Η στάση που φοριέται όλο και περισσότερο τελευταία, μεταξύ των ψηφοφόρων, είναι η οργή απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς, με συνοδευτικό πιάτο τη μεγαλόφωνη δήλωση πως όλοι είναι άχρηστοι και δεν θα ψηφίσουν κανέναν. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι συμπολίτες μας συνειδητοποιούν την πλάνη στην οποία πέφτουν.
Πρώτα απ’ όλα, αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα δεν είναι πολιτική, με την έννοια της διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων, αλλά επικοινωνιολογία, με την έννοια της διαχείρισης της δημόσιας εικόνας. Η εικόνα είναι το μόνο που ενδιαφέρει τους άρχοντες ημών. Δεν έχει σημασία αν παράγουν έργο ή όχι — σημασία έχει να φαίνεται ότι παράγουν έργο. Δεν έχει σημασία αν κάποια απόφαση που πήραν ή δήλωση που έκαναν είναι σημαντική ή όχι — σημασία έχει να φαίνεται ότι είναι σημαντική. Το να δαιμονοποιεί, λοιπόν, κανείς γενικά την πολιτική δεν ωφελεί ούτε τον ίδιο ούτε την πολιτική.
Η δήλωση «όλοι είναι άχρηστοι» αποτελεί γενίκευση — και, ως εκ τούτου, είναι λάθος. Αντί να φωνάζεις εναντίον όλων, καλύτερο θα ήταν να εντοπίσεις ποιοι, ακριβώς, είναι άχρηστοι, και γιατί· και, φυσικά, να μην τους ψηφίσεις, αλλά να προτιμήσεις άλλους. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει να έχει ξεπεράσει κανείς το βρεφικό στάδιο του ψηφοφόρου: αυτό κατά το οποίο ψηφίζει μόνο τους υποψήφιους που του είναι οικείοι γιατί τους έχει δει κατ’ επανάληψη στην τηλεόραση. Όσο και να φωνάζεις πως όλοι είναι ίδιοι, δεν είναι. Κατ’ αρχήν, δεν μπορείς να το ξέρεις αυτό, γιατί δεν τους ξέρεις όλους. Δοκίμασε μια φορά να ψηφίσεις και κάποιον άλλον, διάολε — δεν θα πάθεις τίποτα χειρότερο απ’ αυτό που παθαίνεις τόσα χρόνια που εμπιστεύεσαι τους ίδιους και τους ίδιους...
Η πρόθεση της μη ψήφου είναι, ως γνωστόν, το κερασάκι στην τούρτα. Το έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραστούμε να το λέμε: αν θέλετε σώνει και καλά από χόμπι να ρίξετε λευκό, ή άκυρο, ή να πάτε εκδρομή, κάντε το και στο καλό κι αέρας στα πανιά σας. Αλλά, αν θέλετε να το κάνετε αυτό για να διαμαρτυρηθείτε, πλανάσθε πλάνην οικτράν, μια που η στάση σας βοηθά πάνω απ’ όλα τα δυο μεγάλα κόμματα — τα οποία, ας μην ξεχνιόμαστε, κυβερνούν εναλλάξ εδώ και τόσα χρόνια και είναι κυρίως υπεύθυνα για την κατάντια που βλέπετε γύρω σας.
Σας νιώθω απόλυτα όταν λέτε πως δεν σας εκφράζει κανείς: έτσι περίπου νιώθω κι εγώ. Θα μπορούσα να βρω διάφορες προφάσεις (ή και σοβαρές αιτιάσεις) για να μη δώσω την ψήφο μου σε κανέναν. Παρόλα αυτά, τελικά κάποιον θα επιλέξω, γιατί, όπως και να το δει κανείς, η μόνη εκδήλωση διαμαρτυρίας που μπορεί να πιάσει τόπο στις εκλογές είναι η ψήφος σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα πλην των δυο μεγάλων. Έστω και με μισή καρδιά.
Το αντίθετο, όπως και να το ντύσεις, είναι απάθεια...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
24 comments:
Δεν συμφωνώ... αλλά επειδή τα ξανάπαμε-ξανάπατε δεν θα επεκταθώ.
Δεν πρόκειται να πάω να ψηφίσω γιατί έτσι απλά θα πω το προφανές. Το ότι "Δεν με εκφράζει κανείς σας". Δεν θα ψηφίσω κάποιον με μισή καρδιά μόνο και μόνο για να έχω ήσυχη την συνείδηση μου ότι εξάσκησα το δικαίωμα της ψήφου.
Για μένα πλέον οι πολιτικοί και η πολιτική στην χώρα μας είναι σαν κάποιους ατάλαντους ηθοποιούς που αποφασίζουν μια στο τόσο όποτε το θυμηθούν να ανεβάσουν μια παράσταση στην οποία πρέπει και εγώ να δώσω το παρόν και ας μην μου αρέσει.
Ε! Αυτή τη φορά, απλά δεν θέλω να είμαι μέσα στο κοινό τους...
Η (μεγάλη) αποχή ίσως φέρει την αλλαγή...
Και θα στεναχωρηθοοοοούν αν δεν πας να ψηφίσεις... Οου.. Τι να σου πω. Μπορώ να το φανταστώ κιόλας.
"Ναι...πρέπει να λάβουμε το 'μήνυμα των εκλογών'(ΤΜ) και το 'πολιτικό διακύβευμα'(ΤΜ)... δεν πρέπει να 'απαξιώνεται η πολιτική ζωή του τόπου'(ΤΜ)... αλλά δεν γίνεται να ζούμε σε 'κατάσταση ακυβερνησίας'(ΤΜ)" και αυτά στην αρχή γιατί μετά έχουμε τον "κυρίαρχο ελληνικό λαό", "την ισχυρή λαϊκή εντολή" και δε συμμαζεύεται.
