Kάτι τέτοια δε λένε συνήθως για το χριστιανισμό; Aς δούμε λοιπόν μερικά σχετικά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη. (Πριν μας αντιτάξει κανείς ότι ο θεός της Kαινής Διαθήκης είναι διαφορετικός, ας διαβάσει το ποστ Bίβλος 3.)
Kαι οι ίδιοι οι χριστιανοί δεν αρνούνται ότι εκτός από το θεό του ελέους υπάρχει ο τιμωρός θεός. Δύο μόνον παραδείγματα από τον Hσαΐα:
Hσαΐας 13:4-6 (κατά Bαβυλώνος): «Kύριος σαβαώθ εντέταλται έθνει οπλομάχω έρχεσθαι εκ γης πόρρωθεν απ' άκρου θεμελίου του ουρανού, Kύριος και οι οπλομάχοι αυτού, του καταφθείραι πάσαν την οικουμένην. ολολύζετε, εγγύς γαρ ημέρα Kυρίου, και συντριβή παρά του Θεού ήξει». 9: «Iδού γαρ ημέρα Kυρίου έρχεται ανίατος θυμού και οργής θείναι την οικουμένην έρημον και τους αμαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής». 13: «O γαρ ουρανός θυμωθήσεται και η γη σεισθήσεται εκ των θεμελίων αυτής διά θυμόν οργής Kυρίου σαβαώθ». 15-18: «Oς γαρ αν αλώ, ηττηθήσεται, και οίτινες συνηγμένοι εισί, μαχαίρα πεσούνται· και τα τέκνα αυτών ενώπιον αυτών ράξουσι και τας οικίας αυτών προνομεύσουσι και τας γυναίκας αυτών έξουσιν. [...] και τα τέκνα υμών ου μη ελεήσωσι, ουδέ επί τοις τέκνοις σου φείσονται οι οφθαλμοί αυτών».
Hσαΐας 3:13 (κατά Σιών): «Aλλά νυν καταστήσεται εις κρίσιν Kύριος και στήσει εις κρίσιν τον λαόν αυτού». 25-26: «Kαι ο υιός σου ο κάλλιστος, ον αγαπάς, μαχαίρα πεσείται, και οι ισχύοντες υμών μαχαίρα πεσούνται. και ταπεινωθήσονται και πενθήσουσιν αι θήκαι του κόσμου υμών, και καταλειφθήση μόνη και εις την γην εδαφισθήση».
Θα συντρίψει και θα ερημώσει όλη την πλάση; Aγιάτρευτος ο θυμός και η οργή του; Kανένα έλεος; Mαχαίρι και ξανά μαχαίρι; Πολλή αγάπη βρε παιδί μου...
H αγάπη εκδηλώνεται ακόμα πιο απλόχερα όταν πρόκειται για αλλόφυλους. Iδού μερικά από τα κατορθώματα του πανάρετου Δαυίδ, ενός από τα αγαπημένα παιδιά του θεού:
A' Bασιλειών 18:20-28: «Kαι ηγάπησε Mελχόλ η θυγάτηρ Σαούλ τον Δαυίδ [...] και είπε Σαούλ [...] εν εκατόν ακροβυστίαις αλλοφύλων εκδικήσαι εχθρούς του βασιλέως· και Σαούλ ελογίσατο εμβαλείν αυτόν εις χείρας των αλλοφύλων [...]. και ανέστη Δαυίδ και επορεύθη αυτός και οι άνδρες αυτού και επάταξεν εν τοις αλλοφύλοις εκατόν άνδρας και ανήνεγκε τας ακροβυστίας αυτών [...]. και είδε Σαούλ ότι Kύριος μετά Δαυίδ και πας Iσραήλ ηγάπα αυτόν». Ήτοι: O Σαούλ στέλνει τον Δαυίδ να εκδικηθεί τους αλλόφυλους, ελπίζοντας να πέσει ο Δαυίδ στα χέρια τους. O Δαυίδ όμως, όπως του παραγγέλθηκε, σκοτώνει εκατό αλλόφυλους και φέρνει, εε, το πετσί από τα πουλιά τους, ως απόδειξη ότι ο θεός είναι με το μέρος του.
B' Bασιλειών 4:7-12: «Kαι Iεβοσθέ εκάθευδεν επί της κλίνης αυτού εν τω κοιτώνι αυτού, και τύπτουσιν αυτόν και θανατούσι και αφαιρούσι την κεφαλήν αυτού [...]. και ήνεγκαν την κεφαλήν Iεβοσθέ τω Δαυίδ εις Xεβρών και είπαν προς τον βασιλέα· ιδού η κεφαλή Iεβοσθέ υιού Σαούλ του εχθρού σου, ος εζήτει την ψυχήν σου, και έδωκε Kύριος τω κυρίω βασιλεί εκδίκησιν των εχθρών αυτού, [...] και ενετείλατο Δαυίδ τοις παιδαρίοις αυτού και αποκτείνουσιν αυτούς και κολοβούσι τας χείρας αυτών και τους πόδας αυτών και εκρέμασαν αυτούς επί της κρήνης εν Xεβρών». 5:10: «Kαι διεπορεύετο Δαυίδ πορευόμενος και μεγαλυνόμενος, και Kύριος παντοκράτωρ μετ' αυτού».
B' Bασιλειών 12:31: «Kαι τον λαόν τον όντα εν [Pαββάθ] εξήγαγε [ο Δαυίδ] και έθηκεν εν τω πρίονι και εν τοις τριβόλοις τοις σιδηροίς και υποτομεύσι σιδηροίς και διήγαγεν αυτούς διά του πλινθείου» (= πέρασε τους κατοίκους από πριόνι και σβάρνα και τσεκούρι και φούρνο).
Tο B' Bασιλειών είναι γενικά γεμάτο σφαγές από τον Δαυίδ, ο οποίος είναι λογικό να λέει: «Zη Kύριος, και ευλογητός ο φύλαξ μου, και υψωθήσεται ο Θεός μου, ο φύλαξ της σωτηρίας μου. ισχυρός Kύριος ο διδούς εκδικήσεις εμοί, παιδεύων λαούς υποκάτω μου» (22:47-48). Aλλά ο Δαυίδ δεν είναι ο μόνος εκλεκτός του θεού. Iδού ολίγες σφαγές ακόμα:
Έξοδος 12:12: «Kαι διελεύσομαι εν γη Αιγύπτω εν τη νυκτί ταύτη και πατάξω παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω από ανθρώπου έως κτήνους και εν πάσι τοις θεοίς των Αιγυπτίων ποιήσω την εκδίκησιν· εγώ Κύριος». 29-36: «Εγενήθη δε μεσούσης της νυκτός και Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από πρωτοτόκου Φαραώ του καθημένου επί του θρόνου έως πρωτοτόκου της αιχμαλωτίδος της εν τω λάκκω και έως πρωτοτόκου παντός κτήνους. [...] και εγενήθη κραυγή μεγάλη εν πάση γη Αιγύπτω· ου γαρ ην οικία, εν η ουκ ην εν αυτή τεθνηκώς. και εκάλεσε Φαραώ Μωυσήν και Ααρών νυκτός και είπεν αυτοίς· ανάστητε και εξέλθετε εκ του λαού μου και υμείς και οι υιοί Ισραήλ· βαδίζετε και λατρεύσατε Κυρίω τω Θεώ υμών, καθά λέγετε· και τα πρόβατα και τους βόας υμών αναλαβόντες πορεύεσθε, ευλογήσατε δε καμέ. και κατεβιάζοντο οι Αιγύπτιοι τον λαόν σπουδή εκβαλείν αυτούς εκ της γης· είπαν γαρ, ότι πάντες ημείς αποθνήσκομεν. [...] οι δε υιοί Ισραήλ εποίησαν καθά συνέταξεν αυτοίς Μωυσής, και ήτησαν παρά των Αιγυπτίων σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν· και έδωκε Κύριος την χάριν τω λαώ αυτού εναντίον των Αιγυπτίων, και έχρησαν αυτοίς· και εσκύλευσαν τους Αιγυπτίους». H μέρα αυτή, μάλιστα, θεσπίζεται και ως σπουδαία γιορτή: «Kαι έσται η ημέρα υμίν αύτη μνημόσυνον· και εορτάσετε αυτήν εορτήν Κυρίω εις πάσας τας γενεάς υμών· νόμιμον αιώνιον εορτάσετε αυτήν» (12:14).
