2.11.07

Σοσιαλυποψήφιοι: "Opos Ameriki"

Από τη μια, δεν μου καίγεται καρφί ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Από την άλλη, με ενδιαφέρει αναγκαστικά, καθώς υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα ο νικητής της 11/11 να γίνει, κάποια στιγμή, πρωθυπουργός.

Επιπλέον, βλέπω ομοιότητες με την εκστρατεία για την ανάδειξη του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος στις Η.Π.Α..

Μου κάνει εντύπωση που ο Παπανδρέου προσπαθεί να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος. Το γεγονός ότι δεν κατάφερε να νικήσει την "χειρότερη κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση" θα έπρεπε να τον έχει πείσει ότι η πιο αξιοπρεπής στάση θα ήταν η παραίτηση. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ήταν και παραμένει ανεπαρκής (για ηγέτης, πρωθυπουργός κ.τ.λ.), κι αυτό είχε φανεί ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή που πήρε το "χρίσμα", λίγο πριν τις εκλογές του 2004. Επίσης, οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι τον "προδίδουν" συχνά, βάζοντάς τον να κάνει "αμερικανιές" που φαίνεται αμέσως πως είναι ψεύτικες και χυπάνε πολύ άσχημα στο μάτι.

Ο Βενιζέλος φρόντισε να εξανεμίσει το όποιο πλεονέκτημα θα μπορούσε να έχει, ορμώντας σαν "ταύρος σε υαλοπωλείο", όπως έχουν πει εύστοχα αρκετοί μπλόγκερ. Μπορεί να χειρίζεται καλά τη γλώσσα (με συχνές εκτροπές προς τον βερμπαλισμό), μπορεί να έχει χτίσει προφίλ "δυναμικότητας", αλλά μου δίνει την αίσθηση ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι όσο το δυνατόν περισσότερη εξουσία όσο το δυνατόν συντομότερα. Επίσης, η υπουργική του θητεία δεν μου έχει αφήσει και τις καλύτερες εντυπώσεις, και τις απόψεις και τις ενέργειές του τις βρίσκω μάλλον συντηρητικές. Μπορεί, ίσως, να οδηγήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε νίκη, αλλά αυτή θα είναι Πύρρεια, καθώς μάλλον θα ολοκληρώσει το μετασχηματισμό του σε κεντροδεξιό κόμμα.

Περιττό να πω ότι σαφές ιδεολογικό στίγμα δεν βλέπω σε κανέναν απ' τους δυο.

Ο Σκανδαλίδης μού είναι συμπαθής -- δεν έχω ιδέα γιατί. Ξέρει και ο ίδιος ότι δεν έχει πιθανότητες να εκλεγεί, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν πλέον ούτε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. αρκετοί ρομαντικοί ιδεαλιστές για να τον ψηφίσουν. Είναι εκφραστής ενός κόμματος που έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια.

Η πιο κατάλληλη επιλογή θα ήταν, πιστεύω, η Διαμαντοπούλου. Αλλά φαίνεται πως κάποιοι την έπεισαν να κάνει στην άκρη, αλλιώς θα την φάνε οι καρχαρίες...

Στο Αμέρικα, τώρα, παρότι υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι, η μάχη δίνεται κυρίως μεταξύ Μπάρακ Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον. Ο Ομπάμα είναι ο Παπανδρέου των Δημοκρατικών: ψηλός και πράος, κάτι σαν μαύρος Άβερελ Ντάλτον. Το γεγονός ότι είναι μαύρος του δίνει πόντους στο μυαλό μου (καιρός είναι να βγει μαύρος πρόεδρος), αλλά νιώθω πως το παίζει υπερβολικά καλό παιδί (όπως ο Παπανδρέου), και προσέχει να μην αποξενώσει κανένα τμήμα των ψηφοφόρων -- πράγμα που τον οδηγεί στο να γλύφει ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να γλύφει. Η Κλίντον, από την άλλη, μού θυμίζει τον Βενιζέλο -- το παίζει δυναμική, προκαλεί όπου νιώθει ότι την παίρνει, μετά προσπαθεί να συμμαζέψει παλιές της δηλώσεις, μετά περνά ξανά στην επίθεση, συχνά με άκομψες ενέργειες. Επίσης, την προωθούν σαν "αντι-Μπους", κατά τον ίδιο τρόπο που εδώ προωθείται ο Βενιζέλος σαν "αντι-Καραμανλής". Έχει δύο προτερήματα, όμως, σε σχέση με τον Βενιζέλο: είναι γυναίκα (καιρός είναι να βγει γυναίκα πρόεδρος), και έχει σαν αιχμή του δόρατος ένα σχέδιο για την υγεία που την φέρνει κατά μέτωπο αντίθετη με την πολιτική του Μπους, ο οποίος αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το δικαίωμα των φτωχών παιδιών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Και στην περίπτωση του Δημοκρατικού κόμματος, όμως, νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή είναι αυτή που δεν θα επιλεγεί τελικά, και ακούει στο όνομα Τζον Έντουαρντς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος με το σαφέστερο ιδεολογικό στίγμα θα μείνει απέξω. Φαίνεται πως δεν είναι εποχή για ιδεολογίες...

42 comments:

Dormammu said...

Κάνω τον σεφτέ και επανέρχομαι για εκτενή σχολιασμό!

Dormammu said...

Με ό,τι έγραψε ο cyrus συμφωνώ μέχρι κεραίας. Ο Βενιζέλος μου είναι αντιπαθής. Απο την υπουργική του θητεία, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι εξ αιτίας των χειρισμών του στο θέμα της βασιλικής περιουσίας, πληρώσαμε τον μεγαλειότατο Κωνσταντίνο ΙΔ Γλυτσμπουργκ ΝτεΓκρέτσια με αρκετά εκατομμύρια ευρώπουλα. Είναι αρκετό για να μην θέλω να τον βλέπω μπροστά μου.

Στις ΗΠΑ, υποψήφια των Δημοκρατικών θα είναι η Χίλαρυ. Έχει ενδιαφέρον όμως το τι θα γίνει με τους Ρεπουμπλικάνους.

