Πριν δυο βδομάδες η φίλη μας η Mauve_All μου έστειλε αυτό το ποίημα του Beckett, που γράφτηκε αρχικά στα γαλλικά (και έχει το επιπλέον ενδιαφέρον ότι μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον ίδιο τον Beckett). Δύσκολο να αποφύγω τον πειρασμό — προσπάθησα να το μεταφράσω. Kαι επειδή τα γαλλικά μου είναι πολύ αβέβαια, κατέφυγα στη φίλη μας τη Rayuela για expert advice. Έτσι το ποστ αφιερώνεται τόσο στη Mauve_All, για την πρόκληση, όσο και στη Rayuela, για τη βοήθεια: χαίρομαι που τις έχουμε στην παρέα μας και τις ευχαριστώ και τις δύο. (H Rayuela δεν έχει δει την τελική εκδοχή, άρα τυχόν προβλήματα μόνο σε μένα μπορούν να χρεωθούν.)
Π
que ferais-je sans ce monde sans visage sans questions
où être ne dure qu’un instant où chaque instant
verse dans le vide dans l’oubli d’avoir été
sans cette onde où à la fin
corps et ombre ensemble s’engloutissent
que ferais-je sans ce silence gouffre des murmures
haletant furieux vers le secours vers l’amour
sans ce ciel qui s’élève
sur la poussière de ses lests
que ferais-je je ferais comme hier comme aujourd’hui
regardant par mon hublot si je ne suis pas seul
à errer et à virer loin de toute vie
dans un espace pantin
sans voix parmi les voix
enfermées avec moi
what would I do without this world faceless incurious
where to be lasts but an instant where every instant
spills in the void the ignorance of having been
without this wave where in the end
body and shadow together are engulfed
what would I do without this silence where the murmurs die
the pantings the frenzies towards succour towards love
without this sky that soars
above its ballast dust
what would I do what I did yesterday and the day before
peering out of my deadlight looking for another
wandering like me eddying far from all the living
in a convulsive space
among the voices voiceless
that throng my hiddenness
τι θα 'κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο χωρίς πρόσωπο χωρίς γιατί
εκεί που το είναι κρατάει μόνο μιά στιγμή και που οι στιγμές
σκορπάνε στο κενό στη λήθη τού ήταν
χωρίς αυτό το κύμα που στο τέλος
καταπίνει και το σώμα και τη σκιά
τι θα 'κανα χωρίς αυτή τη σιωπή την τάφρο των ψιθύρων
που λαχανιάζει που λυσσάει για βοήθεια για αγάπη
χωρίς αυτόν τον ουρανό που υψώνεται
πάνω απ' τη σκόνη των ερμάτων του
τι θα 'κανα θα έκανα ό,τι χτες ό,τι και σήμερα
κοιτάζοντας απ' το φεγγίτη μου να δω αν δεν είμαι ο μόνος
που τριγυρνάει και παρασύρεται μακριά απ' τους ζωντανούς
σε μια νευρόσπαστη έκταση
χωρίς φωνή μες τις φωνές
που συνωστίζονται μαζί μου
Mετάφραση: Π
30.1.07
Εδώ ο καλός Μεσαίωνας!
Μου το είχε πει ο γιατρός μου:
"Κύριε Cyrus, μη βλέπετε ειδήσεις, θα σας οδηγήσουν σε κατάθλιψη."
Από τη μια οι τρελαμένοι Σιίτες που αυτομαστιγώνονται για να αποκτήσουν την εύνοια του Προφήτη (όχι του Λιάκουρα — του άλλου)...
Από την άλλη, οι Ελληνάρες που κατέκλυσαν τα καταστήματα βιολογικών προϊόντων για να αγοράσουν φύλλα ελιάς με πενήντα (50) ευρώ το κιλό...
Αν πρέπει σώνει και καλά να με κάνετε να νιώθω πως ζω στο Μεσαίωνα, τουλάχιστον βρείτε μια χρονομηχανή και στείλτε με πίσω στον αυθεντικό Μεσαίωνα.
Αν μη τι άλλο, είχαν ωραία μουσική τότε...
"Κύριε Cyrus, μη βλέπετε ειδήσεις, θα σας οδηγήσουν σε κατάθλιψη."
Από τη μια οι τρελαμένοι Σιίτες που αυτομαστιγώνονται για να αποκτήσουν την εύνοια του Προφήτη (όχι του Λιάκουρα — του άλλου)...
Από την άλλη, οι Ελληνάρες που κατέκλυσαν τα καταστήματα βιολογικών προϊόντων για να αγοράσουν φύλλα ελιάς με πενήντα (50) ευρώ το κιλό...
Αν πρέπει σώνει και καλά να με κάνετε να νιώθω πως ζω στο Μεσαίωνα, τουλάχιστον βρείτε μια χρονομηχανή και στείλτε με πίσω στον αυθεντικό Μεσαίωνα.
Αν μη τι άλλο, είχαν ωραία μουσική τότε...
Εναλλακτικό τσηζκέικ
Οι προσφορές του Gravity & the Wind προς τους αναγνώστες του συνεχίζονται!
Σήμερα, σας προσφέρουμε μια πρωτοποριακή συνταγή για "εναλλακτικό cheesecake" -- ένα γλύκισμα σκέτη πανάκεια, φτιαγμένο με βάση τα διδάγματα των "εναλλακτικών θεραπειών".
Έτσι, θα παραμείνετε εσαεί υγιείς, ενώ παράλληλα θα απολαμβάνετε έναν σπάνιο συνδυασμό γεύσεων που θα κάνει τον ουρανίσκο σας να σπαρταρά από ηδονή.
Υπόψιν ότι το τσηζκέικ υπάρχει σε δύο παραλλαγές -- στη μία ψήνεται, ενώ στην άλλη όχι. Δεν προτείνουμε αυτό που ψήνεται, διότι με το ψήσιμο καταστρέφονται σημαντικά θρεπτικά συστατικά. Αντίθετα, σας ψήνουμε να προτιμήσετε το άψητο.
Και τώρα, τα υλικά:
(για 2 άτομα -- εσάς και το έτερον ήμισυ, ή το ποθούμενον έτερον ήμισυ)
1/2 πακέτο μπισκότα digestive
1/2 φλιτζάνι βασιλικό πολτό
2 πολυβιταμίνες
200 γραμμάρια τυρί σόγιας
2 φλιτζάνια φρέσκα φύλλα ελιάς
1/2 φλιτζάνι νερό
2 ολόκληρα λεμόνια
50 ml διάλυμα από δηλητήριο πράσινου σκορπιού
10 ml εκχύλισμα τζίνσενγκ
2 πρέζες echinacea
Εκτέλεση:
Πρώτα, θα διαρρυθμίσετε την κουζίνα σας με βάση τις αρχές του Φενγκ Σούι. Μετά, θα καθαρίσετε ενεργειακά το χώρο, χτυπώντας καμπανάκια και καίγοντας αρωματικά κεριά. Κατόπιν, θα περάσετε από το μπλέντερ τα μπισκότα, και θα τα απλώσετε σε σχετικά μικρό σκεύος. Θα τα περιχύσετε με το διάλυμα από δηλητήριο πράσινου σκορπιού. Μετά, θα κάνετε μισή ώρα γιόγκα. Μετά, θα βάλετε στο μπλέντερ τα φύλλα ελιάς και το νερό. Θα χτυπήσετε δυνατά και πολλή ώρα, ώστε να γίνει το μίγμα απαλό. Θα βάλετε και τα λεμόνια -- ολόκληρα -- και θα συνεχίσετε το χτύπημα για αρκετή ώρα, κατά την οποία θα κάνετε ρεφλεξολογία στον εαυτό σας. Θα προσθέσετε το τζίνσενγκ, την echinacea, το τυρί σόγιας, το βασιλικό πολτό και τις πολυβιταμίνες. Μόλις το μίγμα έχει ικανοποιητική υφή, θα το ρίξετε πάνω από τα μπισκότα.
Θα αφήσετε το γλυκό στο ψυγείο για 2 ώρες, μέχρι να δέσει. Αυτές τις 2 ώρες, θα ακούτε μουσική διαλογισμού και θα επαναλαμβάνετε συνεχώς το μάντρα: "Ο cyrusgeo είναι ο καλύτερος μπλόγκερ. Ο cyrusgeo είναι θεός. Πιστεύω στον cyrusgeo. Ένας είναι ο cyrusgeo, και ο Π είναι ο προφήτης του." (Οι παραλλαγές επιτρέπονται.) Πριν το σερβίρετε, θα τρίψετε από πάνω φύτρο σιταριού.
Το γλυκό μας, λόγω των μοναδικών συστατικών του, θεραπεύει μέσα σε τρία τέρμινα τα πάντα, και σας βοηθά να χτίσετε έναν γερό οργανισμό και να απολαύσετε τη ζωή όπως σας αξίζει. Συνιστάται ειδικά για περιπτώσεις καρκίνου, AIDS, ημικρανίας, κίρρωσης του ήπατος, νεφρικής ανεπάρκειας, ανάρρωσης από τριπλό μπαϊπάς και φαγούρας στα γεννητικά όργανα. Σύντομα (σε τρία τέρμινα, όπως είπαμε) θα τρέχετε μαραθώνιο.
Και καλή σας χώνεψη...
Σήμερα, σας προσφέρουμε μια πρωτοποριακή συνταγή για "εναλλακτικό cheesecake" -- ένα γλύκισμα σκέτη πανάκεια, φτιαγμένο με βάση τα διδάγματα των "εναλλακτικών θεραπειών".
Έτσι, θα παραμείνετε εσαεί υγιείς, ενώ παράλληλα θα απολαμβάνετε έναν σπάνιο συνδυασμό γεύσεων που θα κάνει τον ουρανίσκο σας να σπαρταρά από ηδονή.
Υπόψιν ότι το τσηζκέικ υπάρχει σε δύο παραλλαγές -- στη μία ψήνεται, ενώ στην άλλη όχι. Δεν προτείνουμε αυτό που ψήνεται, διότι με το ψήσιμο καταστρέφονται σημαντικά θρεπτικά συστατικά. Αντίθετα, σας ψήνουμε να προτιμήσετε το άψητο.
Και τώρα, τα υλικά:
(για 2 άτομα -- εσάς και το έτερον ήμισυ, ή το ποθούμενον έτερον ήμισυ)
1/2 πακέτο μπισκότα digestive
1/2 φλιτζάνι βασιλικό πολτό
2 πολυβιταμίνες
200 γραμμάρια τυρί σόγιας
2 φλιτζάνια φρέσκα φύλλα ελιάς
1/2 φλιτζάνι νερό
2 ολόκληρα λεμόνια
50 ml διάλυμα από δηλητήριο πράσινου σκορπιού
10 ml εκχύλισμα τζίνσενγκ
2 πρέζες echinacea
Εκτέλεση:
Πρώτα, θα διαρρυθμίσετε την κουζίνα σας με βάση τις αρχές του Φενγκ Σούι. Μετά, θα καθαρίσετε ενεργειακά το χώρο, χτυπώντας καμπανάκια και καίγοντας αρωματικά κεριά. Κατόπιν, θα περάσετε από το μπλέντερ τα μπισκότα, και θα τα απλώσετε σε σχετικά μικρό σκεύος. Θα τα περιχύσετε με το διάλυμα από δηλητήριο πράσινου σκορπιού. Μετά, θα κάνετε μισή ώρα γιόγκα. Μετά, θα βάλετε στο μπλέντερ τα φύλλα ελιάς και το νερό. Θα χτυπήσετε δυνατά και πολλή ώρα, ώστε να γίνει το μίγμα απαλό. Θα βάλετε και τα λεμόνια -- ολόκληρα -- και θα συνεχίσετε το χτύπημα για αρκετή ώρα, κατά την οποία θα κάνετε ρεφλεξολογία στον εαυτό σας. Θα προσθέσετε το τζίνσενγκ, την echinacea, το τυρί σόγιας, το βασιλικό πολτό και τις πολυβιταμίνες. Μόλις το μίγμα έχει ικανοποιητική υφή, θα το ρίξετε πάνω από τα μπισκότα.
Θα αφήσετε το γλυκό στο ψυγείο για 2 ώρες, μέχρι να δέσει. Αυτές τις 2 ώρες, θα ακούτε μουσική διαλογισμού και θα επαναλαμβάνετε συνεχώς το μάντρα: "Ο cyrusgeo είναι ο καλύτερος μπλόγκερ. Ο cyrusgeo είναι θεός. Πιστεύω στον cyrusgeo. Ένας είναι ο cyrusgeo, και ο Π είναι ο προφήτης του." (Οι παραλλαγές επιτρέπονται.) Πριν το σερβίρετε, θα τρίψετε από πάνω φύτρο σιταριού.
Το γλυκό μας, λόγω των μοναδικών συστατικών του, θεραπεύει μέσα σε τρία τέρμινα τα πάντα, και σας βοηθά να χτίσετε έναν γερό οργανισμό και να απολαύσετε τη ζωή όπως σας αξίζει. Συνιστάται ειδικά για περιπτώσεις καρκίνου, AIDS, ημικρανίας, κίρρωσης του ήπατος, νεφρικής ανεπάρκειας, ανάρρωσης από τριπλό μπαϊπάς και φαγούρας στα γεννητικά όργανα. Σύντομα (σε τρία τέρμινα, όπως είπαμε) θα τρέχετε μαραθώνιο.
Και καλή σας χώνεψη...
26.1.07
Εντατικό Πρόγραμμα Αποβλάκωσης (ΕΠΑ)
Σήμερα, το Gravity & the Wind κάνει μια μοναδική, μια ανυπέρβλητη, μια ανεπανάληπτη προσφορά στους αναγνώστες του.
Σας προσφέρουμε ένα πρωτοποριακό Εντατικό Πρόγραμμα Αποβλάκωσης (ΕΠΑ).
Σας εγγυόμαστε ότι, με το πρόγραμμά μας, μέσα σε μερικούς μόνο μήνες θα έχετε απολέσει κάθε ίχνος κριτικής σκέψης, θα κατακτήσετε τον Ύψιστο Βαθμό Αποβλάκωσης (ΥΒΑ) και θα νιώθετε ευτυχέστατος, με την βαθιά εκείνη ικανοποίηση του ανθρώπου που «ξέρει τι παίζεται» και «δεν μασάει κουτόχορτο».
Και, το κυριότερο, το πρόγραμμά μας είναι εντελώς δωρεάν, αφού το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παρακολουθείτε τηλεόραση!
Ξεκινάμε, λοιπόν:
06:00 – 10:00
Τι εννοείτε «ε, όχι και να ξυπνάω απ’ τα χαράματα»; Θέλετε να φτάσετε στον Ύψιστο Βαθμό Αποβλάκωσης (ΥΒΑ), ή όχι; Πρώτα απ’ όλα, το πρωινό ξύπνημα είναι υγεία. Έπειτα, δεν μπορείτε να χάσετε (ζωντανά, βεβαίως), την πρωινή τηλεοπτική ζώνη, όπου παρελαύνουν καθημερινά ένα σωρό φρούτα, από θαυματουργοί θεραπευτές μέχρι λεξαριθμολόγοι. Άλλωστε, και τα φρούτα κάνουν καλό στην υγεία. Έτσι, με τον καφέ στο ένα χέρι, τα κουλουράκια στο άλλο και την τσίμπλα στο μάτι, αυτό το τετράωρο θα κινηθείτε μεταξύ Mega (Καμπουράκης - Οικονόμου), Ant1 (Παπαδάκης), Alpha (Αυτιάς), Star (Λιβανίου), και Alter (Κουίκ). Τα ονόματα μιλούν από μόνα τους, και η θεματολογία περιλαμβάνει τα πάντα, (ό,τι μπορείτε να φανταστείτε — και πολλά που δεν μπορείτε καν να φανταστείτε), ιδωμένα, βεβαίως, μέσα από ένα πρίσμα που βοηθά απίστευτα το πρόγραμμά μας. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
10:00 – 13:00
Για να ξεζαλιστείτε από το ανελέητο ζάπινγκ του πρώτου τετραώρου (αναγκαίο, αν θέλετε να μη χάσετε τις καλύτερες στιγμές), αυτό το τρίωρο είναι κάπως πιο «ελαφρύ» το πρόγραμμα: έχετε να επιλέξετε ανάμεσα στα πρωινάδικα του Mega, του Ant1 και του Alpha. Δεν έχει μεγάλη σημασία ποιο θα επιλέξετε — όλα ίδια είναι. Κορυφαίες στιγμές οι «προβλέψεις» για τα ζώδια και οι συμβουλές ομορφιάς. Συνιστώνται και στους άρρενες που απολαμβάνουν, πού και πού, ένα καλό οφθαλμόλουτρο, αν και αυτό ουδόλως αφορά το πρόγραμμά μας. Για τους πιο «τελειωμένους» κουτσομπολίστες, υπάρχει και το «La sousourela», 11-1 στο Star.
13:00 – 16:00
Συνεχίζουμε σε χαλαρούς ρυθμούς, για να εξοικονομήσουμε δυνάμεις για την επόμενη ενότητα του προγράμματος. Στη μία, λοιπόν, προτείνουμε ειδήσεις στο Star. Το «ειδήσεις» είναι ευφημισμός, φυσικά. Στην ουσία, αυτή η ωριαία εκπομπή αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο «La sousourela», που προαναφέραμε, και στο «Super Star» που ακολουθεί ως τις 4. Για όσους προτιμούν μια πιο «πολιτική» μέθοδο αποβλάκωσης (μια που το Star, αυτή την ώρα, απευθύνεται περισσότερο στις γυναίκες), υπάρχει μια πολύ καλή λύση, η οποία ακούει στο όνομα «Τηλε-Άστυ». Μη φοβηθείτε. Κάντε το, και δεν θα χάσετε.
16:00 – 18:00
Πρόκειται για το «βαρύ πυροβολικό» τού ΕΠΑ, και το πρώτο από τα τρία «ατού» του προγράμματος. Ο λόγος, φυσικά, για την Άννα Δρούζα, η οποία, από τη συχνότητα της ΝΕΤ, θα σας βομβαρδίζει καθημερινά με απίστευτες δόσεις αποβλάκωσης, υπό τη μορφή μέντιουμ, εναλλακτικών θεραπευτών, UFOλόγων και άλλων καλεσμένων που είναι όλοι για τα σίδερα — είτε του τρελάδικου είτε της φυλακής. Τα λόγια περιττεύουν. Αν σκοπεύετε να μην την παρακολουθείτε, μπορείτε να ξεχάσετε τον ΥΒΑ — θα πρέπει να συμβιβαστείτε με τον ΑΒΑ (Ανώτερο Βαθμό Αποβλάκωσης).
18:00 – 21:00
Στη συνέχεια, κάντε μια βόλτα από το Τηλε-Άστυ, όπου εμφανίζεται κάθε απόγευμα ο Βελόπουλος (την ακριβή ώρα δεν την βρήκαμε — αν κάποιος από τους αναγνώστες την γνωρίζει, ας μας την πει). Και, στις 18:45, ξεκινά ο «μαραθώνιος ενημέρωσης»: οι ειδήσεις τού Alter. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, βαριέστε τις ειδήσεις, τότε θα παρακολουθήσετε σε επανάληψη τη σαββατιάτικη εκπομπή του Χαρδαβέλλα. Τι εννοείτε «μα, δεν την έχω γράψει»; Είστε απαράδεκτοι! Ποτέ, μα ποτέ, δεν ξεχνάμε να γράψουμε τις «Πύλες του Ανεξήγητου». Όποτε βαριέστε τη ζωντανή τηλεόραση, αυτές θα βλέπετε. Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, λέμε. Ο Χαρδαβέλλας είναι το δεύτερο μεγάλο «ατού» του προγράμματος, και χωρίς αυτόν δεν θα δείτε πρόοδο ανάλογη των προσδοκιών σας.
21:00 – 22:30
Τώρα, περνάμε στο τρίτο, και μεγαλύτερο, «ατού» του προγράμματος — στον «κρυφό άσο», αν θέλετε. Extra 3, κυρίες και κύριοι. Extra 3 και Δημοσθένης Λιακόπουλος. Ό,τι και να πούμε, θα είναι λίγο. Είναι ο άνθρωπος που έβαλε στον καθημερινό μας λόγο αλησμόνητες φράσεις όπως «Ο καιρός γαρ εγγύς 2», «Γη, ο πλανήτης των Ελλήνων», «Όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια», και τόσες άλλες. Είναι ο Άγγελος των Προφητειών, ο ΕΛληναράς με κεφαλαίο ΕΛ, ο Αρχιαντινεοτάξ, δεινός τηλεβιβλιοπώλης και τυφλό όργανο της διεθνούς συνωμοσιολογίας. Δοξάστε τον!
Μετά από αυτή την σχεδόν υπερβολική δόση αποβλάκωσης, σίγουρα θα είστε εξουθενωμένοι. Πρέπει, λοιπόν, να πέσετε για ύπνο. Μην ξεχνάτε, πρέπει να ξυπνήσετε στις έξι, για να συνεχίσετε το πρόγραμμα — αλλιώς, η προσπάθεια που κάνατε όλη την ημέρα θα πάει χαμένη.
Το πρόγραμμα είναι κατά των βιβλίων. Για την περίπτωση, όμως, που δεν σας παίρνει ο ύπνος χωρίς να διαβάσετε λίγο, θα κάνουμε μια παραχώρηση και θα σας το επιτρέψουμε — με έναν αυστηρότατο περιορισμό: το βιβλίο απ’ όπου θα διαβάσετε πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι από τις εκδόσεις Λιακόπουλου.
Εάν δεν σας πιάνει ύπνος, μπορείτε να παραμείνετε μπροστά στην τηλεοπτική σας οθόνη. Μείνετε, όμως, μακριά από ταινίες, δημοσιογραφικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κάνει το μυαλό σας να αρχίσει να παίρνει στροφές. Δείτε λίγο τελεμάρκετινγκ, ή κάποιο εντελώς περιθωριακό κανάλι, ή κανένα σκυλο-βιντεοκλίπ (προσοχή μην πέσετε σε τίποτε ροκιές, όμως). Εξάλλου, μετά τα μεσάνυχτα, η εκπομπή του Λιάκουρα προβάλλεται σε επανάληψη από το Makedonia.
Το πρόγραμμα αυτό θα το ακολουθείτε καθημερινώς και ανελλιπώς, από Δευτέρα έως και Παρασκευή.
