Αν, πάλι, δεν έχεις, τι μας πρήζεις;
Δεν έχει νόημα να επαναλάβω πράγματα που έχει ήδη πει η Rodia. (Κάντε κλικ, ντε...)
Θα προσθέσω μόνο ότι τέτοιου είδους "προσκλήσεις" θα τις διαγράφω από τα σχόλια, και θα αποτελούν ικανή αιτία να μην επισκεφτώ ποτέ τα μπλογκάκια των ανθρώπων που επιδίδονται σ' αυτό το άκομψο "άθλημα".
Περαστικά...
26.4.06
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Χρόνια πολλά (ειδικά και αν γιόρταζες προχθές).
Έχεις απόλυτο δίκιο. Κάποιοι λειτουργούν με την λογική ότι αφού βρήκαμε λευκό τοίχο ας γράψουμε το όνομα μας, το παρατσούκλι μας.
Αμυνά είναι η περιφρόνηση.
Αν κάποιος γίνει επίμονος, τότε ας του γραψουμε και εμείς τον δικό του τοίχο.
Κι εγώ περιφρόνησα, αλλά τελικά έχω αρχίσει και ρωτάω στο ψαχνό. "Τί εννοείς, φίλε μου;" Σε λίγο θα αρχίσω να γράφω: "Ρίξε και εσύ ένα comment, μπορείς". Κι αυτό, γιατί είμαι αντίθετη με το σβήσιμο σχολίων, εκτός και να μου το ζητήσει ο συγγραφέας τους. Ο καθένας μας φαίνεται τί είναι από τις "κουτσουλιές" που αφήνουμε δεξιά κι αριστερά. Ε, κάτι ανάλογο δείχνουν κι αυτές οι προσκλήσεις.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι πώς τα στέλνουν αυτά τα διαφημιστικά. Πώς μας βρίσκουν. Μου θυμίζουν αυτή την καινούρια μέθοδο που χτυπάει το τηλέφωνο, το σηκώνεις και ακούς: "Ακολουθεί ηχογραφημένο μήνυμα".
Α, απλό είναι. Μπαίνεις στου Νίκου Δήμου, πας στα μπλογκ ολονών κι από κει στα λινκ τους. Αυτό κάνουν οι εγχώριοι μίζεροι φτωχομπινέδες. Οι άλλοι, οι σούπερ-ντούπερ, έχουν και αυτοματοποιημένα προγράμματα. Αμέ!
Τς τς τς. Τι λες βρε παιδί μου, Σικάγο γίναμε.
Post a Comment