Zaphod said...

Όντως όσο περνά ο καιρός ο Σκανδαλίδης δείχνει ολοένα και πιο συμπαθής. Οι Πασοκοι όμως πλεον έχουν χωριστεί σε δυο στρατοπεδα. Στους "πιστους του μπαμπά" οι οποίοι και πάνε στον υιό και στους εξουσιομανείς οι οποίοι πανε στον Βαγγέλη. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως και η πρώτη κατηγορία δεν έχει τους αντίστοιχους...καρεκλάτους.

Η αναλογία με το Αμερική ευστοχότατη, μόνο που υπενθυμίζω πως ο Αβερελ δεν ήταν αυτός που νομίζουμε!

Επίσης, την καλύτερη πρόταση για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ την...έχω κάνει
εγώ , η οποία είναι και η πλεον λογική διέξοδος, αφότου η Αννούλα δεν κατέβηκε τελικά υποψήφια!

Anonymous said...

Από τη μια, δεν μας καίγεται καρφί ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Από την άλλη, μας ενδιαφέρει αναγκαστικά, καθώς επιπλέον, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα ο νικητής της 11/11 να κάνει ενδεχομένως μια κάποια αντιπολίτευση...

Anonymous said...

"Φαίνεται πως δεν είναι εποχή για ιδεολογίες..."

Η πολιτική αφορά πρακτικά ζητήματα, οπότε καλώς, κατ' εμέ, φεύγουμε από αυτή τη "λογική"(mentality που θα έλεγε, ορθώς, και ο Πόντικας).

"Αφού από τα τρία το μακρύτερο θα πάρουμε" σου λέει από την άλλη ο σταρχιδιστής ψηφοφόρος, "ας δούμε τουλάχιστον λίγο show της προκοπής! Τι κάθεται και μας ζαλίζει ο άλλος με φλέγοντα θέματα"... Skip it!

Λέτε να δούμε Kinder-έκπληξη Κοντολίζα που συνδυάζει τα "καιρός ήταν";

Anonymous said...

Τα πραγματα ατο ΠΑΣΟΚ είναι στριμοκωλα! ΚΑι να σκεφτει κανεις ότι στις επομενες εκλογές θα βρουμε μπροστα μς και παλι τα δυο μεγαλα κόμματα που είναι ο τυφλός και ο μονοφθαλμος.

reactor69..
Το ότι η πολιτική αφορά πρακτικά ζητήματα, δεν σημαινει κατι. Υπήρχαν μεγαλοι πολιτικοί στο παρελθόν που και όραμα είχαν, και ιδεολογία, και πρακτικα προβλήματα έλυσαν. ΤΟ ένα δεν αναιρει το άλλο.

Απλώς σήμερα η ιδεολογία δεν είναι της μόδας.

Διαγόρας ο Μήλιος said...

Σχετικά με την εξαιρετική αυτή ατάκα "Opos Ameriki", κάτι που ανακάλυψα σήμερα: Washington Post - American Aphrodite (κάντε αναζήτηση μέσα στη σελίδα για τη φράση "ameriki")
Τη διαφήμιση αυτή την είχα προλάβει ως παιδί, δεν ήξερα όμως πως η γυναίκα αυτή είχε την παραμικρή σχέση με Έλλάδα.

George Sou said...

...δεν μου καίγεται καρφί...
Ομοίως αλλά...
Παραδόξως όσο χειρότερη η αντιπολίτευση, τόσο χειρότερη η κυβέρνηση!
Όσο γρηγορότερα τελειώσουν τα καραγκιοζιλίκια, τόσο καλύτερο για όλους.
Ε, να μην μας βγει και ο Τατούλης επαναστάτης...
Για τον Σκανδαλίδη συμφωνώ, αλλά είναι η γλώσσα που τον προδίδει (λεξιλόγιο, συντακτικό, εκφορά λόγου).
Τον ακούς και λες, "παλιός αριστερός" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Ως εκεί όμως, Τελεία, κρίμα...

cyrus said...

Dormammu, πιάσε κόκκινο... Ελπίζω οι Ρεπουμπλικάνοι να μην εκλέξουν κανέναν Τζουλιάνι...

zaphod, έτσι είναι. Για τον Ντάλτον, καλά κάνεις και το θυμίζεις, αλλά ο αξιαγάπητος Άβερελ του Λούκυ Λουκ έχει πλέον "σβήσει" την ιστορική φυσιογνωμία. Η πρότασή σου για την αρχηγία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι πολύ "προχώ"...

L' enfant, κι αυτό, βέβαια...

reactor, η πολιτική πράξη χωρίς κάποιο ελάχιστο ιδεολογικό υπόβαθρο (αυτό που λέω "στίγμα") καταντά απλή διαχείριση. Αν είναι έτσι, ας δώσουμε τα κλειδιά στην Ε.Ε. που, στο κάτω-κάτω, κάτι παραπάνω ξέρει στο θέμα. Η Κοντή Λίζα είναι και μαύρη και γυναίκα, αλλά οι απόψεις της είναι αυτές ενός υπερσυντηρητικού γκριζομάλλη λευκού...

fidelio, και φοβάμαι πως το μάτι του μονόφθαλμου έχει καταρράκτη...

Διαγόρα, από εκείνη τη διαφήμιση τη θυμάμαι κι εγώ την ατάκα...

g help me, είναι όντως κρίμα... Θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε το 1981 -- όλες εκείνες τις ελπίδες που διαψεύστηκαν μετά τις πρώτες 100 μέρες...

Anonymous said...

Fidelio,

"Υπήρχαν μεγαλοι πολιτικοί στο παρελθόν που και όραμα είχαν, και ιδεολογία, και πρακτικα προβλήματα έλυσαν. ΤΟ ένα δεν αναιρει το άλλο."