Το Σάββατο είναι ευλογημένο, και ημέρα αναπαύσεως (ρωτήστε και τον Π, που γνωρίζει τη Βίβλο απέξω κι ανακατωτά), επομένως πρέπει να ξεκουράζεστε. Προτείνουμε αποχή από τηλεόραση. Φάτε καλά, κάντε έναν περίπατο, πιείτε έναν καφέ έξω, βγείτε μια βόλτα στα μαγαζιά να συναντήσετε μερικούς πραγματικούς ανθρώπους — δείτε το σαν προσωρινή αποβλακοτοξίνωση, αν θέλετε, γιατί το βράδυ σας περιμένει ισχυρότατο αποβλακωτικό σοκ: οι «Πύλες του Ανεξήγητου» τού Κώστα Χαρδαβέλλα. Ακόμη κι ο πιο αποβλακωμένος τηλεθεατής συχνά δυσκολεύεται να αφομοιώσει τα όσα φαίνονται κι ακούγονται εκεί μέσα — πρόκειται, άλλωστε, για Υπεραποβλακωτικό Υπερθέαμα (ΥΥ).
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, την Κυριακή πρέπει να ακολουθείτε ένα Πρόγραμμα Ήπιας Επαναπροσαρμογής (ΠΗΕ), ώστε να μπορέσετε να ξαναμπείτε ομαλά στους κανονικούς ρυθμούς του καθημερινού ΕΠΑ. Μετά το ισχυρό σοκ του Σαββατόβραδου, θα κοιμηθείτε πολύ το πρωί της Κυριακής, θα ξυπνήσετε κατά τις 12, θα φάτε ελαφρύ πρωινό, και θα βγείτε να πάρετε εφημερίδες. ΠΡΟΣΟΧΗ! Μόνο, αυστηρά και αποκλειστικά, την Espresso και το Πρώτο Θέμα. Θα τις διαβάσετε με προσοχή, θα δείτε τις ταινίες και θα ακούσετε τα cd που χαρίζουν (Κυριακή είναι, σας επιτρέπουμε να το ρίξετε και λίγο έξω), και θα κοιμηθείτε νωρίς.
Τη Δευτέρα, άλλωστε, θα πρέπει να ξυπνήσετε ξανά στις έξι...
Σας προσφέρουμε ένα πρωτοποριακό Εντατικό Πρόγραμμα Αποβλάκωσης (ΕΠΑ).
Σας εγγυόμαστε ότι, με το πρόγραμμά μας, μέσα σε μερικούς μόνο μήνες θα έχετε απολέσει κάθε ίχνος κριτικής σκέψης, θα κατακτήσετε τον Ύψιστο Βαθμό Αποβλάκωσης (ΥΒΑ) και θα νιώθετε ευτυχέστατος, με την βαθιά εκείνη ικανοποίηση του ανθρώπου που «ξέρει τι παίζεται» και «δεν μασάει κουτόχορτο».
Και, το κυριότερο, το πρόγραμμά μας είναι εντελώς δωρεάν, αφού το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παρακολουθείτε τηλεόραση!
Ξεκινάμε, λοιπόν:
06:00 – 10:00
Τι εννοείτε «ε, όχι και να ξυπνάω απ’ τα χαράματα»; Θέλετε να φτάσετε στον Ύψιστο Βαθμό Αποβλάκωσης (ΥΒΑ), ή όχι; Πρώτα απ’ όλα, το πρωινό ξύπνημα είναι υγεία. Έπειτα, δεν μπορείτε να χάσετε (ζωντανά, βεβαίως), την πρωινή τηλεοπτική ζώνη, όπου παρελαύνουν καθημερινά ένα σωρό φρούτα, από θαυματουργοί θεραπευτές μέχρι λεξαριθμολόγοι. Άλλωστε, και τα φρούτα κάνουν καλό στην υγεία. Έτσι, με τον καφέ στο ένα χέρι, τα κουλουράκια στο άλλο και την τσίμπλα στο μάτι, αυτό το τετράωρο θα κινηθείτε μεταξύ Mega (Καμπουράκης - Οικονόμου), Ant1 (Παπαδάκης), Alpha (Αυτιάς), Star (Λιβανίου), και Alter (Κουίκ). Τα ονόματα μιλούν από μόνα τους, και η θεματολογία περιλαμβάνει τα πάντα, (ό,τι μπορείτε να φανταστείτε — και πολλά που δεν μπορείτε καν να φανταστείτε), ιδωμένα, βεβαίως, μέσα από ένα πρίσμα που βοηθά απίστευτα το πρόγραμμά μας. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
10:00 – 13:00
Για να ξεζαλιστείτε από το ανελέητο ζάπινγκ του πρώτου τετραώρου (αναγκαίο, αν θέλετε να μη χάσετε τις καλύτερες στιγμές), αυτό το τρίωρο είναι κάπως πιο «ελαφρύ» το πρόγραμμα: έχετε να επιλέξετε ανάμεσα στα πρωινάδικα του Mega, του Ant1 και του Alpha. Δεν έχει μεγάλη σημασία ποιο θα επιλέξετε — όλα ίδια είναι. Κορυφαίες στιγμές οι «προβλέψεις» για τα ζώδια και οι συμβουλές ομορφιάς. Συνιστώνται και στους άρρενες που απολαμβάνουν, πού και πού, ένα καλό οφθαλμόλουτρο, αν και αυτό ουδόλως αφορά το πρόγραμμά μας. Για τους πιο «τελειωμένους» κουτσομπολίστες, υπάρχει και το «La sousourela», 11-1 στο Star.
13:00 – 16:00
Συνεχίζουμε σε χαλαρούς ρυθμούς, για να εξοικονομήσουμε δυνάμεις για την επόμενη ενότητα του προγράμματος. Στη μία, λοιπόν, προτείνουμε ειδήσεις στο Star. Το «ειδήσεις» είναι ευφημισμός, φυσικά. Στην ουσία, αυτή η ωριαία εκπομπή αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο «La sousourela», που προαναφέραμε, και στο «Super Star» που ακολουθεί ως τις 4. Για όσους προτιμούν μια πιο «πολιτική» μέθοδο αποβλάκωσης (μια που το Star, αυτή την ώρα, απευθύνεται περισσότερο στις γυναίκες), υπάρχει μια πολύ καλή λύση, η οποία ακούει στο όνομα «Τηλε-Άστυ». Μη φοβηθείτε. Κάντε το, και δεν θα χάσετε.
16:00 – 18:00
Πρόκειται για το «βαρύ πυροβολικό» τού ΕΠΑ, και το πρώτο από τα τρία «ατού» του προγράμματος. Ο λόγος, φυσικά, για την Άννα Δρούζα, η οποία, από τη συχνότητα της ΝΕΤ, θα σας βομβαρδίζει καθημερινά με απίστευτες δόσεις αποβλάκωσης, υπό τη μορφή μέντιουμ, εναλλακτικών θεραπευτών, UFOλόγων και άλλων καλεσμένων που είναι όλοι για τα σίδερα — είτε του τρελάδικου είτε της φυλακής. Τα λόγια περιττεύουν. Αν σκοπεύετε να μην την παρακολουθείτε, μπορείτε να ξεχάσετε τον ΥΒΑ — θα πρέπει να συμβιβαστείτε με τον ΑΒΑ (Ανώτερο Βαθμό Αποβλάκωσης).
18:00 – 21:00
Στη συνέχεια, κάντε μια βόλτα από το Τηλε-Άστυ, όπου εμφανίζεται κάθε απόγευμα ο Βελόπουλος (την ακριβή ώρα δεν την βρήκαμε — αν κάποιος από τους αναγνώστες την γνωρίζει, ας μας την πει). Και, στις 18:45, ξεκινά ο «μαραθώνιος ενημέρωσης»: οι ειδήσεις τού Alter. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, βαριέστε τις ειδήσεις, τότε θα παρακολουθήσετε σε επανάληψη τη σαββατιάτικη εκπομπή του Χαρδαβέλλα. Τι εννοείτε «μα, δεν την έχω γράψει»; Είστε απαράδεκτοι! Ποτέ, μα ποτέ, δεν ξεχνάμε να γράψουμε τις «Πύλες του Ανεξήγητου». Όποτε βαριέστε τη ζωντανή τηλεόραση, αυτές θα βλέπετε. Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, λέμε. Ο Χαρδαβέλλας είναι το δεύτερο μεγάλο «ατού» του προγράμματος, και χωρίς αυτόν δεν θα δείτε πρόοδο ανάλογη των προσδοκιών σας.
21:00 – 22:30
Τώρα, περνάμε στο τρίτο, και μεγαλύτερο, «ατού» του προγράμματος — στον «κρυφό άσο», αν θέλετε. Extra 3, κυρίες και κύριοι. Extra 3 και Δημοσθένης Λιακόπουλος. Ό,τι και να πούμε, θα είναι λίγο. Είναι ο άνθρωπος που έβαλε στον καθημερινό μας λόγο αλησμόνητες φράσεις όπως «Ο καιρός γαρ εγγύς 2», «Γη, ο πλανήτης των Ελλήνων», «Όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια», και τόσες άλλες. Είναι ο Άγγελος των Προφητειών, ο ΕΛληναράς με κεφαλαίο ΕΛ, ο Αρχιαντινεοτάξ, δεινός τηλεβιβλιοπώλης και τυφλό όργανο της διεθνούς συνωμοσιολογίας. Δοξάστε τον!
Μετά από αυτή την σχεδόν υπερβολική δόση αποβλάκωσης, σίγουρα θα είστε εξουθενωμένοι. Πρέπει, λοιπόν, να πέσετε για ύπνο. Μην ξεχνάτε, πρέπει να ξυπνήσετε στις έξι, για να συνεχίσετε το πρόγραμμα — αλλιώς, η προσπάθεια που κάνατε όλη την ημέρα θα πάει χαμένη.
Το πρόγραμμα είναι κατά των βιβλίων. Για την περίπτωση, όμως, που δεν σας παίρνει ο ύπνος χωρίς να διαβάσετε λίγο, θα κάνουμε μια παραχώρηση και θα σας το επιτρέψουμε — με έναν αυστηρότατο περιορισμό: το βιβλίο απ’ όπου θα διαβάσετε πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι από τις εκδόσεις Λιακόπουλου.
Εάν δεν σας πιάνει ύπνος, μπορείτε να παραμείνετε μπροστά στην τηλεοπτική σας οθόνη. Μείνετε, όμως, μακριά από ταινίες, δημοσιογραφικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κάνει το μυαλό σας να αρχίσει να παίρνει στροφές. Δείτε λίγο τελεμάρκετινγκ, ή κάποιο εντελώς περιθωριακό κανάλι, ή κανένα σκυλο-βιντεοκλίπ (προσοχή μην πέσετε σε τίποτε ροκιές, όμως). Εξάλλου, μετά τα μεσάνυχτα, η εκπομπή του Λιάκουρα προβάλλεται σε επανάληψη από το Makedonia.
Το πρόγραμμα αυτό θα το ακολουθείτε καθημερινώς και ανελλιπώς, από Δευτέρα έως και Παρασκευή.
Το Σάββατο είναι ευλογημένο, και ημέρα αναπαύσεως (ρωτήστε και τον Π, που γνωρίζει τη Βίβλο απέξω κι ανακατωτά), επομένως πρέπει να ξεκουράζεστε. Προτείνουμε αποχή από τηλεόραση. Φάτε καλά, κάντε έναν περίπατο, πιείτε έναν καφέ έξω, βγείτε μια βόλτα στα μαγαζιά να συναντήσετε μερικούς πραγματικούς ανθρώπους — δείτε το σαν προσωρινή αποβλακοτοξίνωση, αν θέλετε, γιατί το βράδυ σας περιμένει ισχυρότατο αποβλακωτικό σοκ: οι «Πύλες του Ανεξήγητου» τού Κώστα Χαρδαβέλλα. Ακόμη κι ο πιο αποβλακωμένος τηλεθεατής συχνά δυσκολεύεται να αφομοιώσει τα όσα φαίνονται κι ακούγονται εκεί μέσα — πρόκειται, άλλωστε, για Υπεραποβλακωτικό Υπερθέαμα (ΥΥ).
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, την Κυριακή πρέπει να ακολουθείτε ένα Πρόγραμμα Ήπιας Επαναπροσαρμογής (ΠΗΕ), ώστε να μπορέσετε να ξαναμπείτε ομαλά στους κανονικούς ρυθμούς του καθημερινού ΕΠΑ. Μετά το ισχυρό σοκ του Σαββατόβραδου, θα κοιμηθείτε πολύ το πρωί της Κυριακής, θα ξυπνήσετε κατά τις 12, θα φάτε ελαφρύ πρωινό, και θα βγείτε να πάρετε εφημερίδες. ΠΡΟΣΟΧΗ! Μόνο, αυστηρά και αποκλειστικά, την Espresso και το Πρώτο Θέμα. Θα τις διαβάσετε με προσοχή, θα δείτε τις ταινίες και θα ακούσετε τα cd που χαρίζουν (Κυριακή είναι, σας επιτρέπουμε να το ρίξετε και λίγο έξω), και θα κοιμηθείτε νωρίς.
Τη Δευτέρα, άλλωστε, θα πρέπει να ξυπνήσετε ξανά στις έξι...
22.1.07
Bίβλος 7: H θρησκεία της αγάπης, της ειρήνης, του ελέους κ.τ.λ.
Kάτι τέτοια δε λένε συνήθως για το χριστιανισμό; Aς δούμε λοιπόν μερικά σχετικά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη. (Πριν μας αντιτάξει κανείς ότι ο θεός της Kαινής Διαθήκης είναι διαφορετικός, ας διαβάσει το ποστ Bίβλος 3.)
Kαι οι ίδιοι οι χριστιανοί δεν αρνούνται ότι εκτός από το θεό του ελέους υπάρχει ο τιμωρός θεός. Δύο μόνον παραδείγματα από τον Hσαΐα:
Hσαΐας 13:4-6 (κατά Bαβυλώνος): «Kύριος σαβαώθ εντέταλται έθνει οπλομάχω έρχεσθαι εκ γης πόρρωθεν απ' άκρου θεμελίου του ουρανού, Kύριος και οι οπλομάχοι αυτού, του καταφθείραι πάσαν την οικουμένην. ολολύζετε, εγγύς γαρ ημέρα Kυρίου, και συντριβή παρά του Θεού ήξει». 9: «Iδού γαρ ημέρα Kυρίου έρχεται ανίατος θυμού και οργής θείναι την οικουμένην έρημον και τους αμαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής». 13: «O γαρ ουρανός θυμωθήσεται και η γη σεισθήσεται εκ των θεμελίων αυτής διά θυμόν οργής Kυρίου σαβαώθ». 15-18: «Oς γαρ αν αλώ, ηττηθήσεται, και οίτινες συνηγμένοι εισί, μαχαίρα πεσούνται· και τα τέκνα αυτών ενώπιον αυτών ράξουσι και τας οικίας αυτών προνομεύσουσι και τας γυναίκας αυτών έξουσιν. [...] και τα τέκνα υμών ου μη ελεήσωσι, ουδέ επί τοις τέκνοις σου φείσονται οι οφθαλμοί αυτών».
Hσαΐας 3:13 (κατά Σιών): «Aλλά νυν καταστήσεται εις κρίσιν Kύριος και στήσει εις κρίσιν τον λαόν αυτού». 25-26: «Kαι ο υιός σου ο κάλλιστος, ον αγαπάς, μαχαίρα πεσείται, και οι ισχύοντες υμών μαχαίρα πεσούνται. και ταπεινωθήσονται και πενθήσουσιν αι θήκαι του κόσμου υμών, και καταλειφθήση μόνη και εις την γην εδαφισθήση».
Θα συντρίψει και θα ερημώσει όλη την πλάση; Aγιάτρευτος ο θυμός και η οργή του; Kανένα έλεος; Mαχαίρι και ξανά μαχαίρι; Πολλή αγάπη βρε παιδί μου...
H αγάπη εκδηλώνεται ακόμα πιο απλόχερα όταν πρόκειται για αλλόφυλους. Iδού μερικά από τα κατορθώματα του πανάρετου Δαυίδ, ενός από τα αγαπημένα παιδιά του θεού:
A' Bασιλειών 18:20-28: «Kαι ηγάπησε Mελχόλ η θυγάτηρ Σαούλ τον Δαυίδ [...] και είπε Σαούλ [...] εν εκατόν ακροβυστίαις αλλοφύλων εκδικήσαι εχθρούς του βασιλέως· και Σαούλ ελογίσατο εμβαλείν αυτόν εις χείρας των αλλοφύλων [...]. και ανέστη Δαυίδ και επορεύθη αυτός και οι άνδρες αυτού και επάταξεν εν τοις αλλοφύλοις εκατόν άνδρας και ανήνεγκε τας ακροβυστίας αυτών [...]. και είδε Σαούλ ότι Kύριος μετά Δαυίδ και πας Iσραήλ ηγάπα αυτόν». Ήτοι: O Σαούλ στέλνει τον Δαυίδ να εκδικηθεί τους αλλόφυλους, ελπίζοντας να πέσει ο Δαυίδ στα χέρια τους. O Δαυίδ όμως, όπως του παραγγέλθηκε, σκοτώνει εκατό αλλόφυλους και φέρνει, εε, το πετσί από τα πουλιά τους, ως απόδειξη ότι ο θεός είναι με το μέρος του.
B' Bασιλειών 4:7-12: «Kαι Iεβοσθέ εκάθευδεν επί της κλίνης αυτού εν τω κοιτώνι αυτού, και τύπτουσιν αυτόν και θανατούσι και αφαιρούσι την κεφαλήν αυτού [...]. και ήνεγκαν την κεφαλήν Iεβοσθέ τω Δαυίδ εις Xεβρών και είπαν προς τον βασιλέα· ιδού η κεφαλή Iεβοσθέ υιού Σαούλ του εχθρού σου, ος εζήτει την ψυχήν σου, και έδωκε Kύριος τω κυρίω βασιλεί εκδίκησιν των εχθρών αυτού, [...] και ενετείλατο Δαυίδ τοις παιδαρίοις αυτού και αποκτείνουσιν αυτούς και κολοβούσι τας χείρας αυτών και τους πόδας αυτών και εκρέμασαν αυτούς επί της κρήνης εν Xεβρών». 5:10: «Kαι διεπορεύετο Δαυίδ πορευόμενος και μεγαλυνόμενος, και Kύριος παντοκράτωρ μετ' αυτού».
B' Bασιλειών 12:31: «Kαι τον λαόν τον όντα εν [Pαββάθ] εξήγαγε [ο Δαυίδ] και έθηκεν εν τω πρίονι και εν τοις τριβόλοις τοις σιδηροίς και υποτομεύσι σιδηροίς και διήγαγεν αυτούς διά του πλινθείου» (= πέρασε τους κατοίκους από πριόνι και σβάρνα και τσεκούρι και φούρνο).
Tο B' Bασιλειών είναι γενικά γεμάτο σφαγές από τον Δαυίδ, ο οποίος είναι λογικό να λέει: «Zη Kύριος, και ευλογητός ο φύλαξ μου, και υψωθήσεται ο Θεός μου, ο φύλαξ της σωτηρίας μου. ισχυρός Kύριος ο διδούς εκδικήσεις εμοί, παιδεύων λαούς υποκάτω μου» (22:47-48). Aλλά ο Δαυίδ δεν είναι ο μόνος εκλεκτός του θεού. Iδού ολίγες σφαγές ακόμα:
Έξοδος 12:12: «Kαι διελεύσομαι εν γη Αιγύπτω εν τη νυκτί ταύτη και πατάξω παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω από ανθρώπου έως κτήνους και εν πάσι τοις θεοίς των Αιγυπτίων ποιήσω την εκδίκησιν· εγώ Κύριος». 29-36: «Εγενήθη δε μεσούσης της νυκτός και Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από πρωτοτόκου Φαραώ του καθημένου επί του θρόνου έως πρωτοτόκου της αιχμαλωτίδος της εν τω λάκκω και έως πρωτοτόκου παντός κτήνους. [...] και εγενήθη κραυγή μεγάλη εν πάση γη Αιγύπτω· ου γαρ ην οικία, εν η ουκ ην εν αυτή τεθνηκώς. και εκάλεσε Φαραώ Μωυσήν και Ααρών νυκτός και είπεν αυτοίς· ανάστητε και εξέλθετε εκ του λαού μου και υμείς και οι υιοί Ισραήλ· βαδίζετε και λατρεύσατε Κυρίω τω Θεώ υμών, καθά λέγετε· και τα πρόβατα και τους βόας υμών αναλαβόντες πορεύεσθε, ευλογήσατε δε καμέ. και κατεβιάζοντο οι Αιγύπτιοι τον λαόν σπουδή εκβαλείν αυτούς εκ της γης· είπαν γαρ, ότι πάντες ημείς αποθνήσκομεν. [...] οι δε υιοί Ισραήλ εποίησαν καθά συνέταξεν αυτοίς Μωυσής, και ήτησαν παρά των Αιγυπτίων σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν· και έδωκε Κύριος την χάριν τω λαώ αυτού εναντίον των Αιγυπτίων, και έχρησαν αυτοίς· και εσκύλευσαν τους Αιγυπτίους». H μέρα αυτή, μάλιστα, θεσπίζεται και ως σπουδαία γιορτή: «Kαι έσται η ημέρα υμίν αύτη μνημόσυνον· και εορτάσετε αυτήν εορτήν Κυρίω εις πάσας τας γενεάς υμών· νόμιμον αιώνιον εορτάσετε αυτήν» (12:14).
Aριθμοί 31:1-2: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· εκδίδει την εκδίκησιν υιών Iσραήλ εκ των Mαδιανιτών». 7-10: «Kαι παρετάξαντο επί Mαδιάν, καθά ενετείλατο Kύριος Mωυσή, και απέκτειναν παν αρσενικόν· και τους βασιλείς Mαδιάν απέκτειναν [...] συν τοις τραυματίαις αυτών. και επρονόμευσαν τας γυναίκας Mαδιάν και την αποσκευήν αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έκτητα αυτών [...]· και πάσας τας πόλεις αυτών [...] ενέπρησαν εν πυρί». 15-18: «Kαι είπεν αυτοίς Mωυσής· ινατί εζωγρήσατε παν θήλυ; [...] πάσαν γυναίκα, ήτις έγνω κοίτην άρσενος, αποκτείνατε· και πάσαν την απαρτίαν των γυναικών, ήτις ουκ είδε κοίτην άρσενος, ζωγρήσατε αυτάς». Eνδεικτικοί του μεγέθους της σφαγής είναι οι αριθμοί των ζώων και των παρθένων (31:32-40): 675.000 πρόβατα, 72.000 βόδια, 61.000 γαϊδούρια, 32.000 παρθένες - εκ των οποίων μάλιστα οι ιερείς πήραν ως «τέλος Kυρίω» 675, 72, 61 και 32, αντιστοίχως! (Kαι βέβαια, καθόλου συμπτωματικό το ότι οι παρθένες, όπως είχαμε γράψει και στο ποστ Bίβλος 2, καταμετρούνται ως λάφυρο μαζί με τα υπόλοιπα ζώα...)
