24.2.09

Δέκα μεγάλοι Έλληνες: ο εξής ένας...

ΟΚ, τσίμπησα. Και την πρώτη φορά ψήφισα, και τώρα θα ψηφίσω. Αν αφήσει κανείς το μηδενισμό του να τον κυριέψει, τότε μάλλον θα βρει ένα σωρό λόγους να μη συμμετέχει σε όλη αυτή τη διαδικασία, και σίγουρα θα διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, ότι «περίπου 40.000» ψήφοι δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση αντιπροσωπευτικό δείγμα. Αλλά όπως και να επιλέξεις να το δεις, σαν επικοινωνιακό παιχνίδι, σαν προσπάθεια αυτοπροβολής του σταθμού, ή σαν απλή αντιγραφή από το BBC, είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα στην οποία καλείται να συμμετάσχει και το κοινό — και φαίνεται πως αυτός είναι πλέον ο δρόμος που σκοπεύει να ακολουθήσει ο Σκάι, προσπαθώντας να κινητοποιήσει τους πολίτες με τρόπους που οι πολιτικοί δεν μπορούν, πλέον, να το κάνουν (βλ. αναδασώσεις, λάμπες, νερό, ρύπανση, κ.τ.λ.).

Παρά τη θετική μου άποψη γενικότερα για την ιδέα, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα αρνητικά που βλέπω στην υλοποίησή της.

Κατ’ αρχάς, τα σύντομα σχόλια που συνόδευαν την παρουσίαση των 100 προσώπων ήταν μερικές φορές από γραφικά ως υπερ-υπερβολικά. Αλλά τέλος πάντων. Η ουσία είναι ότι οι ζώντες θα έπρεπε να αποκλειστούν, διότι, πολύ απλά, δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη την όποια προσφορά τους, ώστε να μπορεί κανείς να τους κρίνει. Ας μην ξεχνάμε ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Τι θα γινόταν, π.χ., στην (υπερβολική, εντάξει) περίπτωση που θα ψηφίζαμε σημαντικότερο Έλληνα κάποιον άνθρωπο που τρία χρόνια αργότερα θα συλλαμβανόταν για παιδεραστία;

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που θα έπρεπε να αποκλειστούν είναι οι «αρχαίοι ημών πρόγονοι». Πέρα από τις όποιες ιδεολογικές, ιστορικές ή πολιτισμικές ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για τη συμπερίληψη των αρχαίων, υπάρχει και ένας άλλος πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να έχουν αποκλειστεί: είναι άδικη η σύγκριση με τους νεοέλληνες, γιατί η κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων είναι ευρέως αναγνωρισμένη και αποτελεί πλέον κτήμα ολόκληρης της πολιτισμένης ανθρωπότητας, πράγμα που αυτόματα τους θέτει, κατά τη γνώμη μου, εκτός συναγωνισμού.

Και βέβαια, είναι στη μέση και η προσωπική οπτική: πιστεύω ότι είναι ηλίθιο να συζητάμε για το ποιος έκανε μεγαλύτερο καλό ή χάρισε μεγαλύτερη προβολή στην Ελλάδα — θεωρώ ότι αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει είναι το ποιος άνθρωπος, Έλληνας στην καταγωγή, ωφέλησε περισσότερο με το έργο του την ανθρωπότητα.

Επομένως, αφαιρώντας τους πέντε αρχαίους (Αλέξανδρο, Αριστοτέλη, Περικλή, Πλάτωνα και Σωκράτη) από τη δεκάδα των υποψήφιων «Μεγάλων Ελλήνων», ανάμεσα στους υπόλοιπους (Βενιζέλο, Καποδίστρια, Καραμανλή, Κολοκοτρώνη και Παπανικολάου), μόνο τον Παπανικολάου μπορώ να ψηφίσω.

30 comments:

Anonymous said...

Ακριβώς την ίδια σκέψη είχα και εγώ.