Το "ένα", όμως, δεν προϋποθέτει το "άλλο", διότι ουσιαστικά το δεύτερο είναι καθαρά πλασματικό. Τίποτα παραπάνω από αδυναμία κατανόησης, πρόβλεψης και διαχείρισης του εκάστοτε προβλήματος, βάπτιση της λύσης αυτού "Όραμα" και μέσο κατοχής και διατήρησης της εξουσίας ως την επίλυση-κατάκτηση αυτού, "Ιδεολογία" - αν ο σκοπός παραμείνει, βέβαια, η επίλυση, για να μην πω αν η επίλυση είναι εξ' αρχής ο σκοπός.

Και την αδυναμία αντίληψης και κατανόησης του εκάστοτε προβλήματος δεν την χρεώνονται, φυσικά, μόνο οι "ηγέτες" και οι πολιτικοί. Τις περισσότερες φορές, και σε μεγαλύτερο βαθμό, η ευθύνη ανήκει στους πολίτες.

Για να το θέσω και πιο απλά, όσο ψάχνεις για βοσκούς, παραμένεις πρόβατο. Κι άσε τον Ανδρουλάκη να παραμιλάει, από βοσκούς άλλο τίποτα.

Σήμερα, λοιπόν, οι ιδεολογίες δεν είναι της μόδας απλά διότι ο κόσμος βαρέθηκε τις μαλακίες του κάθε εγωκεντρικού μαλάκα που νομίζει πως ξέρει "καλύτερα" τι είναι "καλύτερο" για όλους τους άλλους και μάλιστα "καλύτερα" από αυτούς τους ίδιους.

Χάνουν την ουσία τους διότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν καλύτερα σήμερα τα προβλήματα απ' ότι χθες, ενημερώνονται, μορφώνονται, σχηματίζουν πιο σφαιρική άποψη και πιο ισχυρή κριτική ικανότητα. Γι' αυτό και δεν "πουλάνε" πια τα "μοτίβα" στην πολιτική, τα πρόσκαιρα ευφυολογήματα και τα μεγάλα λόγια της στιγμής.

Και καλά είμαστε εδώ που είμαστε. Και πάλι καλά να λέμε που μας έμεινε και κάτι από τις συνέπειες των "Οραμάτων" των μεγάλων "Ηγετών" που μας άφησαν χρόνους - λουλούδια στο μνήμα τους και σκατά στον τάφο τους όπως έχω ξαναπεί.

Θα μου πεις "Μα κοίτα ποιους βγάζουν!"... Τα έχει αυτά η εφηβεία και, αν μη τι άλλο, αποφασίσαμε πια να αφήσουμε τον παιδικό σταθμό και βγάλαμε κουτσά στραβά και το δημοτικό.
Ας επιμείνουμε και θα βρεθούν και καθηγητές. Από δασκάλους, πάντως, μπουχτίσαμε. Εμείς, γιατί άλλοι πέρασαν, και περνούν ακόμα, πολύ χειρότερα λόγω, όπως προείπα, "των μαλακιών του κάθε εγωκεντρικού μαλάκα που νομίζει πως ξέρει "καλύτερα" τι είναι "καλύτερο" για όλους τους άλλους και μάλιστα "καλύτερα" από αυτούς τους ίδιους."

Είναι ανώφελο να παίζεις ρουλέτα, αλλά εκεί που γίνεσαι πραγματικά ανόητος και γελοίος είναι όταν ποντάρεις όλα σου τα λεφτά σε ένα νούμερο. Ιδίως όταν η ρουλέτα έχει πολλά "νούμερα"...

Και ως παράδειγμα των όσων είπα, το πιο αγαπημένο μου απόσπασμα, μιας από τις πλέον αγαπημένες μου ταινίες(Ίσως η καλύτερη του είδους). Αν σου φανεί άσχετο, μάλλον δεν θα έχω γίνει κατανοητός.

Nice and easy...

Anonymous said...

Cyrusgeo,

"η πολιτική πράξη χωρίς κάποιο ελάχιστο ιδεολογικό υπόβαθρο (αυτό που λέω "στίγμα") καταντά απλή διαχείριση."

Ναι αλλά τι μας διδάσκει η πραγματικότητα; Ότι, σε τελική ανάλυση, είναι οι πολιτικές πράξεις που καθορίζουν ποιο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι το ιδεολογικό στίγμα. Κάνω λάθος;

Διότι ως εθνικοσολιαλιστές μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα κεντροδεξιό κόμμα, αλλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο χαρακτηρισμό και για εκείνους που αυτοχαρακτηρίστηκαν κάποτε ως τέτοιοι;

Υ.Γ: Το σωστό link.

doctor said...

Πιο πολύ με ενδιαφέρει η γυναικεία ομάδα πόλο της Νικαράγουα από το ποιος θα αναδειχθεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Πάντως με το χέρι στα μπούτια της (εεεε, στην καρδιά ήθελα να πω), με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς ίχνος ντροπής για το πως θα με χαρακτηρίσετε, εγώ θα προτιμούσα ως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ την Εύα Καϊλή.

doctor

doctor said...
This comment has been removed by the author.
doctor said...

O Άβερελ στον Λούκυ Λουκ, είναι ότι ο πίνακας του Γύζη για το κρυφό σχολειό.
Όταν η τέχνη υποκαθιστά την πραγματικότητα...

doctor

Zaphod said...

@cyrusgeo
Εγώ προχώ είμαι, οι πράσινοι αναδείχνονται σε συντηρητικούρες :-)

@doc

Χερι χερι
να δωσουμε την εξουσία
στης Ευας το τρυφερό χέρι:-)

(γιατί δηλαδή μονο ο Καρατζαχέρης θα κάνει στιχάκια;)

mickey said...

Βασικά δε θα ήθελα να βγει ο Γιωργάκης απλά και μόνο επειδή είναι "καλό παιδί" ούτε ο Βενιζέλος απλά και μόνο επειδή έχει "ευφράδεια λόγου".

Για τους ίδιους λόγους, δε θα ήθελα να βγει ο Obama απλά και μόνο επειδή είναι "μη λευκός" ούτε η Hillary απλά και μόνο επειδή είναι "γυναίκα".

