Με διαφορά ήθους

Το εικονιζόμενο έργο τέχνης είναι γλυπτό του γερμανού καλλιτέχνη Martin Kippenberger, που πέθανε πέρυσι, και εκτίθεται αυτές τις μέρες στο μουσείο Museion της ιταλικής πόλης Bolzano. Σύμφωνα με το μουσείο, το έργο είναι αυτοπροσωπογραφία που απεικονίζει το ανθρώπινο άγχος.

Όπως ήταν φυσικό, οι τοπικοί θρησκευόμενοι το είδαν πολύ στραβά το όλο θέμα, και αντέδρασαν. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι το πώς αντέδρασαν.

Θυμάστε την έκθεση Outlook στην Αθήνα το 2003; Τότε είχαν ξεσηκωθεί όλοι οι παπάδες και όλοι οι συντηρητικοί πολιτικοί όλων των παρατάξεων και απειλούσαν θεούς και δαίμονες, με αποτέλεσμα ο διευθυντής της έκθεσης να αποσύρει το «προσβλητικό» έκθεμα (το σταυρό με το πέος που εκσπερματώνει), και ο εισαγγελέας του Άρειου Πάγου είχε δώσει εντολή να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι όποιοι υπαίτιοι.

Θυμάστε και την Art Athina του 2007; Τότε, μετά από καταγγελία στελέχους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, το «προσβλητικό» έργο (φλουταρισμένες σκηνές από παλιά πορνογραφική ταινία με υπόκρουση τον εθνικό ύμνο) κατασχέθηκε από την αστυνομία, και ο υπεύθυνος της έκθεσης συνελήφθη.

Σαν αντίδραση, λοιπόν, στο «προσβλητικό» και «βλάσφημο» αυτό έργο, ο πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης κατέβηκε σε απεργία πείνας, ενώ ο Πάπας (που στον καθολικό κόσμο έχει εξουσία, όχι αστεία) απλώς του έστειλε γράμμα συμπαράστασης. Εντάξει, έκανε κι ο εκεί υπουργός πολιτισμού μια χαζή δήλωση – έχουν κυβέρνηση Μπερλουσκόνι κι αυτοί οι δύστυχοι, τι να πεις… Περιττό να σημειώσουμε ότι οι υπεύθυνοι του μουσείου κράτησαν το έκθεμα στη θέση του.

Νομίζω πως η σύγκριση μεταξύ των ιταλικών και των ελληνικών αντιδράσεων δείχνει κάποια διαφορά ήθους. Βέβαια, πάντοτε και παντού θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αρνούνται να καταλάβουν το αυτονόητο: ότι η κριτική (με οποιαδήποτε μορφή, μέσω του λόγου, της σάτιρας, της τέχνης κ.τ.λ.) δεν αποτελεί προσβολή – ιδιαίτερα όταν στρέφεται κατά ιδεών. Αλλά αυτοί θα πρέπει κάποτε να μάθουν να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους με παρόμοιο τρόπο, κι όχι με βρισιές, απειλές και μηνύσεις…

Δείτε και το παλιότερο ποστ του Π με τίτλο "Προσβολή θρησκευτικού συναισθήματος και ελευθερία (του λόγου, της τέχνης, και γενικότερα)", που παραμένει, φυσικά, επίκαιρο.

(Πηγή: Yahoo News, μέσω Pharyngula.)

En el último trago

Tomate esta botella con migo,
y en el último trago nos vamos
quiero ver a que sabe tu olvido,
sin poner en mis ojos tus manos
esta noche no voy a rogarte,
esta noche te vas de de veras
que difícil tener que olvidarte
sin que sienta que ya no me quieras

Nada me han enseñado los años
siempre caigo en los mismos errores,
otra vez a brindar con extraños
y a llorar por los mismos dolores

Tomate esta botella con migo
y en el último beso nos vamos
esperamos que no haya testigos
por si acaso no diera vergüenza
si algún día sin querer tropezamos
no te agaches, ni me hables de frente
simplemente la mano nos damos
y después que murmure la gente

Nada me han enseñado los años
siempre caigo en los mismos errores,
otra vez a brindar con extraños
y a llorar por los mismos dolores.

Tomate esta botella con migo,
y en el último trago nos vamos…



(Chavela Vargas)


Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταία γουλιά και αντίο
πώς θα μοιάζει να δω η λησμονιά σου
αν τα μάτια μου δεν ακουμπήσεις
γιατί απόψε δε θε να ικετέψω
γιατί απόψε θα φύγεις στ' αλήθεια
πόσο δύσκολο θα'ν' να ξεχάσω
αν δεν νοιώθω πως πια δε με θέλεις

Τίποτα δε μου μάθαν τα χρόνια
κι όλο κάνω τα ίδια τα λάθη
να τσουγκρίζω ξανά μ' έναν ξένο
για τους ίδιους καημούς να πονάω

Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταίο φιλί και αντίο
ας μην είναι μαζί μας και άλλοι
να ντραπείς μην τυχόν και σε κάνουν
κι αν μια μέρα άθελά μας βρεθούμε
μην κρυφτείς και μη σκύψεις το βλέμμα
θ' ανταλλάξουμε απλά χειραψία
να μην έχει να λέει ο κόσμος

Τίποτα δε μου μάθαν τα χρόνια
κι όλο κάνω τα ίδια τα λάθη
να τσουγκρίζω ξανά μ' έναν ξένο
για τους ίδιους καημούς να πονάω

Πιες αυτό το μπουκάλι μαζί μου
τελευταία γουλιά και αντίο…


Μετάφραση: Π

Αφιερωμένη φυσικά στην mamani, που μου είχε στείλει αυτό το τραγούδι.

Scarlett meets Tom. Tom is not impressed.

(Γράφει ο Π)


Μας αρέσει πολύ η Scarlett Johansson έτσι:



Ε, δεν μας πειράζει και κάπως έτσι:



Μας πειράζει όμως πολύ έτσι:



(Από τον καινούργιο δίσκο "anywhere i lay my head", όπου κακοποιούνται δέκα τραγούδια του Tom Waits. Ο παραγωγός της φάρσας λέγεται David Andrew Sitek.)

Ενδεικτικά, το πρωτότυπο του ανωτέρω:

Επισκέψεις χωρίς σκέψεις (+update)

Όπως συμβαίνει σε κάθε μπλογκ, ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που μπαίνουν εδώ μέσα έρχονται από τις μηχανές αναζήτησης — βασικά το Google, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Αυτό δίνει κι ένα μικρό δείγμα του τι ψάχνει συνήθως ο κόσμος στο ίντερνετ (μείον τα πράγματα με τα οποία το μπλογκ δεν έχει ασχοληθεί ποτέ, φυσικά). Τις περισσότερες φορές, αυτά είναι φυσιολογικά και αναμενόμενα: ενισχυτές λυχνίας, μεταγλωττίσεις, τσηζκέικ, έλιοτ, έφη σαρρή, άμλετ, η διπλή ζωή της βερόνικα, σεξ, πίπες, λουπέσκου, άδωνης γεωργιάδης, καρατζαφέρης, ουμπέρτο έκο, κωλόμπαρα, αμαρτίες, σονέτα του σαίξπηρ, μετάφραση, cyrusgeo, ομοιοπαθητική, e.e. cummings, κ.τ.λ.. Κάποιες φορές, όμως, βλέπεις τι έχουν ψάξει στο Google οι επισκέπτες σου, και σε πιάνει η ψυχή σου…

Πέρυσι, είχα γράψει ένα κείμενο για την ταινία «The Secret», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο. Για πολύ καιρό μετά, και λόγω της προβολής του εν λόγω βιβλίου από εκπομπές όπως του Χαρδαβέλλα και της Στεφανίδου, το 14% των ανθρώπων που έρχονταν στο Gravity & the Wind από το Google είχαν ψάξει για «το μυστικό» ή για τον «νόμο της έλξης». Τον τελευταίο καιρό, το ποσοστό αυτό έχει φτάσει το 32% — ένας στους τρεις! Αυτό, βέβαια, δεν είναι περίεργο, καθώς το βιβλίο συζητείται και είναι best seller σε διάφορες λίστες και στην Ελλάδα, αλλά δεν παύει να αποτελεί αιτία θλίψης. Δεν είναι λίγο να βλέπεις (για άλλη μια φορά) τον κόσμο γύρω σου να παραδίνεται αμαχητί στον ανορθολογισμό. Φαίνεται πως το μόνο που χρειάζεται πλέον για να βγάλεις (πολλά) φράγκα είναι να χαϊδέψεις τα αυτιά του κόσμου και να μπεις δυναμικά στο εμπόριο φυκιών — τα οποία, μεταμφιεσμένα σε μεταξωτές κορδέλες, κάνουν θραύση.

Και προχτές ήρθε και το αποκορύφωμα: κάποια (γυναίκα, φαντάζομαι) μπήκε στο ποστ «Επιστήμη και Ψευδοεπιστήμη» για ένα δευτερόλεπτο (σιγά μην το διάβαζε, κιόλας…) έχοντας βάλει στην αναζήτηση του Google τη φράση «ξόρκι για να μείνω έγκυος»…

Μ’ έπιασε μαύρη κατάθλιψη, λέμε…


Update 18/9/08: Το ποσοστό των επισκέψεων κατόπιν αναζήτησης του "μυστικού" ανέβηκε στο 55% -- δεν πάμε καθόλου καλά, μου φαίνεται...

Η επανελλήνισις θα επιτευχθεί μέσω του σκυλάδικου

Σήμερα το πρωί, το κανάλι μέσω του οποίου θα επιτευχθεί η επανελλήνισις (κλοπιράιτ Αδώνιδος Γεωργιάδου, εάν δεν απατώμαι), το κανάλι που αγαπά και προωθεί τον ελληνοχριστιανικόν πολιτισμόν, τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη και την ορθόδοξον ηθικήν, το κανάλι που αλλάζει τα δεδομένα και ρίχνει (μαζί με τον αρχηγό) γροθιά στο κατεστημένο, το κανάλι που απεχθάνεται την φτηνή κουλτούρα (ιδίως την θολήν τοιαύτην) και οραματίζεται την εκ νέου εξύψωσιν του επιπέδου του ενδόξου έθνους των πτωχών πλην τιμίων ΕΛλήνων, το Τηλεάστυ, είχε καλεσμένη την τραγουδιάρα Έλενα Βέντη, η οποία ερμήνευσε περιπαθώς και με μπόλικο νάζι το σουξέ της με τίτλο "τον παίρνω".

Το τελευταίον προπύργιον του πολιτισμού επάρθη!

Εάλω το Τηλεάστυ!

O tempora, o mores!

Το νου σας μην πάθετε τίποτε τις αργίες...

Ας πούμε ότι είναι Κυριακή. Ας πούμε ότι βρίσκεσαι κάπου στον Ωρωπό. Ας πούμε, τέλος, ότι χτυπάς κάπου και πρέπει να κάνεις αντιτετανικό ορρό.

Ανοίγεις την ιστοσελίδα του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, και βλέπεις ότι δεν υπάρχει εφημερεύον φαρμακείο στον Ωρωπό, ούτε και σε κανένα άλλο κοντινό μέρος. Για την ακρίβεια, υπάρχει μόνο ένα στην παραλία Μαραθώνα και ένα στην Κηφησιά. Ακολουθεί λούσιμο με κρύο ιδρώτα, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που έχεις πάει σε ένα φαρμακείο που υποτίθεται πως εφημερεύει και το έχεις βρει κλειστό.

Παίρνεις τηλέφωνο το πλησιέστερο Ιατρικό Κέντρο, και σου λένε ότι δεν έχουν αντιτετανικό ορρό, αλλά μπορούμε να αγοράσουμε έναν ορρό, να τον πάμε εκεί και να μας κάνουν την ένεση. Λες κι ο φαρμακοποιός απ' όπου θα αγοράσουμε τον ορρό (δεν υπάρχει αλλού, άλλωστε) είναι κουλός, και δεν μπορεί να κάνει μια ένεση.

Τελικά, περνώντας μέσα απ' τον Ωρωπό, καθοδόν προς την Κηφησιά, βλέπεις μπροστά σου ανοιχτό φαρμακείο -- απ' αυτά που, σύμφωνα με τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής, ήταν κλειστά. Οπότε, από καθαρή τύχη και μόνο, κάνεις αμέσως τον ορρό και πας σπίτι σου.

Ερώτηση:

Πόσες μούντζες ρίχνεις;

Όταν η δεισιδαιμονία σκοτώνει

Ακούγοντας τη λέξη «δεισιδαιμονία», συνήθως μας έρχεται στο νου κάποια αθώα ή και χαριτωμένη παραξενιά, όπως το να χτυπάς ξύλο στο άκουσμα κάποιων λέξεων, το να αποφεύγεις να περάσεις κάτω από σκάλες, το να μπαίνεις σ’ ένα σπίτι με το δεξί ή το να κουβαλάς πάντοτε μαζί σου κάποιο γούρι. Αυτά στο δυτικό κόσμο της σημερινής εποχής, γιατί σε άλλα μέρη του κόσμου (όπως συνέβαινε και παλιότερα στην Ευρώπη) οι δεισιδαιμονίες μπορεί άνετα να σου κοστίσουν τη ζωή.

Σύμφωνα με το BBC, στην Τανζανία οι μάγοι-γιατροί κυνηγούν (ή βάζουν άλλους να κυνηγούν για λογαριασμό τους) τους αλφικούς (ή λευκοπαθείς, ή αλμπίνους) συμπατριώτες τους για να τους σκοτώσουν και να εκμεταλλευτούν διάφορα μέρη του σώματός τους για την παρασκευή μαγικών φίλτρων που υποτίθεται ότι χαρίζουν πλούτη σε όποιον τα χρησιμοποιήσει. Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι μόνοι που πλουτίζουν είναι οι ίδιοι οι μάγοι-γιατροί. Μετά το ανελέητο κυνήγι διαφόρων ζώων για τους ίδιους ακριβώς λόγους, λοιπόν, περάσαμε στους ανθρώπους. Άντε, και εις ανώτερα!

Η δεισιδαιμονία (ο φόβος των θεών), σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, είναι «η πίστη ή αντίληψη που με ανορθολογικό τρόπο αποδίδει σε τυχαία γεγονότα, σε πράξεις ή σε αντικείμενα υπερφυσικές ιδιότητες που μπορούν δήθεν να επηρεάσουν αρνητικά την πορεία και την τύχη της ζωής του ανθρώπου».

Τον ορισμό αυτό τον βρίσκω ακριβέστατο. Αν, μάλιστα, μετά το «αρνητικά» προσθέσετε και το «ή θετικά», και αφαιρέσετε τα περί πορείας και τύχης, θα έχετε μια φράση που αντικατοπτρίζει πάρα πολλές (ανατριχιαστικά πολλές, θα έλεγα) εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ίσως αυτή να είναι η περιβόητη ρίζα του κακού — ίσως και όχι, πραγματικά δεν ξέρω. Θα έπρεπε, όμως, να είμαστε λίγο περισσότερο αρνητικοί σε τέτοια φαινόμενα, και να μην τα αντιμετωπίζουμε απλά σαν άκακες γραφικότητες, γιατί υποθάλπουν μια όχι και πολύ υγιή αντίληψη για τον κόσμο. Σε αυτό το θέμα, η άποψή μου μάλλον συγκλίνει με αυτή του Ρίτσαρντ Ντόκινς:



Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ The Enemies of Reason στο Google Video:

1ο μέρος
2ο μέρος

Συλλογές με διάφορες προλήψεις και δεισιδαιμονίες:

asxetos.gr
OldSuperstitions.com

Tim Buckley: Phantasmagoria In Two

Το μεταφραστικό τμήμα θερινών διακοπών του Gravity συνεχίζει το πρόγραμμά του με ένα ακόμη τραγουδάκι (ευκαιρία να αναβαθμιστεί μιά μετάφραση που αρχικά είχε μπει πρόπερσι σε σχόλιο)...


If a fiddler played you a song, my love
And if I gave you a wheel
Would you spin for my heart and loneliness
Would you spin for my love

If I gave up all of my pride for you
And only loved you for now
Would you hide my fears and never say
Tomorrow I must go

Everywhere there's rain my love
Everywhere there's fear

If you tell me a lie I'll cry for you
Tell me of sin and I'll laugh
If you tell me of all the pain you've had
I'll never smile again

Everywhere there's rain my love
Everywhere there's fear

I can plainly see that our parts have changed
Our sands are shifting around
Need I beg to you for one more day
To find our lonely love

Everywhere there's rain my love
Everywhere there's fear




αν σού'παιζαν, αγάπη μου, ένα τραγούδι
κι αν σού'δινα εγώ μιάν ανέμη
θά'γνεθες για την καρδιά μου και τη μοναξιά μου;
θά'γνεθες για την αγάπη μου;

αν για σένα απαρνιόμουν την περηφάνεια μου όλη
και μοναχά για το τώρα σ' αγαπούσα
θά'κρυβες τους φόβους μου δίχως ποτέ να μου πεις
αύριο πρέπει να φύγω;

παντού βροχή υπάρχει αγάπη μου
παντού φόβος υπάρχει

αν μου πεις ένα ψέμα θα κλάψω για σένα
θα γελάσω αν μου πεις γι' αμαρτία
αν μου πεις πόσο πόνο έχεις νοιώσει
χαμόγελο δε θα ξανά'βρω

παντού βροχή υπάρχει αγάπη μου
παντού φόβος υπάρχει

βλέπω ξεκάθαρα πως οι ρόλοι μας άλλαξαν
και την άμμο μας την πάει πέρα δώθε ο αέρας
να ικετέψω για μιά ημέρα ακόμα
μήπως και βρούμε την έρημή μας αγάπη;

παντού βροχή υπάρχει αγάπη μου
παντού φόβος υπάρχει


Μετάφραση: Π

The first time ever Ι saw your face

(Γράφει ο Π)


Από την Σ...


The first time ever Ι saw your face
I thought the sun rose in your eyes
And the moon and the stars were the gifts you gave
To the dark and endless skies, my love

The first time ever I kissed your mouth
I felt the earth move in my hands
Like the trembling heart of a captive bird
That was there at my command, my love

The first time ever Ι lay with you
I felt your heart so close to mine
And I knew our joy would fill the earth
And last till the end of time, my love





Από μένα...


Όταν το πρόσωπό σου πρωτοαντίκρυσα
είδα απ' τα μάτια σου να βγαίνει ο ήλιος
και το φεγγάρι και τ' αστέρια δώρα σου
στο μαύρο ατέλειωτο ουρανό, αγάπη μου

Κι όταν σε πρωτοφίλησα στο στόμα
στα χέρια μου ένοιωσα να πάλλεται η γη
σαν την τρεμάμενη καρδιά αιχμάλωτου πουλιού
που εγώ την τύχη του όριζα, αγάπη μου

Κι όταν μαζί σου πρωτοξάπλωσα
ένοιωσα να'ν' τόσο κοντά οι καρδιές μας
κι ότι η χαρά μας θα πλημμύριζε τη γη
και δε θα τέλειωνε ποτέ, αγάπη μου

 

Αμφιβολίες...

