Όλα, πια, θα τα ξεφτιλίσουμε; Όλα;

Έκατσα κι εγώ, κατάκοπος, να γελάσω λίγο με τα βραβεία Α(γ)ρίων. Τι το ήθελα; Εμφανίζεται ο Sakis (ουάου!) και αρχίζει να τραγουδά τη νέα του μπαλάντα. Και με τις πρώτες νότες το αναγνωρίζω: Είναι το "The Blower's Daughter" του Damien Rice.

Συγγνώμη, αλλα το κομμάτι αυτό το λατρεύω, και τα (ευαίσθητα, οφείλω να ομολογήσω) αφτιά μου δεν αντέχουν αυτή την κατάντια. Γιατί ο Sakis (ουάου!), εντάξει -- γενικά δεν τραγουδάει άσχημα το παιδί. Όμως:

1. Το τραγούδι αυτό είναι έξω από τα νερά του (out of his league, όπως θα έλεγαν πιο πετυχημένα οι Άγγλοι). Περιέχει μια ευαισθησία που ο Sakis (ουάου!) ως performer δεν διαθέτει ούτε στα πιο τρελά του όνειρα.

2. Οι στίχοι ήταν απαράδεκτοι. Οι στίχοι του Rice έχουν ένα κάποιο βάθος. Στα ελληνικά καταφέραμε να το κάνουμε μελάτο.

3. Η μεγαλύτερη παραφωνία, όμως, ήταν η (ντεμέκ) τσελίστα, με το διχτυωτό (βλ. ψαράδικο) καλσόν. Δείγμα μιας (υπο)κουλτούρας που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει το αισθησιακό από το φτηνό.

Και αυτό μου θύμισε την άλλη παρόμοια περίπτωση: Το "όλα αυτά που φοβάμαι" της Πρωτοψάλτη -- aka "How you remind me" των Nickelback. Η διαφορά είναι ότι σ' εκείνη την περίπτωση δεν είχα υπόψη μου το original κομμάτι. Έτσι, όταν πρωτάκουσα το κομμάτι της Πρωτοψάλτη σκέφτηκα: "Περίεργο, πώς κι η Πρωτοψάλτη λέει ένα τόσο ωραίο κομμάτι; Ποιος ταλαντούχος νέος έλλην τραγουδοποιός της το 'γραψε;" Και βέβαια, είδα στο τέλος του βίντεο κλιπ το όνομα Nickelback και μου μπήκαν ψύλλοι στ' αυτιά. Κατέβασα το κομμάτι και το άκουσα. Και τότε, μόνο, κατάλαβα τη ρηχότητα της ελληνικής βερσιόν. Η οποία έχει και πάλι να κάνει με τους στίχους. Το τραγούδι των Nickelback έχει τους συνήθεις απλούς ροκ (βλ. όχι μελιστάλαχτους) ερωτικούς στίχους. Το τραγούδι της Πρωτοψάλτη (σε στίχους Θάνου Παπανικολάου) προσπαθεί να το παίξει "έντεχνο" (αν είναι δυνατόν ... με ροκ πρώτη ύλη;), και ως εκ τούτου καταφεύγει σε στομφώδεις υπερβολές όπως το εξαιρετικά κακόηχο "ιερό και μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα". Μπορείτε να διαφωνήσετε, αν θέλετε. Για τη δική μου αισθητική, ο συγκεκριμένος στίχος είναι αισχρός.

Για να επανέλθω στον Sakis (ουάου!): Δεν ξέρω ποιανού ήταν αυτή η φαεινή ιδέα, αλλά δεν μπορείς να παίρνεις ένα κομμάτι από έναν "εναλλακτικό" (τέλος πάντων, ανόητος ο όρος, αλλά για να καταλαβαινόμαστε) καλλιτέχνη και να το δίνεις σ' έναν γκλαμουράτο σταρ (έστω και μιας περιθωριακής ευρωπαϊκής χώρας). Το εξευτελίζεις, που να πάρει και να σηκώσει...