Ολοκληρώνουμε την Δ΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης με το πέμπτο ποίημα του E.E. Cummings που είχαμε επιλέξει, από τη συλλογή 95 Poems τού 1958.
Καλή ανάγνωση.
in time of daffodils(who know
the goal of living is to grow)
forgetting why,remember how
in time of lilacs who proclaim
the aim of waking is to dream,
remember so(forgetting seem)
in time of roses(who amaze
our now and here with paradise)
forgetting if,remember yes
in time of all sweet things beyond
whatever mind may comprehend,
remember seek(forgetting find)
and in a mystery to be
(when time from time shall set us free)
forgetting me,remember me
_________________________
τον καιρό των ασφόδελων(που γνωρίζουν
πως σκοπός της ζωής είναι να αναπτύσσεσαι)
ξεχνώντας γιατί,θυμήσου πως
τον καιρό των πασχαλιών που δηλώνουν
πως στόχος της αφύπνισης είναι να ονειρεύεσαι,
θυμήσου έτσι(ξεχνώντας μοιάσε)
τον καιρό των ρόδων(που εκπλήσσουν
το τώρα και το εδώ μας με παράδεισο)
ξεχνώντας αν,θυμήσου ναι
τον καιρό όλων των ωραίων πραγμάτων πέρα από
ό,τι το μυαλό μπορεί να αντιλαμβάνεται
θυμήσου ψάξε(ξεχνώντας βρες)
και σε ένα μέλλον μυστήριο
(όταν ο καιρός απ'τον καιρό θα μας ελευθερώσει)
ξεχνώντας με,θυμήσου με
Μετάφραση: Ιφιμέδεια
_________________________
στο χρόνο του ασφόδελου (που καταλαβαίνει
σκοπός του είναι να ανεβαίνει)
ξεχνώντας γιατί, θυμάται πώς τα καταφέρνει
στο χρόνο της πασχαλιάς (που περηφανεύεται
ξυπνά μόνο για να ονειρεύεται)
θυμάται το λοιπόν(ξεχνώντας το φαίνεται)
στο χρόνο των ρόδων (που συνταράζουν
το παρόν μας με παράδεισο αγκαλιάζουν)
ξεχνώντας τα εάν, θυμούνται να τάζουν
στο χρόνο των γλυκών πραγμάτων που ζούνε
πέρα από όσα στο μυαλό χωράνε να μπούνε
θυμούνται να ψάχνουν(ξεχνώντας να βρούνε)
και στο μέλλον μυστήριο αυτό που θα βρεθούμε
(όταν απ'το χρόνο χάρις στο χρόνο θα λυτρωθούμε)
ξεχνώντας με, θυμήσου με
Μετάφραση: Αρκάτος
_________________________
όταν ανθούν οι ασφόδελοι(που ξέρουνε
πως μόνο για να μεγαλώνει ζει κανείς)
ξεχνώντας το γιατί,το πώς θυμήσου
όταν ανθούν οι πασχαλιές που διαλαλούν
πως μόνο για να ονειρεύεσαι ξυπνάς,
το έτσι θυμήσου(το μπορεί ξεχνώντας)
όταν ανθούν τα ρόδα(που θαμπώνουνε
το τώρα και το εδώ μας με παράδεισο)
ξεχνώντας το αν,το μάλιστα θυμήσου
όταν ανθεί τριγύρω κάθε τι γλυκό
που ό,τι θα χωρούσε ο νους το ξεπερνά
το πού θυμήσου(το να βρεις ξεχνώντας)
και σ'ένα θαύμα που θα'ρθεί(όταν για μας
θα φέρει ο χρόνος απ'το χρόνο λευτεριά)
εμένανε ξεχνώντας, εμένανε θυμήσου
Μετάφραση: Π
_________________________
UPDATE:
Τον καιρό των ασφοδέλων (που γνωρίζουν
πως σκοπός της ζωής είναι να μεγαλώσεις)
ξεχνώντας το γιατί, το πώς θυμίζουν
τον καιρό των πασχαλιών που δηλώνουν
πως το να ονειρεύεσαι είναι ο σκοπός του να ξυπνάς
θυμήσου, έτσι (μοιάζεις να ξεχνάς)
τον καιρό των τριαντάφυλλων (που καταπλήσσουν
το εδώ και το τώρα μας με παράδεισο)
ξεχνώντας το αν, το ναι θυμίζουν
τον καιρό των μικρών γλυκών επέκεινα
οτιδήποτε καταλαβαίνει το μυαλό μου
θυμάμαι ν' αναζητώ (ξεχνάω τα 'Εύρηκα')
και όταν ένα μυστήριο του μέλλοντος μας ζυγώσει
(όταν ο χρόνος από τον χρόνο μας απελευθερώσει)
ξεχνώντας εμένα, θυμάμαι εμένα
Μετάφραση: Yannis H
25.2.08
Η πχιότητα της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας... (+UPDATE)
...φάνηκε πάλι σήμερα, με το καλημέρα της εκπομπής του Μάκη, ο οποίος είπε το απίστευτο: "αν είσαι μπλόγκερ στην Αμερική και τολμήσεις να βρίσεις κανέναν, σε πήγανε κατευθείαν μέσα" (ή κάπως έτσι).
Αν δεν ήμουν ως τώρα 100% σίγουρος ότι ο (δημοσιογράφος με δέλτα κεφαλαίο) Μάκης δεν έχει ιδέα από μπλογκ, τώρα είμαι. Στα αμερικανικά μπλογκ που παρακολουθώ (τουλάχιστον στα επιστημονικού ενδιαφέροντος, όπου οι διαχειριστές τους είναι πολλές φορές επώνυμοι), όποτε υπάρχει έντονο θέμα (όπως, ας πούμε, ο Δημιουργισμός και το πνευματικό παιδί του, ο Ευφυής Σχεδιασμός) το βρισίδι πάει κι έρχεται — το τι asshole, το τι dickhead, το τι he has his head so far up his ass πέφτει δε λέγεται. Και βέβαια ο θιγόμενος απαντά με τον ίδιο τρόπο — είτε με σχόλιο είτε από το δικό του μπλογκ ή ιστοσελίδα. Μήνυση κάνουν μόνο οι πολύ καραγκιόζηδες, οι οποίοι μετά γίνονται ο περίγελως της οικουμένης.
Μη με παρεξηγείτε — δεν περίμενα να ενημερωθώ για τίποτε από τον Μάκη, φυσικά. Απλώς ήλπιζα αυτή τη φορά η εκπομπή του να μην έχει ως θέμα τον ίδιο.
Γελάστηκα.
Υ.Γ.: Δεν ξέρω τι ακριβώς ζόρι τραβάνε όλοι αυτοί οι μπλόγκερ που καταφέρονται κατά της ανωνυμίας, αλλά ξέρω ότι άθελά τους υπονομεύουν το μέλλον της μπλογκόσφαιρας.
Υ.Γ. 2: Παρεμπιπτόντως, έχει δει ποτέ ο Δημοσιογράφος τι σούρνουν καθημερινά στον Μπους τα τελευταία 8 χρόνια οι Αμερικανοί μπλόγκερ (και οι δημοσιογράφοι, και οι καλλιτέχνες, και, και...); Δεν το νομίζω...
UPDATE
Σας συνιστώ να διαβάσετε το κείμενο του Περαστικού.
Αν δεν ήμουν ως τώρα 100% σίγουρος ότι ο (δημοσιογράφος με δέλτα κεφαλαίο) Μάκης δεν έχει ιδέα από μπλογκ, τώρα είμαι. Στα αμερικανικά μπλογκ που παρακολουθώ (τουλάχιστον στα επιστημονικού ενδιαφέροντος, όπου οι διαχειριστές τους είναι πολλές φορές επώνυμοι), όποτε υπάρχει έντονο θέμα (όπως, ας πούμε, ο Δημιουργισμός και το πνευματικό παιδί του, ο Ευφυής Σχεδιασμός) το βρισίδι πάει κι έρχεται — το τι asshole, το τι dickhead, το τι he has his head so far up his ass πέφτει δε λέγεται. Και βέβαια ο θιγόμενος απαντά με τον ίδιο τρόπο — είτε με σχόλιο είτε από το δικό του μπλογκ ή ιστοσελίδα. Μήνυση κάνουν μόνο οι πολύ καραγκιόζηδες, οι οποίοι μετά γίνονται ο περίγελως της οικουμένης.
Μη με παρεξηγείτε — δεν περίμενα να ενημερωθώ για τίποτε από τον Μάκη, φυσικά. Απλώς ήλπιζα αυτή τη φορά η εκπομπή του να μην έχει ως θέμα τον ίδιο.
Γελάστηκα.
Υ.Γ.: Δεν ξέρω τι ακριβώς ζόρι τραβάνε όλοι αυτοί οι μπλόγκερ που καταφέρονται κατά της ανωνυμίας, αλλά ξέρω ότι άθελά τους υπονομεύουν το μέλλον της μπλογκόσφαιρας.
Υ.Γ. 2: Παρεμπιπτόντως, έχει δει ποτέ ο Δημοσιογράφος τι σούρνουν καθημερινά στον Μπους τα τελευταία 8 χρόνια οι Αμερικανοί μπλόγκερ (και οι δημοσιογράφοι, και οι καλλιτέχνες, και, και...); Δεν το νομίζω...
UPDATE
Σας συνιστώ να διαβάσετε το κείμενο του Περαστικού.
23.2.08
Σελίδα 123...
(Κατόπιν πρόσκλησης από την Ιφιμέδεια.)
Α) cyrusgeo
Τα κοντινότερα βιβλία που έχω κοντά μου αυτή τη στιγμή που γράφω μπροστά στον υπολογιστή είναι τα βιβλία που μεταφράζω, ένα κάρο λεξικά, και τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις της Βίβλου — γιατί μου χρειάζεται στη μετάφραση, μη νομίσετε τίποτε άλλο...
Επομένως, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τίποτε απ' αυτά στο παιχνίδι της σελίδας 123.
Αντ' αυτών, θα χρησιμοποιήσω το βιβλίο που κάθεται (από το καλοκαίρι που το άρχισα — κι ακόμα δεν το έχω τελειώσει, ο ακαμάτης) αναπαυτικά πάνω στο λιλιπούτειο subwoofer δίπλα στο κρεβάτι μου. Θα κλέψω λίγο, βέβαια: θα χρησιμοποιήσω την 5η, 6η και 7η περίοδο, αντί για την 6η, 7η και 8η που απαιτεί το παιχνίδι, γιατί μετά την 7η αρχίζει άλλο κεφάλαιο.
Richard Dawkins, The God Delusion.
