Καλοί οι παγκόσμιοι πανηγυρισμοί, δε λέω, δικαιολογημένοι, και σίγουρα εκφράζουν την ελπίδα για έναν έστω και ελάχιστα καλύτερο κόσμο — βέβαια, η μοίρα της ελπίδας είναι η διάψευση, αλλά δεν πειράζει: είμαστε άνθρωποι, και την αυταπάτη την έχουμε στο αίμα μας…
Και μόνο σημειολογικά να τη δει κανείς, η νίκη του Μπαράκ (και όχι «Μπάρακ», βρε παιδιά, τόσους μήνες πια, ακόμα να το μάθετε;) Ομπάμα είναι σημαντική: είναι ο πρώτος μη λευκός πρόεδρος των Η.Π.Α., και ήταν κι αυτός ένας από τους πολλούς λόγους που τον ψήφισαν σχεδόν 64 (ως τώρα) εκατομμύρια άνθρωποι.
Αλλά αυτά δεν τα γράφω για να εκθειάσω τον Ομπάμα — ούτε τον ξέρω, ούτε με ξέρει, και η όποια άποψη μπορούμε να έχουμε γι’ αυτόν θα διαμορφωθεί στη συνέχεια, από τις πράξεις του — αρχή άνδρα δείκνυσι, κ.τ.λ.. Με τη γνώριμη περιοδική απαισιοδοξία μου, θέλω να ρίξω μια ματιά στην άλλη πλευρά, αυτή των ηττημένων.
Τους Μακέιν και Πέιλιν τους ψήφισαν πάνω από 56 (ως τώρα) εκατομμύρια Αμερικανοί. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε κάποια στιγμή ένα λεπτομερές προφίλ αυτών των ανθρώπων, και κυρίως κάποια ποσοστά που να εκφράζουν τους λόγους για τους οποίους έκαναν αυτή την επιλογή: πόσοι απ’ αυτούς τους προτίμησαν απλά γιατί πάντοτε ψηφίζουν κατά παράδοση το ρεπουμπλικάνικο κόμμα, πόσοι γιατί δεν πείστηκαν από τη ρητορική του Ομπάμα, παρόλο που αναγνώριζαν ότι η πολιτική του Μπους υπήρξε απαράδεκτη και καταστροφική σε κάθε επίπεδο, πόσοι γιατί διαφωνούσαν με τις πολιτικές επιλογές των Δημοκρατικών, πόσοι γιατί έχαψαν το παραμύθι του «ήρωα πολέμου» Μακέιν, πόσοι γιατί είχαν συγκεκριμένα συμφέροντα και ήθελαν να συνεχιστεί η πολιτική της προηγούμενης οκταετίας, και κυρίως — αυτό που ενδιαφέρει εμένα, με τις εμμονές μου — κυρίως…
…κυρίως πόσοι από τα 56 εκατομμύρια είναι αυτοί που ψήφισαν τον Μακέιν και την Πέιλιν γιατί δεν ήθελαν με τίποτα να βγει πρόεδρος ένας μαύρος (έστω και κατά το ήμισυ) μουσουλμάνος (που ομολογουμένως δεν ήταν) τρομοκράτης (άσχετο), πόσοι γιατί ήθελαν να συνεχίσουν να έχουν για Πρόεδρο (ή Αντιπρόεδρο) ένα φανατικό Αναγεννημένο Χριστιανό, έναν παράφρονα που θα διεξάγει πολέμους κατ’ εντολήν του Θεού, ένα ζώον όρθιο που θα πιστεύει σε εξορκισμούς από δαιμόνια και δεν θα μπορεί να συνδέσει δυο προτάσεις μεταξύ τους, ένα σούργελο που δεν θα γνωρίζει τίποτα, δεν θα έχει άποψη για τίποτα, και θα λέει άλλα τη μία κι άλλα την άλλη, ανάλογα με το προς τα πού φυσάει ο άνεμος, πόσοι γιατί δεν άντεχαν στη σκέψη ότι θα μπορούσε ποτέ ένας άνθρωπος με «μη-αμερικανικό» όνομα να βγει Πρόεδρος, πόσοι γιατί ήθελαν να επεκταθεί και να διαιωνιστεί μια Αμερική τυφλά προσκολλημένη σε «παραδοσιακές επαρχιακές αξίες» (πιο κενή φράση απ’ αυτή δεν ξέρω αν