(τονίζω με italics το "απλά και μόνο" ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό σε τι αναφέρομαι)


Ούτε με ενδιαφέρει το "ιδεολογικό στίγμα" του καθενός. Από... θεωρίες χορτάσαμε!

Θα ήθελα οι πολιτικοί να αναδεικνύονται με βάση τη σαφήνεια των θέσεων τους και τα διαχειριστικά τους προσόντα, τόσο σε ζητήματα μακροχρόνιας στρατηγικής όσο και σε παντός είδους "κρίσεις".

(αναπόφευκτες στο δυναμικό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε)

Ή για να το πω απλά και διαφορετικά, πρέπει κάποτε να ξεφύγουμε από τη "λογική" (mentality) που αναφέρει εύστοχα και ο Reactor69.


Ας δούμε BTW και τις συγκρίσεις (που έκαναν μεταξύ άλλων και οι Αμερικανοί πολίτες) στο πόσο αποτελεσματικά αντιμετώπισε τις πρόσφατες τεράστιες φυσικές καταστροφές της Καλιφόρνιας ένας... ηθοποιός (Κυβερνήτης της πιο ανεπτυγμένης Πολιτείας του κόσμου) και πώς κάποιοι "επαγγελματίες" (aka "καρεκλάτοι") πολιτικοί (δεν) αντιμετώπισαν την... Κατρίνα.

mickey said...

Cyrus και Fidelio ούτε τα "πρακτικά" προσόντα (aka problem-solving abilities) "αναιρούν" το όραμα και τη συγκροτημένη ιδεολογία. Αλλά χωρίς τα πρώτα, οτιδήποτε άλλο είναι απλώς... άχρηστο - και συχνά επικίνδυνο για την πορεία μιας κοινωνίας.

Ο αρμονικός συνδυασμός είναι το "ιδανικό" φυσικά, αλλά και η απλή "διαχείριση" με παντελή απουσία "ιδεολογίας" προσωπικά δε με χαλάει καθόλου. Αν π.χ. οι τελευταίες Κυβερνήσεις μας έβγαιναν μέσα από κλήρωση με ίσες πιθανότητες για τα δυο μεγάλα κόμματα ή εναλάσσονταν υποχρεωτικά οι δυο τους κάθε 4 ή 8 χρόνια, θα ήμασταν χειρότερα από ότι τώρα;

(και μη μου πει κανείς πως υπάρχει κάποιο άλλο κόμμα που θα μπορούσε να κυβερνήσει - μόνο η Φιλελεύθερη Συμμαχία έχει σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις, αλλά δεν υπήρχε μέχρι τώρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας)

mickey said...

Note: Η υποχρεωτική εναλλαγή με κλήρωση προτείνεται και σε αρκετά έργα "πολιτικής" science fiction. BTW είναι ένας απλός πρακτικός τρόπος για να αποφεύγεται η διαφθορά της εξουσίας (μια και οι διάφορες ηθικές και νομικές ασφαλιστικές δικλείδες που δοκιμάστηκαν ως τώρα δε δείχνουν να δουλεύουν και πολύ καλά).

Προϋποθέτει φυσικά, όπως και άλλες "προχώ" μορφές (συμμετοχικής) δημοκρατίας κάποιο τεχνολογικό υπόβαθρο, το οποίο πλέον όμως είναι έτοιμο και ώριμο.

(Οι κοινωνίες μας δεν ξέρω πόσο... έτοιμες και ώριμες είναι να δεχτούν "καινά δαιμόνια". Αλλά και η Δημοκρατία που απολαμβάνουμε σήμερα στις περισσότερες χώρες του κόσμου ήταν σε πολύ πιο δεινή θέση 250 χρόνια πριν.)

cyrus said...

Λέγοντας "ιδεολογικό στίγμα" εννοώ ακριβώς αυτό: τις σαφείς θέσεις. Δεν πρόκειται απλά περί θεωρίας, πρόκειται για αποσαφήνιση του στόχου στον οποίο θέλεις να φτάσεις, με άλλα λόγια το τι χώρα θέλεις να έχεις στο μέλλον. Η απλή διαχείριση δεν μου λέει τίποτε, γιατί δεν οδηγεί πουθενά -- το πολύ-πολύ να μην καταστρέψει αυτά που παρέλαβε. Οπότε, reactor, δεν νομίζω πως διαφωνούμε.

Εννοείται ότι το ζητούμενο είναι το δέσιμο των δυο.

Για τις αμερικανοκαταστροφές: Μίκυ, δεν νομίζω πως είχε σημασία ποιος ήταν κυβερνήτης στην Καλιφόρνια και ποιος στh Λουιζιάνα. Φοβάμαι πως το γεγονός ότι στην Καλιφόρνια ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε πιο γρήγορα οφείλεται α) στο ότι δεν ήθελαν να γίνουν ξανά ρεζίλι και β) ότι στην Καλιφόρνια μένουν κάποιοι απ' τους πλουσιότερους Αμερικανούς -- ενώ στη Νέα Ορλεάνη...

Δόκτωρ και zaphod, για πολύ μερακλήδες σας κόβω...

mickey said...

Cyrus, ακριβώς αυτό θέλω να τονίσω με τις καταστροφές. Πως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος "επαγγελματίας" πολιτικός ή να έχει ειδικές γνώσεις για να διαχειριστεί μια κατάσταση, όταν τα πράγματα δουλεύουν σωστά. Οι πολιτικοί χρειάζονται μέχρι... εκεί (δηλ. να φτάσουν τα πράγματα να δουλεύουν σωστά).

Πάντως μπορεί κάποιος να έχει σαφείς (σαφέστατες) θέσεις χωρίς την ανάγκη καμιάς απολύτως ιδεολογίας και χωρίς να έχει κανένα συγκεκριμένο "ιδεολογικό στίγμα". Έτσι γλιτώνουμε κι από αρκετά αδιέξοδα και αγκυλώσεις που προκύπτουν από τις υποχρεώσεις "συμμόρφωσης" της πολιτικής πράξης σε κάποιες "θεμελιώδεις" ιδεολογικές κατευθύνσεις (που συνήθως οι πολιτικοί τις αντιμετωπίζουν σαν ιερές και αλάθητες - όπως περίπου ένας πιστός τα ιερά κείμενα της θρησκείας του).

