Μας αρέσει πολύ η Scarlett Johansson έτσι:
.jpg)
Ε, δεν μας πειράζει και κάπως έτσι:
Μας πειράζει όμως πολύ έτσι:
(Από τον καινούργιο δίσκο "anywhere i lay my head", όπου κακοποιούνται δέκα τραγούδια του Tom Waits. Ο παραγωγός της φάρσας λέγεται David Andrew Sitek.)
Ενδεικτικά, το πρωτότυπο του ανωτέρω:
15 comments:
Κρίμας και ακουγόταν φιλόδοξο το πρότζεκτ. Και το σάμμερτάημ που είχα ακούσει από δαύτην δεν ήταν και άσχημο. Ε, δεν είναι όλες Τζούντυ Γκάρλαντ, τι να κάνουμε.
υπάρχουν και χειρότερα
http://www.youtube.com/watch?v=G3Y_Kp3qNM0&feature=related
Φρίκη. Δεν το έχετε παρατηρήσει ότι το πλαστικό με τη ροζ κορδελίτσα, το ανώδυνο, το παρδαλό, το εφετζίδικο, αντικαθιστά όλο και περισσότερο το γνήσιο και το αληθινό, αυτό που σε κτυπάει στο στομάχι, αυτό που έχει ουσία και περιεχόμενο; Η πειρατεία λένε σκοτώνει τη μουσική και εννούν κυρίως αυτού του επιπέδου τη μουσική (το δείγμα της κυρίας). Ε, ας τη σκοτώσει να ησυχάσουμε βρε αδελφέ :)
throgos: Κι εγώ, επειδή την εκτιμώ τη Scarlett ως ηθοποιό, είχα ελπίσει ότι θα ήταν ενδιαφέρων ο δίσκος - εκφραστικός, αν μη τι άλλο.
poplar: Jesus! Σ'αυτό το απόσπασμα φαίνεται πολύ απλά σαν ένα δύστυχο βλήτο που δεν ξέρει τι να κάνει εκεί που τη βάλανε... Εδώ ένα μεγαλύτερο απόσπασμα.
Και εδώ άλλο ένα του Tom Waits (δεν υπάρχει στο δίσκο της), όπου η Scarlett είναι σα μαθητριούλα στην πρώτη της σχολική παράσταση. Για να συνέλθουμε, το ίδιο με τον Tom, σε μιά παλιότερη και μιά φετινή live εκδοχή.
περαστικέ: πραγματικά όλος ο δίσκος είναι εντελώς νερόβραστος - μιά ψευτιά απ' την αρχή ως το τέλος (για την ακρίβεια μόνο ένα τραγούδι τρώγεται). Και μιλάμε για τον Tom Waits, γαμώτο, την κατ' εξοχήν μουσική που σου ξεσκίζει τα σωθικά! Ας διαλέγαν κάτι άλλο...
Ντροπή αγαπητέ ημισυνονόματε, ντροπή. Στις όμορφες συγχωρούμε τις πατάτες. Είμαι βέβαιος πως κι ο τρισμέγιστος Θωμάς εν τη μεγαθυμία του (και με το μάτι του που παίζει) θα της τον συγχωρήσει τον δίσκο για τα λοιπά της προτερήματα. :-)
Άλλες κριτικές εδώ.
δύο αδυναμίες είχα κι εγώ και πιάσατε τη μία (η άλλη είναι η σαρλίζ). εντάξει βρε παιδιά όπως είπε και ο π2 στις όμορφες τις συγχωρούμε και κάποιες πατάτες (άκρως σεξιστικό, το ξέρω).
Κι εδώ ένας πολύ αιχμηρός Νενές στην Athens Voice. Η Σκάρλετ έγινε πολύ σουξέ!
Π2: Thanks για τις κριτικές (προφανώς συντάσσομαι με τις αρνητικές, δέχομαι και άλλες αλλά απορώ για ορισμένες διθυραμβικές). Ο TW είναι μεγάλη μου αγάπη, επομένως Scarlett ξεScarlett δεν συγχωρώ τίποτα - να περιοριστεί σε αυτά στα οποία είναι καλή! Εξ άλλου, νομίζω πως περισσότερο φταίει ο παραγωγός παρά η ίδια. Για την ιστορία, ο Tom φυσικά έχει δώσει την έγκρισή του για το δίσκο.