υπάρχει) και σε μια θεοκρατία που ελάχιστα απέχει από την αντίστοιχη ισλαμική, πόσοι γιατί θεωρούσαν (και θεωρούν) ότι θεοσεβούμενοι Χριστιανοί είναι μόνο οι Ρεπουμπλικάνοι, ενώ οι Δημοκρατικοί είναι αποκλειστικά ένα συνονθύλευμα από αμαρτωλούς αλλόθρησκους ομοφυλόφιλους κομμουνιστές, πόσοι γιατί φοβόντουσαν ότι ο Ομπάμα θα φέρει τον επάρατο Σοσιαλισμό στην Αμερική (ναι; τι ώρα;) πόσοι γιατί δεν γουστάρουν τους μορφωμένους «ελιτιστές» των πανεπιστημίων και των μεγαλουπόλεων, πόσοι γιατί πιστεύουν ότι πρέπει τα παιδιά να διδάσκονται στο σχολείο ότι το σύμπαν έχει ηλικία μερικές χιλιάδες χρόνια και ότι η Εξέλιξη των Ειδών είναι ψέμα, πόσοι γιατί — ουφ, δεν μπορώ άλλο…
Ελπίζω η νέα πορεία της Αμερικής, από τον Ιανουάριο του 2009 και μετά, να οδηγήσει σε μια χώρα που θα έχει συνέλθει από την άκρως μεταδοτική πανούκλα των τελευταίων οκτώ ετών, κάτι που θα είναι καλό για όλους μας — το θηρίο κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά όταν είναι πληγωμένο…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
17 comments:
ακριβώς τα ίδια ερωτήματα έχω και εγώ. Από την μία είναι αισιόδοξο ότι η πλειοψηφία ψήφισε τον Ομπάμα, από την άλλη είναι θλιβερό ότι σχεδόν οι μισοί αμερικάνοι είναι ηλίθιοι.. Δεν εξηγείται, μόνο κάποιος ηλίθιος θα έδινε την ψήφο του σε αυτό το βούρλο την Πεϊλιν..
Αααχ πέστα γιατί κι εγώ τρομοκρατήθηκα με το 46%+ που ήθελαν McCain/Palin και e-συνάντησα και μερικούς που πίστευαν στ'αλήθεια ότι η πολιτική τους ατζέντα θα ωφελούσε την Αμερική!!
Σ'ευχαριστώ για ένα ακόμη άρθρο που τα λέει καλύτερα από ό,τι μπορώ να τα σκεφτώ.
Όπως έγραψα και αλλού, σε πιο... αισιόδοξα και "ενθουσιώδη" posts:
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ;-)
Όσο για τα εύλογα ερωτήματά σου, δε νομίζω πως θα μπορούσαν να απαντήσουν (με ικανοποιητική ακρίβεια τουλάχιστον) ούτε οι πιο "ψαγμένοι" δημοσκόποι και αναλυτές.
Μόνο ο... Ύψιστος!
[44 λέξεις]
Ανώνυμε 6/11/08 2:25 PM, το απώτερο μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Πραγματικά δεν ξέρω τι φταίει. Δεν είναι δυνατόν να χάφτει κανείς τόσο εύκολα τόσο προφανή ψέματα...
idάκι, ναι, θα ωφελούσε την Αμερική -- όσο την ωφέλησε και η οκταετία Μπους...
Μίκυ, ο "Ύψιστος" προφανώς είχε άλλα πράγματα να κάνει, αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν έβαλε το χεράκι του για να νικήσουν οι Αληθινοί Χριστιανοί (ΤΜ) Μακέιν και Πέιλιν και άφησε το χριστεπώνυμον πλήθος να χάσει την εμπιστοσύνη του στη δύναμή Του, καταρρακώνοντας έτσι τη φήμη Του -- τουλάχιστον σύμφωνα με αυτό τον πάστορα.
Πάρτε κι άλλα δυο βιντεάκια: ένα ρεπορτάζ του Αλ Τζαζίρα και τον John Cleese να σχολιάζει την Πέιλιν.
Δίπλα στο βιντεάκι του John Cleese είχε κι άλλο ένα νόστιμο...