Πέρα από τον ορθολογισμό, την ισονομία, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε πολίτη και την.. φυσική πραγματικότητα (όπως την αντιλαμβανόμαστε από τους φυσικούς νόμους) και ίσως και κάποια ακόμα "βασικά" που ισχύουν για όλους, θαρρώ πως θα πρέπει να στοχεύσουμε "πολιτικά" στην ευημερία της κοινωνίας μας, χωρίς να αισθανόμαστε αναγκασμένοι να συμμορφωθούμε σε άλλους "κανόνες" και "σταθερές".

Όπως π.χ. Μαρξισμό, Πάλη των Τάξεων, Σοσιαλισμό, Καπιταλισμό, Φιλελευθερισμό, Ελεύθερη Αγορά, Διαχωρισμό Εργασίας, Κρατισμό, Παρεμβατισμό, Προστατευτισμό, Κράτος Πρόνοιας, Ασφαλιστικά Ταμεία, Συλλογικές Συμβάσεις, Ευέλικτες Εργασιακές Σχέσεις και ένα κάρο άλλα "θέσφατα" και... βαρύγδουπα που εμείς οι ίδιοι ως κοινωνίες φτιάξαμε για να μας εξυπηρετήσουν και να μας βοηθήσουν και όχι... vice versa.

(η λίστα είναι ενδεικτική και ουχί εξαντλητική)

Σήμερα οι πολιτικοί που θέλουν να εφαρμόσουν μια ενδιαφέρουσα και πρακτική ιδέα πρέπει πρώτα να παίρνουν το "ΟΚ" από την "ιδεολογική" τους "γραμμή". Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ έφτασε εκεί που έφτασε. Ιδεολογικά αδιέξοδα πληρώνει πάνω απ' όλα. Αντιπροσωπεύει ιδεολογικά κάτι το οποίο έχει απλώς... πεθάνει - ή έστω αποδείχθηκε ανεφάρμοστο!

Κάποτε πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε τα πράγματα "αλλιώς", διαφορετικά θα παίζουμε το παιχνίδι άλλων και θα πληρώνουμε αιωνίως ως απλοί θεατές το ίδιο θέατρο του παραλόγου που βλέπουμε να εκτυλίσσεται συνεχώς μπροστά στα μάτια μας.

mickey said...

Και τρεις διευκρινίσεις για το παραπάνω μου σχόλιο.

1) Χρησιμοποιώ φυσικά τη λέξη "ιδεολογία" με τη συνήθη "πολιτική" έννοια που αποδίδουμε στον όρο κι όχι γενικά απλώς ως ένα "σύνολο ιδεών" - αλλιώς και η Θεωρία της Σχετικότητας μπορεί να θεωρηθεί ως "ιδεολογία".

2) Ψηφίζω αυτόν που θα μου λύσει υπαρκτά προβλήματα και θα δημιουργήσει προοπτικές για το μέλλον μου (με τη δική μου συμμετοχή φυσικά) και όχι κάποιον που μου το παίζει "προοδευτικός", "συντηρητικός" και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αν σέβεται τα "βασικά" που έγραψα στο παραπάνω μου σχόλιο μού αρκεί. Από κει και πέρα βλέπουμε αν θα με ενδιέφερε και ένα "ελκυστικό" (για τα γούστα μου) ιδεολογικό περίβλημα. Αλλά εδώ κάποιοι πάνε να εφαρμόσουν "οράματα" χωρίς να έχουν λύσει τα... βασικά! Αυτή είναι η μεγάλη παθογένεια της πολιτικής μας (σε παγκόσμιο επίπεδο ενδεχομένως).

3) Αν το προηγούμενό μου σχόλιο θεωρηθεί απόπειρα "υποτίμησης" και "αποδόμησης" της σύγχρονης πολιτικής, so be it. Καιρός να επανέλθουμε στα βασικά (back to basics) της πολιτικής (δηλ. την ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ οργάνωση μιας κοινωνίας πολιτών), γιατί με όλα αυτά τα "ωραία" που εφηύραμε τα τελευταία χρόνια ως πολιτικά state-of-the-art "εργαλεία" (και οι βασιλείς και τα φέουδα κάποτε ΕΤΣΙ έμοιαζαν), φτάσαμε στο σημείο να αντιμετωπίζουμε τεράστια αδιέξοδα και στο τέλος θα γίνουμε απλώς προτεκτοράτα Πολυεθνικών με τις κρατικές κυβερνήσεις να παίζουν απλώς διακοσμητικό ρόλο.

Κάποιοι μάλιστα θεωρούν πως ΗΔΗ έχουμε φτάσει σε αυτό το στάδιο ;)

mickey said...

Α κι αν θέλετε ντε και καλά "ιδεολογία", φτιάχνετε πανεύκολα μία εδώ και τώρα. Είναι εύκολο, ειδικά αν πάρεις έτοιμους "όρους" από παλιά, γράψεις και 2-3 δικούς σου, τους εντάξεις σε ένα λογικοφανές σύνολο και μετά ρητορεύεις αρειμανίως επ' αυτών - σαν τον... Βενιζέλο π.χ.

(το ιδεολογικό "οικοδόμημα" μάλιστα που θα φτιάξετε, μια και μιλάμε για πολιτική, ούτε καν χρειάζεται να είναι απόλυτα λογικά συνεπές)


Άλλα είναι τα δύσκολα...

(κι εκεί οι πολιτικοί μας τα έχουν κάνει μούσκεμα μέχρι στιγμής - ή έστω όχι όσο καλά θα μπορούσαν με τις αντικειμενικές συνθήκες και τις τεχνολογικές εξελίξεις που υφίστανται εδώ και χρόνια)


Την καλημέρα μου σε όλους!

Anonymous said...

reactor69..