Οι Αμερικανοί βγάζουν πρόεδρο με περισσότερες αρμοδιότητες και μεταλύτερα ποσοστά αποχής από τα δικά μας. Πίστεψέ με, και το 70% να μην ψηφίσει, δε θα ιδρώσουν και πολύ. Αυτοί τη δουλίτσα τους θα την κάνουν.
Και από τη στιγμή που η αποχή διαμαρτυρίας δεν ξεχωρίζει κάπως από την μη ψήφο θαλάσσης, την μη ψήφο του καναπέως και τη μη ψήφων των πεθαμένων στις λίστες, τράβα καλύτερα να ψηφίσεις ένα από τα 30+ μικρότερα κόμματα που κατεβαίνουν στις εθνικές εκλογές. Δεν μπορεί να μη σε εκφράζει ούτε ένα. Αν ξαφνικά το ΜΛΚΚΕ (που λέει ο λόγος) ανέβει σαν τους Οικολόγους, τότε μπορεί και να τους νοιάξει.
Μερικές φορές αναρρωτιέμαι αν μόνο στην Ελλάδα η πολιτική αδράνεια έχει αναγορευτεί σε μέγιστη επαναστατική δραστηριότητα. Κοινώς, βρίσκω μια ωραία περικοκλάδα για να νιώσω καλύτερα που δεν κάνω τίποτα.
Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση:
"Η αδράνειά σου μπορεί να αλλάξει τον κόσμο! Γίνε και συ επαναστάτης πηγαίνοντας για μπάνιο. Μπορείς!!"
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ψήφισε περίπου 75% από περίπου 10.000.000 εγγεγραμμένους. Τα μικρά κόμματα (αυτά που δεν μπήκαν στη βουλή) ήταν 17 (αν θεωρήσουμε τους ανεξάρτητους ως 1 κόμμα). Αν λοιπόν οι 2.500.000 ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν κατανέμονταν ομοιόμορφα στα 17 αυτά κόμματα, τότε το καθένα θα έπαιρνε από περίπου 150.000 ψήφους. Δηλαδή 1,5%. Δηλαδή πάλι εκτός βουλής. Δηλαδή, πάλι τα ίδια.
Debby, όπως έχουμε ξαναπεί, το να πεις "δεν με εκφράζει κανείς και παρατήστε με, δεν ασχολούμαι" είναι απολύτως κατανοητό. Το πρόβλημα προκύπτει όταν θεωρείς πως έτσι εκφράζεις κάποιου είδους διαμαρτυρία. Και η αποχή, φυσικά, δεν μπορεί να αλλάξει απολύτως τίποτε, όπως σου λέει (λιγάκι πιο καυστικά) ο EvanT.
EvanT, το παράδειγμα της Αμερικής είναι πολύ εύστοχο, νομίζω. Όσοι και να ψηφίσουν, κυβέρνηση θα βγει. Απλώς θα βγει η κυβέρνηση που ήθελε η πλειοψηφία όσων ψήφισαν.
P=NP, το παράδειγμά σου είναι ακραία υποθετικό. Το πιο πιθανό είναι πως θα ανέβαιναν και τα ποσοστά των τριών μικρών κομμάτων που βρίσκονται ήδη στη Βουλή, και ίσως έμπαιναν και ένα-δυο ακόμα στη Βουλή, με δραματικά αποτελέσματα (προς το καλύτερο).
Αλλά, ακόμα κι έτσι όπως το λες να γινόταν, μπορεί η τελική κατανομή των εδρών να μην άλλαζε, αλλά σκέψου ότι το ποσοστό των δύο μονομάχων θα μειωνόταν κατά δέκα μονάδες: από 42% σε 32% η ΝΔ, και από 38% σε 28% το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την εικόνα τους και για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται στον κόσμο. Έχοντας κάνει κυβέρνηση με 31%, νομίζεις πως θα είχαν την αλαζονεία που έχουν σήμερα;
Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά είναι υποθετικά. Στην πράξη, δεν υπάρχουν πάνω από 2-3 κόμματα εκτός Βουλής που να μπορούν να αποκτήσουν κάποια δυναμική ώστε να διεκδικήσουν είσοδο. Τα υπόλοιπα απευθύνονται σε πολύ περιορισμένο κοινό.
Προσωπικά θα προτιμούσα να ψηφίζω πρόσωπα και όχι κόμματα-συμμορίες.
Αυτός είναι ο λόγος που οι αξιόλογοι άνθρωποι στην πολιτική σπανίζουν.
Για να φτάσουν σε κάποιο ψηφοδέλτιο πρέπει να περάσουν μέσα από τον μηχανισμό των κομμάτων διαδικασία η οποία είναι αν μη τι άλλο σιχαμερή.
Το ποστ ξεκιναει απο την υποθεση, οτι υπαρχει "... η καταντια που βλεπετε γυρω σας ...". Αν η υποθεση αληθευει, τοτε οι συλλογισμοι του ποστ ειναι σωστοι.
Αληθευει; Υπαρχει πραγματικα καταντια γυρω μας;
Εγω πιστευω πως ναι. Ο cyrus - αν τον καταλαβα καλα -, πιστευει το ιδιο. Αλλα τα υπολοιπα 10.990.000 των κατοικων αυτης της χωρας, πιστευει ακριβως το αντιθετο. Τα περισσοτερα πραγματα πηγαινουν μια χαρα. Και για οσα δεν πηγαινουν καλα, φταινε οι αμερικανοι (ειτε η Τουρκοκρατια, ειτε ο Β' παγκοσμιος πολεμος, ειτε καποια συνωμοσια). Ασε που εμεις οι ελληνες ειμαστε ξυπνιοι, εχουμε λεβεντια, φιλοτιμο και ανθρωπια, σε αντιθεση με τους ξενερωτους και κρυοκωλους ξενους.