Πολιτικοί και στρατιωτικοί εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να θεωρηθούν "μεγάλοι". Ο λόγος είναι απλός :
Οι πράξεις τους ωφέλησαν ένα (πολύ μίκρο) υποσύνολο της ανθρωπότητας.

Μόνο ο χώρος της επιστήμης μπορεί να παράγει πραγματικά Μεγάλους Έλληνες/Γερμανούς/Βρετανούς/Ρώσους/Αμερικάνους/../Ανθρώπους.

ο δείμος του πολίτη said...

Προσωπικά ΑΡΝΟΥΜΑΙ να ψηφίσω για το δημοφιλέστερο Έλληνα.

Sophia said...

Αν και σαν ένα ακόμη παιχνίδι δεν είναι κακό (για να βγάζεις συμπεράσματα για τάσεις και ρεύματα κυρίως), δεν είμαι απολύτως βέβαιη ότι τα κριτήρια του μεγαλύτερου αριθμού των ψηφιζόντων είναι δόκιμα (πέραν του να πούνε την γνώμη τους εννοώ).

cyrus said...

Η ανθρωπιά λείπει, George...

Και πολύ καλά κάνεις, Δείμε.

Σοφία, ένας (πολύ) μεγαλύτερος αριθμός ψηφισάντων θα μας έδινε μια καλύτερη εικόνα για το ποιους θεωρούν οι Έλληνες "μεγάλους", και ίσως τότε θα έλειπαν από τη λίστα των 100 και κάποια γελοία ονόματα, όπως π.χ. δικτάτορες...

speira said...

Από όσο άντεξα να δω, και θα συμφωνήσω μαζί σου για το σύντομο της παρουσίασης που συχνά γινόταν και γραφικό, η ένσταση μου είναι πως οι κατηγορίες-χώροι "προέλευσης" είναι τόσο διαφορετικοί, που αυτόματα είναι σαν κάπως να "χαλκεύεται" η λίστα.
Άλλο η τέχνη, άλλο η επιστήμη, άλλο η πολιτική, ο αθλητισμος κλπ.
Ανα κατηγορία θα είχε μια κάποια αξία ίσως, αλλά έτσι συμπουρμπουλα μπαα... δεν.
Καλημέρα

ds said...

Συμφωνώ με την ανάρτησή σου. Οι αρχαίοι Έλληνες θα έπρεπε να αποκλειστούν για τους λόγους που αναφέρεις όπως και οι ζώντες.

Μερικά από τα ονόματα στην λίστα με εξέπληξαν. Πράγματι φαίνεται ότι ο νεοέλληνας ψηφίζει με βάση την προσωρινή αναγνώριση κάποιου, στηριζόμενος σε ένα μικρό δείγμα που οι ζώντες μας έχουν δείξει (βλ, π.χ. Λαζόπουλο).

Πιστεύω ακράδαντα ότι σημαντική προσωπικότητα είναι αυτή που συμβάλει στην πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας.

Και στο κάτω-κάτω πόσους αλήθεια μεγάλους ΈΛληνες να έχουμε; Όταν πριν έναν χρόνο είχα διαβάσει την γερμανική λίστα είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό! Τόσες προσωπικότητες που κυριολεκτικά άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο και μας επηρεάζουν μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για διαχρονική επιρροή, ονόματα όπως Μπαχ, Γκαίτε, Άινσταιν, Μπετόβεν, Μότσαρτ, Καντ, Νίτσε, Τόμας Μαν (και αυτά είναι απλά από τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό).

Μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε λίγους αιώνες ακόμα και μετά να δούμε αν έχουμε προσωπικότητες για να κάνουμε την ψηφοφορία;

Dormammu said...

Εγώ προτιμώ να ψηφίσω τον μηχανικό μου τον Μιχάλη στην Μεταμόρφωση που μου αλλάζει τακάκια στο αυτοκίνητο χωρίς να χρεώνει την εργασία.

Στα σοβαρά (?) τώρα, εάν κάποιος με απειλούσε πως αν δεν ψηφίσω θα με υποχρεώσει να βλέπω ειδήσεις στο ΜΕGA αιωνίως, θα ψήφιζα τον Καποδίστρια, καθόσον θεωρώ πως ήταν ο πρώτος που ανιδιοτελώς προσπάθησε να αναμορφώσει την Ελλάδα σε σύγχρονο Ευρωπαικό κράτος και γι' αυτό τον "τιμήσαμε" δεόντως....

Dormammu said...

Sorry, ξέχασα και τον Ελύτη για τον παγανιστικό του χαρακτήρα (Δεν έχω δει την λίστα, αλλά πιστεύω ότι θα είναι μέσα, τι διάολο..).

Karytinos said...

Ψηφίστε τον Παπανικολάου ή όποιον άλλον θέλετε, αν αντιλάμβάνεστε το έθνος σας ως ευεργέτη της ανθρωπότητας... Αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε τους κάφρους να βγάλουν τον Αλέξανδρο παμψηφί. Μαύρο... :)
http://lykawn.blogspot.com/2009/02/blog-post_24.html

Idom said...

Εγώ διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και εις βάθος με την έμπνευση για τέτοιου είδους δημοψηφίσματα.
Είναι ομφαλοσκοπικά, αυτοθωπευτικά, φανερο-κρυπτοεθνικιστικά και όλα τα (γνωστά) κακά τής "μοίρας" μας.

Βρε Cyrus, δεν καταλαβαίνω, αφού θέτεις τόσες σωστές ενστάσεις, γιατί τσίμπησες;

Πάντως επειδή τον τελευταίο καιρό δεν νιώθω πολύ καλά, μπορείτε να αρχίσετε να με ψηφίζετε...
Και πείτε τους να με βάλουν στη λίστα.

Idom

Anonymous said...

Η μιζέρια σας κατατρώγει τα σωθικά. Μη ακούσετε κάτι το «ελληνικό» και αμέσως, έμμεσα ή άμεσα, θετικά ή αρνητικά, να τσιμπήσετε.

cyrus said...

Σπείρα, αυτό ήταν το πρόβλημα της πρώτης φάσης -- δεν υπήρχαν κριτήρια...

Dynx, λίγο υπερβολικά το πας, αλλά σε καταλαβαίνω -- φαίνεται πως η αναγνωρισιμότητα εξελίσσεται σε πολιτιστική ασθένεια...

Dormammu, ο Ελύτης ήταν στους 100, αλλά όχι στους 10. Και αν ο μηχανικός σου κάνει τέτοιο πράγμα, πρέπει να του στήσεις εικόνισμα στην Αγία Ελεούσα...

Λυκάονα, όντως, κάποιοι συγκεκριμένου τύπου κάφροι θα ψηφίζουν τον Αλέξανδρο νυχθημερόν, και είμαι σίγουρος ότι τελικά αυτός θα βγει. Αλλά μαύρο δεν υπάρχει. Και βέβαια, δεν αντιλαμβάνομαι το έθνος μου ως ευεργέτη της ανθρωπότητας, αλλά τον ίδιο τον Παπανικολάου...

Idom, τσίμπησα αφενός γιατί προσπαθώ να αντιστέκομαι στον φυσικό μηδενισμό μου και αφετέρου γιατί πού και πού με συναρπάζει η ιδέα της μαζικής συμμετοχής, ακόμη και για ανόητα πράγματα. Όταν πασχίζαμ(ν)ε με νύχια και με δόντια να πάρουμ(ν)ε τους Ολυμπιακούς του 2004, ήμουν εναντίον. Αλλά κατά τη διάρκεια των αγώνων έτυχε να γνωρίσω από κοντά πολλούς εθελοντές, και πρέπει να σου πω ότι κατασυγκινήθηκα. Ήταν υπέροχοι άνθρωποι, κι αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει.

q, το σχόλιό σου είναι ακατανόητο...

Idom said...

Cyrus, το συμμερίζομαι αυτό που λες για τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Και μια που θες να κάνουμε μια προσπάθεια απομηδενισμού, προτείνω, ως σημαντικότερο Έλληνα, τον Άγνωστο Στρατιώτη.
(Χωρίς καμία τάση εθνικιστικής έξαρσης.)

Ή σωστότερα ΔΕΝ προτείνω, αλλά ξαναθυμίζω, αφού το πρωτόκολλο αυτόν θέλει να τιμάται στις μεγάλες περιστάσεις, άρα μάλλον αυτός θεωρείται ή δ η ο σημαντικότερος Έλληνας.
Στο πρωτόκολλο τουλάχιστον...

Idom

cyrus said...

Θα μπορούσαμε να κάνουμε κι άλλες τέτοιες fake υποψηφιότητες, σαν του Άγνωστου Στρατιώτη. Προτείνω το "Άγιο" Φως.

Κατά μια άλλη άποψη (που ακούστηκε πολύ αυτές τις μέρες, και δικαίως), μεγάλοι Έλληνες δεν είναι αυτοί που πέθαναν για την πατρίδα αλλά αυτοί που κατορθώνουν να ζουν σήμερα σ' αυτή...

Και, προσθέτω, χωρίς κανένα ψόγο στην υπενθύμισή σου, αλίμονό μας αν αναγνωρίζουμε ως σπουδαιότερους ανθρώπους όσους πρόσφεραν στον πολεμικό τομέα...

Idom said...

Cyrus δεν καταλαβαίνω γιατί το είδες τόσο αρνητικά.

Δεν μίλησα για φανταστικά πρόσωπα ή πράγματα (τι σχέση έχει το "Άγιο" Φως;).
Δεν μίλησα για πολεμοκάπηλους και πολεμοχαρείς. Αν ήταν θα ψήφιζα και εγώ τον Μ. Αλέξανδρο.
Δεν μίλησα καν για τους δοξασμένους επώνυμους που "πρόσφεραν στον πολεμικό τομέα". Αν ήταν θα ψήφιζα τον Κολοκοτρώνη.

Μίλησα για (ή τουλάχιστον εννοούσα) τον "μικρό" ανώνυμο που σε ώρα ανάγκης αντιστάθηκε (έστω με τα όπλα) για την - όσο γίνεται - ελευθερία του και μάλιστα χωρίς να περιμένει πολλά από αυτό. Και επέλεξε να την θέσει πάνω από την ζωή του.
Ναι, αυτό το θαυμάζω, γιατί όχι;

Idom

doctor said...

Εδώ υπάρχει κάτι καλό:
http://ellinaki.blogspot.com/2009/02/blog-post_11.html

Όπου ο doctor δήλωσε:

[...] Όσοι ασπάζονται το ιδεολόγημα περί της τρισχιλιετούς και αδιασπάστου συνέχειας του ελληνικού έθνους, είναι υποχρεωμένοι (ναι, υποχρεωμένοι) να αποδεχθούν τον Δήμα δίπλα στον Αισχύλο, την Βουγιουκλάκη δίπλα στον Όμηρο.
Έτσι κι αλλιώς η έννοια του έθνους είναι συναισθηματικής φύσεως και όχι θεωρία βιολογικής συνέχειας (αυτό ισχύει μόνο στα καθαρόαιμα ζώα-άλογα ως επί το πλείστον).
Αφού λοιπόν η συντριπτική πλειονότητα θεωρεί εαυτήν ως βιολογικό απόγονο των αρχαίων ελλήνων, τότε η παρουσία αυτής της κιτς ομάδας αποτελεί την επιτομή της θεωρίας αυτής (ή τον ιδεολογικό οργασμό της ιδεοληψίας τους κατά μια άλλη άποψη, λίγο πιο ελιτίστικη).

Και αφού καταχραστώ πλήρως το βήμα ας το προχωρήσω λίγο ακόμη.
Αυτή η κιτς κίνηση του Σκάι έχει να κάνει κυρίως με το χάιδεμα των αυτιών του μέσου νεοέλληνα μέσω της εκμετάλλευσης της κατίσχυσης του εθνικιστικού λόγου στην σκέψη του τελευταίου.
Τέλος, όλη αυτή η κίνηση αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην συναισθηματική παρηγοριά που νιώθει ο πολίτης μέσα από την φαντασιακή κοινότητα (Imagined community κατά τον Benedict Anderson)στην οποία ζει και νιώθει μια σιγουριά, μια ασφάλεια.
Έτσι, το αθάνατο ελληνικό πνεύμα διαχέεται από τον Σοφοκλή και μπαίνει στα μπράτσα του Πύρρου και έτσι η μπάρα σηκώνεται.
Βοηθά λίγο και ο Ιακώβου με το μαγικό φίλτρο που του φτιάχνει ο Πανοραμίξ που πήρε κινεζική υπηκοότητα και έγινε Τσου Λι...

Αυτά τα ...ολίγα. Τα σέβη μου (βαθιά υπόκλιση) στους οικοδεσπότες.

doctor

cyrus said...

Όχι, βρε Idom, δεν στράβωσα μ' αυτό που είπες εσύ. Απλά, αν είναι να παίξει κανείς αυτό το παιχνίδι (κι εγώ, όπως είπα, "τσίμπησα"), τότε πρέπει να ψηφίσει ένα πρόσωπο. Ο άγνωστος στρατιώτης δεν είναι πρόσωπο -- είναι σύμβολο.

Doctor, περί έθνους τα έχεις ξαναπεί, και συμφωνώ απολύτως. Ο Σκάι έχει κάνει καλές κινήσεις, αλλά έχει κάνει και πολύ χειρότερες: θυμάσαι που χάριζε σημαίες πριν την 28η Οκτωβρίου; Εκείνο ήταν 100% αυτό που λες.

Idom said...
This comment has been removed by the author.
Idom said...

Doctor είμαι συμφωνότατος μαζί σου. Και πολύ συχνά ο Σκάης γλυστράει προς τα λαϊκίστικα (με την κακή έννοια).


Cyrus, α ΟΚ, σε παρεξήγησα, μού φάνηκε ότι τα "πήρες"!...

Τώρα βέβαια ξεφεύγουμε από το θέμα, αλλά διαφωνώ με το ότι ο Άγνωστος στρατιώτης είναι (μόνο ή κυρίως) σύμβολο. Και μάλιστα αυτή την θεώρηση ήθελα να καταγγείλω, προτείνοντάς τον ως τον σημαντικότερο Έλληνα (ή γενικότερα: άνθρωπο).

Υπήρξαν πράγματι νι-άδες ανώνυμοι (άγνωστοι) στρατιώτες. Ακριβώς επειδή δεν τους γνωρίζουμε ατομικά (ο Γιάννης, ο Κώστας, η Μαρία κ.λπ.) και πρακτικά δεν θα γινόταν να τους αναφέρουμε όλους, φιάξαμε τον αντιπρόσωπό τους, τον (ένα) Άγνωστο στρατιώτη. Είναι α ν τ ι π ρ ό σ ω π ο ς ζωντανών, υπαρκτών ανθρώπων. Σύμβολο θα μπορούσε να είναι, όσο θα μπορούσε να είναι (σε υγειή βάση) ο Γιάννης, ο Κώστας, η Μαρία κ.λπ..

Άλλο βέβαια ότι έχει καταντήσει να θεωρείται μόνο σύμβολο - και μάλιστα μακριά από το αρχικό του νόημα - από διάφορα αυτόχρηστα γκεσέμια.

Όχι;

Βέβαια, έχεις δίκιο στο ότι ξέφυγα από το ζητούμενο, την ανάδειξη ενός συγκεκριμένου σημαντικού ανθρώπου. Αλλά επέλεξα ακριβώς αυτή τη μέθοδο ζίου ζίτσου για να διαμαρτυρηθώ παράλληλα για την αναζήτηση τού "σημαντικότερου ανθρώπου" (...).

Idom

sapere aude said...

Idom said:

> ... τον "μικρό" ανώνυμο που σε ώρα ανάγκης αντιστάθηκε (έστω με τα όπλα) για την - όσο γίνεται - ελευθερία του και μάλιστα χωρίς να περιμένει πολλά από αυτό. Και επέλεξε να την θέσει πάνω από την ζωή του.
Ναι, αυτό το θαυμάζω, γιατί όχι;
-----------------------------------

Εννοείς τον ανώνυμο ήρωα που απελευθέρωσε το Κιλκίς/Kukush από τους κατοίκους του ή αυτόν που "για την - όσο γίνεται - ελευθερία του" έφτασε, καίγοντας και σφάζοντας, δυό βήματα έξω από την Άγκυρα;

sapere aude said...

Φανταστείτε το εξής σενάριο:

Ο σημαντικότερος Έλληνας; Ο Άγνωστος Έλληνας Στρατιώτης!
Ο σημαντικότερος Τούρκος; Ο Άγνωστος Τούρκος Στρατιώτης!
Ο σημαντικότερος Βούλγαρος; Ο Άγνωστος Βούλγαρος Στρατιώτης!
Ο σημαντικότερος (Σλαβο)μακεδόνας; Μα ο Άγνωστος (Σλαβο)μακεδόνας Στρατιώτης!!

Γιατί όχι; (που θα έλεγε και ο Idom)

Idom said...

@ Sapere aude

Ακόμα χειρότερα, στο μνημείο τού Άγνωστου Στρατιώτη, αναφέρεται και η Κορέα (ως τόπος των ανδραγαθημάτων του). Aντιλαμβάνομαι λοιπόν, το μήκος κύματος τής διαμαρτυρίας σου, αλλά και εσύ μπορείς, υποθέτω, να αντιληφθείς σε τι αναφέρομαι.
Στο κάτω κάτω είσαι μαχητικός bloger, στην οποία περίπτωση και εσύ αγωνίζεσαι για ένα είδος ελευθερίας (διακίνηση λόγου και ιδεών). Γιατί απαξιώνεις τους όσους αγωνίστηκαν για την κατά πολύ καθολικότερη ελευθερία τους με ένα πολύ μεγαλύτερο διακύβευμα;

Idom

sapere aude said...

@ Idom

Προσπαθώ να συντονιστώ στο δικό σου μήκος κύματος, αλλά νομίζω ότι θα χρειαστώ λίγη βοήθεια:
Αν είχες γεννηθεί Βούλγαρος θα ψήφιζες τον αντίστοιχο Άγνωστο Στρατιώτη της υποθετικής σου πατρίδας;
(Εγώ, πάντως, θα ψήφιζα τον Boris Christoff)

Idom said...

Sapere aude, όχι μόνο αν ήμουν Βούλγαρος, αλλά και τώρα (που δεν είμαι) ΘΑΥΜΑΖΩ όσους (λευκούς, μαύρους και οτιδήποτε άλλο) αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους, όταν αυτή καταπατήθηκε με την βία από ισχυρούς καταπατητές. Ειδικά τους μικρούς και ανώνυμους με τον μεγάλο φόβο και την μεγάλη αγωνία.
Και προφανώς αν και όποτε κάποιοι Έλληνες πήγαν να πατήσουν τους λαιμούς κάποιων Βουλγάρων, συστρατεύομαι με τους Βουλγάρους και με τον δικό τους άγνωστο / ανώνυμο στρατιώτη που αντιστάθηκε.

Και προφανώς ΔΕΝ χαίρομαι ούτε φτιάχνομαι από το γεγονός τού πολέμου. Μακάρι να μην συνέβαινε, με την προϋπόθεση (όμως) να μην υπήρχε η αρχική καταπάτηση.

Επίτρεψε μου λίγη ακόμα διευκρίνηση (αν και νόμιζα ότι προέκυπτε από τα προηγούμενα σχό-λια μου):
Δεν έχω πρόθεση να σε "ερμηνεύσω" / καπελώσω αλλά νομίζω ότι η αντίδρασή σου είναι έντιμη μεν αλλά "αλεργική". Έχουμε παραχωρήσει κάποιες ιδέες και σύμβολα να τα χρησιμοποιούν οι χείριστοι και να τα κάνουν σαν τα μούτρα τους. Προφανώς υπάρχουν ένα σωρό macho που στο μνημείο του Ά. στρατιώτη βλέπουν τους ακόλουθους τού Μεγαλέξανδρου και δεν ξέρω ποιου άλλου εξολοθρευτή.
Υπάρχει όμως και η οπτική γωνία που εγώ ανέφερα (και νομίζω ότι έχει γίνει ευκρινής πλέον).
Γιατί να τους αφήνουμε να μονοπωλούν αυτό το "σύμβολο" και να αποποιούμαστε την έντιμη συνιστώσα του;

Cyrus, συγνώμη για την κατάχρηση τού βήματος.

Idom

sapere aude said...

@ Idom

ΟΚ, επιτέλους συντονίστηκα ;-) αν και εγώ θα απέφευγα μια ψήφο που έχει ανάγκη από εκτεταμένα footnotes.

Zaphod said...

Με το σκεπτικό "κόσμος" τότε μάλλον Παπανικολάου. Με το σκεπτικό "Ελλάδα" τότε μάλλον κερδίζει ο (περίπου Ιταλός) Καποδίστριας!!

cyrus said...

Ζάφοδ, έτσι κι αλλιώς, ο Αλέξανδρος θα κερδίσει...

Zaphod said...

Σαφέστατα, απλα ακολούθησα το σκεπτικό "όχι αρχαίοι"....

Αν και εγώ θα έβαζα 1ο φιλόσοφο τον Ηράκλειτο (και σίγουρα όχι τον Πλάτωνα!), αλλά αυτά είναι γούστα!

Ετσι και αλλιώς πολλά ονόματα της λίστας είναι χου έως πολύ χου.

Η ψηφοφορια έπρεπε να λεγεται "ο πιο τρεντι Έλληνας"!

Νομίζω πως ο Δείμος το έχει πιάσει το κόλπο...

(αλήθεια γιατί Κωλοκοτρώνης και όχι Παπαφλέσσας;;;;)

Yannis H said...

Συμφωνώ απολύτως με το σκεπτικό σου (και τα πολύ ενδιαφέροντα παρακλάδια του). Θέλω να πω, ακόμα και σε μια φαινομενικά εθνικιστική (και σίγουρα εθνοκεντρική) ψηφοφορία, βρήκες τρόπο να την κάνεις παγκόσμια και διεθνιστική: είναι ο άνθρωπος που έκανε περισσότερο καλό στην ανθρωπότητα - όχι π.χ. που μεγάλωσε τα σύνορά μας.

Από την άλλη μεριά, στους καιρούς που ζούμε, όλο αυτό το μηντιακό εγχείρημα κατέληξε (σχεδόν προδιαγεγραμμένα) να μην είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμα προσπάθεια να φωνάξουμε με νέο τρόπο "Η Μακεδονία είναι ελληνική".

Όλα τα υπόλοιπα, όσο ενδιαφέροντα κι αν είναι, στο δεδομένο πλαίσιο καταλήγουν άσχετα και "να 'χαμε να λέγαμε"...

cyrus said...

Δυστυχώς, Γιάννη, έχεις απόλυτο δίκιο...