18.8.06

Οι πληγές των θερινών συναυλιών

Το καλοκαίρι κάτι τους πιάνει τους Δήμους και αρχίζουν τις υπαίθριες συναυλίες, και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Θετικόν, θα πείτε. Σύμφωνοι.

Πολλές απ' αυτές τις συναυλίες είναι με κλασική μουσική, ή, έστω, "έντεχνη" (με πολλά εισαγωγικά, αλλά συνεννοούμαστε).

Θετικόν, θα ξαναπείτε. Ξανασύμφωνοι.

Θα ήταν θετικότερον, όμως, αν έλειπαν κάποια πραγματάκια:

1. Τα παιδάκια που μιλούν, φωνάζουν ή ουρλιάζουν ακαταπαύστως καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας -- οι γονείς, καταπωσφαίνεται, έχουν πάψει προ πολλού να ενδιαφέρονται για την "αγωγή" των τέκνων τους.

2. Οι καθυστερημένοι. Δεν βάζω εισαγωγικά -- περί καθυστερημένων πρόκειται. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι προσέρχονται στο χώρο της συναυλίας τρία τέταρτα μετά την (γνωστή από τις αφίσες) ώρα έναρξης;

3. Τα κινητά που χτυπούν επίσης ακαταπαύστως. Το γαμημένο το μαραφέτι έχει ένα κουμπάκι, με το οποίο ανοίγει. Με το ίδιο κουμπάκι, επίσης (ω! του θαύματος!), κλείνει κιόλας. Κι αν, ας πούμε, περιμένεις κάποιο σημαντικό τηλεφώνημα, έχει κι ένα άλλο κουμπάκι (αμέ!), ή συνδυασμό κουμπιών (για τους πιο προχωρημένους), που το καθιστά αθόρυβο -- ναι! αλήθεια λέω! Δύσκολο είναι να αφιερώσεις 2-3 δευτερόλεπτα να κάνεις κάτι απ' τα δυο για να μην τη σπας σε όλους τους υπόλοιπους;

4. Οι ηχολήπτες.

Μεγάλη πληγή αυτοί οι ηχολήπτες. Άλλοι αυτοδίδακτοι, άλλοι με σπουδές στα σκυλάδικα, όλοι με καμμένα ηχεία ή ενισχυτές ή κονσόλες ή μικρόφωνα -- δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το πράγμα.

Προχτές, ο ηχολήπτης της συναυλίας (κάπου στην επαρχία) δοκίμαζε την εγκατάσταση που έκανε βάζοντας Βανδή -- μιλάμε για συναυλία σύγχρονης κλασικής μουσικής, η οποία, λόγω των οργάνων που θα χρησιμοποιούνταν, έπρεπε να έχει μικρόφωνα. Βανδή! Λίγο μετά, το γύρισε σε ελαφριά ηλεκτρονική τζαζ -- όπου και φάνηκε, σε όλο της το μεγαλείο, η άθλια κατάσταση της εγκατάστασης: ανύπαρκτα πρίμα, έντονα και θολά μεσαία, χαλαρά και μη-ελεγχόμενα μπάσα. Ή του είχαν καεί τα tweeter ή δεν ήξερε που παν τα τέσσερα (ή και τα δυο μαζί...). Για να μη μιλήσω για τα ατέλειωτα προβλήματα στη ρύθμιση των μόνιτορ, τους μικροφωνισμούς, την αδυναμία του να κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει τον αέρα, τα φυσήματα και τους βόμβους -- παραλίγο να μη γίνει η συναυλία.

Το ότι έγινε, τελικά, είναι απόδειξη ότι υπάρχει κάποιος θεός...

14 comments:

Αταίριαστος said...

Επίσης σε θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού άλλη μία νέα κακή συνήθεια των θεατών είναι η φωτογράφιση με φλας. Σε όσα θεατρικά έργα είδα τα τελευταία χρόνια το καλοκαίρι, κάθε τρεις και λίγο άστραφτε μια αστραπή. Απορώ πώς δεν τα παίρνουν στο κρανίο οι ηθοποιοί.

αθεόφοβος said...

Όταν οι γονείς έρχονται καθυστερημένοι και μετα βαράει το κινητό τους τι αγωγή περιμένουμε να δώσουν στα παιδάκια τους που τα αφήνουν αμολημένα να παίζουν εκεί γύρω;
Το μεγαλύτερο δε πρόβλημα είναι όταν η παράσταση είναι δωρεάν προσφορά του δημάρχου για να ξαναβγεί.

Περαστικός said...

Έλλειψη αγωγής και προχειρότητα, παντού τα ίδια στη χώρα μας.

Μαύρος Γάτος said...

Για μένα το φριχτότερο απ'όλα όσα ανφέρεις Cyrus είναι τα παιδάκια που θορυβούν, και αμέσωσ μετά οι γονείς τους που αδιαφορούν, και δεν κλείνουντο κινητό.