Σελίδα 123 — σε δική μου μετάφραση:
[Ο συγγραφέας μιλά προηγουμένως για τον Κώδικα Ντα Βίντσι και για τις αντιδράσεις των πιστών στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία.]
Είναι όντως επινοημένο, από την αρχή ως το τέλος: εφεύρημα, αποκύημα φαντασίας. Από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς όπως τα ευαγγέλια. Με μόνη διαφορά ότι τα ευαγγέλια είναι αρχαία αποκυήματα φαντασίας, ενώ ο Κώδικας Ντα Βίντσι είναι σύγχρονο αποκύημα φαντασίας.
Β) Π
Δεν έχει καμμιά δουλειά εδώ η ντροπή
Εδώ το βίτσιο δεν δαμάζεται, όλα τα αψηφάει
Εδώ κι ο πάγος παίρνει φωτιά
Και η επιθυμία αποπλανά τον νου
-- Άμλετ, μτφ. Χειμωνά, εκδ. Κέδρος, σελ. 123.
Ομολογώ ότι έκανα μιά μικρή ζαβολιά. Δίπλα μου ήταν οι πέντε μεταφράσεις του Άμλετ που σκάλιζα αυτόν τον καιρό: κοίταξα και στις πέντε το ορισθέν σημείον και διάλεξα όποιο ήταν πιο ενδιαφέρον.
Προχωρώ επομένως και σε νέα ζαβολιά:
-- Bach, Έργα για Βιολί, εκδ. Dover, σελ. 123.
Α) cyrusgeo
Τα κοντινότερα βιβλία που έχω κοντά μου αυτή τη στιγμή που γράφω μπροστά στον υπολογιστή είναι τα βιβλία που μεταφράζω, ένα κάρο λεξικά, και τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις της Βίβλου — γιατί μου χρειάζεται στη μετάφραση, μη νομίσετε τίποτε άλλο...
Επομένως, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τίποτε απ' αυτά στο παιχνίδι της σελίδας 123.
Αντ' αυτών, θα χρησιμοποιήσω το βιβλίο που κάθεται (από το καλοκαίρι που το άρχισα — κι ακόμα δεν το έχω τελειώσει, ο ακαμάτης) αναπαυτικά πάνω στο λιλιπούτειο subwoofer δίπλα στο κρεβάτι μου. Θα κλέψω λίγο, βέβαια: θα χρησιμοποιήσω την 5η, 6η και 7η περίοδο, αντί για την 6η, 7η και 8η που απαιτεί το παιχνίδι, γιατί μετά την 7η αρχίζει άλλο κεφάλαιο.
Richard Dawkins, The God Delusion.
Σελίδα 123 — σε δική μου μετάφραση:
[Ο συγγραφέας μιλά προηγουμένως για τον Κώδικα Ντα Βίντσι και για τις αντιδράσεις των πιστών στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία.]
Είναι όντως επινοημένο, από την αρχή ως το τέλος: εφεύρημα, αποκύημα φαντασίας. Από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς όπως τα ευαγγέλια. Με μόνη διαφορά ότι τα ευαγγέλια είναι αρχαία αποκυήματα φαντασίας, ενώ ο Κώδικας Ντα Βίντσι είναι σύγχρονο αποκύημα φαντασίας.
Β) Π
Δεν έχει καμμιά δουλειά εδώ η ντροπή
Εδώ το βίτσιο δεν δαμάζεται, όλα τα αψηφάει
Εδώ κι ο πάγος παίρνει φωτιά
Και η επιθυμία αποπλανά τον νου
-- Άμλετ, μτφ. Χειμωνά, εκδ. Κέδρος, σελ. 123.
Ομολογώ ότι έκανα μιά μικρή ζαβολιά. Δίπλα μου ήταν οι πέντε μεταφράσεις του Άμλετ που σκάλιζα αυτόν τον καιρό: κοίταξα και στις πέντε το ορισθέν σημείον και διάλεξα όποιο ήταν πιο ενδιαφέρον.
Προχωρώ επομένως και σε νέα ζαβολιά:
-- Bach, Έργα για Βιολί, εκδ. Dover, σελ. 123.
20.2.08
(Δ΄ Ι. Π. Μ.) 4. if i have made,my lady,intricate
Συνεχίζουμε την Δ΄ Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης με το τέταρτο ποίημα του E.E. Cummings, κι αυτό από τη συλλογή τού 1926 με τίτλο: is 5.
Καλή ανάγνωση.
if i have made,my lady,intricate
imperfect various things chiefly which wrong
your eyes(frailer than most deep dreams are frail)
songs less firm than your body's whitest song
upon my mind---if i have failed to snare
the glance too shy---if through my singing slips
the very skilful strangeness of your smile
the keen primeval silence of your hair
---let the world say "his most wise music stole
nothing from death"---
you only will create
(who are so perfectly alive)my shame:
lady through whose profound and fragile lips
the sweet small clumsy feet of April came
into the ragged meadow of my soul.
_________________________
εάν έχω κάνει, γυναίκα μου, ακατανόητα
ατελή διάφορα πράγματα κυρίως που ταράζουν
τα μάτια σου (ευάλωτα όσο τα πιο βαθειά όνειρα είναι ευάλωτα)
τραγούδια λιγότερο αιώνια από του
σώματός σου το πιο λευκό τραγούδι που αντηχεί
στο μυαλό μου - εάν δεν έχω καταφέρει να αιχμαλωτίσω
τη ματιά την πιο ταπεινή- εάν εξαιτίας του τραγουδιού μου παραπατά
η τόσο περίτεχνη παραξενιά του χαμόγελού σου
η παθιασμένη πρωτόγονη σιωπή των μαλλιών σου
---άσε τον κόσμο να πει "η πιο σοφή μουσική του δεν έκλεψε
τίποτα από το θάνατο"---
μόνο εσύ θα προκαλέσεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή) τη ντροπή μου:
γυναίκα της οποίας τα αισθητά και εύθραυστα χείλη αφήσαν
τα μικρά γλυκά αδέξια πόδια του Απρίλη για να πατήσουν
στο κακοτράχαλο λειβάδι της ψυχής μου
Μετάφραση: Αρκάτος
_________________________
αν σκάρωσα, κυρά μου, πράματα σύνθετα
ατελή πολύμορφα που πάνω απ’ όλα αδικούν
τα μάτια σου (πιο αιθέρια απ’ όσο τα πιο μύχια όνειρα είναι αιθέρια)
τραγούδια λιγότερο σφιχτοδεμένα
απ’ του κορμιού σου το λευκότερο τραγούδι
στο νου μου -αν δεν κατάφερα να παγιδεύσω
τη ματιά την τόσο μαζεμένη-
αν μέσα απ’ το τραγούδισμά μου ξεγλιστρά
η αριστουργηματική του χαμογέλου σου παραξενιά
και των μαλλιών σου η βαθιά αρχέγονη σιωπή
--ας πει ο κόσμος πως «η πιο σοφή του μουσική
τίποτα από το θάνατο δεν έκλεψε»---
μόνη εσύ θα αποτυπώνεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή) το ντρόπιασμά μου:
κυρά που μέσα από τ’ άδυτα κι εύθραυστα χείλη της
τα γλυκά τ’ άγαρμπα ποδαράκια τ’ Απρίλη τρύπωσαν
στο καταφαγωμένο της ψυχής μου βοσκοτόπι.
Μετάφραση: synas
_________________________
αν έφτιαξα,αγάπη μου,περίπλοκα
ελαττωματικά διάφορα κυρίως που αδικούν
τα μάτια σου(τ'ανάερα σχεδόν πιο κι απ'το κάθε μύχιο όνειρο)
τραγούδια που δε στέκουνε όσο τ'ολόλευκο τραγούδι του κορμιού σου
πάνω στο νου μου--αν να γητέψω δεν κατάφερα
το βλέμμα το συνεσταλμένο--αν όπως τραγουδάω ξεγλυστρά
η του χαμόγελού σου η τόσο επιδέξια παραξενιά
η των μαλλιών σου η άγρυπνη αρχέγονη σιωπή
--ας λένε όλοι "η πάνσοφή του μουσική
τίποτε απ'το θάνατο δεν έκλεψε"--
εσύ,μονάχα,θα με κάνεις
(που απαράμιλλα είσαι ζωντανή)ντροπή να νοιώθω:
αγάπη μου που τα βαθειά κι εύθραυστα χείλη της
φέραν του Απρίλη τα γλυκά μικρά αδέξια πόδια
στο ρημαγμένο το λιβάδι της ψυχής μου.
Μετάφραση: Π
_________________________
Αν έχω κάνει,κυρά μου,περίπλοκα
ατελή διάφορα πράγματα κυρίως που αδικούν
τα μάτια σου(πιό εύθραυστα απ'όσο είναι τα περισσότερα βαθιά όνειρα)
τραγούδια λιγότερο επίμονα απ'του κορμιού σου το λευκότερο τραγούδι
στο μυαλό μου -αν έχω αποτύχει να παγιδεύσω
το τόσο ντροπαλό το βλέμμα-αν μέσα απ'το τραγούδισμά μου διαφεύγει
η ίδια η επιδέξια ιδιομορφία του μειδιάματός σου
η έντονη πρωτόγονη σιωπή των μαλλιών σου
-ας πει ο κόσμος "η πιό σοφή του μουσική τίποτα
δεν έκλεψε απ'το θάνατο"
εσύ μόνον θα πλάσεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή)την ντροπή μου:
κυρά που μέσα απ'τα βαθιά και εύθραυστα χείλη σου
τα γλυκά αδέξια ποδαράκια του Απρίλη ήρθαν
μέσα στο κουρελιασμένο λιβάδι της ψυχής μου.
Μετάφραση: Ιφιμέδεια
Καλή ανάγνωση.
if i have made,my lady,intricate
imperfect various things chiefly which wrong
your eyes(frailer than most deep dreams are frail)
songs less firm than your body's whitest song
upon my mind---if i have failed to snare
the glance too shy---if through my singing slips
the very skilful strangeness of your smile
the keen primeval silence of your hair
---let the world say "his most wise music stole
nothing from death"---
you only will create
(who are so perfectly alive)my shame:
lady through whose profound and fragile lips
the sweet small clumsy feet of April came
into the ragged meadow of my soul.