Μεγάλοι μεταρρυθμιστές ηγέτες του παρελθόντος, από τον Ρούζβελντ και τον Τζον Κέννεντι, τον Μιτεράν, τον Τρiκούπη, τον Βενιζέλο (Τον Ελευθεριο όχι τον Βαγγέλη), είχαν οράματα και πέρασαν αυτοί τα οράματα τους στον κόσμο, δεν προσπάθισαν να κερδίσουν την εύνοια των ψηφοφόρων ικανοποιώντας ρουσφέτια καθημερινότητας. Τελικώς έλυσαν και προβλήματα καθημερινότητας. Κανένας από αυτούς δεν αποκύρηξε την ιδεολογία. Όλοι τους έδωσαν μάχη για να μεταπείσουν τις κοινωνίες τους. Δεν προσπάθησαν να περασουν τυχόν μεταρρυθμίσεις ως "αυτονόητες" λύσεις σε προβλήματα καθημερινότητας. Δεν νομίζω λοιπόν ότι αυτοί άφησαν μόνο λουλούδια στο μνήμα τους και σκατά στον τάφο τους, ούτε ότι ήταν μαλακίες του κάθε εγωκεντρικού μαλάκα που νομίζει πως ξέρει "καλύτερα" τι είναι "καλύτερο" για όλους τους άλλους και μάλιστα "καλύτερα" από αυτούς τους ίδιους.
Φυσικά υπαρχουν και τετοιοι, αλλα μην τους βαζουμε όλους στο ιδιο τσουβάλι.

Mickey..
Όπως έγραψα και παραπανω στον Reastor69, η σωστή διαχείρηση δεν είναι τόσο απλή και τόσο αυτονόητη όσο , νομίζω, ότι την κανεις να φαίνεται. Ασφαλώς και τα διαχειριστικά προσόντα είναι καθοριστικά, αλλα τι να τα κάνεις όταν δεν έχεις καποιο ιδεολογικά στίγμα (όπως είπε και ο Cyrusgeo) για να ξέρεις πού θες να πας και πώς να δειχιριστείς τα δεδομένα σου για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Η πολιτική δεν είναι ούτε επιχείριση που διαχειρίζεται αντικειμενικά δεδομένα, ούτε μόνο υψηλή πολιτική θεωρία. Εαν καποιος περιφρονεί την ιδεολογία ή, πολύ περισσότερο, την διακυρήσσει "άχρηστη", "επιζήμια" ή "τελειωμένη" δεν νομίζω ότι μπορεί να κυβερνήσει ούτε να μεταρρυθμίσει μια χώρα.

mickey said...

Σήμερα Fidelio ξέρουμε που θέλουμε να πάμε. Το πρόβλημα είναι στην πράξη και στη διαχείριση, όχι στη θεωρία.

Οι "παραδοσιακές" ιδεολογίες στα σημερινά πλαίσια δεν λύνουν προβλήματα. Απλώς δημιουργούν...

Παρέθεσα αρκετά αναλυτικά τη σκέψη μου παραπάνω - ας μην επανέλθω, δε χρειάζεται.


Υ.Γ. Ποια από τις "κλασικές" ιδεολογίες λαμβάνει υπόψη καθοριστικά "καυτά" σημερινά θέματα, όπως ο υπερπληθυσμός, η παγκοσμιοποίηση και το περιβάλλον; Ας μην κρυβόμαστε. Σήμερα οι "κλασικές" ιδεολογίες είναι όπως οι θρησκείες, οι βασιλείες και τα φέουδα στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης. Απλώς δεν κάνουν "fit". Γι' αυτό και θα εγκαταλειφθούν σιγά σιγά, παρά τους νοσταλγούς του παρελθόντος...

cyrus said...

Μίκυ, αφενός δεν νομίζω πως ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε (αυτό είναι ακόμη ζητούμενο), και αφετέρου ταυτίζεις τις έννοιες "ιδεολογία" και "κλασική ιδεολογία". Ιδεολογία δεν είναι μόνο η παραγωγή πολιτικής σκέψης του 18ου και του 19ου αιώνα.

mickey said...

Α, fidelio κι αν μπορέσεις (ή όποιος άλλος) να μας εξηγήσεις κάπως πιο... συγκεκριμένα ΓΙΑΤΙ ένας "σοσιαλιστής", "νεοφιλελεύθερος" κλπ. μπορεί να κάνει πιο αποτελεσματική πολιτική και ΓΙΑΤΙ κάποιος που περιφρονεί την ιδεολογία ΔΕΝ μπορεί να κυβερνήσει θα το προτιμούσα.

Καλές οι γενικολογίες και οι αφορισμοί, αλλά προσωπικά προτιμώ επιχειρήματα. Και οι Θεολόγοι μας λένε πως χωρίς Πίστη η Λογική είναι "επιζήμια" και χωρίς Θρησκεία η Κοινωνία είναι "ζούγκλα" ή πως το Κράτος χωρίς Εκκλησία είναι "λειψό", αλλά δε με... πείθουν ;)

Καιρός να φανούμε κάπως σκεπτικιστές και απέναντι στα Δόγματα της Πολιτικής και των Ιδεολογιών (και να δούμε αν και πόσο στέκουν λογικά). Όχι μόνο των συνήθων "χωραφιών"...

mickey said...

Cyrus, ισχύουν όσα έγραψα παραπάνω.

Ανάφερέ μου μια "μη κλασική" ιδεολογία που δεν έχει παραχθεί ή δε βασίζεται ουσιαστικά στη σκέψη του 18ου και του 19ου αιώνα και έναν πολιτικό που την υιοθετεί σήμερα κι ας μη μιλάμε γενικά και αόριστα.

Έθεσα μερικές πολύ συγκεκριμένες απόψεις νομίζω. Δεν είμαι κατά της ιδεολογίας εν γένει, αλλά κατά των αγκυλώσεων και αδιεξόδων που προκαλεί η "θρησκευτική" προσήλωση σε αυτές - λες και τα πολιτικά δόγματα δε μπορούν να είναι "λάθος" ή τα οράματα δε μπορούν να μετατραπούν σε "εφιάλτες".

Τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα συντελέστηκαν με τις καλύτερες των προθέσεων. Και με μπόλικα "ιδεολογικά στίγματα" (με τη διττή έννοια της λέξης "στίγμα") φυσικά...

cyrus said...

Μίκυ, έχεις ένα περίεργο ταλέντο να διαφωνείς συμφωνώντας και να συμφωνείς διαφωνώντας.

Αν υπήρχε τέτοιος πολιτικός, θα τον ψήφιζα. Τέτοια πολιτική μπορεί να παραχθεί, και άλλωστε, όπως είπα, ένα απλό στίγμα μού αρκεί -- ούτε αυτό δεν βλέπω. Μια ξεκάθαρη στάση απέναντι στη θρησκεία είναι ένα τέτοιο στίγμα. Δεν την βλέπω. Ένα σαφές πρόγραμμα για τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους (εφόσον αυτό είναι ζητούμενο) είναι ένα τέτοιο στίγμα. Μια έστω πειραματική διάθεση απέναντι στην οικονομία (αντί να περιμένουμε κάθε μέρα τι θα γίνει στην Γουόλ Στρητ) είναι ένα τέτοιο στίγμα. Δεν το βλέπω. Ένα συγκεκριμένο όραμα για την παιδεία, με υψηλούς στόχους και σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίησή τους, θα ήταν ένα τέτοιο στίγμα -- τώρα έχουμε απλώς κακοδιαχείριση μιας τελματωμένης κατάστασης. Όλα αυτά δεν μπαίνουν σε κουτάκια "φιλελεύθερο", "σοσιαλιστικό", κ.τ.λ. -- αλλά αποτελούν, και μπορούν να διαμορφώσουν, ιδεολογία. Σήμερα.

mickey said...

Πάντως δε θα ήθελα να "αντιπαρατεθώ" επί ενός κατά τη γνώμη μου δευτερεύοντος ζητήματος. Η ουσία είναι να επιστρατεύσουμε όλους εκείνους τους παράγοντες (ακόμα και "ιδεολογικούς" ενδεχομένως) που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις καυτές σημερινές και αυριανές προκλήσεις και ειδικά εκείνες που τείνουν να μεταμορφώσουν ριζικά τη συμπεριφορά, την κοινωνία ή και την ίδια τη φύση μας.

Από την Παγκοσμιοποίηση, τον Υπερπληθυσμό και τις Κλιματικές Αλλαγές μέχρι τη φρενήρη ανάπτυξη της Τεχνολογίας και τις εξελίξεις τις Γενετικής.

Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε μια νέα "ιδεολογία" (αν φανεί χρήσιμη και εποικοδομητική καλώς), αλλά σίγουρα χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική!

Και, δυστυχώς (σε παγκόσμιο επίπεδο), δεν τη βλέπω να διαφαίνεται. Απεναντίας διαπιστώνω κοντόφθαλμες προσεγγίσεις και χρήση παλιών (ιδεολογικών και μη) "εργαλείων" και πολιτικών που είναι ακατάλληλες (ή και παντελώς άχρηστες) για να τις αντιμετωπίσουν.

Τα προβλήματα που έθεσα (και πολλά ακόμα) δε λύνονται σε "ιδεολογικό" επίπεδο ούτε μπορούμε να τα ξορκίσουμε με... οράματα. Ούτε φαντάζομαι πως κάθε πολίτης θα απεμπολήσει την προσωπική του ευημερία ή θα αλλάξει τις συνήθειές του για ιδεολογικούς λόγους.


Ούτε βεβαίως οι "δεσμεύσεις" του Γ. Παπανδρέου θα... σώσουν το Περιβάλλον, όπως διασκεδαστικά έλεγε σε κάποιες πρόσφατες ομιλίες του - για να... επανέλθω και στο "θέμα" του post BTW ;)

mickey said...

Και επειδή μέχρι να ξεμπερδέψω με το !@#$%word verification έγραψες ένα ακόμα σχόλιο, σπεύδω να... συμφωνήσω με αυτό - χωρίς διαφωνίες :))

Εμπρός λοιπόν για μια Νέα Πολιτική με ΣΑΦΕΣ στίγμα!

Ξεκινάμε να το σκιαγραφήσουμε;

(όπως έγραψα δεν είναι και τόσο δύσκολο - έχουμε μπόλικο "υλικό" από τα πολιτικά "πειράματα" και τις πρακτικές του παρελθόντος :))

Αξίζει πιστεύω να προσπαθήσουμε!

(η σχετικά αξιόλογη προσπάθεια της ΦΙΣ δυστυχώς έμπλεξε με τις δικές της "αγκυλώσεις")

cyrus said...

Το έγραψα στο προηγούμενο ποστ -- το γράφω κι εδώ:

Ζητώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία του word verification, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να σταματήσω τα αυτοματοποιημένα σπαμ που έμπαιναν στα σχόλια και που τις τελευταίες μέρες είχαν πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Αν σε άλλο ποστ επανέλθουν σωρηδόν οι ανώνυμοι και δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω, θα καταργήσω και τη δυνατότητα ανώνυμου σχολιασμού.

Anonymous said...

Θα το ξαναπώ. Από τη στιγμή που τους πληρώνω, απαιτώ υπαλλήλους. Ας μπούμε σε αυτή τη λογική πρώτα και μετά η δημιουργικότητα θα είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη.

Λέμε μεν το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια, ανταλλάσσοντας απόψεις, δε, σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις, δυστυχώς, είναι οι μόνες που κάνουν τη διαφορά. Αυτό θέλω να αλλάξει, διότι διαφορετικά το πολιτικό σκηνικό θα εξακολουθήσει να μεταβάλλεται βάσει των δηλώσεων του τάδε και δείνα "ενδιαφερομένου".
Και η "εύκολη" εξουσία, κακά τα ψέματα, είναι σαν τις εύκολες γυναίκες. Ελάχιστοι εκείνοι που δεν θα την κακομεταχειριστούν οπότε παίρνεις ρίσκο με τις πιθανότητες συντριπτικά εναντίον σου και, φυσικά, εις βάρος όλων των υπολοίπων.

