Μετά το προεκλογικό "debate", είχα δηλώσει (σε δυο-τρία άλλα μπλογκ — συγγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι πού...) ότι η αναφορά του Αλαβάνου στους μπλόγκερ δεν ήταν προσπάθεια καπελώματος.
Μετά την "ιστολογική" συνέντευξη Τσίπρα, έχω να δηλώσω πως, τελικά, έκανα λάθος: ήταν και παραήταν προσπάθεια καπελώματος, η οποία συνεχίζεται και, απ' ό,τι φαίνεται, θα συνεχίζεται κανονικότατα.
Και έχω να δηλώσω και κάτι άλλο: είναι κρίμα που ένα κόμμα που για αρκετό διάστημα ήταν κόμμα αρχών με επιμονή σε θεσμικά αιτήματα (ναι, ξέρω, πολλοί διαφωνείτε — καλά κάνετε) τώρα προσπαθεί να παίξει στον πολιτικό στίβο με γνώμονα τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα της επικοινωνιακής τέχνης και με κύριο όπλο τα κενολογικά συνθηματάκια και τις "όμορφες φατσούλες" (άτιμο λαϊφστάιλ...). Μάλλον με την είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή κάποιοι στην αντίπερα όχθη κατάλαβαν ότι ο λαϊκισμός πιάνει ακόμα στο πόπολο, και είπαν να τον υιοθετήσουν, μαζί με την πασοκική τακτική των "δαχτυλιδιών".
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Δεν το βλέπω τόσο αρνητικά, από αντικειμενική άποψη. Τα κίνητρα του καθενός είναι ένα ζήτημα και αξιολογούνται. Το θέμα είναι ότι αν τα μπλογκ έχουν επιρροή και κάποιοι τα χρειάζονται έστω για την προβολή τους, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι και κάποια πίεση μπορούμε να ασκούμε. Το θέμα από εκεί και πέρα είναι πώς το διαχειριζόμαστε αυτό και πόσο επιτρέπουμε εμείς σε άλλους να μας καπελώνουν. Δεν μου αρέσει π.χ. το γεγονός ότι κατ΄ επανάληψη ακούω από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο για "πρωτοβουλίες των μπλόγκερ", για τις οποίες δεν έχω ενημερωθεί από κανένα μπλογκ. Είναι όντως τέτοιες λοιπόν ή απλώς κάποιοι τσιμπάνε και κάνουν τα θελήματα άλλων; Διάβασα εύστοχα σχόλια στο εξαιρετικό μπλογκ του Γιώργου Μίχου (http://giorgosmixos.blogspot.com/), μεταξύ αυτών την προτροπή να ανοίξει δικό του μπλογκ (ο Τσίπρας) για να έχει και την άνεση να απαντά σε όλες τις (σοβαρές) ερωτήσεις και όχι στις «επιλεγμένες», αφού του αρέσει και η τεχνολογία και η αυτο-οργάνωση και είναι και νέος και χάι. Εδώ το έχουν κάνει άλλοι πιο μεγάλοι σε ηλικία και παλαιάς κοπής πολιτικοί. Πέρα από αυτά, θεωρώ αυτό που έγινε ένα καλό πείραμα, έστω νεωτερισμό, και το παρακολούθησα.
Καλή η άποψή σου, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σε στράβωσε; Η φατσούλα του Τσίπρα και το νεαρό της ηλικίας του; Η διαδικτυακή συνέντευξή του προσωπικά μου άρεσε, ακόμη και αν δεν με κάλυψε. Μου άρεσε υπό την έννοια ότι ήταν σχετικά ανοιχτή στο κοινό, χωρίς επαγγελματίες δημοσιογράφους, "πίεση χρόνου" και απευθυνόταν σε ένα μικρό κοινό (έστω και αν οι "bloggers" έχουν γίνει της μόδας τελευταία). Οπότε δεν μπορώ να την δω ως κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά ως την αρχή ενός νέου, πιο άμεσου τρόπου αλληλεπίδρασης των πολιτικών με τους πολίτες.
Όπως είπα, ο κ. Τσίπρας δεν με κάλυψε, όπως δεν με καλύπτει ο ΣΥΝ σε πολλά σημεία (γι' αυτό κ δεν είμαι ψηφοφόρος του), αλλά νομίζω πως είναι σκληρό να βγουν από τώρα τα μαχαίρια και να μπουν οι ταμπελίτσες του λαϊκισμού για το συγκεκριμένο κόμμα, το οποίο μόνο λαϊκιστικές κινήσεις δεν έχει κάνει ως τώρα (ίσα-ίσα το αντίθετο, βλ. στήριξη σε αυτούς που οι άλλοι αποκαλούν "ταραξίες" και "εγκληματίες", εντελώς διαφορετική προσέγγιση του Μακεδονικού κτλ), σε αντίθεση με άλλους (βλ. λαϊκιστικό οπισθοδρομικό συντηρητισμό).
Περαστικέ, το πόση επιρροή έχουν τα μπλογκ (στην Ελλάδα, πάντοτε) εξαρτάται ευθέως από το πόση προσοχή και προβολή τους δίνουν τα "παραδοσιακά" μέσα. Μπορεί να κατακεραυνώνουμε κατά καιρούς τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και έντυπα (το αξίζουν, άλλωστε), αλλά χωρίς αυτά θα παραμέναμε στο περιθώριο για πολύ καιρό ακόμη. Όσο για τις ομαδοποιήσεις (οι μπλόγκερ, των μπλόγκερ, τους μπλόγκερ, ω μπλόγκερ), καλά τα λες — δεν υπάρχει κανένα "κίνημα των μπλόγκερ" και άλλες ανοησίες που διαβάζω ή ακούω κατά καιρούς. Τέλος, μπορεί να είναι καλό πείραμα αυτό που έγινε, αλλά δεν με πείθει, για τον απλούστατο λόγο ότι έγινε τώρα που είναι υποψήφιος για την αρχηγία — πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το έκανε με την προσδοκία κάποιου κέρδους, και όχι γιατί πιστεύει στο μέσον.
