Ρεπουμπλικάνικα μπουμπούκια

[Το ποστ αυτό αφιερώνεται σε όσους βλέπουν με αδιαφορία τις αμερικανικές εκλογές με το σκεπτικό «έλα, μωρέ, όλοι ίδιοι είναι».]

Για ορεκτικό, πάρτε μια δήλωση του Μάικ Χάκαμπι, πρώην πάστορα και υποψήφιου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις αμερικανικές εκλογές του 2008:

[Κάποιοι από τους αντιπάλους μου] δεν θέλουν να αλλάξουν το Σύνταγμα, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξουμε το Σύνταγμα απ’ ό,τι θα ήταν να αλλάξουμε το λόγο του ζώντος Θεού, και αυτό πρέπει να κάνουμε: να διορθώσουμε το Σύνταγμα ώστε να προσαρμοστεί στον κανόνα [standards] του Θεού, και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κανόνα του Θεού.

Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται αυτό, αλλά εμένα μου φαίνεται έκκληση για θεοκρατία. Το αστείο είναι πως οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικάνοι, όταν έρχεται η κουβέντα στην ισλαμική θεοκρατία, την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας και υποστηρίζουν την δυτικού τύπου δημοκρατία – όπως θα δείτε πιο κάτω.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο μορμόνος (δεν θα σταθώ εδώ, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του) Μιτ Ρόμνι παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων. Στην ομιλία που έκανε για να κοινοποιήσει την απόφασή του, είπε (μεταξύ άλλων) τα εξής ωραία:

Οι συντηρητικές αξίες είναι τώρα ακόμα πιο αναγκαίες. Είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα γενιά προκλήσεων οι οποίες απειλούν την ευημερία μας, την ασφάλειά μας και το μέλλον μας. Είμαι πεπεισμένος ότι αν η Αμερική δεν αλλάξει πορεία θα γίνουμε η Γαλλία του 21ου αιώνα – ένα κατά τα άλλα σπουδαίο έθνος που όμως δεν θα είναι πλέον ο ηγέτης του κόσμου, δεν θα είναι πλέον η υπερδύναμη. Και για μένα αυτό είναι αδιανόητο.

[…]

Ο καλύτερος σύμμαχος που έχει γνωρίσει και θα γνωρίσει ποτέ η ειρήνη είναι μια δυνατή Αμερική. Και γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, όπως πάντοτε κάναμε ως τώρα, και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Ίσως η πιο σημαντική απ’ αυτές είναι η επίθεση στον αμερικανικό πολιτισμό.

[…]

Η απειλή για τον πολιτισμό μας έρχεται από μέσα.

[…]

Η επίθεση στην πίστη και τη θρησκεία είναι εξίσου ανελέητη. Και η ανοχή προς την πορνογραφία και τις ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, σε συνδυασμό με τα διεστραμμένα κίνητρα που παρέχουν τα κρατικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, έχουν οδηγήσει στη σημερινή σκοτεινή πραγματικότητα: το 68% των παιδιών των αφροαμερικανών, το 45% των ισπανόφωνων και το 25% των λευκών γεννιούνται εκτός γάμου. Γι’ αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο δύσκολο να πετύχουν στο σχολείο – και στη ζωή. Ένα έθνος χτισμένο πάνω στις αρχές των ιδρυτών μας δεν μπορεί να σταθεί για πολύ όταν τα παιδιά του μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στο σπίτι.

[…]

Είναι καιρός ο αμερικανικός λαός να ενισχύσει το θεσμό του γάμου μέσω αναθεώρησης του συντάγματος, έτσι ώστε οι αριστεροί [liberal] δικαστές να μην μπορούν να του επιτίθενται.

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια δημογραφική καταστροφή. Αυτή είναι το αναπόφευκτο προϊόν της εξασθενημένης πίστης στον Δημιουργό, της αποτυχίας του θεσμού της οικογένειας, της ασέβειας προς την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής [εννοεί τις εκτρώσεις] και της διαβρωμένης ηθικής. Μερικοί λένε πως ο πολιτισμός είναι απλώς κάτι το συμπληρωματικό στη ζωτικότητα της Αμερικής. Εμείς λέμε πως είναι η πηγή της δύναμής μας. Και δεν πτοούμαστε από τα χαχανητά και τα πονηρά βλέμματα όταν υπερασπιζόμαστε τις οικογενειακές αξίες, την ηθική και τον πολιτισμό.

[…]

Αυτοί οι οπαδοί της Τζιχάντ πολεμούν κάθε είδους δημοκρατία — γι’ αυτούς, η δημοκρατία είναι βλάσφημη, γιατί λέει ότι οι πολίτες, και όχι ο Θεός, διαμορφώνουν το νόμο. [Την έννοια της λέξης «ειρωνεία», την ξέρει; Εδώ είναι αυτό που σας έλεγα στην αρχή και που, ευλόγως, δημιουργεί το ερώτημα: πόσος ακριβώς Θεός είναι επιθυμητός; Ή μήπως δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ποιότητας – δηλ. ποιος ακριβώς είναι ο Θεός που γουστάρουμε;]

[…]

Και ο Μπαράκ και η Χίλαρι έχουν καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους σε σχέση με το Ιράκ και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σκοπεύουν να υποχωρήσουν και να δεχτούν την ήττα. Και οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Αυτό θα σημάνει κι άλλες επιθέσεις προς την Αμερική, με έδρα ασφαλή καταφύγια [εννοεί «χώρες»] που θα κάνουν το Αφγανιστάν επί Ταλιμπάν να μοιάζει με παιδική χαρά. Δεν έχω καμία αμφιβολία περί αυτού.

[…]

Αν συνεχίσω την εκστρατεία μου […] θα διευκολύνω τη νίκη της Κλίντον ή του Ομπάμα. Και σε αυτή την περίοδο πολέμου δεν μπορώ να επιτρέψω στην εκστρατεία μου να συντελέσει στην παράδοση στην τρομοκρατία. [Με άλλα λόγια, νίκη των Δημοκρατικών θα σημάνει νίκη των τρομοκρατών . Αυτή η τελευταία φράση τού χάρισε ένα μεγαλοπρεπέστατο «άντε γαμήσου» από τον κωμικό Τζον Στιούαρτ στο πάντοτε υπέροχο Daily Show.]

[…]

Η Αμερική πρέπει να παραμείνει, όπως πάντα, η ελπίδα της Γης.


Όπως βλέπετε, οι μόνιμες επωδοί του συντηρητισμού είναι παρούσες: ο πολιτισμός μας κινδυνεύει, χρειαζόμαστε περισσότερη ασφάλεια, πρέπει να ισχυροποιήσουμε το θεσμό της οικογένειας, πρέπει να έχουμε οδηγό μας τη θρησκεία, είμαστε το καλύτερο/σπουδαιότερο/δυνατότερο έθνος στον κόσμο, οι αριστεροί θέλουν να μας καταστρέψουν, κ.τ.λ.. Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάποια εγχώρια μπουμπούκια, έχετε απόλυτο δίκιο.

Στο μεταξύ, ο επικρατέστερος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο Μακέιν, δέχεται πυρά από τους συντηρητικότερους των συντηρητικών γιατί δεν είναι αρκετά …συντηρητικός.

Είδατε που ΚΑΙ η αμερικανική πολιτική σκηνή έχει πλάκα;