_________________________
εάν έχω κάνει, γυναίκα μου, ακατανόητα
ατελή διάφορα πράγματα κυρίως που ταράζουν
τα μάτια σου (ευάλωτα όσο τα πιο βαθειά όνειρα είναι ευάλωτα)
τραγούδια λιγότερο αιώνια από του
σώματός σου το πιο λευκό τραγούδι που αντηχεί
στο μυαλό μου - εάν δεν έχω καταφέρει να αιχμαλωτίσω
τη ματιά την πιο ταπεινή- εάν εξαιτίας του τραγουδιού μου παραπατά
η τόσο περίτεχνη παραξενιά του χαμόγελού σου
η παθιασμένη πρωτόγονη σιωπή των μαλλιών σου
---άσε τον κόσμο να πει "η πιο σοφή μουσική του δεν έκλεψε
τίποτα από το θάνατο"---
μόνο εσύ θα προκαλέσεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή) τη ντροπή μου:
γυναίκα της οποίας τα αισθητά και εύθραυστα χείλη αφήσαν
τα μικρά γλυκά αδέξια πόδια του Απρίλη για να πατήσουν
στο κακοτράχαλο λειβάδι της ψυχής μου
Μετάφραση: Αρκάτος
_________________________
αν σκάρωσα, κυρά μου, πράματα σύνθετα
ατελή πολύμορφα που πάνω απ’ όλα αδικούν
τα μάτια σου (πιο αιθέρια απ’ όσο τα πιο μύχια όνειρα είναι αιθέρια)
τραγούδια λιγότερο σφιχτοδεμένα
απ’ του κορμιού σου το λευκότερο τραγούδι
στο νου μου -αν δεν κατάφερα να παγιδεύσω
τη ματιά την τόσο μαζεμένη-
αν μέσα απ’ το τραγούδισμά μου ξεγλιστρά
η αριστουργηματική του χαμογέλου σου παραξενιά
και των μαλλιών σου η βαθιά αρχέγονη σιωπή
--ας πει ο κόσμος πως «η πιο σοφή του μουσική
τίποτα από το θάνατο δεν έκλεψε»---
μόνη εσύ θα αποτυπώνεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή) το ντρόπιασμά μου:
κυρά που μέσα από τ’ άδυτα κι εύθραυστα χείλη της
τα γλυκά τ’ άγαρμπα ποδαράκια τ’ Απρίλη τρύπωσαν
στο καταφαγωμένο της ψυχής μου βοσκοτόπι.
Μετάφραση: synas
_________________________
αν έφτιαξα,αγάπη μου,περίπλοκα
ελαττωματικά διάφορα κυρίως που αδικούν
τα μάτια σου(τ'ανάερα σχεδόν πιο κι απ'το κάθε μύχιο όνειρο)
τραγούδια που δε στέκουνε όσο τ'ολόλευκο τραγούδι του κορμιού σου
πάνω στο νου μου--αν να γητέψω δεν κατάφερα
το βλέμμα το συνεσταλμένο--αν όπως τραγουδάω ξεγλυστρά
η του χαμόγελού σου η τόσο επιδέξια παραξενιά
η των μαλλιών σου η άγρυπνη αρχέγονη σιωπή
--ας λένε όλοι "η πάνσοφή του μουσική
τίποτε απ'το θάνατο δεν έκλεψε"--
εσύ,μονάχα,θα με κάνεις
(που απαράμιλλα είσαι ζωντανή)ντροπή να νοιώθω:
αγάπη μου που τα βαθειά κι εύθραυστα χείλη της
φέραν του Απρίλη τα γλυκά μικρά αδέξια πόδια
στο ρημαγμένο το λιβάδι της ψυχής μου.
Μετάφραση: Π
_________________________
Αν έχω κάνει,κυρά μου,περίπλοκα
ατελή διάφορα πράγματα κυρίως που αδικούν
τα μάτια σου(πιό εύθραυστα απ'όσο είναι τα περισσότερα βαθιά όνειρα)
τραγούδια λιγότερο επίμονα απ'του κορμιού σου το λευκότερο τραγούδι
στο μυαλό μου -αν έχω αποτύχει να παγιδεύσω
το τόσο ντροπαλό το βλέμμα-αν μέσα απ'το τραγούδισμά μου διαφεύγει
η ίδια η επιδέξια ιδιομορφία του μειδιάματός σου
η έντονη πρωτόγονη σιωπή των μαλλιών σου
-ας πει ο κόσμος "η πιό σοφή του μουσική τίποτα
δεν έκλεψε απ'το θάνατο"
εσύ μόνον θα πλάσεις
(που είσαι τόσο τέλεια ζωντανή)την ντροπή μου:
κυρά που μέσα απ'τα βαθιά και εύθραυστα χείλη σου
τα γλυκά αδέξια ποδαράκια του Απρίλη ήρθαν
μέσα στο κουρελιασμένο λιβάδι της ψυχής μου.
Μετάφραση: Ιφιμέδεια
15.2.08
Κίτρινος Κάκτος
«Η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη πραγμάτων έχουν μόνο έναν αντίπαλο: τους αρχαίους έλληνες κλασικούς».
Αυτό ισχυρίζεται η διαφήμιση των εκδόσεων «Κάκτος» που ακούγεται καθημερινά από το ραδιόφωνο. Το αποτέλεσμα είναι η διαφήμιση να απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους εννοούν αυτές τις λέξεις με τον τρόπο που τις εννοεί ο «Κάκτος». Γιατί εγώ, τουλάχιστον, δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής.
1. Τι εννοεί λέγοντας «παγκοσμιοποίηση»; Δεν μπορεί να εννοεί την οικονομική παγκοσμιοποίηση, γιατί αυτή ουδεμία σχέση έχει με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Υποπτεύομαι ότι υπονοεί τη λεγόμενη «πολιτιστική παγκοσμιοποίηση», η οποία, όμως, είναι κατ’ ουσίαν ανύπαρκτη έννοια: είναι δεδομένο ότι, αν ένα κράτος είναι ισχυρότερο οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά κ.ο.κ., θα ασκήσει και κάποια πολιτιστική επίδραση στα υπόλοιπα κράτη με τα οποία έρχεται σε επαφή. Αυτό δεν σημαίνει, σώνει και καλά, ότι οι τοπικοί πολιτισμοί θα αφανιστούν. Μπορεί να προκύψει κάποια ζύμωση που να οδηγήσει σε κάτι καινούργιο — ή μπορεί ο τοπικός πολιτισμός να είναι αρκετά «ισχυρός» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) ώστε να βγει αλώβητος, ή ακόμη και κυρίαρχος.
2. Τι εννοεί λέγοντας «νέα τάξη πραγμάτων»; Κατά τη γνώμη μου, αυτή η διατύπωση είναι τόσο ασαφής που καταλήγει να μην έχει νόημα, παρά μόνο όταν χρησιμοποιείται στα πλαίσια συνωμοσιολογικών θεωριών περί «illuminati» κ.τ.λ. — οπότε αποκτά ένα νόημα ανόητο (συγγνώμη για το κακό λογοπαίγνιο…). Νομίζω πως κάποιοι, τουλάχιστον, από τους αρχαίους έλληνες κλασικούς που τόσο θαυμάζει (και καλά κάνει) ο «Κάκτος», θα έφριτταν στη σκέψη ότι το όνομά τους και τα γραπτά τους θα μπορούσαν ποτέ να χρησιμοποιηθούν για τη διαιώνιση συνωμοσιολογικών φληναφημάτων.
3. Τέλος, κατά ποίαν έννοια οι αρχαίοι έλληνες κλασικοί αποτελούν «αντίπαλον δέος» για την «παγκοσμιοποίηση» και τη «νέα τάξη πραγμάτων»; Φοβάμαι ότι εδώ ο «Κάκτος» υιοθετεί τη θεώρηση περί ενιαίου ελληνικού πολιτισμού και πιστεύει πως γυρνώντας πίσω στις «ρίζες» μας μπορούμε να ενισχύσουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Εδώ, όμως, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και ο σημερινός ελληνικός πολιτισμός είναι δυο διαφορετικοί πολιτισμοί.
Ναι, είμαστε στον ίδιο γεωγραφικό χώρο.
Ναι, μιλάμε μια γλώσσα που είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας ελληνικής, όπως περίπου τα ιταλικά είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας λατινικής — και ας με διορθώσουν εδώ οι κλασικιστές αν κάνω λάθος.
Αλλά ο πολιτισμός της αρχαίας Αθήνας (γιατί, ας μη γελιόμαστε, αυτόν εννοούμε συνήθως λέγοντας «αρχαίος ελληνικός πολιτισμός») ελάχιστη σχέση έχει με τον σημερινό ελληνικό πολιτισμό — για την ακρίβεια, χάθηκε ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, μεταλλασσόμενος σε ρωμαιο-βυζαντινό, ο οποίος με τη σειρά του έγινε οθωμανο-χριστιανικός. Μετά την επανάσταση, προέκυψε ένας νεοελληνικός πολιτισμός, με σκόρπιες αναφορές σε όλους τους προηγούμενους, ο οποίος σιγά-σιγά οδήγησε στο σημερινό μεταμοντέρνο ελληνικό σύμφυρμα.
Μένω, λοιπόν, με την αρχική μου απορία: τι στο καλό εννοεί ο «Κάκτος» με αυτή την αλλόκοτη διαφήμιση; Πώς πετάει εδώ κι εκεί, ελαφρά τη καρδία, έννοιες που σηκώνουν πολλή συζήτηση, κι ακόμη περισσότερη αμφισβήτηση;
Τα κείμενα των αρχαίων ελλήνων κλασικών είναι από μόνα τους πολύ σπουδαία (και αξίζουν συγχαρητήρια στον «Κάκτο» για το τεράστιο αυτό εγχείρημα)· δεν χρειάζονται μια τέτοιου είδους προώθηση που απευθύνεται στο θυμικό του ακροατή με όρους κιτρινισμού…
Αυτό ισχυρίζεται η διαφήμιση των εκδόσεων «Κάκτος» που ακούγεται καθημερινά από το ραδιόφωνο. Το αποτέλεσμα είναι η διαφήμιση να απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους εννοούν αυτές τις λέξεις με τον τρόπο που τις εννοεί ο «Κάκτος». Γιατί εγώ, τουλάχιστον, δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής.
1. Τι εννοεί λέγοντας «παγκοσμιοποίηση»; Δεν μπορεί να εννοεί την οικονομική παγκοσμιοποίηση, γιατί αυτή ουδεμία σχέση έχει με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Υποπτεύομαι ότι υπονοεί τη λεγόμενη «πολιτιστική παγκοσμιοποίηση», η οποία, όμως, είναι κατ’ ουσίαν ανύπαρκτη έννοια: είναι δεδομένο ότι, αν ένα κράτος είναι ισχυρότερο οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά κ.ο.κ., θα ασκήσει και κάποια πολιτιστική επίδραση στα υπόλοιπα κράτη με τα οποία έρχεται σε επαφή. Αυτό δεν σημαίνει, σώνει και καλά, ότι οι τοπικοί πολιτισμοί θα αφανιστούν. Μπορεί να προκύψει κάποια ζύμωση που να οδηγήσει σε κάτι καινούργιο — ή μπορεί ο τοπικός πολιτισμός να είναι αρκετά «ισχυρός» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) ώστε να βγει αλώβητος, ή ακόμη και κυρίαρχος.
