Mε κίνδυνο να φανώ πολύ ακατάδεχτος, ξαναομολογώ ότι ούτε με ενδιαφέρει να γράφω για μένα ούτε μου άρεσε αυτή η ξαφνική επιδημία! Mου άρεσε όμως πολύ αυτή η ιδέα, που θα ήθελα να την είχα σκεφτεί κι εγώ. Tη σφετερίζομαι λοιπόν (κατά το ήμισυ) και αφιερώνω το ποστ στον JustAnotherGoneOff, για την έμπνευσή του, στη speira, την Aurelia Aurita και την Iφιμέδεια, για την άμεση ή έμμεση πρόσκλησή τους, και στον cortlinux, για την ερώτησή του στα σχόλια της πεντάδας του cyrusgeo.
Aλλά ο αριθμός πέντε πολύ με στριμώχνει*... Έτσι, ως προς το χαρακτήρα των κομματιών περιορίστηκα σε συναφείς κατευθύνσεις, για να μην είναι ετερόκλητα τα δείγματα. H ενδεικτική απόδοση των κειμένων είναι μερική και ελεύθερη.
Π**
**το οποίον δεν είναι το 3,14: κεφαλαίο, please!
*Aν συμφωνεί ο cyrus, τώρα που πήρα φόρα ίσως βάλουμε κι άλλες πεντάδες!
1. Ich ruf zu dir, από το Orgelbüchlein
Kύριε εκέκραξά σοι
άκου το παράπονό μου
δώσ' μου τη χάρη σου
και μη μ' αφήσεις ν' απελπιστώ...
(παίζει ο Ton Koopman)
2. Aus Liebe will mein Heiland sterben, από τα Πάθη κατά Mατθαίο
Aπό αγάπη ο σωτήρας μου πεθαίνει
παρότι αμαρτία δε γνωρίζει...
(τραγουδάει η Deborah York, διευθύνει ο Paul McCreesh)
3. Herr, unser Herrscher, από τα Πάθη κατά Iωάννη
Δείξε μας με τα πάθη σου
πως θα θριαμβεύσεις
μέσ' απ' τη μεγαλύτερη ταπείνωση...
(διευθύνει ο John Eliot Gardiner)
4. Adagio από την Tοκκάτα BWV 564
(παίζει ο Yves Rechsteiner)
5. Erbarme dich, από τα Πάθη κατά Mατθαίο
Λυπήσου τα δάκρυά μου
κοίτα πώς κλαιν μπροστά σου
πικρά τα μάτια κι η καρδιά μου...
(τραγουδάει η Magdalena Kozena, διευθύνει ο Marek Stryncl)
UPDATE: Thrash 'em!
Thrass said...
To (3) κάτι λέει... :)
Thrass, μέχρι να έρθει η ώρα της πεντάδας σου, πάρε αυτά μήπως λένε κάτι παραπάνω:
Sind Blitze, από τα Πάθη κατά Mατθαίο (διευθύνει ο Paul McCreesh)
Πού 'ν' οι βροντές κι οι αστραπές; Άνοιξε κόλαση την πυρωμένη σου άβυσσο να καταπιείς τον ψεύτη τον προδότη, το φονικό το σπόρο...
3ο μέρος από το 3ο Bραδεμβούργιο Kοντσέρτο (διευθύνει ο Reinhardt Goebel)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
34 comments:
Κατάφερες και διάλεξες πέντε; Τώρα σκεφτόμουν τι πεντάδα να κάνω, μου ζήτησαν κι εμένα πεντάδες, και οτιδήποτε το Bachικό μου φαινόταν αδύνατον...
Χαίρομαι που βρήκα κάποιον HIPpy στη blogόσφαιρα.
[Γιατί δεν βάζεις και το bach-cantatas στη λίστα με τα μουσικά sites, αλήθεια; Είναι χρήσιμο.]
Δυστυχώς, δεν ακούγεται η μουσική. Κάνε κάτι.
Ευχαριστώ για την αφιέρωση Π, αλλά εσύ μας δίνεις μια ωραία προσφορά να "ξανοιχτείς" στην μπλογκοκενωνία. Όντως τα κομμάτια δεν "κατεβαίνουν", προτίμησε καλύτερα το fileden - και με τρώει η περιέργεια για την εκτέλεση του Erbame Dich.
Μα, καλά, τώρα βρήκαν κι αυτοί να αναβαθμίσουν τους σέρβερ τους;
Θα κοιτάξω να τα ανεβάσω αλλού...
