John Donne (1572-1631) — Η Καλημέρα

Α

φιερωμένο στον Νίκο Δήμου
(αφού είναι από τα αγαπημένα του)...


Η Καλημέρα

Αναρωτιέμαι, ειλικρινά,
Τι κάναμε εσύ κι εγώ πριν ερωτευτούμε.
Δεν είχαμε, άραγε, απογαλακτιστεί ακόμη,
Αλλά βυζαίναμε παιδιάστικα τις χαρές της εξοχής;
Ή φρουμάζαμε στη σπηλιά του ύπνου του βαθύ;
Έτσι ήταν. Όλες οι χαρές πριν απ’ αυτήν
Ήταν ψευδαισθήσεις.
Όποια ομορφιά ποτέ κι αν είδα, πόθησα και πήρα,
Δεν ήταν παρά όνειρο, σκιά δική σου.

Και τώρα, καλημέρα στις ψυχές μας που ξυπνάνε
Και που από φόβο δεν γυρνούν να κοιταχτούν.
Γιατί ο έρωτας μας κάνει να αγαπάμε κάθε θέα
Κι ένα μικρό δωμάτιο το κάνει σύμπαν.
Ας παν' σε νέους κόσμους οι θαλασσοπόροι
Ας δείχνουν τόσους κόσμους όλοι οι χάρτες
Εμείς θα κρατήσουμε το δικό μας κόσμο.
Καθένας έχει έναν κι είναι ένας.

Το πρόσωπό μου φαίνεται στα μάτια σου,το δικό σου στα δικά μου
Και στα πρόσωπα φαίνονται οι αληθινές καρδιές.
Πού θα βρούμε δυο καλύτερα ημισφαίρια
Χωρίς δριμύ βορρά, χωρίς τη δύση;
Ό,τι πεθαίνει δεν είχε αναμιχθεί σωστά.
Αν οι δυο έρωτές μας είναι ένα
Ή αν εσύ κι εγώ με την ίδια ένταση αγαπιόμαστε,
Τίποτε δεν πεθαίνει.

Μετάφραση: cyrusgeo 26 Μαρτίου 2006