Εξέλιξη και Κατήχηση

Παίρνω τη σκυτάλη από τον Αθήναιο και τη Ροδιά (ίσως το έχουν αναφέρει κι άλλοι που δεν θυμάμαι τώρα), και σας παροτρύνω να πάτε να διαβάσετε και να υπογράψετε το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

εφόσον, βέβαια, σας ενδιαφέρει η επιστήμη -- όχι μόνο της βιολογίας, αλλά και γενικότερα.

Αυτή η υπόθεση μου δημιουργεί έναν έντονο προβληματισμό για το τι διδάσκονται σήμερα τα παιδιά στο σχολείο, και θέλω να πω δυο πράγματα επ' αυτού:

1. Στο βιβλίο της Φυσικής της Ε΄ Δημοτικού (το έχω αναφέρει ξανά σε κάποιο σχόλιο, και το έχουν γράψει παλιότερα κι άλλοι μπλόγκερ), στη σελίδα 93, υπάρχει το εξής κείμενο:

Ο ήχος γκρεμίζει τείχη

Μελετώντας την ιστορία μαθαίνουμε ότι η
κατάκτηση της Ιεριχούς από τους Εβραίους δεν
ήταν καθόλου εύκολη, λόγω των καλών
οχυρωματικών της έργων. Ο αρχηγός τους, ο
Ιησούς του Ναυί, έβαλε τους Εβραίους να
φτιάξουν ειδικές σάλπιγγες. Όταν αυτές σάλπισαν
όλες μαζί, τα τείχη κατέρρευσαν «σαν από θαύμα».

Τα περί κατάρρευσης των τειχών αφήνω να τα σχολιάσει κανένας φυσικός, αλλά ομολογώ πως δεν κατάλαβα πότε η Παλαιά Διαθήκη αναβαθμίστηκε σε ιστορία. Κάτι που οι χριστιανοί φονταμενταλιστές δίνουν σκληρή (και ανέντιμη) μάχη να πετύχουν στην Αμερική, εμείς εδώ τους το χαρίζουμε έτσι, ελαφρά τη καρδία; Αλήθεια, τι έχουν να πουν οι ιστορικοί πάνω σ' αυτό;

2. Εδώ και καιρό άκουγα πολλούς ανθρώπους (εκπαιδευτικούς και πολιτικούς) να διαμαρτύρονται για τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται τα θρησκευτικά στο ελληνικό σχολείο. Και οι ιεράρχες απαντούσαν "μα το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι κατήχηση, είναι θρησκειολογία, αφού οι μαθητές διδάσκονται και πράγματα για τις άλλες θρησκείες". Και είπα να δω τι γίνεται ιδίοις όμμασι. Και είδον. Και ιδού η προσφιλής τακτική των ανωτέρων κληρικών: η "μισή αλήθεια". Ισχύει αυτό που λένε, αλλά μόνο στο Λύκειο. Στο Γυμνάσιο, και κυρίως στο Δημοτικό (όπου γίνεται η μεγαλύτερη ζημιά), το μάθημα των θρησκευτικών είναι καθαρή κατήχηση.

Στην Γ΄ Δημοτικού, που είναι η πρώτη χρονιά που θα διδαχθεί θρησκευτικά, το παιδί (ηλικίας 8 ετών, μην το ξεχνάτε) θα μάθει:

-- ότι, για κάθε καινούργιο και σπουδαίο γεγονός της ζωής μας, ζητάμε τη βοήθεια του Θεού, κι εκείνος θα βρίσκεται κοντά μας και θα μας βοηθάει

-- ότι, όταν αντικρίζουμε το σταυρό, μας έρχεται στο νου ο Χριστός, που μαρτύρησε πάνω σ' αυτόν για μας, και γι' αυτό ο σταυρός είναι το στολίδι μας, το φυλαχτό μας και η δύναμή μας

-- πώς να κάνει το σταυρό του

-- ότι ο Θεός είναι πάντα κοντά μας και μπορούμε να του μιλήσουμε μέσω της προσευχής, είτε για να τον παρακαλέσουμε για κάτι είτε για να τον ευχαριστήσουμε

-- το "πάτερ ημών"