2. Τι εννοεί λέγοντας «νέα τάξη πραγμάτων»; Κατά τη γνώμη μου, αυτή η διατύπωση είναι τόσο ασαφής που καταλήγει να μην έχει νόημα, παρά μόνο όταν χρησιμοποιείται στα πλαίσια συνωμοσιολογικών θεωριών περί «illuminati» κ.τ.λ. — οπότε αποκτά ένα νόημα ανόητο (συγγνώμη για το κακό λογοπαίγνιο…). Νομίζω πως κάποιοι, τουλάχιστον, από τους αρχαίους έλληνες κλασικούς που τόσο θαυμάζει (και καλά κάνει) ο «Κάκτος», θα έφριτταν στη σκέψη ότι το όνομά τους και τα γραπτά τους θα μπορούσαν ποτέ να χρησιμοποιηθούν για τη διαιώνιση συνωμοσιολογικών φληναφημάτων.
3. Τέλος, κατά ποίαν έννοια οι αρχαίοι έλληνες κλασικοί αποτελούν «αντίπαλον δέος» για την «παγκοσμιοποίηση» και τη «νέα τάξη πραγμάτων»; Φοβάμαι ότι εδώ ο «Κάκτος» υιοθετεί τη θεώρηση περί ενιαίου ελληνικού πολιτισμού και πιστεύει πως γυρνώντας πίσω στις «ρίζες» μας μπορούμε να ενισχύσουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Εδώ, όμως, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και ο σημερινός ελληνικός πολιτισμός είναι δυο διαφορετικοί πολιτισμοί.
Ναι, είμαστε στον ίδιο γεωγραφικό χώρο.
Ναι, μιλάμε μια γλώσσα που είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας ελληνικής, όπως περίπου τα ιταλικά είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας λατινικής — και ας με διορθώσουν εδώ οι κλασικιστές αν κάνω λάθος.
Αλλά ο πολιτισμός της αρχαίας Αθήνας (γιατί, ας μη γελιόμαστε, αυτόν εννοούμε συνήθως λέγοντας «αρχαίος ελληνικός πολιτισμός») ελάχιστη σχέση έχει με τον σημερινό ελληνικό πολιτισμό — για την ακρίβεια, χάθηκε ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, μεταλλασσόμενος σε ρωμαιο-βυζαντινό, ο οποίος με τη σειρά του έγινε οθωμανο-χριστιανικός. Μετά την επανάσταση, προέκυψε ένας νεοελληνικός πολιτισμός, με σκόρπιες αναφορές σε όλους τους προηγούμενους, ο οποίος σιγά-σιγά οδήγησε στο σημερινό μεταμοντέρνο ελληνικό σύμφυρμα.
Μένω, λοιπόν, με την αρχική μου απορία: τι στο καλό εννοεί ο «Κάκτος» με αυτή την αλλόκοτη διαφήμιση; Πώς πετάει εδώ κι εκεί, ελαφρά τη καρδία, έννοιες που σηκώνουν πολλή συζήτηση, κι ακόμη περισσότερη αμφισβήτηση;
Τα κείμενα των αρχαίων ελλήνων κλασικών είναι από μόνα τους πολύ σπουδαία (και αξίζουν συγχαρητήρια στον «Κάκτο» για το τεράστιο αυτό εγχείρημα)· δεν χρειάζονται μια τέτοιου είδους προώθηση που απευθύνεται στο θυμικό του ακροατή με όρους κιτρινισμού…
14.2.08
Portishead
Ο τρίτος δίσκος τους αναμένεται στις 14 Απριλίου 2008.
Επιτέλους!
Sour Times
To pretend no one can find
The fallacies of morning rose
Forbidden fruit, hidden eyes
Curtises that I despise in me
Take a ride, take a shot now
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Covered by the blind belief
That fantasies of sinful screens
Bear the facts, assume the dye
End the vows no need to lie, enjoy
Take a ride, take a shot now
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Who oo am I, what and why
Cos all I have left is my memories of yesterday
Ohh these sour times
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
After time the bitter taste
Of innocence decent or race
Scattered seeds, buried lives
Mysteries of our disguise revolve
Circumstance will decide ....
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Cos nobody loves me
Its true
Not like you
Nobody loves.. me
Its true
Not, like, you.. do
[www.azlyrics.com]
Υ.Γ.: Το τραγούδι αυτό δεν είναι από τα πιο χαρακτηριστικά τους, και μάλλον παραείναι χαρούμενο (για Portishead, εννοώ), αλλά γιορτάζει και ο "Άγιος" σήμερα, μεγάλη η χάρη του, οπότε...
Επιτέλους!
Sour Times
To pretend no one can find
The fallacies of morning rose
Forbidden fruit, hidden eyes
Curtises that I despise in me
Take a ride, take a shot now
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Covered by the blind belief
That fantasies of sinful screens
Bear the facts, assume the dye
End the vows no need to lie, enjoy
Take a ride, take a shot now
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Who oo am I, what and why
Cos all I have left is my memories of yesterday
Ohh these sour times
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
After time the bitter taste
Of innocence decent or race
Scattered seeds, buried lives
Mysteries of our disguise revolve
Circumstance will decide ....
Cos nobody loves me
Its true
Not like you do
Cos nobody loves me
Its true
Not like you
Nobody loves.. me
Its true
Not, like, you.. do
[www.azlyrics.com]
Υ.Γ.: Το τραγούδι αυτό δεν είναι από τα πιο χαρακτηριστικά τους, και μάλλον παραείναι χαρούμενο (για Portishead, εννοώ), αλλά γιορτάζει και ο "Άγιος" σήμερα, μεγάλη η χάρη του, οπότε...
11.2.08
Ρεπουμπλικάνικα μπουμπούκια
[Το ποστ αυτό αφιερώνεται σε όσους βλέπουν με αδιαφορία τις αμερικανικές εκλογές με το σκεπτικό «έλα, μωρέ, όλοι ίδιοι είναι».]
Για ορεκτικό, πάρτε μια δήλωση του Μάικ Χάκαμπι, πρώην πάστορα και υποψήφιου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις αμερικανικές εκλογές του 2008:
[Κάποιοι από τους αντιπάλους μου] δεν θέλουν να αλλάξουν το Σύνταγμα, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξουμε το Σύνταγμα απ’ ό,τι θα ήταν να αλλάξουμε το λόγο του ζώντος Θεού, και αυτό πρέπει να κάνουμε: να διορθώσουμε το Σύνταγμα ώστε να προσαρμοστεί στον κανόνα [standards] του Θεού, και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κανόνα του Θεού.
Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται αυτό, αλλά εμένα μου φαίνεται έκκληση για θεοκρατία. Το αστείο είναι πως οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικάνοι, όταν έρχεται η κουβέντα στην ισλαμική θεοκρατία, την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας και υποστηρίζουν την δυτικού τύπου δημοκρατία – όπως θα δείτε πιο κάτω.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο μορμόνος (δεν θα σταθώ εδώ, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του) Μιτ Ρόμνι παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων. Στην ομιλία που έκανε για να κοινοποιήσει την απόφασή του, είπε (μεταξύ άλλων) τα εξής ωραία:
Οι συντηρητικές αξίες είναι τώρα ακόμα πιο αναγκαίες. Είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα γενιά προκλήσεων οι οποίες απειλούν την ευημερία μας, την ασφάλειά μας και το μέλλον μας. Είμαι πεπεισμένος ότι αν η Αμερική δεν αλλάξει πορεία θα γίνουμε η Γαλλία του 21ου αιώνα – ένα κατά τα άλλα σπουδαίο έθνος που όμως δεν θα είναι πλέον ο ηγέτης του κόσμου, δεν θα είναι πλέον η υπερδύναμη. Και για μένα αυτό είναι αδιανόητο.
[…]
Ο καλύτερος σύμμαχος που έχει γνωρίσει και θα γνωρίσει ποτέ η ειρήνη είναι μια δυνατή Αμερική. Και γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, όπως πάντοτε κάναμε ως τώρα, και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Ίσως η πιο σημαντική απ’ αυτές είναι η επίθεση στον αμερικανικό πολιτισμό.
[…]
Η απειλή για τον πολιτισμό μας έρχεται από μέσα.
[…]
Η επίθεση στην πίστη και τη θρησκεία είναι εξίσου ανελέητη. Και η ανοχή προς την πορνογραφία και τις ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, σε συνδυασμό με τα διεστραμμένα κίνητρα που παρέχουν τα κρατικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, έχουν οδηγήσει στη σημερινή σκοτεινή πραγματικότητα: το 68% των παιδιών των αφροαμερικανών, το 45% των ισπανόφωνων και το 25% των λευκών γεννιούνται εκτός γάμου. Γι’ αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο δύσκολο να πετύχουν στο σχολείο – και στη ζωή. Ένα έθνος χτισμένο πάνω στις αρχές των ιδρυτών μας δεν μπορεί να σταθεί για πολύ όταν τα παιδιά του μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στο σπίτι.
[…]
Είναι καιρός ο αμερικανικός λαός να ενισχύσει το θεσμό του γάμου μέσω αναθεώρησης του συντάγματος, έτσι ώστε οι αριστεροί [liberal] δικαστές να μην μπορούν να του επιτίθενται.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια δημογραφική καταστροφή. Αυτή είναι το αναπόφευκτο προϊόν της εξασθενημένης πίστης στον Δημιουργό, της αποτυχίας του θεσμού της οικογένειας, της ασέβειας προς την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής [εννοεί τις εκτρώσεις] και της διαβρωμένης ηθικής. Μερικοί λένε πως ο πολιτισμός είναι απλώς κάτι το συμπληρωματικό στη ζωτικότητα της Αμερικής. Εμείς λέμε πως είναι η πηγή της δύναμής μας. Και δεν πτοούμαστε από τα χαχανητά και τα πονηρά βλέμματα όταν υπερασπιζόμαστε τις οικογενειακές αξίες, την ηθική και τον πολιτισμό.
[…]
Αυτοί οι οπαδοί της Τζιχάντ πολεμούν κάθε είδους δημοκρατία — γι’ αυτούς, η δημοκρατία είναι βλάσφημη, γιατί λέει ότι οι πολίτες, και όχι ο Θεός, διαμορφώνουν το νόμο. [Την έννοια της λέξης «ειρωνεία», την ξέρει; Εδώ είναι αυτό που σας έλεγα στην αρχή και που, ευλόγως, δημιουργεί το ερώτημα: πόσος ακριβώς Θεός είναι επιθυμητός; Ή μήπως δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ποιότητας – δηλ. ποιος ακριβώς είναι ο Θεός που γουστάρουμε;]
[…]
Και ο Μπαράκ και η Χίλαρι έχουν καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους σε σχέση με το Ιράκ και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σκοπεύουν να υποχωρήσουν και να δεχτούν την ήττα. Και οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Αυτό θα σημάνει κι άλλες επιθέσεις προς την Αμερική, με έδρα ασφαλή καταφύγια [εννοεί «χώρες»] που θα κάνουν το Αφγανιστάν επί Ταλιμπάν να μοιάζει με παιδική χαρά. Δεν έχω καμία αμφιβολία περί αυτού.
[…]
Αν συνεχίσω την εκστρατεία μου […] θα διευκολύνω τη νίκη της Κλίντον ή του Ομπάμα. Και σε αυτή την περίοδο πολέμου δεν μπορώ να επιτρέψω στην εκστρατεία μου να συντελέσει στην παράδοση στην τρομοκρατία. [Με άλλα λόγια, νίκη των Δημοκρατικών θα σημάνει νίκη των τρομοκρατών . Αυτή η τελευταία φράση τού χάρισε ένα μεγαλοπρεπέστατο «άντε γαμήσου» από τον κωμικό Τζον Στιούαρτ στο πάντοτε υπέροχο Daily Show.]
[…]
Η Αμερική πρέπει να παραμείνει, όπως πάντα, η ελπίδα της Γης.
Όπως βλέπετε, οι μόνιμες επωδοί του συντηρητισμού είναι παρούσες: ο πολιτισμός μας κινδυνεύει, χρειαζόμαστε περισσότερη ασφάλεια, πρέπει να ισχυροποιήσουμε το θεσμό της οικογένειας, πρέπει να έχουμε οδηγό μας τη θρησκεία, είμαστε το καλύτερο/σπουδαιότερο/δυνατότερο έθνος στον κόσμο, οι αριστεροί θέλουν να μας καταστρέψουν, κ.τ.λ.. Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάποια εγχώρια μπουμπούκια, έχετε απόλυτο δίκιο.
Στο μεταξύ, ο επικρατέστερος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο Μακέιν, δέχεται πυρά από τους συντηρητικότερους των συντηρητικών γιατί δεν είναι αρκετά …συντηρητικός.
Είδατε που ΚΑΙ η αμερικανική πολιτική σκηνή έχει πλάκα;
Για ορεκτικό, πάρτε μια δήλωση του Μάικ Χάκαμπι, πρώην πάστορα και υποψήφιου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις αμερικανικές εκλογές του 2008:
[Κάποιοι από τους αντιπάλους μου] δεν θέλουν να αλλάξουν το Σύνταγμα, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξουμε το Σύνταγμα απ’ ό,τι θα ήταν να αλλάξουμε το λόγο του ζώντος Θεού, και αυτό πρέπει να κάνουμε: να διορθώσουμε το Σύνταγμα ώστε να προσαρμοστεί στον κανόνα [standards] του Θεού, και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κανόνα του Θεού.
Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται αυτό, αλλά εμένα μου φαίνεται έκκληση για θεοκρατία. Το αστείο είναι πως οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικάνοι, όταν έρχεται η κουβέντα στην ισλαμική θεοκρατία, την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας και υποστηρίζουν την δυτικού τύπου δημοκρατία – όπως θα δείτε πιο κάτω.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο μορμόνος (δεν θα σταθώ εδώ, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του) Μιτ Ρόμνι παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων. Στην ομιλία που έκανε για να κοινοποιήσει την απόφασή του, είπε (μεταξύ άλλων) τα εξής ωραία:
Οι συντηρητικές αξίες είναι τώρα ακόμα πιο αναγκαίες. Είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα γενιά προκλήσεων οι οποίες απειλούν την ευημερία μας, την ασφάλειά μας και το μέλλον μας. Είμαι πεπεισμένος ότι αν η Αμερική δεν αλλάξει πορεία θα γίνουμε η Γαλλία του 21ου αιώνα – ένα κατά τα άλλα σπουδαίο έθνος που όμως δεν θα είναι πλέον ο ηγέτης του κόσμου, δεν θα είναι πλέον η υπερδύναμη. Και για μένα αυτό είναι αδιανόητο.
[…]
Ο καλύτερος σύμμαχος που έχει γνωρίσει και θα γνωρίσει ποτέ η ειρήνη είναι μια δυνατή Αμερική. Και γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, όπως πάντοτε κάναμε ως τώρα, και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Ίσως η πιο σημαντική απ’ αυτές είναι η επίθεση στον αμερικανικό πολιτισμό.
[…]
Η απειλή για τον πολιτισμό μας έρχεται από μέσα.
[…]
Η επίθεση στην πίστη και τη θρησκεία είναι εξίσου ανελέητη. Και η ανοχή προς την πορνογραφία και τις ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, σε συνδυασμό με τα διεστραμμένα κίνητρα που παρέχουν τα κρατικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, έχουν οδηγήσει στη σημερινή σκοτεινή πραγματικότητα: το 68% των παιδιών των αφροαμερικανών, το 45% των ισπανόφωνων και το 25% των λευκών γεννιούνται εκτός γάμου. Γι’ αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο δύσκολο να πετύχουν στο σχολείο – και στη ζωή. Ένα έθνος χτισμένο πάνω στις αρχές των ιδρυτών μας δεν μπορεί να σταθεί για πολύ όταν τα παιδιά του μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στο σπίτι.
[…]
Είναι καιρός ο αμερικανικός λαός να ενισχύσει το θεσμό του γάμου μέσω αναθεώρησης του συντάγματος, έτσι ώστε οι αριστεροί [liberal] δικαστές να μην μπορούν να του επιτίθενται.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια δημογραφική καταστροφή. Αυτή είναι το αναπόφευκτο προϊόν της εξασθενημένης πίστης στον Δημιουργό, της αποτυχίας του θεσμού της οικογένειας, της ασέβειας προς την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής [εννοεί τις εκτρώσεις] και της διαβρωμένης ηθικής. Μερικοί λένε πως ο πολιτισμός είναι απλώς κάτι το συμπληρωματικό στη ζωτικότητα της Αμερικής. Εμείς λέμε πως είναι η πηγή της δύναμής μας. Και δεν πτοούμαστε από τα χαχανητά και τα πονηρά βλέμματα όταν υπερασπιζόμαστε τις οικογενειακές αξίες, την ηθική και τον πολιτισμό.
[…]
Αυτοί οι οπαδοί της Τζιχάντ πολεμούν κάθε είδους δημοκρατία — γι’ αυτούς, η δημοκρατία είναι βλάσφημη, γιατί λέει ότι οι πολίτες, και όχι ο Θεός, διαμορφώνουν το νόμο. [Την έννοια της λέξης «ειρωνεία», την ξέρει; Εδώ είναι αυτό που σας έλεγα στην αρχή και που, ευλόγως, δημιουργεί το ερώτημα: πόσος ακριβώς Θεός είναι επιθυμητός; Ή μήπως δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ποιότητας – δηλ. ποιος ακριβώς είναι ο Θεός που γουστάρουμε;]
[…]
Και ο Μπαράκ και η Χίλαρι έχουν καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους σε σχέση με το Ιράκ και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σκοπεύουν να υποχωρήσουν και να δεχτούν την ήττα. Και οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Αυτό θα σημάνει κι άλλες επιθέσεις προς την Αμερική, με έδρα ασφαλή καταφύγια [εννοεί «χώρες»] που θα κάνουν το Αφγανιστάν επί Ταλιμπάν να μοιάζει με παιδική χαρά. Δεν έχω καμία αμφιβολία περί αυτού.
[…]
Αν συνεχίσω την εκστρατεία μου […] θα διευκολύνω τη νίκη της Κλίντον ή του Ομπάμα. Και σε αυτή την περίοδο πολέμου δεν μπορώ να επιτρέψω στην εκστρατεία μου να συντελέσει στην παράδοση στην τρομοκρατία. [Με άλλα λόγια, νίκη των Δημοκρατικών θα σημάνει νίκη των τρομοκρατών . Αυτή η τελευταία φράση τού χάρισε ένα μεγαλοπρεπέστατο «άντε γαμήσου» από τον κωμικό Τζον Στιούαρτ στο πάντοτε υπέροχο Daily Show.]
[…]
Η Αμερική πρέπει να παραμείνει, όπως πάντα, η ελπίδα της Γης.
Όπως βλέπετε, οι μόνιμες επωδοί του συντηρητισμού είναι παρούσες: ο πολιτισμός μας κινδυνεύει, χρειαζόμαστε περισσότερη ασφάλεια, πρέπει να ισχυροποιήσουμε το θεσμό της οικογένειας, πρέπει να έχουμε οδηγό μας τη θρησκεία, είμαστε το καλύτερο/σπουδαιότερο/δυνατότερο έθνος στον κόσμο, οι αριστεροί θέλουν να μας καταστρέψουν, κ.τ.λ.. Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάποια εγχώρια μπουμπούκια, έχετε απόλυτο δίκιο.
Στο μεταξύ, ο επικρατέστερος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο Μακέιν, δέχεται πυρά από τους συντηρητικότερους των συντηρητικών γιατί δεν είναι αρκετά …συντηρητικός.
Είδατε που ΚΑΙ η αμερικανική πολιτική σκηνή έχει πλάκα;
10.2.08
Απαίδευτος Υπουργός Παιδείας, γίνεται; Και βέβαια γίνεται...
Μετά από παραπομπή της Ψιλικατζούς, διάβασα με έκπληξη στα Νέα το άρθρο της Βάσως Κιντή σχετικά με τα απίθανα που βγήκαν από το στόμα του Υπουργού Παιδείας.
Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να πω τίποτε γι' αυτές τις ασυναρτησίες, γιατί τις έχει ήδη αναλύσει διεξοδικά σε παλαιότερο (και, δυστυχώς, πάντοτε επίκαιρο) κείμενό του για το Hellenic Quest ο Νίκος Σαραντάκος — ο οποίος επίσης σχολιάζει τα λογάκια του υπουργού μας εδώ.
Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να πω τίποτε γι' αυτές τις ασυναρτησίες, γιατί τις έχει ήδη αναλύσει διεξοδικά σε παλαιότερο (και, δυστυχώς, πάντοτε επίκαιρο) κείμενό του για το Hellenic Quest ο Νίκος Σαραντάκος — ο οποίος επίσης σχολιάζει τα λογάκια του υπουργού μας εδώ.