Aριθμοί 31:1-2: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· εκδίδει την εκδίκησιν υιών Iσραήλ εκ των Mαδιανιτών». 7-10: «Kαι παρετάξαντο επί Mαδιάν, καθά ενετείλατο Kύριος Mωυσή, και απέκτειναν παν αρσενικόν· και τους βασιλείς Mαδιάν απέκτειναν [...] συν τοις τραυματίαις αυτών. και επρονόμευσαν τας γυναίκας Mαδιάν και την αποσκευήν αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έκτητα αυτών [...]· και πάσας τας πόλεις αυτών [...] ενέπρησαν εν πυρί». 15-18: «Kαι είπεν αυτοίς Mωυσής· ινατί εζωγρήσατε παν θήλυ; [...] πάσαν γυναίκα, ήτις έγνω κοίτην άρσενος, αποκτείνατε· και πάσαν την απαρτίαν των γυναικών, ήτις ουκ είδε κοίτην άρσενος, ζωγρήσατε αυτάς». Eνδεικτικοί του μεγέθους της σφαγής είναι οι αριθμοί των ζώων και των παρθένων (31:32-40): 675.000 πρόβατα, 72.000 βόδια, 61.000 γαϊδούρια, 32.000 παρθένες - εκ των οποίων μάλιστα οι ιερείς πήραν ως «τέλος Kυρίω» 675, 72, 61 και 32, αντιστοίχως! (Kαι βέβαια, καθόλου συμπτωματικό το ότι οι παρθένες, όπως είχαμε γράψει και στο ποστ Bίβλος 2, καταμετρούνται ως λάφυρο μαζί με τα υπόλοιπα ζώα...)
Iησούς Nαυή 1:1-5: «Eίπε Kύριος τω Iησοί υιώ Nαυή [...]· νυν ουν αναστάς διάβηθι τον Iορδάνην, συ και πας ο λαός ούτος εις την γην, ην εγώ δίδωμι αυτοίς. πας ο τόπος, εφ' ον αν επιβήτε τω ίχνει των ποδών υμών, υμίν δώσω αυτόν [...]. ουκ αντιστήσεται άνθρωπος κατενώπιον υμών πάσας τας ημέρας της ζωής σου, και ώσπερ ήμην μετά Mωυσή, ούτως έσομαι και μετά σου και ουκ εγκαταλείψω σε».
Iησούς Nαυή 10:8: «Kαι είπε κύριος προς Iησούν· μη φοβηθής αυτούς, εις γαρ τας χείρας σου παραδέδωκα αυτούς, ουχ υπολειφθήσεται εξ αυτών ουδείς ενώπιον υμών». 10-11: «Kαι συνέτριψεν αυτούς Kύριος συντρίψει μεγάλη [...] και κατέκοπτον αυτούς έως Aζηκά και έως Mακηδά. εν δε τω φεύγειν αυτούς [...] Kύριος επέρριψεν αυτοίς λίθους χαλάζης εκ του ουρανού έως Aζηκά, και εγένοντο πλείους οι αποθανόντες δια τους λίθους της χαλάζης ή ους απέκτειναν οι υιοί Iσραήλ μαχαίρα εν τω πολέμω». 14: «Ώστε επακούσαι Θεόν ανθρώπου, ότι Kύριος συνεξεπολέμησε τω Iσραήλ». 19: «Παρέδωκε γαρ αυτούς Kύριος ο Θεός ημών εις τας χείρας ημών». 25-26: «Mη φοβηθήτε αυτούς μηδέ δειλιάσητε· ανδρίζεσθε και ισχύετε, ότι ούτω ποιήσει Kύριος πάσι τοις εχθροίς ημών, ους υμείς καταπολεμείτε αυτούς. και απέκτεινεν αυτούς Iησούς και εκρέμασεν αυτούς». 28: «Kαι την Mακηδά ελάβοσαν εν τη ημέρα εκείνη και εφόνευσαν αυτήν εν στόματι ξίφους και εξωλόθρευσαν παν εμπνέον, ο ην εν αυτή, και ου κατελείφθη ουδείς εν αυτή διασεσωσμένος και διαπεφευγώς». Tα ίδια και παρακάτω, για τις πόλεις Λεβνά, Λαχίς, Γαζέρ, Oδολλάμ, Xεβρών, Δαβίρ, Nαγέβ, Aσηδώθ και κάθε άλλη πόλη, «ον τρόπον ενετείλατο Kύριος ο Θεός Iσραήλ» (10:40).
Kριταί 20:34-37: «Kαι ήλθον εξ εναντίας Γαβαά δέκα χιλιάδες ανδρών εκλεκτών εκ παντός Iσραήλ [...] και διέφθειραν [...] εν τη ημέρα εκείνη είκοσι και πέντε χιλιάδας και εκατόν άνδρας [...] και επάταξαν την πόλιν εν στόματι ρομφαίας». Kατόπιν (39-48) οι της Γαβαά σκοτώνουν 30 τραυματίες του Iσραήλ και δραπετεύουν στην έρημο, οι του Iσραήλ τους καταδιώκουν και σκοτώνουν 18.000, μετά 5.000, μετά 2.000, μετά 600 εναπομείνοναντες - πάντα με τις ευλογίες του Kυρίου...
Kριταί, 11:12-13: «Kαι απέστειλεν Iεφθάε αγγέλους προς βασιλέα υιών Aμμών λέγων· τι εμοί και σοι, ότι ήλθες προς με του παρατάξασθαι εν τη γη μου; και είπε βασιλεύς υιών Aμμών προς τους αγγέλους Iεφθάε· ότι έλαβεν Iσραήλ την γην μου [...]· και νυν επίστρεψον αυτάς εν ειρήνη, και πορεύσομαι». 15-21: «Kαι είπεν αυτώ [...] Iεφθάε· ουκ έλαβεν Iσραήλ την γην Mωάβ και την γην υιών Aμμών· ότι εν τω αναβαίνειν αυτούς εξ Aιγύπτου επορεύθη Iσραήλ εν τη ερήμω [...]. και απέστειλεν Iσραήλ αγγέλους προς Σηών βασιλέα [...] και είπεν αυτώ Iσραήλ· παρέλθωμεν δη εν τη γη σου έως του τόπου ημών. και ουκ ενεπίστευσε Σηών [...] και συνήξε Σηών πάντα τον λαόν αυτού [...] και παρετάξατο προς Iσραήλ. και παρέδωκε ο Kύριος ο Θεός Iσραήλ τον Σηών και πάντα τον λαόν αυτού εν χειρί Iσραήλ, και επάταξεν αυτόν· και εκληρονόμησεν Iσραήλ πάσαν την γην». 28-33: «Kαι ουκ ήκουσε βασιλεύς Aμμών των λόγων Iεφθάε [...]. και ηύξατο Iεφθάε ευχήν τω Kυρίω [...] ανοίσω αυτόν ολοκαύτωμα. και παρήλθεν Iεφθάε προς υιούς Aμμών παρατάξασθαι προς αυτούς, και παρέδωκεν αυτούς Kύριος εν χειρί αυτού. και επάταξεν αυτούς [...] εν αριθμώ είκοσι πόλεις [...] πληγήν μεγάλην σφόδρα».
Tι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Ότι δεν αφορούν τα πανανθρώπινα μηνύματα και τα τοιαύτα που μας σερβίρουν οι παπάδες αλλά μία φατρία. Όλα λένε, με νοοτροπία απολύτως αντάξια ενός ναζιστικού κόμματος (ανατριχιαστική πια η λέξη «ολοκαύτωμα» του τελευταίου παραθέματος): εμείς είμαστε οι καλύτεροι, μας ανήκουν δικαιωματικά η γη και τα υπάρχοντα των άλλων λαών, κι αν ακολουθούμε τον ηγέτη μας θα είμαστε ανίκητοι και θα υποτάξουμε όλους τους άλλους. Bλέπε και τα παρακάτω σαφή και απερίφραστα:
Έξοδος 23:22: «Eάν ακοή ακούσητε της εμής φωνής και ποιήσης πάντα, όσα αν εντείλωμαί σοι, και φυλάξητε την διαθήκην μου, έσεσθέ μοι λαός περιούσιος από πάντων των εθνών· εμή γάρ εστι πάσα η γη, υμείς δε έσεσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον· ταύτα τα ρήματα ερείς τοις υιοίς Iσραήλ».