Ποτέ δεν μίλησα για "απλή διαχείριση" απλά δεν είδες την προοπτική των λεγομένων μου στην πρώτη παράγραφο τους σχολίου μου προς τον Fidelio.
Διότι στην πραγματικότητα, στην αποφυγή και στρέβλωση της οποίας βοηθούν οι ιδεολογίες, το ζήτημα είναι τι χώρα μπορείς να έχεις, και μόνο εκεί βρίσκεται η πεμπτουσία της δημοκρατίας καθώς για να φτάσεις στο "μπορώ" πρέπει να συνυπολογίσεις τα πάντα και τους πάντες. Για να φτάσεις στα "θέλω"(shortcut) αρκεί να πράξεις το αντίθετο, κάτι που τα καθιστά εξ ορισμού υποκειμενικά με αποτέλεσμα να οδηγούν αναπόφευκτα σε ανισότητες, με ό,τι αυτές συνεπάγονται.

Εννοείται, βέβαια, πως δεν είμαστε έτοιμοι(για να μην πω "πλασμένοι") για μια κοινωνία που θα κινείται βάσει του "μπορώ", καθώς είμαστε όλοι εγωκεντρικά ζώα και το "μπορώ" προϋποθέτει συνεχείς παραχωρήσεις και άφθονη ανοχή. Εν ολίγοις, εκλαμβάνω τον χαρακτηρισμό ανθρώπινου πολιτεύματος ως δημοκρατία μόνο ως αυτοσαρκασμό που αγγίζει τη σφαίρα του κωμικού. Από εκεί και πέρα υπάρχει μόνο η γελοιότητα.

Όποιος διαφωνεί, ας ρίξει μια καθαρή ματιά μέσα του και γύρω του και ας δει, επιτέλους, τον πλανήτη σαν ένα ενιαίο σύστημα.

mickey said...

Θαρρώ πως αυτά που γράφει ο Reactor69 είναι λίαν εύστοχα - για να μην πω... bullseye.

Επειδή βλέπω πολλές κοινές διαπιστώσεις (άσχετα αν υπάρχουν διαφορές σε άλλα σημεία ή στη διατύπωση - καθένας έχει το προσωπικό του ύφος), θαρρώ πως η περαιτέρω φλυαρία μου περιττεύει.

Κάνω λοιπόν το "στρογγυλό" 33 και σταματώ εδώ - για την... ώρα τουλάχιστον ;)

cyrus said...

Reactor, δεν διαφωνώ. Απλώς αυτό που λες αποτελεί εγγενές πρόβλημα της δημοκρατίας (με ή χωρίς εισαγωγικά, άμεσης ή έμμεσης, νοθευμένης ή καθαρής, καλής ή κακής). Μακάρι να υπήρχε κάτι καλύτερο.

Anonymous said...

Ας αρκεστούμε, λοιπόν, στην τάση και ας μην συζητάμε για ιδανικούς τρόπους διακυβέρνησης -πόσο μάλλον για καλύτερη... πολιτική- σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σκηνικό.

Anonymous said...

Υ.Γ: Το πρόβλημα δεν είναι της δημοκρατίας. Ολο δικό μας είναι!
:)))))))))

cyrus said...

Μα εγώ ο φτωχός ένα απλό σχολιάκι για τις υπερπροβεβλημένες εκλογές στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήγα να κάνω.

Γυρνώντας στο θέμα, μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι οι δυο μονομάχοι κατηγορούν, σήμερα, έμμεσα ο ένας τον άλλο για υποταγή σε συμφέροντα.

Αναρωτιέμαι μήπως έχουν κι οι δυο δίκιο...

Anonymous said...

Γι' αυτό είμαστε εμείς εδώ αγαπητέ Cyrus. Όπως λέει και ο Μέγας Προφήτης/ Προφητειολάγνος/ Προφητειοδιακινητής Λιάκουρας ο Τρισμέγκιστος Μεγκαλίσιος(καλά μιλάμε μπορείς να γράφεις τέτοια επ' αόριστον!), όλα από "απλά σχολιάκια" ξεκινάνε και καταλήγουν σε ασυδοσία των μπλόκερς(!), που ως γνωστόν είναι και όργανα της Νέας Τάξης Πραγμάτων(Φενγκ Σούι;).

+επρο-φύτεψον+

mickey said...

Σιγά μην ήταν ένα... απλό σχολιάκι. Είναι πασιφανές πως ήταν post-παγίδα με το οποίο σκόπευες να μας παρασύρεις σε ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις για τη χρησιμότητα της Δημοκρατίας, την αξία του Ιδεολογικού Στίγματος, την Απαξίωση της Πολιτικής... - σταματώ εδώ :))


Σου έκανα και διαφήμιση πάντως, να μην έχεις παράπονο - και υπόσχομαι τυχόντα επόμενά μου σχόλια να είναι "εντός θέματος" ;)

(αν θελήσω, θα θίξω τα "άλλα" σε δικό μου post)

+Κατα-νόησον+

mickey said...

Cyrus, προφανώς υπάρχουν "διαβαθμίσεις" υποταγής: Ανεκτικός, Υπάκουος, Γλείφτης, Οσφυοκάμπτης, Ψοφοδεής, Άνοιξα-τα-πόδια-μου, Έχω-τρελαθεί-στο-σπαγγάτο κλπ. κλπ.

Όπως και διαφθοράς ή... βλακείας άλλωστε ;)

cyrus said...

Ε, το έχουμε αυτό το ...κουσούρι οι μπλόγκερ. Εξάλλου, η διαφωνία είναι χρήσιμη -- όταν δεν καταντά συνονθύλευμα ύβρεων και παραλογισμού, φυσικά.

Το ευρύτερο θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά δεν νιώθω έτοιμος να λύσω προβλήματα που πολύς κόσμος προσπαθεί ανεπιτυχώς να λύσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μια άποψη μπορώ να πω μόνο, και να ακούσω τις δικές σας.

Την απορία μου περί συμφερόντων δεν μου τη λύσατε, όμως...

cyrus said...

Α, με πρόλαβες...