(Β΄ Ι.Π.Μ.) 2. Jonathan Swift - On Stella's Birth-Day 1719

Επανερχόμαστε στη Β΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης. Θυμίζω πως όποιος θέλει να συμμετάσχει μπορεί να στείλει τις μεταφράσεις του στη διεύθυνση e-mail που θα βρει στο προφίλ μου.

Καλή ανάγνωση.



Jonathan Swift - On Stella's Birth-Day 1719

Stella this Day is thirty four,
(We shan't dispute a Year or more)
However Stella, be not troubled,
Although thy Size and Years are doubled,
Since first I saw Thee at Sixteen
The brightest Virgin on the Green,
So little is thy Form declin'd
Made up so largely in thy Mind.
Oh, would it please the Gods to split
Thy Beauty, Size, and Years, and Wit,
No Age could furnish out a Pair
Of Nymphs so graceful, Wise and fair
With half the Lustre of your Eyes,
With half your Wit, your Years and Size:
And then before it grew too late,
How should I beg of gentle Fate,
(That either Nymph might have her Swain,)
To split my Worship too in twain.

___________________________________


Τριάντα τέσσερα έγινε σήμερα η Στέλλα
(Δεν θα μαλώσουμε για κανά χρόνο πηγαινέλα)
Ωστόσο, Στέλλα, μην προβληματίζεσαι,
Όσο κι αν χρόνια και κιλά διπλά επιφορτίζεσαι,
Απ'τη στιγμή που σε πρωτόδα στα δεκάξι,
Το πιό όμορφο κορίτσι στο λιβάδι,
Λιγάκι μόνο η μορφή σου έχει φθαρεί
Κι ας έχει στο μυαλό διογκωθεί.
Α, κι αν οι Θεοί το ήθελαν στα δύο να μοιράσουν
Την εξυπνάδα, τα κιλά, τα χρόνια, τη θωριά σου,
Καμιά εποχή δεν θα φερνε ζευγάρι
Νύμφες ωραίες, σοφές, με τέτοια χάρη,
Με τη μισή τη λάμψη των ματιών σου,
με τη μισή σπιρτάδα, μισών χρόνων και κιλών σου,
Κι έπειτα, πριν είναι πιά πολύ αργά,
Πώς να ζητήσω απ'την καλή τη Μοίρα,
(Ώστε κάθε μιά Νύμφη να'χει έναν μνηστήρα)
Να μοιραστεί η λατρεία μου διττά.

Μετάφραση: Ιφιμέδεια

___________________________________


Έγινε η Στέλλα τριανταδυό
(ε, βάλε ακόμα κανα-δυό)
της λέω να μην ανησυχεί
κι ας έχει διπλασιαστεί
σε όγκο και χρόνια, απ’ τα δεκάξι
πού ’ταν η πιό ’μορφη στην τάξη.

Δεν έχει αλλάξει η μορφή σου
μες το μυαλό σου, συλλογίσου!
Στέλλα, αν μπορούσαν οι Θεοί
Τόση ομορφιά, τέτοιο κορμί
να τα μοιράζανε στα δυό,
σ’ ένα ζευγάρι θαυμαστό,
ταίρι δεν θα ’χαν στο ντουνιά
Νύμφες, με τόση ομορφιά
με τη μισή σου αρετή
χάρη μισή, μισό κορμί.
Και πριν για μένα νά ’ναι αργά
νά ’δινε η Τύχη η Θεά
κι οι δυό να παίρναν τον Καλό τους
και της λατρείας μου το μισό τους!

Μετάφραση: Μαύρος Γάτος

___________________________________


Τριαντατεσσάρων πια η Στέλλα
(Kι ας κόβει κι ένα-δυό η κοπέλα)
Όμως βρε Στέλλα μη χαλιέσαι
Αν και διπλή τώρα μετριέσαι
Στη ζυγαριά και στα χρονάκια
Απ’ τα δεκάξι σου κεράκια
Ίδια έχεις μείνει κι ας νομίζεις
Ότι πια φάλαινα θυμίζεις
Κι αν οι Θεοί στα δυο μοιράσουν
Την ομορφιά σου, τα κιλά σου
Τα χρόνια και την εξυπνάδα
Θα φτιάξουν μια συν μια νεράιδα
Με τη μισή σου γοητεία
Βάρος, μυαλό και ηλικία
Κι εγώ πριν είν’ αργά θα τρέξω
Μοίρα στα γόνατα θα πέσω
Μισό το ντέρτι μου να κόψεις
Στις δυο το ταίρι τους να δώσεις

Μετάφραση: Aurelia aurita

___________________________________


Σήμερα τριαντατέσσερα η Στέλλα κλείνει
(κι αν είν' και παραπάνω, θέμα δε θα γίνει)
πλην όμως, Στέλλα μου, μη δίνεις σημασία
αν και σε μέγεθος και έτη διπλασία
απ' όταν σ' είχα πρωτοδεί στα δεκαέξι
κόρη λαμπρή που όλοι την είχανε προσέξει
μόνον ελάχιστα παρήκμασε η μορφή σου
περιεχόμενο κυρίως της κεφαλής σου.
Kι αν οι Θεοί στα δύο χωρίζαν μ' ένα νεύμα
κάλλος και μέγεθος και έτη σου και πνεύμα
ουδέποτε ξανά θα βγαίναν Nύμφες δύο
με τέτοια χάρη, ομορφιά και μεγαλείο,
με έστω και μισή απ' τη λάμψη των ματιών σου,
μισό απ' το πνεύμα, τα έτη και το μέγεθός σου:
οπότε δίχως διόλου να χρονοτριβήσω
στη Mοίρα τότε θα έσπευδα να της ζητήσω
(ώστε εραστή της κάθε Nύμφη να αποκτήσει)
στα δύο επίσης τη λατρεία μου να χωρίσει.

Mετάφραση: Π

___________________________________


Σήμερα η Στέλλα γίνεται τεσσάρων και τριάντα
(κι αν ένα-δυο τα κρύβουμε, έτσι γίνεται πάντα)
Μα, Στέλλα, μην ταράζεσαι, μη νοιάζεσαι πολύ,
Παρόλο που σε μέγεθος και χρόνια είσαι διπλή,
Απ’ όταν σ’ είχα πρωτοδεί, ‘κεί γύρω στα δεκάξι,
Το πιο όμορφο κορ’τσόπουλο που η πλάση είχε φτιάξει,
Το γενικό σουλούπι σου έχει ίδιο παραμείνει
Κι ας νιώθεις μέσα σου εσύ πως άλλη ήταν εκείνη.
Αχ, και να σε χωρίζανε τώρα οι Θεοί στα δυο,
Την ομορφιά, τον όγκο σου, τα χρόνια, το μυαλό,
Πρώτη φορά θα έβλεπε η φύση ένα ζευγάρι
Νύμφες με τέτοια φρόνηση και ομορφιά και χάρη
Με τη μισή απ’ τα μάτια σου ζωντάνια και στιλπνάδα,
Κι οι δυο μισές σε μέγεθος, χρόνια και εξυπνάδα.
Κι ύστερα, δίχως άλλη πια χρονοτριβή καμιά,
Θα εκλιπαρούσα σύγκορμος τη Μοίρα τη γλυκιά
(για να ‘χει η κάθε Νύμφη μου τον αγαπητικό της)
Να ‘κοβε τη λατρεία μου για σε κι αυτή στα δυο της.

Μετάφραση: cyrusgeo


Και μουσική υπόκρουση, ευγενική προσφορά του Π.

Handel, από τη Mουσική των Nερών (1717)