Αργότερα, βέβαια, αποδείχτηκε ότι δεν επρόκειτο για πρόσωπο -- ένα παιχνίδι των σκιών ήταν.
Τώρα, όμως, ήρθαν νέες φωτογραφίες από μια άλλη περιοχή του Άρη, όπου φαίνεται ξεκάθαρα ένα smiley!
Μάλλον ο Άρης γελά περιπαικτικά εις βάρος μας. Εννοώ και τον πλανήτη και το θεό του πολέμου -- το θεό που λατρέψαμε κι εξακολουθούμε να λατρεύουμε περισσότερο κι από τον Γιαχβέ και τον Αλλάχ μαζί.
Άλλα μέρη του σύμπαντος, πάλι, δεν είναι τόσο ευγενικά μαζί μας, και μας δείχνουν ξεκάθαρα τι να πάμε να κάνουμε:
Φωτό: Bad Astronomy, Spacenews, Hubble Heritage, Malin Space Science Systems.
17 comments:
Αν δεν φτιάξουμε τη γη μας παράδεισο, τι να μας κάνει άλλος πλανήτης; Όπου κι αν πάμε πληγές θα μεταφέρουμε. Κάτι ξέρει ο Αρης και μας δουλεύει!
Με αγάπη
Παράγραφος
Ωραια η τριτη φωτογραφία.Που τη βρήκες αυτή;
Στο Spacenews. Έχει λινκ στο τέλος του ποστ.
Τη τελευταία φωτογραφία τη θέλω σε μπλουζάκι!!!!
@paragrafos: Εμ, βέβαια... Ο Άρης μας δουλεύει -- νομίζει πως την έχει γλιτώσει από μας, γιατί δεν έχει ατμόσφαιρα. Κάτσε να πάμε να κάνουμε καμιά αποικία εκεί, και θα δει κι αυτός πόσα απίδια πιάνει ο σάκος...
Κατά σύμπτωση σήμερα ήθελα να ανεβάσω ένα παρόμοιο ποστ. Σκεφτόμουν την πανσέληνο και την κατάκτηση της σελήνης από τους Αμερικάνους. Του έβαλα τίτλο The Aids of Space, αλλά φάνηκε πολύ ανατριχιαστικό στο φίλο μου και μπήκα σε σκέψεις. Όμως έτσι δεν είναι;
@ou ming:
Έτσι είναι. Γράψτο. Με τις τρίχες που έχεις αποκτήσει τώρα με την πανσέληνο το αποτέλεσμα της ανατριχίλας θα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό...
χααχχα το smiley όλα τα λεφτά!
Σε εντυπωσίασαν οι τρίχες cyrusgeo; Εντάξει λοιπόν, θα το ανεβάσω στην επόμενη πανσέληνο. Προσοχή όμως. Μπορεί να σε πιάσει ανατρεχίλα και να το βάλεις στα πόδια.
Δεν φτάνει που κάναμε τη γη σαν τα μούτρα μας, θέλουμε να ρημάξουμε και άλλους πλανήτες.
Η φύση παίζει περίεργα παιχνίδια, ή να το πω αλλιώς, ο θεός γελά με τους ανθρώπους. Όταν πρωτοείδα το πρόσωπο στον Άρη, δεν μπόρεσα να κρύψω την έκπληξη μου. Τέτοια σύμπτωση, τέτοιες σκιές και να θέλεις δεν τις πετυχαίνεις. Όλες οι μετέπειτα εξηγήσεις δεν με έπεισαν πλήρες. Μιλάμε για τέτοιες αποστάσεις και τεράστιες διαστάσεις, ώστε οι εξηγήσεις ότι πρόκειται για τυχαίες χωματώσεις και βουνά που δημιουργήθηκαν από κρατήρες δεν με πείθουν και πολύ. Σε τελική ανάλυση και το έργο του καλλιτέχνη τι είναι? Μία πινελιά εδώ, μία εκεί, και voila, να η προσωπογραφία. Με την οπτική του μικροσκοπίου δεν θα δεις τίποτες πέρα από τις πινελιές. Αν και είμαι και παραμένω πολύ σκεπτικιστής και δεν θέλω να υποστηρίξω ότι πρόκειται για έργο κάποιου εξωγήινου, εν τούτοις δεν μπορώ να αρνηθώ το δέος που νοιώθω μπροστά σε αυτή την περίπτωση.
@Περαστικός: Ίσως έτσι έκανε κι ο Θεός. Δεν φτάνει που τα έκανε θάλασσα μόνος του, έφτιαξε κι εμάς κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση. Είναι σαν το σκόρδο. Δεν μπορεί να φάει μόνο ένας.
"In the beginning there was nothing. And the Lord said, ‘Let there be light’ and there was still nothing, but now you could see it." – Terry Pratchett
Πολύ ωραίο παράθεμα αυτό, π. Καιρό έχεις να περάσεις από το κονάκι μου. Μήπως σε άρπαξα από τα μούτρα καμιά μέρα και παρεξηγήθηκες;
Περαστικέ, γι' αυτό ακριβώς θέλουμε να τους ρημάξουμε -- γιατί δεν έχει μείνει τίποτε άλλο να ρημάξουμε εδώ.
Cyber-dust, η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τρελή φαντασία. Το φαινόμενο λέγεται παρειδωλία. Κάνε μια βόλτα από εδώ να διαβάσεις σχετικά.
ou ming, αστειεύεσαι, π'αράθεμα τη μάνα μου; Aπλώς έλειπα μερικές μέρες, είμαι και ξελογιασμένος, έχω και το αφεντικό που με πιέζει να ετοιμάσω το τρίτο post για τη βίβλο... τι να κάνω κι εγώ ο χορεύτριος...
Ενημερωμένο σε βρίσκω ;)
Πάντως είμαι υπέρ του αποικισμού του Άρη και άλλων κόσμων. Αισιοδοξώ πως όταν θα είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι τέτοιο, θα έχουμε ωριμάσει και ως ανθρωπότητα - καλά ντε, μη βαράτε!!!
Post a Comment