Που την ειδες την καταντια αγαπητε cyrus; Αντε το πολυ πολυ να διαμαρτυρηθουμε κατα της κυβερνησης, αν τυχαινει να ειμαστε πρασινοι και τυχαινει να κυβερνανε οι μπλε (και τουμπαλιν).
Προχθες καποιος προσπαθουσε να μου αποδειξει, οτι η Αθηνα ΔΕΝ εχει κυκλοφοριακο προβλημα. Και οταν δεν τα καταφερε, μου αντιγυρισε οτι ναι μεν υπαρχει "καποιο" προβλημα στην Αθηνα, αλλα το Λονδινο, το Βερολινο και η Ν. Υορκη ειναι χειροτερα. Με το συμπληρωματικο επιχειρημα, οτι οι ξενοι ειχαν αιωνες στην διαθεση τους, ενω εμεις απελευθερωθηκαμε μολις το 1821.
Ειμαι απολυτα πεισμενος, οτι αυτος ο ανθρωπος εκφραζει την πεποιθηση του 99.99% των κατοικων αυτης της χωρας.
Καποτε πρεπει να καταλαβουμε (ο cyrus, εγω, και αλλοι 500 νοματαιοι), οτι ειμαστε μια γραφικη μειοψηφια. Κατα την γνωμη των υπολοιπων ειμαστε ψυχανεμισμενοι και βλεπουμε ροζ ελεφαντες να πετανε στον αερα.
Οι υπολοιποι *σαφως* και θα ψηφισουν ενα απο τα 2 μεγαλα κομματα. Αφου ολα πηγαινουν μια χαρα, γιατι οχι;
Tα λεγαμε και πριν 2 χρονια...
Δεν υπαρχει ενημερωση για το εκλογικο συστημα... Πιστευω πως αν ΟΛΟΙ ηξεραν πως πρακτικα, το λευκο, το ακυρο, η αποχη και η ψηφος σε ενα πολυ μικρο κομμα [που δεν εχει τυχη να μπει στην Βουλη], ειναι ενα και το αυτο, και οτι μαλιστα αυξανει δραματικα τα ποσοστα των κομματων που μπαινουν στην Βουλη, ισως να το ξανασκεφτοντουσαν.
Αλλα οχι, εγω θα ριξω ακυρο ρε, γιατι δεν δινω την "ψηφο σε κανεναν πουστη, μπουρδελο τα κανω και μονος μου".
ΜΑ-ΛΑ-ΚΙ-ΕΣ.
Αυτος ο ψηφοφορος καταρχην χανει κατι πολυ σημαντικο, και αυτο ειναι το δικαιωμα του να γκρινιαξει. Εριξες λευκο ρε φιλε στις τελευταιες εκλογες; Γιατι γκρινιαζεις με τον Καραμανλη; Θα απεχεις; ΟΚ. Αλλα μην τολμησεις και γκρινιαξεις με τον Γιωργακη! Αφου τον πριμοδοτησες!!!
Η ημιμαθεια ειναι χειροτερη απο την αμαθεια. Και το συστημα εχει ολες εκεινες τις ασφαλιστικες δικλειδες ωστε να μην πεσει. Αλλα και παλι, υπαρχουν παραθυρακια. Που μπορει να μην μας εκφραζουν, αλλα τουλαχιστον εκφραζουν την διαφωνια με τα μεγαλα κομματα. Ε, απο ολα εχει ο μπαχτσες, ειτε το ΚΚΕ, ειτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ειτε ο ΛΑΟΣ θα ειναι λιγο πιο κοντα στην σκεψη σου. Ριξτην την γαμημενη την ψηφο, μην δινεις στον ΓΑΠ και τον Κωστακη το δικαιωμα να πανηγυριζουν εξ ονοματος ΣΟΥ.
Toσοι λιγοι ειμαστε οσοι το βλεπουν ετσι ρε πουστη;
Και τι θα τις κάνουμε τις εκλογές, Eurovision; Να ψηφίζουμε ώστε να μη βγουν τα φαβορί;
Η λογική "μην ψηφίζεις αυτό που θες, αλλά κάτι άλλο για να πληγεί ο δικομματισμός" είναι παλιά, γνωστή ψηφοθηρική φανφάρα του ΚΚΕ και νυν και του ΣΥΡΙΖΑ. Μου θυμίζει λίγο τις Πανελλήνιες επί δεσμών, που όλοι βάζανε τις σχολές στο μηχανογραφικό βάσει μορίων και όχι προτίμησης, με αποτέλεσμα πολλοί που γουστάρανε Θεσσαλονίκη να καταλήξουν Αθήνα και μετά να γκρινιάζουν πόσο καλοπερνάμε εμείς στη Θεσσαλονίκη και τι ωραία που είναι που μπορούμε να βρισκόμαστε η παρέα εύκολα για καφέ.