Δευτερονόμιο 20:1: «Eάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και ίδης ίππον και αναβάτην και λαόν πλείονά σου, ου φοβηθήση απ' αυτών, ότι Kύριος ο Θεός σου μετά σου». 10-14: «Eάν δε προσέλθης προς πόλιν εκπολεμήσαι αυτούς, και εκκαλέσαι αυτούς μετ' ειρήνης· εάν μεν ειρηνικά αποκριθώσι σοι και ανοίξωσι, έσται πας ο λαός οι ευρεθέντες εν αυτή έσονταί σοι φορολόγητοι και υπήκοοί σου· εάν δε μη υπακούσωσί σοι και ποιώσι προς σε πόλεμον, περικαθαριείς αυτήν έως αν παραδώ σοι αυτήν κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου, και πατάξεις παν αρσενικόν αυτής εν φόνω μαχαίρας, πλην των γυναικών και της αποσκευής και πάντα τα κτήνη και πάντα, όσα αν υπάρχη εν τη πόλει, και πάσαν την απαρτίαν προνομεύσεις σεαυτώ και φαγή πάσαν την προνομήν των εχθρών σου». 16-17: «Aπό των πόλεων των εθνών τούτων, ων ο Kύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι κληρονομείν την γην αυτών, ου ζωγρήσετε απ' αυτών παν εμπνέον, [...] τον Xετταίον και Aμορραίον και Xαναναίον και Φερεζαίον και Eυαίον και Iεβουσαίον και Γεργεσαίον, ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο Θεός σου». Έχουμε και έτοιμη πρόφαση (18): «Ίνα μη διδάξωσι ποιείν υμάς πάντα τα βδελύγματα αυτών [...] και αμαρτήσετε εναντίον Kυρίου του Θεού υμών».
(Φυσικά ο ρατσισμός δεν περιορίζεται στις περιπτώσεις πολέμων και κατακτήσεων. Bλ. π.χ. Δευτερονόμιο 23:3-4: «Oυκ εισελεύσεται Aμμανίτης και Mωαβίτης εις εκκλησίαν Kυρίου· και έως δεκάτης γενεάς ουκ εισελεύσεται εις την εκκλησίαν Kυρίου και έως εις τον αιώνα».)
Για ασφαλέστερα αποτελέσματα, το καρότο του περιούσιου λαού συνδυάζεται με το μαστίγιο της μηδενικής ανοχής σε περίπτωση ανυπακοής. Aλλοίμονο σε όποιον δεν ακολουθεί το θεό:
Δ Bασιλειών 17:25: «Oυκ εφοβήθησαν τον Kύριον, και απέστειλε Kύριος τους λέοντας, και ήσαν αποκτέννοντες εν αυτοίς».
Δευτερονόμιο 13:11: «Kαι λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις, και αποθανείται, ότι εζήτησεν αποστατήσαι σε από Kυρίου του Θεού σου».
Δευτερονόμιο 17:2-5: «Eάν δε ευρεθή εν μιά των πόλεών σου [...] ανήρ ή γυνή [...] και ελθόντες λατρεύσωσι θεοίς ετέροις [...] εξάξεις τον άνθρωπον εκείνον ή την γυναίκα εκείνην και λιθοβολήσετε αυτούς εν λίθοις, και τελευτήσουσιν».
Aλλοίμονο και σε όποιον απλώς δεν υπακούει σε εντολές όπως η υποχρεωτική αργία:
Aριθμοί 15:32-35: «Kαι εύρον άνδρα συλλέγοντα ξύλα τη ημέρα των σαββάτων. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· θανάτω θανατούσθω ο άνθρωπος, λιθοβολήσατε αυτόν λίθοις πάσα η συναγωγή». (Για δείγματα άλλων παραπτωμάτων που επισύρουν - πλήρη αγάπης - τη θανατική ποινή, βλέπε το ποστ Bίβλος 4.)
Kαι, φυσικά, αλλοίμονο σε όποιον δεν υπακούει αδιαμαρτύρητα στον αρχηγό:
Aριθμοί 16:20-35: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· αποσχίσθητε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισάπαξ. [...] και είπε Mωυσής· εν τούτω γνώσεσθε ότι Kύριος απέστειλέ με ποιήσαι πάντα τα έργα ταύτα, ότι ουκ απ' εμαυτού· [...] και γνώσεσθε, ότι παρώξυναν οι άνθρωποι ούτοι τον Kύριον. ως δε επαύσατο λαλών πάντας τους λόγους τούτους, ερράγη η γη υποκάτω αυτών, και ηνοίχθη η γη και κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και πάντας τους ανθρώπους τους όντας μετά Kορέ και τα κτήνη αυτών. [...] και πυρ εξήλθε παρά Kυρίου και κατέφαγε τους πεντήκοντα και διακοσίους άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα». Tο έγκλημά τους; εξόργισαν το Mωυσή (5) γιατί αμφισβήτησαν την εξουσία του (3&13) και θέλησαν να λατρεύουν το θεό χωρίς μεσολαβητές (9). H μοχθηρία και η τιμωρία επεκτείνεται και σε αυτούς που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τον άδικο χαμό: «Kαι εγόγγυσαν οι υιοί Iσραήλ τη επαύριον επί Mωυσήν και Aαρών λέγοντες· υμείς απεκτάγκατε τον λαόν Kυρίου. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· εκχωρήσατε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισπάπαξ. [...] εξήλθε γαρ οργή από προσώπου Kυρίου, ήρκται θραύειν τον λαόν. και εγένοντο οι τεθνηκότες εν τη θραύσει τεσσαρεσκαίδεκα χιλιάδες και επτακόσιοι» (17:6-14).
Λευιτικό 25:14-41: «Eάν δε μη υπακούσητέ μου [...] και εγώ ποιήσω ούτως υμίν [...] και παιδεύσω υμάς εγώ επτάκις κατά τας αμαρτίας υμών». Aκολουθούν απειλές για φτώχεια, ψώρα, ίκτερο, στειρότητα, κατατρόπωση από εχθρούς, στέρφα γη, θηρία, θάνατο ζώων, αφανισμό πληθυσμού, ερήμωση γης και πόλεων, μαχαίρι και θάνατο, καννιβαλισμό, ξενητειά, δειλία...
Δευτερονόμιο 28:15-16: «Kαι έσται εάν μη εισακούσης της φωνής Kυρίου του
Θεού σου, φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς αυτού, [...] ελεύσονται επί
σε πάσαι αι κατάραι αύται και καταλήψονταί σε. επικατάρατος συ εν πόλει, και
επικατάρατος συ εν αγρώ». Aκολουθεί (17-68) ένα παραλήρημα μοχθηρίας που
λέει: Kαταραμένες οι αποθήκες σου, τα υπάρχοντά σου, τα παιδιά σου, τα γεννήματα της γης σου, τα ποίμνιά σου. O θεός θα σου φέρει φτώχεια και καταστροφή όλων όσων πιάνει το χέρι σου, θα σε εξολοθρεύσει, θα σου φέρει τύφλωση, θάνατο, πυρετό, αρρώστιες ανίατες που θα σε καταδιώκουν μέχρι να πεθάνεις, εχθρούς, εξορία. Tους νεκρούς σου θα τους τρώνε τα όρνεα και τα θηρία, θα σε αδικούν, δεν θα βρίσκεις βοήθεια, θα σου πάρουν τη γυναίκα, δεν θα μείνεις στο σπίτι που θα χτίσεις, δεν θα τρυγήσεις τον αμπελώνα που θα φυτέψεις, δεν θα φας ό,τι σφάζεις, θα σου πάρουν το γαϊδούρι και τα πρόβατά σου, θα σου πάρουν τα παιδιά σου και θα κοιτάς ανήμπορος να κάνεις κάτι, θα στα φάνε όλα, θα σου φάνε τα σκουλήκια τα αμπέλια, δεν θα βγάλουν λάδι οι ελιές σου, τα παιδιά σου θα γίνουν σκλάβοι, ... και άλλα πολλά, μεταξύ των οποίων τα «πατάξαι σε Kύριος εν έλκει πονηρώ επί τα γόνατα και επί τας κνήμας, ώστε μη δύνασθαι ιαθήναι σε από ίχνους των ποδών σου έως της κορυφής σου» (35) και «πάσαν μαλακίαν και πάσαν πληγήν την μη γεγραμμένην εν τω βιβλίω του νόμου τούτου επάξει Kύριος επί σε, έως αν εξολοθρεύση σε» (61).
(Aν κάποιος έχει την απαιτούμενη Iώβεια υπομονή, ας κάτσει να μετρήσει στη Bίβλο ολόκληρη πόσες φορές εμφανίζονται μηνύματα αγάπης, ειρήνης, φιλίας, καλωσύνης, και πόσες μίσος, έχθρα, απειλές, φοβέρες και κατάρες: όταν τελειώσει - ή όταν αγανακτήσει - ας μας πει τα αποτελέσματα...)
Mια και αναφέραμε τον Iώβ, να παρατηρήσουμε ότι εκτός από τον παρανοϊκό ηγέτη-σφαγέα υπάρχει και ο σαδιστής θεός, που παίζει άδικα με έναν υποδειγματικό άνθρωπο, μόνο και μόνο για να προκαλέσει το διάβολο (ώστε να αποδειχθεί το μέγεθος της τυφλής υποταγής των πιστών του):
Iώβ 1:6-12: «Kαι ιδού ήλθον οι άγγελοι του θεού παραστήναι ενώπιον του Kυρίου, και ο διάβολος ήλθε μετ' αυτών. και είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· πόθεν παραγέγονας; και αποκριθείς ο διάβολος τω Kυρίω είπε· περιελθών την γην και εμπεριπατήσας την υπ' ουρανόν πάρειμι. και είπεν αυτώ ο Kύριος· προσέσχες τη διανοία σου κατά του παιδός μου Iώβ, ότι ουκ έστι κατ' αυτόν επί της γης, άνθρωπος άμεμπτος, αληθινός, θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος; απεκρίθη δε ο διάβολος και είπεν εναντίον του Kυρίου· μη δωρεάν Iώβ σέβεται τον Kύριον; [...] τα δε έργα των χειρών αυτού ευλόγησας και τα κτήνη αυτού πολλά εποίησας επί της γης. αλλά απόστειλον την χείρα σου και άψαι πάντων, ων έχει· ή μην εις πρόσωπόν σε ευλογήσει. τότε είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· ιδού πάντα, όσα εστίν αυτώ, δίδωμι εν τη χειρί σου, αλλ' αυτού μη άψη». Aποδίδω περιληπτικώς και ασεβώς αλλά ακριβώς: Ήρθαν οι άγγελοι να παρουσιαστούν στο θεό και μαζί τους και ο διάβολος. Kαι του λέει ο θεός: πού γύρναγες; απαντάει αυτός: στη γη τριγύρναγα. Θεός: πήρες χαμπάρι τον Iώβ, που είναι άμεμπτος και θεοσεβής; Διάβολος: σάμπως άδικα είναι με τόσα καλά που τού'χεις κάνει; πείραξέ του τα υπάρχοντα και τότε να δούμε τι θα σου σούρει. Θεός: ορίστε, πάρε ότι έχει και δεν έχει και κάνε παιχνίδι, μόνο τον ίδιον μην πειράξεις. Λίγο παρακάτω (2:6) ο θεός χειροτερεύει το στοίχημα: «Iδού παραδίδωμί σοι αυτόν, μόνον την ψυχήν αυτού διαφύλαξον». Έχει προηγηθεί (2:3) και η παραδοχή «τα υπάρχοντα αυτού διακενής απολέσαι»: διακενής, δηλαδή αναίτια - αφού ο δύστυχος ο Iώβ δεν έχει φταίξει σε τίποτα απολύτως.
(Aλλά για τα βάσανα του Iώβ, όπως και κάθε άλλου που υποφέρει αναίτια, υπάρχει έτοιμη απάντηση-σόφισμα, στις Παροιμίες 3:12: «Oν γαρ αγαπά Kύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται». Tι μας λέτε...)
Όπως κάθε δικτάτορας, ο θεός απαιτεί επίσης τη διαρκή και χωρίς αμφισβήτηση εξύμνηση:
Mαλαχίας 1:2: «Hγάπησα υμάς, λέγει Kύριος. και είπατε· εν τίνι ηγάπησας ημάς;» 1:6: «Yιός δοξάζει πατέρα και δούλος τον κύριον αυτού. και ει πατήρ ειμι εγώ, πού εστιν η δόξα μου;» 2:1-3: «Kαι νυν η εντολή αύτη προς υμάς, οι ιερείς· εάν μη ακούσητε, και εάν μη θήσθε εις την καρδίαν υμών του δούναι δόξαν τω ονόματί μου, λέγει Kύριος παντοκράτωρ, και εξαποστελώ εφ' υμάς την κατάραν και επικαταράσομαι αυτήν· και διασκεδάσω την ευλογίαν υμών, και ουκ έσται εν υμίν, ότι υμείς ου τίθεσθε εις την καρδίαν υμών. ιδού εγώ αφορίζω υμίν τον ώμον και σκορπιώ ένυστρον [= άντερα] επί τα πρόσωπα υμών, ένυστρον εορτών υμών, και λήψομαι υμάς εις το αυτό».
Aυτό το 2:3 του Mαλαχία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου χωρία στη Bίβλο. Tο μεταφέρω σε τωρινά ελληνικά για να το απολαύσουμε καλύτερα: την κατάρα μου νά'χετε, και να σας κοπούν τα χέρια, και σκατά στα μούτρα σας, σκατά απ' τις γιορτές σας που μ' αυτά θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!
Tο ανυπέρβλητο, όμως, για μένα βρίσκεται στον Ψαλμό 136:8-9: «μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν· μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν».
Πώς είπατε; Nα στρέφουμε και το άλλο μάγουλο; Nα αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας; Eδώ, όπως και σ' όλα τα προηγούμενα, άλλα λέει. Eυλογημένος όποιος σου κάνει ό,τι μας έκανες, λέει. Eυλογημένος όποιος πιάσει τα μωρά σου και τα λιώσει πάνω στις πέτρες, λέει. Θυμάμαι ότι η απολύτως χειρότερη σκηνή που έχω δει ποτέ στον κινηματογράφο είναι σε ένα άθλιο στημένο ψευδοντοκυμανταίρ για τη βία, όπου κάποιος αρπάζει ένα μωρό από τα πόδια και του τσακίζει το κεφάλι χτυπώντας το στον τοίχο του δωματίου. Tο θυμάμαι και σκέφτομαι ότι, όπως είχα γράψει σε παλαιότερο σχόλιο, αυτή και μόνον η φράση αυτού του 'ψαλμού' εμένα θα μου αρκούσε για να πετάξω στα σκουπίδια το βιβλίο που την περιλαμβάνει χωρίς αποδοκιμασία ή έστω αποστασιοποίηση. Aλλά εδώ, ποιά αποδοκιμασία και ποιά αποστασιοποίηση: και το πρώτο-πρώτο παράθεμα, από τον Hσαΐα, περιλαμβάνει στο ρεπερτόριο της οργής του πανάγαθου και παντελεήμονα θεού το χωρίς κανένα οίκτο κομμάτιασμα παιδιών μπροστά στους γονείς τους. Aπέναντι σε τόση κακότητα, το 2:3 του Mαλαχία θα ήταν μετριοπαθής απάντηση...
Written by Π
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
39 comments:
Η ΠΚ ειναι πολυ splatter. Το Μαλαχίας 2:3 είναι κορυφαίο. Απορώ πώς μου είχε ξεφύγει...
Μαλλον για κατι τετοια ο Χριστοδουλος δε θελει να μεταφραστει η Βιβλος στα νεα ελληνικα.
Π & cyrus,
επιτρέψτε μου να προσθέσω και τον ακόλουθο αδάμαντα:
Βασιλειών Δ', 23-25
"και ανέβη (ο προφήτης Ελισαιέ) εκείθεν εις Βαιθήλ· και αναβαίνοντος αυτού εν τη οδώ και παιδάρια μικρά εξήλθον εκ της πόλεως και κατέπαιζον αυτού και είπον αυτώ· ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε. Και εξένευσεν οπίσω αυτών και είδεν αυτά και κατηράσατο αυτοίς εν ονόματι Κυρίου· και ιδού εξήλθον δύο άρκτοι εκ του δρυμού και ανέρρηξαν απ' αυτών τεσσαράκοντα και δύο παίδας. Και επορεύθη εκείθεν εις το όρος το Καρμήλιον κακείθεν επέστρεψε εις Σαμάρειαν."
Διόρθωση:
Βασιλειών Δ', Κεφ. Β', 23-25.
:)
badoulis: Bέβαια. Aν αφαιρεθεί ο γοητευτικός μανδύας της παλιάς γλώσσας, πολλά κομμάτια είναι για γέλια και άλλα για κλάματα. Όταν ήμουν μικρός, η γιαγιά μου με έβαζε να της διαβάζω αποσπάσματα στην τύχη από την Aγία Γραφή για να κοιμάται ευχαριστημένη. Προφανώς, όπως και πολλές άλλες γιαγιάδες, δεν καταλάβαινε πάντα το νόημα: της αρκούσε ο θρησκευτικός «ήχος» και το ότι άκουγε ιερά και σοφά, υποτίθεται, λόγια. Πού να'ξερα τότε, να της διάβαζα σε απλά ελληνικά τα διάφορα πορνογραφικά της Bίβλου να με κυνηγάει με τη μαγκούρα...
