Οι πληγές των θερινών συναυλιών

Το καλοκαίρι κάτι τους πιάνει τους Δήμους και αρχίζουν τις υπαίθριες συναυλίες, και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Θετικόν, θα πείτε. Σύμφωνοι.

Πολλές απ' αυτές τις συναυλίες είναι με κλασική μουσική, ή, έστω, "έντεχνη" (με πολλά εισαγωγικά, αλλά συνεννοούμαστε).

Θετικόν, θα ξαναπείτε. Ξανασύμφωνοι.

Θα ήταν θετικότερον, όμως, αν έλειπαν κάποια πραγματάκια:

1. Τα παιδάκια που μιλούν, φωνάζουν ή ουρλιάζουν ακαταπαύστως καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας -- οι γονείς, καταπωσφαίνεται, έχουν πάψει προ πολλού να ενδιαφέρονται για την "αγωγή" των τέκνων τους.

2. Οι καθυστερημένοι. Δεν βάζω εισαγωγικά -- περί καθυστερημένων πρόκειται. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι προσέρχονται στο χώρο της συναυλίας τρία τέταρτα μετά την (γνωστή από τις αφίσες) ώρα έναρξης;

3. Τα κινητά που χτυπούν επίσης ακαταπαύστως. Το γαμημένο το μαραφέτι έχει ένα κουμπάκι, με το οποίο ανοίγει. Με το ίδιο κουμπάκι, επίσης (ω! του θαύματος!), κλείνει κιόλας. Κι αν, ας πούμε, περιμένεις κάποιο σημαντικό τηλεφώνημα, έχει κι ένα άλλο κουμπάκι (αμέ!), ή συνδυασμό κουμπιών (για τους πιο προχωρημένους), που το καθιστά αθόρυβο -- ναι! αλήθεια λέω! Δύσκολο είναι να αφιερώσεις 2-3 δευτερόλεπτα να κάνεις κάτι απ' τα δυο για να μην τη σπας σε όλους τους υπόλοιπους;

4. Οι ηχολήπτες.

Μεγάλη πληγή αυτοί οι ηχολήπτες. Άλλοι αυτοδίδακτοι, άλλοι με σπουδές στα σκυλάδικα, όλοι με καμμένα ηχεία ή ενισχυτές ή κονσόλες ή μικρόφωνα -- δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το πράγμα.

Προχτές, ο ηχολήπτης της συναυλίας (κάπου στην επαρχία) δοκίμαζε την εγκατάσταση που έκανε βάζοντας Βανδή -- μιλάμε για συναυλία σύγχρονης κλασικής μουσικής, η οποία, λόγω των οργάνων που θα χρησιμοποιούνταν, έπρεπε να έχει μικρόφωνα. Βανδή! Λίγο μετά, το γύρισε σε ελαφριά ηλεκτρονική τζαζ -- όπου και φάνηκε, σε όλο της το μεγαλείο, η άθλια κατάσταση της εγκατάστασης: ανύπαρκτα πρίμα, έντονα και θολά μεσαία, χαλαρά και μη-ελεγχόμενα μπάσα. Ή του είχαν καεί τα tweeter ή δεν ήξερε που παν τα τέσσερα (ή και τα δυο μαζί...). Για να μη μιλήσω για τα ατέλειωτα προβλήματα στη ρύθμιση των μόνιτορ, τους μικροφωνισμούς, την αδυναμία του να κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει τον αέρα, τα φυσήματα και τους βόμβους -- παραλίγο να μη γίνει η συναυλία.

Το ότι έγινε, τελικά, είναι απόδειξη ότι υπάρχει κάποιος θεός...