Και τα μικρά κόμματα πώς θα επιβραβευτούν για τις θέσεις και τις δράσεις τους, όταν κι αυτά μόνο το εκλογικό ποσοστό τους έχουν να επιδείξουν;
Ξέρουν τι κάνουν με την αποχή. Αυτοί που απέχουν είναι κυρίως οι νέοι και ως επί το πλείστον μη συντηρητικοί. Τι καλύτερο για τα συντηρητικά κόμματά μας απ'το να απέχουν οι αντίπαλοι; Μπορεί να μη το μολογάνε, αλλά τη λατρεύουν την αποχή. Σε λίγα χρόνια δε, που τους νέους θα τους τσουρομαδάνε για να καλύψουν την τρύπα του ΙΚΑ που χάσκει, να δείτε τι ωραία που θα περάσουμε. Οι υπεράριθμοι ηλικιωμένοι θα βγάζουν κυβέρνηση για να μαδάει εμάς.
Η αποχή κατά τη γνώμη μου μόνο σε ένα τομέα μπορεί να είναι εξαιρετικά αποτελεσματική. Αποχή από τις δημοσκοπήσεις. Σ'αυτές βασίζονται όλοι για να μας καλοπιάνουν. Μόλις πέφτει το ποσοστό τους, τσουπ! να και μας κάνουν χαρούλες και τρέχουν να μαζέψουν τα πράτα. Βλέπει ο Καρατζαφέρης υψηλό ποσοστό, χαίρεται και κινεί και νήματα στο δικομματισμό.
Δε γίνεται δουλειά έτσι, με κινήσεις βελτίωσης κομματικού προφίλ με μόνο στόχο τις εκλογές. Πριν τις ευρωεκλογές, όλοι για οικολογία μιλούσαν, λόγω Οικολόγων. Τώρα που οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν στον πάτο δεν ακούω και πολύ οικολογολογία, αλλά πολύ Καρατζαφερολογία. Γιατί άραγε;
Ανώνυμε 9/9/09 12:25 PM, συμφωνώ απολύτως, γι' αυτό και προσέχω πολύ πού βάζω τον ...σταυρό μου. Το αστείο είναι ότι υποτίθεται πως ψηφίζουμε πρόσωπα -- άσχετο αν οι εκλογικοί νόμοι φτιάχνονται με βάση τα κόμματα...
Jolly Roger, η (υπαρκτή) εικόνα που παρουσιάζεις δεν συμπίπτει με τα όσα βλέπω και ακούω γύρω μου, επομένως δεν δέχομαι ότι έτσι σκέπτονται το 99,99% των ελλήνων πολιτών. Από την άλλη, και κρίνοντας από τα εκάστοτε εκλογικά αποτελέσματα, μάλλον είμαστε μειοψηφία. Τείνω προς ένα συνδυασμό των δύο: και μειοψηφία είμαστε, και πολλοί από τους "άλλους" είναι, πολύ απλά, μαζοχιστές.
Σουρωτήρι, παρότι είναι σωστό το σκεπτικό σου, έχω μια πολύ μικρή διαφωνία ως προς τα πολύ μικρά κόμματα (παρόμοια με αυτή που εκφράζει πιο πάνω ο EvanT) -- το να ψηφίσεις ένα κόμμα που δεν θα μπει στη Βουλή δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το να ψηφίσεις λευκό ή άκυρο ή να απέχεις. Για να είμαι πιο ακριβής, είναι το ίδιο ως προς την τελική κατανομή των εδρών (πράγμα που αποτελεί κατάφωρη διαστρέβλωση της βούλησης των πολιτών και γι' αυτό το λόγο το μοναδικό πραγματικά δημοκρατικό σύστημα θα ήταν μια απλή αναλογική χωρίς πλαφόν), αλλά δεν είναι το ίδιο ως προς τον υπολογισμό των ποσοστών. Κατά τα άλλα, είναι γεγονός ότι, αν ένα κόμμα δεν περάσει το 3%, τότε οι ψήφοι που πήρε δεν υπολογίζονται στον καταμερισμό των εδρών.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς εκ των προτέρων να είσαι 100% σίγουρος για το ποια κόμματα θα περάσουν το 3% και ποια όχι. Πάρε, ας πούμε, τις τωρινές εκλογές: δεν είναι 100% σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει το όριο, ούτε ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν θα το περάσουν. Επίσης, αν η ΔΡΑΣΗ, οι οι Φιλελεύθεροι, για παράδειγμα, δεχτούν μια πληθώρα ψήφων διαμαρτυρίας, θα μπορούσαν και αυτοί να περάσουν το όριο -- δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορώ να προτείνω αυτό που στην πράξη προτείνεις εσύ, εστιάζοντας στην μετεκλογική κατανομή των εδρών: ψήφο μόνο στο ΚΚΕ, στον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως στους Οικολόγους Πράσινους. Η πρότασή μου, εστιάζοντας στα εκλογικά ποσοστά, παραμένει: ψήφο σε οποιοδήποτε κόμμα εκτός των δύο μεγάλων που να έχει και κάποιες θέσεις που πλησιάζουν, λιγότερο ή περισσότερο, στις δικές μας.
Θα μου πεις, "ψήφο και στο "ΛΑ.Ο.Σ.";
Ε, αν είσαι καραδεξιός και ως τώρα ψήφιζες ΝΔ, τι άλλο να κάνεις;
Και, φυσικά, ένα (ή και δύο) επιπλέον κόμμα στη Βουλή θα ωφελήσει πολύ και στην κατανομή των εδρών.
Αποκαλύφθηκα: λέω τα ίδια ("κατάντια" και "δεν είναι όλοι ίδιοι") που λέει και ο ...Παπαθεμελής...
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάρτηση.
Μα εντελώς και ολοσδιόλου!