9.2.08
Bloggers: γράφω, άρα... e-πάρχω
Πήρα πριν λίγες μέρες μια πρόσκληση για να συμμετάσχω σε μια θεματική βραδιά της (σχεδόν) καθημερινής νυχτερινής ραδιοφωνικής εκπομπής του Σκάι 100.3 με τίτλο «Ανεμολόγιο», και του ανεπίσημου μπλογκ της.
Αποδέχτηκα την πρόσκληση, κι αυτό γιατί ακούω την εκπομπή (περιστασιακά, λόγω της πολύ προχωρημένης ώρας μετάδοσης) από τότε που ξεκίνησε – πράγμα που οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι τακτικός ακροατής του Σκάι από το 1991, καθότι τυγχάνω μανιακός της ενημέρωσης.
Έστειλα, λοιπόν, ένα μικρό κείμενο (όπως και πολλοί άλλοι μπλόγκερ), και θα περιμένω με ενδιαφέρον να ακούσω την εκπομπή του Κωνσταντίνου Λαβίθη τη νύχτα της Κυριακής (προς Δευτέρα) 10 Φεβρουαρίου, στη 1 το βράδυ, και να διαβάσω τα κείμενα και τα σχόλια στο ανεπίσημο μπλογκ.
Για όσους δεν έχουν ακούσει την εκπομπή: Η βασική ιδέα είναι ότι επιτρέπει σε όποιον ακροατή θέλει να πάρει τηλέφωνο και να μιλήσει επί τρία περίπου λεπτά για ό,τι του κάνει κέφι, εκτός αν υπάρχει «θεματική βραδιά», οπότε τα σχόλια περιορίζονται στο εκάστοτε θέμα. Το θετικό είναι ότι ακούγονται απόψεις από απλούς πολίτες. Το αρνητικό είναι ότι συχνά ακούγονται απόψεις υπερβολικές και αστήριχτες – για να το πω (πολύ) ευγενικά. Ευτυχώς, ο Κωνσταντίνος Λαβίθης είναι ευγενικός και υπομονετικός άνθρωπος, και ως επί το πλείστον καταφέρνει να διατηρεί το καλό και ήρεμο κλίμα – εκτός από τις περιπτώσεις που δεν το καταφέρνει, οπότε η εκπομπή ανεβαίνει σε νέα επίπεδα ενδιαφέροντος, κόβοντάς μου τον ύπνο...
Τώρα που το σκέφτομαι, το «Ανεμολόγιο» είναι κάτι σαν ραδιοφωνικό μπλογκ...
6.2.08
Άμλετ & μεταφράσεις του: 2 - "But never doubt I love"
Γράφει ο Π
Άμλετ (από πράξη 2 σκηνή 2)
(Γράμμα του Άμλετ, το διαβάζει ο Πολώνιος:)
Doubt thou the stars are fire;
Doubt that the sun doth move;
Doubt truth to be a liar;
But never doubt I love.
O dear Ophelia, I am ill at these numbers;
I have not art to reckon my groans: but that
I love thee best, O most best, believe it. Adieu.
Thine evermore most dear lady, whilst
this machine is to him, HAMLET.
Πολυλάς:
Ν' αμφιβάλλης αν τ' άστρα είναι φωτιά σου συγχωρείται,
διά τον ήλιον σ' αφίνω να διστάζης αν κινείται,
διά την αλήθειαν να υποψιάζης μήπως ψέμα λέει,
όχι να ειπής ότ' η ψυχή μου απ' έρωτα δεν καίει.
Ω αγαπημένη μου Οφηλία! στενοχωρούμαι με αυτούς τους στίχους· δεν είμαι καλός να μετρώ τα στενάγματά μου· αλλ' ότι σε ακριβαγαπώ, ω ακριβή μου, πίστευσέ το. Χαίρε.
Ο παντοτεινός σου, ω αγαπημένη Κυρία, ενόσω τούτ' η μηχανή είναι δική του.
ΑΜΛΕΤΟΣ
Ρώτας:
Αμφίβαλλε αν το φως των άστρων καίει
αμφίβαλλε αν σαλεύει ο ήλιος, ω,
αμφίβαλλε αν η αλήθεια αλήθεια λέει,
μα μη αμφιβάλλεις, όχι, αν σ' αγαπώ.
Ω ακριβή μου Οφίλια, είμαι αδύνατος στους στίχους· δεν έχω την τέχνη να μετρώ τα βογγητά μου· μα το πως σε πολυαγαπώ, ω πολυαγαπημένη, πίστεψέ το. Χαίρε. Δικός σου για πάντα, πολυακριβή μου κυρά, όσο τούτη η μηχανή μου ανήκει.
ΑΜΛΕΤ
Κακογιάννης:
Ας μην πιστεύεις ότι τ' άστρα είναι όλο φλόγα,
ας μην πιστεύεις πως ο ήλιος περπατά,
ας μην πιστεύεις πως αλήθειες λεν τα λόγια,
πίστεψε όμως πως εκείνος είμαι που αγαπά.
Ω, γλυκιά Οφηλία, πολύ υστερώ στα ποιητικά μου μέτρα. Την τέχνη δεν κατέχω ούτε τους στεναγμούς μου να μετρήσω. Μα ότι σ' αγαπώ πολύ, αφάνταστα πολύ, μην αμφιβάλλεις. Χαίρε.
Παντοτινά δικός σου, αγαπημένη δέσποινα, όσο η μηχανή αυτή μου ανήκει. ΑΜΛΕΤ.
Χειμωνάς:
Είναι ψέμα πως τα άστρα έχουν φως
Ψέματα λέει ο λόγος ο πιο αληθινός
Είναι ψέμα πως ο ήλιος κατοικεί στον ουρανό
Μόνο μιά είναι η αλήθεια, σ' αγαπώ.
Αγαπημένη Οφηλία, οι στίχοι μου έχουν άθλιο ρυθμό
Δεν ξέρω την τέχνη να δώσω ομοιοκαταληξίες
στους αναστεναγμούς μου. όμως σ' αγαπάω.
Α αγαπημένη μου σ' αγαπώ. Πίστευέ με. Αντίο
Αιώνια δικός σου αγαπημένη Κυρία
Όσο αυτή η μηχανή θα είναι δική μου
ΑΜΛΕΤ
Μπελιές:
Μην αμφιβάλεις πως τ' αστέρια είναι φωτιά,
πως ο ήλιος δεν κινείται δεν χρειάζεται να πω,
ν' αμφιβάλεις πως η αλήθεια δεν είναι ψευτιά,
όμως δεν χρειάζεται να σου δηλώσω πόσο σ' αγαπώ.
Ω λατρευτή μου Οφηλία, το μυαλό μου μπερδεύεται
όταν γράφω στίχους, γιατί δεν κατέχω την τέχνη να στριμώχνω
σε μέτρα τους αναστεναγμούς μου. Όμως, πίστεψε, καλλίστη,
υπερτέλεια ύπαρξη, πως σ' αγαπώ. Χαίρε! Δικός σου,
λατρευτή κόρη, για όσο μου ανήκει το κορμί μου,
το φθαρτό αυτό μηχάνημα. ΑΜΛΕΤ
Στο πρώτο ποστ αυτής της σειράς έκανα στίχο προς στίχο κριτική των μεταφράσεων. Από δω και πέρα θα περιορίζομαι μάλλον σε μερικές παρατηρήσεις.
- Στο δεύτερο τμήμα, οι τέσσερις από τους πέντε λένε «μηχανή», πράγμα που, καλώς ή κακώς, για μας θα ακουστεί ως ...μοτοσυκλέτα (εγώ θα έλεγα "σύνεργο" ή κάτι τέτοιο). Ο Μπελιές είχε και την αφελή καλωσύνη να προσθέσει επεξήγηση του τι εννοεί ο Σαίξπηρ.
- Στο πρώτο τμήμα η μετάφραση του Πολυλά είναι ξεχειλωμένη και του Χειμωνά λέει άλλα. Τουλάχιστον όμως τα άλλα αυτά είναι σκόπιμα, ενώ ο Μπελιές απλώς τα έχει κάνει σαλάτα: μπορείς να αμφιβάλλεις ακόμα και για το αν είναι πύρινα τα άστρα, αν κινείται ο ήλιος και αν αληθεύουν οι υπόλοιπες αλήθειες αλλά όχι για το αν σ' αγαπάω, λέει ο Άμλετ, να μην αμφιβάλλεις για τα άστρα και περιττό να πω ότι ο ήλιος δεν κινείται και ότι σ' αγαπάω, λέει ο Μπελιές - μόνο το περί αληθειών πέτυχε!
- Στο πρώτο τμήμα, το πρωτότυπο είναι λόγια που μπορώ να τα πω θερμά και τρυφερά όπως θα ψιθύριζα στην αγαπημένη μου. Οι μεταφράσεις σε ορισμένα σημεία είναι αποτελεσματικές (κατ' εμέ ωραιότερος στίχος το «όχι να ειπής ότ' η ψυχή μου απ' έρωτα δεν καίει» του Πολυλά και φυσιολογικότερη εκδοχή αυτή του Κακογιάννη, αν εξαιρέσω τον τέταρτο στίχο του), σε ορισμένα όμως δεν με αφήνουν να τις μιλήσω με την ευαισθησία που θα τους έπρεπε: μου τα χαλάει το «σου συγχωρείται» και το «σ' αφίνω να διστάζης» του Πολυλά, το «ω» και οι άχαρες προστακτικές του Ρώτα, το «ο ήλιος περπατά» και το «εκείνος είμαι που αγαπά» του Κακογιάννη, καθώς και οι δηλώσεις του Χειμωνά που θυμίζουν ολίγον κατηγορητήριο. Και, βέβαια, ολόκληρος ο Μπελιές που εκτός από το νόημα έχει διαλύσει και τη διάθεση: δεν γίνεται να λέει «δεν χρειάζεται να σου δηλώσω πόσο σ' αγαπώ», κύριε Ερρίκο μου, ο άνθρωπος που την ίδια ώρα λέει ότι θα σ' αγαπάει μέχρι να πεθάνει.
- Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε ακριβή μετάφραση, είναι δύσκολο να αποφύγουμε το ξεχείλωμα (ως συνήθως από αγγλικά σε ελληνικά) όταν π.χ. το doubt είναι μονοσύλλαβο και το ελληνικό αντίστοιχο τετρασύλλαβο. Κατά τη γνώμη μου, όμως, για μιά καλή μετάφραση δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι στη σχολαστική απόδοση κάθε λέξεως: πρέπει να αισθανθούμε τη διάθεση του πρωτοτύπου και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι που να έχει ανάλογη αίσθηση και ανάλογο ρυθμό, ώστε να μπορεί να το πει με παρόμοιο τρόπο ο ηθοποιός. Μιά πενιχρή δική μου προσπάθεια:
Μπορεί τ' αστέρια να μην είν' φωτιά,
μπορεί να μην κινείται ο ήλιος,
μπορεί κι οι αλήθειες να'ν' ψευτιά,
μα δε μπορεί να μη σε αγαπάω...