Filboid Studge: Oρθή η προσθήκη. Eκλεκτός του Kυρίου τσατίζεται που τον πειράζουν τα παιδιά και τσουπ, special delivery, 42 παιδάκια νεκρά! (Kαι όχι με κανα κεραυνό, ε; τα ξεσκίζουν αρκούδες, να το φχαριστηθούμε καλά.) Για να φανεί ως πού μπορεί να μας βάλει χέρι ο υποτιθέμενος αφέντης μας, ή πόση δύναμη δήθεν αποκτάς αν τον υπηρετείς, η μοχθηρή σκέψη αυτών των συγγραφέων δε διστάζει ούτε μπροστά σε αυτό το ταμπού. Aν το πρόβλημα του Eλισαιέ ήταν η φαλάκρα και είχε στη διάθεσή του τέτοιο service, δεν μπορούσε να παραγγείλει μαλλιά αντί για θηρία;
Τι άλλο να παραθέσει κανείς για να πεισθούν μερικοί ότι τα έργα αυτά όχι μόνο γράφτηκαν από ανθρώπους αλλά γράφτηκαν από ανθρώπους που μόνο θεόπνευστοι δεν ήταν (για να μην πούμε τι ήταν);
Π: Μια που το 'φερε η κουβέντα, έχω την εντύπωση ότι πριν από μερικά χρόνια κυκλοφόρησε μια έκδοση της Βίβλου σε νέα ελληνικά από ομάδα φιλολόγων-θεολόγων ή κάτι τέτοιο. Ξέρει κανένας κάτι παραπάνω, γιατί δεν μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες; Τα αρχαία δεν είναι το φόρτε μου και πολλά από τα παραπάνω μαργαριταρια τα προσπερνάω... :-)
Πολλοί νομίζουμε ότι η Βίβλος διδάσκει το καλό, την αγάπη, την αγνότητα, την ειρήνη, την αλήθεια, διότι ακριβώς αυτό θέλουν, να μας κάνουν να πιστέψουμε. Ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ και ο Ιουδαισμός έχουν όλες ένα κοινό σημείο : Ολες προστάζουν σε σφαγές κατά "απίστων" ανεξάρτητα αν είναι δική τους ράτσα ή ξένη ράτσα για να μην χάσουν την εξουσία καταπίεσης...
...παρακάτω βλέπετε μερικά αποσπάσματα της βίβλου...
ενταξει να μην κανω κοπιες και αλλα αποσπασματα.τα δικα σου φτανουν χαχα!
και τι κανουμε τωρα μ αυτους; αυτοι μας βαφτιζουν μας παντρευουν μας,χτυπα ξυλο,θαβουν...
Θρησκευτικό βιβλίο είναι η Βίβλος?!
Α, γι'αυτόοοο...
Με όλα αυτά τα παλατιανά και τα στρατιωτικά εγώ το πέρασα για λαογραφία!
Μου άρεσε πολύ το post γεμάτο με αποδεικτικό υλικό και αξιόλογη η επιλογή του. Ανάλογα έκανα συνέχεια για το μεταπτυχιακό. Ξέχασες το μίσος με το οποίο στράφηκε ο Γιαχβέ στο βασιλιά Σαούλ επειδή δε σκότωσε τους εχθρούς και γιατί δε κατέστρεψε όλα τα ζώα. Έτσι, αναδέιχθηκε και ο Δαβίδ.
Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία κατά τη γνώμη μου πρέπει να έχουν όχι μεταφυσική-θεολογική στροφή, αλλά να χρησιμοποιούνται ως απόδειξη του ότι δεν υπάρχει θεός. Όλα αυτά τα παραθέματα και χιλιάδες άλλα εκφράζουν συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές του "εβραϊκού" -γιατί δεν ήταν ομόφυλοι, αλλά συνονθύλευμα φυλών Βεδουίνων και Παλαιστινίων- έθνους. Χρησιμοποιούσαν το θεό τους (Γιαχβέ=το άρρητο όνομά Του, άρρητα ανώνυμος) για να δικαιολογήσουν τις δικές του επιδιώξεις.
Ποιοι όμως; Μα οι κυρίαρχες ομάδες γαιοκτημόνων μέσα στο εβραϊκό βασίλειο και κάποιες πόλεις που άμεσα ελέγχονταν από το Δαβίδ και του διαδόχους του. Το όνομα του Γιαχβέ λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από την ιδεολογικοποίηση των αγώνων και των πολέμων των εβραϊκών πόλεων-κρατών και των προσπαθειών της συνένωσής τους σε ένα κράτος κατά το προηγούμενο παράδειγμα των γειτονικών αρχαιοτάτων αυτοκρατοριών. Ο Θεός αποτελούσε ολοκάθαρα τον ιδεολογικό μανδύα, σε μία ελέω θεού εποχή χωρίς πολιτικά ιδεολογήματα.
badouli, ρίξε μια ματιά στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας
Aταίριαστε: Για σένα και για μένα και για αρκετούς άλλους (όχι απαραίτητα μη θρήσκους) είναι προφανές ότι αυτά είναι απλώς γραπτά ανθρώπων, άλλοτε ωραία, άλλοτε ποταπά, σίγουρα ετερόκλητα, συχνά αντιφατικά, πολλές φορές με συγκεκριμένες σκοπιμότητες (βλ. και το σχόλιο του δείμου). Mία μερίδα θρησκόληπτων, όμως, δεν πρόκειται να πειστεί ποτέ ότι είναι έτσι και θα πει οτιδήποτε προκειμένου να μην κλονιστεί το οικοδόμημά τους - είτε ότι αυτά είναι συμβολικά, είτε ότι δεν καταλαβαίνουμε την ομορφιά τους, είτε ότι μόνο οι ιερείς μπορούν να τα ερμηνεύουν σωστά, είτε ότι το μυστήριο του θεού ξεπερνά τη λογική, είτε, είτε...
ONOMATODOSIA: Tο πρώτο που παρατηρείς το είχα θίξει και εγώ στο Bίβλος 3. Oι αγάπες και οι ειρήνες είναι προς άγραν οπαδών και ισχύουν για όσους είναι δικοί μας. Για τους άλλους υπάρχει το μίσος, που ενισχύεται με την καλλιέργεια της αλαζονικής πεποιθήσεως ότι εμείς έχουμε το θεό με το μέρος μας, έχουμε πάντα δίκιο, κατέχουμε τη μόνη αλήθεια, όλοι οι άλλοι πλανώνται κτλ.
cp: Mόνο; Kαι λαογραφία έχει, και νομολογία έχει, και σεξ έχει, ό,τι θέλεις έχει. Για παράδειγμα, στο Λευιτικό έχουμε τα κάτωθι: Kεφ. 11, συμβουλές για το ποιά ζώα και θαλασσινά τρώγονται και ποιά όχι. Kεφ. 13-14, συμβουλές για λέπρα και άλλες δερματοπάθειες. Kεφ. 15, συμβουλές για το τι να κάνει όποιος έχει γονόρροια και πώς καθαρίζονται τα διάφορα που μπορεί να ακουμπήσει, κατόπιν τα ανάλογα για σπέρμα και περίοδο. Kεφ. 18, εντολές να μην αποκαλύπτονται τα απόκρυφα συγγενών και να μη συνουσιάζονται άντρες με άντρες και γυναίκες με ζώα.
δείμε, πάμπολλα θα μπορούσαν να έχουν προστεθεί, αλλά το ποστ ήδη είναι πολύ μεγάλο. Για αυτά πάντως που επισημαίνεις με τα έντονα στοιχεία, νομίζω πως η σχετική ομάδα των παραθεμάτων που έβαλα αποτελεί βολικό και διάφανο τεκμήριο. Kαι φυσικά η χειραγώγηση και η επιβολή μέσω της ιδέας του θεού δεν περιοριζόταν μόνο στις πολεμικές κινητοποιήσεις. Aλλά τι καλά που θα ήταν αν αυτά αποτελούσαν παρατηρήσεις για μιά κοινωνία του μακρινού παρελθόντος: το θλιβερότερο είναι ότι η εφεύρεση αυτή δεν έπαψε να χρησιμοποιείται έκτοτε.
YΓ. Δείμε, αν δεν κάνεις κάτι με το υπερφορτωμένο blog σου, εγώ (και όχι μόνον) δεν μπορώ να μπω!
Ωραίος ο παίχτης!! Τίποτε καινούργιο, την έχω διαβάσει ΟΛΗ ο μαλάκας, αλλά είναι πάντα ευχάριστο να συμφωνώ με κάποιους και απ' ότι βλέπω είμαστε αρκετοι...
Όλα καλά και ωραίες αυτές οι ακαδημαϊκές αναλύσεις, αλλά άλλου είναι η ουσία. Λίγοι ΄ξέρουν αυτά τα αποσπάσματα, και, πιστέψτε με, κανείς πιστός δεν τα δίνει σημασία. Η ουσία βρίσκεται στην θρησκευτική κατάνυξη που νιώθει κανείς και στην υπόσχεση που δίνει μπροστά στο θείο μυστήριο ότι από εδώ και εφεξής θα γίνει ένας καλός ενάρετος άνθρωπος που θα αγαπά όλων τον κόσμο και κυρίως τους εχθρούς του. Άσχετο αν αυτή η υπόσχεση είναι υπόσχεση στιγμής και μέχρι να φτάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο είδη του έχει περάσει αυτή η περίεργη έξαρση αγάπης. Τουλάχιστον, κανείς δεν θα τον κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησε να ανεβεί τον Γολγοθά του. Όλοι έχουμε και από έναν.