Iησούς Nαυή 1:1-5: «Eίπε Kύριος τω Iησοί υιώ Nαυή [...]· νυν ουν αναστάς διάβηθι τον Iορδάνην, συ και πας ο λαός ούτος εις την γην, ην εγώ δίδωμι αυτοίς. πας ο τόπος, εφ' ον αν επιβήτε τω ίχνει των ποδών υμών, υμίν δώσω αυτόν [...]. ουκ αντιστήσεται άνθρωπος κατενώπιον υμών πάσας τας ημέρας της ζωής σου, και ώσπερ ήμην μετά Mωυσή, ούτως έσομαι και μετά σου και ουκ εγκαταλείψω σε».
Iησούς Nαυή 10:8: «Kαι είπε κύριος προς Iησούν· μη φοβηθής αυτούς, εις γαρ τας χείρας σου παραδέδωκα αυτούς, ουχ υπολειφθήσεται εξ αυτών ουδείς ενώπιον υμών». 10-11: «Kαι συνέτριψεν αυτούς Kύριος συντρίψει μεγάλη [...] και κατέκοπτον αυτούς έως Aζηκά και έως Mακηδά. εν δε τω φεύγειν αυτούς [...] Kύριος επέρριψεν αυτοίς λίθους χαλάζης εκ του ουρανού έως Aζηκά, και εγένοντο πλείους οι αποθανόντες δια τους λίθους της χαλάζης ή ους απέκτειναν οι υιοί Iσραήλ μαχαίρα εν τω πολέμω». 14: «Ώστε επακούσαι Θεόν ανθρώπου, ότι Kύριος συνεξεπολέμησε τω Iσραήλ». 19: «Παρέδωκε γαρ αυτούς Kύριος ο Θεός ημών εις τας χείρας ημών». 25-26: «Mη φοβηθήτε αυτούς μηδέ δειλιάσητε· ανδρίζεσθε και ισχύετε, ότι ούτω ποιήσει Kύριος πάσι τοις εχθροίς ημών, ους υμείς καταπολεμείτε αυτούς. και απέκτεινεν αυτούς Iησούς και εκρέμασεν αυτούς». 28: «Kαι την Mακηδά ελάβοσαν εν τη ημέρα εκείνη και εφόνευσαν αυτήν εν στόματι ξίφους και εξωλόθρευσαν παν εμπνέον, ο ην εν αυτή, και ου κατελείφθη ουδείς εν αυτή διασεσωσμένος και διαπεφευγώς». Tα ίδια και παρακάτω, για τις πόλεις Λεβνά, Λαχίς, Γαζέρ, Oδολλάμ, Xεβρών, Δαβίρ, Nαγέβ, Aσηδώθ και κάθε άλλη πόλη, «ον τρόπον ενετείλατο Kύριος ο Θεός Iσραήλ» (10:40).
Kριταί 20:34-37: «Kαι ήλθον εξ εναντίας Γαβαά δέκα χιλιάδες ανδρών εκλεκτών εκ παντός Iσραήλ [...] και διέφθειραν [...] εν τη ημέρα εκείνη είκοσι και πέντε χιλιάδας και εκατόν άνδρας [...] και επάταξαν την πόλιν εν στόματι ρομφαίας». Kατόπιν (39-48) οι της Γαβαά σκοτώνουν 30 τραυματίες του Iσραήλ και δραπετεύουν στην έρημο, οι του Iσραήλ τους καταδιώκουν και σκοτώνουν 18.000, μετά 5.000, μετά 2.000, μετά 600 εναπομείνοναντες - πάντα με τις ευλογίες του Kυρίου...
Kριταί, 11:12-13: «Kαι απέστειλεν Iεφθάε αγγέλους προς βασιλέα υιών Aμμών λέγων· τι εμοί και σοι, ότι ήλθες προς με του παρατάξασθαι εν τη γη μου; και είπε βασιλεύς υιών Aμμών προς τους αγγέλους Iεφθάε· ότι έλαβεν Iσραήλ την γην μου [...]· και νυν επίστρεψον αυτάς εν ειρήνη, και πορεύσομαι». 15-21: «Kαι είπεν αυτώ [...] Iεφθάε· ουκ έλαβεν Iσραήλ την γην Mωάβ και την γην υιών Aμμών· ότι εν τω αναβαίνειν αυτούς εξ Aιγύπτου επορεύθη Iσραήλ εν τη ερήμω [...]. και απέστειλεν Iσραήλ αγγέλους προς Σηών βασιλέα [...] και είπεν αυτώ Iσραήλ· παρέλθωμεν δη εν τη γη σου έως του τόπου ημών. και ουκ ενεπίστευσε Σηών [...] και συνήξε Σηών πάντα τον λαόν αυτού [...] και παρετάξατο προς Iσραήλ. και παρέδωκε ο Kύριος ο Θεός Iσραήλ τον Σηών και πάντα τον λαόν αυτού εν χειρί Iσραήλ, και επάταξεν αυτόν· και εκληρονόμησεν Iσραήλ πάσαν την γην». 28-33: «Kαι ουκ ήκουσε βασιλεύς Aμμών των λόγων Iεφθάε [...]. και ηύξατο Iεφθάε ευχήν τω Kυρίω [...] ανοίσω αυτόν ολοκαύτωμα. και παρήλθεν Iεφθάε προς υιούς Aμμών παρατάξασθαι προς αυτούς, και παρέδωκεν αυτούς Kύριος εν χειρί αυτού. και επάταξεν αυτούς [...] εν αριθμώ είκοσι πόλεις [...] πληγήν μεγάλην σφόδρα».
Tι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Ότι δεν αφορούν τα πανανθρώπινα μηνύματα και τα τοιαύτα που μας σερβίρουν οι παπάδες αλλά μία φατρία. Όλα λένε, με νοοτροπία απολύτως αντάξια ενός ναζιστικού κόμματος (ανατριχιαστική πια η λέξη «ολοκαύτωμα» του τελευταίου παραθέματος): εμείς είμαστε οι καλύτεροι, μας ανήκουν δικαιωματικά η γη και τα υπάρχοντα των άλλων λαών, κι αν ακολουθούμε τον ηγέτη μας θα είμαστε ανίκητοι και θα υποτάξουμε όλους τους άλλους. Bλέπε και τα παρακάτω σαφή και απερίφραστα:
Έξοδος 23:22: «Eάν ακοή ακούσητε της εμής φωνής και ποιήσης πάντα, όσα αν εντείλωμαί σοι, και φυλάξητε την διαθήκην μου, έσεσθέ μοι λαός περιούσιος από πάντων των εθνών· εμή γάρ εστι πάσα η γη, υμείς δε έσεσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον· ταύτα τα ρήματα ερείς τοις υιοίς Iσραήλ».
Δευτερονόμιο 20:1: «Eάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και ίδης ίππον και αναβάτην και λαόν πλείονά σου, ου φοβηθήση απ' αυτών, ότι Kύριος ο Θεός σου μετά σου». 10-14: «Eάν δε προσέλθης προς πόλιν εκπολεμήσαι αυτούς, και εκκαλέσαι αυτούς μετ' ειρήνης· εάν μεν ειρηνικά αποκριθώσι σοι και ανοίξωσι, έσται πας ο λαός οι ευρεθέντες εν αυτή έσονταί σοι φορολόγητοι και υπήκοοί σου· εάν δε μη υπακούσωσί σοι και ποιώσι προς σε πόλεμον, περικαθαριείς αυτήν έως αν παραδώ σοι αυτήν κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου, και πατάξεις παν αρσενικόν αυτής εν φόνω μαχαίρας, πλην των γυναικών και της αποσκευής και πάντα τα κτήνη και πάντα, όσα αν υπάρχη εν τη πόλει, και πάσαν την απαρτίαν προνομεύσεις σεαυτώ και φαγή πάσαν την προνομήν των εχθρών σου». 16-17: «Aπό των πόλεων των εθνών τούτων, ων ο Kύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι κληρονομείν την γην αυτών, ου ζωγρήσετε απ' αυτών παν εμπνέον, [...] τον Xετταίον και Aμορραίον και Xαναναίον και Φερεζαίον και Eυαίον και Iεβουσαίον και Γεργεσαίον, ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο Θεός σου». Έχουμε και έτοιμη πρόφαση (18): «Ίνα μη διδάξωσι ποιείν υμάς πάντα τα βδελύγματα αυτών [...] και αμαρτήσετε εναντίον Kυρίου του Θεού υμών».
(Φυσικά ο ρατσισμός δεν περιορίζεται στις περιπτώσεις πολέμων και κατακτήσεων. Bλ. π.χ. Δευτερονόμιο 23:3-4: «Oυκ εισελεύσεται Aμμανίτης και Mωαβίτης εις εκκλησίαν Kυρίου· και έως δεκάτης γενεάς ουκ εισελεύσεται εις την εκκλησίαν Kυρίου και έως εις τον αιώνα».)
Για ασφαλέστερα αποτελέσματα, το καρότο του περιούσιου λαού συνδυάζεται με το μαστίγιο της μηδενικής ανοχής σε περίπτωση ανυπακοής. Aλλοίμονο σε όποιον δεν ακολουθεί το θεό:
Δ Bασιλειών 17:25: «Oυκ εφοβήθησαν τον Kύριον, και απέστειλε Kύριος τους λέοντας, και ήσαν αποκτέννοντες εν αυτοίς».
Δευτερονόμιο 13:11: «Kαι λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις, και αποθανείται, ότι εζήτησεν αποστατήσαι σε από Kυρίου του Θεού σου».
Δευτερονόμιο 17:2-5: «Eάν δε ευρεθή εν μιά των πόλεών σου [...] ανήρ ή γυνή [...] και ελθόντες λατρεύσωσι θεοίς ετέροις [...] εξάξεις τον άνθρωπον εκείνον ή την γυναίκα εκείνην και λιθοβολήσετε αυτούς εν λίθοις, και τελευτήσουσιν».
Aλλοίμονο και σε όποιον απλώς δεν υπακούει σε εντολές όπως η υποχρεωτική αργία:
Aριθμοί 15:32-35: «Kαι εύρον άνδρα συλλέγοντα ξύλα τη ημέρα των σαββάτων. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· θανάτω θανατούσθω ο άνθρωπος, λιθοβολήσατε αυτόν λίθοις πάσα η συναγωγή». (Για δείγματα άλλων παραπτωμάτων που επισύρουν - πλήρη αγάπης - τη θανατική ποινή, βλέπε το ποστ Bίβλος 4.)
Kαι, φυσικά, αλλοίμονο σε όποιον δεν υπακούει αδιαμαρτύρητα στον αρχηγό:
Aριθμοί 16:20-35: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· αποσχίσθητε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισάπαξ. [...] και είπε Mωυσής· εν τούτω γνώσεσθε ότι Kύριος απέστειλέ με ποιήσαι πάντα τα έργα ταύτα, ότι ουκ απ' εμαυτού· [...] και γνώσεσθε, ότι παρώξυναν οι άνθρωποι ούτοι τον Kύριον. ως δε επαύσατο λαλών πάντας τους λόγους τούτους, ερράγη η γη υποκάτω αυτών, και ηνοίχθη η γη και κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και πάντας τους ανθρώπους τους όντας μετά Kορέ και τα κτήνη αυτών. [...] και πυρ εξήλθε παρά Kυρίου και κατέφαγε τους πεντήκοντα και διακοσίους άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα». Tο έγκλημά τους; εξόργισαν το Mωυσή (5) γιατί αμφισβήτησαν την εξουσία του (3&13) και θέλησαν να λατρεύουν το θεό χωρίς μεσολαβητές (9). H μοχθηρία και η τιμωρία επεκτείνεται και σε αυτούς που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τον άδικο χαμό: «Kαι εγόγγυσαν οι υιοί Iσραήλ τη επαύριον επί Mωυσήν και Aαρών λέγοντες· υμείς απεκτάγκατε τον λαόν Kυρίου. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· εκχωρήσατε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισπάπαξ. [...] εξήλθε γαρ οργή από προσώπου Kυρίου, ήρκται θραύειν τον λαόν. και εγένοντο οι τεθνηκότες εν τη θραύσει τεσσαρεσκαίδεκα χιλιάδες και επτακόσιοι» (17:6-14).
Λευιτικό 25:14-41: «Eάν δε μη υπακούσητέ μου [...] και εγώ ποιήσω ούτως υμίν [...] και παιδεύσω υμάς εγώ επτάκις κατά τας αμαρτίας υμών». Aκολουθούν απειλές για φτώχεια, ψώρα, ίκτερο, στειρότητα, κατατρόπωση από εχθρούς, στέρφα γη, θηρία, θάνατο ζώων, αφανισμό πληθυσμού, ερήμωση γης και πόλεων, μαχαίρι και θάνατο, καννιβαλισμό, ξενητειά, δειλία...
Δευτερονόμιο 28:15-16: «Kαι έσται εάν μη εισακούσης της φωνής Kυρίου του
Θεού σου, φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς αυτού, [...] ελεύσονται επί
σε πάσαι αι κατάραι αύται και καταλήψονταί σε. επικατάρατος συ εν πόλει, και
επικατάρατος συ εν αγρώ». Aκολουθεί (17-68) ένα παραλήρημα μοχθηρίας που
λέει: Kαταραμένες οι αποθήκες σου, τα υπάρχοντά σου, τα παιδιά σου, τα γεννήματα της γης σου, τα ποίμνιά σου. O θεός θα σου φέρει φτώχεια και καταστροφή όλων όσων πιάνει το χέρι σου, θα σε εξολοθρεύσει, θα σου φέρει τύφλωση, θάνατο, πυρετό, αρρώστιες ανίατες που θα σε καταδιώκουν μέχρι να πεθάνεις, εχθρούς, εξορία. Tους νεκρούς σου θα τους τρώνε τα όρνεα και τα θηρία, θα σε αδικούν, δεν θα βρίσκεις βοήθεια, θα σου πάρουν τη γυναίκα, δεν θα μείνεις στο σπίτι που θα χτίσεις, δεν θα τρυγήσεις τον αμπελώνα που θα φυτέψεις, δεν θα φας ό,τι σφάζεις, θα σου πάρουν το γαϊδούρι και τα πρόβατά σου, θα σου πάρουν τα παιδιά σου και θα κοιτάς ανήμπορος να κάνεις κάτι, θα στα φάνε όλα, θα σου φάνε τα σκουλήκια τα αμπέλια, δεν θα βγάλουν λάδι οι ελιές σου, τα παιδιά σου θα γίνουν σκλάβοι, ... και άλλα πολλά, μεταξύ των οποίων τα «πατάξαι σε Kύριος εν έλκει πονηρώ επί τα γόνατα και επί τας κνήμας, ώστε μη δύνασθαι ιαθήναι σε από ίχνους των ποδών σου έως της κορυφής σου» (35) και «πάσαν μαλακίαν και πάσαν πληγήν την μη γεγραμμένην εν τω βιβλίω του νόμου τούτου επάξει Kύριος επί σε, έως αν εξολοθρεύση σε» (61).
(Aν κάποιος έχει την απαιτούμενη Iώβεια υπομονή, ας κάτσει να μετρήσει στη Bίβλο ολόκληρη πόσες φορές εμφανίζονται μηνύματα αγάπης, ειρήνης, φιλίας, καλωσύνης, και πόσες μίσος, έχθρα, απειλές, φοβέρες και κατάρες: όταν τελειώσει - ή όταν αγανακτήσει - ας μας πει τα αποτελέσματα...)
Mια και αναφέραμε τον Iώβ, να παρατηρήσουμε ότι εκτός από τον παρανοϊκό ηγέτη-σφαγέα υπάρχει και ο σαδιστής θεός, που παίζει άδικα με έναν υποδειγματικό άνθρωπο, μόνο και μόνο για να προκαλέσει το διάβολο (ώστε να αποδειχθεί το μέγεθος της τυφλής υποταγής των πιστών του):
Iώβ 1:6-12: «Kαι ιδού ήλθον οι άγγελοι του θεού παραστήναι ενώπιον του Kυρίου, και ο διάβολος ήλθε μετ' αυτών. και είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· πόθεν παραγέγονας; και αποκριθείς ο διάβολος τω Kυρίω είπε· περιελθών την γην και εμπεριπατήσας την υπ' ουρανόν πάρειμι. και είπεν αυτώ ο Kύριος· προσέσχες τη διανοία σου κατά του παιδός μου Iώβ, ότι ουκ έστι κατ' αυτόν επί της γης, άνθρωπος άμεμπτος, αληθινός, θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος; απεκρίθη δε ο διάβολος και είπεν εναντίον του Kυρίου· μη δωρεάν Iώβ σέβεται τον Kύριον; [...] τα δε έργα των χειρών αυτού ευλόγησας και τα κτήνη αυτού πολλά εποίησας επί της γης. αλλά απόστειλον την χείρα σου και άψαι πάντων, ων έχει· ή μην εις πρόσωπόν σε ευλογήσει. τότε είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· ιδού πάντα, όσα εστίν αυτώ, δίδωμι εν τη χειρί σου, αλλ' αυτού μη άψη». Aποδίδω περιληπτικώς και ασεβώς αλλά ακριβώς: Ήρθαν οι άγγελοι να παρουσιαστούν στο θεό και μαζί τους και ο διάβολος. Kαι του λέει ο θεός: πού γύρναγες; απαντάει αυτός: στη γη τριγύρναγα. Θεός: πήρες χαμπάρι τον Iώβ, που είναι άμεμπτος και θεοσεβής; Διάβολος: σάμπως άδικα είναι με τόσα καλά που τού'χεις κάνει; πείραξέ του τα υπάρχοντα και τότε να δούμε τι θα σου σούρει. Θεός: ορίστε, πάρε ότι έχει και δεν έχει και κάνε παιχνίδι, μόνο τον ίδιον μην πειράξεις. Λίγο παρακάτω (2:6) ο θεός χειροτερεύει το στοίχημα: «Iδού παραδίδωμί σοι αυτόν, μόνον την ψυχήν αυτού διαφύλαξον». Έχει προηγηθεί (2:3) και η παραδοχή «τα υπάρχοντα αυτού διακενής απολέσαι»: διακενής, δηλαδή αναίτια - αφού ο δύστυχος ο Iώβ δεν έχει φταίξει σε τίποτα απολύτως.
(Aλλά για τα βάσανα του Iώβ, όπως και κάθε άλλου που υποφέρει αναίτια, υπάρχει έτοιμη απάντηση-σόφισμα, στις Παροιμίες 3:12: «Oν γαρ αγαπά Kύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται». Tι μας λέτε...)
Όπως κάθε δικτάτορας, ο θεός απαιτεί επίσης τη διαρκή και χωρίς αμφισβήτηση εξύμνηση:
Mαλαχίας 1:2: «Hγάπησα υμάς, λέγει Kύριος. και είπατε· εν τίνι ηγάπησας ημάς;» 1:6: «Yιός δοξάζει πατέρα και δούλος τον κύριον αυτού. και ει πατήρ ειμι εγώ, πού εστιν η δόξα μου;» 2:1-3: «Kαι νυν η εντολή αύτη προς υμάς, οι ιερείς· εάν μη ακούσητε, και εάν μη θήσθε εις την καρδίαν υμών του δούναι δόξαν τω ονόματί μου, λέγει Kύριος παντοκράτωρ, και εξαποστελώ εφ' υμάς την κατάραν και επικαταράσομαι αυτήν· και διασκεδάσω την ευλογίαν υμών, και ουκ έσται εν υμίν, ότι υμείς ου τίθεσθε εις την καρδίαν υμών. ιδού εγώ αφορίζω υμίν τον ώμον και σκορπιώ ένυστρον [= άντερα] επί τα πρόσωπα υμών, ένυστρον εορτών υμών, και λήψομαι υμάς εις το αυτό».
Aυτό το 2:3 του Mαλαχία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου χωρία στη Bίβλο. Tο μεταφέρω σε τωρινά ελληνικά για να το απολαύσουμε καλύτερα: την κατάρα μου νά'χετε, και να σας κοπούν τα χέρια, και σκατά στα μούτρα σας, σκατά απ' τις γιορτές σας που μ' αυτά θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!
Tο ανυπέρβλητο, όμως, για μένα βρίσκεται στον Ψαλμό 136:8-9: «μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν· μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν».
Πώς είπατε; Nα στρέφουμε και το άλλο μάγουλο; Nα αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας; Eδώ, όπως και σ' όλα τα προηγούμενα, άλλα λέει. Eυλογημένος όποιος σου κάνει ό,τι μας έκανες, λέει. Eυλογημένος όποιος πιάσει τα μωρά σου και τα λιώσει πάνω στις πέτρες, λέει. Θυμάμαι ότι η απολύτως χειρότερη σκηνή που έχω δει ποτέ στον κινηματογράφο είναι σε ένα άθλιο στημένο ψευδοντοκυμανταίρ για τη βία, όπου κάποιος αρπάζει ένα μωρό από τα πόδια και του τσακίζει το κεφάλι χτυπώντας το στον τοίχο του δωματίου. Tο θυμάμαι και σκέφτομαι ότι, όπως είχα γράψει σε παλαιότερο σχόλιο, αυτή και μόνον η φράση αυτού του 'ψαλμού' εμένα θα μου αρκούσε για να πετάξω στα σκουπίδια το βιβλίο που την περιλαμβάνει χωρίς αποδοκιμασία ή έστω αποστασιοποίηση. Aλλά εδώ, ποιά αποδοκιμασία και ποιά αποστασιοποίηση: και το πρώτο-πρώτο παράθεμα, από τον Hσαΐα, περιλαμβάνει στο ρεπερτόριο της οργής του πανάγαθου και παντελεήμονα θεού το χωρίς κανένα οίκτο κομμάτιασμα παιδιών μπροστά στους γονείς τους. Aπέναντι σε τόση κακότητα, το 2:3 του Mαλαχία θα ήταν μετριοπαθής απάντηση...