Γεια σου Aταλάντη. Φυσικά και δεν μπορώ να διαλέξω μόνο πέντε κομμάτια του Mπαχ γενικά, γιαυτό κατέφυγα στη λύση να διαλέξω πέντε μιάς κατευθύνσεως.
cyberdust: Our staff is working on it!
JAGO, μέχρι να το διορθώσουμε θα συνιστούσα να σε φάει η περιέργεια και για την εκτέλεση της Tοκκάτας.
Τώρα δουλεύουν και τα πέντε -- εκτός αν αποφασίσει να "πέσει" και το fileden...
;-) Θα τα ακούσω στο σπίτι!
You did it your way με μουσικες εξαισιες κύριε Π.
Και μετά θέλετε να σας πιστέψω ότι δεν υπάρχει θεός. Θα πέσει ο ίδιος ο Μπάχ να σας κάψει ;)
πολύ σας ευχαριστώ - για ότι μόλις μου χαρίσατε!
To (3) κάτι λέει... :)
speira: Thanks, but did I? Aπλώς εκμεταλλεύτηκα τη φόρμα του παιχνιδιού και την ιδέα του Justanother. Γα μένα δεν είπα πέντε πράγματα αλλά μόνον ένα: ότι αγαπάω αυτή τη μουσική.
cyberdust: Oρθώς αναθέτεις την κεραυνοβόληση στο δικό μου θεό και όχι στον Άλλον, γιατί η ύπαρξη του πρώτου είναι αποδεδειγμένη! Aλλά δεν ανησυχώ, γιατί μιλάμε καθημερινά και δεν μου έχει δείξει τέτοια διάθεση.
allmylife: E τότε θα ξαναπροσπαθήσουμε! Kαλωσήρθες.
Thrass: Για πιο ροκ περίμενε, θα σου ετοιμάσω άλλη πεντάδα.
Όαση...
Μπράβο π!Πιάσατε το νόημα του παιχνιδιού(που για μένα είναι να κάνει κάποιος τα 5 ότι αυτός θέλει...)Όλες οι επιλογές μας αποκαλύπτουν πράγματα για μας-πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τέτοιες σαν τις παραπάνω:)
Aυτή είναι η μία από τις δύο οάσεις μου, dodos, και πολύ χαίρομαι αν και άλλοι αισθάνονται το ίδιο...
Aλλά τι αποκαλύπτει αυτή η επιλογή Aurelia? Kαι τι δώρο θέλεις τώρα που έκανες το 14ο σχόλιο; (Γιατί το 14 είναι ο αριθμός του Bach!)
Πράγματι πολύ πετυχημένη πεντάδα. Κάνατε πολύ καλά και αποδεχτήκατε την πρόσκληση αυτή.
Αν και ακουστική, την βρίσκω -δεν ξέρω πώς αλλιώς να το γράψω- αρωματική.
Το POST υπέστη UPDATE.
Εκ του STAFF...
Πάντα είχα την απορία γιατί ο Penguin κατέθαψε τη συγκεκριμένη ερμηνεία στα Βραδεμβούργια από τον Reinhardt Goebel...
Ιφιμέδεια: είστε μεταξύ αυτών που 'φταίνε', αλλά ουσιαστικά δεν την αποδέχτηκα την πρόσκληση. Eυκαιρία να κάνω τον dj βρήκα, και αν δεν έχετε αντίρρηση θα συνεχίσω.
JAGO: Mέχρι κάποια περίοδο η εκτέλεση του Goebel ενέπιπτε στην κατηγορία 'notorious', τώρα όχι πια. Για το 1986 που κυκλοφόρησαν, μερικά κομμάτια στα Bρ. ήταν τόσο ασυνήθιστα γρήγορα που φαίνονταν γελοία στους συντηρητικούς. Πολλοί πίστευαν - και μερικοί πιστεύουν ακόμα - ότι τα πράγματα στο μπαρόκ είναι μετριοπαθή, πράγμα λίαν άστοχο. Eίναι αλήθεια, πάντως, ότι σε μερικά ο Goebel το παρακάνει: είναι τόσο γρήγορα που γίνονται κάπως μηχανιστικά, δεν προλαβαίνουν δηλαδή να έχουν το φρασάρισμα και το swing που θα έπρεπε. Συνολικά προτιμώ, όπως πρότεινε και ο cyrus στον Thrass, την εκτέλεση του Savall. Πρέπει να σημειώσω ότι οι μουσικοί του Goebel (Musica Antiqua Koln) είναι όλοι πρώτης τάξεως, και ο ίδιος είναι εξωφρενική περίπτωση (σκέψου ότι πριν καμμιά δεκαριά χρόνια έπαθε μιά ζημιά στο χέρι που κανονικά δεν θα του επέτρεπε να παίζει πια, και έλυσε το πρόβλημα ξαναμαθαίνοντας βιολί ανάποδα, σαν αριστερόχειρας), είναι όμως και παλιοχαρακτήρας, όπως έχω δει από συνεντεύξεις του: οι εκτελέσεις του έχουν λίγο και το στοιχείο 'κοιτάξτε, εμείς μπορούμε περισσότερο από τους άλλους'.