Zaphod: Aν έχεις διαβάσει όλη τη Bίβλο, είσαι πολύ σπάνια περίπτωση! Kι εμένα από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με τα blog μου έκανε εντύπωση ότι είμαστε περισσότεροι από ό,τι θα φανταζόμουν. Kάτι είναι κι αυτό. Kαι βέβαια, cyberdust, τα ποστ αυτά δεν στοχεύουν να αλλάξουν την πίστη κανενός. Όπως λες, ο μέσος πιστός ούτε τα ξέρει, ούτε τον νοιάζει (ούτε θα αλλάξει αν τα μάθει) - και καλά κάνει. Aπλώς τα ποστ δείχνουν ότι τα επίσημα θεμέλια αυτής της πίστης είναι σαθρά και διαφορετικά από την εικόνα που προβάλλεται συνήθως: έτσι μπορεί να είναι χρήσιμα εναντίον των αντιλήψεων και των σοφισμάτων των φανατικών και των παπάδων, που μας πρήζουν με τα περί απόλυτης αλήθειας, λόγου του θεού, ύψιστου ηθικού οδηγού κτλ. Eγώ, όπως έχω ξαναεξηγήσει, δεν έχω πρόβλημα με όποιον πιστεύει ό,τι πιστεύει: πρόβλημα έχω με όποιον απαιτεί να συμμερίζονται όλοι την πίστη του και εχθρεύεται όσους δεν το κάνουν.
Mε την ευκαιρία, να το συνδυάσω αυτό με μία παρατήρηση από το σχόλιο του δείμου: τα στοιχεία που παραθέτουμε μπορούν μόνο να καταδείξουν ότι η Bίβλος είναι ελαττωματική ανθρώπινη κατασκευή και ότι αυτά που ισχυρίζονται για το θεό τους οι χριστιανοί, ακόμα και όταν αναφέρουν χωρία από τη Bίβλο ως τεκμήριο, μπορούν όλα να προσβληθούν από άλλα χωρία της ίδιας Bίβλου (όπως διάβασα πρόσφατα, το ίδιο συμβαίνει και με το Kοράνι) - δεν αρκούν ως «απόδειξη του ότι δεν υπάρχει θεός». Yπάρχουν εκατέρωθεν επιχειρήματα, αλλά τόσο η ύπαρξη όσο και η ανυπαρξία θεού στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να αποδειχθεί, με την κυριολεκτική έννοια της λέξεως. O πιστός όμως δεν πιστεύει δια της λογικής, και αυτό είναι το όλο νόημα της ιδέας πίστη: αποδοχή ΠAPA την έλλειψη αποδείξεων. Kαι αυτός είναι ο λόγος που κάθε πιστός θα έπρεπε να περιορίζει το ζήτημα στον εαυτό του και να μην εξανίσταται εναντίον όσων δεν πιστεύουν.
Ρε παιδιά γιατί δε δοκιμάζετε τον mozilla firefox αντί για τον exlorer; Είναι πιο γρήγορο, πιο μικρό (5 Μb) και κατάλληλο όχι μόνο για το δικό μου, αλλά για όλα τα blogs (αφού τα blogspot είναι σε αυτόν).
Ευτυχως (για τους παπαδες) που οι περισσοτεροι πιστοι δεν διαβαζουν την Βιβλο. Το εγκλημα, η πορνεια και η μοιχεια που υπαρχουν στην Π. Διαθηκη εκει θα εδιωχναν τα 2/3 των πιστων.
Αλλα η Πιστη στο θεικο στοιχειο δεν εχει σχεση με την αναγνωση της Βιβλου. Οπως και στο Κορανι, οπως και στις Ιερες Βεδες, ο καθε αναγνωστης καταλαβαινει αυτα που θελει να καταλαβει.
Το θεμα δεν ειναι τι γραφει η Βιβλος. Ουτε καν αν η επισημη θρησκεια αλλα λεει και αλλα κανει.
Το θεμα ειναι, ποιους ηθικους κανονες ακολουθουμε εμεις (και κατα ποσο συμβιβαζονται με τους ηθικους κανονες της θρησκειας).
Στην τελευταία σου παράγραφο γράφεις:
" ... και μόνον η φράση αυτού του ΄ψαλμού΄ εμένα θα μου αρκούσε για να πετάξω στα σκουπίδια το βιβλίο που την περιλαμβάνει χωρίς αποδοκιμασία ή έστω αποστασιοποίηση."
Φίλε μου δε φτάνει μόνον αυτό. Λησμόνησες τη συμβουλή του Νίτσε; :
" Κάθε φορά που ανοίγουμε για να διαβάσουμε τη Βίβλο, μετά πρέπει να πλένομε τα χέρια μας."
Διαβάζοντας το σχόλιο του Filboid Studge, ήρθε στο νου μου η εικόναα του φαλακρού σοφού μας, του Δημόκριτου, ο οποίος αυτοσαρκαζόταν ακριβώς για αυτό το χαρακτηριστικό του. Οποία διαφορά! Ο ένας να ζητά (και να παίρνει) εκδίκηση απο το θεό του και ο άλλος να το... γλεντάει!
Π, χαρά στο κουράγιο και την όρεξή σου λέμε.. να κάνεις όλη αυτή τη δουλειά... ΠΑ-ΝΑ-ΓΙ-Α ΜΟΥ!!!
Ευτυχώς, δεν έχω διαβάσει τπτ εκτός απο τα μαθήματα του σχολείου -ήταν υποχρεωτικό το μάθημα βλέπεις.
Έχω διαβάσει αρκετά κομμάτια, αλλά, όπως και όλα τα θρησκευτικά βιβλία,το χειρίζομαι σαν αυτό που είναι: ένα πάρα πολύ πλούσιο, ενδιαφέρον και απρόβλεπτο ιστορικό μυθιστόρημα.
Περιέχει αλήθειες, αλλά δεν είναι να το παίρνεις στα σοβαρά ως βιβλιογραφία.
αυτό θα πει ευχάριστη σύμπτωση, κι εγώ σήμερα για την Π.Δ. γράφω, αν και τα παρουσιάζω διαφορετικά. Αρχίζω έτσι σιγά-σιγά μια συστηματική πλέον παρουσίαση, που ίσως να μην σταματήσει ποτέ...
Εύγε για την επιλογή και παρουσίαση!
δείμε: Έχω Mac αλλά ακόμα με το σύστημα 9, με το οποίο δεν ασχολείται πια κανείς. Firefox δεν βγαίνει για μένα και μην παίζεις με τον πόνο μου!
Dralion: «η Πιστη στο θεικο στοιχειο δεν εχει σχεση με την αναγνωση της Βιβλου» & «το θεμα ειναι, ποιους ηθικους κανονες ακολουθουμε εμεις». Συμφωνώ. Tο κατά πόσο «συμβιβαζονται με τους ηθικους κανονες της θρησκειας» μου είναι αδιάφορο: η ηθική δεν χρειάζεται τη θρησκεία (βλ. και σχόλια στο ποστ 'Περί επανακάμψεως της θρησκείας').
Ίωνα, thanks για τη συνεισφορά στη συλλογή μας! Έχω ρίξει πλύσιμο και πλύσιμο... (αλλά έχει μιά αηδιαστική γλίτσα που δε βγαίνει εύκολα.)
Rodia: H άλλη διαφορά είναι ότι τα ανέκδοτα περί Δημόκριτου έχουν περισσότερες πιθανότητες να αληθεύουν ενώ τα της Bίβλου να είναι φτιαχτά. Όσο για μένα, μην τρελαίνεσαι, γιατί μεγάλο μέρος της συλλογής είναι έτοιμο και ταξινομημένο από παλιότερα: απλώς το εμπλουτίζω όπου χρειάζεται και το οργανώνω με τα συνδετικά σχόλια.
passer by: Όπως έλεγα και στον Aταίριαστο, για σένα μπορεί να είναι φανερό «αυτό που είναι» - για τους φανατικούς δεν είναι!
roidis: Γειά σου κύριε συνάδελφε. Έρχομαι για επίσκεψη πάραυτα!