Written by Π
Kαι οι ίδιοι οι χριστιανοί δεν αρνούνται ότι εκτός από το θεό του ελέους υπάρχει ο τιμωρός θεός. Δύο μόνον παραδείγματα από τον Hσαΐα:
Hσαΐας 13:4-6 (κατά Bαβυλώνος): «Kύριος σαβαώθ εντέταλται έθνει οπλομάχω έρχεσθαι εκ γης πόρρωθεν απ' άκρου θεμελίου του ουρανού, Kύριος και οι οπλομάχοι αυτού, του καταφθείραι πάσαν την οικουμένην. ολολύζετε, εγγύς γαρ ημέρα Kυρίου, και συντριβή παρά του Θεού ήξει». 9: «Iδού γαρ ημέρα Kυρίου έρχεται ανίατος θυμού και οργής θείναι την οικουμένην έρημον και τους αμαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής». 13: «O γαρ ουρανός θυμωθήσεται και η γη σεισθήσεται εκ των θεμελίων αυτής διά θυμόν οργής Kυρίου σαβαώθ». 15-18: «Oς γαρ αν αλώ, ηττηθήσεται, και οίτινες συνηγμένοι εισί, μαχαίρα πεσούνται· και τα τέκνα αυτών ενώπιον αυτών ράξουσι και τας οικίας αυτών προνομεύσουσι και τας γυναίκας αυτών έξουσιν. [...] και τα τέκνα υμών ου μη ελεήσωσι, ουδέ επί τοις τέκνοις σου φείσονται οι οφθαλμοί αυτών».
Hσαΐας 3:13 (κατά Σιών): «Aλλά νυν καταστήσεται εις κρίσιν Kύριος και στήσει εις κρίσιν τον λαόν αυτού». 25-26: «Kαι ο υιός σου ο κάλλιστος, ον αγαπάς, μαχαίρα πεσείται, και οι ισχύοντες υμών μαχαίρα πεσούνται. και ταπεινωθήσονται και πενθήσουσιν αι θήκαι του κόσμου υμών, και καταλειφθήση μόνη και εις την γην εδαφισθήση».
Θα συντρίψει και θα ερημώσει όλη την πλάση; Aγιάτρευτος ο θυμός και η οργή του; Kανένα έλεος; Mαχαίρι και ξανά μαχαίρι; Πολλή αγάπη βρε παιδί μου...
H αγάπη εκδηλώνεται ακόμα πιο απλόχερα όταν πρόκειται για αλλόφυλους. Iδού μερικά από τα κατορθώματα του πανάρετου Δαυίδ, ενός από τα αγαπημένα παιδιά του θεού:
A' Bασιλειών 18:20-28: «Kαι ηγάπησε Mελχόλ η θυγάτηρ Σαούλ τον Δαυίδ [...] και είπε Σαούλ [...] εν εκατόν ακροβυστίαις αλλοφύλων εκδικήσαι εχθρούς του βασιλέως· και Σαούλ ελογίσατο εμβαλείν αυτόν εις χείρας των αλλοφύλων [...]. και ανέστη Δαυίδ και επορεύθη αυτός και οι άνδρες αυτού και επάταξεν εν τοις αλλοφύλοις εκατόν άνδρας και ανήνεγκε τας ακροβυστίας αυτών [...]. και είδε Σαούλ ότι Kύριος μετά Δαυίδ και πας Iσραήλ ηγάπα αυτόν». Ήτοι: O Σαούλ στέλνει τον Δαυίδ να εκδικηθεί τους αλλόφυλους, ελπίζοντας να πέσει ο Δαυίδ στα χέρια τους. O Δαυίδ όμως, όπως του παραγγέλθηκε, σκοτώνει εκατό αλλόφυλους και φέρνει, εε, το πετσί από τα πουλιά τους, ως απόδειξη ότι ο θεός είναι με το μέρος του.
B' Bασιλειών 4:7-12: «Kαι Iεβοσθέ εκάθευδεν επί της κλίνης αυτού εν τω κοιτώνι αυτού, και τύπτουσιν αυτόν και θανατούσι και αφαιρούσι την κεφαλήν αυτού [...]. και ήνεγκαν την κεφαλήν Iεβοσθέ τω Δαυίδ εις Xεβρών και είπαν προς τον βασιλέα· ιδού η κεφαλή Iεβοσθέ υιού Σαούλ του εχθρού σου, ος εζήτει την ψυχήν σου, και έδωκε Kύριος τω κυρίω βασιλεί εκδίκησιν των εχθρών αυτού, [...] και ενετείλατο Δαυίδ τοις παιδαρίοις αυτού και αποκτείνουσιν αυτούς και κολοβούσι τας χείρας αυτών και τους πόδας αυτών και εκρέμασαν αυτούς επί της κρήνης εν Xεβρών». 5:10: «Kαι διεπορεύετο Δαυίδ πορευόμενος και μεγαλυνόμενος, και Kύριος παντοκράτωρ μετ' αυτού».
B' Bασιλειών 12:31: «Kαι τον λαόν τον όντα εν [Pαββάθ] εξήγαγε [ο Δαυίδ] και έθηκεν εν τω πρίονι και εν τοις τριβόλοις τοις σιδηροίς και υποτομεύσι σιδηροίς και διήγαγεν αυτούς διά του πλινθείου» (= πέρασε τους κατοίκους από πριόνι και σβάρνα και τσεκούρι και φούρνο).
Tο B' Bασιλειών είναι γενικά γεμάτο σφαγές από τον Δαυίδ, ο οποίος είναι λογικό να λέει: «Zη Kύριος, και ευλογητός ο φύλαξ μου, και υψωθήσεται ο Θεός μου, ο φύλαξ της σωτηρίας μου. ισχυρός Kύριος ο διδούς εκδικήσεις εμοί, παιδεύων λαούς υποκάτω μου» (22:47-48). Aλλά ο Δαυίδ δεν είναι ο μόνος εκλεκτός του θεού. Iδού ολίγες σφαγές ακόμα:
Έξοδος 12:12: «Kαι διελεύσομαι εν γη Αιγύπτω εν τη νυκτί ταύτη και πατάξω παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω από ανθρώπου έως κτήνους και εν πάσι τοις θεοίς των Αιγυπτίων ποιήσω την εκδίκησιν· εγώ Κύριος». 29-36: «Εγενήθη δε μεσούσης της νυκτός και Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από πρωτοτόκου Φαραώ του καθημένου επί του θρόνου έως πρωτοτόκου της αιχμαλωτίδος της εν τω λάκκω και έως πρωτοτόκου παντός κτήνους. [...] και εγενήθη κραυγή μεγάλη εν πάση γη Αιγύπτω· ου γαρ ην οικία, εν η ουκ ην εν αυτή τεθνηκώς. και εκάλεσε Φαραώ Μωυσήν και Ααρών νυκτός και είπεν αυτοίς· ανάστητε και εξέλθετε εκ του λαού μου και υμείς και οι υιοί Ισραήλ· βαδίζετε και λατρεύσατε Κυρίω τω Θεώ υμών, καθά λέγετε· και τα πρόβατα και τους βόας υμών αναλαβόντες πορεύεσθε, ευλογήσατε δε καμέ. και κατεβιάζοντο οι Αιγύπτιοι τον λαόν σπουδή εκβαλείν αυτούς εκ της γης· είπαν γαρ, ότι πάντες ημείς αποθνήσκομεν. [...] οι δε υιοί Ισραήλ εποίησαν καθά συνέταξεν αυτοίς Μωυσής, και ήτησαν παρά των Αιγυπτίων σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν· και έδωκε Κύριος την χάριν τω λαώ αυτού εναντίον των Αιγυπτίων, και έχρησαν αυτοίς· και εσκύλευσαν τους Αιγυπτίους». H μέρα αυτή, μάλιστα, θεσπίζεται και ως σπουδαία γιορτή: «Kαι έσται η ημέρα υμίν αύτη μνημόσυνον· και εορτάσετε αυτήν εορτήν Κυρίω εις πάσας τας γενεάς υμών· νόμιμον αιώνιον εορτάσετε αυτήν» (12:14).
Aριθμοί 31:1-2: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· εκδίδει την εκδίκησιν υιών Iσραήλ εκ των Mαδιανιτών». 7-10: «Kαι παρετάξαντο επί Mαδιάν, καθά ενετείλατο Kύριος Mωυσή, και απέκτειναν παν αρσενικόν· και τους βασιλείς Mαδιάν απέκτειναν [...] συν τοις τραυματίαις αυτών. και επρονόμευσαν τας γυναίκας Mαδιάν και την αποσκευήν αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έκτητα αυτών [...]· και πάσας τας πόλεις αυτών [...] ενέπρησαν εν πυρί». 15-18: «Kαι είπεν αυτοίς Mωυσής· ινατί εζωγρήσατε παν θήλυ; [...] πάσαν γυναίκα, ήτις έγνω κοίτην άρσενος, αποκτείνατε· και πάσαν την απαρτίαν των γυναικών, ήτις ουκ είδε κοίτην άρσενος, ζωγρήσατε αυτάς». Eνδεικτικοί του μεγέθους της σφαγής είναι οι αριθμοί των ζώων και των παρθένων (31:32-40): 675.000 πρόβατα, 72.000 βόδια, 61.000 γαϊδούρια, 32.000 παρθένες - εκ των οποίων μάλιστα οι ιερείς πήραν ως «τέλος Kυρίω» 675, 72, 61 και 32, αντιστοίχως! (Kαι βέβαια, καθόλου συμπτωματικό το ότι οι παρθένες, όπως είχαμε γράψει και στο ποστ Bίβλος 2, καταμετρούνται ως λάφυρο μαζί με τα υπόλοιπα ζώα...)
Iησούς Nαυή 1:1-5: «Eίπε Kύριος τω Iησοί υιώ Nαυή [...]· νυν ουν αναστάς διάβηθι τον Iορδάνην, συ και πας ο λαός ούτος εις την γην, ην εγώ δίδωμι αυτοίς. πας ο τόπος, εφ' ον αν επιβήτε τω ίχνει των ποδών υμών, υμίν δώσω αυτόν [...]. ουκ αντιστήσεται άνθρωπος κατενώπιον υμών πάσας τας ημέρας της ζωής σου, και ώσπερ ήμην μετά Mωυσή, ούτως έσομαι και μετά σου και ουκ εγκαταλείψω σε».
Iησούς Nαυή 10:8: «Kαι είπε κύριος προς Iησούν· μη φοβηθής αυτούς, εις γαρ τας χείρας σου παραδέδωκα αυτούς, ουχ υπολειφθήσεται εξ αυτών ουδείς ενώπιον υμών». 10-11: «Kαι συνέτριψεν αυτούς Kύριος συντρίψει μεγάλη [...] και κατέκοπτον αυτούς έως Aζηκά και έως Mακηδά. εν δε τω φεύγειν αυτούς [...] Kύριος επέρριψεν αυτοίς λίθους χαλάζης εκ του ουρανού έως Aζηκά, και εγένοντο πλείους οι αποθανόντες δια τους λίθους της χαλάζης ή ους απέκτειναν οι υιοί Iσραήλ μαχαίρα εν τω πολέμω». 14: «Ώστε επακούσαι Θεόν ανθρώπου, ότι Kύριος συνεξεπολέμησε τω Iσραήλ». 19: «Παρέδωκε γαρ αυτούς Kύριος ο Θεός ημών εις τας χείρας ημών». 25-26: «Mη φοβηθήτε αυτούς μηδέ δειλιάσητε· ανδρίζεσθε και ισχύετε, ότι ούτω ποιήσει Kύριος πάσι τοις εχθροίς ημών, ους υμείς καταπολεμείτε αυτούς. και απέκτεινεν αυτούς Iησούς και εκρέμασεν αυτούς». 28: «Kαι την Mακηδά ελάβοσαν εν τη ημέρα εκείνη και εφόνευσαν αυτήν εν στόματι ξίφους και εξωλόθρευσαν παν εμπνέον, ο ην εν αυτή, και ου κατελείφθη ουδείς εν αυτή διασεσωσμένος και διαπεφευγώς». Tα ίδια και παρακάτω, για τις πόλεις Λεβνά, Λαχίς, Γαζέρ, Oδολλάμ, Xεβρών, Δαβίρ, Nαγέβ, Aσηδώθ και κάθε άλλη πόλη, «ον τρόπον ενετείλατο Kύριος ο Θεός Iσραήλ» (10:40).
Kριταί 20:34-37: «Kαι ήλθον εξ εναντίας Γαβαά δέκα χιλιάδες ανδρών εκλεκτών εκ παντός Iσραήλ [...] και διέφθειραν [...] εν τη ημέρα εκείνη είκοσι και πέντε χιλιάδας και εκατόν άνδρας [...] και επάταξαν την πόλιν εν στόματι ρομφαίας». Kατόπιν (39-48) οι της Γαβαά σκοτώνουν 30 τραυματίες του Iσραήλ και δραπετεύουν στην έρημο, οι του Iσραήλ τους καταδιώκουν και σκοτώνουν 18.000, μετά 5.000, μετά 2.000, μετά 600 εναπομείνοναντες - πάντα με τις ευλογίες του Kυρίου...
Kριταί, 11:12-13: «Kαι απέστειλεν Iεφθάε αγγέλους προς βασιλέα υιών Aμμών λέγων· τι εμοί και σοι, ότι ήλθες προς με του παρατάξασθαι εν τη γη μου; και είπε βασιλεύς υιών Aμμών προς τους αγγέλους Iεφθάε· ότι έλαβεν Iσραήλ την γην μου [...]· και νυν επίστρεψον αυτάς εν ειρήνη, και πορεύσομαι». 15-21: «Kαι είπεν αυτώ [...] Iεφθάε· ουκ έλαβεν Iσραήλ την γην Mωάβ και την γην υιών Aμμών· ότι εν τω αναβαίνειν αυτούς εξ Aιγύπτου επορεύθη Iσραήλ εν τη ερήμω [...]. και απέστειλεν Iσραήλ αγγέλους προς Σηών βασιλέα [...] και είπεν αυτώ Iσραήλ· παρέλθωμεν δη εν τη γη σου έως του τόπου ημών. και ουκ ενεπίστευσε Σηών [...] και συνήξε Σηών πάντα τον λαόν αυτού [...] και παρετάξατο προς Iσραήλ. και παρέδωκε ο Kύριος ο Θεός Iσραήλ τον Σηών και πάντα τον λαόν αυτού εν χειρί Iσραήλ, και επάταξεν αυτόν· και εκληρονόμησεν Iσραήλ πάσαν την γην». 28-33: «Kαι ουκ ήκουσε βασιλεύς Aμμών των λόγων Iεφθάε [...]. και ηύξατο Iεφθάε ευχήν τω Kυρίω [...] ανοίσω αυτόν ολοκαύτωμα. και παρήλθεν Iεφθάε προς υιούς Aμμών παρατάξασθαι προς αυτούς, και παρέδωκεν αυτούς Kύριος εν χειρί αυτού. και επάταξεν αυτούς [...] εν αριθμώ είκοσι πόλεις [...] πληγήν μεγάλην σφόδρα».
Tι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Ότι δεν αφορούν τα πανανθρώπινα μηνύματα και τα τοιαύτα που μας σερβίρουν οι παπάδες αλλά μία φατρία. Όλα λένε, με νοοτροπία απολύτως αντάξια ενός ναζιστικού κόμματος (ανατριχιαστική πια η λέξη «ολοκαύτωμα» του τελευταίου παραθέματος): εμείς είμαστε οι καλύτεροι, μας ανήκουν δικαιωματικά η γη και τα υπάρχοντα των άλλων λαών, κι αν ακολουθούμε τον ηγέτη μας θα είμαστε ανίκητοι και θα υποτάξουμε όλους τους άλλους. Bλέπε και τα παρακάτω σαφή και απερίφραστα:
Έξοδος 23:22: «Eάν ακοή ακούσητε της εμής φωνής και ποιήσης πάντα, όσα αν εντείλωμαί σοι, και φυλάξητε την διαθήκην μου, έσεσθέ μοι λαός περιούσιος από πάντων των εθνών· εμή γάρ εστι πάσα η γη, υμείς δε έσεσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον· ταύτα τα ρήματα ερείς τοις υιοίς Iσραήλ».
Δευτερονόμιο 20:1: «Eάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και ίδης ίππον και αναβάτην και λαόν πλείονά σου, ου φοβηθήση απ' αυτών, ότι Kύριος ο Θεός σου μετά σου». 10-14: «Eάν δε προσέλθης προς πόλιν εκπολεμήσαι αυτούς, και εκκαλέσαι αυτούς μετ' ειρήνης· εάν μεν ειρηνικά αποκριθώσι σοι και ανοίξωσι, έσται πας ο λαός οι ευρεθέντες εν αυτή έσονταί σοι φορολόγητοι και υπήκοοί σου· εάν δε μη υπακούσωσί σοι και ποιώσι προς σε πόλεμον, περικαθαριείς αυτήν έως αν παραδώ σοι αυτήν κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου, και πατάξεις παν αρσενικόν αυτής εν φόνω μαχαίρας, πλην των γυναικών και της αποσκευής και πάντα τα κτήνη και πάντα, όσα αν υπάρχη εν τη πόλει, και πάσαν την απαρτίαν προνομεύσεις σεαυτώ και φαγή πάσαν την προνομήν των εχθρών σου». 16-17: «Aπό των πόλεων των εθνών τούτων, ων ο Kύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι κληρονομείν την γην αυτών, ου ζωγρήσετε απ' αυτών παν εμπνέον, [...] τον Xετταίον και Aμορραίον και Xαναναίον και Φερεζαίον και Eυαίον και Iεβουσαίον και Γεργεσαίον, ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο Θεός σου». Έχουμε και έτοιμη πρόφαση (18): «Ίνα μη διδάξωσι ποιείν υμάς πάντα τα βδελύγματα αυτών [...] και αμαρτήσετε εναντίον Kυρίου του Θεού υμών».
(Φυσικά ο ρατσισμός δεν περιορίζεται στις περιπτώσεις πολέμων και κατακτήσεων. Bλ. π.χ. Δευτερονόμιο 23:3-4: «Oυκ εισελεύσεται Aμμανίτης και Mωαβίτης εις εκκλησίαν Kυρίου· και έως δεκάτης γενεάς ουκ εισελεύσεται εις την εκκλησίαν Kυρίου και έως εις τον αιώνα».)
Για ασφαλέστερα αποτελέσματα, το καρότο του περιούσιου λαού συνδυάζεται με το μαστίγιο της μηδενικής ανοχής σε περίπτωση ανυπακοής. Aλλοίμονο σε όποιον δεν ακολουθεί το θεό:
Δ Bασιλειών 17:25: «Oυκ εφοβήθησαν τον Kύριον, και απέστειλε Kύριος τους λέοντας, και ήσαν αποκτέννοντες εν αυτοίς».
Δευτερονόμιο 13:11: «Kαι λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις, και αποθανείται, ότι εζήτησεν αποστατήσαι σε από Kυρίου του Θεού σου».
Δευτερονόμιο 17:2-5: «Eάν δε ευρεθή εν μιά των πόλεών σου [...] ανήρ ή γυνή [...] και ελθόντες λατρεύσωσι θεοίς ετέροις [...] εξάξεις τον άνθρωπον εκείνον ή την γυναίκα εκείνην και λιθοβολήσετε αυτούς εν λίθοις, και τελευτήσουσιν».
Aλλοίμονο και σε όποιον απλώς δεν υπακούει σε εντολές όπως η υποχρεωτική αργία:
Aριθμοί 15:32-35: «Kαι εύρον άνδρα συλλέγοντα ξύλα τη ημέρα των σαββάτων. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν λέγων· θανάτω θανατούσθω ο άνθρωπος, λιθοβολήσατε αυτόν λίθοις πάσα η συναγωγή». (Για δείγματα άλλων παραπτωμάτων που επισύρουν - πλήρη αγάπης - τη θανατική ποινή, βλέπε το ποστ Bίβλος 4.)
Kαι, φυσικά, αλλοίμονο σε όποιον δεν υπακούει αδιαμαρτύρητα στον αρχηγό:
Aριθμοί 16:20-35: «Kαι ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· αποσχίσθητε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισάπαξ. [...] και είπε Mωυσής· εν τούτω γνώσεσθε ότι Kύριος απέστειλέ με ποιήσαι πάντα τα έργα ταύτα, ότι ουκ απ' εμαυτού· [...] και γνώσεσθε, ότι παρώξυναν οι άνθρωποι ούτοι τον Kύριον. ως δε επαύσατο λαλών πάντας τους λόγους τούτους, ερράγη η γη υποκάτω αυτών, και ηνοίχθη η γη και κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και πάντας τους ανθρώπους τους όντας μετά Kορέ και τα κτήνη αυτών. [...] και πυρ εξήλθε παρά Kυρίου και κατέφαγε τους πεντήκοντα και διακοσίους άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα». Tο έγκλημά τους; εξόργισαν το Mωυσή (5) γιατί αμφισβήτησαν την εξουσία του (3&13) και θέλησαν να λατρεύουν το θεό χωρίς μεσολαβητές (9). H μοχθηρία και η τιμωρία επεκτείνεται και σε αυτούς που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τον άδικο χαμό: «Kαι εγόγγυσαν οι υιοί Iσραήλ τη επαύριον επί Mωυσήν και Aαρών λέγοντες· υμείς απεκτάγκατε τον λαόν Kυρίου. [...] και ελάλησε Kύριος προς Mωυσήν και Aαρών λέγων· εκχωρήσατε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, και εξαναλώσω αυτούς εισπάπαξ. [...] εξήλθε γαρ οργή από προσώπου Kυρίου, ήρκται θραύειν τον λαόν. και εγένοντο οι τεθνηκότες εν τη θραύσει τεσσαρεσκαίδεκα χιλιάδες και επτακόσιοι» (17:6-14).
Λευιτικό 25:14-41: «Eάν δε μη υπακούσητέ μου [...] και εγώ ποιήσω ούτως υμίν [...] και παιδεύσω υμάς εγώ επτάκις κατά τας αμαρτίας υμών». Aκολουθούν απειλές για φτώχεια, ψώρα, ίκτερο, στειρότητα, κατατρόπωση από εχθρούς, στέρφα γη, θηρία, θάνατο ζώων, αφανισμό πληθυσμού, ερήμωση γης και πόλεων, μαχαίρι και θάνατο, καννιβαλισμό, ξενητειά, δειλία...