Πολύ καλή ανάρτηση και *εξαιρετικό* το βιντεάκι του John Cleese. ROTFLMAO!!!
anonymous said:
> από την άλλη είναι θλιβερό ότι σχεδόν οι μισοί αμερικάνοι είναι ηλίθιοι..
Αυτό μου θυμίζει την παρατήρηση που είχε κάνει ο sorely missed George Carlin σχετικά με τη νοημοσύνη των συμπατριωτών του:
"I think I figured out why Americans are so stupid. Think about how stupid the Average American is. Well, HALF of 'em are stupider than THAT!"
Σόρυ, που θα γίνω κακός, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω τι συνδέει τον Ομπάμα με τους απόγονους σκλάβων μαύρους της Αμερικής; Αυτοί αρπάχτηκαν από τα χωριά τους, πουλήθηκαν σκλάβοι και πέθαναν στα χωράφια σαν ζώα.
Αντίθετα, ο πατέρας του Ομπάμα ΕΠΕΔΙΩΞΕ να πάειστην Αμερική τη δεκαετία του 50, πήγε επομένως οικειοθελώς με υπερωκειάνειο και μπόρεσε να σπουδάσει τα παιδιά του σε ακριβά σχολεία. Άρα ποτέ δεν ήταν σκλάβος.. Πόσοι Κενυάτες, ακόμα και σήμερα μπορούν να πάνε στην Αμερική, πόσω μάλλον τη σκοτεινή δεκαετία του 50...Προφανώς δεν θα ήταν και ο τελευταίος στη Κένυα για να μπορέσει να μεταναστεύσει (επαναλαμβάνω το 50) στις ΗΠΑ...
Ποιοί από τις παρακατανιανές ράτσες (κινέζοι, βιετναμέζοι, μαύροι...κατά τους WASP πάντα) μπορούν να πάνε στις ΗΠΑ; Προφανώς μόνο οι συνεργάτες των μυστικών υπηρεσιών...
Μισώ όσο τίποτε άλλο την συνωμοσιολογία. Αλλά αν ακόμη και σήμερα χρειάζομαι βίζα να πάω στις ΗΠΑ, ενώ το μέσο εισόδημα του έλληνα είναι ίσο με αυτό του καράβλαχου του Midwest, πως αυτές δέχονται έναν μαύρο!! τη δεκαετία του 50 (επαναλαμβάνω), όταν οι ντόπιοι μαύροι δεν είχαν καν δικαιώματα;
Σε κάθε περίπτωση λέω ότι τα δεινά των μαύρων και ο ρατσισμός δεν πρόλαβε να γραφεί στο DNA του Ομπάμα, πριν τουλάχιστον αυτός ο απόφοιτος του ακριβού ιδιωτικού σχολείου πάει στο Χάρβαρντ... Άρα...
Καλό, χασοδίκη...
Sapere aude, πάρε ένα σχετικό βίντεο...
Ανώνυμε 6/11/08 11:50 PM, καλά όλα αυτά, αλλά για τον λευκό αμερικανό ρατσιστή δεν έχει καμία σημασία αν είσαι απόγονος σκλάβων ή όχι -- και μόνο το γεγονός ότι το χρώμα σου είναι σκούρο του αρκεί...
Ωραίο ποστ, ζουμερό! :)
Ο σκεπτικισμός μου των προηγούμενων ημερών χάθηκε σχεδόν τη μεγάλη νύχτα των εκλογών. Κάτι σαν ελπίδα αναγεννήθηκε μέσα μου και δεν συμφωνώ με το Μίκυ: Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει!
-->> το γεγονός είναι ότι ζούμε κοσμοϊστορικά γεγονότα. Κάτι αλλάζει, κάτι ανατρέπεται, και αυτό είναι αρκετό για να ελπίζει κανείς να προκύψει το καλύτερο στο κοντινό μέλλον.
Μακάρι να αντέξει ο Ομπάμα!
Κι όμως οι ΗΠΑ ζουν στην ελπίδα, σοτ όνειρο της αλλαγής.
Καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι διότι όταν θα αρχίσει το έργο του Ομπάμα θα έρθουν και οι μεγάλες δυσκολίες.
Πάντως είναι προτιμότερος από τον Μακ Κέην και την θεούσα βλαχάρα που είχε για αντιπρόεδρο. Η Λούκα είναι πιο απελευθερωμένη από αυτήν.