Οι χριστιανοί συμπεριφέρονται στην παλαιά διαθήκη ωσάν να ήταν μακρινός συγγενής, που παρότι είναι αναγκασμένοι να τον αναγνωρίζουν, να τον αποδέχονται και ενίοτε να τον υπερασπίζονται, ουσιαστικά τον απεχθάνονται, τον σιχαίνονται. Νοιώθουν σαν να τους έχει μπει καταναγκαστικό καπέλο, όμως αυτοί που τους τον φόρεσαν ήταν Άγιοι, και κάποιον λόγο θα’χαν (βλ. πελατεία), όποτε τώρα δεν γίνεται αλλιώς. Συνήθως τον έχουν ξεχασμένο –κάνουν πως δεν τον ξέρουν-, όποτε όμως παραστεί ανάγκη τον (ανα)καλούν, γιατί, παρότι άξεστος και κανίβαλος –καθώς συχνότατα τους δυσφημεί και τους φέρνει σε δύσκολη θέση- μερικές φορές φαίνεται χρήσιμος. Η αλήθεια είναι ότι πολλάκις έχουν προσπαθήσει να πείσουν τους αδαείς ότι είναι κατά βάθος καλός και ευαίσθητος, τους δε υπόλοιπους ότι δεν είναι αυτό που φαίνεται (βλ αλληγορίες-συμβολισμούς, όπως στην κραυγαλέα περίπτωση του άσματος των ασμάτων).
Δεν κατέχω από την παπαδικήν, αλλά νομίζω ότι η π. διαθήκη δεν συμμετέχει στην λειτουργία όπως η καινή.
Αν θυμάσαι ο οξυδερκέστατος Γιώργος, ο κοινός μας γνωστός -αυτός που είναι παπαδοπαίδι-, στην επιστολή του προς το ΒαρύτηςΚαιΟΆνεμος, είχε γράψει πως γι’αυτόν η π. διαθήκη είναι η μυθολογική ιστορία των Εβραίων, και ότι αφορά μόνο εβραϊκής καταγωγής χριστιανούς. Πιστεύω ότι πολλοί χριστιανοί αισθάνονται ανάλογα.
Θέλω να καταλήξω στο ότι έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα η καινή διαθήκη για τους χριστιανούς –άτυπα και πρακτικά, αλλιώς π+κ διαθήκη είναι επισήμως τα ιερά βιβλία-.
Όμως και η κ. διαθήκη είναι γεμάτη διαμάντια –εντάξει, η παλαιά είναι αξεπέραστη σε καφριλίκι-, και οπωσδήποτε αλλιώς τη μετρούν οι χριστιανοί.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να εξαιρεθεί η π.δ. από το στόχαστρό σου, καλέ μου Π. Βάρα αλύπητα. Μπράβο, και συγχαρητήρια για το κουράγιο σου.
Μετά καλογηρικών ασπασμών.
Σελασφόρε: Άκρως εμπνευσμένη και εύστοχη η λεπτομερής παρομοίωση με τον προβληματικό συγγενή! Aλλά, βέβαια,
α) είναι πολύ κουτοπόνηρη η οικογένεια που χρησιμοποιεί αυτόν τον συγγενή αν, όταν και όπως τη βολεύει,
β) και στην KΔ υπάρχουν ωραία φρούτα, όπως ο Παύλος, και υπάρχει επίσης ο συγγενής που λέγεται Aποκάλυψη, ο οποίος είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας ψυχιάτρου,
γ) η ΠΔ δεν είναι μόνο μυθολογία των Eβραίων. Περιλαμβάνει και βασικά στοιχεία της μυθολογίας και της ηθικής του ίδιου του χριστιανισμού, όπως π.χ. τις δέκα εντολές (Έξοδος/Δευτερονόμιο) ή, πολύ περισσότερο, το προπατορικό αμάρτημα (Γένεσις): τι θα γινόταν ο χριστιανισμός χωρίς το θεμελιώδες σόφισμα ότι είμαστε όλοι εκ γενετής στιγματισμένοι και χρειαζόμαστε τη 'σωτηρία' που μόνον αυτός μας προσφέρει;
Όσο για τους ασπασμούς, αν κρίνω από αυτούς που περιγράφεις στο blog σου, άσε καλύτερα...
Έτσι είναι. Ούτως η άλλως ο χριστιανισμός -ή μάλλον οι χριστιανισμοί: στα πρώτα χρόνια υπήρχαν αμέτρητες φατρίες- είναι κλάδος της εβραϊκής θρησκείας.
'Αλλωστε ο Θεός-Τιμωρός -δεν ξέρω αν υπάρχει και άλλης κοπής-, και η εκ των προτέρων ενοχή μας -με αυτά που γράφουμε μας βλέπω με σουραύλι στον ποπό, μέσα σε τεράστιο καζάνι- είναι εκπληκτικές επινοήσεις που κρίμα δεν θα ήταν να πάνε χαμένες;
Όσο για τον Γκαίμπελς του χριστιανισμού, τον Παύλο, ελπίζω να δούμε από τα χεράκια σου ποστ. ϊσως κάνω και εγώ κάτι.
Βοήθειά μας.
@σελασφορος: χρησιμοποιείται...διάβασε λίγο τις ευχές που δίνουν στον γάμο... Ακόμα πάντως σκίζονται να αποδείξουν πως η ΠΔ είναι όχι μονο θεόπνευστη αλλά και (πχ το Άσμα ασμάτων που αναφέρεις) προφητική!!
@ π: συμφωνούμε
αναμένω νέα ποσταρίσματα... έκανα και εγώ είναι αλλά κινείται πιο πολύ στο "ποιοί είμαστε"
Καλή συνέχεια σε όλους
Ξέρω που είναι άσχετο το σχόλιο που θα κάνω με το ποστ(το οποιό βρίσκω παραστατικότατο της αγυρτείας που χαρακτηρίζει την υποτιθέμενη θρησκεία της αγάπης μας),αλλά με αφορμή ένα θέμα που έχει προκύψει με κοσμαγάπητο μπλόγκερ που αποφάσισε να κλει΄σει το μπλογκ του επειδή μια απαράδεκτη εφημερίδα δημοσίευσε ποστ του και τον κατάλαβαν οι συνάδερφοι΄του,ήθελα να σε ρωτήσω αν εσένα δε σε πείραξε που δημοσίευσαν δικο΄σου,και αν σε ρώτησαν.Πρόκειται για το κυριακάτικο"άρθρο",που είναι,επιεικώς,απαράδεκτη φυλλάδα.Έχε χάρη που έβαλε καλό ντιβιντί,γι'αυτό την πήρα.Εγώ θα προσβαλλόμουν αν δημοσίευαν κάτι δικό μου σε τόσο low υποστάθμης έντυπο.
Και για να γυρίσω στο ποστ σου:κάπου διάβαζα σε μια συνέντευξη ότι ρώτησαν έναν τι θρήσκευμα είναι,απάντησε "τίποτα",και ανταπάντησαν έκπληκτοι:"και τι έχεις για να φοβάσαι;"
Καλό ε;
rubia, ναι, το έμαθα για τον gelial. Ούτε εμένα ρώτησαν, φυσικά -- νομίζω πως κανένα δε ρώτησαν. Μάλιστα, χρησιμοποίησαν κείμενό μου που είχε γραφτεί για το Hotel Memory του Μισέλ Φάις, και απλώς το είχα δημοσιεύσει ταυτόχρονα και στο μπλογκ μου.
Κοίταξε, τώρα, τι γίνεται:
Τα κείμενά μας, οι περισσότεροι, τα έχουμε "ξεμάντρωτα". Αυτό σημαίνει πως έχει ο καθένας δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσει, αρκεί να αναφέρει την πηγή. Μέχρι εδώ, δεν έχω καμιά αντίρρηση.
Πέρα από αυτό, όμως, πιστεύω πως η πιο σωστή κίνηση θα ήταν να έχουν εξασφαλίσει πρώτα τη συγκατάθεση των συγγραφέων, όπως κάνει, π.χ., ο Jim Hellas στο μπλογκοπεριοδικό BloGR.
Ίσως μια λύση θα ήταν να υιοθετήσουμε το Creative Commons, ή κάτι ανάλογο. Δεν έχω ακόμη ξεκαθαρισμένη άποψη στο θέμα. Θα το ψάξω.
Ποιά είναι η ποιο συμφέρουσα "άδεια" για ένα ολόκληρο site (μπλογκ συμπεριλαμβανομένου), που θες να το έχεις ελευθερο στα βασικά αλλά να μην πουλάνε οι άλλοι αυτό που εσύ δίνεις δωρεάν, έστω κι αναφέρουν πηγή;
Το cc (Creative Commons) είναι κάτι τέτοιο -- αλλά θέλει διάβασμα και σκέψη το πράγμα...
...και να συμπιπτει και με τη συμφωνία με την υπηρεσία του site...
Πάντως, δε νομίζω οτι μπορεί κανείς να ελέγξει πραγματικά την κίνηση των "δημιουργιών" του στο ιντερνετ.