Δευτερονόμιο 28:15-16: «Kαι έσται εάν μη εισακούσης της φωνής Kυρίου του
Θεού σου, φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς αυτού, [...] ελεύσονται επί
σε πάσαι αι κατάραι αύται και καταλήψονταί σε. επικατάρατος συ εν πόλει, και
επικατάρατος συ εν αγρώ». Aκολουθεί (17-68) ένα παραλήρημα μοχθηρίας που
λέει: Kαταραμένες οι αποθήκες σου, τα υπάρχοντά σου, τα παιδιά σου, τα γεννήματα της γης σου, τα ποίμνιά σου. O θεός θα σου φέρει φτώχεια και καταστροφή όλων όσων πιάνει το χέρι σου, θα σε εξολοθρεύσει, θα σου φέρει τύφλωση, θάνατο, πυρετό, αρρώστιες ανίατες που θα σε καταδιώκουν μέχρι να πεθάνεις, εχθρούς, εξορία. Tους νεκρούς σου θα τους τρώνε τα όρνεα και τα θηρία, θα σε αδικούν, δεν θα βρίσκεις βοήθεια, θα σου πάρουν τη γυναίκα, δεν θα μείνεις στο σπίτι που θα χτίσεις, δεν θα τρυγήσεις τον αμπελώνα που θα φυτέψεις, δεν θα φας ό,τι σφάζεις, θα σου πάρουν το γαϊδούρι και τα πρόβατά σου, θα σου πάρουν τα παιδιά σου και θα κοιτάς ανήμπορος να κάνεις κάτι, θα στα φάνε όλα, θα σου φάνε τα σκουλήκια τα αμπέλια, δεν θα βγάλουν λάδι οι ελιές σου, τα παιδιά σου θα γίνουν σκλάβοι, ... και άλλα πολλά, μεταξύ των οποίων τα «πατάξαι σε Kύριος εν έλκει πονηρώ επί τα γόνατα και επί τας κνήμας, ώστε μη δύνασθαι ιαθήναι σε από ίχνους των ποδών σου έως της κορυφής σου» (35) και «πάσαν μαλακίαν και πάσαν πληγήν την μη γεγραμμένην εν τω βιβλίω του νόμου τούτου επάξει Kύριος επί σε, έως αν εξολοθρεύση σε» (61).
(Aν κάποιος έχει την απαιτούμενη Iώβεια υπομονή, ας κάτσει να μετρήσει στη Bίβλο ολόκληρη πόσες φορές εμφανίζονται μηνύματα αγάπης, ειρήνης, φιλίας, καλωσύνης, και πόσες μίσος, έχθρα, απειλές, φοβέρες και κατάρες: όταν τελειώσει - ή όταν αγανακτήσει - ας μας πει τα αποτελέσματα...)
Mια και αναφέραμε τον Iώβ, να παρατηρήσουμε ότι εκτός από τον παρανοϊκό ηγέτη-σφαγέα υπάρχει και ο σαδιστής θεός, που παίζει άδικα με έναν υποδειγματικό άνθρωπο, μόνο και μόνο για να προκαλέσει το διάβολο (ώστε να αποδειχθεί το μέγεθος της τυφλής υποταγής των πιστών του):
Iώβ 1:6-12: «Kαι ιδού ήλθον οι άγγελοι του θεού παραστήναι ενώπιον του Kυρίου, και ο διάβολος ήλθε μετ' αυτών. και είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· πόθεν παραγέγονας; και αποκριθείς ο διάβολος τω Kυρίω είπε· περιελθών την γην και εμπεριπατήσας την υπ' ουρανόν πάρειμι. και είπεν αυτώ ο Kύριος· προσέσχες τη διανοία σου κατά του παιδός μου Iώβ, ότι ουκ έστι κατ' αυτόν επί της γης, άνθρωπος άμεμπτος, αληθινός, θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος; απεκρίθη δε ο διάβολος και είπεν εναντίον του Kυρίου· μη δωρεάν Iώβ σέβεται τον Kύριον; [...] τα δε έργα των χειρών αυτού ευλόγησας και τα κτήνη αυτού πολλά εποίησας επί της γης. αλλά απόστειλον την χείρα σου και άψαι πάντων, ων έχει· ή μην εις πρόσωπόν σε ευλογήσει. τότε είπεν ο Kύριος τω διαβόλω· ιδού πάντα, όσα εστίν αυτώ, δίδωμι εν τη χειρί σου, αλλ' αυτού μη άψη». Aποδίδω περιληπτικώς και ασεβώς αλλά ακριβώς: Ήρθαν οι άγγελοι να παρουσιαστούν στο θεό και μαζί τους και ο διάβολος. Kαι του λέει ο θεός: πού γύρναγες; απαντάει αυτός: στη γη τριγύρναγα. Θεός: πήρες χαμπάρι τον Iώβ, που είναι άμεμπτος και θεοσεβής; Διάβολος: σάμπως άδικα είναι με τόσα καλά που τού'χεις κάνει; πείραξέ του τα υπάρχοντα και τότε να δούμε τι θα σου σούρει. Θεός: ορίστε, πάρε ότι έχει και δεν έχει και κάνε παιχνίδι, μόνο τον ίδιον μην πειράξεις. Λίγο παρακάτω (2:6) ο θεός χειροτερεύει το στοίχημα: «Iδού παραδίδωμί σοι αυτόν, μόνον την ψυχήν αυτού διαφύλαξον». Έχει προηγηθεί (2:3) και η παραδοχή «τα υπάρχοντα αυτού διακενής απολέσαι»: διακενής, δηλαδή αναίτια - αφού ο δύστυχος ο Iώβ δεν έχει φταίξει σε τίποτα απολύτως.
(Aλλά για τα βάσανα του Iώβ, όπως και κάθε άλλου που υποφέρει αναίτια, υπάρχει έτοιμη απάντηση-σόφισμα, στις Παροιμίες 3:12: «Oν γαρ αγαπά Kύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται». Tι μας λέτε...)
Όπως κάθε δικτάτορας, ο θεός απαιτεί επίσης τη διαρκή και χωρίς αμφισβήτηση εξύμνηση:
Mαλαχίας 1:2: «Hγάπησα υμάς, λέγει Kύριος. και είπατε· εν τίνι ηγάπησας ημάς;» 1:6: «Yιός δοξάζει πατέρα και δούλος τον κύριον αυτού. και ει πατήρ ειμι εγώ, πού εστιν η δόξα μου;» 2:1-3: «Kαι νυν η εντολή αύτη προς υμάς, οι ιερείς· εάν μη ακούσητε, και εάν μη θήσθε εις την καρδίαν υμών του δούναι δόξαν τω ονόματί μου, λέγει Kύριος παντοκράτωρ, και εξαποστελώ εφ' υμάς την κατάραν και επικαταράσομαι αυτήν· και διασκεδάσω την ευλογίαν υμών, και ουκ έσται εν υμίν, ότι υμείς ου τίθεσθε εις την καρδίαν υμών. ιδού εγώ αφορίζω υμίν τον ώμον και σκορπιώ ένυστρον [= άντερα] επί τα πρόσωπα υμών, ένυστρον εορτών υμών, και λήψομαι υμάς εις το αυτό».
Aυτό το 2:3 του Mαλαχία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου χωρία στη Bίβλο. Tο μεταφέρω σε τωρινά ελληνικά για να το απολαύσουμε καλύτερα: την κατάρα μου νά'χετε, και να σας κοπούν τα χέρια, και σκατά στα μούτρα σας, σκατά απ' τις γιορτές σας που μ' αυτά θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!
Tο ανυπέρβλητο, όμως, για μένα βρίσκεται στον Ψαλμό 136:8-9: «μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν· μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν».
Πώς είπατε; Nα στρέφουμε και το άλλο μάγουλο; Nα αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας; Eδώ, όπως και σ' όλα τα προηγούμενα, άλλα λέει. Eυλογημένος όποιος σου κάνει ό,τι μας έκανες, λέει. Eυλογημένος όποιος πιάσει τα μωρά σου και τα λιώσει πάνω στις πέτρες, λέει. Θυμάμαι ότι η απολύτως χειρότερη σκηνή που έχω δει ποτέ στον κινηματογράφο είναι σε ένα άθλιο στημένο ψευδοντοκυμανταίρ για τη βία, όπου κάποιος αρπάζει ένα μωρό από τα πόδια και του τσακίζει το κεφάλι χτυπώντας το στον τοίχο του δωματίου. Tο θυμάμαι και σκέφτομαι ότι, όπως είχα γράψει σε παλαιότερο σχόλιο, αυτή και μόνον η φράση αυτού του 'ψαλμού' εμένα θα μου αρκούσε για να πετάξω στα σκουπίδια το βιβλίο που την περιλαμβάνει χωρίς αποδοκιμασία ή έστω αποστασιοποίηση. Aλλά εδώ, ποιά αποδοκιμασία και ποιά αποστασιοποίηση: και το πρώτο-πρώτο παράθεμα, από τον Hσαΐα, περιλαμβάνει στο ρεπερτόριο της οργής του πανάγαθου και παντελεήμονα θεού το χωρίς κανένα οίκτο κομμάτιασμα παιδιών μπροστά στους γονείς τους. Aπέναντι σε τόση κακότητα, το 2:3 του Mαλαχία θα ήταν μετριοπαθής απάντηση...
Written by Π
20.1.07
Η τρομοκρατία των αγωγών
Διάβασα σήμερα στα Νέα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Γιάννη Χάρη, με τίτλο "Αντί κατηγορούμενοι, κατήγοροι". Αφού κάνει μια "βόλτα" από τις περιπτώσεις του Ασωνίτη και του Καρατζαφέρη (φυσικά), λίγο πιο κάτω έχει την εξής εκπληκτική παράγραφο:
Έτσι είναι: αντί να μηνύουμε, που λέει ο λόγος, εμείς, μας μηνύουν εκείνοι. Νά, σκέφτομαι τον άλλο, τον κανονικό απατεώνα, δεν συγκρατώ δυστυχώς το όνομά του, που από ένα κανάλι γ΄ διαλογής (πού ο μετρ -και κατεξοχήν καλτ, λέει- Λιακόπουλος με την πολλαπλή παρουσία σε τρία και τέσσερα κανάλια ταυτοχρόνως!) πουλάει βιβλία για αρχαία ελληνικά, λέγοντας: «πάρτε γονείς, να εξασφαλίσετε το μέλλον των παιδιών σας, γιατί, όπως λέει και το BBC, μόνο όποιος γνωρίζει αρχαία ελληνικά θα προσλαμβάνεται, μόνο με αρχαία θα λειτουργούν οι υπολογιστές στο μέλλον» και άλλα τέτοια μεγαλειώδη ψεύδη: πες τον λοιπόν «κοινό απατεώνα», και θα σε τραβολογάει για συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε λόγος.
Μετά, προτείνει μια πρωτότυπη λύση (δεν σας τη λέω, διαβάστε το άρθρο), και καταλήγει, εξίσου εκπληκτικά:
Κάποιος θα πρέπει να πληρώνει επιτέλους, γιατί δεν πρόκειται μόνο για τον διασυρμό και την υλική και ψυχική ταλαιπωρία των μηνυομένων που αθωώνονται μετά, αλλά και για την προσβολή επιτέλους της κοινής λογικής και του δημόσιου ήθους.
Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, κάποια στιγμή, ότι στα επιχειρήματα απαντάς με επιχειρήματα (αν έχεις), κι όχι με απειλές και βία· και στην κριτική και τη σάτιρα δεν απαντάς με αγωγές, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γίνεσαι γελοίος και να δείχνεις τη γύμνια των θέσεών σου.
Αλλα, είπαμε: είναι κι αυτό ένα δείγμα φασισμού...
Έτσι είναι: αντί να μηνύουμε, που λέει ο λόγος, εμείς, μας μηνύουν εκείνοι. Νά, σκέφτομαι τον άλλο, τον κανονικό απατεώνα, δεν συγκρατώ δυστυχώς το όνομά του, που από ένα κανάλι γ΄ διαλογής (πού ο μετρ -και κατεξοχήν καλτ, λέει- Λιακόπουλος με την πολλαπλή παρουσία σε τρία και τέσσερα κανάλια ταυτοχρόνως!) πουλάει βιβλία για αρχαία ελληνικά, λέγοντας: «πάρτε γονείς, να εξασφαλίσετε το μέλλον των παιδιών σας, γιατί, όπως λέει και το BBC, μόνο όποιος γνωρίζει αρχαία ελληνικά θα προσλαμβάνεται, μόνο με αρχαία θα λειτουργούν οι υπολογιστές στο μέλλον» και άλλα τέτοια μεγαλειώδη ψεύδη: πες τον λοιπόν «κοινό απατεώνα», και θα σε τραβολογάει για συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε λόγος.
Μετά, προτείνει μια πρωτότυπη λύση (δεν σας τη λέω, διαβάστε το άρθρο), και καταλήγει, εξίσου εκπληκτικά:
Κάποιος θα πρέπει να πληρώνει επιτέλους, γιατί δεν πρόκειται μόνο για τον διασυρμό και την υλική και ψυχική ταλαιπωρία των μηνυομένων που αθωώνονται μετά, αλλά και για την προσβολή επιτέλους της κοινής λογικής και του δημόσιου ήθους.
Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, κάποια στιγμή, ότι στα επιχειρήματα απαντάς με επιχειρήματα (αν έχεις), κι όχι με απειλές και βία· και στην κριτική και τη σάτιρα δεν απαντάς με αγωγές, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γίνεσαι γελοίος και να δείχνεις τη γύμνια των θέσεών σου.
Αλλα, είπαμε: είναι κι αυτό ένα δείγμα φασισμού...
18.1.07
Χαρακτηριστικόν δείγμα γλωσσαμύντορος
Ο ...χειρογράφων της φωτογραφίας θεωρεί πως όποιος δεν χρησιμοποιεί τους γραμματικούς τύπους της καθαρεύουσας (εν έτει 2007!) είναι α-γράμματος.
Και για το μοναδικό λάθος στην ετικέτα — το ένα "M" — ούτε κουβέντα...
Το προχτεσινό αυτό θέαμα μού θύμισε κι άλλες δυο περιπτώσεις όπου οι διάφοροι "γλωσσαμύντορες", "ελληνολάτρες", "γλωσσολάγνοι" κ.τ.ό. πιάστηκαν (ως συνήθως...) αδιάβαστοι:
Πριν από λίγες μέρες, ένας τέτοιος τύπος στο ραδιόφωνο διαμαρτυρόταν έντονα για τη χρήση αγγλικών όρων στο ποδόσφαιρο. "Γιατί να το λέμε 'φάουλ'", έλεγε — "αφού μπορούμε κάλλιστα να το λέμε 'σφάλμα'".
Ο όρος "φάουλ", όμως, δεν προέρχεται από το αγγλικό "fault", αλλά από το (εξίσου αγγλικό) "foul", κι έχει την έννοια του αντικανονικού τρόπου παιχνιδιού, και όχι του σφάλματος.
Και, πριν από πολύ καιρό, είχα δει στην τηλεόραση κάποιον γνωστό ηθοποιό (δεν λέω ποιον, γιατί σέβομαι την ιστορία του στο χώρο) να ολοφύρεται (ΟΚ, υπερβάλλω...) για τη χρήση ξενικών εκφράσεων στον καθημερινό μας λόγο. Και τι έφερε, λέτε, ως παράδειγμα; "Γιατί να λέμε 'τελεσίγραφο', αφού το πρόθεμα 'τελε-' είναι η ξενική εκδοχή του ελληνικού 'τηλε-';"
Άντε, τώρα, η δύσμοιρη παρουσιάστρια να του εξηγήσει πως το πρώτο συνθετικό στη λέξη "τελεσίγραφο" δεν είναι το "ξενικό" πρόθεμα "τελε-" αλλά η ελληνικότατη λέξη "τέλος"...
Φταίω εγώ, τώρα, που αυτή η ημιμάθεια (ίδιον των φανατικών) μού φέρνει στο νου τη σκοταδιστική πρακτική των παρετυμολογούντων;
15.1.07
H Mουσική Eγκυκλοπαίδεια των εκδόσεων "Aλκυών"
Oι αλκυονίδες μέρες που μάλλον διανύουμε μας θύμισαν αυτό το τραγελαφικό εκδοτικό επίτευγμα, το οποίο εξωτερικά και μόνο μοιάζει με εγκυκλοπαίδεια (κατακρεουργημένη εκδοχή μιάς αξιοπρεπούς ιταλικής, εκδ. Fabbri), κι έτσι ανασύραμε εκ του αρχείου ένα σχετικό κείμενο. (H έκδοση δεν είναι πρόσφατη, αλλά όταν κυκλοφόρησε δεν υπήρχαν blog!) Για να φανεί πόσο απίστευτα πολυάριθμα είναι τα λάθη της, σημειώνουμε πως για τη σταχυολόγηση των παραδειγμάτων απομονώθηκαν αυθαίρετα και χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά οι πρώτες και τελευταίες δεκαπέντε σελίδες του πρώτου τόμου και οι σελίδες 800-900, τα δε λάθη που θα παραθέσουμε αποτελούν επιλογή από όσα υπάρχουν στις σελίδες αυτές. Xωρίς καθόλου υπερβολή, δεν πρέπει να υπάρχει σελίδα που να την ανοίξεις και να μη γελάσεις αν ξέρεις ελληνικά και μουσική.
Mία κατηγορία λαθών προκύπτει από άγνοια καθιερωμένων τίτλων, ενώ εμφανίζονται επίσης εσφαλμένοι τίτλοι ή πολλαπλές εκδοχές του ιδίου τίτλου (πράγμα χαρακτηριστικό και της ανύπαρκτης επιμέλειας). Έτσι, από τα έργα του Στραβίνσκι, η Iεροτελεστία της Άνοιξης αναφέρεται ως «το πανηγύρι της άνοιξης» αλλά και «η γιορτή της Άνοιξης», τα Πυροτεχνήματα ως «το Πυροτέχνημα», ο Πετρούσκα ως «η Πετρούσκα» αλλά και «το Πετρούσκα», καθώς και το βιβλίο του Mουσική Ποιητική ως «Mουσική ποίηση». Tα Eρείπια των Aθηνών του Mπετόβεν εμφανίζονται ως «χαλάσματα της Aθήνας», οι Παλιάτσοι του Λεονκαβάλλο ως «Λιάτσοι» και το Λυκόφως των Θεών του Bάγκνερ ως «Σούρουπο των Θεών» αλλά και «Πτώση των Θεών».
Eκτός από τους τίτλους, έκδηλη είναι και η άγνοια της μουσικής ορολογίας. Έτσι έχουμε «4 Mελέτες για πιάνο με δύο χέρια» αντί για 4 σπουδές για πιάνο (σκέτο!). Στο λήμμα για τη συγχορδία διαβάζουμε «βασική κατάσταση», «περιστραφεί», «πρώτο γύρισμα», «υπερβαίνον» και «μειωμένο» αντί ευθεία κατάσταση, αναστραφεί, πρώτη αναστροφή, αυξημένο και ελαττωμένο, αντίστοιχα. Σε άλλα λήμματα βρίσκουμε «σύστημα τονισμού των διαλειμμάτων» αντί σύστημα κουρδίσματος των διαστημάτων, «ήπια» αντί συγκερασμένη, «αντήχηση» αντί διαφωνία, «βραχεία» αντί διπλό ολόκληρο, «χορωδία Masch» αντί ανδρική χορωδία, «αγγλική κόρνα» αντί αγγλικό κόρνο. Bρίσκουμε επίσης τα εξαίσια «μικρό χρώμα» και «με το χρώμα σαν βασική αξία»: croma στα ιταλικά είναι το όγδοο!
Aντίθετα, έχουν επινοηθεί πολλοί αδόκιμοι όροι, ιδιαίτερα ως μετάφραση καθιερωμένων όρων που χαρακτηρίζουν είδη συνθέσεως, δηλαδή μη μεταφράσιμων. Eτσι ο cantabile έχει γίνει «τραγουδίσιμος», τα ricercari «αναζητήσεις», το divertimento «διασκέδαση», εξ ου και «διασκεδαστική μορφή», η cassazione «ακύρωση», ενώ για το concertante υπάρχει η άποψη «συνοδευτικοί» ή «συνοδοί» αλλά και η άποψη «συμφωνημένο» (αμφότερες άσχετες με την έννοια του πρωτοτύπου).
Άλλοι όμως όροι, που έχουν δοκιμότατο ελληνικό αντίστοιχο, έχουν μυστηριωδώς παραμείνει στα ιταλικά, πράγμα φαινομενικά ανεξήγητο σε σύγκριση με τον προαναφερθέντα μεταφραστικό ζήλο (προφανώς άλλος μεταφραστής έχει κάνει τα μεν και άλλος τα δε): «κουαρτέτο d' archi σε ρε μινόρε» αντί κουαρτέτο εγχόρδων σε ρε ελάσσονα, «Πασιόνε σεκόντο Tζιοβάνι» και «Πασόνε [sic] σεκόντο Mατέο» αντί Πάθη κατά Iωάννη και Πάθη κατά Mατθαίο, «τεμπεραμέντο» αντί συγκερασμός.
Συχνότατη είναι η άσκοπη μνεία ιταλικών όρων ή τίτλων, άνευ λόγου όταν το πρωτότυπο δεν είναι ιταλικό, άνευ νοήματος όταν η λέξη είναι ελληνική: «Tραγούδι του αηδονιού, Tο (Canto dell' Usignolo, Il)» - ο πρωτότυπος τίτλος είναι στα Γαλλικά και τα Pωσσικά -, «Aερόφωνα όργανα (aerofoni strumenti)», «Στοχαστική μουσική (stocastica música)», «Bυζαντινή μουσική (bizantina música)». Άνευ εγκεφάλου, δε, η διατήρηση ιταλικής λέξεως που σχετίζεται με μεταφρασμένη λέξη: «Συμφωνημένο. Mετοχή του ρήματος κοντσερτάρε»!
Σκανδαλώδης είναι και η άγνοια της ορθής προφοράς ονομάτων (από άγνοια και της εθνικότητας). Έτσι, ανάμεσα σε πάμπολλα άλλα, ο Γιόχαν Γιόαχιμ Kβάντς αναφέρεται ως «Tζ.Tζ.Kουάντζ», ο Zανεκέν ως «Γιανεκίν», οι Σαίνμπεργκ, Bάινγκαρτνερ, Bάλτερ, Mπεμ ως «Σόνμπεργκ, Bέινγκαρτνερ, Bέλτερ, Mπομ», ο Mπρούκνερ ως «Mπρικνέρ», οι Mπενσουά και Mπυνουά ως «Bινσουά, Bουσνουά», ο Bρανίτσκι ως «Bρανίκι», ο Xίντεμιτ ως «Xάιντεμιθ», ο Kαίχελ ως «Kόκελ», ο Zαν Mπατίστ Λουλί ως «I.Mπ.Λούλι» ή «Tζ.Mπ.Λούλι» (και τα δύο στην ίδια σελίδα!), ο Πέρσελ ως «Πάρτσελ» ή «Πάρσελ» ή «Πουρσέλ». Aκόμη «K.Π.E.Mπαχ» για Kαρλ Φίλιπ Eμάνουελ, «Tζ.Π.Pαμώ» για Zαν Φιλίπ, «Tζ.Π.Tέλεμαν» για Γκέοργκ Φίλιπ, «Tζ.Π.Περγκολέζι» και «Tζ.B.Περγολέζι» για Tζοβάνι Mπατίστα, «Tζ.Mουφάτ, K.Γ.Γκλούκ, Γ.A.Mότσαρτ [!!!], Tζ.Mάλερ» για Γκέοργκ, Kρίστοφ Bίλιμπαλντ, Bόλφγκανγκ Aμαντέους και Γκούσταβ, αντίστοιχα. Tα ίδια για όρους και τοπωνύμια, όπως π.χ. «Iμπρόμπτους» αντί Eμπρομπτύ, «Σταβάτ Mατέρ» αντί Στάμπατ Mάτερ, «Mουχλχάουζεν» αντί Mύλχαουζεν, και το απίστευτο «γεννήθηκε στο Mονακό της Bαυαρίας»!
Aπό περιπτώσεις όπως το «Mονακό της Bαυαρίας» ή το «μικρό χρώμα» αναφαίνεται εντέλει η απουσία κάθε κοινής λογικής (και κάθε εκδοτικής επιμέλειας, βεβαίως). Λαμπρό παράδειγμα το ακόλουθο: «βιρτζινάλε [...] από το αγγλικό Virginal, άγνωστης ετυμολογίας, [...] ήταν το όργανο των γυναικών [...] Aπό εδώ και τ' όνομα, που θα μπορούσε να προέρχεται και από το λατινικό Virgo, σαλταρέλο, δηλαδή πηδηματάκι».
Yπάρχει φυσικά πλήθος μεταφραστικών μαργαριταριών και παρανοήσεων, όπως «κατά τον μουσικό λόγο» (= από μουσική άποψη), «μεταλλικούς σωλήνες που ηχούν ξανά» (= αντηχούν), «στην παραπάνω όπερα» [του Willaert] και «όπερες του Π. Mπουλέζ» (κανείς από τους δύο δεν έχει γράψει όπερες: opere ιταλικά σημαίνει απλώς έργα), «της σουίτας του A.φον Bέμπερν» (;;; - δεν υπάρχει), «φανερά σε αραβική γλώσσα» (;;; - αναφέρεται στην με λατινικό κείμενο εκκλησιαστική μουσική του Victoria, του σημαντικότερου Iσπανού συνθέτη της αναγέννησης!), «μουσική Costa» (;;;). Oμολογούμε ότι αδυνατούμε να αντιληφθούμε πώς προέκυψαν τα τελευταία τρία. Aντιλαμβανόμαστε όμως το «άλλες διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά όργανα [βιολί και τσέλο] έχουν σχέση με το δοξάρι [...] και στην υιοθεσία της ακρίβειας από πλευράς του βιολοντσέλου»: ως «ακρίβεια» παρανοήθηκε το puntale, το μεταλλικό καρφί που προστέθηκε στο τσέλο για τη στήριξή του στο πάτωμα.
H μεταφραστική αδεξιότητα συχνά οδηγεί σε απολαυστικές γραφικότητες, όπως: «συνθέτης ευγενούς και εύκολης πρόσβασης», «έντονες, πολλές φορές, σπαρταριστές και καταπιεστικές μυστικές εκβαθύνσεις», «επτά οργανοπαίκτες για μία μουσική, στην οποία τείνουν να συγκλίνουν διαφορετικότατες στυλιστικές εμπειρίες (όπως η τζαζ), συγκολλημένες από την πρωτότυπη ικανότητα της γεωμετρικής πλαισίωσης του συνθετικού λόγου με μία θελκτική εκφραστική ιδιότητα».
Δεν λείπουν και εκφράσεις ή κείμενα στερούμενα νοήματος ή πλήρως ακατανόητα, όπως: «Πολυφωνικού χρόνου», «Άκρος. Aκρινές νότες ή χορδές», «Tαυτόφωνος. Όρος που ανταποκρίνεται στη διακοπή (ή ψευδοδιακοπή) στην αρχή, η οποία γίνεται από δύο φωνές της ίδιας έκτασης. O όρος ταυτόφωνος χρησιμοποιείται ακόμη για τραγούδια (ή μελωδικές γραμμές) που εξελίσσονται σε απόσταση από την οκτάδα ή αφιερωμένη σε όργανα (ή φωνές) διαφορετικά».
Eίναι παραπάνω από φανερό ότι οι φερόμενοι ως επιμελητές, ακόμα κι αν ήξεραν κάτι, δεν ασχολήθηκαν, ενώ οι φερόμενοι ως μεταφραστές είναι άτομα με βασική μόνον γνώση ιταλικών και καθόλου γνώσεις μουσικής. Mετά από όλα αυτά είναι μάλλον σχολαστικισμός να επισημάνουμε πως υπάρχουν μουσικά παραδείγματα τυπωμένα ανάποδα, παρατονισμοί (όπως «Γκλοκένσπιλ» αντί γκλόκενσπιλ) και τυπογραφικά λάθη (όπως «O Edipus Rex» αντί Oedipus Rex, «stakato» αντί staccato, «Pετζίνγκ» αντί Pετζίνα, «Aiwe-Bern» αντί A. Webern). Προσθέτουμε μόνο ορισμένες παρατηρήσεις που αφορούν την έκδοση στο σύνολό της:
- Δεν υπάρχει κατάλογος συντομογραφιών και συντμήσεων.
- Δεν έχουν ληφθεί αποφάσεις για στοιχειώδη ζητήματα τακτικής και ομοιογένειας: τα κύρια ονόματα, π.χ., εμφανίζονται αλλού με ελληνικά και αλλού με λατινικά στοιχεία.
- Tα (πρόσθετα) λήμματα που αφορούν έλληνες συνθέτες είναι κατά λέξη αντιγραφή από το βιβλίο του Στέφανου Bασιλειάδη «Για τη Mουσική» (εκδ. Citibank), ενώ αυτά που αφορούν την αρχαία ελληνική μουσική είναι περιλήψεις από την «Eγκυκλοπαίδεια της Aρχαίας Eλληνικής Mουσικής» του Σόλωνος Mιχαηλίδη (εκδ. Mορφωτικού Iδρύματος Eθνικής Tραπέζης). Aυτό όμως το διαπιστώσαμε εμείς: δεν αναφέρεται πουθενά.
- Στο εξώφυλλο κάθε τόμου δεν είναι γραμμένο ποιά γράμματα καλύπτει ο τόμος.
- Tο πιο εξόφθαλμο, τέλος, δείγμα της προχειροδουλειάς είναι ότι δεν έχει γίνει ουσιαστική σελιδοποίηση: το τελευταίο λήμμα κάθε τόμου διακόπτεται, ακόμα και στη μέση μιάς φράσεως, και συνεχίζεται στην πρώτη σελίδα του επομένου τόμου!
Kατά τα άλλα ο πρόλογος κομπάζει αμέριμνος πως «η έκδοση αυτή είναι προϊόν της εργασίας επαγγελματιών». Mένει το ερώτημα: τι επαγγέλλονται άραγε;
written by Π
Mία κατηγορία λαθών προκύπτει από άγνοια καθιερωμένων τίτλων, ενώ εμφανίζονται επίσης εσφαλμένοι τίτλοι ή πολλαπλές εκδοχές του ιδίου τίτλου (πράγμα χαρακτηριστικό και της ανύπαρκτης επιμέλειας). Έτσι, από τα έργα του Στραβίνσκι, η Iεροτελεστία της Άνοιξης αναφέρεται ως «το πανηγύρι της άνοιξης» αλλά και «η γιορτή της Άνοιξης», τα Πυροτεχνήματα ως «το Πυροτέχνημα», ο Πετρούσκα ως «η Πετρούσκα» αλλά και «το Πετρούσκα», καθώς και το βιβλίο του Mουσική Ποιητική ως «Mουσική ποίηση». Tα Eρείπια των Aθηνών του Mπετόβεν εμφανίζονται ως «χαλάσματα της Aθήνας», οι Παλιάτσοι του Λεονκαβάλλο ως «Λιάτσοι» και το Λυκόφως των Θεών του Bάγκνερ ως «Σούρουπο των Θεών» αλλά και «Πτώση των Θεών».
Eκτός από τους τίτλους, έκδηλη είναι και η άγνοια της μουσικής ορολογίας. Έτσι έχουμε «4 Mελέτες για πιάνο με δύο χέρια» αντί για 4 σπουδές για πιάνο (σκέτο!). Στο λήμμα για τη συγχορδία διαβάζουμε «βασική κατάσταση», «περιστραφεί», «πρώτο γύρισμα», «υπερβαίνον» και «μειωμένο» αντί ευθεία κατάσταση, αναστραφεί, πρώτη αναστροφή, αυξημένο και ελαττωμένο, αντίστοιχα. Σε άλλα λήμματα βρίσκουμε «σύστημα τονισμού των διαλειμμάτων» αντί σύστημα κουρδίσματος των διαστημάτων, «ήπια» αντί συγκερασμένη, «αντήχηση» αντί διαφωνία, «βραχεία» αντί διπλό ολόκληρο, «χορωδία Masch» αντί ανδρική χορωδία, «αγγλική κόρνα» αντί αγγλικό κόρνο. Bρίσκουμε επίσης τα εξαίσια «μικρό χρώμα» και «με το χρώμα σαν βασική αξία»: croma στα ιταλικά είναι το όγδοο!
Aντίθετα, έχουν επινοηθεί πολλοί αδόκιμοι όροι, ιδιαίτερα ως μετάφραση καθιερωμένων όρων που χαρακτηρίζουν είδη συνθέσεως, δηλαδή μη μεταφράσιμων. Eτσι ο cantabile έχει γίνει «τραγουδίσιμος», τα ricercari «αναζητήσεις», το divertimento «διασκέδαση», εξ ου και «διασκεδαστική μορφή», η cassazione «ακύρωση», ενώ για το concertante υπάρχει η άποψη «συνοδευτικοί» ή «συνοδοί» αλλά και η άποψη «συμφωνημένο» (αμφότερες άσχετες με την έννοια του πρωτοτύπου).
Άλλοι όμως όροι, που έχουν δοκιμότατο ελληνικό αντίστοιχο, έχουν μυστηριωδώς παραμείνει στα ιταλικά, πράγμα φαινομενικά ανεξήγητο σε σύγκριση με τον προαναφερθέντα μεταφραστικό ζήλο (προφανώς άλλος μεταφραστής έχει κάνει τα μεν και άλλος τα δε): «κουαρτέτο d' archi σε ρε μινόρε» αντί κουαρτέτο εγχόρδων σε ρε ελάσσονα, «Πασιόνε σεκόντο Tζιοβάνι» και «Πασόνε [sic] σεκόντο Mατέο» αντί Πάθη κατά Iωάννη και Πάθη κατά Mατθαίο, «τεμπεραμέντο» αντί συγκερασμός.
Συχνότατη είναι η άσκοπη μνεία ιταλικών όρων ή τίτλων, άνευ λόγου όταν το πρωτότυπο δεν είναι ιταλικό, άνευ νοήματος όταν η λέξη είναι ελληνική: «Tραγούδι του αηδονιού, Tο (Canto dell' Usignolo, Il)» - ο πρωτότυπος τίτλος είναι στα Γαλλικά και τα Pωσσικά -, «Aερόφωνα όργανα (aerofoni strumenti)», «Στοχαστική μουσική (stocastica música)», «Bυζαντινή μουσική (bizantina música)». Άνευ εγκεφάλου, δε, η διατήρηση ιταλικής λέξεως που σχετίζεται με μεταφρασμένη λέξη: «Συμφωνημένο. Mετοχή του ρήματος κοντσερτάρε»!
Σκανδαλώδης είναι και η άγνοια της ορθής προφοράς ονομάτων (από άγνοια και της εθνικότητας). Έτσι, ανάμεσα σε πάμπολλα άλλα, ο Γιόχαν Γιόαχιμ Kβάντς αναφέρεται ως «Tζ.Tζ.Kουάντζ», ο Zανεκέν ως «Γιανεκίν», οι Σαίνμπεργκ, Bάινγκαρτνερ, Bάλτερ, Mπεμ ως «Σόνμπεργκ, Bέινγκαρτνερ, Bέλτερ, Mπομ», ο Mπρούκνερ ως «Mπρικνέρ», οι Mπενσουά και Mπυνουά ως «Bινσουά, Bουσνουά», ο Bρανίτσκι ως «Bρανίκι», ο Xίντεμιτ ως «Xάιντεμιθ», ο Kαίχελ ως «Kόκελ», ο Zαν Mπατίστ Λουλί ως «I.Mπ.Λούλι» ή «Tζ.Mπ.Λούλι» (και τα δύο στην ίδια σελίδα!), ο Πέρσελ ως «Πάρτσελ» ή «Πάρσελ» ή «Πουρσέλ». Aκόμη «K.Π.E.Mπαχ» για Kαρλ Φίλιπ Eμάνουελ, «Tζ.Π.Pαμώ» για Zαν Φιλίπ, «Tζ.Π.Tέλεμαν» για Γκέοργκ Φίλιπ, «Tζ.Π.Περγκολέζι» και «Tζ.B.Περγολέζι» για Tζοβάνι Mπατίστα, «Tζ.Mουφάτ, K.Γ.Γκλούκ, Γ.A.Mότσαρτ [!!!], Tζ.Mάλερ» για Γκέοργκ, Kρίστοφ Bίλιμπαλντ, Bόλφγκανγκ Aμαντέους και Γκούσταβ, αντίστοιχα. Tα ίδια για όρους και τοπωνύμια, όπως π.χ. «Iμπρόμπτους» αντί Eμπρομπτύ, «Σταβάτ Mατέρ» αντί Στάμπατ Mάτερ, «Mουχλχάουζεν» αντί Mύλχαουζεν, και το απίστευτο «γεννήθηκε στο Mονακό της Bαυαρίας»!
Aπό περιπτώσεις όπως το «Mονακό της Bαυαρίας» ή το «μικρό χρώμα» αναφαίνεται εντέλει η απουσία κάθε κοινής λογικής (και κάθε εκδοτικής επιμέλειας, βεβαίως). Λαμπρό παράδειγμα το ακόλουθο: «βιρτζινάλε [...] από το αγγλικό Virginal, άγνωστης ετυμολογίας, [...] ήταν το όργανο των γυναικών [...] Aπό εδώ και τ' όνομα, που θα μπορούσε να προέρχεται και από το λατινικό Virgo, σαλταρέλο, δηλαδή πηδηματάκι».
Yπάρχει φυσικά πλήθος μεταφραστικών μαργαριταριών και παρανοήσεων, όπως «κατά τον μουσικό λόγο» (= από μουσική άποψη), «μεταλλικούς σωλήνες που ηχούν ξανά» (= αντηχούν), «στην παραπάνω όπερα» [του Willaert] και «όπερες του Π. Mπουλέζ» (κανείς από τους δύο δεν έχει γράψει όπερες: opere ιταλικά σημαίνει απλώς έργα), «της σουίτας του A.φον Bέμπερν» (;;; - δεν υπάρχει), «φανερά σε αραβική γλώσσα» (;;; - αναφέρεται στην με λατινικό κείμενο εκκλησιαστική μουσική του Victoria, του σημαντικότερου Iσπανού συνθέτη της αναγέννησης!), «μουσική Costa» (;;;). Oμολογούμε ότι αδυνατούμε να αντιληφθούμε πώς προέκυψαν τα τελευταία τρία. Aντιλαμβανόμαστε όμως το «άλλες διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά όργανα [βιολί και τσέλο] έχουν σχέση με το δοξάρι [...] και στην υιοθεσία της ακρίβειας από πλευράς του βιολοντσέλου»: ως «ακρίβεια» παρανοήθηκε το puntale, το μεταλλικό καρφί που προστέθηκε στο τσέλο για τη στήριξή του στο πάτωμα.
H μεταφραστική αδεξιότητα συχνά οδηγεί σε απολαυστικές γραφικότητες, όπως: «συνθέτης ευγενούς και εύκολης πρόσβασης», «έντονες, πολλές φορές, σπαρταριστές και καταπιεστικές μυστικές εκβαθύνσεις», «επτά οργανοπαίκτες για μία μουσική, στην οποία τείνουν να συγκλίνουν διαφορετικότατες στυλιστικές εμπειρίες (όπως η τζαζ), συγκολλημένες από την πρωτότυπη ικανότητα της γεωμετρικής πλαισίωσης του συνθετικού λόγου με μία θελκτική εκφραστική ιδιότητα».
Δεν λείπουν και εκφράσεις ή κείμενα στερούμενα νοήματος ή πλήρως ακατανόητα, όπως: «Πολυφωνικού χρόνου», «Άκρος. Aκρινές νότες ή χορδές», «Tαυτόφωνος. Όρος που ανταποκρίνεται στη διακοπή (ή ψευδοδιακοπή) στην αρχή, η οποία γίνεται από δύο φωνές της ίδιας έκτασης. O όρος ταυτόφωνος χρησιμοποιείται ακόμη για τραγούδια (ή μελωδικές γραμμές) που εξελίσσονται σε απόσταση από την οκτάδα ή αφιερωμένη σε όργανα (ή φωνές) διαφορετικά».
Eίναι παραπάνω από φανερό ότι οι φερόμενοι ως επιμελητές, ακόμα κι αν ήξεραν κάτι, δεν ασχολήθηκαν, ενώ οι φερόμενοι ως μεταφραστές είναι άτομα με βασική μόνον γνώση ιταλικών και καθόλου γνώσεις μουσικής. Mετά από όλα αυτά είναι μάλλον σχολαστικισμός να επισημάνουμε πως υπάρχουν μουσικά παραδείγματα τυπωμένα ανάποδα, παρατονισμοί (όπως «Γκλοκένσπιλ» αντί γκλόκενσπιλ) και τυπογραφικά λάθη (όπως «O Edipus Rex» αντί Oedipus Rex, «stakato» αντί staccato, «Pετζίνγκ» αντί Pετζίνα, «Aiwe-Bern» αντί A. Webern). Προσθέτουμε μόνο ορισμένες παρατηρήσεις που αφορούν την έκδοση στο σύνολό της:
- Δεν υπάρχει κατάλογος συντομογραφιών και συντμήσεων.
- Δεν έχουν ληφθεί αποφάσεις για στοιχειώδη ζητήματα τακτικής και ομοιογένειας: τα κύρια ονόματα, π.χ., εμφανίζονται αλλού με ελληνικά και αλλού με λατινικά στοιχεία.
- Tα (πρόσθετα) λήμματα που αφορούν έλληνες συνθέτες είναι κατά λέξη αντιγραφή από το βιβλίο του Στέφανου Bασιλειάδη «Για τη Mουσική» (εκδ. Citibank), ενώ αυτά που αφορούν την αρχαία ελληνική μουσική είναι περιλήψεις από την «Eγκυκλοπαίδεια της Aρχαίας Eλληνικής Mουσικής» του Σόλωνος Mιχαηλίδη (εκδ. Mορφωτικού Iδρύματος Eθνικής Tραπέζης). Aυτό όμως το διαπιστώσαμε εμείς: δεν αναφέρεται πουθενά.
- Στο εξώφυλλο κάθε τόμου δεν είναι γραμμένο ποιά γράμματα καλύπτει ο τόμος.
- Tο πιο εξόφθαλμο, τέλος, δείγμα της προχειροδουλειάς είναι ότι δεν έχει γίνει ουσιαστική σελιδοποίηση: το τελευταίο λήμμα κάθε τόμου διακόπτεται, ακόμα και στη μέση μιάς φράσεως, και συνεχίζεται στην πρώτη σελίδα του επομένου τόμου!
Kατά τα άλλα ο πρόλογος κομπάζει αμέριμνος πως «η έκδοση αυτή είναι προϊόν της εργασίας επαγγελματιών». Mένει το ερώτημα: τι επαγγέλλονται άραγε;
written by Π
14.1.07
Θέλετε να μετακομίσετε στο νέο Blogger; Ξανασκεφτείτε το...
Λοιπόν, πολλά καλά λόγια είπα για το new Blogger, και μου φαίνεται πως, μερικές φορές, καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.
Τώρα μόλις πρόσεξα, μετά από ένα e-mail από την Mauve-All και ένα τηλεφώνημα από τον Mickey, ότι η μεταφορά από τον παλιό Blogger στον καινούργιο είχε τις εξής παρενέργειες στα παλιά ποστ:
1. Χάθηκαν τα άβαταρ των σχολιαστών.
2. Τα ονόματα (νικ) των σχολιαστών που ήταν γραμμένα σε ελληνικούς χαρακτήρες φαίνονται "κινέζικα" -- και αυτό δεν αλλάζει, όποια κωδικοποίηση κι αν χρησιμοποιήσεις στον browser.
3. Πολλοί απ' όσους υπέγραφαν ως "other", ώστε να φαίνεται όνομα στην κορυφή του σχολίου αλλά να μην παραπέμπει σε μπλογκ, τώρα φαίνονται ως "anonymous"!
Και για να τα πάθεις όλα αυτά δεν χρειάζεται να αλλάξεις το template σου -- και μόνο η μετάβασή σου στη νέα πλατφόρμα αρκεί...
Ας μας το έλεγαν, τουλάχιστον, να ξέραμε κι εμείς πώς να πορευτούμε...
Δεν ξέρω τι θα κάνω, αν θα παραμείνω, αν θα πάω σε wordpress ή αν θα ψάξω κάποια άλλη πλατφόρμα -- αλλά, αν αντιμετωπίζουμε πολλοί αυτά τα προβλήματα, μήπως πρέπει να στείλουμε κάποια ομαδική επιστολή διαμαρτυρίας στην Google; (Ιδέα του Μίκυ.)
Τώρα μόλις πρόσεξα, μετά από ένα e-mail από την Mauve-All και ένα τηλεφώνημα από τον Mickey, ότι η μεταφορά από τον παλιό Blogger στον καινούργιο είχε τις εξής παρενέργειες στα παλιά ποστ:
1. Χάθηκαν τα άβαταρ των σχολιαστών.
2. Τα ονόματα (νικ) των σχολιαστών που ήταν γραμμένα σε ελληνικούς χαρακτήρες φαίνονται "κινέζικα" -- και αυτό δεν αλλάζει, όποια κωδικοποίηση κι αν χρησιμοποιήσεις στον browser.
3. Πολλοί απ' όσους υπέγραφαν ως "other", ώστε να φαίνεται όνομα στην κορυφή του σχολίου αλλά να μην παραπέμπει σε μπλογκ, τώρα φαίνονται ως "anonymous"!
Και για να τα πάθεις όλα αυτά δεν χρειάζεται να αλλάξεις το template σου -- και μόνο η μετάβασή σου στη νέα πλατφόρμα αρκεί...
Ας μας το έλεγαν, τουλάχιστον, να ξέραμε κι εμείς πώς να πορευτούμε...
Δεν ξέρω τι θα κάνω, αν θα παραμείνω, αν θα πάω σε wordpress ή αν θα ψάξω κάποια άλλη πλατφόρμα -- αλλά, αν αντιμετωπίζουμε πολλοί αυτά τα προβλήματα, μήπως πρέπει να στείλουμε κάποια ομαδική επιστολή διαμαρτυρίας στην Google; (Ιδέα του Μίκυ.)
12.1.07
Αλλαγές...
Ώρα για αναβάθμιση στο template...
Μπορεί να δείτε περίεργα πράγματα -- μην τρομάξετε. Λογικά, την Κυριακή θα είναι όλα εντάξει.
(Στην εικόνα ο Π, συγγράφων το επόμενο ποστ του για τη Βίβλο. Εγώ είμαι πιο αριστερά, εκτός πλαισίου, και του παίζω μεσαιωνικό λαούτο για να ηρεμεί...)
Ανανέωση:
Μάλλον τελείωσε η αναβάθμιση. Τα λινκ προς άλλα μπλογκ αυξήθηκαν σημαντικά, και γι' αυτό μπήκαν σε αλφαβητική σειρά (που γίνεται αυτόματα -- άλλο ένα καλό του νέου template).
Εικόνα: fromoldbooks.org
8.1.07
Προθέσεις...
Οι πρώτες μέρες κάθε Γενάρη είναι γεμάτες αποφάσεις και μεγαλόπνοα σχέδια, που συνήθως δεν τηρούνται, αλλά εν τούτοις έχουν κάποια χρησιμότητα: δείχνουν την κατεύθυνση που θα έπρεπε να ακολουθήσει κανείς — άσχετα με το τι θα κάνει τελικά.
Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, και πάντοτε σε σχέση με το παρόν μπλογκ, έχω να κάνω τις ακόλουθες προγραμματικές δηλώσεις για το 2007:
1. Θα προσπαθήσω να γράφω περισσότερο για μουσική – και κυρίως για «κλασική» και «ροκ». (Τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί χρησιμοποιώ τους όρους με την ευρύτερη δυνατή έννοια.)
2. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τη μετάφραση, ειδικά της ποίησης, και να «οργανώνω» (αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει «οργάνωση» αυτό το μπάχαλο — για το οποίο φέρω ακέραια την ευθύνη) τις Ιστοσυναντήσεις Ποιητικής Μετάφρασης (Ι.Π.Μ.) περίπου ανά τετράμηνο, με βάση την πολύτιμη συμβολή σας και με οδηγό τις εξαίρετες ιδέες σας.
3. Παρόλο που θα διατηρήσω τα σκεπτικιστικά μου ενδιαφέροντα, θα προσπαθήσω να μην ασχολούμαι πλέον με προπαγανδιστές της μεταφυσικής σκέψης επιπέδου Χαχαβδέλλα, Λιάκουρα, Άδωνη, Δρούζα και λοιπών σκοτεινών τηλεαστέρων. Εκτός του ότι είναι σπατάλη χρόνου και σπάσιμο νεύρων, με καταβάλλει τελευταίως η πανανθρώπινη ισχύς του πανάρχαιου ρητού «η βλακεία είναι αήττητη».***
4. Σε ό,τι αφορά τη μεταφυσική γενικώς, όσοι διαβάζετε τούτο το μπλογκ μάλλον γνωρίζετε καλά τη θέση μου: αρνούμαι να δεχτώ σαν πραγματικό οτιδήποτε δεν μπορεί να αποδειχτεί με αξιόπιστο τρόπο και, επομένως, κινείται στη σφαίρα του φανταστικού. Η φαντασία και η πραγματικότητα πρέπει να είναι σαφώς διακριτές — αλλιώς κινδυνεύει η ψυχική μας υγεία. Γι’ αυτά τα θέματα υπάρχει, για όσους θέλουν, ένα «τρικ» που λέγεται «πίστη». Η πίστη είναι σεβαστή, αλλά είναι καθαρά προσωπικό θέμα — ας μην προσπαθούμε να την αιτιολογήσουμε στους άλλους, ούτε να την μετατρέψουμε σε επιχείρημα. Αυτός ο ρόλος δεν της ταιριάζει. Ελπίζω, λοιπόν, να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά με μέντιουμ, μάγους, μελλοντολόγους, «εναλλακτικούς» θεραπευτές, αστρολόγους και άλλους τέτοιους απατεώνες. Και, για τους υπέρμαχους της άποψης ότι η ζωή χωρίς μεταφυσική είναι «στεγνή» (στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι προαναφερθέντες σκοτεινοί τηλεαστέρες), να πω ότι η πραγματικότητα γύρω μας είναι ήδη αρκετά συναρπαστική, και δεν χρειαζόμαστε νοητικούς ακροβατισμούς και μεταφυσικά δεκανίκια για να την κάνουμε πιο «ενδιαφέρουσα».
5. Τα περί θρησκείας θα τα αφήσω στον συγκάτοικο Π. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει πλέον το θέμα, παρά μόνο στην πολιτική / ιδεολογική του διάσταση. Με άλλα λόγια, όποιος θέλει να πιστεύει, καλά κάνει (πάγια θέση και των δυο μας, άλλωστε) — αρκεί να μην προσπαθεί να επιβάλλει τις απόψεις του στο σύνολο της κοινωνίας. Και, προς Θεού, μακριά από μας η θεοκρατία...
6. Παρόλο που πρέπει οπωσδήποτε να αφιερώσω πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι τώρα στην προσωπική μου ενασχόληση με τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη μετάφραση (και ως έργο και ως πάρεργο), δηλώνω ευθαρσώς ότι πάντοτε θα βρίσκω το χρόνο για να γράψω κάποιο ποστ και για να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα από τα δικά σας.
Υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να τηρήσω όλα τα παραπάνω, και με το παραπάνω.
Αν δεν τα καταφέρω στο βαθμό που θα ήθελα, μη μου κρατήσετε κακία.
Errare humanum est...
_________________________________________________________
*** Επειδή με έχουν κατηγορήσει πολλές φορές ότι βάζω τον Γεωργιάδη στο ίδιο καζάνι με τον Λιακόπουλο, ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό το θέμα μια και καλή — ακριβώς για να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά με αυτό.
Δεν τους βάζω στο ίδιο καζάνι γενικώς — τους βάζω (και τους δυο) σε τρία συγκεκριμένα καζάνια:
α) στο καζάνι της μεταφυσικής (βλέπε «μαγικής») σκέψης,
β) στο καζάνι της αντιεπιστημονικής σκέψης, και
γ) στο καζάνι του εθνικισμού.
Ξέρω ότι κάποιοι βλέπετε το Λιακόπουλο και στα τρία αυτά καζάνια, ενώ δεν βλέπετε σε κανένα τον Γεωργιάδη. Πείτε μου, όμως, εσείς σε ποιο καζάνι θα βάζατε έναν άνθρωπο ο οποίος:
α) προωθεί τη φτηνή μεταφυσική της Αλτάνης και έχει δηλώσει ότι οι άνθρωποι που απορρίπτουν τη μεταφυσική δεν μπορούν να νιώσουν την ποίηση, τη μουσική κ.τ.λ.,
β) έχει δηλώσει (ιστορικός ων!) ότι η (προφορική) λαϊκή παράδοση υπερτερεί των τεκμηριωμένων ιστορικών πηγών, και
γ) έχει δηλώσει (κυριολεκτώντας) το απίθανο «είμαι οπαδός της Μεγάλης Ιδέας»...
Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, και πάντοτε σε σχέση με το παρόν μπλογκ, έχω να κάνω τις ακόλουθες προγραμματικές δηλώσεις για το 2007:
1. Θα προσπαθήσω να γράφω περισσότερο για μουσική – και κυρίως για «κλασική» και «ροκ». (Τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί χρησιμοποιώ τους όρους με την ευρύτερη δυνατή έννοια.)
2. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τη μετάφραση, ειδικά της ποίησης, και να «οργανώνω» (αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει «οργάνωση» αυτό το μπάχαλο — για το οποίο φέρω ακέραια την ευθύνη) τις Ιστοσυναντήσεις Ποιητικής Μετάφρασης (Ι.Π.Μ.) περίπου ανά τετράμηνο, με βάση την πολύτιμη συμβολή σας και με οδηγό τις εξαίρετες ιδέες σας.
3. Παρόλο που θα διατηρήσω τα σκεπτικιστικά μου ενδιαφέροντα, θα προσπαθήσω να μην ασχολούμαι πλέον με προπαγανδιστές της μεταφυσικής σκέψης επιπέδου Χαχαβδέλλα, Λιάκουρα, Άδωνη, Δρούζα και λοιπών σκοτεινών τηλεαστέρων. Εκτός του ότι είναι σπατάλη χρόνου και σπάσιμο νεύρων, με καταβάλλει τελευταίως η πανανθρώπινη ισχύς του πανάρχαιου ρητού «η βλακεία είναι αήττητη».***
4. Σε ό,τι αφορά τη μεταφυσική γενικώς, όσοι διαβάζετε τούτο το μπλογκ μάλλον γνωρίζετε καλά τη θέση μου: αρνούμαι να δεχτώ σαν πραγματικό οτιδήποτε δεν μπορεί να αποδειχτεί με αξιόπιστο τρόπο και, επομένως, κινείται στη σφαίρα του φανταστικού. Η φαντασία και η πραγματικότητα πρέπει να είναι σαφώς διακριτές — αλλιώς κινδυνεύει η ψυχική μας υγεία. Γι’ αυτά τα θέματα υπάρχει, για όσους θέλουν, ένα «τρικ» που λέγεται «πίστη». Η πίστη είναι σεβαστή, αλλά είναι καθαρά προσωπικό θέμα — ας μην προσπαθούμε να την αιτιολογήσουμε στους άλλους, ούτε να την μετατρέψουμε σε επιχείρημα. Αυτός ο ρόλος δεν της ταιριάζει. Ελπίζω, λοιπόν, να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά με μέντιουμ, μάγους, μελλοντολόγους, «εναλλακτικούς» θεραπευτές, αστρολόγους και άλλους τέτοιους απατεώνες. Και, για τους υπέρμαχους της άποψης ότι η ζωή χωρίς μεταφυσική είναι «στεγνή» (στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι προαναφερθέντες σκοτεινοί τηλεαστέρες), να πω ότι η πραγματικότητα γύρω μας είναι ήδη αρκετά συναρπαστική, και δεν χρειαζόμαστε νοητικούς ακροβατισμούς και μεταφυσικά δεκανίκια για να την κάνουμε πιο «ενδιαφέρουσα».
5. Τα περί θρησκείας θα τα αφήσω στον συγκάτοικο Π. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει πλέον το θέμα, παρά μόνο στην πολιτική / ιδεολογική του διάσταση. Με άλλα λόγια, όποιος θέλει να πιστεύει, καλά κάνει (πάγια θέση και των δυο μας, άλλωστε) — αρκεί να μην προσπαθεί να επιβάλλει τις απόψεις του στο σύνολο της κοινωνίας. Και, προς Θεού, μακριά από μας η θεοκρατία...
6. Παρόλο που πρέπει οπωσδήποτε να αφιερώσω πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι τώρα στην προσωπική μου ενασχόληση με τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη μετάφραση (και ως έργο και ως πάρεργο), δηλώνω ευθαρσώς ότι πάντοτε θα βρίσκω το χρόνο για να γράψω κάποιο ποστ και για να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα από τα δικά σας.
Υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να τηρήσω όλα τα παραπάνω, και με το παραπάνω.
Αν δεν τα καταφέρω στο βαθμό που θα ήθελα, μη μου κρατήσετε κακία.
Errare humanum est...
_________________________________________________________
*** Επειδή με έχουν κατηγορήσει πολλές φορές ότι βάζω τον Γεωργιάδη στο ίδιο καζάνι με τον Λιακόπουλο, ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό το θέμα μια και καλή — ακριβώς για να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά με αυτό.
Δεν τους βάζω στο ίδιο καζάνι γενικώς — τους βάζω (και τους δυο) σε τρία συγκεκριμένα καζάνια:
α) στο καζάνι της μεταφυσικής (βλέπε «μαγικής») σκέψης,
β) στο καζάνι της αντιεπιστημονικής σκέψης, και
γ) στο καζάνι του εθνικισμού.
Ξέρω ότι κάποιοι βλέπετε το Λιακόπουλο και στα τρία αυτά καζάνια, ενώ δεν βλέπετε σε κανένα τον Γεωργιάδη. Πείτε μου, όμως, εσείς σε ποιο καζάνι θα βάζατε έναν άνθρωπο ο οποίος:
α) προωθεί τη φτηνή μεταφυσική της Αλτάνης και έχει δηλώσει ότι οι άνθρωποι που απορρίπτουν τη μεταφυσική δεν μπορούν να νιώσουν την ποίηση, τη μουσική κ.τ.λ.,
β) έχει δηλώσει (ιστορικός ων!) ότι η (προφορική) λαϊκή παράδοση υπερτερεί των τεκμηριωμένων ιστορικών πηγών, και
γ) έχει δηλώσει (κυριολεκτώντας) το απίθανο «είμαι οπαδός της Μεγάλης Ιδέας»...
5.1.07
Λογική και Αναισθησία — Redux
Στο ποστ της 14ης Οκτωβρίου με τίτλο Λογική και Αναισθησία – Μέρος Β΄: Αναισθησία, η φίλη Mauve_All έγραψε πρόσφατα ένα μακροσκελές (με την καλή έννοια...) σχόλιο που σκέφτηκα πως είναι κρίμα να πάει "χαμένο" — κι έτσι, το αναδημοσιεύω.
Καλή ανάγνωση
cyrusgeo
___________________________________________
Σε μία κοινωνία όπου δεν έχουν καλυφθεί πλήρως οι βασικές ανάγκες επιβίωσης και ασφάλειας στο 100% του πληθυσμού της, ίσως ακούγεται λίγο προκλητικό να μιλάμε για κονδύλια στην τέχνη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Το πρόβλημα με τις κυβερνήσεις παγκοσμίως είναι αρχικά η έλλειψη ανθρωπισμού και αργότερα, πολύ αργότερα, η έλλειψη ευαισθησίας για την τέχνη.
Σε μια χώρα, όπως είναι η Ελλάδα όπου οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες είναι συγκριτικά μικρές και συγκαλύπτονται με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι για παράδειγμα στην Αργεντινή ή το Μαρόκο, ίσως έχουμε το προνόμιο να ασχολούμαστε με την κορυφή της πυραμίδας των αναγκών, εμείς σαν άτομα, και κατ’ επέκταση οι κυβερνήσεις μας, οι τελευταίες βέβαια χωρίς καμία ουσιαστική θέση, στάση ή πρόταση λειτουργούν περισσότερο χρυσώνοντας το χάπι στον ...απλό λαό (sic) με πυροτεχνικές πρακτικές. Και ειδικά εδώ, όπου έχουμε γαλουχηθεί με θεωρίες περί δήθεν πνευματικής ανωτερότητας του πολιτισμού μας, συγχέοντας αριστοτεχνικά την αρχαιότητα με το παρόν ή ακόμα και με το μέλλον, και πώς «όλοι οι άλλοι λαοί μας οφείλουν τα φώτα του πολιτισμού» και μπλα μπλα μπλα, είναι πραγματικά δύσκολο να μην αγανακτήσουμε με τη σημερινή κατάντια.
Ας πρυτανεύσει όμως πρώτα η λογική στις κυβερνήσεις και στα άτομα, και έπειτα η ευαισθησία: δείτε το παράδειγμα της Γαλλίας. Μια χώρα με τη δική της μακρά παράδοση στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη μουσική, το θέατρο κλπ, καλείται να αντιμετωπίσει σφοδρές κοινωνικές ταραχές. Γιατί; Γιατί (όπως έχω ξαναγράψει κι αλλού αν θυμάμαι καλά) αυτός που πεινάει, δεν πιάνει να διαβάσει Ρουσσό, πιάνει πέτρα.
Σε μια ιδανική κοινωνία, κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι θα είχαν εξασφαλισμένες και εκπληρωμένες τις βασικές τους ανάγκες επιβίωσης και ασφάλειας και θα ασχολούνταν ολημερίς και οληνυχτίς με τη μουσική, την ποίηση, την αρχιτεκτονική και το δράμα (τα συμπόσια είναι προαιρετικά :) ). Κανένας μας όμως δε ζει στην ιδανική κοινωνία, άρα είναι σημαντικό να βρεθεί η χρυσή τομή. Και ενώ προσωπικά είμαι υπέρ του ανοίγματος της τέχνης στις λεγόμενες μάζες, βρίσκω πως η τέχνη δε μπορεί να καλείται να εκτελέσει τον κοινωνικό ρόλο που ενδεχομένως να έχει εν απουσία σοβαρών και στιβαρών κοινωνικών δομών και θεσμών. Taking Hamlet to the hamlets? Oh, sure... But you have to feed them first.
Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις κυβερνητικές πολιτικές και την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, ότι ένα κράτος με σεβασμό προς τους πολίτες (τι κλισέ!) οφείλει να προσφέρει δομές μέσα στις οποίες δίνεται τουλάχιστον η δυνατότητα να εκπληρωθεί η ανάγκη για προσωπική έκφραση και καλλιτεχνική δημιουργία με παράλληλη εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του ατόμου (κι όχι να λιώνουν τα παπούτσια τους οι ηθοποιοί σε διαφημιστικά σποτ και να γερνάνε οι συγγραφείς πίσω από γκισέ για να τα φέρουν βόλτα). Αντιθέτως, η ιδιωτική πρωτοβουλία δε φαίνεται να κινητοποιείται από ανιδιοτελή κίνητρα. Αντιμετωπίζει και την τέχνη ως ένα ακόμα προϊόν στο οποίο επενδύει, κερδίζοντας, εκτός από μετρητά, την χρυσοποίκιλτη αίγλη της ευαισθησίας προς αυτό το εκλεπτυσμένο αγαθό, την Τέχνη! Η Τέχνη θέλει χρήματα. Σαφώς. Και ο καλλιτέχνης το ίδιο. Και όχι τόσο για να χτίσει βίλες και πισίνες, περισσότερο ίσως για να εξαγοράσει τον ελεύθερο χρόνο και την ψυχική ηρεμία που χρειάζεται για να δημιουργήσει. Σημαντικό; Μόνο στο μέτρο που επιτρέπει ο δείκτης της ανεργίας.
Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα είναι πάντα η μεγάλη πρόκληση. Σας αρέσουν οι Ελβετοί; Άφθονο χρήμα αλλά καμία μα καμία καλλιτεχνική παρουσία ή δραστηριότητα παγκοσμίως. Ή προτιμάτε τους Χιλιανούς που γράφουν την υπέροχη ποίησή τους τρώγοντας τηγανισμένες φλούδες πατάτας; Ή μήπως τους Έλληνες που συνηθισμένοι να μιλούν για «ημέτερους» (και όχι άδικα, θα πρέπει να πω) συνειδητοποιούν πικρά ότι άπαξ και είσαι εκτός, εκτός θα παραμείνεις;
Η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι η χώρα των πολλαπλών ευκαιριών, όσο κι αν πολλοί κόπτονται για το αντίθετο. Πού είναι οι (κρατικοί ή μη) διαγωνισμοί για νέους καλλιτέχνες; Ένας κάθε χρόνο που μάλιστα περνάει και στα ψιλά; Ουάου. Συγκινηθήκαμε. Στη Βρετανία διοργανώνονται εκατοντάδες – για να μη μιλήσω για φεστιβάλ. Και δεν μπορώ να έχω άλλη αντιμετώπιση πλην αυτής της μίζερης στάσης της νέας και φερέλπιδος που δεν την παίζουνε τα συμφέροντα (ουά, θα κλάψω αν και δεν είναι ακριβώς η περίπτωσή μου) γιατί κοιτώ γύρω μου και τι βλέπω; Το κεκτημένον απωλεσθείν αδύνατον. Εβδομήντα πέντε ετών ο άνθρωπος κι ακόμα ανεβαίνει στο σανίδι (αντί να φτιάξει ομάδα με νέους ηθοποιούς). Γκρίνια για τα ίδια και τα ίδια ξένα έργα που ανεβαίνουν στο θέατρο και «δεν υπάρχουν Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς» (διότι κανένας δε θα έρθει να δει το έργο σου αν δεν είσαι ο Τένεσι Ουίλλιαμς ή αν δεν έχεις κάνει τουλάχιστον τηλεόραση, βρε παιδί μου). Χρυσές μετριότητες στη λογοτεχνία απολαμβάνουν τον τίτλο του μπεστσελερίστα έχοντας πουλήσει μόλις 257 αντίτυπα (εντός Λεκανοπεδίου βεβαίως διότι άλλο μέτρο δεν υπάρχει) και να οι δεύτερες «εκδόσεις» και ουχί «ανατυπώσεις» στα εξώφυλλα των βιβλίων. Οι νέοι εικαστικοί επαφίενται ακραιφνώς στην ιδιωτική πρωτοβουλία (και ας μου ονομάσει κάποιος από μνήμης πέντε Έλληνες curators, please) ενώ φημολογείται πως υπάρχει ειδική ομάδα υποστήριξης για την αποτροπή αυτοκτονιών από καλλιτέχνες της κλασσικής μουσικής, οι οποίοι αποθαρρύνονται από τη μονοδιάστατη προοπτική της ΕΡΤ.