Άμλετ (από πράξη 2 σκηνή 2)
(Γράμμα του Άμλετ, το διαβάζει ο Πολώνιος:)
Doubt thou the stars are fire;
Doubt that the sun doth move;
Doubt truth to be a liar;
But never doubt I love.
O dear Ophelia, I am ill at these numbers;
I have not art to reckon my groans: but that
I love thee best, O most best, believe it. Adieu.
Thine evermore most dear lady, whilst
this machine is to him, HAMLET.
Πολυλάς:
Ν' αμφιβάλλης αν τ' άστρα είναι φωτιά σου συγχωρείται,
διά τον ήλιον σ' αφίνω να διστάζης αν κινείται,
διά την αλήθειαν να υποψιάζης μήπως ψέμα λέει,
όχι να ειπής ότ' η ψυχή μου απ' έρωτα δεν καίει.
Ω αγαπημένη μου Οφηλία! στενοχωρούμαι με αυτούς τους στίχους· δεν είμαι καλός να μετρώ τα στενάγματά μου· αλλ' ότι σε ακριβαγαπώ, ω ακριβή μου, πίστευσέ το. Χαίρε.
Ο παντοτεινός σου, ω αγαπημένη Κυρία, ενόσω τούτ' η μηχανή είναι δική του.
ΑΜΛΕΤΟΣ
Ρώτας:
Αμφίβαλλε αν το φως των άστρων καίει
αμφίβαλλε αν σαλεύει ο ήλιος, ω,
αμφίβαλλε αν η αλήθεια αλήθεια λέει,
μα μη αμφιβάλλεις, όχι, αν σ' αγαπώ.
Ω ακριβή μου Οφίλια, είμαι αδύνατος στους στίχους· δεν έχω την τέχνη να μετρώ τα βογγητά μου· μα το πως σε πολυαγαπώ, ω πολυαγαπημένη, πίστεψέ το. Χαίρε. Δικός σου για πάντα, πολυακριβή μου κυρά, όσο τούτη η μηχανή μου ανήκει.
ΑΜΛΕΤ
Κακογιάννης:
Ας μην πιστεύεις ότι τ' άστρα είναι όλο φλόγα,
ας μην πιστεύεις πως ο ήλιος περπατά,
ας μην πιστεύεις πως αλήθειες λεν τα λόγια,
πίστεψε όμως πως εκείνος είμαι που αγαπά.
Ω, γλυκιά Οφηλία, πολύ υστερώ στα ποιητικά μου μέτρα. Την τέχνη δεν κατέχω ούτε τους στεναγμούς μου να μετρήσω. Μα ότι σ' αγαπώ πολύ, αφάνταστα πολύ, μην αμφιβάλλεις. Χαίρε.
Παντοτινά δικός σου, αγαπημένη δέσποινα, όσο η μηχανή αυτή μου ανήκει. ΑΜΛΕΤ.
Χειμωνάς:
Είναι ψέμα πως τα άστρα έχουν φως
Ψέματα λέει ο λόγος ο πιο αληθινός
Είναι ψέμα πως ο ήλιος κατοικεί στον ουρανό
Μόνο μιά είναι η αλήθεια, σ' αγαπώ.
Αγαπημένη Οφηλία, οι στίχοι μου έχουν άθλιο ρυθμό
Δεν ξέρω την τέχνη να δώσω ομοιοκαταληξίες
στους αναστεναγμούς μου. όμως σ' αγαπάω.
Α αγαπημένη μου σ' αγαπώ. Πίστευέ με. Αντίο
Αιώνια δικός σου αγαπημένη Κυρία
Όσο αυτή η μηχανή θα είναι δική μου
ΑΜΛΕΤ
Μπελιές:
Μην αμφιβάλεις πως τ' αστέρια είναι φωτιά,
πως ο ήλιος δεν κινείται δεν χρειάζεται να πω,
ν' αμφιβάλεις πως η αλήθεια δεν είναι ψευτιά,
όμως δεν χρειάζεται να σου δηλώσω πόσο σ' αγαπώ.
Ω λατρευτή μου Οφηλία, το μυαλό μου μπερδεύεται
όταν γράφω στίχους, γιατί δεν κατέχω την τέχνη να στριμώχνω
σε μέτρα τους αναστεναγμούς μου. Όμως, πίστεψε, καλλίστη,
υπερτέλεια ύπαρξη, πως σ' αγαπώ. Χαίρε! Δικός σου,
λατρευτή κόρη, για όσο μου ανήκει το κορμί μου,
το φθαρτό αυτό μηχάνημα. ΑΜΛΕΤ
Στο πρώτο ποστ αυτής της σειράς έκανα στίχο προς στίχο κριτική των μεταφράσεων. Από δω και πέρα θα περιορίζομαι μάλλον σε μερικές παρατηρήσεις.
- Στο δεύτερο τμήμα, οι τέσσερις από τους πέντε λένε «μηχανή», πράγμα που, καλώς ή κακώς, για μας θα ακουστεί ως ...μοτοσυκλέτα (εγώ θα έλεγα "σύνεργο" ή κάτι τέτοιο). Ο Μπελιές είχε και την αφελή καλωσύνη να προσθέσει επεξήγηση του τι εννοεί ο Σαίξπηρ.
- Στο πρώτο τμήμα η μετάφραση του Πολυλά είναι ξεχειλωμένη και του Χειμωνά λέει άλλα. Τουλάχιστον όμως τα άλλα αυτά είναι σκόπιμα, ενώ ο Μπελιές απλώς τα έχει κάνει σαλάτα: μπορείς να αμφιβάλλεις ακόμα και για το αν είναι πύρινα τα άστρα, αν κινείται ο ήλιος και αν αληθεύουν οι υπόλοιπες αλήθειες αλλά όχι για το αν σ' αγαπάω, λέει ο Άμλετ, να μην αμφιβάλλεις για τα άστρα και περιττό να πω ότι ο ήλιος δεν κινείται και ότι σ' αγαπάω, λέει ο Μπελιές - μόνο το περί αληθειών πέτυχε!
- Στο πρώτο τμήμα, το πρωτότυπο είναι λόγια που μπορώ να τα πω θερμά και τρυφερά όπως θα ψιθύριζα στην αγαπημένη μου. Οι μεταφράσεις σε ορισμένα σημεία είναι αποτελεσματικές (κατ' εμέ ωραιότερος στίχος το «όχι να ειπής ότ' η ψυχή μου απ' έρωτα δεν καίει» του Πολυλά και φυσιολογικότερη εκδοχή αυτή του Κακογιάννη, αν εξαιρέσω τον τέταρτο στίχο του), σε ορισμένα όμως δεν με αφήνουν να τις μιλήσω με την ευαισθησία που θα τους έπρεπε: μου τα χαλάει το «σου συγχωρείται» και το «σ' αφίνω να διστάζης» του Πολυλά, το «ω» και οι άχαρες προστακτικές του Ρώτα, το «ο ήλιος περπατά» και το «εκείνος είμαι που αγαπά» του Κακογιάννη, καθώς και οι δηλώσεις του Χειμωνά που θυμίζουν ολίγον κατηγορητήριο. Και, βέβαια, ολόκληρος ο Μπελιές που εκτός από το νόημα έχει διαλύσει και τη διάθεση: δεν γίνεται να λέει «δεν χρειάζεται να σου δηλώσω πόσο σ' αγαπώ», κύριε Ερρίκο μου, ο άνθρωπος που την ίδια ώρα λέει ότι θα σ' αγαπάει μέχρι να πεθάνει.
- Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε ακριβή μετάφραση, είναι δύσκολο να αποφύγουμε το ξεχείλωμα (ως συνήθως από αγγλικά σε ελληνικά) όταν π.χ. το doubt είναι μονοσύλλαβο και το ελληνικό αντίστοιχο τετρασύλλαβο. Κατά τη γνώμη μου, όμως, για μιά καλή μετάφραση δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι στη σχολαστική απόδοση κάθε λέξεως: πρέπει να αισθανθούμε τη διάθεση του πρωτοτύπου και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι που να έχει ανάλογη αίσθηση και ανάλογο ρυθμό, ώστε να μπορεί να το πει με παρόμοιο τρόπο ο ηθοποιός. Μιά πενιχρή δική μου προσπάθεια:
Μπορεί τ' αστέρια να μην είν' φωτιά,
μπορεί να μην κινείται ο ήλιος,
μπορεί κι οι αλήθειες να'ν' ψευτιά,
μα δε μπορεί να μη σε αγαπάω...
4.2.08
Πώς έγινα πλούσιος σε τέσσερις μέρες...
Γράφει ο Π
...χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου (διότι εκτός από οκνηρός είμαι και εξόχως τυχηρός: για την ακρίβεια, έχω κονιορτοποιήσει τους νόμους των πιθανοτήτων).
Το Ιταλικό ίδρυμα Vittorio έχει ως στόχο την ανάπτυξη του ανθρώπου, της παιδείας και της κοινωνίας. Για να γιορτάσει τα 30 χρόνια του, έδωσε πρόσφατα από 1.000.000 δολλάρια σε εκατό ανθρώπους που επελέγησαν τυχαία (από websites και από εκατομμύρια αποδείξεων σουπερμάρκετ παγκοσμίως). Ένας από τους τυχερούς ήμουν και εγώ, όπως με πληροφόρησε e-mail που έλαβα στις 22 Ιανουαρίου.
Την ίδια μέρα κέρδισα και ένα καινούργιο Range Rover συν 500.000 λίρες, όπως μου ανακοινώθηκε από το αγγλικό γραφείο που έχει αναλάβει την προώθηση της εταιρείας.
Την επομένη μου ανακοινώθηκε ότι ήμουν επίσης ένας από τους τυχερούς που κέρδισαν 1.200.000 λίρες στη διαφημιστική διεθνή διαδικτυακή κλήρωση που κάνει κάθε χρόνο ο Κρατικός Οργανισμός Λαχνών της Αγγλίας.
Δύο μέρες μετά, πληροφορήθηκα ότι μου έτυχε και ο πρώτος λαχνός σε ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα για την προώθηση του internet, που το έχει αναλάβει Ισπανικό Γραφείο. Κέρδος 987.248 ευρώ - και 26 λεπτά, παρακαλώ.
Την ίδια μέρα, καθότι εξαιρετική καμπάνια δεν κάνει μόνον η Rover, με ειδοποίησαν από την BMW ότι με περιμένουν άλλες 500.000 λίρες συν μία απαστράπτουσα Series 5.