Τζιμ, δεν με ενοχλούν ούτε οι ωραίες φατσούλες ούτε η φρεσκάδα της νιότης — με ενοχλεί το ότι αυτά προβάλλονται ως τα βασικά του προτερήματα. Αν πήγαινε για μοντέλο, δεν θα υπήρχε πρόβλημα — αλλά πάει για αρχηγός πολιτικού κόμματος. Από κάποιον νέο σε ηλικία θα ήθελα (για πρώτη φορά...) να ακούσω και κάποια φρέσκια και ΣΑΦΗ ιδέα, και όχι γενικολογίες και στερεότυπα (ΟΚ, όχι τόσο φριχτά όσο, ας πούμε, της Μιλένας Αποστολάκη όταν πρωτοβγήκε "στο κλαρί"). Κι εγώ είπα ότι ως τώρα δεν έχει δείξει προτίμηση σε λαϊκιστικές τακτικές, αλλά τα φαινόμενα με ανησυχούν. Δες, ας πούμε, τι έγινε χθες στο Άγιο Όρος.
Δεν βλεπω τη συνεντευξη ως "προσπαθεια καπελωματος", αλλα ως προσπαθεια διεισδυσης σε ενα νεο χωρο προς αγραν ψηφοφορων. Θεμιτο.
Θα προτιμουσα βεβαια να ηταν ο κ. Τσιπρας ενας μπλογγερ ΠΡΙΝ οδευσει προς την αρχηγια του κομματος του. Αυτο θα ηταν πανηγυρι!
Οσον αφορα τα κολπακια της βουλευτου του Σ. στο Αγιον Ορος, σιγουρα προκειται για (αυτο)προβολη και δημιουργια εντυπωσεων. Βλεπεις, ο θανατος της κοπελιτσας απο κοκα στη Πτολεμαιδα δεν πουλαει και τοσο... Το θεμα των ναρκωτικων παλιωσε.
..αν ημουν κακια θα εγραφα οτι οι ψηφοφοροι που χανονται απο αυτη τη μαστιγα δεν ενδιαφερουν κανενα κομμα -ουτε το ΣΥΡΙΖΑ, που προτιμα να κανει ακροβατικα στις μαντρες..
(ΚΡΙΜΑ)
Τώρα εγώ τι να προσθέσω; Ως ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ μόνο δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Τσίπρας ασχολείται επαγγελματικά με την πολιτική απο το 1991. Άλλοι ασχολούνται με το τραγούδι, την ηθοποιία, άλλοι δουλεύουν οικοδομή, σε περίπτερο ή βενζινάδικο. Ο Αλέξης σπούδαζε και παράλληλα δούλευε-ως γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού. Θεμιτό, θεμιτότατο και σύνηθες (δυστυχώς). Δεν είναι όμως καθόλου "νέος". Αν 17 χρόνια εγκλεισμού στα κομματικά γραφεία σας φαίνονται λίγα...
Αυτό σημαίνει και κάτι άλλο- και μ'αυτό κλείνω: σιγά μην περιμένω από τον Αλέξη να προφέρει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα στερεότυπα κάθε μικρομέγαλου γραφειοκράτη. Σόρι σύντροφοι αλλά εγώ θα προτιμούσα τον Κουβέλη. Βαρετός, επαρχιώτης, υπερσόβαρος, με κάτι χάλια κουστούμια, με μουστάκι σέβεντις και προφορά Θεσσαλικού κάμπου ΑΛΛΑ... γνήσιος, αληθινός: αυτό που ο Αλέξης έχει απαγορεύσει στον εαυτό του να είναι από 18 χρονών...
Ροδιά, αυτό ακριβώς είναι που με "στραβώνει", όπως λέει και ο Τζιμ πιο ππάνω -- τα επικοινωνιακά κολπάκια, που είναι είδος εισαγόμενο από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Δες τι έγινε τις τελευταίες μέρες εκεί: ο Ομπάμα έχει σαν σύνθημα την "αλλαγή" (μα τι μου θυμίζει αυτό;...), κέρδισε αρχικά τις εντυπώσεις, και μετά όλοι οι αντίπαλοί του μιλούσαν για (δική τους) "αλλαγή". Όλα γίνονται για το θεαθήναι, γιατί έτσι νομίζουν ότι θα κερδίσουν. Και ο σκοπός είναι πάντοτε να κερδίσουν. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τον (όποιο) τόπο, και ακόμα λιγότεροι για τους ανθρώπους που δίνουν ζωή στον (όποιο) τόπο.
Ιωάννα της Λωραίνης, ευχαριστώ για το σχόλιο. Τα εσωτερικά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν τα ξέρω, και δεν έχω ιδέα ποιον από τους δυο θα προτιμούσα αν ήμουν μέλος του και πήγαινα να ψηφίσω. Το πρόβλημά μου είναι η εμμονή στο φαίνεσθαι, στο θεαθήναι, και σε άλλα παρόμοια απαρέμφατα...
Post a Comment