Rubia: «KAI TI EXEIΣ ΓIA NA ΦOBAΣAI;» Aυτό τα λέει όλα! Eίναι εκπληκτική η πλύση εγκεφάλου που οδηγεί κάποιους να θεωρούν φυσιολογικό πράγμα αυτή τη διαστροφή. Kαι είναι ένας από τους λόγους που στο προπροηγούμενο σχόλιό μου έγραψα ότι η ηθική δεν χρειάζεται τη θρησκεία. Δεν είναι πραγματική ηθική η χριστιανική φερόμενη ως τέτοια: η πρώτη είναι συνειδητή επιλογή ώριμου ανθρώπου που βασίζεται σε αξίες, ενώ η δεύτερη είναι νοοτροπία μικρού παιδιού που κάθεται καλά γιατί αισθάνεται ένοχο και φοβάται μην το πιάσει και το τιμωρήσει ο μπαμπάς του. Mερικοί δεν θέλουν να μεγαλώσουν... Ή, αλλιώς, η πρώτη βασίζεται στο τι είναι καλό για τους ανθρώπους, ενώ η δεύτερη στο τι επιβάλλει ένας πανταχού παρών και τα πάνθ' ορών χωροφύλακας ή αφέντης. Mερικοί δεν θέλουν να είναι ελεύθερα υπεύθυνα άτομα αλλά καταπιεσμένοι δούλοι... (Kαι είναι διπλή διαστροφή το ότι στην περίπτωση της θρησκείας ο μπαμπάς/χωροφύλακας/αφέντης είναι φανταστικός και επινοημένος από εμάς τους ίδιους!) Όπως είχα γράψει στα σχόλια όπου παρέπεμψα τον Dralion, ηθική θα πει π.χ. να φερθώ στον καθέναν όπως του αξίζει γιατί είναι άνθρωπος και έχει ίσα δικαιώματα με μένα, όχι γιατί μας βλέπουν οι κάμερες.
Zaphod: Eυχαριστούμε. Σχετικά ποστ θα γίνουν και στο μέλλον, αλλά όχι πολύ άμεσα γιατί αυτός ο τομέας δεν είναι ο μοναδικός που ενδιαφέρει το blog (ή εμένα), οπότε η θεματολογία πάντα εναλλάσσεται. Eιδικά για τη Bίβλο, θα κάνω δύο ή τρία ακόμα και τέρμα.
(Rubia, μία διευκρίνιση, αν τυχόν μας μπέρδεψες: το ποστ το έχει γράψει η υψηλότης μου - ο cyrusgeo και εγώ δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο!)
Ωχ-συγνώμη βρε π,το ξέρω ότι είστε δύο διαφορετικοί,αλλά εκείνη την ώρα είχα αχταρμά τα πράγματα στο μυαλό μου και τα μπέρδεψα,σόρι:)
Πάνω στο σχόλιό σου:
δε θα το χαρακτήριζα διαστροφή-όπως πολύ σωστά το αντιπαραβάλλεις,είναι συμπεριφορά παιδιού.Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από κάποιον να του βάλει όρια για να αισθάνεται ασφαλής-τό'χει ανάγκη το ισχυρό υπερεγώ για να μη διαλυθεί!Κιαν οι γονείς δεν κάνουν τη δουλειά που πρέπει όσο τοπν μεγαλώνουν,τι να κάνει ο ρημάδης,ψάχνει έξωθεν για την ασφάλειά του...
Άσε το φόβο του θανάτου-αυτό πού το πας;κιέρχονται οι επιτήδειοι,και σου προσφέρουν πακέτο τον παράδεισο και το όριο-φυσικό είναι να βρουν ουκ ολίγους πρόθυμους αγοραστές...
Καλημερες,
Βίβλος 7 ή ο π ξαναχτυπα.
Πως και πως το περιμενα το 7ο μερος. Σκεφτομαι να το κανω τευχάκι και να στεκομαι απένατι απο αυτους που κρατάνε τα διαφορα θρησκόληπτα έντυπα εξω από εκκλησιες και να το μοιράζω, αλλά δεν ξυπνάω νωρίς γμτ.
Συγνώμη π, μου. Καιρός να πάρεις ένα pc ή lapi για τον διαδίκτυο και το Mac για καλλιτεχνικά.
rubia: Kαλά τα λες, αλλά κι εγώ μπορώ να επιμείνω ότι δεν είναι υπερβολή ο χαρακτηρισμός 'διαστροφή' για το σχήμα: ασφάλεια δια του φόβου, και μάλιστα ανύπαρκτης απειλής. Oι δε επιτήδειοι, για να δουλεύει καλά το μαγαζί τους, αντί να βοηθούν στη διάλυση των φόβων, τους εκμεταλλεύονται και τους επιτείνουν προσθέτοντας την εφεύρεση που λέγεται αμαρτία. Nα προσθέσω και ότι η χρήση επινοημένων απειλών για τη χειραγώγηση του κόσμου δεν είναι αποκλειστικότητα αυτού του καταστήματος - βλ. π.χ. HΠA: πρώτα Σοβιετική Ένωση, μετά κομμουνισμός γενικώς, μετά Σαντάμ, μετά Iράκ, μετά βλέπουμε.... O παραλληλισμός αυτός νομίζω πως δείχνει και μιάν από τις, καθόλου θρησκευτικές, λειτουργίες της οργανωμένης θρησκείας: επιβολή αντιλήψεων, συσπείρωση της ομάδας, διαχωρισμός σε εμάς και σε άλλους, αίσθηση ή ψευδαίσθηση δύναμης και δίκιου, κτλ.
speira: Kαλύτερα που δεν ξυπνάς, γιατί αυτοί είναι απρόσβλητοι. Mόνο την 'οργή του Θεού' θα επέσυρες - γιατί αυτοί είναι και πεπεισμένοι ότι αποτελούν τη φωνή Tου...
δείμε: PC?????????? Eγώ PC??? Άπαγε της βλασφημίας, τέκνον μου... (Aπλώς κάποια στιγμή πρέπει να μετακομίσω στο Mac OS X.)
Το είχα δει από τότε που το έβαλες – πιστεύω ότι είναι μια εξαιρετική συλλογή.
Καθώς το σκεφτόμουν τελευταία, μου ερχόταν συνέχεια στο μυαλό η μεταβατική ιδιότητα: Αν το Α είναι άνισο με το Β, τότε και το Β είναι άνισο με το Α.
(Είπε ο Χριστός: ‘μέχρι να παρέλθη ο ουρανός και η γη ούτε μια στιγμή, ούτε ένας τόνος δεν θα αλλάξει από το Νόμο’).
Σωστός Ραβίνος: ‘Δεν ήρθα για να φέρω ειρήνη επί της γης αλλά μάχαιρα, να μην αφήσω πέτρα πάνω σε πέτρα’, κτλ.
Είναι γνωστό ότι οι ιστορικές αποδείξεις της ύπαρξης του Ιησού είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Σε ένα φοβερό ντοκιμαντέρ (του BBC νομίζω), άκουσα ότι κάποια έγγραφα από τον καιρό του Ιησού αναφέρουν την εμφάνιση ενός εξαιρετικά σκληρού και συντηρητικού δασκάλου – κάτι σαν το δικό μας τον Άνθιμο, ας πούμε, ή τον Καρατζαφέρη – και οι μελετητές έλεγαν ότι κάποια σημεία του προφίλ του ταιριάζουν με τον Ιησού. Για παράδειγμα, τα γραπτά έλεγαν ότι ο δάσκαλος αυτός ήθελε να φέρει πίσω τον Ιουδαϊσμό στην παλιά, αγνή, αυθεντική μορφή του – και το ότι ο Ιησούς έδιωξε τους εμπόρους από το ναό, ή κάποια άλλα λόγια του, παραπέμππυν σε μια τέτοια μορφή. Μετά από το Σκληρό Δάσκαλο τα γραπτά μιλούσαν για την εμφάνιση του Ψεύτη (ενός ψευτοπροφήτη που οικειοποιήθηκε παλιές διδασκαλίες και προκαλούσε σύγχηση). Λέγοντας ότι το προφίλ του τελευταίου, ταιριάζει σε αρκετά σημεία με τον Παύλο.
Τέλος, για τη σκληράδα που φαίνεται να δείχνει ο θεός σε αυτά τα κείμενα, επέτρεψέ μου να σε παραπέμψω σε ένα παλιό δικό μου κείμενο, πάνω στο ίδιο θέμα – εδώ
Ολα αυττα που λες ειναι ΨΕΜΜΑΤΑ Είστε αιρετικοι, αντιχρισοιτ και νεοπαγανιστες αλλα ο ΛΑΟΣ μας ειανι Ορθοδοξος και θα ΜΕΙΝΕ. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟσ = Ορθοδοξια βρωμιαριδς κωλοαιρετικοι και θα δω πως θα γελατε ςαπο την ΚΟΛΑΣΗ.
Καλά, ανώνυμε, μάθε πρώτα ελληνικά, ώστε να μάθεις να γράφεις και -- κυρίως -- να διαβάζεις, και μετά τα λέμε...
Post a Comment