(Οφείλω δε να παρατηρήσω ότι η τεχνήεσσα σύζευξις «λοιπών προτερημάτων» και «μεγαθυμίας» καθιστά την τελευταία -διακριτικώς πλην ευγλώττως- εξαίρετο ευφημισμό.)
cortlinux: Μα και εγώ ασχολήθηκα ακριβώς επειδή κι εμένα μου αρέσει - και με απογοήτευσε. Όπως έγραψα και στον throgos, ήλπιζα ότι θα είναι κάτι ενδιαφέρον. Επειδή η Scarlett είναι ηθοποιός, και επειδή τα τραγούδια του TW απαιτούν εντελώς άλλα πράγματα από τη 'σωστή' απόδοση της μελωδίας, θα μπορούσε να τα έχει αντιμετωπίσει ως ηθοποιός: να έχει μπει σε κάποια 'κατάσταση' - με ηχογράφηση από πολύ κοντά, θα φανταζόμουν, για να πιάνει ψιθύρους και λεπτές αποχρώσεις. Έχει γίνει το αντίθετο: κατάψυχρο και άνευρο τραγούδι, και η φωνή της είναι σχεδόν παντού ντουμπλαρισμένη, πειραγμένη ή σκεπασμένη από τη συνοδεία.
JAGO: Καλά τα λέει. Ανατρίχιασα με δύο συγκρίσεις που αναφέρει ότι έγιναν: τη Nico και τα τραγούδια του Badalamenti για τον Lynch. Για το πρώτο δεν το συζητάω. Για το δεύτερο, το κλίμα του δίσκου όντως είναι κάπως προς τα εκεί, παραβλέπεται όμως ότι στις ταινίες του Lynch τα τραγούδια αυτά δεν είναι μόνα τους: είναι σκόπιμα δήθεν καθαρά, ονειρικά και 'αθώα', σε αντιδιαστολή με τα τεκταινόμενα.
Και κάτι άσχετο - μου το θύμισε η αναφορά του cortlinux στη Σαρλίζ. Είχα δει το ποστ σου για τον καινούργιο Batman (εγώ δυστυχώς τον είδα). Σε κάποιο σχόλιο λοιπόν (στο imdb? δε θυμάμαι τώρα) διάβασα το εύστοχο ότι αν θέλει κάποιος να δει καλή απεικόνιση ψυχωτικού ας δει τη Θερόν στο Monster αντί για τα καραγκιοζιλίκια του Λέτζερ...
Καταλαβαίνω. Αν θες να ξεπλύνεις τα κατορθώματα της Scarlett πάντως, βρήκα τις προάλλες έναν τύπο που έχει κάμποσα live του TW (σε δικές του αλλά αξιοπρεπείς ηχογραφήσεις): εδώ, εδώ, εδώ, εδώ (του 1975!) και εδώ, κυρίως όμως μια εξαιρετική συναυλία του με τους Kronos quartet.
O David Sitek είναι από τους πλέον ενδιαφέροντες μουσικούς της εποχής μας (βλ. TV On The Radio). Επίσης, η συμμετοχή του David Bowie υποσχόταν πολλά σ΄ αυτό το μεγαλεπίβολο project. Ωστόσο...
Π2: Με έκαψες! Τώρα όλα αυτά πρέπει να τα κατεβάσω και να τα κάνω CD...
Basik: Εγώ δεν τον ήξερα τον Sitek - έχεις κάποια online παραπομπή να πάρω ιδέα;
Η Γιοχανσον απλά δεν ακούγεται, αλλά δεν είναι κι εύκολο να κάνει κανείς διαρκώς σοφές επιλογές...
Αυτά είναι....!
doc
Doctor: Αλλά με τι ασχολούμαστε κι εμείς, ε; Πρόγραμμα Αυγούστου, βλέπεις...
mamani mamani, αντί απαντήσεως ...το επόμενο ποστ - με μιά τραγουδίστρια ελαφρώς καλύτερη από τη Scarlett.
Post a Comment