Και ναι, απορώ κι εγώ πώς είναι δυνατόν να μην το βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι. Και καλά όσοι αδιαφορούν, αλλά όσοι υποτίθεται ότι νοιάζονται και θέλουν να αλλάξει κάτι, πώς είναι δυνατόν να νομίζουν ότι απέχοντας κάτι κάνουν;
Και φυσικά δεν είναι το ίδιο η αποχή και το άκυρο με το να ψηφίσεις "μικρό" κόμμα. Η ίδια η λέξη "μικρό" είναι παγίδα: δεν ψηφίζεις "μικρό" ή "εξωκοινοβουλευτικό" κόμμα - ψηφίζεις το κόμμα της επιλογής σου. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Κάνεις μια δήλωση για την πολιτική σου θέση, έστω μέσω του πλησιέστερου προς την ιδεολογία σου εκπροσώπου. Και αν όλοι κάνουν το ίδιο, υπάρχει ελπίδα να πάρει το κόμμα αυτό ένα ικανό ποσοστό και να πάψει να είναι "μικρό".
Όσοι επιμένουν ότι "κανείς δεν τους εκφράζει" (σιγά ρε παιδιά, μα ούτε ένας; μα ούτε τόσο δα λίγο; μα ούτε στο περίπου;) δεν έχουν παρά να ιδρύσουν ένα άλλο κόμμα που να τους εκφράζει. Διαφορετικά κάνουν απλώς δήλωση αδιαφορίας.
Για να συνεχισω λοιπον τον διαλογο [αντιπαρερχομενος τα χαριτωμενα σχολια περι Eurovision], εχω να προσθεσω:
Cyrus, ισως αυτο με το ποσοστο να ειναι παραλειψη μου, αλλα εν πασει περιπτωσει, νομιζω πως αυτο που τελικα μετραει ειναι ο αριθμος των εδρων που θα παρει ο καθενας. Δεν ειναι το ιδιο μια κυβερνηση με 151 ή με 170 βουλευτες, δεν ειναι το ιδιο και ενα κομμα της αντιπολιτευσης με 5 ή 15 εδρες, σωστα;
Αυτο που θελω να πω λοιπον, ειναι το εξης: Οι οροι του παιχνιδιου ειναι γνωστοι. (Θα επρεπε να) Τους ξερουμε ολοι. Ολοι [οι οροι] συμπεριλαμβανονται στην απλη φραση:
Οι 260 εδρες κατανεμονται ΜΟΝΟ βασει των ψηφων που ελαβαν τα κομματα που ξεπερασαν το 3%. Οι υπολοιπες 40 πανε ΔΩΡΟ στο πρωτο κομμα.
Αυτοι ειναι οι οροι. Δυστυχως ή ευτυχως, μαλλον δεν μπορουμε να τους αλλαξουμε -ποσο μαλλον τωρα, που ειμαστε 3 εβδομαδες πριν τις εκλογες.
Ξερω πολυ καλα λοιπον, πως αν θελω να διαμαρτυρηθω για ενα κομμα απο τα πεντε, ο μονος τροπος διαμαρτυριας που θα κανει αισθηση και ας πουμε οτι θα εχει ενα καποιο αποτελεσμα, ειναι να ψηφισω ενα απο τα υπολοιπα 4. Ο δε νομος σου βαζει το μαχαιρι στον λαιμο και σου λεει πως οποιαδηποτε αλλη επιλογη τους πριμοδοτει.
Ειναι ετσι ή δεν ειναι;
Ε συγνωμη ρε παιδια, οταν μπαινουμε να παιξουμε σε ενα παιχνιδι, δεν πρεπει να ακολουθησουμε εκεινη την στρατηγικη ωστε να αποκομισουμε το μεγαλυτερο οφελος;
Ε, αν το οφελος για μενα ειναι να πω ενα "αντε γαμηθειτε", τοτε σιγουρα η επιλογη μου δεν θα ειναι να ψηφισω τους οικολογους του Βεργη.
Ναι, δεν μπορεις να εισαι 100% σιγουρος ουτε για τον ΣΥΡΙΖΑ ουτε για τους Πρασινους. Αλλα περα απο αυτα τα δυο κομματα που ειναι στην κοψη, για τα υπολοιπα, εγω τουλαχιστον, αισθανομαι 100% σιγουρος. Για μενα, ενας ψηφοφορος που θελει να διαμαρτυρηθει και το ριχνει ειτε στον ΣΥΡΙΖΑ ειτε στους Πρασινους, θα πρεπει να ειναι γνωστης του ρισκου που αναλαμβανει, το ενδεχομενο δηλαδη η ψηφος του να παει στον βροντο.
Το ξερω πως μπορει να ακουγομαι αρκετα σκληρος με τα πολυ μικρα κομματα, αλλα θετω την θεση μου: Αυτοι ειναι οι οροι του παιχνιδιου, δεν μπορω να τους αλλαξω, ετσι σκεφτομαι να παιξω. Εαν δεν υπηρχε το οριο του 3%, και το καθε κομμα με 1/260=0,38% επαιρνε μια εδρα, τοτε τα πραγματα θα αλλαζαν αποφασιστικα.
Αλλα μου την δινει τοσο στα νευρα που το πρωτο κομμα εχει σχεδον παντα την συγκαταθεση λιγοτερων απο τους μισους και εχει περισσοτερες απο τις μισες εδρες στην Βουλη, ειτε γιατι παιρνει 40 εδρες δωρο, ειτε γιατι το συστημα πολυ απλα, καποιους τους γραφει στα αρχιδια του.
Και αυτος ακριβος ο εκνευρισμος μου ειναι κατι που επισης θελω να δειξω, σε συνδυασμο με την προτιμηση μου.
cyrus, ελπιζω να μου συγχωρησεις την επιμονη μου, αλλα το θεωρω σημαντικο κριτηριο.