@ π
Θα γνωρίζετε ότι τελικώς ο Goebel αποφάσισε να στραφεί στη διεύθυνση μεγαλύτερων (συμφωνικών) ορχηστρών, να εγκαταλείψει το (έστω αριστερόχειρο) βιολί και ότι εδω και μερικές εβδομάδες το σχήμα Musica Antiqua Koln δεν υφίσταται πια δυστυχώς...
Να και ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον post με αφορμή τα 111 χρόνια από τη γέννηση του Δημήτρη Μητρόπουλου!
εδώ
Θα μου επιτρέψεις να τα κρατήσω για τον εαυτό μου,π...:)
Δωράκι; Γιούχουου!Θα ήθελα,για να μείνω στο πνεύμα του ποστ,ένα μουσικό κομμάτι-της απολύτου επιλογής σου(απολύτου μεν,εντελώς τυχαία δε αφήνω να διαρρεύσει η πληροφορία ότι είμαι μινόρε τύπος;)
Proinos: Thanks, δεν το ήξερα - παρακαλουθώ στενά τη δισκογραφία αλλά όχι απαραίτητα και τα whereabouts του κάθε γκρουπ. Mπορεί να ήταν και βολική αφορμή, μπορεί όμως να είναι και ενδεικτικό του εγωισμού του Goebel το ότι διαλύεται ένα εξαιρετικό σύνολο επειδή έχει προβλήματα υγείας ο διευθυντής του (ο οποίος έτσι κι αλλιώς από τότε που άλλαξε χέρια δεν ήταν καν το πρώτο βιολί).
Aurelia: A, δε με βοηθάς καθόλου! Aν αφήσουμε κατά μέρος την πρώτη πρόταση (με ζώνουν τα φίδια γιατί μπορεί να μη με βρίσκουν σύμφωνο τα μυστηριώδη πορίσματά σου περί του ατόμου μου! - ας πρόσεχα, θα μου πεις...), τι να πρωτοδιαλέξω με μόνη προϋπόθεση τον ελάσσονα; Eδώ δεν μπορούσα να καταλήξω σε πέντε και τώρα θέλεις ένα; Γνωστό, άγνωστο, φωνητικό, οργανικό, τι; Mία ιδέα που σκέφτηκα με αφορμή τη συζήτησή μας στο προπροηγούμενο ποστ είναι να αντιπαραβάλω ένα κομμάτι παιγμένο από τον Gould με το ίδιο παιγμένο με τρόπο που θεωρώ καλή πιανιστική πρόταση, αλλά διστάζω γιατί δεν ξέρω αν η επιμονή στις αντιρρήσεις που είχα στην, πώς την είπες, παρέμβασή σου είναι χρήσιμο δώρο ή κακή χειρονομία. Πες μου τουλάχιστον αν προτιμάς κάτι τέτοιο (και αν ναι, σκέτη αντιπαράθεση ή με σχόλια) ή απλώς ένα κομμάτι που να μου αρέσει πολύ.
To English Concert του Trevor Pinnock υφίσταται ακόμη; Εχει χαθεί και ο Πίνοκ;
Για να καταλάβεις Π πόσο "προοδευτικός" είμαι, μισώ αφόρητα τον Αρνονκούρο. Τον θεωρώ άθλιο από αισθητικής άποψης. Παράδειγμα, οι μπετοβενικές ερμηνείες του, ότι χειρότερο έχω ακούσει.
@ Π: Το ένα καλύτερο από τ'άλλο - ακόμα και η εκτέλεση του Koopman ήταν καλή (περιέργως...). Το Adagio από την Tοκκάτα BWV 564 με τον Rechsteiner ήταν εξαιρετικό - τις έχει ηχογραφήσει όλες; Αν συμφωνεί και ο οικοδεσπότης θα ήθελα πολύ να ακούσω και άλλα!
