
μα η αντανάκλασή σου,
χάνονται οι πραγματικοί σου γονείς
όταν πέφτει στην πόρτα σου η κουρτίνα.
Eμείς είμαστε οι άλλοι,
οι απ' τα βάθη της λίμνης
που στέκουμε σιωπηλοί πλάι στο κρεβάτι σου
με τις κεφαλές μας του σκότους.
Ήρθαμε να σε σκεπάσουμε
με κόκκινο μαλλί,
με τα δάκρυα και τους μακρυνούς μας ψιθύρους.
H βροχή σε κουνάει στην αγκαλιά της,
στην παγερή κιβωτό του ύπνου σου,
καθώς περιμένουμε εμείς, της νύχτας
ο πατέρας κι η μητέρα σου,
με τα κρύα μας χέρια και το σβησμένο φακό,
ξέροντας πως είμαστε μόνο
οι σκιές που ρίχνει ένα κερί
και τρεμοπαίζουν, στον αντίλαλο αυτόν
που θ' ακούσεις είκοσι χρόνια μετά.
Μετάφραση: Π
___________________________________
Μουσική συνοδεία
Keith Jarrett: Recognition
Aπό το Invocations (1979-80)