Εξηγεις αυτα που λεω με την υποθεση οτι "η πλειοψηφια ειναι μαζοχιστες". Δεν ειναι λογικη εξηγηση αυτο. Ας μην υποτιμαμε τους ψηφοφορους (ολοι οι ελληνες ειναι μαζοχιστες, ολοι βλακες), γιατι εμπιπτουμε στο αμαρτημα της επαρσης ;-)
Οι αριθμοι λενε οτι το 65-70% του εκλογικου σωματος θελει δικομματισμο. Εδω και δεκαετιες σταθερα. Δεν εξηγειται αυτο με την θεωρια περι μαζοχισμου.
Περα απο τα εκλογικα αποτελεσματα, ολη η κοινωνια (προσωπικη εκτιμηση: το 95%) ανεχεται την σημερινη κατασταση, την οποια εσυ ονομαζεις "καταντια".
Ποιον ειδες να διαμαρτυρεται τοσα χρονια; Που ειδες μια διαδηλωση για να φτιαξουν οι δημοσιες υπηρεσιες, η το συστημα υγειας, παιδειας, κυκλοφοριακο κλπ. κλπ. κλπ.
Εδω ενας μπατσος δολοφονησε ενα ανηλικο περσυ και καηκε η Αθηνα. Η καθε συντεχνια κλεινει το κεντρο οποτε γουσταρει για τα "κεκτημενα" της.
Δεν εξηγουνται αυτα τα φαινομενα με μια γενικολογη και πολυ αμφιβολη φραση οτι "οι ελληνες ειναι ωχαδερφιστες".
Δεν ειναι καθολου ωχαδερφιστες, δεν ειναι καθολου αδρανεις. Ξερουν ΠΟΛΥ καλα να ξεσηκωνονται.
Απλα ξερουν να ξεσηκωνονται για τα θεματα που θεωρουν σημαντικα, για οσα τους καινε. Η κατασταση στον δημοσιο τομεα π.χ. δεν τους καιει - την θεωρουν μια χαρα.
Αλλα αυτο που εσυ κι εγω ονομαζουμε "καταντια" της κοινωνιας δεν καιει κανεναν αλλον εκτος απο εμας τους γραφικους. Αλλιως θα υπηρχε μια τεραστια κοινωνικη πιεση (οχι μονο διαδηλωσεις) με αιτημα να αλλαξει η καταντια.
Που ειδες καποιον να διαμαρτυρεται; Με εξαιρεση τα μπλογκ οπου η καφενειακου στυλ διαμαρτυρια ειναι βολικοτατη, δεν υπαρχει κανενας στην ελληνικη κοινωνια που να ΚΑΝΕΙ κατι κατα της καταντιας. Γιατι κανενας δεν το θεωρει αναγκαιο.
Ο μαζοχισμος και ο ωχαδερφισμος δεν ειναι επαρκεις εξηγησεις κατα την γνωμη μου.
Αντιθετα, η γενικη παραδοχη οτι ολα πηγαινουν μια χαρα και οτι για τα στραβα φταινε οι αμερικανοι, ειναι μια λογικη εξηγηση των πραγματων, που δεν υποτιμαει τον μεσο ψηφοφορο.
Για την πλειοψηφια του κοσμου, καταντια δεν υπαρχει. Αρα το να ψηφισει νδσοκ ειναι απολυτα φυσιολογικο. Δυστυχως.
Υ.Γ. Στα περι αποχης / ακυρου συμφωνουμε. Αλλα δεν αλλαζει το κοινωνικο κλιμα με το πεισεις μερικους βαριεστημενους να ξεκουνηθουν και να ριξουν την ψηφο τους σε ενα μικρο κομμα.
Το κλιμα αλλαζει μονο οταν η πλειοψηφια των πολιτων αναγνωρισει την καταντια και θελησει να κανει κατι γι' αυτο.
Αόρατη Μελάνη, όπως ακριβώς και στα μεταφραστικά και στα θρησκευτικά, συμφωνούμε...
Σουρωτήρι, συμμερίζομαι τον εκνευρισμό σου. Απλά δεν μπορώ να ξεγράψω από τον χάρτη τους άλλους μόνο και μόνο γιατί οι δημοσκόποι τους έχουν στο 1% ή και λιγότερο και, επομένως, δεν δημιουργείται καμιά δυναμική υπέρ τους. Εξάλλου, υπάρχουν και άνθρωποι που ακούν τις θέσεις του ΚΚΕ, μαθαίνουν τι γίνεται τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουν τις γουρουνοκεφαλές του ΛΑ.Ο.Σ. στην τιβί, διαβάζουν τις δηλώσεις των Ο-Π, και τους γυρίζουν τα άντερα. Από το να κάτσουν σπίτι τους, καλύτερα δεν είναι να ψηφίσουν κάτι άλλο;
Jolly Roger, πιάνεσαι από τις χαριτολογίες μου (κι εγώ από τις δικές σου...). Δεν είναι λογική εξήγηση -- μομφή είναι. Και κάποιοι απ' αυτούς (όχι όλοι, ούτε η πλειοψηφία) όντως είναι μαζοχιστές, αφού οι ίδιοι λένε ότι υποφέρουν (όπως έλεγαν και επί ΠΑΣΟΚ) και παρόλα αυτά ψηφίζουν πότε τον έναν και πότε τον άλλον. Άρα, λέω εγώ, τους αρέσει να υποφέρουν -- ή ίσως παρηγορούνται με τη σκέψη ότι υπάρχουν και χειρότερα, δεν ξέρω...
Και, φυσικά, μιλάω για γκρίνια, και όχι για αντίδραση -- η οποία δεν υπάρχει, όπως πολύ σωστά λες.
