8.8.08

The first time ever Ι saw your face

(Γράφει ο Π)


Από την Σ...


The first time ever Ι saw your face
I thought the sun rose in your eyes
And the moon and the stars were the gifts you gave
To the dark and endless skies, my love

The first time ever I kissed your mouth
I felt the earth move in my hands
Like the trembling heart of a captive bird
That was there at my command, my love

The first time ever Ι lay with you
I felt your heart so close to mine
And I knew our joy would fill the earth
And last till the end of time, my love





Από μένα...


Όταν το πρόσωπό σου πρωτοαντίκρυσα
είδα απ' τα μάτια σου να βγαίνει ο ήλιος
και το φεγγάρι και τ' αστέρια δώρα σου
στο μαύρο ατέλειωτο ουρανό, αγάπη μου

Κι όταν σε πρωτοφίλησα στο στόμα
στα χέρια μου ένοιωσα να πάλλεται η γη
σαν την τρεμάμενη καρδιά αιχμάλωτου πουλιού
που εγώ την τύχη του όριζα, αγάπη μου

Κι όταν μαζί σου πρωτοξάπλωσα
ένοιωσα να'ν' τόσο κοντά οι καρδιές μας
κι ότι η χαρά μας θα πλημμύριζε τη γη
και δε θα τέλειωνε ποτέ, αγάπη μου



 

5 comments:

ο δείμος του πολίτη said...

Η μετάφραση είναι πολύ καλή. Ωστόσο, μορφολογικά το μεταφρασμένο κείμενο απέκτησε περισσότερες συλλαβές και "πλάτυνε". Μήπως λέξεις πιο μικρές, μήπως μία άλλη παρέμβαση;

Π said...

Δείμο, δίκιο έχεις... Καλώς ή κακώς δίνω πάντα προτεραιότητα στην απόδοση του νοήματος, κι αν το κάνεις αυτό είναι αδύνατον να μην πλατύνει κάτι από τα αγγλικά στα ελληνικά, με τα τόσα πολλά μονοσύλλαβα που έχουν τα πρώτα - π.χ. face>πρόσωπο, moon>φεγγάρι, dark>σκοτεινό, fill>γεμίζω, love>αγάπη (ενώ, αντίθετα, σε κάτι που παλεύω αυτές τις μέρες από τα ισπανικά είδα ότι εύκολα μπορώ να διατηρήσω τον ίδιο αριθμό συλλαβών). Ωστόσο, αυτή η μετάφραση έγινε χτες το βράδυ (ενώ συνήθως τις μεταφράσεις μου τις δουλεύω πολλές μέρες), οπότε σαφώς έχει περιθώρια για βελτίωση. Θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι συμβιβασμούς μπορώ και θα επανέλθω με νέα εκδοχή. Thanks!

Π said...

Μετά την προτροπή του Δείμου, άλλαξα τη μετάφραση που εμφανίζεται στο ποστ, οπότε παραθέτω εδώ την αρχική εκδοχή:

Όταν το πρόσωπό σου πρωτοαντίκρυσα
μου φάνηκε πως απ' τα μάτια σου ανέτειλλε ο ήλιος
και το φεγγάρι και τ' αστέρια ήταν τα δώρα που έκανες
στο σκοτεινό κι ατέλειωτο ουρανό, αγάπη μου

Κι όταν σε πρωτοφίλησα στο στόμα
μεσ' απ' τα χέρια μου ένοιωσα να πάλλεται η γη
σαν την τρεμάμενη καρδιά πουλιού μες στο κλουβί
που εγώ την τύχη του όριζα, αγάπη μου

Κι όταν μαζί σου πρωτοξάπλωσα
ένοιωσα να'ν' τόσο κοντά οι καρδιές μας
και η χαρά μας ήξερα πως θα πλημμύριζε τη γη
και θα κρατούσε ως εκεί που χρόνος δεν υπάρχει, αγάπη μου

ο δείμος του πολίτη said...

Βασικά δεν είμαι κανένας ειδήμων και δη μεταφραστής. Μία παρατήρηση-ιδέα έκανα (μην παρεξηγηθώ κιόλας, κριτική ασκώ δεν είμαι καλλιτέχνης -ό,τι χειρότερο δηλαδή, τες πα). Ωστόσο, η νεότερη εκδοχή μου άρεσε περισσότερο ομολογώ.

Π said...

Δείμο, «μιά παρατήρηση» έκανες, αλλά, όπως βλέπεις, την έλαβα υπόψη γιατί ήταν παρατήρηση σωστή. Κάλλιστα μπορεί να έχει εύστοχη άποψη για μιά μετάφραστη ένας μη μεταφραστής, όπως και για μιά ταινία ένας μη σκηνοθέτης ή για ένα ρεσιτάλ ένας μη σολίστας. Η ιδέα ότι μιάν δραστηριότητα μπορούν να την κρίνουν μόνον όσοι την ασκούν είναι σόφισμα που χρησιμοποιούν μόνον όσοι προσπαθούν να αντιπαρέλθουν την κριτική, ξεχνώντας ότι εξ ορισμού απευθύνονται στους αποδέκτες (που δεν είναι οι συνάδελφοι τους). Αποδέκτης ενός κειμένου είναι ο αναγνώστης, και για να το κρίνει δεν χρειάζεται να είναι συγγραφέας: χρειάζεται να είναι επαρκής αναγνώστης.