Καλησπέρα
Σχετικό βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=0D4uAW_3Gjg&feature=related
Γεια,
Πρώτο μου σχόλιο στο μπλοκ ενώ το διαβαζω εδω και πολύ καιρό. Το ερώτημα γιατί τόσος πολύς κόσμος στις ΗΠΑ ψηφίζει συστηματικά το ρεπουπλικανικό κόμμα παρόλο που πέραν πάσης αμφιβολίας προωθεί πολιτικές που είναι εναντίον των συμφερόντων του είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Μια πολύ καλή μελέτη, όπου αναλύονται διεξοδικά πιθανοί τρόποι σκέψης που οδηγούν κάποιο να ψηφίσει ένα κόμμα με τα αντιφατικά χαρακτηριστικά του ρεπουπλοκανικού κόμματος, βρίσκεται σε αυτή τη διεύθυνση
http://www.edge.org/3rd_culture/haidt08/haidt08_index.html
Η κεντρική μελέτη σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα σχόλια δίνει μια σφαιρική άποψη για το θέμα.
Λεωνίδας
Ροδιά και Δείμε, ίδωμεν. Η ελπίδα είναι σημαντική, όταν δεν είναι εξαρχής ψεύτικη...
Δόκτωρ, έχει ενδιαφέρον ότι τώρα, κατόπιν εορτής, έρχονται στο φως οι εσωτερικές έριδες ανάμεσα στον Μακέιν και την Πέιλιν, και κυρίως ανάμεσα στην Πέιλιν και το εκλογικό επιτελείο των Ρεπουμπλικάνων. Πριν την εκθειάζανε, τώρα την απαξιώνουν, και το 2012 θα την πείσουν να κατέβει υποψήφια για το χρίσμα...
noko, ωραίο το βίντεο...
Λεωνίδα, σε ευχαριστώ πολύ -- και για το σχόλιο και για το κείμενο όπου παραπέμπεις. Λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, εξετάζοντας το θέμα από τη σκοπιά της ηθικής. Η ηθική ως τρόπος καταστολής του εγωισμού με σκοπό την επιβίωση μιας κοινότητας -- πολύ μου άρεσε, και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ με αυτούς τους όρους. Φυσικά, πέρα από την ηθική, και πέρα από την περιχαράκωση που κάνουμε, οι περισσότεροι, σε απόλυτες θέσεις, υπάρχει και το πρόβλημα του παραλογισμού, όπως και το πρόβλημα του ψεύδους. Να, λοιπόν, μια δική μου απολυτότητα: όταν μια άποψη ή ενέργεια στηρίζεται σε κάτι παράλογο ή ψευδές, θεωρώ εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να ωφελήσει το σύνολο, καθότι πιστεύω ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Πολύ καλό κείμενο, πράγματι. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε (και αν θα προλαβαίναμε) να το μεταφράσουμε...
Μια τύπισσα σαν την Πέιλιν μπορεί να είναι και κατά των αμβλώσεων (prolife) και υπέρ της θανατικής ποινής ή του πολέμου στο Ιράκ. Αλλά κάτι εκατομμύρια Αμερικανοί;
θα είμαι πολύ σπασίκλας αν κολλήσω σ'εκείνο"ο ψηφίσαντας"του τίτλου;δε μου ακούγεται καλά.Ενώ"ο ψηφίσας",καλύτερα...
κατα τ'άλλα,καλά τα λες
homeboy
Γιάννηsh, τώρα είδα το σχόλιό σου. Μάλλον θα το έχασα κατά τη μεταφορά του inbox του Thunderbird στο Ubuntu. Δυστυχώς, η Πέιλιν δεν είναι εξαίρεση (πολύ θα το θέλαμε), αλλά κανόνας για μεγάλο ποσοστό Αμερικάνών.
Homeboy, υπό κανονικές συνθήκες κι εγώ "ο ψηφίσας" θα έλεγα, παρόλο που είναι καθαρευουσιάνικος τύπος. Εν προκειμένω (άλλος καθαρευουσιάνικος τύπος), πρόκειται για υπόγεια αναφορά στο στίχο "ο νικήσαντας τον Άδη" του Ελύτη -- ο οποίος χρησιμοποιούσε αρκετούς τύπους της τότε δημοτικής που σήμερα όντως ακούγονται κάπως περίεργα.
Post a Comment