Αλλά κυρίως τα παιδάκια. Γιατί αυτά είναι οι μελλοντικοί γονείς που θα παράγουν ανάγωγα παιδιά, και που δεν θα κλέινουν το κινητό, κτλ κτλ....

thalis said...

Τα σηκωμένα κινητά με κάμερα.
απόλαυσε ρε φίλε τη συναυλία και άσε τα βιντεάκια.

cyrus said...

Αταίριαστε, τα παίρνουν και τα παραπαίρνουν, αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι...

Αθεόφοβε, η διαφύλαξη της καρέκλας είναι ο βασικός στόχος κάθε πολιτικού -- εξ ου και ο πανέμορφος νεολογισμός "καρεκλοκένταυροι"...

Περαστικέ, ώρες-ώρες αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να αναθέσουμε τη διοίκηση της χώρας στους πραγματικούς Ευρωπαίους...

Μαύρε Γάτε, μήπως θα έπρεπε οι νέοι γονείς να περνάνε από υποχρεωτικά σεμινάρια; Λέω τώρα...

Thalis, έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν το ανέφερα γιατί αυτό δεν συμβαίνει στις "κλασικές" συναυλίες, αλλά μόνο στις "λαϊκοροκοπόπ".

basik-ly said...

Αγωγή - Γονείς - Παιδεία - Ελλάς-Ελλάς...

Μια θλιβερή ιστορία.

To έχω ρίξει στο Hip Hop (Ice Cube: Death Certificate)

Anonymous said...

Στην επιδαυρο,καθολη τη διάρκεια της παράστασης,μαμά πίσω μου που έχει έρθει εφοδιασμένη με τα εξής:
Ενα κουτί μπισκότα παπαδοπούλου,μια μεγάλη σακκουλα ποπ κορν(πολυ μεγαλη ομως μιλάμε) και πατατάκια Lay's.Εχει δυο γιους,ηλικιας περιπου 10-12 ετων.Και αναρωτιέμαι αν είχε περισσοτερα παιδιά μαζι της,θα ανέβαζε απο τα σκαλια της επιδαυρου μινι φορητό ψυγειο με ροδάκια;

Και να ακουγεται σε ολη τη διαρκεια της παράστασης,το χρατς χρουτς της σακκουλας και το κριτς κρατς των δοντιων πανω στα πατατάκια και στα μπισκότα.Θεωρω τον εαυτό μου ευγενικό άνθρωπο και δε μίλησα,παρα μονο δυο φορες την κοιταξα σαφως ενοχλημένη,οταν ανοιγε την σακκουλα του μπακάλικου για να βγάλει με τις χουφτες τα ποπ κορν.Το χάρηκα παρα πολυ -μα παρα πολυ ομως- όταν διπλανός κυριος,τη ρωτησε γιατι δεν τάιζε τα παιδια της πριν την παράσταση.
Τα δε παιδια της καθισμένα μπροστα στα πόδια μου,τα δίναν ολα,λες και βρίσκοταν στην κουζινα του σπιτιου τους.Μονο που δε ρευτηκαν.Με τα χιλια ζορια συγκρατουσα τα ποδια μου για να μην τα αρχισω στις κλωτσιες στα πλευρα.

Και εγω εχω παιδια,αλλα δεν εχω σκεφτεί ποτε να ταίσω ,να τα πλυνω,να τα αλλάξω,να τα ντυσω μεσα στην επίδαυρο την ωρα της παράστασης.

Μερικοι άνθρωποι ειναι γαιδούρια εκ φυσεως τελικά (τι φταίνει κιολας αυτά τα τοσο συμπαθητικά ζωάκια; )..

Οσο για τα φλας,α,άλλη μεγάλη πληγή αυτή.Πρεπει να απαγορευτούν,απορω γιατι δεν το κανουν.

hardrain said...

Πολύ το φοβάμαι, πως πολλές , άντε να μην πω σχεδόν όλες αυτές οι καλοκαιρινές συναυλίες έχουν μία λέξη που εκφράζει την ουσία τους 100% και αυτή η λέξη είναι η αρπαχτή. Δεν μπορώ για παράδειγμα πως αυτά μπορούν να συμβαίνουν σε συναυλίες που πια έχουν «θεσμοποιηθεί» όπως το Φεστιβάλ του Ναυπλίου, που αργά , μεθοδικά, με επιμονή και υπομονή έστησε χρόνια τώρα ο καλός Γιάννης Βακαρέλης.

Κατά τα λοιπά, θα συμφωνήσω στα περισσότερα που προσθέτουν πιο πάνω οι σχολιαστές.

Καπετάνισσα said...

Μεγάλη ιστορία ο σεβασμός.
Πολύ μεγάλη.

