Μια απόφαση είναι όλα. Στριμώχνω τα πρησμένα πόδια μου στα παπούτσια, και σχεδόν τα ακούω να διαμαρτύρονται. Δεν δίνω σημασία — ξέρω ότι με τα πρώτα βήματα θα συνηθίσουν και πάλι. Σε λίγο δεν τα νιώθω πια. Σίγουρα τη νύχτα, που θα πέσω στο κρεβάτι, θα υποφέρω. Αλλά, ποιος νοιάζεται; [...]
Η συνέχεια στο δωμάτιό μου στο Hotel Memory. Οι ιστορίες, αυτή τη φορά, είναι φτιαγμένες εν είδει "σκυταλοδρομίας". Αρχίστε από πάνω — η δική μου είναι το τέλος του νήματος...
20.3.07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment