Η Θεολογία του Κορακιού

Ο καλός φίλος και συμπλόγκερ Τάκης (throughstatic) μου παρήγγειλε (αχ, αυτές οι χρονικές αυξήσεις...) πριν από λίγο καιρό να "αποδώσω στην Ελληνική" ένα από τα ποιήματα του Ted Hughes που, απ' ό,τι φαίνεται, του άρεσε πολύ. Όπως συνήθως, έχωσε την ουρίτσα του ο έτερος γλωσσολάγνος Καππαδόκης, ο Π, και του έστειλε πρώτος τη δική του απόδοση. Ως τιμωρία, και ως τρυφερή (σαν καρδιά μαρουλιού) εκδίκηση -- που, άλλωστε, είναι μια σαλάτα που τρώγεται πολύ κρύα, κατευθείαν από το ψυγείο -- δημοσιεύω μαζί το πρωτότυπο, μετά την απόδοση του Π, και μετά τη δική μου, ώστε να έχει την ευκαιρία όποιος θέλει να κράξει (σαν κοράκι) όποιον θέλει. Αν θέλετε να δοκιμάσετε κι εσείς, θα χαρούμε να σας διαβάσουμε (όχι, κριτική δεν θα κάνω αυτή τη φορά...).

Crow's Theology - Ted Hughes

Crow realized God loved him---
Otherwise, he would have dropped dead.
So that was proved.
Crow reclined, marvelling, on his heart-beat.

And he realized that God spoke Crow---
Just existing was his revelation.

But what
Loved the stones and spoke stone?
They seemed to exist too.
And what spoke that strange silence
After his clamour of caws faded?

And what loved the shot-pellets
That dribbled from those strung-up mummifying crows?
What spoke the silence of lead?

Crow realized that there were two Gods---

One of them much bigger than the other
Loving his enemies
And having all the weapons.



Η θεολογία του Κορακιού (από τον Π)

Tο Kοράκι αντιλήφθηκε πως ο Θεός τον αγαπούσε -
αλλιώς θα είχε πέσει ξερός.
Όπερ έδει δείξαι.
Θαυμάσια, σκέφτηκε καθώς έγερνε στο χτύπο της καρδιάς του.

Kαι αντιλήφθηκε πως ο Θεός μίλαγε κορακίστικα -
δική του αποκάλυψη η ίδια η ύπαρξή του.

Tι όμως
αγαπούσε τις πέτρες και μίλαγε πέτρινα;
Yπήρχανε κι αυτές, ως φαίνεται.
Kαι τι μίλαγε εκείνη την αλλόκοτη σιωπή
όταν καταλάγιαζε ο αχός απ' τα κρωξίματά του;

Kαι τι αγαπούσε τα σκάγια
που σταλάζανε απ' τα κουφάρια κείνων των κρεμασμένων κορακιών;
Tι μίλαγε τη σιωπή του μολυβιού;

Tο Kοράκι αντιλήφθηκε πως υπήρχαν δύο Θεοί -

πολύ πιο μεγάλος ο ένας απ' τον άλλον
με αγάπη για τους εχθρούς του
και δικά του όλα τα όπλα.



Η θεολογία του Κορακιού (από τον cyrusgeo)

Το κοράκι κατάλαβε πως ο Θεός το αγαπούσε--
Αλλιώς, νεκρό θα είχε πέσει.
Αυτό ήταν απόδειξη τρανή.
Με δέος, το κοράκι έγειρε πάνω στο καρδιοχτύπι του.

Και κατάλαβε πως ο Θεός μιλούσε κορακίσια—
Το αποκάλυπτε και μόνο η ύπαρξή του.

Αλλά τι
Αγαπούσε τις πέτρες και μιλούσε πέτρινα;
Κι αυτές υπήρχαν, άλλωστε.
Και τι μιλούσε μ’ εκείνη την παράξενη σιωπή
Σαν έσβηνε ο απόηχος απ’ τις κραυγές του;

Και τι αγαπούσε τα σκάγια που στάλαζαν
Από κείνα τ' αρμαθιασμένα κουφάρια κορακιών;
Τι μιλούσε με τη σιωπή τη μολυβένια;

Το κοράκι κατάλαβε πως υπήρχαν δυο Θεοί—

Ο ένας, πιο μεγάλος απ’ τον άλλο,
Αγαπούσε τους εχθρούς του,
Κι είχε δικά του όλα τα όπλα.

Enjoy!

Υ.Γ.1: Και οι δύο αποδόσεις είναι νέες, διορθωμένες εκδοχές, σε
αντικατάσταση των αρχικών, που είχαν και μια-δυο παρανοήσεις (ουδείς άσφαλτος, όπως θα έλεγε και η "Λέιντι").
Υ.Γ.2: Στα σχόλια θα βρείτε και άλλες όμορφες εκδοχές από φίλους συμπλόγκερ.