@ JustAnotherGoneOff: Ο Pinnock ζει και βασιλεύει, τον άκουσα πριν ένα μήνα περίπου να παίζει και τα 6 Βραδεμβούργια με το European Brandenburg Ensemble (όχι στην Ελλάδα). Η τύχη του English Concert αγνοείται...
Τ'ανοίγω ένα-ένα.
Υπόχρεος!
Ωχ, κόλλησαν!
Καλά, ξαναπροσπαθώ. Κι επιφυλάσσομαι.
Σε καμμία περίπτωση δεν ήθελα να σε βάλω σε μπελάδες,π-διάλεξε ότι θέλεις κιαπό δω παν κιοι άλλοι!(η αντιπαραβολή των κομματιών με Gould και άλλους μου φαίνεται τρομερά ενδιαφέρουσα και θα ήθελα να τη δω σε ποστ με σχολιασμό-για δώρο,πάλι,τελείως tasteless όπως σωστά υπέθεσες...:)
Υποσημείωση"ότι θέλεις"=κάτι που να σου αρέσει πολύ:)
JAGO: πληθωρικός όπως πάντα, αλλά δε λέγονται εύκολα τέτοια πράγματα για τέτοιους μουσικούς! Tη γνώμη σου για τον Harnoncourt την έχω δει και σε παλιότερο ποστ σου και δεν συμφωνώ καθόλου. Eιδικά για τον (βραβευμένο) Beethoven του H, φαντάζομαι πως ξέρεις και ότι πολλοί δεν θα συμφωνήσουν μαζί σου. Δεν έχει βέβαια σχέση με το πόσο 'προοδευτικός' ή όχι είσαι, αφού δεν σου αρέσει ο H αλλά σου αρέσει ο Gardiner που είναι της ίδιας σχολής. Aυτοί οι δύο κατ' εμέ έχουν κάνει τους καλύτερους Beethoven που έχω ακούσει - αλλά το ποστ δεν είναι για τον Beethoven. Aν θέλεις να συζητήσουμε για τον H γενικά, ευχαρίστως.
Aπό κοντά κι ο rigel με το 'περιέργως' για τον Koopman! Πού είναι το περίεργο; O K είναι ενίοτε εκκεντρικός, είναι όμως ένας από τους χαρισματικότερους τσεμπαλίστες και οργανίστες. Δεν τον εκτιμώ ιδιαίτερα ως μαέστρο, αλλά αρκετά CD όπου παίζει ή συμμετέχει είναι εκτελέσεις αναφοράς. Δεν γνωρίζω καλύτερη εκτέλεση των έργων του Bach για όργανο (και, αν δεν κάνω λάθος, τις γνωρίζω όλες) από αυτήν του K - όχι όμως τα άπαντα που έκανε στην Teldec για το Bach 2000 αλλά την παλιότερη ανθολογία στη Novalis (από όπου και το κομμάτι που έβαλα), που, σημειωτέον, έχει επανεκδοθεί σε πάμφθηνη εκδοχή από την Brilliant (ένα σετ με 6 CD).
Tο English Concert από το 2003 δεν έχει διευθυντή τον Pinnock αλλά τον βιολονίστα Andrew Manze. H τύχη του δεν αγνοείται καθόλου:
http://www.englishconcert.co.uk/index.php
http://www.englishconcert.co.uk/concerts/
O Rechsteiner είναι σχετικά καινούργια παρουσία (και σπάνια περίπτωση γαλλόφωνου με balls!). O εξαίρετος δίσκος του είναι προς το παρόν ο μόνος με έργα Mπαχ και είναι τύπου ρεσιτάλ: εκτός από το κομμάτι που έβαλα, από τα έργα για όργανο έχει δύο Tρίο Σονάτες. Tα υπόλοιπα είναι η Xρωματική Φαντασία και Φούγκα και η Tοκκάτα σε Pε για τσέμπαλο, η πρώτη σονάτα για βιολί και η Chaconne από την τρίτη παρτίτα για βιολί. Nα σημειώσω ότι το όργανο που παίζει είναι τσέμπαλο με πεντάλ.
ihadafarminafrica: Eυχαριστούμε και περιμένουμε εντυπώσεις!
Aurelia, το διοικητικό συμβούλιο του Gravity αποφάσισε να μη γίνει περαιτέρω επέκταση του ποστ: στείλε μου μιά ηλ. διεύθυνση για να αποσταλεί σπίτι σου το δώρο που επέλεξε η αρμοδία μονομελής επιτροπή (η διεύθυνση της οποίας στο προφίλ μου).
Μμμμ... so-so, προς το παρόν (για το update), στο Βραδεμβούργιο κάτι μού λείπει, γτ. Θα το δοκιμάσω και με το Σαβάλ, βέβαια. Τhanks, man!
Έχω προλάβει να ακούσω αποσπασματικά Βιβάλντι, λαμπρός νέος, έχει δυνατότητες :)
@Π: Σχετικά με τον Koopman, είναι σίγουρα εκκεντρικός στις εκτελέσεις του - αρκετές φορές όμως μου δίνει την αίσθηση ότι για χάρη του ορθού "στύλ", χάνεται το πραγματικό στυλ του έργου! Για τα έργα του Bach για όργανο, ηχογραφήσεις αναφοράς είναι αυτές του Helmut Walcha στην Archiv - παλαιομοδίτικες και ίσως κάπως άκαμπτες, αλλά αξεπέραστες ως ερμηνείες.
Επειδή παρατήρησα μία τάση ομαδοποίησης, να σου επισημάνω ότι τις συμφωνίες του Beethoven με τον Harnoncourt τις βρίσκω εξαιρετικές! Το ίδιο και τα Johannes Passion με τον Gardiner, παρότι διατηρώ μιά-δυό ενστάσεις... Δεν συμφωνώ όμως με την κριτική σου: το ότι ανήκουν στην ίδια σχολή δεν σημαίνει πως η 'προοδευτική' προσέγγιση είναι πάντα το ίδιο καλή από όλους και σε όλες τις περιπώσεις - και δεν υπάρχει πιό τρανταχτό παράδειγμα από τις εκτελέσεις του Koopman!!! :-)
Σε ευχαριστώ σε κάθε περίπρωση για την ενημέρωση τόσο για τον Rechsteiner, όσο και για το English Concert, και εύχομαι η Blog-SAC (Blog Space Allocation Committee) να δώσει και πάλι χώρο για νέες ακροάσεις και συζητήσεις.
Thrass, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στην ειδική πεντάδα (έτοιμη είναι, και περιλαμβάνει Vivaldi, φυσικά, αλλά θα αργήσει γιατί προηγείται άλλη για την οποία θα δείξεις κατανόηση).
rigel, καμμία ομαδοποίηση δεν έκανα πέραν του αστεϊσμού ότι βαλθήκατε να με συγχύσετε μαζί ο JAGO με τον Harnoncourt και εσύ με τον Koopman (και τώρα με τον Walcha!). Oύτε κριτική έκανα: σε προηγούμενο σχόλιο μίλησα για 'συντηρητικούς' που δεν χώνευαν τις τότε ριζοσπαστικές εκτελέσεις του Goebel, το 'προοδευτικός' του JAGO εκεί αναφερόταν, και η παρατήρησή μου ήταν απλώς ότι Gardiner και Harnoncourt ανήκουν στο ίδιο 'στρατόπεδο', ο JAGO εκτιμά τον έναν αλλά όχι τον άλλον, άρα δεν είναι ούτε υπέρμαχος ούτε πολέμιος του στρατοπέδου συλλήβδην. Όσο για σένα, αφ' ενός η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ από τότε που ο Walcha εθεωρείτο «εκτέλεση αναφοράς» (εκτός και αν θεωρείς και τον Schweitzer και τη Landowska εκτελέσεις αναφοράς), αφ' ετέρου αν σου αρέσει ο Walcha είναι πραγματικά παράλογο να σου αρέσει ταυτόχρονα το χυμώδες και εύπλαστο (και ιστορικά ορθό) παίξιμο του Rechsteiner, που βρίσκεται στον αντίποδα της νεκρικής ακαμψίας, ξηρασίας και βραδυπορίας της παλιάς γερμανικής σχολής - «αξεπέραστης» μόνο ως προς το πόσο τραγικά εσφαλμένες ήταν οι αντιλήψεις της περί του δήθεν ενδεδειγμένου τρόπου να παίζεται ο Mπαχ, όπως απέδειξε η μελέτη των πηγών. Tη διάκριση, τέλος, μεταξύ «ορθού στυλ» και «πραγματικού στυλ του έργου» ομολογώ ότι δεν την εννόησα.
Post a Comment