-- διάφορα απολυτίκια

-- ότι ο Θεός, με τη σοφία του, έφτιαξε τον θαυμαστό κόσμο που μας περιβάλλει

-- ότι ο ερχομός ενός παιδιού στον κόσμο, μέσα από το "θαύμα της γέννησης", αποτελεί δώρο του Θεού και απόδειξη της αγάπης και της δύναμής του

-- ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο (Αδάμ) από χώμα και του φύσηξε μέσα του θεϊκή πνοή, και μετά πήρε λίγο από το πλευρό του και έφτιαξε την γυναίκα (Εύα)

[εδώ έχει και μια "ιστορική γραμμή" που δείχνει τη δημιουργία του κόσμου, τη γέννηση του Χριστού και τη σημερινή εποχή -- με άλλα λόγια, αυτά που σας λέμε δεν είναι παραμυθάκια, αλλά ιστορική πραγματικότητα...]

-- ότι ο άνθρωπος διαθέτει κάποια χαρίσματα, που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα, και αυτά τα χαρίσματα είναι δώρα του Θεού, και, όταν βαφτιστεί, ο Θεός τον προικίζει και με άλλα χαρίσματα

-- ότι, στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας, ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι είναν δίπλα μας

-- τις δέκα εντολές, οι οποίες, φυσικά, προέρχονται από τον ίδιο το Θεό, και οι οποίες μοιάζουν με τις συμβουλές ενός πατέρα

-- ότι το ουράνιο τόξο είναι "η υπόσχεση του Θεού για την αγάπη του"

-- ότι, όταν ο κόσμος κινδυνεύει να χαθεί, εξαιτίας της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό, εκείνος παρεμβαίνει και τον σώζει

-- ότι στο πρόσωπο της Παναγίας, που καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά Δαβίδ, εκπληρώθηκαν όλες οι προφητείες για τον ερχομό του μεσσία

-- ότι η γέννηση του Χριστού είναι απόδειξη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο

-- ότι με τη βάπτιση του Ιησού από τον Πρόδρομο φανερώθηκε ο θεός ως τριάδα αχώριστη

-- ότι στα Θεοφάνια αγιάζονται τα νερά και όλο το περιβάλλον μας, και ότι για να πιούμε από τον αγιασμό πρέπει να έχουμε νηστέψει

-- ότι ο ρόλος του νονού και της νονάς είναι να βοηθήσουν το παιδί να γίνει καλός χριστιανός

-- ότι με το χρίσμα μεταδίδονται στο παιδί τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

-- ότι την ημέρα της ονομαστικής μας εορτής πρέπει να πάμε στην εκκλησία, να φιλήσουμε την εικόνα του Αγίου που μας προστατεύει και να κοινωνήσουμε.


Σταματώ εδώ. Αν αυτό δεν είναι Κατήχηση, δεν ξέρω τι είναι -- ίσως θα πρέπει να αλλάξουμε το νόημα των λέξεων (άλλη προσφιλής τακτική των ιεραρχών). Και όλα αυτά (το ξαναλέω) απευθύνονται σε παιδιά 8 ετών. Και η ίδια τακτική ακολουθείται και στις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού, όπου τα παιδιά μαθαίνουν τα ίδια πράγματα με λίγο μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Στο Γυμνάσιο, αρχίζει και παίρνει μια πιο "φιλοσοφική" διάσταση το μάθημα -- πάντα στα δογματικά πλαίσια, βέβαια -- και, στο τέλος της Γ΄ Γυμνασίου, γίνεται και μια σύντομη αναφορά στα άλλα χριστιανικά δόγματα.

Και επιστρέφω εκεί απ' όπου ξεκίνησα. Σας παρακαλώ, διαβάστε το κείμενο όπου σας παραπέμπω στην αρχή, και υπογράψτε το (η υπογραφή γίνεται μέσω e-mail). Είναι μια ευκαιρία να βάλουμε λίγη ακόμη επιστημονική σκέψη στο μυαλό των παιδιών, που βομβαρδίζονται συνεχώς από τον θεοκρατικό σκοταδισμό -- λες κι ο Διαφωτισμός δεν υπήρξε ποτέ...