"Ξερω πολυ καλα λοιπον, πως αν θελω να διαμαρτυρηθω για ενα κομμα απο τα πεντε, ο μονος τροπος διαμαρτυριας που θα κανει αισθηση και ας πουμε οτι θα εχει ενα καποιο αποτελεσμα, ειναι να ψηφισω ενα απο τα υπολοιπα 4."
Σεβαστή θέση, αν και δεν την συμμερίζομαι. Όμως έχει σοβαρό επιχείρημα υπέρ της.
"Το κλιμα αλλαζει μονο οταν η πλειοψηφια των πολιτων αναγνωρισει την καταντια και θελησει να κανει κατι γι' αυτο."
Συμφωνώ.
Νομίζω κι εγώ ότι η πλειοψηφία μάλλον θεωρεί πως "όλα παν' καλά" παρά τη γρίνια της. Διαφορετικά κάτι θα γινόταν.
Κατά τη γνώμη μου, ούτε ο μαζοχισμός είναι η εξήγηση, ούτε η πλειοψηφία που θεωρεί πως "όλα πάνε καλά".
Αν πρέπει ντε και σώνει να βρούμε έναν -ισμό για να χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο, θα έλεγα ρεαλισμός, ή ακριβέστερα κυνισμός.
Ο κόσμος βλέπει ότι από αριστερά δεν υφίσταται σοβαρή πολιτική πρόταση με προοπτική διακυβέρνησης της χώρας (και πώς να μην το πιστεύει αυτό, όταν το ΚΚΕ ακόμα μιλάει για το προλεταριάτο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τρώγεται με τις σάρκες του;), από δεξιά δεν το συζητώ καν (με το πιστόλι στον κρόταφο, αν με ρωτούσαν "ΝΔ σκέτη ή ΝΔ-ΛΑΟΣ;", θα προτιμούσα ΝΔ σκέτη...), οπότε; Οπότε εγκλωβίζεται στις δαγκάνες του δικομματισμού, που λέει κι η Αλέκα, και ελπίζει, αν όχι σε κάτι καλύτερο για το κοινωνικό σύνολο, τουλάχιστον σε κάτι καλύτερο για την πάρτη του ο καθένας: μια προσληψούλα, μια συμβασούλα, ένα STAGE, κάτι βρε αδερφέ, τον χειμώνα τούτο άμα τον πηδήσουμε/ γι' άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε, που λέει κι ο Νιόνιος.
Κακώς; Κάκιστα, λέω εγώ. Αλλά με τι επιχειρήματα να πείσεις τον άλλον ότι πρέπει π.χ. να προσπαθήσει για την αποδυνάμωση των μεγάλων κομμάτων και για κυβερνήσεις συνεργασίας; "Και ποιοι θα συνεργαστούνε ρε φίλε; Το ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ; Δεν μας χ...ζεις;" θα σου πει, και θά 'χει και τα δίκια του...
@cyrus
"Από το να κάτσουν σπίτι τους, καλύτερα δεν είναι να ψηφίσουν κάτι άλλο;"
Δυστυχώς, αν αυτό το "κάτι άλλο" δεν πιάσει το κατώφλι του 3 %, είναι ένα και το αυτό (από άποψη αποτελέσματος). Θα ήταν καλύτερα αν η ψήφος στο "κάτι άλλο" ήταν συνειδητή, βασισμένη σε πολιτικά κριτήρια, και εν γνώση των κανόνων του παιχνιδιού (=εκλογικού νόμου) και των αποτελεσμάτων της. Αν συνέβαινε αυτό, όμως, θα βλέπαμε (εικάζω) και διαφορετική κοινωνική/πολιτική συμπεριφορά, που δεν τη βλέπουμε. Άρα;
Αν πάλι το κριτήριο είναι το ωραίο σήμα στα ψηφοδέλτια, ξερωγώ, ή ότι έχουμε έναν ξάδερφο που κατεβαίνει υποψήφιος με το τάδε κόμμα στη Φλώρινα, τότε χαιρετίσματα...
Συγγνώμη για την πολυλογία.
Αχ, μύρισαν εκλογές και βρεγμένο χώμα (από τις βροχές εννοώ)!
Σε λίγο θα φύγουν και τα αποδημητικά...
Καλό Φθινόπωρο στον οικοδεσπότη και στους αναγνώστες!
Idom
"Toσοι λιγοι ειμαστε οσοι το βλεπουν ετσι ρε πουστη;" ... Προσεχώς πολύ λιγότεροι ;-)
Δε συμφωνώ, Cyrus. Έγραψες:
Δοκίμασε μια φορά να ψηφίσεις και κάποιον άλλον, διάολε — δεν θα πάθεις τίποτα χειρότερο απ’ αυτό που παθαίνεις τόσα χρόνια που εμπιστεύεσαι τους ίδιους και τους ίδιους...
Πρώτος λόγος, λοιπόν: Το να ζητάμε να ψηφιστούν διάφοροι "μήπως και..." δεν είναι αρκετά καλό επιχείρημα. Ίσως είναι τα μαλλιά που τραβάει αυτός που πνίγεται, ίσως είναι η τελευταία ελπίδα να αλλάξει κάτι μέσω των εκλογών, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο.
Δεύτερος λόγος: οι κανόνες των εκλογών φτιάχνονται από τα κόμματα εξουσίας. Αν ανεβούν τα "μικρά κόμματα", τίποτα δεν εμποδίζει τα κόμματα εξουσίας να θέσουν το πλαφόν στο 6% για την επόμενη φορά. Πώς; Θα ήταν γελοίο; Γιατί τώρα με το 3% τι είναι;
Τονίζω λοιπόν ότι όταν κάποιος συμμετέχει στις εκλογές, σημαίνει ότι αποδέχεται τους κανόνες αυτούς. Το βάρος στο λαιμό του.