Άλλοτε θυμώνω, άλλοτε παλεύω να προστατεύσω την όποια ηρεμία μου έχει απομείνει αδιαφορώντας, κάποιες φορές με πιάνει θλίψη.

Είναι ζήτημα στάσης ζωής.
Παιδείας ναι, καλλιέργειας εσωτερικής, αντίληψης του εαυτού και του συνόλου.

Πρωτίστως, θέμα αυτογνωσίας.
Τοποθέτησης του "εγώ" εντός των πολλών.

Το θλιβερότερο είναι ότι οι ίδιοι, ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι, σχολιάζουν την έλλειψη σεμβασμού στην κοινωνία μας κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι!

Αλλά θαρρώ, οφείλουμε όχι σιωπή, αλλά φωνή. Ευγενική ναι, αλλά φωνή.

Μήπως και γίνουν ευήκοα τα ώτα.

"M"scientist said...

Εγώ πάλι λόγο και εμπειρίας ως μουσικός τα έχω με τους ηχολήπτες. Είναι άτιμη ράτσα ρε παιδί μου. Μπορεί να σε οδηγήσει στα όρια της τρέλας. Ειδικά όταν προσπαθεί ώρες ατελείωτες να στήσει τα μηχανήματα, να κάνει το sound check, και ενώ στα έχει όλα κανονισμένα πριν ξεκινήσει η συναυλία είτε να στα αλλάζει κατά την διάρκεια, είτε να εξαφανίζεται από το πόστο του, να έχει πάει να κάνει καμάκι σε κάτι γκομενάκια και να πίνει τα ουϊσκια του.

Ladychill said...

Έπιασες ζήτημα που με την νοοτροπία ενός κόσμου που δε σκέφτεται με την κοινή λογική μας σπάνε τα νεύρα.
Είχα την ατυχία να βρεθώ σε φοβερή παραλία ήρεμου κατά τα άλλα νησιού όπου μια καντίνα μόνη και έρημη σε μια υπέροχη φύση τριγύρω θεωρούσε εμπορικώς σωστό να παίζει τους βιομηχανικούς ήχους που στη Γερμανία ονομάζουν ηλεκτρονική μουσική με αποτέλεσμα να χαλά όλη την ομορφιά και τη γαλήνη του χώρου...
Τι να πεις. Μερικές φορές είναι ν' αναρωτιέται κανείς αν τα αυτονόητα θέλουν τόσες επεξηγήσεις..:)

cyrus said...

Basik, σε ζηλεύω. Αυτή την περίοδο δεν μπορώ να απολαύσω μουσική -- πάντοτε υπάρχουν θόρυβοι γύρω μου...

Thripas, σε κάποια μέρη, όπως π.χ. στις Πρέσπες, οι θεατές κάθονται στους γύρω λόφους και κάνουν ολόκληρο πικνικ την ώρα της συναυλίας...

Regina, καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς σου, αλλά πρέπει να αρχίσουμε να αντιδρούμε δυναμικά σε τέτοιες περιπτώσεις.

Δυοντανατέλλοντα, μεγάλη κουβέντα είπες. Η αρπαχτή είναι η πρότυπη ελληνική ιδεολογία.

Καπετάνισσα, ναι, φωνή θέλει...

"m" scientist, αφού γι' αυτό έγινε ηχολήπτης, για να την πέφτει σε "γκομενάκια"...

ladychill, καλωσήρθες. Δυστυχώς, εκεί καταντήσαμε: να πρέπει να παλεύουμε για τα αυτονόητα...

Anonymous said...

Ανακάλυψα το post καθυστερημένα αλλά πάντα επίκαιρα. Κι αυτό γιατί οι υπαίθριες συναυλίες κλασικής μουσικής δε γίνονται μόνο το καλοκαίρι! Ναι, καλά ακούτε. Ως μέλος γνωστού δημοτικού μουσικού συνόλου, σας ενημερώνω ότι σε μεγάλες γιορτές τα κλασικά σύνολα βγαίνουν στις πλατείες και το χειμώνα, εκθέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την υγεία μουσικών και τραγουδιστών!!!

Να προσθέσω και κάτι ακόμα: δεν είναι μόνο η "σκυλάδικη" ηχοληψία που καταστρέφει το αποτέλεσμα. Η κλασική μουσική γράφτηκε (κατά 99%) για να παίζεται σε κλειστούς χώρους. Η ανοιχτή (ανύπαρκτη λόγω απουσίας επιφανειών ανάκλασης / διάχυσης του ήχου) ακουστική των πλατειών δεν ενδείκνυται για κλασικές συναυλίες! Και όχι γιατί δεν ακούν καλά οι ακροατές, αλλά γιατί δεν ακούν καλά οι μουσικοί, με αποτέλεσμα να αποδίδουν το πολύ ένα 50% της τέχνης τους και να παρουσιάζουν μία άσχημη εικόνα που μακροπρόθεσμα διώχνει κόσμο...