Εν τω μεταξύ, τον Ιούλιο του 2000 είχε, αλλοίμονον, σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα ο Γερμανός επιχειρηματίας Andreas Schranner, η γυναίκα του, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Ο Άγγλος δικηγόρος και οικονομικός σύμβουλός του, στον οποίον ο Schranner είχε εμπιστευθεί τη διαχείριση ενός ποσού 14.000.000 λιρών, απελπίστηκε πια να ψάχνει χωρίς επιτυχία κάποιον συγγενή των αδικοχαμένων για να του παραδώσει την κληρονομιά και απευθύνθηκε βεβαίως σε μένα, προσφέροντάς μου το 20% του ποσού για τις προσπάθειές μου.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, έχω (χωρίς να υπολογίζω το Rover και την BMW, που θα τα πουλήσω για να πάρω κάποιο αξιόλογο αυτοκίνητο) 8.146.636 ευρώ (και 26 λεπτά). Αντιλαμβάνεσθε, κατόπιν τούτων, το σκοπό αυτού του ποστ: νομίζω πως εδώ και δέκα μέρες έχω ασφαλώς περιέλθει όλως επαξίως στο στάτους του λίαν περιζήτητου γαμβρού (ιδιαιτέρως, μάλιστα, αν συνυπολογιστεί και πόσο δυσδιάκριτο είναι πλέον εν τω ορίζοντι το άκρον του πουλίου μου μετά από όλους τους μεγεθυντές που έχω πάρει μέσω mail)...
---------------
Εκτός από το ότι δεν είναι φυσικά δυνατόν να αληθεύουν ποτέ τέτοια ουρανοκατέβατα για οργανισμούς που μοιράζουν πακτωλούς χρημάτων και για κληρώσεις στις οποίες κερδίζεις χωρίς να έχεις λάβει μέρος, σημειώνω και τη λεπτομέρεια που αφορά στις ηλ. διευθύνσεις των υποτιθεμένων αποστολέων: ο Άγγλος μεγαλοδικηγόρος έχει διεύθυνση επικοινωνίας "@excite.com", το ιταλικό ίδρυμα και το αγγλικό γραφείο στο Hong Gong, το ισπανικό στη Γερμανία, ο αγγλικός ΟΠΑΠ στο googlemail και η BMW στο ...Πανεπιστήμιο του Delaware!
Σίγουρα θα έχετε λάβει κι εσείς mail αυτού του τύπου. Πραγματικά δυσκολεύομαι να συλλάβω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν και πέφτουν θύματα τέτοιας κοροϊδίας. Κι όμως... Για να κυκλοφορούν τόσο πολλά τέτοια mail σημαίνει πως βρίσκουν έδαφος. Σε άρθρο της Guardian ένας τέτοιος απατεώνας αναφέρει ότι κάθε μέρα έστελνε 500 mail και έπαιρνε περί τις 7 απαντήσεις. Όταν απαντάνε, παρατηρεί, ξέρεις ότι κατά 70% θα τους τα πάρεις...
Πρόκειται για την απάτη που έχει γίνει γνωστή ως 'Nigerian 419' (419 είναι το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα της Νιγηρίας, στην οποία φαίνεται να πρωτοάνθησε το σύστημα). Αν ανταποκριθείς σου ζητούν κάποια χρήματα, π.χ. για τα έξοδα ασφαλούς αποστολής ή τους φόρους, κι αν δουν ότι τσιμπάς εφευρίσκουν νέες δικαιολογίες για περαιτέρω αφαίμαξη. (Ο 'δικηγόρος' ήταν πιο ενδιαφέρων: ανάμεσα στα υπόλοιπα δικαιολογητικά ήθελε να του στείλω και σκαναρισμένο το διαβατήριό μου!) Σχετικές είναι και οι εκκλήσεις για οικονομική ενίσχυση δήθεν βαρειά αρρώστων και διάφορα άλλα τεχνάσματα. Μπορείτε εύκολα να βρείτε πληθώρα στοιχείων και περιπτώσεων, π.χ. σε αυτό το site, που είναι αφιερωμένο στο ζήτημα.
---------------
ΥΓ. Στις 31 του μηνός κέρδισα λέει και 750.000 λίρες από την "Microsoft Promotion", αλλά και 420.000 λίρες από ένα "conglomerate of some multinational sponsors of the premier league". Με τη ρέντα που έχω, ποιός με πιάνει!
...χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου (διότι εκτός από οκνηρός είμαι και εξόχως τυχηρός: για την ακρίβεια, έχω κονιορτοποιήσει τους νόμους των πιθανοτήτων).
Το Ιταλικό ίδρυμα Vittorio έχει ως στόχο την ανάπτυξη του ανθρώπου, της παιδείας και της κοινωνίας. Για να γιορτάσει τα 30 χρόνια του, έδωσε πρόσφατα από 1.000.000 δολλάρια σε εκατό ανθρώπους που επελέγησαν τυχαία (από websites και από εκατομμύρια αποδείξεων σουπερμάρκετ παγκοσμίως). Ένας από τους τυχερούς ήμουν και εγώ, όπως με πληροφόρησε e-mail που έλαβα στις 22 Ιανουαρίου.
Την ίδια μέρα κέρδισα και ένα καινούργιο Range Rover συν 500.000 λίρες, όπως μου ανακοινώθηκε από το αγγλικό γραφείο που έχει αναλάβει την προώθηση της εταιρείας.
Την επομένη μου ανακοινώθηκε ότι ήμουν επίσης ένας από τους τυχερούς που κέρδισαν 1.200.000 λίρες στη διαφημιστική διεθνή διαδικτυακή κλήρωση που κάνει κάθε χρόνο ο Κρατικός Οργανισμός Λαχνών της Αγγλίας.
Δύο μέρες μετά, πληροφορήθηκα ότι μου έτυχε και ο πρώτος λαχνός σε ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα για την προώθηση του internet, που το έχει αναλάβει Ισπανικό Γραφείο. Κέρδος 987.248 ευρώ - και 26 λεπτά, παρακαλώ.
Την ίδια μέρα, καθότι εξαιρετική καμπάνια δεν κάνει μόνον η Rover, με ειδοποίησαν από την BMW ότι με περιμένουν άλλες 500.000 λίρες συν μία απαστράπτουσα Series 5.
Εν τω μεταξύ, τον Ιούλιο του 2000 είχε, αλλοίμονον, σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα ο Γερμανός επιχειρηματίας Andreas Schranner, η γυναίκα του, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Ο Άγγλος δικηγόρος και οικονομικός σύμβουλός του, στον οποίον ο Schranner είχε εμπιστευθεί τη διαχείριση ενός ποσού 14.000.000 λιρών, απελπίστηκε πια να ψάχνει χωρίς επιτυχία κάποιον συγγενή των αδικοχαμένων για να του παραδώσει την κληρονομιά και απευθύνθηκε βεβαίως σε μένα, προσφέροντάς μου το 20% του ποσού για τις προσπάθειές μου.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, έχω (χωρίς να υπολογίζω το Rover και την BMW, που θα τα πουλήσω για να πάρω κάποιο αξιόλογο αυτοκίνητο) 8.146.636 ευρώ (και 26 λεπτά). Αντιλαμβάνεσθε, κατόπιν τούτων, το σκοπό αυτού του ποστ: νομίζω πως εδώ και δέκα μέρες έχω ασφαλώς περιέλθει όλως επαξίως στο στάτους του λίαν περιζήτητου γαμβρού (ιδιαιτέρως, μάλιστα, αν συνυπολογιστεί και πόσο δυσδιάκριτο είναι πλέον εν τω ορίζοντι το άκρον του πουλίου μου μετά από όλους τους μεγεθυντές που έχω πάρει μέσω mail)...
---------------
Εκτός από το ότι δεν είναι φυσικά δυνατόν να αληθεύουν ποτέ τέτοια ουρανοκατέβατα για οργανισμούς που μοιράζουν πακτωλούς χρημάτων και για κληρώσεις στις οποίες κερδίζεις χωρίς να έχεις λάβει μέρος, σημειώνω και τη λεπτομέρεια που αφορά στις ηλ. διευθύνσεις των υποτιθεμένων αποστολέων: ο Άγγλος μεγαλοδικηγόρος έχει διεύθυνση επικοινωνίας "@excite.com", το ιταλικό ίδρυμα και το αγγλικό γραφείο στο Hong Gong, το ισπανικό στη Γερμανία, ο αγγλικός ΟΠΑΠ στο googlemail και η BMW στο ...Πανεπιστήμιο του Delaware!
Σίγουρα θα έχετε λάβει κι εσείς mail αυτού του τύπου. Πραγματικά δυσκολεύομαι να συλλάβω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν και πέφτουν θύματα τέτοιας κοροϊδίας. Κι όμως... Για να κυκλοφορούν τόσο πολλά τέτοια mail σημαίνει πως βρίσκουν έδαφος. Σε άρθρο της Guardian ένας τέτοιος απατεώνας αναφέρει ότι κάθε μέρα έστελνε 500 mail και έπαιρνε περί τις 7 απαντήσεις. Όταν απαντάνε, παρατηρεί, ξέρεις ότι κατά 70% θα τους τα πάρεις...
Πρόκειται για την απάτη που έχει γίνει γνωστή ως 'Nigerian 419' (419 είναι το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα της Νιγηρίας, στην οποία φαίνεται να πρωτοάνθησε το σύστημα). Αν ανταποκριθείς σου ζητούν κάποια χρήματα, π.χ. για τα έξοδα ασφαλούς αποστολής ή τους φόρους, κι αν δουν ότι τσιμπάς εφευρίσκουν νέες δικαιολογίες για περαιτέρω αφαίμαξη. (Ο 'δικηγόρος' ήταν πιο ενδιαφέρων: ανάμεσα στα υπόλοιπα δικαιολογητικά ήθελε να του στείλω και σκαναρισμένο το διαβατήριό μου!) Σχετικές είναι και οι εκκλήσεις για οικονομική ενίσχυση δήθεν βαρειά αρρώστων και διάφορα άλλα τεχνάσματα. Μπορείτε εύκολα να βρείτε πληθώρα στοιχείων και περιπτώσεων, π.χ. σε αυτό το site, που είναι αφιερωμένο στο ζήτημα.
---------------
ΥΓ. Στις 31 του μηνός κέρδισα λέει και 750.000 λίρες από την "Microsoft Promotion", αλλά και 420.000 λίρες από ένα "conglomerate of some multinational sponsors of the premier league". Με τη ρέντα που έχω, ποιός με πιάνει!
Subscribe to:
Posts (Atom)