Επίσης έγραψες:
Αλλά, ακόμα κι έτσι όπως το λες να γινόταν, μπορεί η τελική κατανομή των εδρών να μην άλλαζε, αλλά σκέψου ότι το ποσοστό των δύο μονομάχων θα μειωνόταν κατά δέκα μονάδες: από 42% σε 32% η ΝΔ, και από 38% σε 28% το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την εικόνα τους και για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται στον κόσμο. Έχοντας κάνει κυβέρνηση με 31%, νομίζεις πως θα είχαν την αλαζονεία που έχουν σήμερα;
Μα τα ποσοστά είναι ήδη τόσο χαμηλά, απλώς δε φαίνεται λόγω του εκλογικού νόμου. Θεωρείς ότι αυτό έχει οποιαδήποτε ουσία; Δεν έχει.
Όποιος περνά από Ζωγράφου έχει δει εκείνο το εκπληκτικό εντοιχισμένο μήνυμα "Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τίποτα, θα ήταν παράνομες". Δεν είναι και πολύ μακριά από την αλήθεια.
Δεν είναι βέβαια και απολύτως ακριβές. Ομολογώ ότι μια εντυπωσιακή ανατροπή στα εκλογικά αποτελέσματα θα τάραζε τα νερά, αλλά πόσο πιθανό είναι να συμβεί αυτό; Ο μόνος που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο τις τελευταίες δεκαετίες είναι ο Καρατζαφέρης! Αυτό μου λέει να μην ελπίζουμε και πολλά.
Εν τέλει, καταλαβαίνω τον πόνο σου, αλλά διαφωνώ ως προς το ότι οι εκλογές είναι η σωστή κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να διοχετεύει την ενέργειά του όποιος διαφωνεί με αυτά που βλέπει γύρω του. Είναι παιχνίδι χαμηλού επιπέδου και η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Υπάρχουν άλλοι τρόποι καλύτεροι, παιχνίδια με άλλους κανόνες (κι ο καθένας μπορεί να φτιάξει τα δικά του). Καλύτερα να ασχολούμαστε με εκείνα, πιστεύω εγώ.
Θέλω να πω, δεν είναι μόνο απάθεια. Το Σύστημα υπάρχει για να το εκμεταλλευόμαστε, δεν είναι τόσο σημαντικό τελικά. Προσωπικά θα προτιμούσα ο κόσμος, αντί να πάει να ψηφίσει, να μαζευτεί και (ας πούμε) να φυτέψει τίποτα δέντρα στη γειτονιά του, να διοργανώσει καμιά καλή συναυλία, να πάει να γαμηθεί (κυριολεκτικά) ή να κάνει ό,τι θέλει, τέλος πάντων. Τότε μόνο θα μου φαινόταν ότι γίνεται καλύτερος.
Thrass, το ότι "είναι εξαιρετικά απίθανο" να αλλάξει κάτι με τις εκλογές είναι απλώς μια εκτίμηση -- λογική είναι, αλλά παραμένει εκτίμηση. Το δοκιμάσαμε ποτέ; (Συλλογικά, εννοώ.) Όχι. Επομένως, πώς το απορρίπτουμε;
Την άλλη φορά, αν βάλουν το πλαφόν στο 6%, θα δούμε τι θα κάνουμε. Τώρα, είναι στο 3%. Και η άνοδος των μικρών κομμάτων είναι ένας τρόπος να φανεί η δυσαρέσκεια και να σφίξουν οι κώλοι -- πράγμα που δεν γίνεται με την αποχή. Κι αν κάποια απ' αυτά μπουν και στη Βουλή, ακόμα καλύτερα.
Επειδή ακριβώς το σύστημα είναι φτιαγμένο με αυτό τον τρόπο, με το να απέχεις από τις εκλογές ΔΕΝ θέτεις τον εαυτό σου εκτός συστήματος, και φυσικά δεν γίνεσαι, ως εκ θαύματος, άμοιρος ευθυνών -- γιατί, απλούστατα, η αποχή σου ωφελεί αναλογικά όλους τους υπόλοιπους, και κυρίως τους δυο "μεγάλους". Έτσι βοηθάς αυτούς που απεχθάνεσαι.
Λες: Προσωπικά θα προτιμούσα ο κόσμος, αντί να πάει να ψηφίσει, να μαζευτεί και (ας πούμε) να φυτέψει τίποτα δέντρα στη γειτονιά του, να διοργανώσει καμιά καλή συναυλία, να πάει να γαμηθεί (κυριολεκτικά) ή να κάνει ό,τι θέλει, τέλος πάντων.
Και γιατί να μην τα κάνει και τα δύο; Το να πας να ψηφίσεις είναι υπόθεση λίγων λεπτών κάθε λίγα χρόνια. Τον υπόλοιπο χρόνο, δράσε διαφορετικά. Η απάρνηση της δημοκρατίας με το πρόσχημα της κατάντιας της οδηγεί σε ολοκληρωτισμό, κι αυτό το βρίσκω χειρότερο από κάθε διεφθαρμένο αρχηγίσκο.
Έχεις δίκαιο, άλλωστε και εγώ παλαιότερα ψήφιζα άκυρο η αποχή αλλά είναι λάθος σαν επιλογή.
Καλημέρα, ioannisk. Διάβασα αλλού για την επιλογή σου, και δεν τη βρίσκω καθόλου κακή.
Ελπίζω να είσαι καλά.
Post a Comment