Η Τέχνη λοιπόν έπεται. Κι όταν έρθει η σειρά της, δε χρειάζεται μόνο χρήματα αλλά και χώρο.
Αχ, ρε Ελλάδα, βαριέσαι.
Mauve_All
Καλή ανάγνωση
cyrusgeo
___________________________________________
Σε μία κοινωνία όπου δεν έχουν καλυφθεί πλήρως οι βασικές ανάγκες επιβίωσης και ασφάλειας στο 100% του πληθυσμού της, ίσως ακούγεται λίγο προκλητικό να μιλάμε για κονδύλια στην τέχνη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Το πρόβλημα με τις κυβερνήσεις παγκοσμίως είναι αρχικά η έλλειψη ανθρωπισμού και αργότερα, πολύ αργότερα, η έλλειψη ευαισθησίας για την τέχνη.
Σε μια χώρα, όπως είναι η Ελλάδα όπου οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες είναι συγκριτικά μικρές και συγκαλύπτονται με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι για παράδειγμα στην Αργεντινή ή το Μαρόκο, ίσως έχουμε το προνόμιο να ασχολούμαστε με την κορυφή της πυραμίδας των αναγκών, εμείς σαν άτομα, και κατ’ επέκταση οι κυβερνήσεις μας, οι τελευταίες βέβαια χωρίς καμία ουσιαστική θέση, στάση ή πρόταση λειτουργούν περισσότερο χρυσώνοντας το χάπι στον ...απλό λαό (sic) με πυροτεχνικές πρακτικές. Και ειδικά εδώ, όπου έχουμε γαλουχηθεί με θεωρίες περί δήθεν πνευματικής ανωτερότητας του πολιτισμού μας, συγχέοντας αριστοτεχνικά την αρχαιότητα με το παρόν ή ακόμα και με το μέλλον, και πώς «όλοι οι άλλοι λαοί μας οφείλουν τα φώτα του πολιτισμού» και μπλα μπλα μπλα, είναι πραγματικά δύσκολο να μην αγανακτήσουμε με τη σημερινή κατάντια.
Ας πρυτανεύσει όμως πρώτα η λογική στις κυβερνήσεις και στα άτομα, και έπειτα η ευαισθησία: δείτε το παράδειγμα της Γαλλίας. Μια χώρα με τη δική της μακρά παράδοση στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη μουσική, το θέατρο κλπ, καλείται να αντιμετωπίσει σφοδρές κοινωνικές ταραχές. Γιατί; Γιατί (όπως έχω ξαναγράψει κι αλλού αν θυμάμαι καλά) αυτός που πεινάει, δεν πιάνει να διαβάσει Ρουσσό, πιάνει πέτρα.
Σε μια ιδανική κοινωνία, κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι θα είχαν εξασφαλισμένες και εκπληρωμένες τις βασικές τους ανάγκες επιβίωσης και ασφάλειας και θα ασχολούνταν ολημερίς και οληνυχτίς με τη μουσική, την ποίηση, την αρχιτεκτονική και το δράμα (τα συμπόσια είναι προαιρετικά :) ). Κανένας μας όμως δε ζει στην ιδανική κοινωνία, άρα είναι σημαντικό να βρεθεί η χρυσή τομή. Και ενώ προσωπικά είμαι υπέρ του ανοίγματος της τέχνης στις λεγόμενες μάζες, βρίσκω πως η τέχνη δε μπορεί να καλείται να εκτελέσει τον κοινωνικό ρόλο που ενδεχομένως να έχει εν απουσία σοβαρών και στιβαρών κοινωνικών δομών και θεσμών. Taking Hamlet to the hamlets? Oh, sure... But you have to feed them first.
Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις κυβερνητικές πολιτικές και την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, ότι ένα κράτος με σεβασμό προς τους πολίτες (τι κλισέ!) οφείλει να προσφέρει δομές μέσα στις οποίες δίνεται τουλάχιστον η δυνατότητα να εκπληρωθεί η ανάγκη για προσωπική έκφραση και καλλιτεχνική δημιουργία με παράλληλη εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του ατόμου (κι όχι να λιώνουν τα παπούτσια τους οι ηθοποιοί σε διαφημιστικά σποτ και να γερνάνε οι συγγραφείς πίσω από γκισέ για να τα φέρουν βόλτα). Αντιθέτως, η ιδιωτική πρωτοβουλία δε φαίνεται να κινητοποιείται από ανιδιοτελή κίνητρα. Αντιμετωπίζει και την τέχνη ως ένα ακόμα προϊόν στο οποίο επενδύει, κερδίζοντας, εκτός από μετρητά, την χρυσοποίκιλτη αίγλη της ευαισθησίας προς αυτό το εκλεπτυσμένο αγαθό, την Τέχνη! Η Τέχνη θέλει χρήματα. Σαφώς. Και ο καλλιτέχνης το ίδιο. Και όχι τόσο για να χτίσει βίλες και πισίνες, περισσότερο ίσως για να εξαγοράσει τον ελεύθερο χρόνο και την ψυχική ηρεμία που χρειάζεται για να δημιουργήσει. Σημαντικό; Μόνο στο μέτρο που επιτρέπει ο δείκτης της ανεργίας.
Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα είναι πάντα η μεγάλη πρόκληση. Σας αρέσουν οι Ελβετοί; Άφθονο χρήμα αλλά καμία μα καμία καλλιτεχνική παρουσία ή δραστηριότητα παγκοσμίως. Ή προτιμάτε τους Χιλιανούς που γράφουν την υπέροχη ποίησή τους τρώγοντας τηγανισμένες φλούδες πατάτας; Ή μήπως τους Έλληνες που συνηθισμένοι να μιλούν για «ημέτερους» (και όχι άδικα, θα πρέπει να πω) συνειδητοποιούν πικρά ότι άπαξ και είσαι εκτός, εκτός θα παραμείνεις;
Η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι η χώρα των πολλαπλών ευκαιριών, όσο κι αν πολλοί κόπτονται για το αντίθετο. Πού είναι οι (κρατικοί ή μη) διαγωνισμοί για νέους καλλιτέχνες; Ένας κάθε χρόνο που μάλιστα περνάει και στα ψιλά; Ουάου. Συγκινηθήκαμε. Στη Βρετανία διοργανώνονται εκατοντάδες – για να μη μιλήσω για φεστιβάλ. Και δεν μπορώ να έχω άλλη αντιμετώπιση πλην αυτής της μίζερης στάσης της νέας και φερέλπιδος που δεν την παίζουνε τα συμφέροντα (ουά, θα κλάψω αν και δεν είναι ακριβώς η περίπτωσή μου) γιατί κοιτώ γύρω μου και τι βλέπω; Το κεκτημένον απωλεσθείν αδύνατον. Εβδομήντα πέντε ετών ο άνθρωπος κι ακόμα ανεβαίνει στο σανίδι (αντί να φτιάξει ομάδα με νέους ηθοποιούς). Γκρίνια για τα ίδια και τα ίδια ξένα έργα που ανεβαίνουν στο θέατρο και «δεν υπάρχουν Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς» (διότι κανένας δε θα έρθει να δει το έργο σου αν δεν είσαι ο Τένεσι Ουίλλιαμς ή αν δεν έχεις κάνει τουλάχιστον τηλεόραση, βρε παιδί μου). Χρυσές μετριότητες στη λογοτεχνία απολαμβάνουν τον τίτλο του μπεστσελερίστα έχοντας πουλήσει μόλις 257 αντίτυπα (εντός Λεκανοπεδίου βεβαίως διότι άλλο μέτρο δεν υπάρχει) και να οι δεύτερες «εκδόσεις» και ουχί «ανατυπώσεις» στα εξώφυλλα των βιβλίων. Οι νέοι εικαστικοί επαφίενται ακραιφνώς στην ιδιωτική πρωτοβουλία (και ας μου ονομάσει κάποιος από μνήμης πέντε Έλληνες curators, please) ενώ φημολογείται πως υπάρχει ειδική ομάδα υποστήριξης για την αποτροπή αυτοκτονιών από καλλιτέχνες της κλασσικής μουσικής, οι οποίοι αποθαρρύνονται από τη μονοδιάστατη προοπτική της ΕΡΤ.
Η Τέχνη λοιπόν έπεται. Κι όταν έρθει η σειρά της, δε χρειάζεται μόνο χρήματα αλλά και χώρο.
Αχ, ρε Ελλάδα, βαριέσαι.
Mauve_All
3.1.07
Mέσον και Aξιοπιστία
Πριν από λίγο καιρό, είδα σε κάποιο φόρουμ να γίνεται αναφορά σε κείμενο κάποιου μπλογκ. Ένας από τους συμμετέχοντες θεώρησε καλό να τοποθετηθεί γενικότερα στο θέμα της αξιοπιστίας της πληροφορίας, με βασικό άξονα σκέψης ότι δεν είναι δυνατόν ένα κείμενο παρμένο από ένα μπλογκ να αποτελέσει σοβαρό στήριγμα για οποιοδήποτε επιχείρημα.
Είναι αυτονόητο ότι δεν θα αναφέρω ούτε το όνομα του φόρουμ ούτε το όνομα του μπλογκ, γιατί δεν έχουν καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η συγκεκριμένη νοοτροπία, και σ’ αυτή θα αναφερθώ.
Ο συμμετέχων, λοιπόν, είπε, εν συντομία, τα εξής:
1. Ένα μπλογκ δεν μπορεί να αποτελεί πηγή γνώσης, δηλαδή αξιόπιστης πληροφόρησης.
2. Τα όσα γράφονται σε φόρουμ, τσατ και μπλογκ (στην ίδια κατηγορία τα βάζει), δεν έχουν καμιά πραγματική αξία, και αποτελούν πάντοτε προϊόντα αντιγραφής από άλλα φόρουμ, τσατ και μπλογκ.
3. Το διαδίκτυο αποτελεί μια πολύ καλή πλατφόρμα για τη διάδοση ψευδών, και επομένως πρέπει να μη δίνουμε βάση σε τίποτε απ’ όσα διαβάζουμε εκεί – ούτε και στη Βικιπαίδεια.
4. Το συγκεκριμένο μπλογκ μπορεί και να είχε δίκιο σε ό,τι έγραφε, αλλά είναι αδιανόητο να παραπέμπει κάποιος σοβαρά σ’ αυτό.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
1. Αν απορρίψουμε συλλήβδην τα μπλογκ ως πηγές αξιόπιστης πληροφόρησης, τότε μπορούμε κάλλιστα να απορρίψουμε και τις εφημερίδες, τα τηλεοπτικά κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τα περιοδικά, τα βιβλία, τις διδακτορικές διατριβές, κ.τ.λ.. Από τη στιγμή που θα μπεις στον εύκολο δρόμο (κατήφορος, γαρ) της γενίκευσης, σταματημό δεν έχεις. Όλα (μα όλα) τα μέσα είναι το ίδιο αξιόπιστα ή αναξιόπιστα. Εάν αυτός που γράφει (ή μιλά) αναφέρει πηγές, μπορείς να τις ελέγξεις. Εάν, πάλι, εκφράζει προσωπικές του απόψεις, μπορείς κάλλιστα να τις αγνοήσεις – στο χέρι σου είναι. Από εκεί και πέρα, η αξιοπιστία του μηνύματος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το μέσον. Ακόμη και στην Espresso μπορείς να βρεις κάποια έγκυρη είδηση – και δεν μπορείς, φυσικά, να απορρίψεις ολόκληρη την τηλεόραση μόνο και μόνο επειδή κάπου-κάπου εμφανίζεται ο Λιακόπουλος.
2. Τα τσατ ανήκουν στην κατηγορία «έπεα πτερόεντα». Τα μπλογκ στην κατηγορία «scripta manent». Τα φόρουμ είναι κάπου στη μέση, αλλά και πάλι έχουν μια αίσθηση επίκαιρου και μικρής χρονικής διάρκειας. Αλλά ας υποθέσουμε πως είναι ίδια. Η αξία των εκεί γραφομένων πηγάζει από τα ίδια τα γραφόμενα, και όχι από το ποιος τα γράφει. Αν γράφεις ανοησίες, και ο Μπαμπινιώτης να είσαι, δεν έχει καμία σημασία. Αν, πάλι, διατυπώνεις ένα σοβαρό λόγο με δομημένη σκέψη και λογικά επιχειρήματα, και τσομπάνης που δεν έχει τελειώσει το δημοτικό να είσαι, πάλι δεν έχει καμία σημασία. Τα κείμενα είναι αυτόνομα κι έχουν δικαίωμα στην άνευ προϋποθέσεων αξιολόγηση. Το αντίθετο αποτελεί λογική πλάνη που ονομάζεται «επίκληση στην αυθεντία».
Όσο για το περί «προϊόντων αντιγραφής», αυτό είναι πραγματικά για γέλια. Διαβάζω περιστασιακά πάνω από 200 μπλογκ, και δεν είδα πουθενά στεγνή αντιγραφή. Όπου υπάρχει αντιγραφή από άλλες πηγές, αυτές αναφέρονται, και συνήθως δεν είναι παρά η αφορμή για να διατυπώσει ο μπλόγκερ τις δικές του σκέψεις στο θέμα. Αντίθετα, αυτό που βλέπω είναι ψάξιμο, προσπάθεια ανεύρεσης αξιόπιστων πηγών, διατύπωση απόψεων, και πολλή λογοτεχνία, ζωγραφική, φωτογραφία και μουσική.
3. Όντως, το διαδίκτυο αποτελεί μια πολύ καλή πλατφόρμα για τη διάδοση ψευδών. Το ίδιο και οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις και τα βιβλία. Το κατά πόσο θα δώσεις βάση στις πληροφορίες που παίρνεις από όλα αυτά τα μέσα εξαρτάται από το πόσο ανεπτυγμένη κριτική σκέψη διαθέτεις. Με άλλα λόγια, όπως η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, έτσι και η αξιοπιστία του μηνύματος επαφίεται στην (ή, αλλιώς, ελέγχεται από την) κρίση του αποδέκτη. Και αυτό που ισχύει για την Βικιπαίδεια ισχύει και για κάθε άλλη εγκυκλοπαίδεια – ποτέ δεν ξέρεις εκ των προτέρων τις ιδεοληψίες που μπορεί να βασανίζουν το μυαλό του συγγραφέα κάποιου συγκεκριμένου λήμματος.
4. Δεν καταλαβαίνω: αν το συγκεκριμένο μπλογκ είχε όντως δίκιο σε ό,τι έγραφε, τότε γιατί είναι αδιανόητο να παραπέμπει κάποιος σοβαρά σ’ αυτό; Γιατί, αντί να γκρινιάζουμε γενικολογώντας επιπόλαια, να μην βάλουμε το νου μας να δουλέψει λίγο (ή να ψάξουμε, αν πρόκειται για κάτι άγνωστο σ’ εμάς), και να διαπιστώσουμε από μόνοι μας αν αυτό που γράφεται εκεί ευσταθεί ή όχι; Και, για άλλη μια φορά, αν ευσταθεί, και μάλιστα αν είναι διατυπωμένο με τρόπο που μας αρέσει, γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε μετά ως σημείο αναφοράς για κάποια σχετική μελλοντική συζήτηση;
Τέλος, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται ένας άνθρωπος να θεωρεί εαυτόν υπέρμαχο της ανθρώπινης προόδου και της αλήθειας και ταυτόχρονα να καταστρατηγεί βασικές αρχές της λογικής...
Είναι αυτονόητο ότι δεν θα αναφέρω ούτε το όνομα του φόρουμ ούτε το όνομα του μπλογκ, γιατί δεν έχουν καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η συγκεκριμένη νοοτροπία, και σ’ αυτή θα αναφερθώ.
Ο συμμετέχων, λοιπόν, είπε, εν συντομία, τα εξής:
1. Ένα μπλογκ δεν μπορεί να αποτελεί πηγή γνώσης, δηλαδή αξιόπιστης πληροφόρησης.
2. Τα όσα γράφονται σε φόρουμ, τσατ και μπλογκ (στην ίδια κατηγορία τα βάζει), δεν έχουν καμιά πραγματική αξία, και αποτελούν πάντοτε προϊόντα αντιγραφής από άλλα φόρουμ, τσατ και μπλογκ.
3. Το διαδίκτυο αποτελεί μια πολύ καλή πλατφόρμα για τη διάδοση ψευδών, και επομένως πρέπει να μη δίνουμε βάση σε τίποτε απ’ όσα διαβάζουμε εκεί – ούτε και στη Βικιπαίδεια.
4. Το συγκεκριμένο μπλογκ μπορεί και να είχε δίκιο σε ό,τι έγραφε, αλλά είναι αδιανόητο να παραπέμπει κάποιος σοβαρά σ’ αυτό.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
1. Αν απορρίψουμε συλλήβδην τα μπλογκ ως πηγές αξιόπιστης πληροφόρησης, τότε μπορούμε κάλλιστα να απορρίψουμε και τις εφημερίδες, τα τηλεοπτικά κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τα περιοδικά, τα βιβλία, τις διδακτορικές διατριβές, κ.τ.λ.. Από τη στιγμή που θα μπεις στον εύκολο δρόμο (κατήφορος, γαρ) της γενίκευσης, σταματημό δεν έχεις. Όλα (μα όλα) τα μέσα είναι το ίδιο αξιόπιστα ή αναξιόπιστα. Εάν αυτός που γράφει (ή μιλά) αναφέρει πηγές, μπορείς να τις ελέγξεις. Εάν, πάλι, εκφράζει προσωπικές του απόψεις, μπορείς κάλλιστα να τις αγνοήσεις – στο χέρι σου είναι. Από εκεί και πέρα, η αξιοπιστία του μηνύματος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το μέσον. Ακόμη και στην Espresso μπορείς να βρεις κάποια έγκυρη είδηση – και δεν μπορείς, φυσικά, να απορρίψεις ολόκληρη την τηλεόραση μόνο και μόνο επειδή κάπου-κάπου εμφανίζεται ο Λιακόπουλος.
2. Τα τσατ ανήκουν στην κατηγορία «έπεα πτερόεντα». Τα μπλογκ στην κατηγορία «scripta manent». Τα φόρουμ είναι κάπου στη μέση, αλλά και πάλι έχουν μια αίσθηση επίκαιρου και μικρής χρονικής διάρκειας. Αλλά ας υποθέσουμε πως είναι ίδια. Η αξία των εκεί γραφομένων πηγάζει από τα ίδια τα γραφόμενα, και όχι από το ποιος τα γράφει. Αν γράφεις ανοησίες, και ο Μπαμπινιώτης να είσαι, δεν έχει καμία σημασία. Αν, πάλι, διατυπώνεις ένα σοβαρό λόγο με δομημένη σκέψη και λογικά επιχειρήματα, και τσομπάνης που δεν έχει τελειώσει το δημοτικό να είσαι, πάλι δεν έχει καμία σημασία. Τα κείμενα είναι αυτόνομα κι έχουν δικαίωμα στην άνευ προϋποθέσεων αξιολόγηση. Το αντίθετο αποτελεί λογική πλάνη που ονομάζεται «επίκληση στην αυθεντία».
Όσο για το περί «προϊόντων αντιγραφής», αυτό είναι πραγματικά για γέλια. Διαβάζω περιστασιακά πάνω από 200 μπλογκ, και δεν είδα πουθενά στεγνή αντιγραφή. Όπου υπάρχει αντιγραφή από άλλες πηγές, αυτές αναφέρονται, και συνήθως δεν είναι παρά η αφορμή για να διατυπώσει ο μπλόγκερ τις δικές του σκέψεις στο θέμα. Αντίθετα, αυτό που βλέπω είναι ψάξιμο, προσπάθεια ανεύρεσης αξιόπιστων πηγών, διατύπωση απόψεων, και πολλή λογοτεχνία, ζωγραφική, φωτογραφία και μουσική.
3. Όντως, το διαδίκτυο αποτελεί μια πολύ καλή πλατφόρμα για τη διάδοση ψευδών. Το ίδιο και οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις και τα βιβλία. Το κατά πόσο θα δώσεις βάση στις πληροφορίες που παίρνεις από όλα αυτά τα μέσα εξαρτάται από το πόσο ανεπτυγμένη κριτική σκέψη διαθέτεις. Με άλλα λόγια, όπως η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, έτσι και η αξιοπιστία του μηνύματος επαφίεται στην (ή, αλλιώς, ελέγχεται από την) κρίση του αποδέκτη. Και αυτό που ισχύει για την Βικιπαίδεια ισχύει και για κάθε άλλη εγκυκλοπαίδεια – ποτέ δεν ξέρεις εκ των προτέρων τις ιδεοληψίες που μπορεί να βασανίζουν το μυαλό του συγγραφέα κάποιου συγκεκριμένου λήμματος.
4. Δεν καταλαβαίνω: αν το συγκεκριμένο μπλογκ είχε όντως δίκιο σε ό,τι έγραφε, τότε γιατί είναι αδιανόητο να παραπέμπει κάποιος σοβαρά σ’ αυτό; Γιατί, αντί να γκρινιάζουμε γενικολογώντας επιπόλαια, να μην βάλουμε το νου μας να δουλέψει λίγο (ή να ψάξουμε, αν πρόκειται για κάτι άγνωστο σ’ εμάς), και να διαπιστώσουμε από μόνοι μας αν αυτό που γράφεται εκεί ευσταθεί ή όχι; Και, για άλλη μια φορά, αν ευσταθεί, και μάλιστα αν είναι διατυπωμένο με τρόπο που μας αρέσει, γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε μετά ως σημείο αναφοράς για κάποια σχετική μελλοντική συζήτηση;
Τέλος, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται ένας άνθρωπος να θεωρεί εαυτόν υπέρμαχο της ανθρώπινης προόδου και της αλήθειας και ταυτόχρονα να καταστρατηγεί βασικές αρχές της λογικής...
1.1.07
Χιόνια Πολλά!
Και, επειδή δεν χιόνισε φέτος, ούτε τα Χριστούγεννα ούτε την Πρωτοχρονιά, ανεβάζω δυο παλιότερες φωτογραφίες, μπας και δούμε άσπρη μέρα (τα γιαούρτια, άλλωστε, τα έφαγα όλα -- με μούσλι...).
Καλή χρονιά σε όλους!
(Φωτό: cyrusgeo, 2004)
(Φωτό: cyrusgeo, 2004)
Subscribe to:
Posts (Atom)