Πριν δυο χρόνια, είχα γράψει ένα ποστ σχετικά με τη χρήση αμόλυβδης βενζίνης στις μοτοσικλέτες. Το κεντρικό νόημα ήταν ότι το να βάζεις αμόλυβδη σε οχήματα που δεν διαθέτουν καταλύτη είναι εγκληματικό, γιατί αφήνει να διαφύγουν ελεύθερα στην ατμόσφαιρα καρκινογόνες ενώσεις όπως οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες (π.χ. βενζόλιο), και ότι οι μοτοσικλετιστές θα έπρεπε να χρησιμοποιούν την παλιά σούπερ.

Φαίνεται, όμως, πως έχουν αλλάξει τα πράγματα -- και μου γεννήθηκαν αμφιβολίες…

Κατ’ αρχάς, λέγεται πως η βενζίνη LRP (Lead Replacement Petrol), που αντικατέστησε την παλιά σούπερ με μόλυβδο, είναι στην πραγματικότητα κανονική αμόλυβδη (άρα με αρωματικούς υδρογονάνθρακες, οι οποίοι προστίθενται για να ανεβάσουν τα οκτάνια – λειτουργία που πριν επιτελούσε ο μόλυβδος), μαζί με κάποια πρόσθετα που αντικαθιστούν το μόλυβδο στην άλλη λειτουργία του: τη λίπανση των βαλβίδων (αναγκαία στους παλαιού τύπου κινητήρες). Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, τότε εκείνο το παλιό μου ποστ είναι εντελώς άκυρο, μια που, ό,τι βενζίνη και να βάλεις στη μοτοσικλέτα σου, το βενζόλιο (κ.τ.λ.) θα εκλυθεί ανεμπόδιστα στην ατμόσφαιρα.

Εξάλλου, ακούγονται και άλλες δυσμενείς κριτικές, οι οποίες όμως δεν ξέρω αν ευσταθούν: ότι η LRP δεν κάνει εξίσου καλή δουλειά με την παλιά βενζίνη ως προς την προστασία του κινητήρα (αυτό αφορά μόνο στα παλιά αυτοκίνητα), ή ότι ο καταλύτης φτάνει σε θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας μετά από τουλάχιστον 10 λεπτά (άρα αυτά τα πρώτα 10 λεπτά δεν κρατάει και πολλά πράγματα). Επίσης, υπάρχει μια διχογνωμία για το τι βλάπτει περισσότερο: ο μόλυβδος ή το βενζόλιο. Όχι πως έχει σημασία, αφού έτσι κι αλλιώς η βενζίνη με μόλυβδο έχει καταργηθεί στις περισσότερες χώρες, και όπου να ’ναι στην Ευρώπη αποσύρεται και η LRP, διότι, πολύ απλά, δεν πουλάει αρκετά και η παραγωγή της γίνεται ασύμφορη.

Θα παρατηρήσατε ότι δεν έχω δώσει κανένα λινκ. Ο λόγος είναι ότι, παρά το ψάξιμο που έκανα, δεν κατάφερα να βρω κάποια σαφή, αναλυτική και αξιόπιστη πηγή γι’ αυτό το θέμα. Αν ξέρετε κανένα χημικό που να ειδικεύεται στα καύσιμα, ρωτήστε τον. Στο μεταξύ, όσοι μηχανόβιοι βασανίζονται από οικολογικές τύψεις, φοβάμαι πως μόνο μια λύση έχουν: να αγοράσουν μοτοσικλέτα με καταλύτη.

(Αν ξέραμε τι αναπνέουμε...)


Υ.Γ.: Κλείσαμε τα 300 ποστ. Άντε να δούμε που θα πάει αυτή η ιστορία...